ഹലോ ഗയ്‌സ്, ഞാൻ മറ്റൊരു കഥയുമായി വന്നിരിക്കുകയാണ്, ഇത് തുളസിദളം കഴിഞ്ഞിട്ട് പോസ്റ്റാം എന്ന് വിചാരിച്ചതാണ് പക്ഷേ തുളസിദളം കുറച്ചുകൂടി താമസം വരും,
കാരണം ഓഫീസിൽ ആൻഡ്രോയ്ഡ് devolper ആയി എന്റെ soulmate വന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ, ഇപ്പൊ ഞാൻ അവളുടെ പിന്നാലെയാണ്, കറുത്ത പെൺകുട്ടികൾക്ക് ഇത്രേം ഭംഗിയുണ്ടാവുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയിരുന്നില്ല എന്റെ സൗന്ദര്യസങ്കല്പങ്ങൾ തകർത്തുകൊണ്ട് അവൾ എത്തിയിരിക്കുകയാണ് സുഹൃത്തുക്കളെ എത്തിയിരിക്കുകയാണ്,
ഞാനിത് ടൈപ് ചെയ്യുമ്പോ ലവൾ പാണ്ട്രിയിൽ എന്റടുത്തിരുന്ന് ഒരു കോണഞ്ഞ മൈരന്റെ ഊമ്പിയ തമാശ കേട്ട് കിണിച്ചോണ്ടിരിക്കുകയാണ്… അവളേ വളച്ചിട്ടേ ഇനി എനിക്ക് വിശ്രമമുള്ളു, ആവശ്യം എന്റേതായിപ്പോയില്ലേ….
അപ്പൊ കഥയിലേക്ക്…
NB: ഇതിന്റെ അടുത്ത ഭാഗം എന്ന് വരുമെന്ന് ഈശ്വരന് മാത്രേ അറിയുള്ളു….
കാർ കവലയിൽ എത്തിയപ്പോ അപ്പു ചുറ്റുമോന്ന് വീക്ഷിച്ചു,
ഈ കുറഞ്ഞ വർഷം കൊണ്ട് നാട് വല്ലാതെ മാറിപ്പോയി
പണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്ന പെട്ടിക്കടയുടെ സ്ഥാനത്ത് കോൺക്രീറ്റ് കെട്ടിടം ഇടം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു,
കുട്ടിക്കാലത്ത് വെള്ളിയാഴ്ചതോറും SN തിയേറ്ററിൽ പടം മാറി എന്നറിയിക്കാൻ കടയ്ക്കുമുന്നിൽ മരപ്പലക്ക കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ തട്ടിനുമുകളിൽ നിരത്തി വച്ച മിഠായി ഭരണികൾക്ക് താഴെയായി സിനിമ പോസ്റ്റർ ഒട്ടിക്കുന്നതൊക്കെ ഓർമയായി…
അന്ന് നാട്ടിലെ ഒരേ ഒരു സിനിമ തീയേറ്ററാണ് ചെറ്റയും ഓലയും കൊണ്ട് തീർത്ത SN,
പരിഷ്കാരം എത്തിനോക്കിയിട്ടില്ലാത്ത നാടായതിനാൽ ടൗണിലെ തീയേറ്ററുകളിലെല്ലാം ഓടിത്തളർന്ന ശേഷമാകും സിനിമകൾ SN ൽ എത്തുക…
മിക്കപ്പോഴും നസീറിന്റെയും ജയന്റെയുമൊക്കെ പഴയ ചിത്രങ്ങളാകും അവിടെ കളിക്കുക…
പണ്ട് തറവാട്ടിലെ പറിങ്കിമാവിൽ നിന്നും വീണുകിട്ടുന്ന കശുവണ്ടി കൂട്ടിവച്ച് വിറ്റുകിട്ടുന്ന കാശിനു കൂട്ടുകാരൻ ചന്തുവിനോടൊപ്പം SN ൽ പോയി കോളിളക്കവും കാക്കോത്തിക്കാവിലെ അപ്പൂപ്പൻതാടികളും അങ്ങാടിയുമൊക്കെ കണ്ട കാലം അവനോർത്തു…
പിന്നീട് ഭാഗത്തിൽ അമ്മയ്ക്ക് കിട്ടിയ തറവാട് ഹോൾസെയിൽ ബസ്സിനെസ്സിനായി പണയം വച്ച് തറവാട് ഭീമമായ കട ബാധ്യതകളായപ്പോഴും അച്ഛൻ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ബിസ്സിനെസ്സ് നോക്കി നടത്തി ജീവിതം മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി,
ഒരു ഹാർട്ടറ്റാക്കിന്റെ രൂപത്തിൽ വിധി അച്ഛനെ ഞങ്ങളിൽനിന്നും പറിച്ചെടുത്തു,
പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് പട്ടിണിയായിരുന്നു, അച്ഛന്റെ ബിസിനെസ്സ് അച്ഛനോടൊപ്പം നിന്നവർ കൈക്കലാക്കി…
അതോടെ ബന്ധുക്കളകന്നു… എല്ലാവരും അന്ന് തന്നെ പടിയിറങ്ങി… ഒരു പേരിന്പോലും ആരും തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്ത അവസ്ഥ…
വരുമാനത്തിനായി കയറുപിരിക്കാൻ ഇറങ്ങിപോകുന്ന അമ്മയുടെ രൂപം ഇന്നും ഓർമയുണ്ട്,
ആഴ്ചതോറും കിട്ടുന്ന തുച്ഛമായ വരുമാനത്തിൽ നിന്നും ബാധ്യതകൾ തീർക്കാൻ ഓടി നടക്കുന്ന തന്റെ അമ്മ… പിന്നീട് മിച്ചമുണ്ടാകുന്ന നീക്കിയിരുപ്പിന് വാങ്ങുന്ന റേഷൻ അരി വയ്ച്ച് കഞ്ഞിയുണ്ടാക്കി അമ്മയോടൊപ്പം കുടിക്കുന്ന ആ രുചി വേറൊന്നിനും ഇന്നുവരെ കിട്ടിയിട്ടില്ല…
ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണമുണ്ടെങ്കിൽ അതെനിക്ക് നീക്കിവച്ച് ഞാൻ കഴിക്കുന്നത് നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കുന്ന അമ്മയെ ഓർത്തപ്പോൾ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു…
തങ്ങളുടെ അവസ്ഥ ആരേയും അറിയിച്ചില്ല,
ഒരിക്കൽ അച്ഛന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത് അശോകൻ മാഷും മകൾ നിളേച്ചിയും ഞങ്ങളുടെ അവസ്ഥകണ്ട് അമ്പരന്ന് നിന്നു, അന്ന് നിളേച്ചി തങ്ങളുടെ അവസ്ഥ കണ്ട് എന്നെക്കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു… അച്ഛൻ ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ സന്തോഷത്തോടും സമൃധിയോടും ഉണ്ടായിരുന്ന വീടായിരുന്നു ഇത്…
മാഷ് വച്ചുനീട്ടിയ പണം അമ്മ സന്തോഷത്തോടെ നിരസിച്ചു… എങ്കിലും മാഷ് തങ്ങളുടെ കുടുംബം എല്ലാം ഉത്തരവാദിത്തോടെ നോക്കി നിളേച്ചി വീട്ടിലെ നിത്യ സന്ദർശകയായി… എന്നും എനിക്കായി കൊണ്ട് വരുന്ന പലഹാരങ്ങളും കറികളും അവൾ സ്നേഹത്തോടെ വിളമ്പുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾക്കവൾ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാവുകയായിരുന്നു…
അച്ഛന്റെ ആണ്ടിന്,
തറവാടിന്റെ ബാധ്യതയറിഞ്ഞു അയൽക്കാരുണ്ടെന്ന്പോലുമോർക്കാതെ മാമൻമാരും ചെറിയച്ഛൻമാരും അവരുടെ സഹധർമ്മിണികളുൾപ്പെടെ എല്ലാരും അമ്മയെ കുറ്റപ്പെടുത്തി,,
തറവാട് വീടിന്മേലുള്ള അച്ഛന്റെ ബാധ്യതയായിരുന്നു വിഷയം
അറിയാത്ത ബിസിനസ്സിനായി തറവാട് പണയം വച്ച് അച്ഛൻ വലിയ ബാധ്യത വരുത്തിവച്ചതത്രെ…
അമ്മ ഒരു മറുപടിപോലും പറയാതെ നിറകണ്ണോടെ തലകുനിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് സഹിച്ചില്ല, മാമന്മാരുടെയും ചെറിയച്ഛന്മാരുടെയും ഓരോരോ ആവിശ്യങ്ങൾക്ക് അച്ഛൻ കൈവിട്ട് സഹായിച്ചത് മുതൽ എല്ലാം.. എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ വച്ചു…
അച്ഛന്റെ കണക്കുപുസ്തകം മുന്നിലേക്കിട്ടുകൊണ്ട് എണ്ണിയെണ്ണി ചോദിച്ചു,
അതോടെ അപ്പു എല്ലാരുടെയും കണ്ണിൽ നിഷേധിയായി, തലതെറിച്ചവനായി, ഗുരുത്തം ഇല്ലാത്തവനായി…
എല്ലാവരും എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയത് കണ്ട്… അമ്മയുടെ ഉള്ളിൽ വീർത്തുപൊങ്ങിയ സങ്കടമെല്ലാം മതിയാവോളം തന്നെ തല്ലിത്തീർത്തിട്ടും കരഞ്ഞില്ല, ശിലകണക്കെ നിന്നുകൊണ്ടു…
അന്നും നിറക്കണ്ണുകളോടെ അമ്മയിൽനിന്നും രക്ഷിച്ച് തന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചു നിളേച്ചി…
നിള… അച്ഛന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടുകാരന്റെ മകൾ, എന്റമ്മയുടെ പ്രീയപ്പെട്ട നിളമോള്… എന്റെ സ്കൂളിലെ മലയാളം മാഷ് അശോകൻ മാഷിന്റെ മകൾ, നിളയേച്ചി… പിന്നീട് അത് ലോപിച്ച് നിയേച്ചിയായി പിന്നീട് അത് വീണ്ടും ലോപിച്ച് നിച്ചിയായി, എന്റെ നിച്ചി, എനിക്ക് ഏറ്റവും സ്നേഹം കൂടുമ്പോ അവളെ വിളിക്കുന്ന പേര്, അവൾക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാണ് ഞാനങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത് നിച്ചീന്ന് വിളിക്കുമ്പോ ആ മുഖം ചുവന്ന് തെളിഞ്ഞു വരും, പക്ഷേ ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോഴേ അങ്ങനെ വിളിക്കൂ…. എങ്കിലും അവളെനിക്ക് എന്റെ പ്രീയപ്പെട്ട ചേച്ചിപ്പെണ്ണ് ആണ്,
കുട്ടിക്കാലത്ത് അമ്പലക്കുളത്തിൽനിന്നും പൊട്ടിച്ചുകൊടുത്ത താമര മൊട്ടുകൾക്ക് പകരം, ചുറ്റും ആരെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോയെന്ന് നോക്കി എന്റെ കവിളിൽ മുത്തം തരുമായിരുന്നു,
നിളേച്ചിക്കെന്ത് കിട്ടിയാലും ഇതെന്റെ അപ്പൂട്ടനെന്ന് പറഞ്ഞു എനിക്ക് നേരെ നീട്ടും…
നിളേച്ചിയുടെ കൂടെ എപ്പോഴും വിരൽത്തുമ്പിൽ പിടിച്ചു ഞാനുണ്ടാകും,
അമ്പലത്തിൽ ഉത്സവത്തിനും മറ്റും പോകുമ്പോൾ തിരക്കിനിടയിൽ
‘ന്റെ കൈ വിട്ടുപോകല്ലേ അപ്പൂട്ടാ…’,
എന്ന് പറഞ്ഞ് കൈപിടിച്ചു കൂടെ ചേർത്ത് നിർത്തും
രാത്രി ഉത്സവപ്പറമ്പിൽ നാടകം കാണുമ്പോൾ ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന തന്നെ കാലുകൾ നീട്ടി മടിയിൽ കിടത്തിയുറക്കും നിളേച്ചി, ആ തുടകളുടെ ചൂടും ആ അരപ്പാവാടയുടെ മണവും ഇന്നുമെനിക്കോർമ്മയുണ്ട്…
സ്കൂളിൽ പോയിതുടങ്ങിയപ്പോ തന്നെയും ചേർത്തുപിടിച്ചു പാടവരമ്പിലൂടെ ഓരോരോ വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞ് നടക്കും
“അപ്പൂട്ടൻ പേടിക്കണ്ടാട്ടൊ… ഏച്ചി… തൊട്ടടുത്ത ക്ലാസ്സിലുണ്ട്…”
സ്കൂളിൽ ആദ്യ നാളുകളിൽ പേടിച്ച് നിളേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞുകൊണ്ട്നിൽക്കുന്ന തന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് ഇന്നും ഓർമയുണ്ട്
ഓണാക്കോടിയെടുക്കുമ്പോൾ പോലും എനിക്കും അപ്പൂട്ടനും ഒരേ നിറം എടുത്താൽ മതീന്ന് പറഞ്ഞ് അച്ഛനെക്കൊണ്ടും മാഷിനെക്കൊണ്ടും സമ്മതിപ്പിക്കും
എനിക്കെന്റെ ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഇഷ്ടമാണ് നിളേച്ചിയെ…
മുതിർന്നപ്പോൾ പോലും എന്നെ അകറ്റി നിർത്തിയിട്ടില്ല നിളേച്ചി….
നിളേച്ചി ബി എഡിന് പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് എന്നും കോളേജിൽ നിന്നും തിരികെവരുമ്പോൾ ബസ്സിറങ്ങി വർക്ഷോപ്പിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കും, അടുത്തുള്ള ചായക്കടയിൽ നിന്നും മൊരിഞ്ഞ പരിപ്പുവടയും ഉള്ളിവടയും വാങ്ങി വയ്ക്കും ഞാൻ, അത് കയ്യിലേക്ക് കൊടുക്കുമ്പോൾ എന്നെ നോക്കി ഒരു പാൽപുഞ്ചിരി പൊഴിക്കും, ചിലപ്പോ വിയർത്തു നിൽക്കുന്ന എന്നെ വിഷമത്തോടെ നോക്കും, സാരിത്തുമ്പ് കൊണ്ട് മുഖത്തെ വിയർപ്പ് ഒപ്പും, പിന്നീട് പതിയെ നടന്ന് പോകും,
ആ ഒരു പുഞ്ചിരിക്കായി എത്ര തിരക്കുണ്ടേലും എന്നും വൈകിട്ട് നാലേകാലിന് ബസ്സ് വരുമ്പോ ഞാൻ വർക്ഷോപ്പിന്റെ മുന്നിലുണ്ടാകും,
വേറൊന്നുമല്ല നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരി, നിള അശോകിന്റെ ഒരു കാടാക്ഷത്തിനായി കവലയിലും ചായക്കടയിലും ഇരിക്കുന്ന സ്ഥിരം കോഴികൾ… അവൾ എനിക്ക് നൽകുന്ന പുഞ്ചിരിയും കരുതലും കണ്ട് അസൂയപ്പെടും അത് കാണുമ്പോ ഒരു സുഖം… ഒരു മനഃസുഖം…
അച്ഛന്റെ മരണശേഷം പട്ടിണി കിടന്നിട്ടുണ്ട്… അപ്പോഴും സഹായമായി അശോകൻ മാഷും നിളേച്ചിയുമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു, ആ സ്നേഹം ഇന്നും എനിക്കും അമ്മയ്ക്കും ആ കുടുംബത്തോടുണ്ട്…
അന്നും ബന്ധുക്കളെല്ലാം കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടേയുള്ളു… അമ്മ ജോലിക്ക് പോകുന്നത് തറവാടിന് അപമാനമാണെന്ന്…
അന്ന് അമ്മയെന്നോട് ചോദിച്ചു
“എന്റെ മോന് അപമാനമാണോ അമ്മ ജോലിക്ക് പോകുന്നത്…”
അപ്പോൾ പറയാനൊരു മറുപടിയില്ലായിരുന്നു…
പിന്നീട് മാഷ് പറഞ്ഞുതന്നു
ജോലിയെടുത്ത് ജീവിക്കുന്നത് അപമാനമല്ല, മറിച്ചു അഭിമാനമാണെന്ന്…
അമ്മയുടെ അവസ്ഥകണ്ടിട്ട് പഠിക്കാൻ മിടുക്കനായിരുന്നിട്ടും പത്തിൽ പഠനം നിർത്തി, പുസ്തകങ്ങളെല്ലാം ഒരിറ്റുകണ്ണീരിൽ നനച്ച്, തട്ടിൻപുറത്തു കയറ്റി അധ്വാനിക്കാൻ ഇറങ്ങി…
അന്ന് അമ്മയും മാഷും നിളേച്ചിയും എതിർത്തു, താനത് കാര്യമാക്കിയില്ല… അന്നും വാശിയായിരുന്നു സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ,
ചന്തുവിനോപ്പം സ്പാനറും സ്ക്രൂ ഡ്രൈവറും പിടിച്ചു… മിനിസമാർന്ന കൈകൾ തഴമ്പിച്ചു… എന്നിട്ടും വാശി കുറഞ്ഞില്ല, സമ്പാദിക്കുന്ന ഓരോ രൂപയും ഉമിനീര്തൊട്ട് എണ്ണിപ്പിടിച്ചു ചിലവാക്കി, തനിക്കെന്ന് പറഞ്ഞു ഒരു രൂപ ചിലവാക്കിയില്ല…
അമ്മയെ എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ അഭിമാനത്തോടെ തലയുയർത്തി നിർത്തി, അതിൽപ്പരം ഒരു ആനന്ദം താൻ കണ്ടില്ല,
ഇങ്ങനെ പോരാ എന്ന് തോന്നി, അമ്മയെ ഒരു റാണിയെപ്പോലെ വാഴിക്കണമെന്ന് തോന്നി, പണം സമ്പാദിക്കണം….
പിന്നീട് അതിനുള്ള പരക്കംപാച്ചിലായിരുന്നു,
ഒരു പരിചയക്കാരൻ വഴി ഒരു വിസ സംഘടിപ്പിച്ചു…
പണം വലിയൊരു വിഷയമായിരുന്നു, ചെറിയച്ഛന്മാരോടും മാമന്മാരോടും എല്ലാരോടും ചോദിച്ചു, കിട്ടിയില്ല, ചിലപ്പോൾ തിരികെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിലോ… പണം തികയാതെ വന്നപ്പോൾ ഗൾഫ് ഒരു സ്വപ്നമായി
എന്റെ അവസ്ഥയും വിഷമവും നിളേച്ചിക്ക് മനസ്സിലായി അവൾ അവളുടെ സ്വർണ്ണമെല്ലാം എനിക്ക് വച്ചു നീട്ടി… എതിർത്തെങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല, അവസാനം മാഷും കൂടി നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ കണ്ണീരോടെ വാങ്ങി,
അങ്ങനെ ഞാൻ പ്രവാസിയായി,
ഒന്നരവർഷത്തോളം കഷ്ടപ്പെട്ടു, കുബ്ബൂസിന്റെ പച്ചയിലായിരുന്നു ജീവിതം…
ഗതികെട്ട് തിരികെപോരാൻ കൊതിച്ചപ്പോഴും ബന്ധുക്കളോടും പരിചയക്കാരോടുമെല്ലാം മകൻ മണലാരണ്യത്തിൽ പണം കായ്ക്കുന്ന മരം നട്ടുവളർത്തുന്ന കഥപറഞ്ഞഭിമാനം കൊള്ളുന്ന അമ്മയെ ഓർക്കും, അത് മാത്രമായിരുന്നു മുന്നിലേക്ക് പോകാനുള്ള ഊർജ്ജം.
കഷ്ടപ്പാടിനോടുവിൽ കാരുണ്യവാനായ ആ മഹാപ്രവാചകൻ ഒരു രക്ഷകനെ എന്റെ മുന്നിലെത്തിച്ചു…
നല്ലവനായ ഒരു മനുഷ്യൻ…
തന്റെ അറബാബ്… തന്റെ ദൈവം…
ഒരു മനുഷ്യജീവിപോലുമില്ലാത്ത മണലാരണ്യത്തിന് നടുവിൽ കേടായ കാറിൽ തന്റെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം എന്തെന്നറിയാതെ നിന്ന അദ്ദേഹത്തിനരികിലേക്ക് ഞാനെത്തിപ്പെട്ടു…
ആ കാർ നന്നാക്കുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹമെന്നോട് ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു, ഞാനും…
എന്റെ അവസ്ഥകണ്ടിട്ടോ കാർ നന്നാക്കികൊടുത്തിനുള്ള പ്രത്യുപകാരമെന്നവണമോ അദ്ദേഹം ഒരു ജോലി വച്ചു നീട്ടി,
രണ്ടിലൊന്നാലോചിക്കാതെ സമ്മതമറിയിച്ചു…
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിലവിൽ തന്നെ പുതിയ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൌസ് ഡ്രൈവർ… സ്നേഹവും കരുണയുമുള്ള ഒരു കുടുംബം
വൈകാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും വിശ്വസ്തനായി ഞാൻ മാറി… അവിടത്തെ തീന്മേശയിൽ പോലും എനിക്ക് സ്ഥാനം ലഭിച്ചു…
അറബാബിന്റെ നിഴലുപോലെ ഞാൻ നടന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തനായി…
അദ്ദേഹത്തിൽനിന്നും ബിസ്സിനെസ്സിന്റെ പാഠങ്ങൾ ഞാൻ പഠിച്ചു…
എന്നെ അദ്ദേഹം ആ ബിസ്സിനെസ്സ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഉയരത്തിലെത്തിച്ചു…
കഷ്ടപ്പാടിന്റെ കാലം മറന്നു, ചുരുങ്ങിയ നാളുകൾക്കൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ പണക്കാരനായി മാറി…
പണ്ട് തള്ളിപ്പറഞ്ഞവരൊക്കെ തന്നെക്കുറിച്ചാഭിമാനിക്കാൻ തുടങ്ങി,
പലരും എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥകണ്ട് സഹായമാഭ്യർത്ഥിച്ചു അമ്മയെ കാണാൻ വന്നു തുടങ്ങി, എന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ ബന്ധുക്കളെല്ലാം പതിയെ പിണക്കം മാറ്റി പറ്റിക്കൂടി… എന്റെ അമ്മ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നതിൽപരം സന്തോഷം എനിക്ക് വേറൊന്നുമുണ്ടായില്ല, ആരെയും ഞാൻ പിണക്കിയയച്ചില്ല…
ചിലപ്പോൾ എന്റച്ഛനെപ്പോലെ ആയതുകൊണ്ടാകാം എല്ലാർക്കും വാരിക്കോരി കൊടുത്തു,
ഇപ്പൊ നാട്ടിൽ ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങളും ഒക്കെയായി… എത്രയെടുത്താലും തീരാത്ത സമ്പാദ്യമായി…
എത്ര തിരക്കാണെങ്കിലും എന്നും ഞാൻ അമ്മയെ വിളിക്കും സുഖവിവരങ്ങൾ ചോദിച്ചറിയും അമ്മയൊന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് ഒരു കുറവുമുണ്ടാകാതെയിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു, രാത്രി അടുത്തവീട്ടിലെ സ്ത്രീ കൂട്ടുകിടക്കാൻ എത്തിയിരുന്നു,
പകൽ മിക്കപ്പോഴും നിളേച്ചി ഉണ്ടാകും അവിടെ, അവധി ദിവസങ്ങളിലും മറ്റും അവിടെയുണ്ടാകും, അമ്മക്കിപ്പോ നിളമോളെക്കുറിച്ചു പറയുമ്പോ നൂറ് നാവാണ് അല്ലേലും നിളമോളെന്നാൽ പണ്ടേ അമ്മയുടെ ജീവനാണ്…
ഇന്ന് ഞാൻ വലിയൊരു ബിസ്സിനെസ്സ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ തലപ്പത്താണ്… കൃഷ്ണന്റെയും ശോഭയുടെയും മകൻ “അനന്തകൃഷ്ണൻ…” എന്ന അപ്പു… നിളേച്ചീടെ… അല്ല… എന്റെ നിച്ചീടെ അപ്പൂട്ടൻ…
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഇന്നാണ് നാട്ടിലെത്തുന്നത് തന്റെ പ്രീയപ്പെട്ടവരെ കാണാൻ
വീടിലെക്കടുക്കുമ്പോൾ വേഗത കുറയുന്ന കാറിലിരുന്ന് മുന്നിലേക്ക് നോക്കി, തന്റെ തറവാട്… താൻ പോകുമ്പോ ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ പ്രതീകം പോലെയിരുന്ന തറവാട് ഇപ്പൊ പഴമ നിലനിർത്തി പുതുക്കി പണിഞ്ഞു, സമൃധിയുടെ പ്രതീകം പോലെ
ഉമ്മറത്തു എല്ലാവരുമുണ്ട്… അമ്മയും ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരും അങ്ങനെയെല്ലാരും
കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയ തന്നെ എല്ലാരും പൊതിഞ്ഞു
“എന്താ… അപ്പു നീ കറുത്തുപോയല്ലോ…”
“എന്താ അപ്പു ഭക്ഷണമൊന്നും കഴിക്കാറില്ലേ…?”
“സുഖോല്ലേ അപ്പു മോനെ…??”
ബന്ധുക്കളുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ക്‌ളീഷേ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി കൊടുത്തു
അയൽക്കാരും പരിചയക്കാരും ഏതോ അന്യഗ്രഹ ജീവിയെ നോക്കുന്നപോലെ നോക്കുന്നു
എല്ലാരോടും കുശലം ചോദിച്ചു നിൽക്കുമ്പോളും കാണാൻ മോഹിച്ച മുഖങ്ങൾ തിരയുകയായിരുന്നു ഞാൻ
കൂട്ടത്തിനിടയിൽനിന്നും തിക്കിതിരക്കി അമ്മ നിറകണ്ണാലേ ഓടി വന്നു
രണ്ട് കൈകളുമുയർത്തി എന്റെ കവിളിൽ ചേർത്തുപിടിച്ചു
“എത്രകാലായി എന്റെ പൊന്നുമോനെ അമ്മ നിന്നെ കണ്ണുനിറയെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട്…”
അമ്മ ചോദിച്ചതും കരഞ്ഞുപോയി
“അയ്യേ… എന്തായിത് ശോഭകുട്ടി… കരയുന്നോ… എന്റെ ശോഭകുട്ടിക്ക് കണ്ണ് നിറയെ കാണാനല്ലേ ഞാനോടി വന്നത്…”
അമ്മയെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് നെറുകയിൽ മുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
പിന്നെയും കണ്ണുകൾ കാണാൻ കൊതിച്ച മറ്റൊരു മുഖത്തിനായി തിരഞ്ഞു
കണ്ടു… ഉമ്മറത്തെ തൂണിന്റെ മറവിലായി പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകളെ…
എന്റെ മുഖത്തും പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. എന്റെ ചുണ്ടുകൾ അറിയാതെ ഉരുവിട്ടു
“എന്റെ നിച്ചി…”
വീടിനുള്ളിലേക്ക് വന്ന് വിശേഷം പറച്ചിലും മറ്റും കഴിഞ്ഞ് പറമ്പിലെ കുളത്തിലൊന്ന് മുങ്ങാൻ ആശ തോന്നി, പതിയെ കുളത്തിലേക്ക് നടന്നു
കുളത്തിലേക്ക് നോക്കി നല്ല തെളിഞ്ഞ വെള്ളം, ഏറ്റവും താഴത്തെ പടിയിൽ ചെന്നിരുന്ന് കാലുകൾ വെള്ളത്തിലേക്കിട്ടിരുന്നു,
നല്ല സുഖമുള്ള തണുപ്പ്
“അപ്പൂട്ടാ…”
പിറകിൽ നിളേച്ചിയുടെ ശബ്ദം, കൂടെ പാദസരത്തിന്റെ ഒച്ച
ചുവന്ന ചുരിദാറും കറുത്ത ലെഗ്ഗിൻസുമിട്ട് അവൾ പടിയിറങ്ങി വന്നു
പാദസരത്തിന്റെ കിലുക്കം അവിടെല്ലാം നിറഞ്ഞു
“തോർത്തും സോപ്പുമെടുക്കാതെയാണോടാ കുളത്തിൽ മുങ്ങാൻ വന്നേ…?”
കപട ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു
മുത്തുകിലുങ്ങുംപോലുള്ള ശബ്ദം, എന്ത് രസമാണെന്നോ അവളുടെ ചിരി കേൾക്കാൻ…
“സുഖമാണോ ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ…?”
അവളുടെ മുഖത്തെ സൗന്ദര്യം പതിന്മടങ്ങാക്കുന്ന വെള്ളക്കൽ മൂക്കുത്തിയിൽ നോക്കി ചോദിച്ചു
“അതെന്താ നിനക്കിപ്പോഴൊരു പുതിയ ചോദ്യം… നീ ഇന്നലേംകൂടി എന്നോട് സംസാരിച്ചതല്ലേ…”
കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
അവളാ പടിക്കെട്ടിൽ ഇരുന്നു
“അല്ല അമ്മേടെ പ്രീയപ്പെട്ട നിളേമോളല്ലേ… അപ്പൊ ഒന്ന് നേരിൽ കണ്ട് സുഖവിവരം അന്വേഷിക്കാമെന്ന് കരുതി… ഞാൻപോലുമിപ്പോ രണ്ടാം സ്ഥാനത്താ…”
പരിഭവത്തോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു
“അയ്യടാ… കുശുമ്പ് കണ്ടില്ലേ ചെക്കന്റെ… എന്റെ അമ്മ തന്നയാ… നിന്നെക്കാൾ മൂത്തതാ ഞാൻ… അപ്പൊ ഞാനാ ഒന്നാംസ്ഥാനത്…”
അവളൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
“എത്ര കാലം മോളെ… നിന്റെ കല്യാണം ഉടനെ ഞാൻ നടത്തും… പിന്നെ നീ വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെയല്ലേ അമ്മയെ കാണാൻ വരൂ… അപ്പൊ ഞാൻ ഒന്നാം സ്ഥാനം അടിച്ചെടുക്കും നോക്കിക്കോ…”
ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു
അവളുടെ മുഖം തെല്ലൊന്ന് വാടി
“ആ… നീയും കൂടെ തുടങ്ങിക്കോ… വീട്ടിൽ അച്ഛന്റെ തൊല്ല സഹിക്കാൻ വയ്യ… ഇപ്പൊ പഠിപ്പിക്കുന്ന മാനേജ്മെന്റ് സ്കൂളിൽ നിന്നും മാറി ഞാനേതായാലും സർക്കാർ സ്കൂളിൽ ടീച്ചറായി കേറിയിട്ടേ കല്യാണം കഴിക്കുന്നുള്ളു…”
“ശ്ശേ… കളഞ്ഞു… നിന്നെ കെട്ടിച്ചയക്കണമെന്ന് കരുതിയാ ഞാൻ വന്നേ… നിളേച്ചീടെ ചെറുക്കനെ കാല് കഴുകി മണ്ഡപത്തിലിരുത്താൻ കൊതിച്ചിരിക്കുന്നവനാ ഞാൻ… അന്ന് വേണം ഒന്ന് ഷൈൻ ചെയ്യാൻ…നീയത് കൊളമാക്കരുത് പ്ലീച്ച്…”
ഞാൻ കൈ കൂപ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അവളതിന് പുച്ഛിച്ചു ചിരിച്ചു
“നീ ചിരിക്കൊന്നുമേണ്ട… ഇനീം കെട്ടാതിരുന്നാ അവസാനം വല്ല കിളവൻമാരെയേ കിട്ടു പറഞ്ഞേക്കാം…. “
“എന്നാപ്പിന്നെ എന്നെ നീ തന്നെയങ്ങ് കെട്ടിക്കോ… അപ്പൊ തീർന്നില്ലേ പ്രശ്നം…”
അവൾ ചുണ്ട് കോട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അയ്യേ… വിശപ്പുണ്ടെന്നുപറഞ്ഞു അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ആരേലും പാഷാണം തിന്നോ മോളെ…?”
അപ്പു കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“പാഷാണം നിന്റെ കെട്ടിയോൾ… പോടാ…”
മുഖം കൂർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചാടിത്തുള്ളി പുറത്തേക്ക് നടന്നു
🪶
കുളികഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തി വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന ചെറിയച്ഛന്മാരെയും മാമന്മാരെയും എല്ലാവരെയും വിളിച്ച് പെട്ടി പൊട്ടിച്ച് അവർക്കായി കൊണ്ടുവന്നതെല്ലാം എടുത്തു നൽകി,
അവിടെ ഷോപ്പിംഗിന് പോകും മുന്നേ നിളയും ശോഭയും കൂടി ആർക്കൊക്കെ എന്തൊക്കെ കൊണ്ട് വരണമെന്ന് ഒരഐഡിയ കൊടുത്തതിനാൽ സമ്മാനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിയില്ല,
വിലകൂടിയ വാച്ചുകളും വിലകൂടിയ സമ്മാനങ്ങളുമൊക്കെ കിട്ടിയപ്പോൾത്തന്നെ എല്ലാവർക്കും വലിയ സന്തോഷമായിരുന്നു
ഒരുകുപ്പി ബ്ലൂ ലേബൽ സ്കോച്ച് ചെറിയച്ഛന്മാർക്കും മാമന്മാർക്കും കൊടുത്തപ്പോൾ അവർക്ക് ഡബിൾ സന്തോഷം, അപ്പൊത്തന്നെ അവർ അതുമായി പറമ്പിലേക്ക് പോവുകയും ചെയ്തു,
ചെറിയമ്മമാരും അമ്മായിമാരും പിന്നേയും അടുത്തുതന്നെ ചുറ്റിക്കറങ്ങി നിന്നു, ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന പെട്ടിത്തുറന്ന് ഒരു ജ്വല്ലറി ബോക്സ്‌ കയ്യിലെടുത്തു അത് അമ്മക്കുനേരെ നീട്ടി,
“ഇതെന്റെ ശോഭക്കുട്ടിക്ക്…. “
ഒരു കുസൃതിചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
എല്ലാരും ആകാംഷയോടെ ബോക്സ്‌ തുറന്നു
നല്ല വലിപ്പത്തിലുള്ള ഒരു ഗോൾഡ് ചെയിനും രണ്ട് ചുവന്ന കല്ലുപതിപ്പിച്ച വളകളും
ശോഭ സന്തോഷത്തോടെ അവനെ നോക്കി
“എനിക്ക് എന്തിനാടാ വയസുകാലത്തു ഇതെല്ലാം…”
“ഇപ്പൊ പണ്ടത്തെ ശോഭയല്ല… അമ്മയ്ക്ക് അഭിമാനത്തോടെ പറയാവുന്ന അനന്തകൃഷ്ണന്റെ അമ്മയാ… അപ്പൊ ഇത്തിരി ഗമയൊക്കെ കാണിക്കാം…”
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അതിന് ശോഭയോന്ന് ചിരിച്ചു
“അതാർക്കാ അപ്പു…”
മറ്റൊരു വലിയ ജ്വല്ലറി ബോക്സ്‌ ചൂണ്ടി ഹേമ അമ്മായി ചോദിച്ചു
“അത് സസ്പെൻസ്… ഞാനിത് എന്റമ്മയ്ക്ക് കൊടുക്കും… ഇപ്പൊത്തന്നെ അമ്മയ്ക്ക് ഇവിടുള്ള ആർക്കുവേണേലും കൊടുക്കാം…”
ജ്വല്ലറി ബോക്സ്‌ എടുത്ത് ശോഭക്കുനേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു
ശോഭയത് വാങ്ങി തുറന്നു ഒരു ഡയമണ്ട് സെറ്റ് ആയിരുന്നു അത്, അതിന്റെ വെട്ടമടിച്ച് എല്ലാവരുടെയും മുഖം തിളങ്ങി
ഒരു നെക്‌ളേസ്‌, ഒരുജോഡി കമ്മൽ, രണ്ട് വള ഇതടങ്ങുന്ന ഒരു സെറ്റ്
“ഇത് നല്ല വിലകൂടിയതാണല്ലോ അപ്പു മോനെ…”
ഉഷ ചെറിയമ്മ അതിൽ നോക്കി ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
“വിലകൂടിയതാണെങ്കിൽ എനിക്കറിയാം അവനാർക്കാ ഇത് കൊണ്ട് വന്നതെന്ന്…”
ശോഭ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു
അപ്പു പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
“നിളമോളെ…”
ശോഭ പുറകിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു
നിള അപ്പോഴേക്കും അവിടേക്ക് വന്നു, ശോഭ അവളെ അരികിലേക്ക് നിർത്തി
“മോളെ… ഇത് നോക്കിയേ… നിനക്കിതിഷ്ടപ്പെട്ടോ…? അപ്പു നിനക്കായി കൊണ്ട് വന്നതാ…”
ശോഭ ആ സെറ്റ് അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
നിള അതിലേക്കും അപ്പുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് ആശ്ചര്യത്തോടെ മാറി മാറി നോക്കി
മറ്റു ബന്ധുക്കളുടെയെല്ലാം മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയപോലെ വീർത്തു, അവർ പരസ്പരം നോക്കി,
അത് ശ്രദ്ധിച്ച നിള അത് തിരികെ ശോഭയ്ക്ക് തന്നെ കൊടുത്തു
“എനിക്കെന്തിനാണമ്മേ ഇത്രേം വിലകൂടിയതൊക്കെ…”
അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി
“മേടിച്ചോ മേടിച്ചോ… അവനിഷ്ടപ്പെട്ട് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നതല്ലേ, വേണ്ടന്ന് വയ്ക്കണ്ട…”
അപ്പുവിന്റെ മറ്റൊരു ചെറിയമ്മ ഗിരിജ തെല്ലു പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു
അതിലെ പരിഹാസം തിരിച്ചറിഞ്ഞ ശോഭ, നിളയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഗിരിജയോടായി പറഞ്ഞു
“അത് നേരാ ഗിരീജേ… അവനീ കഷ്ടപ്പെട്ട് എന്തെങ്കിലും കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് മേടിക്കാൻ ഇവിടെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ അവകാശം ഇവൾക്ക് തന്നെയാ… എന്റെ മോൾക്ക് എന്ത് കൊടുത്താലും കൂടുതൽ ആവില്ല ഇവന്, കുട്ടിക്കാലം മുതൽക്കേ ഞാൻ കാണുന്നതാ ഇവൾക്കിവനോടുള്ള കരുതലും സ്നേഹോം… പിന്നെ ഇവന് വിസയ്ക്ക് പണം ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോ ഇവൻ എല്ലാരോടും ചോദിച്ചതാ വെറുതെയല്ല കടമായിട്ട്, അപ്പൊ കൃഷ്ണന്റെ മോനെ ആർക്കും വിശ്വാസമില്ലായിരുന്നു… അന്ന് എന്റെ നിള മോളെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ഇവന്… ഇവന്റെ ദേഹത്ത് ഒരു മുള്ളുകൊണ്ടാൽ ഉരുകുന്നത് എന്റെ മോളാ…”
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ് നിളയെ നോക്കി
“നീ വാങ്ങിച്ചോ മോളെ ഇത് നിന്റവകാശം തന്നാ… എന്റെ വയറ്റിൽ ജനിച്ചില്ലന്നേയുള്ളു നീയെനിക്കെന്റെ മോളാ… ഈ വീട്ടിലും എന്റെയുള്ളിലും ഇവനൊപ്പം തന്നാ നിന്റെയും സ്ഥാനം”
ആ ബോക്സ്‌ ശോഭ അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തു
നിള കണ്ണുനിറച്ചു തല താഴ്ത്തി നിന്നു
“അയ്യോ… ചേച്ചി ഞാനങ്ങനൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ച് പറഞ്ഞതല്ല…”
ഗിരിജ പെട്ടെന്ന് ചമ്മൽ മറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“മതി… ഇനിയിതിലൊരു സംസാരം വേണ്ട… എല്ലാരും അവരോരുടെ ജോലികൾ നോക്ക്…”
അപ്പു ആ പ്രശ്നം ലഘുകരിച്ചു എല്ലാരേം പറഞ്ഞുവിട്ടു,
ശോഭയും നിളയും ഒഴിച്ച് എല്ലാവരും പോയപ്പോൾ ശോഭ അവനരികിലേക്ക് വന്നു
“ഇന്ന് രാവിലെ വന്നപ്പോ മുതൽ തുടങ്ങിയതാടാ ന്റെ മോളെ കുറ്റം പറയാൻ നാലും കൂടി… അതോണ്ടാ ഞാനിതിപ്പോ പറഞ്ഞത്…”
ശോഭ പതിയെ അവനോട് പറഞ്ഞു
“നീ പറഞ്ഞോണ്ടാ… അല്ലേ ഒറ്റണ്ണത്തിനെ ഞാനീ പടിക്കകത്തു കേറ്റില്ല… ദേ എന്റെ കൊച്ചിനെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ നിന്നാ എല്ലാത്തിനേം ഞാൻ കുറ്റിച്ചൂലുകൊണ്ടടിച്ചൊടിക്കും പറഞ്ഞേക്കാം… ഒരാപത്തുകാലത്തില്ലാത്ത സ്നേഹമൊന്നും എനിക്കിപ്പോ വേണ്ട…”
ശോഭ നിളയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
നിള ഒന്നുകൂടി ശോഭയെ ചേർന്ന് നിന്നു
“ഓ… നിങ്ങള് അമ്മേം മോളും അതിനിടയിൽ ഞാനില്ലേ…”
ഒരു ഈണത്തിൽ അപ്പു പറഞ്ഞു
അപ്പുവിന്റെ കുശുമ്പ് കണ്ട് രണ്ടുപേർക്കും ചിരി വന്നു
“പിന്നെ എല്ലാത്തിനേം ഇന്ന് തന്നെ പറഞ്ഞു വിട്ടോണം…”
ഒരു താക്കീതെന്നവണ്ണം ശോഭ പറഞ്ഞു.
“ഓ മ്പ്രാ…”
അപ്പു പഞ്ചപുച്ഛമടക്കി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അത് കണ്ട് നിള ചിരിച്ചുപോയി…
“മതി… വാ ഊണ് കഴിക്കാറായി… നിന്റെ നിളേച്ചി നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ട എല്ലാം ഉണ്ടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്…”
അതുകേട്ട് അപ്പു തലയാട്ടി
ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായിട്ട് എല്ലാവരും ഡൈനിങ് ചെയർ വലിച്ചിട്ടിരുന്നു
മാമന്മാരുടെയും ചെറിയച്ചന്മാരുടെയുമൊക്കെ നാക്ക് കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു
“മോനെ അഫൂ…”
ബാലൻ ചെറിയച്ഛൻ നാക്ക് കുഴഞ്ഞുകൊണ്ട് വിളിച്ചു
അപ്പു മുഖം പൊക്കി അയാളെ നോക്കി
“അന്ന്… നീവന്നെന്നോട് വിസയ്ക്ക് ഫൈസ ജോയിച്ചില്ലേ… അന്നുമുയൽ ചെറിയച്ഛൻ ശരിക്കൊറങ്ങിയിട്ടില്ലടാ… എന്റെ മോന്… എന്റെ കൃഷ്ണണ്ണന്റെ മോന് പൈസ കൊടുക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത്….”
അയാൾ കണ്ണ് തുടച്ചു
“സത്യാട്ടും ചെറീച്ഛന്റെ കാശില്ലായിരുന്നെടാ… ഉണ്ടേൽ നെനക്ക് ഞാം തരത്തില്ലേ…?”
അയാൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
“അത് സാരോല്ല ചെറിയച്ഛ.. അന്ന് ചെറിയമ്മേടെ ഭാഗം വിറ്റിട്ട് രണ്ട് ദിവസമേ ആയിരുന്നുള്ളു… അതോണ്ട് ഞാൻ കരുതി ചെറിയച്ഛൻ സഹായിക്കൂന്ന്… അതാ അന്ന് വന്ന് ചെറിയച്ഛനോട് ചോയിച്ചത്..”
“അതന്നേ ഫിക്സഡ് ഡെപ്പോസിറ് ഇട്ടു മോനെ… അതാ പറ്റിയത്…”
പെട്ടെന്ന് ഗിരിജ ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു
“അച്ഛൻ മരിക്കും മുന്നേ അമ്മയോട് പറഞ്ഞിരുന്നു, നീ പേടിക്കണ്ട ഞാൻ ഇല്ലാതായാലും നിനക്ക് സഹായത്തിന് ബാലനും രവിയുമൊക്കെ ഉണ്ടാവൂന്ന്… ഒന്നുമില്ലേലും അച്ഛനും നിങ്ങളെയൊക്കെ കൊറേ സഹായിച്ചതല്ലേ… അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും അടുത്തേക്ക് വന്നത്… അപ്പൊ എല്ലാർക്കും എന്നേക്കാൾ അത്യാവശ്യം പണത്തിന്…”
അപ്പു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
എല്ലാരുടെയും മുഖം വാടി, അതുകണ്ട അപ്പു ഒന്ന് ചിരിച്ചു
“അതൊന്നും കൊഴപ്പമില്ലന്നേ… ഞാനെന്തായാലും ഗൾഫിലേക്ക് പോയല്ലോ… അക്കാര്യത്തിൽ എനിക്കാരോടും ഒരു വിരോധവുമില്ല…”
അവനാ വിഷയത്തെ ലഘുകരിച്ചു…
പിന്നീടാരും യാതൊന്നും മിണ്ടാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു
അതിനുശേഷം എല്ലാവരും ഉമ്മറത്തു സമ്മേളിച്ചു പ്രാരാബ്ദത്തിന്റെ കേട്ടഴിച്ചു അപ്പുവിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ചു.
അപ്പു എല്ലാം കേട്ടു
“നാളെ ടൗണിൽ ചെന്ന് ഞാൻ പറയുന്ന ആളിനെക്കണ്ട് കണ്ട് എല്ലാരുടെയും പ്രശ്നങ്ങൾ തീർക്കാനുള്ള പണം വാങ്ങിച്ചോ… ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളാം അഡ്രെസ്സ് ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം…”
എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പൊത്തന്നെ അപ്പു കൊണ്ട് വന്നതിന്റെ പങ്ക് കവറുകളിലാക്കി എല്ലാവരും സ്ഥലം കാലിയാക്കി.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് നിളയും വീട്ടിലേക്ക് പോയി
വൈകുന്നേരം ശോഭയും അപ്പുവും ഒരുങ്ങി പുറത്തേക്ക് പോകാനായി ഇറങ്ങി
ഷെഡിൽ പുതുക്കി പണിയിച്ച മെറൂൺ കോണ്ടസ്സ സർവീസ് ചെയ്തിട്ടിരുന്നു, അപ്പു ആ കാറിൽ ഒന്ന് തൊട്ടുഴിഞ്ഞു നോക്കി
“കാർ കൊണ്ട് വന്നിട്ട് ഇടക്ക് ചന്തു എടുത്തോണ്ട് പോകും അല്ലാതെ ഇതനങ്ങത്തില്ല… അവൻ തന്നെയാ മിനിഞ്ഞാന്ന് കൊണ്ടുപോയി വൃത്തിയാക്കി കൊണ്ടൊന്നത്…”
ശോഭ അവനോട് പറഞ്ഞു,
അപ്പു പതിയെ ചിരിച്ചു
“ഇതും ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നമ്മേ… അച്ഛൻ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു വങ്ങിയതാ ഇവനെ… ഒരു ആപത്തുകാലത്ത് കൈവിട്ടു പോയെങ്കിലും ഇവനെ ഇങ്ങോട്ട് തിരികെ കൊണ്ടോരാൻ പറ്റീലോ… ഈ വണ്ടിയിൽ അമ്മേനേം കൊണ്ട് ഈ നട്ടാരുടെ മുന്നിക്കൂടി പോണോന്ന് വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു…”
അപ്പു പറഞ്ഞു,
ശോഭ അവനെ വാത്സല്യത്തോടെ തലോടി…
അവർ നേരെ ടൗണിലെത്തി വലിയ ഒരു ടെസ്റ്റൈൽസിൽ കയറി ആവശ്യമുള്ളേതെല്ലാം വാങ്ങി നേരെ അശോകൻ മാഷിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു
പോകുന്ന വഴി ചന്തുവിന്റെ വീട്ടിൽ കയറി
ചന്തുവിന്റെ വീട്ടിൽ ചന്തുവും അമ്മയും പെങ്ങളും അവളുടെ മൂന്ന് വയസ്സുള്ള മോളുമായിരുന്നു താമസം, ചെല്ലുമ്പോൾ ചന്തു വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു
“ആഹാ പേർഷ്യെക്കാരൻ എത്തിയോ…? വാ… വാ… കേറിവാ…”
ഉമ്മറത്ത് നിന്ന ചന്തു അവരെ സന്തോഷത്തോടെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
അപ്പു ചന്തുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു
“മ്… കൊള്ളാം പേർഷ്യൻ മണമൊക്കെ ഉണ്ട്…”
അപ്പുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“നീ കൂടുതൽ പറയണ്ട… എന്നെ എയർപോർട്ടിൽ വന്നു വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോ എന്തായിരുന്നു പോസ്…”
അപ്പു അവനോട് പറഞ്ഞു
“വരാൻ തന്നെയാടാ ഇരുന്നത്… ഒരത്യാവശ്യ പണി വിചാരിച്ച സമയത്തിന് തീർന്നില്ല… അതോണ്ടാ നിന്നോട് ടാക്സി വിളിച്ചു വരാൻ പറഞ്ഞത്… നീ ക്ഷമി…”
ചന്തു അവനോട് പറഞ്ഞു
“ഇതിന് പ്രായശ്ചിത്തമായി ഞാൻ തിരികെ പോകുന്ന വരെ എന്റോടെ കാണണം…”
“അത് ഡബിൾ ഓക്കേ… വർക്ഷോപ് ഞാൻ ഒരു മാസത്തേക്ക് പിള്ളേരെ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്…”
ചന്തുവും അപ്പുവും ജോലിചെയ്ത വർക്ഷോപ് ചന്തു സ്വന്തമായി വാങ്ങി… ഇപ്പൊ അവനാണ് അത് നോക്കുന്നത്.
കുറെ നേരം അവിടെ വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞിരുന്നു, അവർക്കെല്ലാം വാങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങളും സമ്മാനങ്ങളുമെല്ലാം കൊടുത്ത് സന്ധ്യയോടെ അവർ മാഷിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു കൂടെ ചന്തുവിനെയും കൂട്ടി…
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍁🍂🍂🍂🍂🍂🍂
“♪….കുടിലകുന്തളം പാറും കുളുര്‍നെറ്റി തൊഴുന്നേന്‍
കരുണതന്‍ കടലായ കടമിഴി തൊഴുന്നേന്‍
അരുണകിരണമണി മുഖപദ്‌മം തൊഴുന്നേന്‍
കേശാദിപാദം തൊഴുന്നേന്‍….. കേശവ കേശാദിപാദം തൊഴുന്നേൻ….
കളവേണുവണിയുന്ന കരതലം തൊഴുന്നേന്‍
കൌസ്‌തുഭം തിളങ്ങുന്ന കളകണ്ഠം തൊഴുന്നേന്‍
വനമാല മയങ്ങുന്ന മണിമാറ് തൊഴുന്നേന്‍
കനക കങ്കണമിട്ട കൈത്തണ്ട തൊഴുന്നേന്‍
കേശാദിപാദം തൊഴുന്നേന്‍….. ♪”
മുറ്റത്ത് കാർ നിർത്തിയിറങ്ങുമ്പോൾ നിളയുടെ മധുര ശബ്ദത്തിലുള്ള ആലാപനം കേട്ട് എല്ലാവരും കാത് കൂർപ്പിച്ചു നിന്നുപോയി…
അവർ നോക്കുമ്പോൾ തുളസിതറയിൽ വിളക്ക് വയ്ക്കുകയാണ് നിള , മാഷ് കൈകൂപ്പി കണ്ണടച്ചു പ്രാത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഉമ്മറത്തു നിൽക്കുന്നു
ചുവന്ന ഹാഫ് സാരിയും കരിനീല ബ്ലൗസും പാവാടയും അണിഞ്ഞു നിതംബം മറക്കുന്ന സമൃദ്ധമായ മുടി വിടർത്തിയിട്ട് നെറ്റിയിലൊരു ഭസ്മക്കുറിയുമായി ആരും നോക്കിനിന്നുപോകുന്ന സൗന്ദര്യ ശില്പം പോലെ ഭക്തിഗാനം മൂളിക്കൊണ്ട് വിളക്ക് വയ്ക്കുകയാണ് നിള , അവളുടെ വെള്ളക്കല്ല് പതിപ്പിച്ച മൂക്കുത്തി വിളക്കിലെ പ്രകാശത്തിൽ തിളങ്ങി,
മുന്നിലേക്ക് വരുന്നവരെക്കണ്ട് ഒരു നിമിഷം നിർത്തി പിന്നീട് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി
ഓടി വരുന്ന നിളയെ ശോഭ പുഞ്ചിരിയോടെ ചേർത്തുപിടിച്ചു, അപ്പുവും ചന്തുവും പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി,
“എന്ത് ഷോയാടി ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ… രണ്ട് മൂന്ന് മണിക്കൂർ മുൻപേ നിങ്ങൾ കണ്ടല്ലേയുള്ളു… അതിനിടക്ക് വീണ്ടും സ്നേഹം കാണിക്കണോ….?”
കിട്ടിയ തക്കത്തിന് അപ്പു നിളയ്ക്കിട്ട് ഒന്ന് കൊട്ടി
“നീ പോടാ…”
നിള അവനെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞിട്ട് ശോഭയോട് ഒന്നൂടെ ചേർന്ന് നിന്നു ചുണ്ട് കൊണ്ട് ഗോഷ്ടി കാണിച്ചു
“അവന് കുശുമ്പാ മോളെ… നമ്മടെ സ്നേഹം കണ്ടിട്ട്…”
ശോഭ അവനെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അവര് അമ്മേം മോളുംകൂടി സ്നേഹിക്കട്ടെ നീ വാടാ…”
അപ്പു കള്ള പിണക്കത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാറിൽനിന്നും കവറുകൾ എടുത്ത് ചന്തുവിനെയും കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു…
അവന്റെ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും കണ്ട് അവർ വാ പൊത്തി ചിരിച്ചു,
“മാഷേ…”
അപ്പു ഉറക്കെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു ദൃതിയിൽ ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി
“ആഹാ… എന്റെ അപ്പുക്കുട്ടൻ വന്നോ…”
മാഷ് സന്തോഷത്തോടെ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, അപ്പു മാഷിനെ വയറിൽ ചുറ്റി ഒന്ന് പൊക്കി നിലത്തു നിർത്തി,
അശോകൻമാഷ് ഒരു രസികനാണ് എന്തുപറഞ്ഞാലും നർമം കൂട്ടിയെ സംസാരിക്കൂ… എപ്പോഴും നല്ല ചുറുചുറുക്ക്, റം പുള്ളിക്കൊരു വീക്നെസ് ആണ്… എന്നുവച്ച് മുഴുകുടിയനൊന്നുമല്ല, എന്നും രാത്രി ഭക്ഷണത്തിനു മുൻപ് രണ്ട് പെഗ്ഗ് നിര്‍ബന്ധമാണ്… അപ്പു പോകുന്നതിന് മുൻപ് അവനായിരുന്നു മാഷിന്റെ ക്രൈം പാർട്ണർ, ഇപ്പൊ ചന്തുവും…
“സുഖാണോ മാഷേ…?”
അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“സുഖം…”
“ആഹാ… എല്ലാരുമൊണ്ടോ…”
ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറിവരുന്ന ശോഭയെ നോക്കി മാഷ് ചോദിച്ചു
“ഞങ്ങക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവര് നമ്മളെ തേടി വന്നില്ലെങ്കിലും നമ്മൾ തേടി ചെല്ലണ്ടേ അശോകേട്ടാ…”
ശോഭ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഏയ്‌… ഞാനിപ്പോ അങ്ങനെ പുറത്തോട്ടങ്ങും പോകാറില്ല, മാസത്തിലൊരിക്കൽ പെൻഷൻ വാങ്ങാൻ പോകും അത്രന്നെ…”
അശോകൻ മാഷ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
“പിന്നെ വേണ്ടത് ഒരുത്തൻ കൃത്യമായി എത്തിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…”
നിള ചന്തുവിനെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“എന്ത്… എന്ത് എത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്…? നിളേച്ചി ചുമ്മാ…”
ചന്തു പതറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അല്ല… എല്ലാ ആഴ്ചയിലും ഒരു കുപ്പി റം കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…”
നിള ചിരിയോളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഞാനോ…? എപ്പോ…?”
അവൻ നിഷ്കളങ്കനായി
“ദേ… ചന്തു വേണ്ടാ… ഞാനാ മാഷിന്റെ മുറി വൃത്തിയാക്കുന്നത്… ആ എന്നോട് വേണ്ടാ…”
നിള നെറ്റി ചുളിച്ചു
“അത്, ഒരു ഗുരുനാഥന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സാധിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടത് ഒരു ശിഷ്യന്റെ കടമയല്ലേ… അല്ലെ മാഷേ…?”
ചന്തു മാഷിനെ കൂട്ടുപിടിച്ചു
“പിന്നേ… അങ്ങനെയുള്ളവരാണ് യഥാർത്ഥ ശിഷ്യൻമാർ… മാത്രോല്ല… എന്നും മൂന്ന് പെഗ്ഗ് അടിച്ചോളാൻ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… കേട്ടോടാ അപ്പു, അത് ആരോഗ്യത്തിന് നല്ലതാണത്രെ…”
മാഷ് അവനെ പിൻതാങ്ങി
“അതേത് ഡോക്ടർ…? ഞാൻ കേട്ടില്ലല്ലോ…”
നിള വിട്ടുകൊടുത്തില്ല
“ഡോക്ടർ ആ ഭാഗം പറഞ്ഞപ്പോ നീ മരുന്ന് മേടിക്കാൻ പോയിരുന്നു…”
മാഷ് വീണ്ടും സത്യസന്ധനായി, നിള വീണ്ടുമെന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും മാഷ് ഇടയ്ക്ക് കയറി
“ഹ.. നീയിവർക്ക് കുടിക്കാനെന്തേലും എടുക്ക്… പിന്നല്ല…”
നിള അവരെ രൂക്ഷമായി നോക്കിയിട്ട് ശോഭയോടൊപ്പം അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി
“വാടോ… ഇരിക്ക്… എന്നിട്ട് തന്റെ വിശേഷങ്ങളൊക്കെപ്പറ…”
മാഷ് കസേരയിൽ ഇരുന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
“എന്ത് വിശേഷം മാഷേ… ഞങ്ങളൊക്കെയല്ലേ വിശേഷങ്ങൾ… ഞങ്ങൾ പ്രവാസികൾക്കെല്ലാം വിശേഷങ്ങളെല്ലാം ഒരുപോലാ…”
അപ്പു പറഞ്ഞു
“നീ വന്നിട്ട് മാഷിനൊന്നും കൊണ്ട് വന്നില്ലേ…?”
ചന്തു അവനോട് ചോദിച്ചു
“പിന്നേ… മാഷിന് ഞാനൊന്നും കൊണ്ടുവരാതിരിക്കോ…”
അപ്പു പുറത്ത് തിണ്ണയിൽ വച്ചിരുന്ന കവറുകൾ എടുത്തുവന്നു, അതിൽ നിന്നും ഒരു മുണ്ടും ഷർട്ടും കൂട്ടത്തിൽ ഒരു ബോക്സും എടുത്ത് മാഷിന് കൊടുത്തു,
മാഷ് ബോക്സ്‌ തുറന്നു റോളെക്സിന്റെ ഒരു വിലകൂടിയ വാച്ച്…
“ഹാ… പഷ്ട്ട്… ഈ മുണ്ടും ഷർട്ടും ഇട്ട് ഈ വാച്ചും കെട്ടി നാളെ ടൂർ പോകാം…”
മാഷ് ഒന്ന് കളിയാക്കി
അതുകേട്ട അപ്പുവിന്റെ മുഖം മാറുന്നത് കണ്ട് മാഷ് പറഞ്ഞു
“വീട്ടീന്ന് പുറത്തുപോലും പോകാതെ കുഴിയിലോട്ട് കാലും നീട്ടിയിരിക്കുന്ന ഈ കിഴവനെന്തിനാടാ മോനെ ഇത്രേം വിലയുള്ളതൊക്കെ…?”
മാഷ് തുടർന്നു
“മാഷിന് വേണ്ടി എന്തേലും വാങ്ങണമെന്നാലോചിക്കുമ്പോൾ എനിക്കെന്റെ അച്ഛനെയാ ഓർമ വരുന്നേ… അതോണ്ടാ ഇത് വാങ്ങിയത്… മാഷിത് വേണ്ടെന്ന് പറയരുത്… എനിക്കത് വിഷമമാകും…”
അപ്പുവിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു
ചന്തുവും മാഷും വല്ലാതായി
“അയ്യേ… ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ… അപ്പുക്കുട്ടൻ എനിക്ക് എന്തുകൊണ്ടുവന്നാലും എനിക്കത് പ്രീയപ്പെട്ടതല്ലേ…”
മാഷ് എഴുന്നേറ്റ് അപ്പുവിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
അതുകേട്ട് അപ്പൂവൊന്ന് ചിരിച്ചു
“എനിക്കിനി ഇതെല്ലാം എല്ലാരേം കാണിച്ചു എന്റെ അപ്പുക്കുട്ടൻ കൊണ്ട് തന്നതാണെന്ന് വീമ്പു പറയണം…”
മാഷ് കൂട്ടിച്ചേർത്തു
അവന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു
“മാഷിന് വേറൊന്നും കൊണ്ട് വന്നില്ലേ…”
മാഷ് ചോദിച്ചു
“പിന്നില്ലാതെ…”
അപ്പു കാറിൽനിന്നും രണ്ട് ബോട്ടിൽ ബാക്കാർഡി പറയിസോ റം കൊണ്ടുവന്നു കൊടുത്തു
ചന്തു അത് വാങ്ങി അതിന്റെ ഭംഗി നോക്കി
“കൊള്ളാലോടാ… നല്ല വെലയായിക്കാണും അല്ലേ…”
ചന്തു അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു
“ആ… കൊറച്ചായി…”
അപ്പു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഞാം പോയി മൂന്ന് ഗ്ലാസ്‌ ഒപ്പിച്ചോണ്ട് വരാം…”
ചന്തു അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി
അവൻ അടുക്കളയിലെത്തുമ്പോൾ ശോഭയും നിളയും അവിടെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽപ്പുണ്ട്
“എന്താടാ…?”
നിള അവനെക്കണ്ടു ചോദിച്ചു
“ഏയ്‌… ഒന്നൂല്ല നിളേച്ചി…”
“പിന്നെന്താ നീയിവിടെക്കിടന്ന് കറങ്ങുന്നേ…?”
“നിളേച്ചി ഒന്ന് വന്നേ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ…”
അവൻ നിളയെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു
“എന്ത് കാര്യാടാ ഞാൻ കേക്കാൻ പാടില്ലാത്തത്…?”
ശോഭ അവനോട് ചോദിച്ചു
“ഏയ്‌… അങ്ങനൊന്നുമില്ലമ്മേ ഞാൻ വേറൊരു കാര്യം ചോദിക്കാൻ…”
ചന്തു നിന്ന് പരുങ്ങി
നിള ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റടുത്തേക്ക് വന്നു
“മ്മ്…??”
അവൾ അവന് നേരെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ മൂളി
“അതേ… മാഷിന് മൂന്ന് ഗ്ലാസ്‌ വേണോന്ന്… എന്തിനാന്തോ…?”
അവൻ അവളുടെ മുഖത്തുനോക്കാതെ പറഞ്ഞു
“ഓഹോ… അപ്പൊ മൂന്നുംകൂടി കലാപരിപാടി തുടങ്ങിയോ…?”
“ഏയ്‌… ഇല്ല നിളേച്ചി… ഇതിപ്പോ അപ്പു വന്നെന്റെ ചെറിയ ആഘോഷം… അത്രേള്ളൂ…”
“ചെറുതായാലും വലുതായാലും ആ ചെറുക്കനെ കുടിപ്പിച്ചു നശിപ്പിക്കരുത് പറഞ്ഞേക്കാം… നീയൊക്കെ കുടിച്ച് ചാവണോന്ന് ശബദ്ധം ചെയ്തിരിക്കുവാണ്, അവനെ നശിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയാലുണ്ടല്ലോ എന്റെ തനിക്കൊണം നീ കാണും… പറഞ്ഞേക്കാം…”
നിള പറഞ്ഞു
അവനൊരു കുസൃതിചിരിയോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
“അതെന്താ ആ ചെറുക്കനോട് മാത്രമൊരു സ്നേഹം… എനിക്കെല്ലാം മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്…”
ചന്തു അർത്ഥം വച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“എന്ത്… പോടാ അനാവശ്യം പറയാതെ…”
നിളേന്റെ മുഖം ചുവന്നു
“അയ്യോ… പ്യാവം… പച്ചവെള്ളം ചവച്ചു കുടിക്കുന്നവൾ… പിന്നെന്താടി ചേച്ചി അവനെക്കാണുമ്പോ ഇയ്യാളുടെ മുഖം ഇങ്ങനെ ചോവന്ന് തുടുക്കുന്നെ…?? ആ ഭാവം നീ വേറെ ആരേം നോക്കുമ്പോ കാണുന്നില്ലല്ലോ, അവനെ നോക്കുമ്പോളുള്ള ചിരിയ്ക്ക് എന്താ ഒരു വ്യത്യാസം, അവനടുത്തുള്ളപ്പോ അവനെ തൊട്ടുരുമ്മി നിൽക്കാൻ ഇയ്യാക്കെന്താ ഇത്ര ഉത്സാഹം…?? പണ്ട് വർക്ഷോപ്പിൽ വരുമ്പോ അവനെ ചേർത്തുപിടിക്കുന്നു, സാരിത്തുമ്പുകൊണ്ട് മുഖം തൊടച്ചുകൊടുക്കുന്നു… പിന്നെയവൻ ഗൾഫിൽ പോയപ്പോ ഒരു ദിവസം അവൻ വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ വേവലാതിയോടെ ഓടുന്നു, അമ്പലത്തിൽ വഴിപാട് നേരുന്നു… ഇതൊന്നും ആർക്കും മനസ്സിലാവില്ലാന്ന് കരുതല്ലേ…
എത്ര വർഷംകൊണ്ട് കാണുന്നു ഞാനിത്, ആ പൊട്ടന് ഇതുവരെ ഇതൊന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ല…”
അവനൊന്ന് നിർത്തി, പിന്നീട് മുഖം കുനിച്ച് നാണത്തോടെ നിൽക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“മോളെ നിളേ… ആദ്യം ഞാൻകരുതിയത് ഒരു സഹോദരനോടുള്ള സ്നേഹമാണെന്ന്… പിന്നീടാ എനിക്ക് പിടികിട്ടിയത് ഇത് അതല്ലെന്ന്…. ഈ പ്രേമത്തിന് ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്… അതാർക്കെങ്കിലും ആരോടെങ്കിലും തോന്നിയാൽ… ആ ആളെ കാണുമ്പോ അത് അറിയാതെ മുഖത്ത് വരും… നമ്മള് വിചാരിക്കും അതാർക്കും മനസ്സിലാവില്ലെന്ന്… കൂടെയുള്ളവർക്കെല്ലാം അത് മനസ്സിലാകും… ഒരുമാതിരി പൂച്ച കണ്ണടച്ച് പാല് കുടിക്കുന്നപോലെ…”
നിള തലകുനിച്ചു തന്നെ നിന്നു
“ഞാൻ അവൻ പോകുന്നതിന് മുന്നേ കാണുന്നതല്ലേ… അവനെക്കാണുമ്പോ ഒരാളുടെ കണ്ണ് പിടച്ചിലും കണ്ണിലെ തിളക്കവും… ഒക്കെ… ദേ… വല്ല സഹായവും വേണേ ചോദിക്കാൻ മടിക്കേണ്ട…”
നിള തലയുയർത്തിയില്ല
“നിളേച്ചി മൂന്ന് ഗ്ലാസ്സെടുത്തു ശോഭമ്മ കാണാതെ പുറത്ത് വയ്ച്ചേക്ക്… ഇത്തിരി അച്ചാറും ഞാൻ പിന്നിലൂടെ വന്നെടുത്തോളാം…”
അതും പറഞ്ഞ് അവൻ തിരിച്ചു നടന്നു, ഒന്ന് നിന്നശേഷം തിരികെ വന്നു
“പിന്നെ നമ്മളാരേം നശിപ്പിക്കുന്നില്ലേ…”
നിള അവന്റെ കയ്യിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞടി കൊടുത്തു,
“ഡാ… ഇതാരോടും പറയല്ലേടാ പ്ലീസ്…”
അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞു
“മ്.. മ്..”
ചന്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മൂളിക്കൊണ്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയി
അവർ മൂന്നുപേരും കൂടി ടെറസ്സിൽ ഒത്തുകൂടി,
“മോനെ അപ്പു, നീ നിന്റച്ഛനെക്കുറിച്ചോർക്കാറുണ്ടോ…?”
മാഷ് അവനോട് ചോദിച്ചു,
ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചതല്ലാതെ അവനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല
“ഞാനീ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽവച്ചു ഏറ്റവും നല്ല മനുഷ്യൻ… കറ കളഞ്ഞ കോൺഗ്രസ്സുകാരൻ… പൊതുസേവനം വരുമാനമാക്കാതെ സ്വന്തം കാലിൽ നിന്ന് ജീവിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുത്തവൻ… അവന്റെ കൂട്ടുകാരനാണെന്ന് പറയാൻ എനിക്കെന്തഭിമാനമാണെന്നോ..?
പണ്ട് ശ്രീദേവിയേം കൊണ്ടൊളിച്ചോടി വരുമ്പോ.. എനിക്കെന്റെ കൃഷ്ണനെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു… അവളുടെ അച്ഛന്റേം ആങ്ങളമാരുടേം തല്ലുകൊണ്ട് വഴിയിൽ വീണപ്പോ അവരെയെല്ലാം തല്ലിയോടിച്ച് കിടക്കാൻ ഒരു മുറിയും പാൽ സൊസൈറ്റിയിലെ ജോലിയും സംഘടിപ്പിച്ചു തന്ന് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ അവനെന്നെ പ്രാപ്തനാക്കി… പിന്നീട് സർക്കാരുദ്യോഗം കിട്ടിയപ്പോ കൂടെ സന്തോഷം പങ്കിടാനും, പിന്നെ ശ്രീദേവി എന്നെവിട്ടുപോകുമ്പോ തനിച്ചായ എന്നേം മോളേം ഒരു സഹോദരനെപ്പോലെ ചേർത്ത് നിർത്താനും അവനെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു…”
മാഷിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു
“പിന്നീട് അവന്റെ കാലശേഷം അവന്റെ കുടുംബം ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിന് കഷ്ടപെടുന്നു എന്നറിഞ്ഞു ഓടിപ്പാഞ്ഞെത്തിയ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അവസ്ഥകണ്ട് തളർന്നുപോയി… എങ്ങനെയൊക്കെ സഹായിച്ചാലും എന്റെ കടമ തീരില്ല… അവന് നല്ല സമയത്ത് എല്ലാരും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു സഹോദരങ്ങളും അളിയന്മാരും എല്ലാരും… അവൻ വീണപ്പോ അവന്റെ കുടുംബത്തിന് ആരുമില്ലാതായി…”മാഷ് ദൂരേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അപ്പു ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു
“അറിയാം മാഷേ… എല്ലാമറിയാം… അന്നൊക്കെ സ്കൂൾ വിട്ട് വരുമ്പോ ആദ്യം വന്നു നോക്കുന്നത് അടുക്കളയിൽ അടുപ്പിന് മുകളിൽ കഞ്ഞിക്കലം ഉണ്ടോന്നാ… ഇല്ലെങ്കിൽ അന്ന് പട്ടിണിയാ… ഇല്ലാന്ന് കണ്ടാൽ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളോം കുടിച്ച് കമിഴ്ന്നു കിടക്കും… സ്കൂളിൽ ഉച്ചയ്ക്ക് കിണറുവെള്ളം കുടിച്ച് വിശപ്പടക്കിയിട്ടുണ്ട് ഞാനും എന്റെ അതേ അവസ്ഥയിലുള്ള ദേ ഇവനും… അല്ലേടാ…?”
ചന്തു അതിനു മറുപടിയായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“ഒരിക്കൽ കണ്ടു… എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് നിറച്ചു നിക്കുന്ന എന്റെ നിളേച്ചിയെ… അന്ന് മുതൽ എന്റെ നിളേച്ചി… അവൾ കൊണ്ടുവരുന്ന ഉച്ച ഭക്ഷണം സ്കൂൾ വരാന്തയിൽവച്ചു ഞങ്ങളെയൂട്ടുമ്പോ… ഇതെന്റെ അപ്പൂട്ടനാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് ഓരോ ഉരുളയും എന്റെ വായിൽ വച്ചു തരുമ്പോ…”
അപ്പു ഷർട്ട്‌ കൊണ്ട് കണ്ണുതുടച്ചു
“അന്നത്തെ ആ ഭക്ഷണത്തിന്റെ രുചി… എനിക്കെവിടുന്നും കിട്ടിയിട്ടില്ല മാഷേ…
ഞാനമ്മയെ വിട്ട് ഒരുപാട് ദൂരെ നിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ആശ്വാസം എന്റമ്മയോടൊപ്പം എന്റെ നിളേച്ചി ഉണ്ടല്ലോ എന്നാ…. അവളെന്റെ അമ്മയെ പൊന്നുപോലെ നോക്കുമെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം… എന്റെ നിളേച്ചിക്ക് വേണ്ടി ഈ അപ്പു ജീവൻ പോലും കൊടുക്കും…”
അവൻ കണ്ണ് തുടച്ചു
മാഷിന്റെയും ചന്തുവിന്റെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു,
അപ്പോഴാണ് സ്റ്റയെറിന് മുകളിൽ അവരെനോക്കിനിന്ന് കണ്ണീർപൊഴിക്കുന്ന നിളയെ കാണുന്നത്, അവളെക്കേണ്ട അപ്പു ചാടിഴുന്നേറ്റു അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു
“നിളേച്ചി… നീ പറ നിനക്ക് ലോകത്ത് എന്നെക്കൊണ്ട് സാധിക്കുന്നതെന്തും ഞാൻ നേടിത്തരും… ഇതപ്പൂട്ടന്റെ വാക്കാണ്… എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ മനസ്സുതുറന്ന് സ്നേഹിച്ചിട്ടുള്ളവരിൽ ഒരാളാണ് നീയും…”
അപ്പു അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് കണ്ണീർ പൊഴിച്ചു,
പിന്നീട് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അവരിറങ്ങാൻ നിന്നപ്പോൾ, മാഷും നിളയും നിർബന്ധിച്ച് അവരെ അന്ന് അവിടെ നിർത്തി
ചന്തു, അമ്മയും പെങ്ങളും മാത്രമേ വീട്ടിലുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് അപ്പുവിന്റെ കാറിൽ രാവിലെയെത്തിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് പോയി,
ശോഭ നിളയുടെ ഒപ്പവും തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ അപ്പുവും കിടന്നു
രാത്രി വളരെ വൈകിയിട്ടും നിളയ്ക്ക് ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയില്ല, പഴയകാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു കിടന്നു
അവൾ ജനാലക്കരികിൽ ചെന്നു പുറത്തേക്ക് നിലാവ് നോക്കി നിന്നു…
‘എന്തേ… ചന്തു ഇന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടും തനിക്ക് മറുപടിയില്ലാതായത്…?? ഈ അമ്മയെയും മോനെയും പണ്ടേ ഈ നെഞ്ചിലെടുത്തു വച്ചതാണ്… അപ്പൂട്ടനോട് തനിക്കങ്ങനൊരു വികാരമുണ്ടോ…?? ഉണ്ട്… ഇന്നുവരെ ഒരു പുരുഷനോടും തോന്നാത്ത വികാരം, ഇന്നോ ഇന്നലയോ തുടങ്ങിയതല്ല, അവൻ എന്റെയാണെന്ന് മനസ്സുറപ്പിച്ചിട്ട് വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു
പണ്ട് സ്കൂൾ വിട്ട് വരുമ്പോ അടുത്തുള്ള പറമ്പിലെ ചാമ്പക്ക കൈ നിറയെ വച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തന്നെ കാത്തു നിൽക്കും… പിന്നീട് ചന്തുവിന്റെ വീടിനടുത്തുള്ള ബോംബെകാരന്റെ വീടിന്റെ മതിലിൽ കയറിയാൽ ദൂരെയെങ്ങോ കാണുന്ന ടവറിൽ മിന്നിതെളിയുന്ന ചുവന്ന വെട്ടം കാണാം, തനിക്ക് മതിലിൽ കയറാൻ പറ്റാതെ നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ ചുമലിലേറ്റി അവൻ നിൽക്കുമായിരുന്നു, താനാദ്യമായ്‌ ഋതുമതിയായപ്പോൾ തന്റെ വസ്ത്രത്തിലെ രക്തം കണ്ടുപേടിച്ച് തന്നെക്കെട്ടിപിടിച്ചു നിന്ന അപ്പുവിനെ ഇപ്പോഴും ഓർമയുണ്ട്… തനിക്കൊരാസുഖം വന്നാൽ എന്നേക്കാൾ വേവലാതിപ്പെടുമായിരുന്നു അവൻ… തന്നെ ശല്യപ്പെടുത്തിയവരെ ഭ്രാന്ത്‌ പിടിച്ചവനെപ്പോലെ തല്ലി ചതച്ചിട്ട്
“ഇവളെന്റെ നിളേച്ചിയാടാ…”
എന്നലറിവിളിച്ചപ്പോൾ തന്റെ മനസ്സിൽ അവൻ കൂടുതൽ വളരുകയായിരുന്നു…
കോളേജിന്ന് തിരികെ ബസ്സിറങ്ങുമ്പോ ആദ്യം തിരയുന്നത് അവന്റെ മുഖമാണ്… തനിക്കായ് പലഹാരപ്പൊതിയുമായി അവിടെത്തന്നെ അവനുണ്ടാകും… ശോഭമ്മയുടെ അടുത്ത് ചെല്ലുമ്പോൾ… എപ്പോഴും ചെവിയോർക്കും എന്റെ അപ്പൂട്ടന്റെ ശബ്ദത്തിനായി… കണ്ണുകൾ പരതും അവനെയൊന്ന് കാണാൻ… അവനടുത്ത് വന്നാൽ നെഞ്ചിലൊരു കുളിരാണ്, അവൻ ഗൾഫിലേക്ക് പോയി ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ച താനനുഭവിച്ച തിക്കുമുട്ടൽ… താനീ ഭൂമിയിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടതുപോലെ തോന്നി… അന്ന് താൻ മനസ്സിലാക്കി അപ്പൂട്ടൻ തനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രീയപ്പെട്ടവനാണെന്ന്… പിന്നീട് അവന്റെ ഓരോ ഫോൺകാളിനും താൻ കൊതിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്… അവന്റെ ശബ്ദം തന്റെ ആത്മാവിലാണ് താൻ തൊട്ടറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത്… ഇന്ന് അവനെ ഒരുനോക്ക് കാണാൻ താൻ ഓടിച്ചെന്നത്… കാറിൽനിന്നിറങ്ങി തന്റെ മുഖം പരതി അവസാനം തന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ആ മുഖം വിടർന്നതും ഒക്കെ ഒരുൾപുളകത്തോടെയാണ് താൻ നോക്കിയത്…
മുതിർന്നിട്ടും തനിക്ക് താമരമൊട്ട് പറിക്കുവാനായി കുളത്തിൽ മുങ്ങി നിവരുമ്പോൾ, ആ മൊട്ടുകളുമായി തന്റടുത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ, അന്ന് അലറിപെയ്യുന്ന ഇടവപ്പാതി മഴയിൽ ഒരു കുടക്കീഴിൽ അവനെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ, ആ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നുരുണ്ട് എവിടേക്കോ ഒളിക്കുന്ന ജലകണങ്ങളെ കൊതിയോടും ഒപ്പം അസൂയയോടും നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്, ആ കാപ്പിക്കണ്ണുകളോടും വരച്ചു വച്ചപ്പോലുള്ള പുരികങ്ങളോടും ചുവന്ന ചുണ്ടുകളോടും കാതിലെ കാക്കപ്പുള്ളിയോടും തനിക്ക് കൊതി തോന്നിയിട്ടുണ്ട്,
ആ കാക്കപ്പുളിയിൽ പതിയെ കടിക്കാൻ… ആ കണ്ണുകളിൽ പതിയെ ചുമ്പിക്കാൻ… ആ ചുവന്ന അധരം നുകരാൻ… ആ നെഞ്ചിലെ ചെറിയ രോമക്കാടുകളിൽ മുഖമൊളിപ്പിക്കാൻ… താൻ കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്, അതോർത്ത് കുളിരു കോരിയ ഒരുപാട് രാത്രികൾ, അവനോട് ഒട്ടിനിക്കുമ്പോൾ താനനുഭവിച്ച അനുഭൂതി, താനേറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന അവന്റെ ഗന്ധം, അവന്റെ ഓരോ നോട്ടവും ഓരോ സ്പർശവും താൻ വല്ലാതെ കൊതിച്ചിരുന്നു, അവനെക്കുറിച്ച് താനെഴുതിക്കൂട്ടിയ കവിതകൾ, ഒന്നും അവനെയറിയിച്ചിട്ടില്ല, അവൻ എന്റേതാകുന്ന സമയത്ത് എല്ലാം അവന്റെ മടിയിൽ കിടന്ന് വായിച്ചു കേൾപ്പിക്കണം…
താനും കണ്ടിട്ടില്ലേ അവന്റെ കണ്ണിൽ തനിക്കുള്ള പ്രണയം പലപ്പോഴും… അതേ കണ്ടിട്ടുണ്ട്… എന്റെ മാത്രം അപ്പൂട്ടൻ…
നിളയ്ക്ക് പ്രണയമാണ് അവളുടെ അപ്പൂട്ടനോട്… അവളുടെ മാത്രം അപ്പൂട്ടനോട്…’
അവളുടെ ചൊടികളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… അവൾ തിരിഞ്ഞ് ശോഭയുടെ അടുത്തെത്തി അവരെ നന്നായി പുതപ്പിച്ചു… ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ വാതിൽ തുറന്ന് അപ്പുവിന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു…
വാതിൽ പതിയെ തള്ളി, കുറ്റിയിടാത്തതുകൊണ്ട് വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു, അവൾ മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കാലെടുത്തുവച്ചു, തന്റെ കൊലുസ്സിലെ മണികൾ ശബ്ദിക്കാതിരിക്കാനായി അത്ര പതുക്കെയാണ് അവൾ നടന്നത്
പുറത്തെ നിലാവ് തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ മുറിക്കകത്ത് ചെറു വെളിച്ചം വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
നെറ്റിക്കുമേൽ വലതു കൈ വച്ച് ശാന്തനായി ഉറങ്ങുന്ന അപ്പുവിനെ അവളൊരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നു…
“അപ്പൂട്ടാ…”
അവൾ അവന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു പതിയെ വിളിച്ചു അവൻ ഉറക്കമാണെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി…
അവളാ കട്ടിലിനരികിൽ ഇരുന്നു, അവന്റെ മുഖത്തുനിന്നും കൈ പതിയെ എടുത്ത് താഴെ വച്ചു, അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് പ്രണയത്തോടെ നോക്കി, അവന്റെ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണുകിടന്ന കോലൻ മുടി പതിയെ ഒതുക്കി വച്ചു…
“അപ്പൂട്ടാ എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയമാണെടാ… അതേ പ്രണയമാണ്… എന്റെ ജീവനിൽ കലർന്ന പ്രണയം, എന്ന് മുതലാ തോന്നി തുടങ്ങിയതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല, പക്ഷേ ഈ നിളയുടെ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ഒരേ ഒരാവകാശിയെയുള്ളൂ… എന്റെ അപ്പൂട്ടൻ… നീയില്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ലിടാ…”
അവൾ പതിയെ കാറ്റുപോലെ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ നെറ്റി ചേർത്ത് പറഞ്ഞു
അവൾ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ ചുണ്ടമർത്തി, കുറച്ചുനേരം അങ്ങനെതന്നെയിരുന്നു, പിന്നീട് അവൾ പതിയെ കവിളുകളിൽ ഉമ്മവച്ചു, അവൾ ചെയ്യുന്നത് അവളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലല്ല എന്ന് തോന്നി…
അവൾ പ്രേമത്തോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു… അപ്പോഴും അപ്പു ഗാഡനിദ്രയിലായിരുന്നു
അവൾ പതിയെ അവനിലേക്കടുത്തു അവന്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിൽ പതിയെ ഉമ്മവച്ചു, വളരെ പതിയെ ആ ചുണ്ടുകൾ അവളൊന്നു നുണഞ്ഞു, അവളുടെ നെഞ്ചിലെ പഞ്ഞിക്കുന്നുകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കമർന്നു, ചുണ്ടുകൾ വേർപെടുത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവ തമ്മിലൊട്ടി അടർന്നു വരാൻ മടികാണിച്ചു… അവൾ ചുണ്ടുകൾ നാവുകൊണ്ട് നനച്ച് വേർപെടുത്തി അവനെ നോക്കി… അപ്പോഴാണ് അവൾ ചെയ്തിരുന്നത് അവളുടെ ബോധമണ്ഡലത്തിലേക്ക് വന്നത്… അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് എഴുന്നേറ്റു…
“എന്റെ കൃഷ്ണാ… അപ്പൂട്ടൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നെങ്കിലോ…? താനൊരു സ്വപ്നലോകത്തായിരുന്നു…”
അവൾ പതിയെ മന്ത്രിച്ചു…
അവൾ അവനെ നോക്കി നാണത്തോടെ വിരൽ കടിച്ചു പിന്നീട് പതിയെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു
തന്റെ മുറിയിലെത്തി വാതിൽ ചാരി ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കട്ടിലിൽ ശോഭയുടെ അടുത്ത് വന്നു കിടന്നു… അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു… ചരിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ശോഭയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകിടന്നു, അതേസമയം ശോഭയുടെ കണ്ണ്കൾ ചിമ്മിയോ…? ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞുവോ…?
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🪶🍂🍂🍂🍂🍂🍂
“അപ്പൂട്ടാ… ഡാ… എണീക്ക്…”
രാവിലെ അവന്റെ പേരുചൊല്ലിയുള്ള കുലുക്കിവിളിയും കുപ്പിവളക്കിലുക്കവും കേട്ടാണ് അപ്പു കണ്ണുതുറക്കുന്നത്,
കുളിച്ച് ഈറൻമുടി തോർത്തിൽ പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി ഒരു ധവണിയുമുടുത്ത് മുന്നിൽ ഒരു വസന്തംപോലെ നിള നിൽക്കുന്നു, അവൻ തന്റെ കണ്ണുതിരുമ്മി അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു,
“എന്താടാ നോക്കുന്നെ…?”
നിള മുഖം കൂർപ്പിച്ചു അവനോട് ചോദിച്ചു
“ഒന്നൂല്ല… എന്റെ നിച്ചിയ്ക്ക് ഇത്രേം ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നോ…? ഇതിപ്പോ ഞാൻതന്നെ കണ്ണ് വെയ്ക്കോലൊ…”
അവൻ അവളെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അവളുടെ മുഖം നാണംകൊണ്ട് ചുവന്നുതുടുത്തു
“പോടാ ചെക്കാ കളിയാക്കാതെ…”
അവൾ അവനെ കളിയായി ചുമലിൽ ഒന്ന് തല്ലി
“അല്ലന്നേ… ഇന്ന് എന്റെ നിച്ചി സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്… സത്യം… പിന്നെ ഈ സന്തൂറിന്റെ മണവും എന്റെ പൊന്നു സാറേ…”
അവൻ കണ്ണടച്ച് കൈ മുറുക്കി നെഞ്ചിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു
“മതി.. മതി… വേഗം പോയി ഫ്രഷായി വാ… നമുക്കൊന്നമ്പലത്തിപ്പോവാം…”
അവൾ തോർത്ത്‌ കൊടുത്തുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു
“കുളിക്കാനോ…? ഇത്ര രാവിലെയോ…?”
അവൻ മടിപിടിച്ചു
“പോയിട്ട് വാ ചെക്കാ… നീ ഗൾഫിലായിരുന്നപ്പോ ഞാം കൊറേ നേർച്ച നേർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അതെല്ലാം നടത്തണം, മടിപിടിക്കാതെ പോയിട്ടുവാ…”
അവനെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു,
അവൻ മടിയോടെ മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് പോയി, അവൾ കിടക്ക കുടഞ്ഞു വിരിച്ചിട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി
അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ അപ്പു റെഡിയായി വരുമ്പോൾ നിള സെറ്റും മുണ്ടുമുടുത്ത് മുടി വിടർത്തിയിട്ട് അവനെക്കാത്ത് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു…
അവനവളെ നോക്കി നിന്നുപോയി
“പൂവാം…”
നിളയുടെ ശബ്ദമാണ് അവനെ ഉണർത്തിയത്
“ആ…ഹ്… പോവാം… എങ്ങനെ പോകും, കാറ് ചന്തു കൊണ്ടുപോയില്ലേ…?”
അവൻ ചോദിച്ചു
“അതൊക്ക ഞാം ശരിയാക്കിത്തരാം… നീ നടക്ക്…”
നിള അവനേംകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു
ശോഭ ഉമ്മറത്തുണ്ടായിരുന്നു,
“ഇറങ്ങിയോ…?”
ശോഭ ചോദിച്ചു
“മ്… പോയിട്ട് പെട്ടെന്ന് വരാമേ…”
നിള ശോഭയ്ക്കൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
മുറ്റത്ത് അശോകൻ മാഷിന്റെ എൺപതിനാല് മോഡൽ ചേതക് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് നിർത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു
“ദേ ഇരിക്കുന്നു നമുക്ക് പോകാനുള്ള പടക്കുതിര…”
നിള രണ്ടുകയ്യും വണ്ടിക്കുനേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഇതിലോ… ഇതീ പോയാ പോകുന്നവഴി ഓരോ പാർട്സും ഊരി റോഡിൽ വീഴും…”
അപ്പു കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഡേയ്… കളിയാക്കാതെ… ഓൾഡ് ഈസ്‌ ഗോൾഡന്നാ… നീയൊന്ന് ഓടിച്ചു നോക്ക്…”
അവിടേക്ക് വന്ന മാഷ് അവന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അപ്പു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടിയെടുത്തു, നിള അവന്റെ പിന്നിൽ കയറി സാരി ഒതുക്കി അവന്റെ തോളിൽ കൈവച്ചിരുന്നു, അവർ പതിയെ പുറത്തേക്ക് പോയി,
ശ്രീകൃഷ്ണസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിനു മുന്നിലായി വണ്ടിയൊതുക്കി അവർ അകത്തേക്ക് നടന്നു…
യേശുദാസിന്റെ മയിൽ‌പീലിയിലെ ഭക്തിഗാനങ്ങൾ ഉച്ചഭാക്ഷിണിയിലൂടെ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
നിള വഴിപാട് കൗണ്ടറിലേക്ക് ചെന്ന് വഴിപാട് ചീട്ടാക്കി അപ്പുവിനെയും കൂട്ടി ശ്രീകോവിലിനു മുന്നിലേക്ക് നടന്നു, അവനരികിലായി കണ്ണടച്ച് കൈകൂപ്പി നിന്നു,
“അനന്തകൃഷ്ണൻ… മകയിരം…”
തിരുമേനി അർച്ചനകഴിപ്പിച്ചു പ്രസാദം നീട്ടി,
നിള പ്രസാദം വാങ്ങി, നെറ്റിയിൽ ചന്ദനം തൊട്ടു എന്നിട്ട് അപ്പുവിനും കൂടി ചന്ദനം തൊട്ടുകൊടുത്തു…
അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവരുടെയെല്ലാം ശ്രദ്ധ നിളയിലേക്കായിരുന്നു…
ആൺപിള്ളേരെല്ലാം ആരാധനയോടെ നിളയെ നോക്കിയപ്പോൾ പെൺകുട്ടികളുടെ മുഖത്ത് കുഞ്ഞ് അസൂയ നിറഞ്ഞു…
അപ്പുവിന്റെ ശ്രദ്ധ അപ്പോൾ അവിടുണ്ടായിരുന്ന മറ്റൊരു മുഖത്തേക്കായിരുന്നു…
ശ്രീകോവിലിൽ തൊഴുതു നിൽക്കുന്ന സുന്ദരിയായ മറ്റൊരു പെൺകുട്ടി, അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ ആ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണുകൊണ്ടിരുന്നു…
തൊഴുതു പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയ്ക്കൊപ്പം പുറത്തിറങ്ങാൻ അവന് ധൃതിയായി…
“നിളേച്ചി പോകാം…”
അവൻ തിടുക്കപ്പെട്ടു…
“നിക്കടാ… കുറച്ചു വഴിപാടുണ്ട്, അത് കഴിയട്ടെ…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“എന്നാ… ചേച്ചി വഴിപാട് കഴിച്ചിട്ട് വാ ഞാൻ പുറത്തുണ്ടാകും…”
“നിനക്കെന്താ ഇത്ര ധൃതി…?”
“അത്… പിന്നെ… എന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരനെ കണ്ടു പുറത്ത് ഞാനൊന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം…”
“മ്…”
അവളൊന്ന് മൂളി
അപ്പു ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കി… അപ്പോൾ കണ്ടു നാഗത്താൻമാരെ തൊഴുതിറങ്ങുന്ന അവളെ…
അവൾ ചെരുപ്പുമിട്ട് പോകാൻ തിരിഞ്ഞു
“നന്ദന…”
അപ്പു വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു
“എന്നെ മനസ്സിലായോ…”
അവൾ ഒരു നിമിഷം അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, പിന്നീട് ചുണ്ടിലൊരു പുച്ഛച്ചിരി വിരിഞ്ഞു
“താനോ… പണ്ടത്തെപ്പോലെ പുറകെ നടക്കാൻ വന്നതാണോ…?”
അവൾ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു
അവനൊന്നു ചിരിച്ചു
“ഉദ്ദേശം അത് തന്നെ… പക്ഷെ പണ്ട് താൻ പറഞ്ഞ എന്റെ അയോഗ്യത ഞാൻ മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്… ഞാനിപ്പോ അന്ന് താൻ പറഞ്ഞപോലെ അഷ്ടിക്ക് വകയില്ലാത്തവനല്ല…”
അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ദൃഷ്ടിയൂന്നി തുടർന്നു
“ആ പുഴയ്ക്കരികിലെ തന്റെ തറവാട് വീടില്ലേ… അത് തന്റെ അമ്മാവന്റെന്ന് വാങ്ങിയത് ഞാനാ…”
അവൾ അമ്പരപ്പോടെ അവനെ നോക്കി നിന്നു
“ഇനിപ്പറ എനിക്ക് നന്ദനയുടെ പുറകെ നടക്കാൻ യോഗ്യതയായോ…? ആയെങ്കിൽ പറയണം…”
അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു, ഒന്നുകൂടി അവളെ നോക്കിയിട്ട് തിരികെ നടന്നു
“എടി… അത് പണ്ട് നിന്റെ പിന്നാലെ നടന്നവനല്ലേ… കൊറേ നാള് കാണാനില്ലായിരുന്നല്ലോ… മ്… ചെറുക്കൻ ഒന്നൂടെ ഗ്ലാമറായിട്ടുണ്ട്…”
അവളുടെ കൂട്ടുകാരി അവിടെക്ക് വന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“എന്താടി അവൻ പറഞ്ഞിട്ടുപോയേ…?”
അവൾ ചോദിച്ചു
“ഒന്നൂല്ല…”
അവർ മുന്നോട്ട് നടന്നു
“എന്താപെണ്ണേ നോട്ടൊണ്ടോ… പണ്ടത്തേക്കാളും നല്ല ഗ്ലാമർ ആയിട്ടുണ്ട്…”
നന്ദന അതിന് മറുപടിയായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“എടി… ഞങ്ങടെ തറവാട് വാങ്ങിയത് ഇവനാണെന്ന്…”
നന്ദന പറഞ്ഞു
“ആണോ…? അങ്ങനെയാണേ പൂത്ത കാശ്കാരനാ… അച്ഛൻ പറയുന്ന കേട്ടു… ഏതോ കോടിശരനാണ് നിന്റെ തറവാട് വാങ്ങിയതെന്ന്… എന്നാലുമിത്രപെട്ടെന്ന് അവനെങ്ങനെ പണക്കാരനായി…”
അവൾ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു
അപ്പോൾ നന്ദനയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു
അപ്പു തിരികെ ചെല്ലുമ്പോൾ രണ്ടു മൂന്ന് പ്രായമായ സ്ത്രീകൾക്കൊപ്പം കല്ല് പാകിയ തറയിൽ ചമ്രം പൂട്ടി ഇരിക്കുകയാണ് നിള … നിലത്തു പാകിയ വെറും കല്ലിൽ വിളമ്പിയ നിവേദ്യം ഉരിയാടാതെ വാരി കഴിക്കുകയാണ്…
അപ്പു വിഷമത്തോടെ അത് നോക്കി നിന്നു, അവനെക്കണ്ട് നിള കഴിക്കുന്നതിനിടയിലും ചിരിച്ചു, കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവൾ അവനടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു
“എന്താ നിളേച്ചി ഇതൊക്കെ…?”
വിഷമത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു
“അന്ന് നിനക്ക് ഫുഡ്‌ പോയ്സൺ വന്ന് കിടന്നില്ലേ… അപ്പൊ ഞാൻ നേർന്നതാ… ആരും കൂടയില്ലാത്ത ഏതോ ഒരു രാജ്യത്ത് ഒരസുഖം വന്നാൽ ഒരാളുമുണ്ടാകില്ലല്ലോ അങ്ങനെ നേർന്നതാ…”
അപ്പുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു
“അയ്യേ… എന്താടാ ഇത്… കരയുന്നോ… വാ ഇങ്ങോട്ട്…”
നിള ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട് അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് അമ്പലക്കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി, അവനെ പടവിലിരുത്തിയിട്ട് അവനടുത്തായി അവളുമിരുന്നു,
അപ്പു അവളെതന്നെ നോക്കിയിരുന്നു
“എന്താടാ… നോക്കുന്നെ…? ഏ…?”
അവൾ ചോദിച്ചു
“എന്റെ ഭാഗ്യാ നിന്നെ എനിക്ക് കിട്ടിയത്… എന്റമ്മയെപ്പോലെ എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ… ഞാനെന്താടിയേച്ചി നെനക്ക് തരേണ്ടത്…”
അവൻ ശബ്ദമിടറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു
“അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും കിട്ടണമെന്നാഗ്രഹിച്ചു ഞാൻ ഒന്നും നിനക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യാറില്ല… എങ്കിലും നീ ചോദിച്ച സ്ഥിതിക്ക്… വേഗം കുളത്തീന്ന് കൊറച്ച് താമരമൊട്ട് പൊട്ടിച്ചു തന്നെ…”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
“നെനക്കീ പ്രാന്ത് തീർന്നില്ലേ…?”
അവൻ ചോദിച്ചു
“അതെന്താ… താമര നല്ലതല്ലേ… മോട്ടിങ്ങനെ വെള്ളത്തിലിട്ടു വച്ച്… അത് വിരിയുന്നോ വിരിയുന്നോ എന്ന് നോക്കിയിരിക്കാൻ നല്ല രസാ…”
“ഇത് ചെറിയ വട്ടൊന്നല്ല…”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുണ്ട് മടക്കിക്കുത്തി അവൻ കുളത്തിലിറങ്ങി മൊട്ട് പൊട്ടിച്ചു അവൾക്ക് കൊടുത്തു എന്നിട്ട് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കിനിന്നു
“എന്താ… നോക്കുന്നെ…?”
അവൾ ചോദിച്ചു
“അല്ല… പണ്ട് മൊട്ട് പൊട്ടിച്ചു തരുമ്പോ എനിക്കൊരു സമ്മാനം കിട്ടാറുണ്ടായിരുന്നു… അത് കിട്ടിയില്ല…”
അവൻ കവിളിൽ തൊട്ടുകൊണ്ട് കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു
നിളയുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നു
“അയ്യേ… പോടാ… അത് പണ്ടല്ലേ… അന്ന് നമ്മള് കുട്ടികളല്ലാരുന്നോ…”
“അയ്യേ ഇതെന്താ നിള ടീച്ചർക്ക് നാൺ വന്നു.. നാൺ വന്നു…”
അവൻ അവളെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഞാൻ പോണു… നീ വരുന്നേ വാ…”
പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ മുകളിലേക്കോടി
അപ്പു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾക്ക് പിന്നാലെയും
വീട്ടിലെത്തി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ചന്തു കാറുമായി വന്നപ്പോൾ അവരിറങ്ങി…
“എന്റെ നിളേമോൾ എന്ത് സുന്ദരിയാ അല്ലേടാ…?”
കാറിലിരിക്കുമ്പോൾ ശോഭ ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു
“പിന്നല്ലാതെ… നിളേച്ചി സൂപ്പറല്ലേ…”
ചന്തു കാറോടിച്ചുകൊണ്ട് അപ്പുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു,
“അതുമാത്രല്ല… അടക്കോം ഒതുക്കോം എല്ലാം അവളെക്കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ഇന്നാട്ടിൽ വേറെ…”
ശോഭ പറഞ്ഞു
“അങ്ങനെയെങ്കിൽ നിളേച്ചിയെ ദാ ഇവനെക്കൊണ്ട് കെട്ടിച്ച് വീട്ടിൽ നിർത്ത്… പുറത്തുകൊടുക്കണ്ട… അവൾക്കും നിങ്ങളെ രണ്ടുപേരേം ജീവനാ…”
അപ്പുവിനെ ഇടങ്കണ്ണ് കൊണ്ട് നോക്കിയിട്ട് ചന്തു പറഞ്ഞു
അപ്പുവതിന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു
അതുകണ്ട ശോഭയുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു,
അന്ന് വൈകിട്ട് വർക്ഷോപ്പിന് മുന്നിൽ ഫോണിൽ ആരോടോ സാംസാരിച്ചുനിൽക്കുകയായിരുന്നു അപ്പു, ചന്തുവിനെക്കാണാൻ വന്നതായിരുന്നു അവൻ, കവലയിൽ ബസ്സിറങ്ങി വരുന്ന നന്ദനയെക്കണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വിടർന്നു, അതേ സമയം തന്നെ നന്ദനയും അവനെ കണ്ടിരുന്നു,
അവളുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞെങ്കിലും അത് മറച്ചു വച്ച് അവൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു, എങ്കിലും ഇടക്കിടക്ക് അവളവനെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അതുകണ്ട് അപ്പുവോന്ന് അവളെ നോക്കി കണ്ണടച്ചുകാണിച്ചു,
“എന്താടാ… ഒരു കള്ളച്ചിരി…?”
അവിടേക്ക് വന്ന ചന്തു ചോദിച്ചു
“ഏയ്‌… ഒന്നൂല്ലടാ…”
അപ്പു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അതാ ചിട്ടി പ്രസാദിന്റെ മോളല്ലേ…? ഇപ്പോഴും നീയത് വിട്ടില്ലേ…?”
നന്ദനയെ നോക്കികൊണ്ട് ചന്തു സംശയത്തോടെ അപ്പുവിനോട് ചോദിച്ചു
“ആ പെണ്ണ് ആള് ശരിയല്ല… കൊറേ പേരുദോഷം കേപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതാ… ഇസ്തിരിപ്പെട്ടിയെന്ന ഇവിടുത്തെ പിള്ളേർ വിളിക്കുന്നത്…”
“ഇസ്തിരിപ്പെട്ടിയോ…?”
അപ്പു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു
“മ്… അവള് അവളുടെ തന്തേട അതേ കൊണം തന്നാ… തന്ത ചിട്ടി നടത്തി നട്ടാരെ പറ്റിക്കുന്നു… മോള് പ്രേമിച്ചു കാശൊള്ള ആൺപിള്ളേരെ പറ്റിക്കുന്നു…”
ചന്തു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വണ്ടിയിലേക്ക് കയറി
“ചുമ്മാ അവരാതം പറയാതെടെ…”
“ചുമ്മാ പറഞ്ഞതൊന്നുമല്ല… നീയിനി പണ്ടത്തെ പ്രേമോം പറഞ്ഞോണ്ട് അങ്ങോട്ട് ചെല്ലല്ലേ… അവള് നിന്നെ ഊറ്റിപിഴിഞ്ഞ് അയയിൽ വിരിക്കും… അതാ തരം.”
ചന്തു ഒരു വാണിംഗ് പോലെ പറഞ്ഞു,
“ഏയ്‌… ഇല്ലടാ അതൊക്കെ ഞാനന്നേ കളഞ്ഞു… പിന്നല്ല നമുക്കെന്താ പാട്…”
അപ്പു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വണ്ടിയെടുത്തു,
പിന്നീടവർ വായനശാലയിലും പഴയ കൂട്ടുകാരെയും പരിചയക്കാരെയുമൊക്കെ കണ്ട് തിരികെ വന്നു,
ചന്തു കൂടെയുള്ളതുകൊണ്ട് അപ്പുവിന് ബോറടിയൊന്നുമില്ലായിരുന്നു, എവിടെപ്പോയാലും അപ്പു ചന്തുവിനെ കൂടെ കൂട്ടി,
ദിവസങ്ങളെങ്ങനെ കടന്നുപോയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു,
നിളയെ സ്കൂളിൽ കൊണ്ടാക്കുന്നതും തിരികെ കൊണ്ട് വരുന്നതും അപ്പു ആയിരുന്നു…
അന്ന് കാറിൽനിന്നിറങ്ങി അപ്പു കാർ തിരിച്ച് ഗേറ്റ് കടക്കുന്നതുവരെ നിള പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി നിന്നു, സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലെത്തിയ നിള കവിതയുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു, പഠിക്കുന്ന കാലം മുതലേയുള്ള കൂട്ടാണ് അവർ തമ്മിൽ, നിളയുടെ എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും അവൾ ഷെയർ ചെയ്യുന്നത് കവിതയോടാണ്, അപ്പുവിന്റെ കാര്യവും അവൾക്കറിയാം
“എന്താണ് നിളയിന്ന് നന്നായി തെളിഞ്ഞു പതഞ്ഞൊഴുകുന്നല്ലോ…. ഇന്ന് നിന്റപ്പൂട്ടൻ ഉമ്മ വല്ലോം തന്നോ…?”
കവിത അവളോട് ചോദിച്ചു,
നിള ചുറ്റും നോക്കി അവളുടെ കയ്യിൽ പതിയെ തല്ലി
“ഛീ… വായടക്കടി അസത്തെ… അല്ലേലേ ആരുടെ വായീന്ന് എന്ത് വരുന്നൂന്ന് നോക്കിയിരിക്കാ ഓരോരുത്തര്…”
അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞു
“അപ്പൊ തന്നോ…?”
“തന്നു… കുന്തം…”
നിള മുഖം കുർപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു
“കുന്തം ഇപ്പോഴേ തന്നോ…? അതൊക്കെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് പോരായിരുന്നോ…?”
കവിത കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, ഡബിൾ മീനിങ് മനസ്സിലാക്കാൻ നിള കുറച്ചു സമയമെടുത്തു,
“ഛീ… അസത്ത്… നാവില് നല്ലത് വരില്ല… നീയൊക്കെ ടീച്ചർ തന്നെയാണോ…?”
അവൾ നാണം കലർന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു,
“ഇപ്പൊ ഞാൻ പറഞ്ഞതാ കുറ്റം, ചെക്കൻ നേരത്തേക്കാളും നല്ല ഗ്ലാമർ ആയിട്ടുണ്ട്, ഇവിടെ ഓരോരുത്തര് ചോദിക്കുന്നുണ്ട് അവനെപ്പറ്റി…”
അവൾ പറഞ്ഞതുകേട്ട് നിള ഒന്ന് ഞെട്ടി,
“ആര്…? ആര് ചോദിച്ചു…?”
അവൾ വേവലാതിയോടെ ചോദിച്ചു,
“ആ സ്വാതി ടീച്ചർ പറയുന്ന കേട്ടു… കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണോ… ഇപ്പൊ ആലോചന നോക്കുന്നുണ്ടോ എന്നൊക്കെ…”
“അവൾക്ക് അല്ലേലും ഇത്തിരി ഇളക്കം കൂടുതലാ… ഞാനത് തീർത്തു കൊടുക്കുന്നുണ്ട്…”
നിള കുറുമ്പോടെ പറയുന്നത് പുഞ്ചിരിയോടെ കവിത നോക്കി ഇരുന്നു
“അതാ ഞാൻ പറയുന്നത്… മനസ്സിൽ വച്ചോണ്ടിരിക്കാതെ പറയാനുള്ളത് അവനോട് പറ… ചെക്കൻ കൈവിട്ടു പോയിട്ട് പിന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല…”
“ചുമ്മാ പേടിപ്പിക്കാതെടി… ഞാനെന്തായാലും അവനെ അറിയിക്കും,, അടുത്ത ശനിയാഴ്ച അവന്റെ പിറന്നാളാ… അന്ന് ക്ഷേത്രത്തിൽ കണ്ണന്റെ മുന്നിൽ വച്ച് പറയും…”
നിള അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കവിളുകൾ നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നിരുന്നു,
“ചുവന്നല്ലോ പെണ്ണ്…”
കവിത അവളെ കളിയാക്കി പറഞ്ഞു,
അതുകേട്ട് അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുഖം താഴ്ത്തി,
••❀••
ഒരു ദിവസം രാത്രി അപ്പു ബിസിനസ്‌ മെയിൽ എല്ലാം ചെക്ക് ചെയ്ത് റിപ്ലൈ അയക്കേണ്ടവർക്ക് അയച്ചുകഴിഞ്ഞ് മൊബൈൽ എടുത്ത് കട്ടിലിൽ ചാരി ഇരുന്നു,
ഒരു അൺനോൺ നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു ഹായ് വന്ന് കിടന്നിരുന്നു, അപ്പു ഡിപി നോക്കി, അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആശ്ചര്യം കൊണ്ട് വിടർന്നു,
“നന്ദന…”
അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഉരുവിട്ടു
അവനതിന് തിരികെ ഒരു മറുപടി കൊടുത്തു
അപ്പോൾത്തന്നെ നന്ദന ഓൺലൈനിൽ വന്നു
“മനസ്സിലായോ…?”
അവളുടെ മെസ്സേജ് വന്നു
“മ്… തനിക്കെന്റെ നമ്പർ എങ്ങനെകിട്ടി…?”
“കമ്പ്യൂട്ടർ യുഗമല്ലേ… ഒരാൾക്ക് ഒരാളുടെ ജാതകം വരെ ഒപ്പിക്കാം പിന്നാണോ ഒരു മൊബൈൽ നമ്പർ…”
“😳”
അവർ പരസപരം ഒരുപാട് സമയം ചാറ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു, അതിനിടയിൽ അവർക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മറ പതിയെ തകർന്ന് വീണിരുന്നു,
പിറ്റേന്ന് നിളയെ സ്കൂളിൽ വിട്ടിട്ട് കോളേജിനെതിരെയുള്ള ബേക്കറിയിൽ കയറി കോളേജ് ബസ്സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു
നന്ദന ബസ്സിറങ്ങി അപ്പുവിന്റെ കാർ കണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി, അവനെ അവിടെയൊന്നും കാണാതായപ്പോൾ റോഡ് മുറിച്ചുകടന്ന് കാറിനടുത്തേക്ക് വന്നു, പിന്നീട് കാറിനകത്തെക്കും അതിനു ചുറ്റുമൊക്കെ ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞുമൊക്കെ നോക്കി,
ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അപ്പു ബേക്കറിക്കുള്ളിൽ ഇരുന്നു
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അപ്പു ഇറങ്ങി കാറിനടുത്തേക്ക് വന്നു നന്ദനയ്ക്ക് പിന്നിലായി നിന്നു
“ഹലോൺ…”
അവൻ അവളെ വിളിച്ചു
നന്ദന ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, അവനെക്കണ്ട് അവളൊന്ന് ഞെട്ടി പിന്നീട് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലതാഴ്ത്തി,
“ഇവിടെ എന്നെക്കാണാൻ വന്നതാണോ…?”
അവൾ മുഖമുയർത്തി പതിയെ അവനോട് ചോദിച്ചു
“ഏയ്‌… ഞാനെന്തിനാ തന്നെക്കാണാൻ ഇവിടെ വരുന്നേ… മാത്രോല്ല തന്റെ പുറകെ നടന്നാൽ പോലീസിൽ കേസ് കൊടുക്കുമെന്നല്ലേ താനന്ന് പറഞ്ഞത്…”
അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല
“പിന്നെ ഒരു കാശുകാരനാണെങ്കിലെ എനിക്ക് തന്റെ പിറകെ നടക്കാൻ യോഗ്യതയുള്ളൂ എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്…”
അവൻ തുടർന്നു
“അയ്യോ… അത്… ഞാനന്ന്… വെറുതെ…”
അവൾ തപ്പിത്തടഞ്ഞു
“അല്ലെങ്കിതന്നെ ഇപ്പൊ കാശുകാരനായല്ലോ…”
അവൾ പറഞ്ഞു
അതിനവൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“അപ്പൊ ഇനി പുറകെ നടക്കാമെന്ന്…?”
അവൻ അവളോട് ചോദിച്ചു
“മ്…”
അവൾ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു
പിന്നീട് നിളയെ കൊണ്ടുവിടാനും തിരികെകൊണ്ടുപോകാനും അപ്പു വരുന്നത് നന്ദനയെ കാണാൻ കൂടിയായി, ആ ബന്ധം നന്നായി തഴച്ചു വളർന്നു
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍁🍂🍂🍂🍂🍂🍂
പ്രസാദ് ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ നന്ദനയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു, അവൾ അത് അസ്വസ്ഥതയോടെ കട്ട്‌ ചെയ്തു, പിന്നീടും റിങ് ചെയ്തു അപ്പോഴും അവൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു,
“ഫോൺ എടുക്ക് മോളേ…”
പ്രസാദ് അവളോട് പറഞ്ഞു
അവൾ മുഖമുയർത്തി നോക്കി
“ഇത് ആ വിവേകാണ്…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“നിങ്ങൾ ഇഷ്ടത്തിലല്ലായിടുന്നോ…?”
അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു
“ആയിരുന്നു…”
അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി
“അതെന്താ ബ്രെകപ്പ് ആയോ…?”
അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
അവൾ അതേയെന്ന് തലയാട്ടി
“ഇലഞ്ഞിമുറ്റത്തെ ചെറുക്കൻ കാരണമാണോ…”
അയാൾ ചോദിച്ചു
അവൾ അതേയെന്ന് തലയാട്ടി
“പൂത്ത കാശാ മോളേ അവന്റല്… പത്തു തലമുറയ്ക്കുള്ളത് അവനുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നാ നാട്ടുകാര് പറയുന്നത്… അച്ഛന്റെ അവസ്ഥയറിയാലോ… ആകെ പൊട്ടി നിക്കുവാ…”
അയാൾ അവളോട് പറഞ്ഞു
“എനിക്കറിയാം അച്ഛന്റെ അവസ്ഥ… എല്ലാം ഞാൻ ശരിയാക്കിക്കോളാം…”
“അപ്പൊ ആ വിവേകിനെ എങ്ങനാ ഒഴിവാക്കുന്നെ…?”
“അത് ഞാനവനോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ബ്രേക്കപ്പിന്റെ കാര്യം… പക്ഷേ അവനിടഞ്ഞു നിക്കുകയാ…”
“അവനെക്കാളും ബെറ്റർ ചോയ്സാ ഇവൻ… അവനെപ്പോലെ പത്തു പേരെ വിലയ്ക്ക് വാങ്ങാനുള്ള ശേഷിയുണ്ട് ഇന്ന് ആ കൃഷ്ണന്റെ മോന്…”
അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു
ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു അപ്പുവും നന്ദനയും വല്ലാതെയടുത്തു… എങ്കിലും അപ്പുവത് ചന്തു പോലുമറിയാതെ രഹസ്യമാക്കി വച്ചിരുന്നു
തന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തപ്പോൾ അപ്പു സ്ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി
നന്ദന കാളിങ്… അവനൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അറ്റന്റ് ചെയ്തു
“എന്താണ് നന്ദൂട്ടി…”
“ഏയ്‌… ഒന്നൂല്ല…”
“എന്നാലും…”
“ഇപ്പൊ ഒന്ന് കാണാൻ തോന്നുന്നു…”
“അത്രേ ഉള്ളോ… ഞാൻ വീഡിയോ കോളിൽ വരാം…”
“അല്ല… നേരിട്ട് കാണാൻ…”
“അതിനിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യും…?? ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വരട്ടെ…?”
അവൻ കളിയായി ചോദിച്ചു
“വാ…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“അപ്പൊ നിന്റച്ഛൻ…?”
“അച്ഛൻ എറണാകുളത്തു പോയിരിക്കുവാ എത്താൻ വൈകും…”
“വന്നാൽ എന്ത് തരും…?”
അവൻ ചെറു കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു.
“എന്ത് വേണം…?”
അവൾ തെല്ലു നാണത്തോടെ ചോദിച്ചു
“എന്ത് ചോദിച്ചാലും തരോ…?”
“മ്…”
അവൾ ചെറുതായി മൂളി
“ആണോ… എന്നാ ഞാനിതാ എത്തി…”
അവൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.
അപ്പു അവളുടെ വീട്ടിലെത്തി ബെല്ലടിച്ച് കുറച്ചുനേരം കാത്തുനിന്നു, കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം അവൾ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു, അപ്പു അവളെ നോക്കി നിന്നു,
ഒരു വയലറ്റ് കളറിൽ കറുത്ത ചെറിയ പൂക്കളുള്ള സാറ്റിൻ സാരി ആണ് അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത് കുളി കഴിഞ്ഞപോലെ മുടി തോർത്തിൽ ചുറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു ഏതോ സോപ്പിന്റെയോ ഫേസ് ക്രീമിന്റെയോ സൗരഭ്യം അവിടെ നിറഞ്ഞു നിന്നു, ആ വെളുത്ത മുഖത്ത് പിന്നീടുള്ളത് നെറ്റിയിലെ കറുത്ത പൊട്ടാണ്, മുഖത്തിന്റെ രണ്ടു വശത്തുനിന്നും കുറച്ചു മുടി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ് കിടന്നിരുന്നു, മൊത്തത്തിൽ നന്ദനയേക്കാണാൻ നല്ല ചന്തം തോന്നിച്ചു
അവളുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു,
“എന്താ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ…?”
അവൾ വശ്യമായി അവനോട് ചോദിച്ചു
“ഏയ്‌… ഞാൻ നന്ദൂട്ടീടെ ഭംഗി നോക്കുകയായിരുന്നു…”
അവൻ അവളെ നോക്കികൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
“നമുക്കെന്ത് ഭംഗി… ഇയാളുടെ നിളേച്ചി അല്ലേ ഇന്നാട്ടിൽ ഏറ്റവും സുന്ദരി… അങ്ങനെയുള്ളപ്പോൾ നമ്മളെയൊക്കെ ആര് നോക്കാൻ…”
“തീരെ കുശുമ്പ് ഇല്ല പെണ്ണിന്… നിന്നെ ആര് നോക്കിയില്ലേലും ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം… പോരേ…?”
അവൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി
അവൾ ഡോർ അടച്ചിട്ട് അവന് പിറകെ അകത്തേക്ക് കയറി
“അനന്തു ഇരിക്ക് ഞാൻ കുടിക്കാനെന്തേലുമെടുക്കാം…”
പറഞ്ഞിട്ടവൾ അകത്തേക്ക് പോയി കയ്യിൽ ജ്യൂസുമായി വന്നു
ഒരു ഗ്ലാസ്സ് അവന് നേരെ നീട്ടി, അവനത് പിടിക്കുന്നതിന് മുന്നേ ജ്യൂസ് തുളുമ്പി അവന്റെ ഷർട്ടിലേക്ക് വീണിരുന്നു
“അയ്യോ സോറി അനന്തു, എന്റെ കൈ സ്ലിപ് ആയതാ…”
അവൾ വേവലാതിയോടെ പറഞ്ഞു
“ഓ… സാരല്ല…. എവിടാ ബാത്രൂം…?”
അവൻ ചോദിച്ചു
“വേണ്ട… ഷർട്ട്‌ ഊരി താ ഞാൻ വൃത്തിയാക്കാം…”
അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ നേരെ കൈ നീട്ടി
“വേണ്ട… നന്ദൂട്ടി ഞാൻ വൃത്തിയാക്കിക്കൊള്ളാം…”
അവൾ അതിന് സമ്മതിക്കാതെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയതും ടിപൊയിൽ കാല് തട്ടി അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീണു, അതിന്റെ ആയത്തിൽ അവൻ അവളെയും കൊണ്ട് സോഫയിലേക്ക് വീണു
ഒരു നിമിഷം അന്താളിച്ച്പോയ അപ്പുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ അവളുടെ മുലക്കുന്നുകൾ അമർന്നു, അവരുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കോർത്തു, അവളിൽ നിന്നും പടർന്ന ബോഡി ലോഷന്റെ വശ്യമായ ഗന്ധവും അവളുടെ ദേഹത്തിന്റെ ചൂടും അവനിലേക്ക് പടർന്നു,
അവളുടെ മുഖത്ത് വശ്യമായ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു, അവൾ പതിയെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ പതിയെ മുത്തി, പിന്നീട് അവയെ പതിയെ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ് പതിയെ നുകർന്നു, അപ്പു ഒരു നിമിഷം ആ സുഖത്തിൽ കണ്ണുകളടച്ചു അവന്റെ കൈകൾ അവൻ പോലുമറിയാതെ അവളുടെ പുറത്ത് തഴുകി, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ മുഖത്ത് ഇഴഞ്ഞു നടന്നു, അവനിന്നുവരെ അനുഭവിച്ചില്ലാത്ത ഒരനുഭൂതി അവനെ വന്ന് മൂടി,
അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു, അവൻ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്തു,
അവന്റെ ഷിർട്ടിന്റെ ബട്ടനുകൾ അവൾ പതിയെ വിടുവിച്ചു, ഷർട്ട്‌ അകറ്റി മാറ്റി അവന്റെ ബ്രൗൺ നിപ്പിളിൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഇഴച്ചു, അവൻ സുഖം കൊണ്ട് ഒന്ന് ഉയർന്നു അവന്റെ കൈകൾ അവളെ മുറുക്കി, അതറിഞ്ഞന്നവണ്ണം അവളുടെ നാവുകൾ ആ നിപ്പിളിന് ചുറ്റും ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചു, അവളുടെ ആ പ്രവർത്തി അവന്റെ പതിയുണർന്ന പുരുഷത്തം ഉഗ്രരൂപം പ്രാപിച്ചു, അവനെ പതിയെ ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് അവന്റെ ഷർട്ട്‌ അവന്റെ ദേഹത്ത് നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ രണ്ട് ഞെട്ടുകളെയും താലോലിച്ചു, അവിടെ നിന്നും അവൾ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ താഴേക്ക് ഇഴച്ചു, അവൾക്ക് തടസമായ രുദ്രാക്ഷം കെട്ടിയ സ്വർണമാല പതിയെ ഊരി ടിപൊയിൽ വച്ചു,
അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ വയറിലൂടെ അവന്റെ പൊക്കിളിൽ എത്തി നിന്നു, അവിടെ അവൾ ഗാഡ്ഢമായി ചുംബിച്ചു, അവളുടെ നാവ് അവന്റെ പൊക്കിളിന്റെ ആഴമളന്നു, അവളുടെ പ്രവർത്തികളെല്ലാം അവനിൽ സുഖത്തിന്റെ പരമൊന്നതിയിൽ എത്തിച്ചു,
അവൾ തന്റെ കൈകൾ അവന്റെ ദേഹം മുഴുവൻ അരിച്ചു നടന്നു, പിന്നീടവൾ പതിയെ അവന്റെ പാന്റിന്റെ ബെൽറ്റ്‌ ബക്കിൾ സാവധാനത്തിൽ അഴിച്ചു, അവളുടെ കൈകൾ പാന്റിന് മുകളിലൂടെ അവന്റെ ഉദ്ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന കുണ്ണയിൽ അമർത്തി തഴുകി, അവൾ അതിൽ പതിയെയൊന്നു കടിച്ചു, അപ്പു അറിയാതെ തന്റെ അരക്കെട്ട് പൊങ്ങിപ്പോയി, അവൾ പാന്റിന്റെ ബട്ടൻ അഴിച്ച് സിബ്ബ് താഴേക്ക് വലിച്ചു, ആ സുഖാനുഭവത്തിലും തന്റെ പാന്റ് താഴേക്ക് ഊരുന്നത് അവനറിഞ്ഞു, പാന്റ് ദേഹത്തുനിന്നും വേർപെടുത്തി അവൾ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ അടിവസ്ത്രത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ ചുണ്ടുകൾ ഇഴച്ചു, അവൻ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ മുടിയിൽ കോർത്ത് വലിച്ചു,
“നന്ദൂട്ടി…”
അവൻ അറിയാതെ വിളിച്ചുപോയി,
അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ അവസാനത്തെ തുണിയിൽ കൈവച്ച നിമിഷം അവൻ അവളെ തടഞ്ഞു,
“വേണ്ട നന്ദൂട്ടി… കല്യാണം കഴിയാതെ ഇതൊന്നും പാടില്ല…”
അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു
“പ്ലീസ് അനന്തു… നമ്മളെന്തായാലും കല്യാണം കഴിക്കും പിന്നെന്താ…? ഇപ്പോഴത്തെ കാലത്ത് ഇതൊന്നും ഒരു തെറ്റല്ല…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“എന്നാലും…”
അവൻ പിന്നെയും പറഞ്ഞു
“പ്ലീസ് Let me know you complete, പ്ലീസ് അനന്തു…”
അവൾ കെഞ്ചുന്ന പോലെ പറഞ്ഞു
“ഇതൊക്ക തെറ്റല്ലേ നന്ദൂട്ടി…?”
“ശ്…”
അവൾ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് വച്ചു, പിന്നീടാവൾ അവന്റെ അടിവസ്ത്രം പതിയെ താഴേക്ക് വലിച്ച് അതും ദേഹത്ത് നിന്നും സ്വതന്ത്രമാക്കി, ഉഗ്രരൂപം പൂണ്ട് വെട്ടിയാടുന്ന കുണ്ണയിലേക്ക് അവൾ ഒരു നിമിഷം കൌതുകത്തോടെ നോക്കി, പിന്നീട് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അതിന്റെ കടക്കൽ പിടിച്ച് നന്നായി തഴുകി, സുഖത്താൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു,
കുറച്ചുനേരം തഴുകിയതിന് ശേഷം അവൾ അതിൽ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് നിറച്ചു, പിന്നീട് നാക്ക് കൂർപ്പിച്ചു അതിന്റെ ഒറ്റക്കണ്ണിൽ ഒന്ന് കുത്തി,
“നന്ദൂട്ടി….”
അവൻ സുഖത്താൽ പല്ല് കടിച്ചുകൊണ്ട് അലറി, അവൾ പതിയെ അതിന്റെ മകുടം വായിലാക്കി പതിയെ ഉറിഞ്ചി വലിച്ചു, അപ്പുവിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ മുടിയിലമർന്നു, അവൾ കുറച്ചുനേരം ഊമ്പിയ ശേഷം, അതിനെ മൊത്തത്തിൽ വയ്ക്കകത്താക്കി മെല്ലെ ഉറിഞ്ചി, കുണ്ണയുടെ അറ്റം അവളുടെ തൊണ്ടയിൽ തട്ടി നിന്നു, ഒരഭ്യാസിയെപ്പോലെ അവൾ കുണ്ണയുറിഞ്ചി, അവന്റെ ഉള്ളിൽനിന്നും, പാല് തിളച്ചു മറിയുന്നത് അവനറിയാം കഴിഞ്ഞു,
“നന്ദൂട്ടി… എനിക്ക് വരമ്പോണൂ…”
ശുക്ലസഞ്ചി പൊട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ അവൻ അവളോട് അലറിയെങ്കിലും അവൾ അവളുടെ പ്രവർത്തി തുടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു, അവസാനം ശക്തമായി പുറത്തേക്ക് തള്ളിയ ശുക്ലം ഒരു തുള്ളിപോലും കളയാതെ അവൾ കുടിച്ചിറക്കി, പിന്നീട് അവന്റെ കുണ്ണ നക്കി തുടച്ചു, അപ്പോഴേക്കും അവൻ തളർന്നുപോയിരുന്നു, കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അപ്പു നന്ദനയെ പിടിച്ച് തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കിടത്തി,
“നന്ദൂട്ടി…”
“മ്…”
“ഇപ്പൊ വന്നാൽ എന്തും തരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…?”
അവളെ ഒന്നുകൂടെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു കിടത്തിയിട്ട് അവൻ ചോദിച്ചു
“എന്താ വേണ്ടെന്ന് വച്ചാൽ എടുത്തോ… എന്നോട് ചോദിക്കണ്ട…”
അവൾ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി
“എനിക്കത് കേട്ടാ മതി…”
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്റെ മുഖമടുപ്പിച്ചു
അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ട് പതിയെ നുകർന്നു, അവൾ കണ്ണടച്ച് അതാസ്വദിച്ചു, കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം അവളും പ്രതികരിച്ചു തുടങ്ങി, അവളും അവന്റെ അധരങ്ങൾ വാശിയോടെ നുകർന്നു… ശ്വാസം മുട്ടിയപ്പോഴോ ചോര ചുവച്ചപ്പോഴോ അവർ അകന്ന് മാറി, അവനവളെ രണ്ട് കയ്യിലും കോരിയെടുത്തു, അവൾ കാണിച്ചു കൊടുത്ത അവളുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് അവൻ അവളെയും കൊണ്ട് കയറി,
അവളെ പതിയെ ബെഡിലേക്കിട്ട് അവനകന്ന് മാറാൻ നോക്കിയതും അവൾ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് തന്നോട് ചേർത്തു അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഗാഡമായി ചുമ്പിച്ചു… പാതിയുണർന്ന തന്റെ പുരുഷത്തം ഉഗ്രരൂപം പ്രാപിക്കാൻ ആ ഒരു ചുംബനം മാത്രം മതിയായിരുന്നു,
അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ നിന്നും പതിയെ പ്രയാണം ആരംഭിച്ചിരുന്നു, അവ അവളുടെ കവിളുകളെ നേർമയായി തഴുകുമ്പോൾ അവൾക്ക് ശരീരം കോരിത്തരിച്ചു… മിഴികൾ പൂട്ടി അവൾ ആ സുഖം ആസ്വദിച്ചു… രണ്ടു കവിളുകളിലും ചുംബനവർഷം നടത്തി അവൻ അവന്റെ മൂക്ക്കൊണ്ട് അവളുടെ മൂക്കിൽ ഉരസി അവൾ പതിയെ മിഴികൾ തുറന്നു, കാമ പറവശയായ അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, പതിയെ അവർ തങ്ങളുടെ അധരങ്ങളെ അധരങ്ങൾ കൊണ്ട് താലോലിച്ചു, ഇടക്കെപ്പോഴോ നാവുകൾകൂടി പങ്ക്ചേർന്നു, രണ്ടുപേരുടെയും ഉമിനീരുകൾ ഒന്നായി…
“നന്ദൂട്ടി…”
അപ്പു അവളെ പതിയെ വിളിച്ചു
“മ്…”
“എല്ലാ മറകളും നീക്കി നിന്നെ ഞാൻ സ്വന്തമാക്കട്ടെ…??”
അവൻ അവളുടെ കാതിൽ പതിയെ ചോദിച്ചു
“മ്…”
അവളത്തിനും പതിയെ മൂളി
അവൻ അവളുടെ കാതിൽ പതിയെ കടിച്ചു,
അവൾ ഒന്ന് കുറുകി അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു,
അവൻ പതിയെ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി, അവന്റെ ചുണ്ട് പതിഞ്ഞ നിമിഷം അവൾ അവനെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചു
“സ്സ്…”
അവിടെ അവളുടെ സിൽകാരം മുഴങ്ങി
അവൻ പതിയെ കഴുത്തിലൂടെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഇഴച്ചു, വലതു കയ്യാൽ അവളുടെ ഇടത് മുല സാരിക്ക് മുകളിലൂടെ പതിയെ തഴുകി, മാറിടത്തിൽ നിന്നും സാരി പതിയെ മാറ്റി അവൻ ആ മുലക്കുന്നുകളിൽ മുഖമമർത്തി, മുലഞെട്ടിന്റെ ഭാഗത്തു പതിയെ കടിച്ചു അവൾ ഒരേങ്ങലോടെ അവന്റെ മുതുകിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചു, അവൻ അവളുടെ ബ്ലൗസ്സിന്റെ ഹൂക്കുകൾ വിടുവിക്കാൻ നോക്കി ബന്ധനം വിടാതെ നിന്ന ഹൂക്കുകൾ അവൾ സ്വാതന്ത്രമാക്കി…
അവന്റെ കൈകൾ പതിയെ അവയിൽ തഴുകി ചെറുതായൊന്നു ഞെരിച്ചു പിന്നെ, പിന്നീട് കൈകൾ താഴേക്ക് നീക്കി അവളുടെ പൊക്കിളിൽ ചിത്രം വരച്ചു അപ്പോഴേക്കും നന്ദന ബെഡ്ഷീറ്റ് മുറുകെ പിടിച്ചു
അപ്പു നന്ദനയുടെ ആകൃതിയൊത്ത വെളുത്ത വയറിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി, അവന്റെ കുറ്റി താടി അവൾക്ക് സുഖത്തോടൊപ്പം ഇക്കിളിയുണ്ടാക്കി, അവനെ നാവ് കുർപ്പിച്ചു അവളുടെ പൊക്കിളിൽ കുത്തി,
“ഹോ…”
നന്ദന നടുവ് വളച്ചു അവന്റെ മുഖം അവിടെ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു, സാരിയും പാവാടയും അവന്റെ കൈകളാൽ സ്വാതന്ത്രമാക്കി, പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള പാന്റിയിലും ബ്രായിലും നന്ദന കിടന്നു, അവളുടെ പാന്റി നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്നു, അത് കണ്ട് അവൻ അവളെ കളിയാക്കിചിരിച്ചു
“ഇതെന്താ നന്ദൂസേ വെള്ളപ്പൊക്കോ…?”
അവൾ നാണിച്ചു അവിടം പൊത്തിപ്പിടിച്ചു,
“വെറുതെ സംസാരിക്കാൻ നിക്കാതെ എന്തേലും എന്നെ ചെയ്യ്…”
അവൾ കാമ പാര്യാവശത്തോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു
അപ്പു പതിയെ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി അവളുടെ മുടിയിൽനിന്നും ഷാമ്പൂവിന്റെ മണം മൂക്കിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി അവളെ പതിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവനൊന്നു ഉരുണ്ടു, അപ്പു അടിയിലും നന്ദന മുകളിലുമായി അവളുടെ മുലകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്നു കിടന്നു, അപ്പു പതിയെ മുതുകിലേക്ക് കയ്യെത്തിച്ചു ബ്രായുടെ ഹൂക്കഴിച്ചു അത് വിടർത്തിയിട്ടു, നന്ദന അത് ഊർന്ന് പോകാതെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു,
“ഹ… കാണട്ടെ നന്ദൂസേ…”
അവൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“വേണ്ട… എനിക്ക് നാണവുന്നു…”
അവൾ നാണിച്ചു പറഞ്ഞു
അവൻ ബലമായിത്തന്നെ ബ്രാ ഊരിയെടുത്തു… അപ്പു അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി
“മുപ്പത്തിനാല്…”
അവൻ കുസൃതിചിരിയോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു
അവൾ നാണിച്ചു അവന്റെ കണ്ണുകൾ പൊത്തി
“നോക്കിയിരിക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യ് അനന്തു…”
അവൾ വിവശതയോടെ പറഞ്ഞു
അവളെ കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തിക്കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ വലത് മുലക്കണ്ണിൽ ചുണ്ടമർത്തി മുലഞെട്ടിന് ചുറ്റുമുള്ള ചെറിയ രോമങ്ങൾ ത്രസ്സിച്ചെഴുന്നേൽക്കുന്നത് അവൻ നോക്കി നിന്നു…
അവൻ നാക്കുകൊണ്ട് ഞെട്ടിനു മുകളിൽ ഉഴിഞ്ഞു, അവളുടെ മുലഞെട്ട് പപ്പടം പോലെ പൊള്ളി എഴുന്നേറ്റു, അപ്പു പതിയെ രണ്ട് മുലകളും ഉറുഞ്ചി വിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു,
ആ സുഖത്തിൽ അവളെറിയാതെയെന്തോ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു
കുറച്ചുനേരം മുലകുടിച്ചതിനു ശേഷം അപ്പു താഴേക്ക് വന്ന് അവളുടെ പാന്റിക്ക് മുകളിൽ ഒന്ന് മണത്തു… ബോഡി ലോഷന്റെയും മദജലത്തിന്റെയും സമ്മിശ്ര ഗന്ധം അവനെ ചൂട് പിടിപ്പിച്ചു,
അവൻ ആ പാന്റിയുടെ ഏലസ്റ്റിക്കിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു അനുവാദത്തിനെന്നവണ്ണം അവളെ നോക്കി,
അവൾ വികാരത്തോടെ പാതിതുറന്ന മിഴികളുമായി അവനെ നോക്കി
അപ്പു പതിയെ ആ പാന്റി താഴേക്ക് വലിച്ചു, നന്ദന തന്റെ കാലിലുയർന്നു അതൂരാനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്ത് കൊടുത്തു,
അവൻ മുഴുവനായും അതൂരിമാറ്റിയിട്ട്, അവളുടെ മാംസപുഷ്പ്പത്തിലേക്ക് നോക്കി,
നന്നായി വടിച്ചു ക്ലീൻ ആക്കിയ ആ പൂവിൽ അവൻ പതിയെ തലോടി, നന്ദന ഒന്ന് കുറുകി ദീർഘ നിശ്വാസം വലിച്ച് വിട്ടു,
അവളുടെ കാലുകൾ അകത്തി ആ ഇതളുകൾക്കിടയിൽ തലനീട്ടുന്ന കന്തിൽ പതിയെ തഴുകി
“സ്സ്… ഹാ…”
നന്ദന എരിവ് വലിച്ച് കൊണ്ട് തലയിണയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു…
അവളുടെ പൂറ് നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്നു… ഏതോ ബോഡി ലോഷന്റെയും മദജലത്തിന്റെയും സമ്മിശ്ര ഗന്ധം അവനെ മത്ത് പിടിപ്പിച്ചു,
അപ്പു തന്റെ മുഖം അതിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു ആ ഇതളുകൾ ഒന്ന് ചപ്പി വലിച്ചു,
“സ്സ്… ഹൂ…”
നന്ദന സുഖം കൊണ്ട് നടുവ് വളച്ച് മുകളിക്കുയർന്നു അവന്റെ മുടിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു…
അപ്പു നാക്ക് കുർപ്പിച്ച് അവളുടെ കന്തിൽ ഒന്ന് കുത്തി… പിന്നീട് ഇതളുകൾക്കിടയിലൂടെ ആ കന്തിനെ പതിയെ നുണഞ്ഞു…
ആ കന്ത് അവന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ ചുവന്നു വീർത്തു,
നന്ദന സുഖം കൊണ്ട് എന്തൊക്കയോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ തലയിട്ടുരുട്ടി അവന്റെ മുടിയിൽ ഇറുക്കെപിടിച്ചു… അവളുടെ കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു…
അവൾ കണ്ണടച്ച് പിടിച്ചു എന്തെക്കെയോ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…
“അന…ന്തൂ… ഉഉഹ്… ഞാനിപ്പോ ചത്തുപോകും… എനിക്ക്… എനിക്ക്… വരാംപോണൂ… നല്ലപോലെ… ചെ…യ്യ്… ആഹ്…”
രതിമൂർച്ഛ അടുക്കാറായപ്പോൾ തന്റെ അരക്കെട്ട് മുകളിലേക്കുയർത്തി അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അലറി വിളിച്ചു
താമസിക്കാതെത്തന്നെ ആ ഉറവ പൊട്ടിയൊലിച്ചു… അത് അവന്റെ മുഖം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു, അവൾ അവനെ തന്റെ പൂറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് വെട്ടി വിറച്ചു, പിന്നീടത് ചെറിയ വെട്ടലുപോലെ ആയി അവളുടെ കയ്യയഞ്ഞു അവൾ പതിയെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണു…
ആ രതിമൂർച്ഛയിൽ അവൾ തളർന്നു പോയി…
അവൾ പതിയെ കണ്ണ് തുറന്ന് അവളെത്തന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന അപ്പുവിനെ നോക്കി
അവളെ കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തി അവന്റെ കുണ്ണ അവളുടെ പൂർകാവടത്തിൽ ഒന്നുരച്ചു… അവൾ വിവശയെപ്പോലെ അവനെ നോക്കി…
അവൻ പതിയെ അവന്റെ കുണ്ണയെ അവളിലേക്കാഴ്ത്തി…
ആദ്യം ഒന്ന് ബലം പിടിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് അത് വലിയ പ്രശ്നം കൂടാതെ ഉള്ളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി
“ആഹ്…”
നന്ദന സുഖത്താൽ വിളിച്ചു
അപ്പു പതിയെ അടിച്ചുതുടങ്ങി
ഒരേ താളത്തിൽ അവന്റെ കുണ്ണ പൂറിലേക്ക് കയറിയിറങ്ങി…
അവരുടെ സിൽകാരവും ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂട്ടിയിടിക്കുന്ന ശബ്ദവും ആ മുറിയിൽ അലയടിച്ചു
പൊസിഷനുകളും അവർ പരീക്ഷിച്ചു… ഒടുവിൽ ആർക്കും വിജയവും പരാജയവുമില്ലാതെ അവർ ഒന്നായി, അവന്റെ ബീജം അവളുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലേക് ഊളിയിട്ടു…
പിന്നെടുണ്ടായ ക്ഷീണത്തിൽ രണ്ടു ശരീരങ്ങളും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണർന്ന് ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു
എപ്പോഴോ അപ്പു ഉണർന്നപ്പോൾ നന്ദന അരികിലുണ്ടായിരുന്നില്ല, അവൻ വസ്ത്രം ധരിച്ചു ബാൽക്കണിയിൽ നന്ദനയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അവിടേക്ക് ചെന്നു, അവൾ ഫോണിലാരോടോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“വിവേക്, എനിക്ക് പറ്റില്ല… എന്നെ വിട്ടേക്ക്… താനുമായുള്ള ഒരു റിലേഷൻഷിപ്പിന് ഇനി എനിക്ക് താത്പര്യമില്ല… ഇതിപ്പോ തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും നോക്കിയാൽ തനിക്ക് നഷ്ട്ടൊന്നുമില്ലല്ലോ… പിന്നെന്താ…”
“……”
“ഇല്ല… പറ്റില്ല… ഇനി മേലാൽ എന്നെ വിളിക്കരുത്…”
അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞതും നെറ്റി ചുളിച്ച് അവളെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെക്കണ്ട് അവളൊന്ന് പതറി
“ആരായിരുന്നു ഫോണിൽ…? എന്താ പ്രശ്നം…?”
നെറ്റി ചുളിച്ച് സംശയത്തോടെ അപ്പു ചോദിച്ചു
അവളൊന്ന് പതറി
“അത്… അനന്തു… ഞാൻ…”
അവൾ നിന്ന് വിക്കി
അപ്പു മാറിൽ കൈ പിണച്ച് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.
അവളെന്തോ ഒളിക്കുന്നത് പോലെ അപ്പുവിന് തോന്നി, അവൻ അവളുടെ മുഖത്തുനിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ,
നന്ദന ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് പതറിയെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ അപ്പുവിനെ ഇറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു,
എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ അപ്പു ഒരു നിമിഷം നിന്നു, പിന്നീട് അവളുടെ പുറത്ത് പതിയെ തലോടി, അപ്പോൾ നന്ദനയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ഗൂഢമായ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു
“എന്താ നന്ദൂട്ടി…? എന്താ കാര്യം…? ആരാ വിളിച്ചത്…?”
അവൻ അവളോട് ചോദിച്ചു
“പറയാം… എല്ലാം പറയാം…”
നന്ദന കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,
“വിവേക്… എന്റെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മകനാണ്… അച്ഛൻ ബിസിനസിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി വിവേകിന്റെ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും പണം കടം വാങ്ങിയിരുന്നു, അതിപ്പോ വലിയൊരു തുകയായി, അത് തിരികെ കൊടുക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ വിവേകിന്റെ അച്ഛൻ മുന്നോട്ട് വച്ച ആശയമായിരുന്നു എന്റേം വിവേകിന്റേം വിവാഹം, അച്ഛന് വേറെ വഴിയില്ലാതെ അത് സമ്മതിച്ചു, പക്ഷേ എനിക്കിഷ്ടമല്ല അവനെ, കള്ളും കഞ്ചാവും പെണ്ണുമായി നടക്കുന്ന ഒരു വൃത്തികെട്ടവനാ അവൻ, എനിക്ക് അവനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞതിന് അവന്റെ ശല്യം കൂടി വരുകയാണ്, ഞാനീ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്റച്ഛനെ ജയിലിലാക്കും എന്നാണ് പറയുന്നത്, മാത്രമല്ല ഞങ്ങൾക്ക് ഉള്ളതെല്ലാം പോകും, പൊയ്ക്കോട്ടേ എല്ലാം പൊയ്ക്കോട്ടേ പക്ഷേ എന്റച്ഛൻ…”
അവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അല്പം കഴിഞ്ഞ് അവൾ ഒളികണ്ണാൽ അവനെ നോക്കി, എന്തോ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്റെ കഥ അവൻ വിശ്വസിച്ചപോലെ തോന്നി, അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞു
“അനന്തൂന് ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ പറ്റോ…? ഒരു കടമായിട്ട് മതി, എന്റച്ഛൻ തിരികെത്തരും…”
അവൾ പെട്ടെന്ന് അവനോട് ചോദിച്ചു
അപ്പു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, അത് കണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ കുറുകി
“അല്ലേലും ഇത്രേം പണം തന്ന് സഹായിക്കാൻ ഞങ്ങളാരാ… ല്ലേ…? അനന്തു തരുമെന്നുള്ള പ്രതീക്ഷ കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ സോറി…”
അവൾ അടുത്ത നമ്പറിട്ടു
അപ്പു അവളെ സകൂതം നോക്കി
“അങ്ങനെയാണോ എന്നെ നന്ദൂട്ടി കണ്ടിരിക്കുന്നേ…? നന്ദൂട്ടി എന്റെയല്ലേ, പിന്നെന്താ എനിക്ക് സഹായിച്ചാൽ, എത്രയാ വേണ്ടത്, അത് നാളെ ടൗണിൽ എന്റെ അക്കൗണ്ടന്റിന്റെ കയ്യീന്ന് വാങ്ങിച്ചോളാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞേക്ക്, അഡ്രെസ്സ് ഞാൻ തരാം…”
അവൻ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവൾ ഗൂഢമായ ചിരിയോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്ന് നിന്നു
(കഥ തുടരും….)
തുടരണോ…..???