വാടകക്കാർ

ഏതോ ഓൺലൈൻ ചാറ്റിങ്ങിലാണ് ഞാനും ദീപ്തിയും പരിചയപ്പെട്ടത് അല്പസ്വല്പം അശ്ളീല

സാഹിത്യ എഴുത്തിന്റെ അസ്കിത ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ദൂരം

കുറയുകയായിരുന്നു പിന്നീടൊരിക്കൽ ഐലൻഡ് എക്സ്പ്രസിന്റെ ശീതീകരിച്ച കോച്ചിന്റെ

കർട്ടന്റെ മറവിൽ എന്റെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചു അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു എനിക്ക് ഒരു

അനുഭവമുണ്ട് കിച്ചൂസിനു അതൊന്നെഴുതി കൂടെ….?

അവളുടെ മാസ്മരിക വലയത്തിൽ ഞാനറിയാതെ തലയാട്ടി ഇതു അവൾക്കു വേണ്ടിയാണു എന്റെ ദീപ്തി

എന്ന സുഹൃത്തിനു അവളുടെ കഥയാകുമ്പോൾ അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്നത് അല്ലെ

നല്ലതു….

വാടകക്ക് ഒരു വീട് രണ്ടു അവിവാഹിതകൾ ആയ പെൺകുട്ടികൾക്ക് കിട്ടുക എന്നുള്ളത് ഒരു

ഹിമാലയൻ പ്രശ്നമാണ് എന്ന് ഔദ്യോഗികമായി ഞാൻ പ്രഖ്യാപിക്കുക ആണ് ഞാനും എന്റെ

കൂട്ടുകാരി റിയയുമായി ഈ ആറു ദിവസത്തിൽ കേറിയിറങ്ങിയ വീടുകൾക്ക് കണക്കില്ലാണ്ടായി

ബ്രോക്കര്മാരുടെ നമ്പർ കൊണ്ട് എന്റെ ഫോൺ ബുക്ക് നിറഞ്ഞു എല്ലാ പ്രാവശ്യവും

താമസിക്കാൻ വരുന്നത് ഫാമിലി അല്ല രണ്ടു 22 വയസ്സുള്ള കല്യാണം കഴിക്കാത്ത രണ്ടു

യുവതികൾ ആണ് എന്ന വിശദീകരണം കേൾക്കുമ്പോളെക്ക് ഹൌസോണാർ ബ്രോക്കറിനെ ഒരു മൂലയിലേക്ക്

മാറ്റി നിർത്തി കുശുകുശുക്കാൻ തുടങ്ങും പിന്നെ വീടില്ല എന്ന സ്ഥിരം മറുപടിയും

കന്യകൾ ആയ പെൺകുട്ടികൾ എല്ലാം ദുർമന്ത്രവാദിനികൾ ആണെന്നും അവർ പുരുഷൻ മാരെ

മന്ത്രത്താൽ മയക്കി വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവന്നു ആഭിചാരം ചെയ്യുമെന്നോ മറ്റോ ആയിരിക്കും ഈ

വീട്ടുടമസ്ഥ വർഗത്തെ കുഞ്ഞിലേ മുത്തശ്ശി കഥകളിൽ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചിരുന്നത് എന്ന്

പോലും എനിക്ക് തോന്നിപോയി

കമ്പനി തന്നിരുന്ന 7 ദിവസത്തെ ഫ്രീ അക്കമഡേഷൻ തീരാൻ രണ്ടു ദിവസം മാത്രം ഇനി പിജി

ആണ് ആകെയുള്ള പ്രതീക്ഷ പക്ഷെ പിജി താമസം ഞങ്ങൾക്കു തരിമ്പും ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല…

“ദീപ്തി…”

അകത്തു നിന്നും റിയയുടെ ഉറക്കെയുള്ള വിളികേട്ടു… പാവം രാവിലെ മുതൽ സുലേഖയിൽ വീടിനു

വേണ്ടി അരിച്ചു പെറുക്കുക ആയിരുന്നു. പുതിയ ഒരു ആഡ് കാണിച്ചു അവൾ എന്നോട് അതിന്റെ

ഡീറ്റെയിൽസ് ചോദിയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞു നമ്പർ തന്നു

ഓഫീസിൽ നിന്നും 6 കിമി ഉള്ളിലുള്ള ഒരു 2 ബിഎഛ്കെ ആയിരുന്നു അത് രണ്ടു ബാത്‌റൂമും

ഒരു ഓപ്പൺ ടെറസ്സും ഉള്ള അതിന്റെ വാടകയും റീസണബിൾ ആയിരുന്നു ഉടനെ തന്നെ ഞാൻ അതിൽ

കൊടുത്തിരുന്ന നമ്പറിൽ വിളിച്ചു പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഒരു ബ്രോക്കർ…

അയാൾ പറഞ്ഞു അത് ഏകദേശം വേറെ ഒരാൾക്കു പറഞ്ഞു വെച്ചു എന്ന് പക്ഷെ പെൺസ്വരം കേട്ടത്

കൊണ്ടോ എന്തോ അയാൾ ഒരു ലൊക്കേഷൻ പറഞ്ഞു അവിടെ ഒരു മണിക്കൂറിൽ വന്നു കാണാൻ ഞങ്ങൾ

ഫിക്സ് ആക്കി

ബ്രോക്കർ ഒരു ഭീകരരൂപി ആയിരുന്നു ഏകദേശം നൂറ്റിപ്പത്തു കിലോ തൂക്കവും 6 അടി

പൊക്കവുമുള്ള ആ മനുഷ്യന്റെ പൃഷ്ഠം യമഹ ബൈക്കിന്റെ സിംഹഭാഗവും കയ്യടക്കിയിരുന്നു

അയാളുടെ പിറകെ ഞങ്ങൾ ആ ലൈനിന്റെ അവസാനം വരെ നടന്നു. ഞാനും റിയയും തമ്മിൽ തമ്മിൽ

ഇതിനൊരവസാനം ഇല്ലേ എന്ന മട്ടിൽ നോക്കി അപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു…

“മാഡം ദി ലാസ്‌റ് ഹൌസ്…’

നിറം മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ ഒരു ഇരുനില വീട് കാട്ടി അയാൾ മുറി ഇംഗ്ലീഷിൽ പറഞ്ഞു

‘നോ ട്രാഫിക് നോ പൊല്യൂഷൻ നോ സൗണ്ട് മാഡം…’