ഇടവമാസ സന്ധ്യയിൽ പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴ ആ പഴയ തറവാടിനെ തണുപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. പലനാളുകളായി ആ തറവാട് ചൂടുപിടിച്ച തിരക്കുകളിലായിരുന്നു. ഇന്ന് തിരക്കുകൾ തീർത്തു തറവാട്ട് മുറ്റത്തു നിന്നും അവസാന വണ്ടിയും ചെളി തെറിപ്പിച്ചു കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു .
മുല്ല പൂക്കളുടെ ഗന്ധം നിറഞ്ഞ ആ മുറിയിൽ പുറത്തു പെയ്യുന്ന മഴയെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ് ഉണ്ണി. അയാൾ എന്തോ വലിയ ആലോചനയിലാണ് വളഞ്ഞു ക്രാസികൾ ഉള്ള ജനലിലൂടെ അടിച്ചു കയറിയ കാറ്റിൽ മനോഹരമായ കിടക്കയിൽ നിരത്തിയിട്ടിരുന്ന മുല്ലപ്പൂക്കൾ പറന്നു തറയിൽ വീഴുന്നുണ്ട്. അയാൾ മറ്റൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.
ചാരിയിട്ട വാതിലിൽ മുട്ടുന്നത് കേട്ടു ഉണ്ണി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതു. അതേ മായ, കയ്യിൽ പാൽ ഗ്ലാസുമായി സെറ്റ് മുണ്ട് ധരിച്ചു മുല്ലപ്പൂ ചൂടി അകത്തേക്കു വന്നു. വാതിൽ ചേർത്തടക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒരു കള്ളനോട്ടം അയാളെ നോക്കി..
ഉണ്ണി അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി മായാ നാണത്തോടെ കണ്ണുകൾ വെട്ടിച്ചു..
അയാൾ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു അവളെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചിരുത്തി. പാൽ ഗ്ലാസ് കാലിയായ ശേഷം അയാൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി അവൾ ഏതോ അനുഭൂതിയിൽ ലയിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. അയാൾ അവളെ ചേർത്തു പുണർന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി അടഞ്ഞു ജനലിലൂടെ വന്ന കുളിർക്കാറ്റ്‌ അവരേ കുളിരണിയിച്ചു.. അവൻ അവളിൽ ചുംബനങ്ങൾ നിറച്ചു .. നിമിഷങ്ങൾ കഴിയവേ അവൻ പറഞ്ഞു ഉറങ്ങാം..
അവൾ തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു .
അവളുടെ മനസിൽ നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഴയും അതിന്റെ കുളിരും അവന്റെ ചുംബനത്താൽ ചൂടുപിടിച്ച ചിന്തകളുമായിരുന്നു..പ്രതീക്ഷകളുടെയും കാലങ്ങളായി സൂക്ഷിച്ച സ്വപ്‌നങ്ങളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും തുടി കൊട്ടലനായി അവളുടെ മനസ്സ് തുടിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
അയാൾ
“ലൈറ്റ് നിറുത്തട്ടെ”
അവൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു
മുറിയിലെ ഇരുട്ടിലേക്ക് വഴിയരികിലെ പോസ്റ്റിൽ നിന്നും ഇലകൾക്കിടയിലൂടെ ഇടക്കിടക്കു എത്തി നോക്കുന്ന നിയോണ് പ്രകാശം പോലും വേണ്ടായിരുന്നു എന്നു അവൾക്കു തോന്നി..
വെളിച്ചം അണഞ്ഞിട്ടും നിമിഷങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു. അയാൾ വന്നില്ല അവൾ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു ലൈറ് തെളിച്ചു. അവൾ ഞെട്ടി പരിഭ്രമിച്ചു.
അയാൾ ആ മുറിയുടെ അങ്ങേവശത്തു ചേർത്തിട്ടിരുന്ന ചെറിയ കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നു. അവൾ പരിഭ്രമത്തോടെ അയാളെ നോക്കി അയാൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു.
“മായാ എന്റെയൊപ്പം ആരെങ്കിലും കിടന്നാൽ എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയില്ല..അതാ….ഞാൻ…”
പുറത്തു മഴ മാറിയിരുന്നു എങ്ങു നിന്നോ ഒരു ഇടിമുഴക്കം കേട്ടു അതു അവളുടെ ഹൃദയ ഭിത്തികളിൽ തട്ടി പ്രതിധ്വനിച്ചു. അവൾ ലൈറ്റ് നിറുത്തി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. തേങ്ങലുകൾ അമർത്താൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ വീണ്ടും മഴ ശോകമായി പാടി തുടങ്ങിയപ്പോലെ അവൾക്കു തോന്നി..
ആദ്യരാത്രി കഴിഞ്ഞുണരുമ്പോളും താൻ ഇപ്പോളും കന്യകയാണ് എന്ന ചിന്ത അവളെ വേട്ടയാടി.ഉണ്ണി ഉണർന്നിട്ടില്ല.
മായാ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു
“അവൻ ചെറുപ്പം മുതൽ അങ്ങനെയാണ് താമസിച്ചേ ഉണരൂ.. മോളു പോയികുളിച്ചു വരു “.
ആദ്യമായി ആ അടുക്കളയിൽ കയറി .കുഞ്ഞു നാത്തൂൻ അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി കണ്ടു ചിരിച്ചു.മായയുടെ ചിരി മാഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..
ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു അയാൾ വേറെ കട്ടിലിൽ തന്നെ ഉറങ്ങി. അവളുടെ വീട്ടിലും ബന്ധു വീട്ടിലും ഓകെ വിരുന്നു പോകുമ്പോൾ അയാളുടെ ഉറക്കം പുതപ്പ് വിരിച്ചു തറയിലയിരുന്നു…
അവസാനം മായാ സങ്കടം സഹിക്കവയ്യാതെ ഉണ്ണിയുടെ അമ്മയോട് കാര്യം പറഞ്ഞു.. അവർ ശരിക്കും ഞെട്ടി. ഇപ്പോൾ ഒരു മാസമായിട്ടു ഇങ്ങാനാണ് എന്ന സത്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ..