നഷ്ടപ്രണയത്തിന്റെ ഓർമയ്ക്ക് 1

നഷ്ടപ്രണയത്തിന്റെ ഓർമയ്ക്ക് 1
Nashtta pranayathinte oormakku Part 1 | Writter by Admirer

ഏഴാം ക്ലാസ്സിലേക്കാണ് ഞാൻ ആ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ ആദ്യം വന്നുചേർന്നത്. അതിനുമുൻപ്‌ വരെ തലസ്ഥാനനഗരിയിലെ ഏറ്റവും പേരുള്ള പള്ളിക്കൂടത്തിൽ ആണ് പഠിച്ചത്. അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടേയും ജോലിത്തിരക്കുകളിൽ നാട് എന്നും എനിക്ക് അന്യമായിരുന്നു.

അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അകാല വിയോഗം കൂടി ആയപ്പോൾ ഞാനും എന്റെ പേര് ശ്രീരാഗ്, അനുജത്തി ശ്രീലേഖയും വല്യച്ഛന്റെ വീട്ടിലെ അന്തേവാസികളായി.

റാന്നി എന്ന കൊച്ചു സുന്ദരിയായിരുന്നു വല്യച്ഛന്റെ നാട്. അവിടുത്തെ പുതിയ ജീവിതം ഞങ്ങൾക്ക് ഏറെ ആശ്വാസമേകുന്നതായിരുന്നു. വല്യച്ചന്റെയും വല്യമ്മയുടെയും സ്നേഹത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ വിയോഗ ദുഃഖം ഞങ്ങൾ മറന്നു. വല്യച്ഛന് രണ്ടു മക്കൾ, രതീഷ് ചേട്ടനും രമച്ചേച്ചിയും. രണ്ടുപേർക്കും ഞങ്ങളെ വലിയ കാര്യമാണ്.

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ സ്കൂൾ ജീവിതം ആരംഭിച്ചു. പുതിയ പള്ളിക്കൂടം, പുതിയ കൂട്ടുകാർ തലസ്ഥാനനഗരിയിൽ പത്രാസുള്ള പള്ളിക്കൂടങ്ങളിലേക്കാളും സ്നേഹം നിറഞ്ഞ അധ്യാപികാധ്യാപകർ. എന്തോ മനസിന് ഒരുപാടു സന്തോഷം തോന്നി. അനുജത്തി അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിലാണ്, ഞാൻ ഏഴിലും. രണ്ടു വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസമേ ഉള്ളൂ എങ്കിലും അവൾ എനിക്കെന്റെ മകളെപ്പോലെയാണ്.

അങ്ങനെ ആദ്യനാളുകൾ അടിപൊളിയായി കടന്നുപോയി. പഠിത്തവും കളിയുമായി നാളുകൾ കടന്നുപോയി. ഒരു ദിവസം കള്ളനും പോലീസും കളിക്കുന്നതിനിടയിലുള്ള ഓട്ടത്തിലാണ് ഞാൻ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഇടിച്ചിടുന്നത്. എന്റെ അതെ ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാണ് മോനിഷ. ആള് നല്ലൊരു കലാകാരിയാണ് കേട്ടോ… അങ്ങനെ അവളുടെ പേര് ചേർത്ത് കൂട്ടുകാർ കളിയാക്കാനും തുടങ്ങി പക്ഷെ എനിക്ക് പ്രേമം പഞ്ചാരയടി അങ്ങനെ ഒരു വികാരവും ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ മറ്റുള്ളവർക്കുവേണ്ടി ഹംസത്തിന്റെ പണി ഒരുപാടു ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്.

അങ്ങനെ കലോത്സവം ഞങളുടെ സ്കൂളിൽ തുടങ്ങുന്നതായി അറിയിപ്പ് വന്നു. രണ്ടുദിവസത്തെ പരിപാടിയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. കുട്ടികളുടെ പങ്കെടുക്കുന്നതനുസരിച്ചു സമയം നീളുകയോ ചുരുങ്ങുകയോ ചെയ്യും.

ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ടീച്ചർ സുഷമ ടീച്ചർ ഒരു നിബന്ധന വച്ചു. 32 കുട്ടികളുള്ള ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും കുറഞ്ഞത് 12 പേരെങ്കിലും പങ്കെടുക്കണം.അങ്ങനെ ഞാനും നിർബന്ധിതനായി. മിമിക്രിയും പാട്ടും കഥാപ്രസംഗവും പദ്യപാരായണവും എന്നുവേണ്ട സകലമാനപരിപാടിക്കും എന്റെ പേരും എഴുതപ്പെട്ടു. ഭാഗ്യം ഡാൻസ് കളിക്കാനറിയാത്തതുകൊണ്ടു അതിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടു. അതിനും പരമാവധി ടീച്ചർ പരിശ്രമിച്ചു നോക്കി… പക്ഷെ ഞാനൊരു മമ്മൂട്ടീ ആരാധകനാണേയ്….

എന്തായാലും കലോൽത്സവം കഴിഞ്ഞതോടെ ഞാൻ ആ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന കലാകാരനായി. കലാപ്രതിഭ പട്ടം എനിക്ക് കിട്ടി…. വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിലുണ്ണിയായി മാറുകയും ചെയ്തു. വാർഷികപരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു പള്ളിക്കൂടം അടച്ചു. ഞങ്ങൾ മധ്യവേനൽ അവധി ശരിക്കും ആഘോഷിച്ചു.

അവധികഴിഞ്ഞു പുതിയ അധ്യയനവര്ഷം സമാഗതമായി. മഴയുടെ അകമ്പടിയോടെ പുതിയ ക്ലാസും പാഠപുസ്തകങ്ങളും അറിവുകളുമായി നടക്കുന്ന സമയത്താണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പ്. സ്കൂൾ ലീഡർ ക്ലാസ് ലീഡർ മോണിറ്റർ തുടങ്ങിയ തസ്കിതകളിലേക്കു നടന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ക്ലാസ്സ്‌ലീഡർ സ്ഥാനത്തേക്ക് ഏകപക്ഷീയമായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു, തുടർന്ന് സ്കൂൾലീഡർ സ്ഥാനത്തേക്കും. പിന്നെ അവിടെ എന്റെ തേർവാഴ്ചയായിരുന്നു.

അങ്ങനെ ആ അധ്യയന വർഷവും കൊഴിഞ്ഞു, ആ അവധിക്കായിരുന്നു രമച്ചേച്ചിയുടെ കല്യാണം. അളിയൻ ബാങ്ക് മാനേജർ ആണ്. അങ്ങനെ ചേച്ചി കല്യാണം കഴിച്ചു പോയപ്പോൾ മുതൽ മനസിനെന്തോ ഒരു വേദന.. നാളെ എന്റെ ലേഖയെയും ഞാൻ പിരിയേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്ന്  ഓർത്തതുകൊണ്ടായിരുന്നു അത്. മെല്ലെ മെല്ലെ മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തിയെടുത്തു ഞാൻ.

അടുത്ത അധ്യയനവർഷം ഒൻപതാം ക്ലാസ്സിൽ എനിക്ക് ട്യൂഷൻ ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് വല്യച്ഛൻ. രാവിലെ 7.30 നു ട്യൂഷൻ. അങ്ങനെ ഞാന് ട്യൂഷൻക്ലാസ്സിൽ പോയിത്തുടങ്ങി. രാവിലെ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു മഴച്ചാറ്റൽ നനഞ്ഞ് സ്കൂളിലേക്ക് പോകുമ്പോഴാണ് പുറകിൽ നിന്നൊരു ശബ്ദം “എസ്ക്യൂസ്‌ മി, ഇത്തിരി സൈഡ് തരാവോ??” ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി കരിമഷി നീട്ടിയെഴുതിയ കണ്ണുകളുള്ള ഒരു ശാലീന സുന്ദരി, ഞാൻ വഴിമാറിക്കൊടുത്തു ചന്ദനത്തിന്റെ സുഗന്ധം വിതറി അവൾ ഓടിപ്പോകുമ്പോൾ നീളന്മുടി അവളുടെ നിതംബത്തിൽ തട്ടിക്കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ആരാണവൾ….?? ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു….

എന്റെ അന്തംവിട്ട നോട്ടം കണ്ടിട്ടാവും എന്റെ കൂട്ടുകാരൻ മനീഷ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്: “അധികം വെള്ളമിറക്കേണ്ട.. അതൊരു നമ്പൂതിരിക്കുട്ടിയാണ്, അച്ഛനും ആങ്ങളമാരുംകൂടെ നിന്റെ നെഞ്ചത്ത് പൊങ്കാലയിടും”.  അവനെ നോക്കി ഒരു വളിച്ച ചിരിയും ചിരിച്ചു ഞാൻ ക്ലാസിലേക്കു നടന്നു… അപ്പോഴും മഴ ചാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു…. എന്റെ മനസിലും….

അവൾ ആരാണെന്നറിയാൻ എന്റെ മനസ് കൊതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. മനുവിനോട് (മനീഷിനെ അങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങൾ വിളിക്കാറ്‌) ചോദിയ്ക്കാൻ ഒരു മടി… ആ തെണ്ടി പാട്ടാക്കിയാലോ…. ഇതുവരെ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത സൽപ്പേര് അവൻ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അരച്ച് കടുക് വറക്കും. പിന്നെയെന്താണൊരു വഴി…… ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു….