തളർന്ന്‌ ശരീരം കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം പൂർവ്വസ്ഥിതി പ്രാപിച്ചെങ്കിലും അർച്ചനയ്ക്ക് ഇപ്പോൾ നടന്ന സംഭവങ്ങളിൽ മാനസീകമായി സങ്കീർണ്ണമായ തളർച്ച നേരിട്ടതായി തോന്നി.
“എടാ”
“എന്താ പെണ്ണേ?”
“നീ ആരോടും പറയല്ല് കെട്ടോ”
“പിന്നെ ഇതാണോ പറയാൻ പറ്റിയ കാര്യം”
“ഇനി ഇങ്ങിനൊന്നും വേണ്ട”
“എടീ നമ്മൾക്ക് ഒന്നിച്ച് ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ലേ?”
“പോടാ അതൊന്നും നടക്കില്ല”
“വേറെവിടെങ്കിലും അണെങ്കിൽ നടക്കും”
“എന്റേടാ അതൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ, കഴിഞ്ഞതു കഴിഞ്ഞു. നമ്മുക്കതൊന്നും വേണ്ട”
“ഉം അതെന്താ”
“വീട്ടുകാര്, ബന്ധം എല്ലാം ഒന്നോർത്തേ”
“നിനക്കപ്പോൾ ഇതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ടും അങ്ങിനൊന്നും തോന്നുന്നില്ലേ?”
“തോന്നിയിട്ടെന്താടാ കാര്യം, നമ്മൾ ചെറുപ്പമല്ലേ”
“അതിന്?”
“നിനക്കൊന്ന്‌ ചുമ്മാ ഇരിക്കാമോ? നടക്കുന്ന കാര്യം വല്ലതും പറ”
“എനിക്ക് നിന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാ”
“ഇപ്പോൾ തന്നെ ആര്യചേച്ചിക്ക് നമ്മളെ സംശയം ഉണ്ട്”
“വല്ലതും പറഞ്ഞോ?”
“ഉം”
“എന്താ പറഞ്ഞേ?”
“കേട്ടാൽ നിനക്ക് വിഷമമകും, പറയില്ല”
“പറ, സാരമില്ല”
“പറയണോ?”
“ഉം”
“”അവനോട് അധികം അടുപ്പമൊന്നും വേണ്ട” എന്ന്‌ ”
“എന്നിട്ട് ചേച്ചി എന്നോട് അങ്ങിനൊന്നും മുഖത്ത് കാണിക്കുന്നില്ലല്ലോ?”
“ഉം, പക്ഷേ ആശ എന്തോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന്‌ തോന്നുന്നു”
“ആശയ്ക്ക് നമ്മളെ സംശയമുണ്ടോ?”
“ഉണ്ട്”
“എങ്ങിനെ നിനക്ക് തോന്നി?”
“ആശയും എന്നോട് പറഞ്ഞു”
“എന്ത്”
“ശ്യാമിനോട് എന്താ നിനക്കൊരു ഇത് എന്ന്‌”
( ആശ എന്നെ ഒരിക്കലും പേരല്ലാതെ ഒന്നും വിളിക്കില്ലായിരുന്നു, രസകരമെന്നു പറയട്ടെ ആശയുടെ ഇളയതായ അർച്ചന എന്നെ എടാ എന്നൊക്കെ വിളിച്ചിരുന്നു. – ഞങ്ങൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ ആയിരുന്നൂ എന്ന്‌ മാത്രം)
“എല്ലാവർക്കും എന്തൊക്കെയോ സംശയം ഉണ്ടല്ലേ?”
“ആം”
“എന്തുചെയ്യും?”
“അതാ പറഞ്ഞേ ഇനി ഇങ്ങിനൊന്നും വേണ്ടാ എന്ന്‌”
“വേണ്ടെങ്കി വേണ്ട”
“നീ പിണങ്ങാതെ”
“എനിക്ക് പിണക്കമൊന്നുമില്ല, എന്നാലും ആര്യചേച്ചി”
“നിനക്ക് എന്നെക്കാളും ഇഷ്ടം ആര്യചേച്ചിയെ അല്ലേ?”
“അതെ പക്ഷേ നീ കരുതുന്ന തരത്തിലുള്ള ഇഷ്ടമൊന്നുമല്ല”
“ഹും എനിക്കറിയാം”
“എന്തറിയാം?”
“ഒന്നൂല്ല”
“പറ”
“ഒന്നുമില്ലെന്ന്‌ പറഞ്ഞില്ലേ?”
“ഹാ എന്തോ പറയാനുണ്ടല്ലോ?, പറയ്”
“നിങ്ങളുടെ കിടപ്പൊക്കെ… എന്തിനാ എന്നെക്കൊണ്ട് പറയിക്കുന്നത്?”
“ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ കൂട്ടുകൂടി കിടക്കുന്നെന്നേയുള്ളൂ , ഇതുപോലൊന്നും ഞങ്ങൾ തമ്മിലില്ല”
“ആർക്കറിയാം” ഒരു പരിഹാസ ചിരിചിരിച്ച് അവൾ മറ്റെവിടേയ്ക്കോ നോക്കി.
“സത്യം”
“ആ”
“എന്തോന്ന്‌ ആ? നിനക്ക് ഞങ്ങളെ സംശയമാ അല്ലേ?”
“ഇല്ല”
“ആ ഇല്ലായ്ക്ക് ഒരു ശക്തിയില്ലല്ലോ?”
“നിനക്ക് തോന്നുന്നതാ”
“നിനക്കറിയാമോ നിന്നോടുണ്ടായതു പോലൊക്കെ ആശയോടും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു”
അർച്ചനയുടെ മുഖത്ത് പകപ്പ്.
“എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു”
“അവളും ഞാനുമായി പിണങ്ങിയതിന്റെ പേരിലാണ് അവൾ ഇപ്പോൾ എന്നെ സൂക്ഷിക്കണം എന്ന്‌ നിന്നോട് പറഞ്ഞത്. ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം, അവളോട് ഞാനൊന്ന്‌ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്.”
“എന്റെ പൊന്നു ശ്യാമേ നീ വേണ്ടാത്ത പണിക്ക് പോകരുത്, ആകെ പ്രശ്നമാകും”
“എന്തോന്ന്‌ പ്രശ്നം?”
“ഇതാ ഞാൻ ഒന്നും നിന്നോട് പറയാത്തത്”
“പറയേണ്ട”
എന്റെ ഉള്ളിൽ ആശയോട് തീർത്താൽ തീരത്ത ദേഷ്യം തോന്നി അതേസമയം അതേ കുറ്റം ചെയ്ത ആര്യചേച്ചിയോട് സങ്കടമാണ് ഉണ്ടായ വികാരം.
കുറെ നേരം അർച്ചന കാലുപിടിച്ചതിനാൽ ഞാൻ ഒന്നും ആരോടും ചോദിക്കില്ലാ എന്ന്‌ സത്യം ചെയ്തു.
എന്നിരുന്നാലും ആര്യചേച്ചി എന്നെക്കുറിച്ച് മോശം അഭിപ്രായം അർച്ചനയോട് പറഞ്ഞത് എന്റെയുള്ളിൽ തീമഴപെയ്യിച്ചു.
മുഖമടച്ച് അടി കിട്ടിയത് പോലെ.
മാത്രവുമല്ല ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുന്ന 4 കണ്ണുകൾ ആ വീട്ടിലുണ്ട് എന്ന ചിന്ത ഭയപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.
“എടാ നീയിപ്പോ പോ, ആരെങ്കിലും കാണുന്നതിന് മുമ്പ്”
“ഇനി എന്നാ ഇങ്ങിനെ?”
“ഇങ്ങിനൊന്നും വേണ്ട”
“പിന്നെ?”
“വേണ്ടെടാ”
“വേണം”
“ഒന്ന്‌ ചുമ്മാതിരി, ഇതൊക്കെ തെറ്റാ”
“കോപ്പ്, നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ അത് പറ”
“ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ശ്യാമേ? നമ്മുടെ അവസ്ഥ നീ ഒന്ന്‌ ഓർത്തു നോക്ക്, ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല”
“ഓ പിന്നെ”
“ഒരു പിന്നേയുമല്ല, ഞാനിനി നിന്നോടില്ല ഇതു പോലൊന്നിനും”
“ഉറപ്പാണോ?”
“നീ പിണങ്ങല്ലേ? എനിക്ക് പേടിയായിട്ടല്ലേ?”
“ശരി, ഞാൻ പോകുവാ”
“നീ പിണങ്ങിയല്ലല്ലോ പോകുന്നത് അല്ലേ”
ഞാൻ അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.
അപ്പോളാണ് അവൾ കുനിഞ്ഞ് ഊരിയിട്ട പാന്റീസ് എടുക്കാൻ നോക്കിയത്. പെട്ടെന്ന്‌ ഞാനത് കൈക്കലാക്കി.
“ഇത് എന്റെ കൈയ്യിലിരിക്കട്ടെ”
“പോടാ അതിങ്ങ് താ”
“ഇല്ല എനിക്ക് വേണം”
അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുണ്ടിന്റെ മടക്കിക്കുത്തിനുള്ളിലേയ്ക്ക് അത് നിക്ഷേപിച്ചു.
“അയ്യോ അതിങ്ങ് താ”
“നാളെ തരാം”
“എന്റെ ശ്യാമേ തരുന്നുണ്ടോ?”
“പോടീ പിന്നെത്തരാമെന്ന്‌ പറഞ്ഞില്ലേ”
കൈകുത്തി നിരങ്ങി റബ്ബർ പുരയുടെ വാതിൽക്കൽ പോയി പരിസരം വീക്ഷിച്ചിട്ട് ആരുമില്ലെന്ന്‌ കണ്ട് തൊണ്ട് ( ഇടവഴി, രണ്ട് പറമ്പുകളെ തമ്മിൽ വേർതിരിക്കുന്ന കാന ) ചാടികടന്ന്‌ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോയി.
പിന്നീട് ആ പാന്റീസ് ഞാൻ വിശദമയി പരിശോദിച്ചു. ഒന്ന്‌ രണ്ട് ചെറിയ ചുരുൾ രോമങ്ങളും അതിൽ നിന്നും കിട്ടി. അവളുടെ യോനിയെ തഴുകി കിടന്ന ആ ഭാഗമെല്ലാം വായിലാക്കി ഞാൻ ചപ്പി വലിച്ച് വാണമടിച്ചു. നോ ഹാൻഡ് ആൻഡ് മാത്തമാറ്റിക്സ്!
അവസാനം സാമാനത്തിനകത്ത് ശൂന്യതയും, വേദനയും ആയപ്പോൾ നിർത്തി.
ഇനി അവൾ അതിനായി കേഴുന്നതും, പിന്നാലേ നടക്കുന്നതും, അതിനെപ്പറ്റി ഞാൻ പറയുമ്പോൾ അവൾക്കുണ്ടാകുന്ന നാണവും വിഷമവും ആയിരുന്നു എന്റെ മനസു നിറയെ. മറ്റൊരെണ്ണം നൽകാതെ ഇത് കൊടുക്കരുതെന്ന്‌ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. പാവത്തിന് എത്ര ഷഡ്ഡി ഉണ്ടായിരിക്കും എന്നുള്ളതൊന്നും എന്റെ ചിന്തയിലേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പിറ്റേന്ന്‌ പരീക്ഷയ്ക്ക് പോകുന്ന അവസരത്തിൽ ഞാൻ ആ വീടിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു പ്രദക്ഷിണം നടത്തി. എന്നെ കണ്ടതേ അവൾ അതിലേയും ഇതിലേയും എന്നെ സമീപിക്കാനായി പാസ് ചെയ്തു തുടങ്ങി. ചേച്ചി കോളേജിൽ പോയിരുന്നു. ആശ പരീക്ഷയ്ക്ക് പോകാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നു.
“എടാ അതെന്തിയേ?”
“ഞാൻ തിന്നു”
“എന്നെ വട്ടുപിടിപ്പിക്കാതെ അത് കൊണ്ടുവന്ന്‌ താ, ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ..?”
“എടീ ഞാനത് വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയിട്ടൊന്നുമില്ല, പുകപ്പുരയിൽ വച്ചിരിക്കുകയാ”
“ങേ ആ കരിപിടിച്ചിടത്തോ?”
“കരിയൊന്നുമില്ല, സൂക്ഷിച്ചാ വച്ചിരിക്കുന്നേ”
“ഇപ്പോൾ പോയി എടുത്തോണ്ട് വാ, ആശയിപ്പോൾ പോകും, അന്നേരം”
“എനിക്ക് എക്സാമിന് പോകണം”
“എടാ എടുത്ത് തന്നിട്ട് പോ”
“അങ്ങിനെ ചുമ്മാ തരില്ല” ഞാൻ അവളുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ?”
“നീയിപ്പോൾ ഇട്ടിരിക്കുന്നത് ഊരി തന്നാൽ അത് തരാം”
“അയ്യോ പോടാ”
“എന്നാ വേണ്ട”
ഞാൻ എക്സാമിന് പോയി.
വൈകിട്ട് ആശ വരുന്നതിന് മുന്നേ ഞാൻ വീട്ടിലെത്തിയിരുന്നു. ആശ എനിക്ക് പിന്നാലേ വരുന്നുണ്ട് എന്നതും എനിക്കറിയാമയിരുന്നു. എന്നാൽ ആശയും ഗായത്രിയും ക്വസ്റ്റ്യൻ പേപ്പർ പരിശോദനയും ഒക്കെയായി ഗായത്രിയുടെ വീട്ടിൽ കയറും എന്നത് ഞാൻ തലേദിവസം മനസിലാക്കിയിരുന്നു. കുറച്ച് സമയം കിട്ടും അർച്ചനയെ ‘പീഡിപ്പിക്കാൻ’.
“നീയത് എവിടെയാ വച്ചിരിക്കുന്നത്. കളിക്കല്ലേ ശ്യാമേ?”
“ങേ എന്താ?”
“ഞാൻ പുകപ്പുരയിൽ പോയി നോക്കി. അവിടൊന്നുമില്ല.”
“പിന്നെ ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കാണാവുന്നതു പോലല്ലേ ഞാൻ വയ്ക്കുന്നത്?”
സത്യത്തിൽ അവിടൊരു മരുതുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കിടക്കുന്ന മുറിയുടെ ജന്നലിലൂടെ നോക്കിയാൽ ദൂരെ ഈ മരുത് കാണാം. പല ദിവസങ്ങളിലും ഈ മരുതിന്റെ മുകളിൽ ഒരു മൂങ്ങാ വന്നിരുന്ന്‌ കരയും.
തേനീച്ചയെ നോക്കി മരമെല്ലാം കയറി നടക്കുന്നതിനാൽ എനിക്ക് ആ മരുതിന്റെ പൊത്തുകളും, പോടുകളും നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. അതിനുള്ളിലാണ് ഞാൻ വച്ചിരുന്നത്. കുറെ കരിയിലകളിൽ പൊതിഞ്ഞ്. എനിക്ക് കയറാൻ പറ്റുന്ന മരമായതിനാലാണ് അത് തിരഞ്ഞെടുത്തത്.
“ശ്യാമേ അതിങ്ങ് താ”
“ഞാൻ പറഞ്ഞത് തരുമോ?”
“അപ്പോൾ പിന്നെ എനിക്കെന്താ ഗുണം?”
“ഉം”
“പിന്നേയും ഒരെണ്ണം നിന്റെ കൈയ്യിൽ ആയില്ലേ?”
“മറ്റൊരെണ്ണം തരുമ്പോൾ അത് താരാം”
“നീ കൊണ്ടുപോയി തിന്ന്‌”
ഞാൻ ചിരച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത് ചേർന്നു നിന്ന്‌ പറഞ്ഞു.
“നല്ല മണമായിരുന്നു”
അവളുടെ മുഖം വിളറി..
“സാരമില്ല, എനിക്കിഷ്ടമാണത്”
“അയ്യേ”
“ഞാൻ താഴെ നക്കിയതല്ലേ? അതിൽ കൂടുതലൊന്നുമില്ലല്ലോ?”
“പോ ഒന്ന്‌”
“ഇനിയും നക്കണോ?”
“ശ്യാമേ നീ അത് തിരിച്ചു തരാമോ?”
“ഞാൻ പറഞ്ഞതിന് മറുപടി പറയ്”
“എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല, തിരിച്ചത് തന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്നോടിനി മിണ്ടില്ല.”
“തന്നേക്കാം പിണങ്ങേണ്ട”
“എന്നാൽ ഇപ്പോൾ താ”
“ഇപ്പോഴോ?, ആ മൂങ്ങാ മരുതിന്റെ മുകളിലാ”
“എന്റെ ദേവീ!!”
“ഉം”
“അതേൽ വല്ല ജീവിയോ മറ്റോ കയറിക്കാണുമോ?”
“എങ്കിലത് ചത്തിട്ടും കാണും”
“പോടാ പട്ടീ, എടുത്തു കൊണ്ടുവന്ന്‌ താ”
“ഇപ്പോ നേരമില്ല, വിശക്കുന്നു വല്ലതും പോയി കഴിക്കട്ടെ”
“കുറച്ച്കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ മരത്തിനടുത്ത് വരട്ടെ?”
“എപ്പോ?”
“ഒരു പത്ത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ്?”
“ങാ”
എനിക്ക് വലിയ മനസൊന്നുമില്ലായിരുന്നു അത് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ. പക്ഷേ അതിന് ബലം പിടിച്ചാൽ നേരിട്ടുള്ളതൊന്നും നടക്കില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നി. അപ്പോൾ നഷ്ടക്കച്ചവടമാകും. പിന്നെ ഇങ്ങിനൊരു സാധനം നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്ത്വത്തിൽ ഇരിക്കുന്നത് റിസ്ക്കുമാണ്. ഇരട്ടവാലനോ മറ്റോ വെട്ടിയാൽ പുതിയത് മേടിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടിവരും. പൈസാ ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും പാന്റീസ് പോയി മേടിക്കുന്നതൊന്നും അക്കാലത്ത് ചിന്തിക്കാൻ വയ്യ.
അങ്ങിനെ ടെഡ് ബണ്ടി സംഭവം കൈയ്യൊഴിയാൻ തീരുമാനിച്ചു. സൈക്കോകൾ സാദാരണ സോവനീറുകൾ തിരിച്ചു കൊടുക്കാറുള്ളതല്ല.!! പോട്ടെ അവളെ സങ്കടപ്പെടുത്തേണ്ട. പാവത്തിന് എന്നെ വലിയ ഇഷ്ടവുമാണ്. അർച്ചന കരയുന്നത് ഒരിക്കലും ആരും കണ്ടിട്ടില്ല. അത്രയ്ക്ക ചങ്കുറപ്പാണ്. അവൾ കരയുന്ന പരുവമെത്തി പലപ്പോഴും. അതും ഒരു കാരണമായിരുന്നു.
കാപ്പി ഗ്ലാസ് കൈയ്യിലെടുത്ത് ഞാനെന്റെ മുറിയിലെ ജനാലയിലൂടെ ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“എടാ കടയിൽ പോകണം.”
“അമ്മയ്ക്കെന്നും ഇതേ ഉള്ളോ?”
പിന്നെ എന്തൊക്കെയോ അമ്മ കിടന്ന്‌ പറഞ്ഞു.
പാതി കുടിച്ച ഗ്ലാസ് ജനൽ പടിയിൽ വച്ച് ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ വരുന്നതു ദൂരെ നിന്നും കണ്ടു.
അവൾ എത്തുന്നതിന് മുന്നേ ഞാൻ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടിട്ടും ചിരിച്ചു കാണിച്ച് അവൾ മുന്നോട്ട് തന്നെ നടന്നു പോയി. ഒപ്പം പതിയെ പറഞ്ഞു.
“ആ മരച്ചുവട്ടിലിട്ടേക്ക് ഞാൻ എടുത്തോളാം.”
ഒരു ഗോപ്യമായ ചിരിയോടെ മരത്തിലേയ്ക്ക് ഒന്ന്‌ ഉയർന്ന്‌ പൊങ്ങി, ദ്വാരത്തിൽ കൈ ഇട്ട് കരിയിലകളോടൊപ്പം സംഭവം എടുത്ത് നിലത്തിട്ടിട്ട് ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ ഞാൻ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോയി.
അവൾ അത് എടുത്തതൊന്നും ഞാൻ കണ്ടില്ല.
ബാക്കി കാപ്പി വന്ന്‌ കുടിക്കുമ്പോൾ അവൾ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
====================================================================
ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. “എന്റെ കസിൻ കവിത” എന്ന കഥയിൽ പറയുന്ന കവിതയുമായുള്ള ചില സംഭവങ്ങൾ നടക്കുന്നത്.
അർച്ചനയേക്കാളും നിറവും, പരിഷ്ക്കാരവും കൂടിയ കവിതയുമായി അവരുടെ വീട്ടിൽ ഞാൻ ചെല്ലുകയും, വളരെ സന്തോഷത്തോടെ ഇടപെടുകയും ചെയ്തു പോന്നു. ഈ മൂന്ന് പെൺകുട്ടികൾക്കും ഏത് രീതിയിൽ നോക്കിയാലും കവിതയിൽ അസൂയ ജനിപ്പിച്ചിരുന്നിരിക്കാം.
ഇരു കൂട്ടരും ബന്ധുക്കളാണെങ്കിലും കവിത എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് നടക്കുന്നതും, ചാമ്പങ്ങായും മൾബറിയും പറിപ്പിക്കുന്നതും, ഞാൻ അവരുടെ വീട്ടിൽ പോകുന്നതും എല്ലാം ഇവർക്ക് എന്നോട് അത്രയും നാളും ഉണ്ടായിരുന്ന ബന്ധത്തിൽ പെട്ടെന്ന്‌ ഒരു മുറിപ്പാടുണ്ടാക്കി.
അവർക്ക് മാത്രം സ്വന്തമായിരുന്ന എനിക്ക് മറ്റൊരു അവകാശി വന്നത് മൂന്നുപേർക്കും സുഖിച്ചിട്ടില്ലാ എന്ന്‌ മുഖത്തു നിന്നും മനസിലാകുമായിരുന്നു.
ആര്യ ചേച്ചി തമാശ രൂപേണ അത് പറയുകയും ചെയ്തു, എന്തെന്നാൽ പ്രായത്തിൽ മൂത്തതായതിനാൽ ആര്യചേച്ചി പറയുന്നതിൽ ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കുകയില്ലായിരുന്നു.
“നിനക്കിപ്പോൾ ഞങ്ങളെ ഒന്നു വേണ്ടല്ലോ? വല്യ ആളായി പോയില്ലേ?”
“പിന്നെ ഒന്ന്‌ പോ ചേച്ചി – ചുമ്മാ”
“ഹും വന്നവരൊക്കെ വന്നതു പോലെ പോകും. ഞങ്ങളെ ഇവിടുള്ളൂ കെട്ടോ”
“കവിത പാവമാ”
“ഓ പിന്നെ ഒരു പാവം, നീയൊരു മണ്ടനാ”
“അതെ സമ്മതിച്ചു”
“നീ സമ്മതിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല, ഞങ്ങൾക്കറിയാം” അതും പറഞ്ഞ് ചേച്ചിയും, അർച്ചനയും കിടന്ന്‌ ചിരിച്ചു.
ആശ എന്റെ മുന്നിലേയ്ക്ക് പിന്നെ വന്നുമില്ല.
കവിതയെ പറയുന്നത് എനിക്കത്ര രുചിക്കുന്നൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാൻ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല. കവിതയേക്കാളും, അർച്ചനയേക്കാളും എനിക്ക് പ്രാണൻ ചേച്ചിയായിരുന്നു. എന്നാൽ പഴയതു പോലെ അടുക്കാൻ ചെറിയൊരു ഭയവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചേച്ചി എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഗ്രാഫ് ശരിയായി മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്നത് എനിക്ക് പിടികിട്ടിയതായിരുന്നു അതിന് കാരണം. എന്നാൽ എന്നോടുള്ള ചേച്ചിയുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഒരു വ്യത്യാസവും കാണാനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഒരു ദിവസം ആരുമില്ലാത്ത സമയത്ത് ഞാൻ അവരുടെ അടുക്കള വഴി കയറിയപ്പോൾ അർച്ചന പാലോ മറ്റോ തിളപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ വീടിന്റെ മുൻവശത്ത് പോയി പരിസരം എല്ലാം നിരീക്ഷിച്ചു. ഇല്ല. ആരുമില്ല. തിരികെ ചെന്ന്‌ അർച്ചനയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അവൾ സഹകരിച്ചുമില്ല, നിസഹകരിച്ചുമില്ല!! ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ടുള്ള ഫ്രഞ്ച് കിസിൽ ഞങ്ങൾ കുറച്ചു സമയം ഏർപ്പെട്ടു. എന്നിരുന്നാലും ആദ്യകാലത്തുണ്ടായിരുന്ന ഭ്രാന്തമായ ചുംബനങ്ങൾ അവളിൽ നിന്നും ഉണ്ടായില്ല. ഭയമായിരുന്നു കാരണം.
അതിൽ കൂടുതൽ അവിടെ ഒന്നും നടക്കില്ലായിരുന്നു. ആരുടേയോ കാൽപെരുമാറ്റം കേട്ടതിനാൽ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും മാറി.
വന്നത് ഏതോ കച്ചവടക്കാരായിരുന്നു.
അയാൾ വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് ക്ഷീണിച്ച് അച്ഛൻ വരുന്നതും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.
ഞാൻ അയാളെ വിട്ട് അടുക്കളയിൽ വീണ്ടും എത്തി.
അവൾ കണ്ണുകൊണ്ട് വേണ്ടാ എന്ന്‌ കാണിച്ചു.
റബ്ബർപുരയിൽ വച്ചുണ്ടായ സംസാരങ്ങൾ മൂലം എനിക്കും മനസിൽ ചില ഭയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ആരേയും വിശ്വാസമില്ലാത്ത അവസ്ഥ.
എന്തിന് അർച്ചനയെ പോലും.!!
പോരാത്തതിന് ആശ കാലുമാറിയ ചരിത്രവും എന്റെ മുന്നിലുണ്ടല്ലോ? ചേച്ചിയുടെ ബ്രെയിൻ വാഷിനാൽ അർച്ചനയും മാറാൻ വയ്യായ്കയില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നി.
ഞാൻ മാറിനിന്ന്‌ അടുക്കളയിലെ അലമാരയിൽ അതുമിതുമൊക്കെ പരതികൊണ്ട് നിന്നപ്പോൾ അർച്ചന എന്നെ ശൂ ശൂ എന്ന്‌ വിളിച്ചു.
ഞാൻ തല ഉയർത്തി നോക്കുമ്പോൾ അവൾ വായിൽ എന്തോ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.
അത് പതിയെ പുറത്തേയ്ക്ക് തള്ളി എന്നെ കാണിച്ചു.
എന്താണത് എന്ന്‌ എനിക്കാദ്യം മനസിലായില്ല.
ഞാൻ ഗ്യാസിന്റെ അടുത്തുള്ള ടിന്നുകൾ നോക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒരു ടിന്ന്‌ തൊട്ട് കാണിച്ചു.
ഒരു ബോൺവിറ്റാ ടിന്നായിരുന്നു അത്. ( ആ കാലഘട്ടത്തിൽ തകരത്തിന്റെ ടിന്നിൽ ആയിരുന്നു ബോൺവിറ്റ വന്നിരുന്നത്)
ഞാനത് തുറന്ന്‌ നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ ഏറ്റവും അടിയിലായി കട്ടിയായി മിഠായി പോലെ ഉറച്ച് പോയ കുറച്ച് ബോൺവിറ്റ കണ്ടു. അപ്പോൾ അതാണ് അവൾ വായിലിട്ടിരിക്കുന്നത്.
അവൾ വശ്യമായ ഒരു ചിരിയോടെ അത് പുറത്തേയ്ക്ക് പിന്നെയും തള്ളി കാണിച്ചു.
ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തു ചെന്ന്‌ ആ ചുണ്ടുകളും, ബോൺവിറ്റയും ഒന്നിച്ച് വായിലാക്കി.
അവൾ ഗാഡമായി എന്നെ ചുണ്ടിനാൽ ആക്രമിച്ചു.
ഇടയ്ക്ക് അവൾ ആ ബോൺവിറ്റ എന്റെ വായിലേയ്ക്ക് തരും, കുറച്ച് ചപ്പിയ ശേഷം തിരിച്ചത് അവളുടെ വായിലേയ്ക്ക് കൊടുക്കും. ഇത് ഒരു മൂന്നാല് തവണ ആവർത്തിക്കപ്പെട്ടു.
അതൊരു പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു. ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ഉമിനീരും, ചോക്ലേറ്റ് രുചിയുള്ള ബോൺവിറ്റയും ഒന്നിച്ച് കുടിച്ചിറക്കുന്ന അപൂർവ്വമായ അനുഭവം.
എന്റെ ഗുലാൻ ഫുൾ കമ്പിയായി.!! എന്തൊരു മാസ്മരീകമായ നിമിഷങ്ങൾ.
പെണ്ണ് കാമാർത്ഥയായി തീർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു, ഒപ്പം ഞാനും.
ഗ്യാസ് ഞാൻ ഓഫ് ചെയ്തു.
വേണ്ട വേണ്ട എന്ന്‌ അവൾ പറയുന്നതൊന്നും ഞാൻ കേട്ടില്ല.
അവളെ തള്ളി വലിച്ച് സ്റ്റോറൂമിലാക്കി
“ആരെങ്കില്ലും വരും”
“ആരുവന്നാലും മുമ്പിലിരിക്കുന്ന ആ കിളവനോട് എന്തെങ്കിലും പറയും, അതിനാൽ നമ്മുക്ക് മനസിലാകും, ബാ”
അവൾ ബലം പിടിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ അപ്പോഴേയ്ക്കും കൈ താഴേയ്ക് താഴ്ത്തി അവളുടെ മിഡിയുടേയും പെറ്റിക്കോട്ടിന്റേയും അടിയിലൂടെ കൈ ഇട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“വേണ്ടെടാ”
“ഒന്ന്‌ തൊട്ടു നോക്കട്ടെ”
“വേണ്ട”
“പ്ലീസ്”
കൂടുതൽ പറയാൻ അവസരം കൊടുക്കാതെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി ഞാൻ ഷഡ്ഡിക്കകത്തേയ്ക്ക് കൈകൾ കടത്തി.
രോമരാജികളുടെ മധ്യം നനഞ്ഞൊഴുകുന്നു!
അതിലെ ചൂണ്ടുവിരൽ ചലിപ്പിക്കുമ്പോൾ അവൾ ചുണ്ടുകൾ വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല.
പതിയെ പതിയെ കന്തിലെ ചലനം അവസാനിപ്പിച്ച് എന്റെ നടുവിരൽ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് കടത്തി.
“വേണ്ട”
“മിണ്ടാതെ – വേണം”
“യ്യോ – ഹാരെങ്കിലും … വന്നാൽ”
“പോ..”
പിന്നെ അധികം സംസാരത്തിന്റെ സ്വരം ഒന്നും കേട്ടില്ല. അടിയിൽ വിരൽ കയറി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതോടെ അവളുടെ ആ ഉൾഭാഗം മുഴുവനം നനഞ്ഞു കുതിർന്നു. എന്റെ വിരൽ നല്ല ലൂസായി കയറി ഇറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പാന്റീസ് ഇതിനിടയിൽ താഴേയ്ക്ക് താഴ്ത്തി വച്ചിരുന്നു. ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നും ടോപ്പിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ മുലക്കണ്ണ് പതിയെ ചപ്പിക്കൊണ്ട് എന്റെ വിരൽ പ്രയോഗം തുടർന്നു.
അവളുടെ ശരീരം നന്നായി ചൂടുപിടിച്ചിരുന്നു. സ്ത്രീയുടെ അവർണ്ണനീയമായ ഗന്ധം.
“എടാ”
“ഉം”
“മ.. തി..യെ..ടാ..” ആ ‘മതിയെടായ്ക്ക്’ ഒട്ടും ശക്തിയില്ലായിരുന്നു. അവൾ എന്നോട് ചേർന്ന്‌ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആ താളത്തിനനുസരിച്ച് ഇളകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
എന്റെ നടുവിരലിന്റെ കടയ്ക്കൽ വരെ അവളുടെ നനവ് അനുഭവപ്പെട്ടു.
ചിന്നക്കൊളന്തേ.. അധികം സമയമൊന്നും പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ സാധിച്ചില്ല.
പെട്ടെന്നു തന്നെ അവളുടെ കിതപ്പുയർന്നു
ഹ സ് സ് സ് എന്നൊരു ശബ്ദം കേൾപ്പിച്ച് അവൾ നിന്നുകൊണ്ട് തുട അടുപ്പിച്ചു.
അവൾക്ക് പോയി എന്ന്‌ എനിക്ക് മനസിലായി. അവൾ ഷഡ്ഡി വലിച്ചു കയറ്റി, ഞാൻ അവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് പോകാൻ സമ്മതിക്കാതെ പിടിച്ചു നിർത്തി. കിതപ്പടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“നിനക്ക് പാല് വന്നോ”
“ഒന്ന്‌ … മിണ്ടാതെ പോടാ..”
“അല്ല നിങ്ങൾക്ക് വരില്ലേ?”
“എന്ത്?”
“പാല്?”
“പാലല്ല തൈര്, നിനക്കൊന്ന്‌ പോയി തരാമോ?”
“ഇപ്പ പോകുന്നില്ല”
“ശ്യാമേ ആര്യചേച്ചി വരാറായി, കടവരെ പോയതാ”
“അപ്പോ പേടിക്കാനില്ല”
“നമ്മളെ തമ്മിൽ ഒന്നിച്ച് കാണേണ്ട”
“കണ്ടാലെന്നാ?”
“എന്റെ ഈശ്വാരാ കുറച്ചെങ്കിലും ബുദ്ദിയുണ്ടായിരുന്നേൽ ഇതിനെ മന്ദബുദ്ദി എന്നെങ്കിലും വിളിക്കാർന്നു”
“പോടീ”
“പോടാ പോട്ടാ, എന്റെ പൊന്ന്‌ ശ്യാമേ പോയിതാ”
“പോകാം, പക്ഷേ നിന്റെ ഷഡ്ഡി എനിക്ക് തരണം”
“ഒന്ന്‌ പൊയ്ക്കേ, അതൊന്നും തരില്ല”
“എന്നാ ഞാൻ പോകുന്നുമില്ല”
“എടാ നിനക്കെന്തിനാ എന്റെ ഷഡ്ഡി?”
“ഉമ്മവയ്ക്കാൻ”
“പിന്നെ ഉമ്മവയ്ക്കാൻ, വേണേൽ എന്റെ മുഖത്ത് ഉമ്മവച്ചോ?”
“അത് പിന്നെ, ഇപ്പോൾ ഇത് താ”
“പോ തരില്ല”
ഈ സമയമെല്ലാം അവളുടെ രണ്ട് കൈകളും ഉരത്തിന്റെ ഭാഗത്തായി എന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് കോർത്താണ് ഞാൻ അവളെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നത്. എന്റെ ഒപ്പം ആരോഗ്യമുള്ള അവൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ എന്നെ തട്ടിമാറ്റി കടന്നു പോകാമെന്നതിനാൽ ഞാനും നോക്കിയും കണ്ടുമാണ് നിൽക്കുന്നത്. ആ കാലത്ത് കവിതയും, അർച്ചനയും മാത്രമേ എന്റെ ശക്തിയെ വെല്ലുവിളിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. പൂപോലെ മൃദുലതയാർന്ന കവിതയ്ക്ക് എവിടുന്ന്‌ ആ ആരോഗ്യം വന്നു എന്നത് ഇന്നും അത്ഭുതമാണ്.!! അർച്ചനയുമായി ഇത്രയും വലിയ പിടിവലി ആദ്യമാണ്.
“നിനക്ക് എന്താ നഷ്ടം അത് തന്നാൽ”
“തിരിച്ച് വാങ്ങാനൊക്കെ ഭയങ്കര പാടാ”
“അത് സാരമില്ല”
“പിന്നെ സാരമില്ല, അത് കൊണ്ടുപോയിട്ട് എന്നെ കളിയാക്കാനല്ലേ?”
“കളിയാക്കുകയൊന്നുമില്ല”
“നിനക്ക് നാണമില്ലേ ഇതൊക്കെ ചോദിക്കാൻ?”
“നാണിച്ചാൽ കാര്യം വല്ലതും നടക്കുമോ പൊട്ടീ?”
“എന്തോന്ന്‌ കാര്യം?”
(ആ കാലഘട്ടത്തിൽ വാണം എന്നൊന്നും ഇന്നത്തെ അത്രയും പബ്ലിക്കായി ആരും പറയാറില്ല. ഇനി അവൾ പറഞ്ഞതു പോലെ മന്ദിപ്പായ എന്റെ അഞ്ജത കൊണ്ട് അറിവില്ലാത്തതാണോ എന്നതും അറിയില്ല. അതിനാൽ ആ വാക്ക് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല)
“അതെന്താന്ന്‌ അറിയില്ലേ?”
“ആ ഇല്ല” ആ സംസാരത്തിൽ നിന്നും അറിയാമായിരുന്നു അവൾക്ക് അറിയാമെന്ന്‌. ആ വീട്ടിലെ ആര് വാണമടിച്ചില്ലെങ്കിലും അർച്ചന അടിക്കും എന്നത് ഉറപ്പായിരുന്നു. പേപ്പർ എടുക്കാൻ വരുമ്പോൾ അവൾ തുടയിടുക്ക് അമർത്തി സുഖിച്ചിരുന്നത് എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടായിരുന്നു.
“നിനക്കിപ്പോൾ ആയില്ലേ? അതുപോലെ എനിക്കും ആകേണ്ടെ?”
“അതിനിതെന്തിനാ?”
“അതൊക്കെയുണ്ട്”
“വിട് പോകട്ടെ”
“അത് താ”
“അത് വൃത്തികെട്ടിരിക്കുവാ”
“അതാ എനിക്ക് വേണ്ടത്”
“ഛെ ഒന്ന്‌ പോയ്ക്കേ ചെറുക്കാ”
“പെണ്ണേ പ്ലീസ് കൊതികൊണ്ടല്ലേ, ഞാൻ നിന്നോട് ഇങ്ങിനാണേൽ ഇനി മിണ്ടില്ല”
“എടാ എനിക്ക് നാണമാ”
“എന്തിനാ നാണിക്കുന്നേ?”
“നീ അത് കാണുന്നത്”
“അതല്ലേ അതിന്റെ രസം?”
“ഇതില്ലാതെ നീ വിടില്ല”
“ഇല്ല”
അവൾ ബലം പിടിക്കുന്നത് നിർത്തി.
“ഓടില്ലല്ലോ അല്ലേ?”
“ങുഹൂം”
“ഞാൻ ഊരി എടുക്കട്ടെ”
“വേണ്ട…” പക്ഷേ അത് വെറുതെ ഒരു പൊറുപൊറുക്കലായിരുന്നു. അവൾ കണ്ണുകൾ രണ്ടും ഇരുകൈപ്പത്തികളുടേയും പിൻഭാഗം കൊണ്ട് നാണത്താൽ മറച്ചുപിടിച്ചിരുന്നു. എന്റെ കൈകൾ പതിയെ അവളുടെ മിഡിക്കകത്തേയ്ക്ക് കയറി. അവൾ സമ്മതഭാവത്തിൽ അനുകൂലമായി നിന്നു തന്നു. ഞാൻ ഷഡ്ഡിയുടെ മുകളിൽ പിടിച്ച് താഴേയ്ക്ക് താഴ്ത്തി. മുട്ടുകളുടെ ഭാഗത്തെത്തിയപ്പോൾ അവൾ ഊരാതിരിക്കാൻ അടിപ്പിച്ച് പിടിച്ചു. ഞാൻ ബലമായി തന്നെ അത് താഴ്ത്തി. കാലുകൾ ഉയർത്തി അതിനെ മോചിപ്പിച്ചു. അടിച്ചു മാറ്റിക്കൊണ്ട് പോകുന്നതിലും ആയിരം കോടി മടങ്ങ് സന്തോഷം നൽകുന്നതാണല്ലോ ഒരു പെൺകുട്ടി സ്വന്തം അടിവസ്ത്രം ഊരിതരുന്നത് – ഇവിടെ അത് സ്വൽപ്പം ബലം പ്രയോഗിച്ചാണെങ്കിലും. ഊരാനായി മിഡിപൊക്കിയതിനൊപ്പം ഞാൻ നിലത്ത് മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു. പെട്ടെന്നുള്ള ആവേശത്തിൽ മിഡിപൊക്കി ആ ഗോപ്യസ്ഥലത്ത് ഞാൻ മുഖം അമർത്തി.
“വേണ്ടാ, വേണ്ട ..” അവൾ മൃദുവായി മന്ത്രിച്ചു. എങ്കിലും ഞാൻ പതിയെ രണ്ടുമൂന്നു തവണ ആ ജലകണങ്ങൾ നക്കിയെടുത്തു.
അവൾ എന്റെ തലമുടിയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചു. വേദനയെടുത്തപ്പോൾ ഞാൻ നിലത്തു നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. ഷഡ്ഡിയെടുത്ത് മടക്കിക്കുത്തിനകത്തിട്ട് അവളെ ഉമ്മവയ്ക്കാൻ ചെന്നെങ്കിലും അവൾ എന്നെ തള്ളിമാറ്റി ഓടി..
എന്റെ വീരസഹസീകകൃത്യത്തിന് ലഭിച്ച സമ്മാനവുമായി ഞാൻ പുകപ്പുരയിലേയ്ക്ക് നടന്നു.