ചേച്ചി ഇനിയും പള്ളിയിൽ നിന്ന് വന്നില്ലേ? കോട്ടുവായിട്ടുകൊണ്ട് മനോജ് സ്വയം
ചോദിച്ചു. ക്ളോക്കിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ മൂന്ന് മണി കഴിഞ്ഞു എന്ന് കാണിച്ചു. രാവിലെ
പത്ത് മണിക്ക് പോയതാണ്? ഇതിന് മാത്രം താമസിക്കാനെന്തിരിക്കുന്നു?
അപ്പോൾ ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. അകത്ത് നിന്ന് ജനാലയിലൂടെ മനോജ്
പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
ചേച്ചിയാണ്!
ഗേറ്റ് അടയ്ക്കാൻ മനീഷ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ വിടർന്നുരുണ്ട വലിയ
ചന്തികളിൽ പതിഞ്ഞു. ഹോ! വെറുതെയല്ല ആളുകളൊക്കെ പരിസരം മറന്നു ചേച്ചിയെ നോക്കുന്നത്!
എന്തൊരു തള്ളിച്ചയാണ് രണ്ടു കുണ്ടികൾക്കും!
മനീഷ പിന്നെ ഗേറ്റടച്ച് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ മനോജിന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുലകളിൽ അമർന്നു.
നടക്കുമ്പോൾ ഉലയുന്നുണ്ട് രണ്ട് ഗോളങ്ങളും. അളിയൻ അടുത്തില്ലാത്ത കൊണ്ട് ഒട്ടും
ഉടച്ചിലില്ലാതെ രണ്ടുമങ്ങനെ കല്ലിച്ച് കിടക്കുകയാണ്. ഇത്രവലിയ കുണ്ടിയും മുലയും
വെച്ച് എങ്ങനെ ആയാസമൊന്നും കൂടാതെ ചേച്ചിക്ക് നടക്കാൻ സാധിക്കുന്നു? അളിയന്റെയൊക്കെ
ഒരു ഭാഗ്യം! സ്വന്തം പെങ്ങളെ മുഴുത്ത കുണ്ടികൊണ്ടും മുല കൊണ്ടും അനുഗ്രഹിച്ച അതെ
ദൈവം തന്നെ എനിക്ക് കെട്ടുപ്രായമെത്തുമ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ സിറോക്സ് കോപ്പി പോലെ
ഒരെണ്ണത്തിനെ തരണേ!
ഒരു കടും നീല ഷിഫോൺ സാരിയയും നീല ബ്ലൗസുമാണ് ചേച്ചിയുടെ വേഷം. ദേഹത്തിന്റെ സ്വർണ്ണ
നിറം ഒന്നുകൂടി എടുത്തുകാണിച്ചു അപ്പോൾ. ഭംഗിയുള്ള നീണ്ട മുടി മുമ്പിലേക്ക്
എടുത്തിട്ടിരുന്നു. അതും അവളുടെ അഴകിനെ വീണ്ടും കൂട്ടി.
“ആഹാ,”
കതക് തുറന്ന് അകത്ത് കയറി മനീഷ ചോദിച്ചു.
“സാറിതു വരെ കട്ടിലേന്ന് എണീറ്റില്ലേ?”
“എന്തിനാ ചേച്ചി?”
അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് കട്ടിലിൽ അടുത്തിരുത്തി മനോജ് ചോദിച്ചു.
“നല്ല ജനുവരിക്കുളിര്…ചൂടുള്ള മെത്തയും തലയിണയും…ഇങ്ങനെ ഒരേ കിടപ്പങ്ങനെ കിടക്കാൻ
എന്തൊരു രസമാണ്!”
“ഒന്ന് പോടാ!”
അവന്റെ കൈ വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.
“ഒരേ കിടപ്പ്! ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ കെടന്നാലേ നീ പറഞ്ഞത് തന്നെ നടക്കും! ഒരേ കിടപ്പ്!
അസുഖം വന്ന്! മനസ്സിലായോ?”
“പിന്നെ! ഞാൻ പിന്നെ എന്നാ ചെയ്യണം? പൊന്ന് ചേച്ചി, ഇ വെക്കേഷനിങ്ങനെ ഞാനൊന്ന്
അടിച്ചുപൊളിച്ചോട്ടെ! ഇതും കഴിഞ്ഞങ്ങ് ചെല്ലുമ്പം പ്രോജക്റ്റ്, സെമിനാർ, പേപ്പർ,
പ്രസന്ററ്റീഷൻ, ടെസ്റ്റ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പ്രാന്ത് കേറുന്ന പണിയാ…”
“അച്ചോടാ!”
മനീഷ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തഴുകി.
“ചേച്ചി മോന് കഷ്ടപ്പാടൊന്നും തരാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല കേട്ടോ! ചുമ്മാ പിത്തം
പിടിപ്പിക്കുന്ന രീതീല് ഇങ്ങനെ ചുമ്മാ കെടക്കണ്ട എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ…”
“ഹ! കൈ മാറ്റല്ലേ!”
തലമുടിയിൽ നിന്ന് കൈ പിൻവലിക്കാൻ തുടങ്ങിയ മനീഷയെ വിലക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെ കൊറച്ച് നേരം കൂടി മുടിയേൽ പിടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്ക് ചേച്ചി…എന്തൊരു സുഖമാണ്!”
“ഒന്ന് പോടാ!”
കൈ തിരികെ അവന്റെ മുടിയയുടെ മേൽ വെച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.
“ഒത്തിരി സുഖിക്കണേൽ വേണേ പോയി പെണ്ണുകെട്ട്!”
മനോജ് അവളുടെ നേരെ നോക്കി കുസ്രുതിയോടെ ചിരിച്ചു.
“ഇപ്പം ചേച്ചി ഉള്ളപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണെന്തിനാ?”
“ഹേ!”
“പോടാ, പെങ്ങൾക്ക് കെട്ട്യോളാകാൻ പറ്റുമോ?”
“അതിപ്പം പെങ്ങളല്ലേ തീരുമാനിക്കേണ്ട?”
“ഓഹോ!അപ്പം ആങ്ങളയ്ക്ക് ഭർത്താവാകാൻ പറ്റുമോ?”
“ഭർത്താവാകാൻ പറ്റത്തില്ല…”
മനോജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മനീഷയുടെ മുഖം മങ്ങിയത് തന്റെ തോന്നലാണോ?
“പക്ഷെ കാമുകനാവാൻ പറ്റും,”
മനീഷ ഒരു പ്രത്യേക ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.
“എന്റെ അമ്മോ!”
അത് കണ്ട് മനോജ് തലയിൽ കൈ വെച്ചു.
“ആ ഉണ്ടക്കണ്ണ് രണ്ടും പിന്നേം ഉരുട്ടി എന്നെ പേടിപ്പിക്കേണ്ട…കാളിദാസനെപ്പോലെയോ
ഗിരീഷ് പുത്തഞ്ചേരിയെപ്പോലെയോ പെണ്ണിന്റെ സൗന്ദര്യം കവിതയാക്കി പറയാൻ എനിക്ക്
പറ്റത്തില്ല. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ എന്റെ പൊന്ന് ചേച്ചി!”
മനീഷ അവന്റെ നേരെ അദ്‌ഭുതത്തോടെ നോക്കി.
“ചെറുക്കൻ എൻജിനീയർ ആയില്ല…അതിന് മുമ്പേ എന്താ ഡയലോഗൊക്കെ!”
മനോജ് ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു.
“എന്തായാലും ഞാൻ പോകുന്നോടം വരെ തലമുടിയേൽ ഒക്കെ പിടിച്ച് ചുമ്മാ
സുഖിപ്പിക്കത്തില്ലേ?
അവൻ ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ…എനിക്കതല്ലെ പണി! നീ ഒന്ന് പോ മനൂ…”
“പിന്നെ എനിക്ക് പെണ്ണ് കെട്ടാൻ പ്രായോം ആയില്ലല്ലോ…”
“ആയെങ്കി കെട്ടിയേനെ! ഒന്ന് പോടാ!”
“കെട്ടും! ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരീനെ കിട്ടിയാ കണ്ണും അടച്ച് കെട്ടിയിരിക്കും!”
ഒരു നിമിഷം മനീഷയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ചുണ്ടുകൾ മലർന്നു. കവിളുകൾ ചുവന്നു.
സുന്ദരമായ അവളുടെ മുഖത്ത് നാണത്തിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങൾ വിടർന്നു.
“ബാങ്ക്ലൂർ പോലെ ഒരു ഹൈ ഫൈ സീറ്റിൽ എപ്പഴും ഫുൾ ഗ്ളാമർ പെമ്പിള്ളേരുടെ കൂടെ
കഴിയുന്ന നീയാണോ എന്നെ സുന്ദരിയാക്കുന്നെ! ചുമ്മാ സുഖിപ്പിക്കല്ലേ മനൂ!”
“ഒന്ന് പോ ചേച്ചി…”
അവളുടെ മറ്റേ കൈയ്യെടുത്ത് നീണ്ട വിരലുകളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“ചേച്ചി ആ ഗേറ്റ് തുറന്നില്ലേ? അപ്പം തൊട്ട് ചേച്ചീടെ ഓരോ മൂവ്മെൻറ്റ്സും
കണ്ണുപറിക്കാതെ വാച്ച് ചെയ്യുവാരുന്നു ഞാൻ. ആ എന്നോടോ ബാലാ, ബാങ്ക്ലൂരിലേ ബ്രോയിലർ
ചിക്ക്സുമായി ഈ നാടൻ സൗന്ധര്യധാമത്തെ ഉപമിക്കുന്നത്?”
“നിന്റെ ഗേൾസൊക്കെ ബ്രോയിലർ ചിക്ക്സ്? ഞാൻ നാടൻ പെണ്ണ്?”
“നാടൻ സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്! ഞാൻ തനി നാടനാ. എനിക്ക് നാടൻ സുന്ദരി മദാലസമാരെയാണ് ഇഷ്ടം!”
മനീഷ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. കുസൃതിയിറ്റുന്ന നോട്ടമെറിഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ
വിരലുകളെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“ബ്രോയിലർ ചിക്ക്‌സും നാടൻ സുന്ദരീം ഒക്കെ അവിടെ നിക്കട്ടെ! നീയൊന്നെഴുന്നേറ്റെ,”
“എന്തിനാ ചേച്ചി?”
“ഹ! നമുക്ക് ഇവിടെയൊക്കെ ഒന്ന് ചുറ്റാടാ. പറമ്പും പൊഴേം ഒക്കെ ഒന്ന് കറങ്ങിയിട്ട്
വരാന്നെ…”
“ഓക്കേ…”
അത് പറഞ്ഞ് മനോജ് കട്ടിലിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു.
“അയ്യേ…എന്നതാടാ ഇത്?”
അവന്റെ അരയിലേക്ക് നോക്കി മനീഷ ചിരിച്ചു.
കാര്യമറിയാൻ മനോജ് അരയിലേക്ക് നോക്കി.
“എന്റ്റമ്മേ!”
ഇതികർത്തവ്യതാമൂഢനായി മനോജ് പെട്ടെന്ന് അരക്കെട്ട് കൈകൊണ്ട് പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.
ബർമുഡയ്ക്കുള്ളിൽ അവന്റെ സാധനം കുത്തനെ പൊങ്ങിയുയർന്ന് നിന്നിരുന്നു.
“അത് പിന്നെ ചേച്ചി…”
അപ്പോഴും വായപൊത്തി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു മനീഷയോട് ജാള്യതയോടെ മനോജ് പറഞ്ഞു.
“നല്ല തണുപ്പല്ലേ…അങ്ങനെ കെടന്നപ്പം..മാത്രമല്ല മുള്ളാൻ മുട്ടിനിക്കുമ്പം അങ്ങനെ
വലുതാവും! അല്ലാതെ ചേച്ചി കരുതുന്ന പോലെ സെക്ഷ്വൽ ആയിട്ടൊന്നും അല്ല…”
“നീ പോടാ…”
ചിരിക്കിടയിൽ മനീഷ പറഞ്ഞു.
“മാത്രോവല്ല, ഞാനാണേൽ ചേച്ചി വരുന്നതും നോക്കിയിരിക്കയല്ലാരുന്നോ..അപ്പം എന്തായാലും
സെക്ഷ്വൽ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല എന്നുറപ്പല്ലേ എന്റെ പൊന്ന് നാടൻ സുന്ദരീ…”
“വാചകമടിക്കാതെ മുള്ളീട്ട് വാടാ…”
“ചേച്ചി പോ! അല്ലേൽ കണ്ണടയ്ക്ക്,”
“പിന്നെ! ഞാൻ കാണുന്നത് കൊണ്ടാണോ നിനക്ക് പ്രശ്നം! അല്ലേലും ഞാനിപ്പം കണ്ടില്ലേ?”
“ശ്യേ..ഈ ചേച്ചീടെ കാര്യം! ചേച്ചീ ഞാനിത് കയ്യിട്ട് ഒന്ന് താഴ്ത്തി അമർത്തി
വെക്കുന്നതേയുള്ളൂ…അത് വരെ ഒന്ന് കണ്ണടയ്ക്ക് പ്ലീസ്..പ്ലീസ്…”
“അങ്ങനെ കണ്ണും മൂക്കും ഒന്നും അടയ്ക്കുന്നില്ല…നീ താത്തിയോ പൊക്കിയോ വെച്ചോ! ഞാൻ
കണ്ടൂന്നും വെച്ചിപ്പം എന്നാ?”
“ഇങ്ങനെ ഒരു സാധനം!”