എന്നാൽ മറ്റൊരാളുടെ കണ്ണുകൾ തങ്ങളെ കാണുന്നത് അവർ അറിഞ്ഞില്ല.
************************************
അത്താഴം കഴിക്കാൻ എല്ലാവരും ഇരുന്നു.താഴേക്ക് വരാൻ വല്ല്യമ്പ്രാൻ പറഞ്ഞു.
ലക്ഷ്മിയുടെ സ്വരം കേട്ടാണ് രാഘവൻ കണ്ണ് തുറന്നത്.അയാൾ ചുവരിലെ ക്ലോക്കിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു.
സമയം ഒൻപത് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
മ്മ്മ്.അയാൾ നീട്ടി മൂളി.
ലക്ഷ്മി തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും പിന്നിൽ നിന്നും രാഘവന്റെ ഒച്ചയുയർന്നു.
കുളക്കടവിലെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ ആരും കണ്ടില്ല എന്ന് ധരിക്കണ്ടാ.
പുളിക്കൊമ്പിൽ ആണല്ലോ പിടിച്ചത്.
ലക്ഷ്മി ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.പകച്ച മുഖത്തോടെ അവൾ അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി.
യ്യോ ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ.ഞാനങ്ങ് പേടിച്ചു പോകും.അയാൾ ഭയം അഭിനയിച്ചു.
ടീ പുല്ലേ.നീ എന്താ ഈ രാഘവനെപ്പറ്റി കരുതിയെ.മര്യാദ ആണെങ്കിൽ ഞാനും മര്യാദ അല്ലെങ്കിൽ.
മ്മ്മ്.നിനക്കറിയില്ല എന്നെ.
പൊയ്ക്കോ.ഞാനായിട്ട് ആരോടും ഒന്നും പറയുന്നില്ല.മേലാൽ എന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടരുത്.
ലക്ഷ്മി ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല കുനിച്ച് പടികൾ ഓടിയിറങ്ങി.
പെട്ടന്ന് അടുത്ത റൂമിൽ നിന്നും ഒരു കൈ അവളെ ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ചു.
തന്നെ ആരോ വട്ടം പിടിച്ചിരിക്കുന്നത് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.ഹേയ്.ന്താ ഇത്.അവൾ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.
പിടയ്ക്കാതെടീ പെണ്ണേ.ഇത് ഞാനാ.അഭിയുടെ താഴ്ന്ന ശബ്ദം അവളുടെ കാതിൽ പതിഞ്ഞു.
ന്ത് പറ്റി ന്റെ കാന്താരിക്ക്.അഭി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കാതിൽ മുഖമുരസി.
ഉണ്ണ്യേട്ടാ,അയാൾ ആ രാഘവൻ നമ്മളെ കുളപ്പുരയിൽ കണ്ടു.എനിക്ക് പേടിയാ.അയാൾ ആരോടെങ്കിലും പറയും.വല്ല്യമ്പ്രാൻ എന്നെ കൊല്ലും.
അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ക്രമാധീതമായി ഉയരുന്നത് അഭിമന്യു അറിഞ്ഞു.
അവൻ അവളെ ഒന്ന് കൂടി മുറുക്കെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി.
ആരും ഒന്നും അറിയില്ല്യ.എനിക്ക് ചില ലക്ഷ്യങ്ങൾ ണ്ട്.അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ന്റെ ലച്ചൂനെ കൂട്ടി ഞാൻ ഇവിടുന്ന് പോകും.
അത് പറയുമ്പോൾ അഭിയുടെ കൈകളുടെ ബലം വർദ്ധിക്കുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.
ലച്ചൂ.കുമാരന്റെ നീട്ടിയുള്ള വിളി കേട്ടതും അഭിയുടെ കൈ വിടുവിച്ച് അവൾ അവിടെ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.പിന്നാലെ അഭിയും.
മേനോനും കുമാരനും രാഘവനും ഊണ് കഴിക്കാൻ ഇരുന്ന് കഴിഞ്ഞു.
എവിടെ പോയി കുട്ട്യേ.ത്ര ന്ന് വച്ചാ നോക്കിയിരിക്കേണ്ടത്.വേഗം വിളമ്പൂ.കുമാരൻ മകളെ ശകാരിച്ചു.
അഭിമന്യു അടുത്ത് കിടന്ന കസേര വലിച്ച് മേനോന്റെ അടുത്തിരുന്നു.
രാഘവൻ അർഥം വച്ചുള്ള ഒരു ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.
അത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവന് വേഗത്തിൽ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു.തൊട്ട് പിന്നാലെ രാഘവനും ഊണ് മതിയാക്കി എഴുന്നേറ്റു.
കൈ കഴുകി തിരിയുമ്പോൾ പിന്നിൽ നിന്ന രാഘവനെ അഭി തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി.
രാഘവൻ മാമ മേലാൽ ന്റെ പെണ്ണിനോട് മിണ്ടാൻ നിൽക്കരുത്.
അവൻ അയാൾ കേൾക്കാൻ ശബ്ദത്തിൽ സ്വരം കടുപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.
ഓഹോ.മിണ്ടിയാൽ നീ എന്ത് ചെയ്യും.അയാൾ അവനെ വെല്ലു വിളിക്കും പോലെ ചോദിച്ചു.
മോനെ നീ മേനോന്റെ കൊച്ചുമോനാണ് എന്നത് ശരി.എന്നും വച്ച് രാഘവനിട്ട് ഉണ്ടാക്കരുത്.
നിനക്കറിയില്ല ഞാൻ ആരാണെന്ന്.
അയാൾ തന്റെ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അഭിയെ നോക്കി.
അഭിമന്യു ചിറി കോട്ടി ചിരിച്ചു.
രാഘവൻ മാമേ നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം.
ഒരു പാവം വാര്യരെ കൊന്ന് താഴ്ത്തിയ കൈകൾക്ക് എന്നെ കൊല്ലാനുള്ള കരുത്തുണ്ടോ ഇപ്പോ.
രാഘവൻ വെള്ളിടി വെട്ടിയവനെപ്പോലെ തരിച്ചു നിന്നു.നീ.. നീ എങ്ങനെയറിഞ്ഞു അത്.
അത് മാത്രം അല്ല എല്ലാം അറിഞ്ഞു.താനും വല്ല്യച്ഛനും കുമാരേട്ടനും കൂടി ചെയ്തു കൂട്ടിയ മുഴുവൻ കൊള്ളരുതായ്മകളും അറിഞ്ഞു.
അഭി വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നടന്നു.രാഘവൻ ഇനിയൊരു ഭീഷണിയാവില്ല എന്ന് അവന് ഉറപ്പായി.
റൂമിലെത്തിയ അഭി കട്ടിലിൽ ചാരി കിടന്ന് കണ്ണടച്ചു.ഉറക്കം വരുന്നില്ല.
മനസ്സ് നിറയെ ലക്ഷ്മിയുടെ വാക്കുകളാണ്.
വല്ല്യച്ഛൻ അറിഞ്ഞാൽ മരണം ഉറപ്പ്.അത് ആരുടേതാവും എന്നത് മാത്രം സംശയം.
എപ്പോഴാണ് അവളോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം പൊട്ടിമുളച്ചത് എന്നറിയില്ല.
ആദ്യമൊക്കെ അവൾ അകന്ന് മാറി.