`ഒരാഴ്ചത്തെ അവധിക്കായി നാട്ടിൽ വന്ന എന്റെ ഈ അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞരണ്ടുവര്ഷത്തെ അപേക്ഷിച്ചു തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായാണ് മുന്നോട്ടു പോകുന്നത്. ടീച്ചറെ കണ്ടതും സംസാരിച്ചതും അടുത്തതുമെല്ലാം മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത മാറ്റം കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നു. ഇനിയുള്ള രണ്ടുമൂന്നു ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്നത്ര ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയേണമേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയിലാണ് ഞാൻ.
ഒരു യാത്രയയപ്പ്
താലികെട്ട് നടക്കുകയാണ്. നാദസ്വരവും തവിലും അരങ്ങു തകർക്കുന്നു. എല്ലാവരും നല്ല സന്തോഷത്തിലാണ്. ശബ്ദം ക്രമേണ കൂടിക്കൂടി വരുന്നു. ആളുകളുടെ സംസാരവും ചിരിയും ശബ്ദം കുറഞ്ഞുകുറഞ്ഞും വരുന്നു. മേളത്തിന്റെ ശബ്ദം എനിക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറത്തായിരിക്കുന്നു. ആളുകളുടെ ഇടയിലൂടെ മെല്ലെ പുറത്തിറങ്ങാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
ആർക്കും മാറിതാരാൻ സമ്മതമല്ല. മേളം ചെകിടിനെ പൊട്ടിക്കും എന്ന അവസ്ഥ ആയിരിക്കുന്നു. പുറത്തിറങ്ങാനായി എന്റെ പിന്നിലുള്ളവരെ ഞാൻ ശക്തിയായി തള്ളി. ആരും അനങ്ങുന്നില്ല. എല്ലാരും മേളത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണ്. രണ്ടുകൈകളുമുപയോഗിച്ചു ഞാനെന്റെ ചെവികളെ ചേർത്തടച്ചു. മേളങ്ങളുടെ ശബ്ദം എന്നിട്ടും അടങ്ങുന്നില്ല. രണ്ടുകൈകളും ചെവികളിലമർത്തി ഞാൻ അലറി.
ഞാൻ ഉണർന്നു. മൊബൈൽ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നു. താഴത്തു നിന്നാണ് വിളി. നേരം പതിനൊന്നു മണിയായിരിക്കുന്നു. ഇന്നലെ പകൽ കല്യാണവും രാത്രി കല്യാണവീട്ടിലെ മറ്റു ജോലികളും ഡ്രൈവിങ്ങും കഴിഞ്ഞു വന്നു കിടന്നതാണ്. ആകെ നൂറ്റിയിരുപതു കിലോമീറ്റർ കാറോടിച്ചിട്ടുണ്ട്. തളർന്ന കിടപ്പിൽ മണിക്കൂറുകളോളം സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ട്. എന്തൊക്കെയാണ് കണ്ടതെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ വയ്യ. മുക്കാലും കല്യാണ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ തന്നെ. ആലോചിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ ഫോൺ വീണ്ടും റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.
ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തിട്ട് നേരെ എണീറ്റ് താഴത്തെ റൂമിലേക്ക് പോയി. കോണിപ്പടി ഇറങ്ങി നേരെ ഹാളിലെത്തി. ലിസിമ്മേയെന്ന് വിളിക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും. അതാ ടീച്ചർ ഇരിക്കുന്നു ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിനടുത്തു… കടും നീല സാരിയുടുത്തു….
ടീച്ചറെ കണ്ട പാതി ഞാൻ നേരെ കോണി തിരിച്ചു കയറി റൂമിലെത്തി. ഷർട്ടിടാതെ ഇന്നറുമില്ലാതെ വെറും ബെർമുഡയുടുത്തു അങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങി ചെന്നപ്പോൾ ഹാളിൽ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാകും എന്ന് സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയില്ല. പറ്റിയ അക്കിടിയോർത്തു ബെഡിൽ പോയി വീണ്ടും കമിഴ്ന്നു കിടന്നു. ഉറക്കച്ചുവടിൽ അതെന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നേയില്ല. പല്ലു തേക്കാതെ, മുടിയും ചീകാതെ, ബെർമുഡ മാത്രമിട്ട് ചെന്ന എന്നെ കണ്ടു ടീച്ചർ എന്ത് കരുതി ആവോ. എന്തായാലും ചമ്മിയത് ചമ്മി. ഇനി ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ട് താഴേക്ക് പോയാൽ മതി.
വീണ്ടും എഴുന്നേറ്റു ബ്രഷ് ചെയ്തു ഡ്രസ്സ് ചേഞ്ച് ചെയ്തു സുന്ദരനായി താഴെയെത്തി. ടീച്ചറും ലിസിമ്മയും ഇരുന്നു സംസാരിക്കുന്നു.
“ലിസിമ്മ എന്തിനാ വിളിച്ചത്?”
“നേരം ഉച്ചയായി. ഇന്നലത്തെ ക്ഷീണം മാറിയില്ലേ?”
“ടീച്ചർ എപ്പോ വന്നു?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ഇതാ എത്തിയെയുള്ളു.”
“കുട്ടന് ചായ കൊടുക്ക് അമ്മെ.”
“ഇനി എന്തിനാ ചായ? ഊണ് റെഡി ആയിട്ടുണ്ട്.”
ഉറക്കച്ചുവടുള്ളപോലെ ഞാൻ തീന്മേശയിൽ പോയിരുന്നു. ലിസിമ്മ ചായയെടുക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി.
“പിന്നേ, ഇനിക്ക് കുട്ടൻ എന്നല്ലാതെ നല്ല ഒരു പേരുണ്ട്. അത് വിളിച്ചാൽ മതി. പ്ലീസ്.”
എന്റെ അപേക്ഷക്ക് ടീച്ചർ ഒരു മറുപടിയും തന്നില്ല.
“ചെല്ലൂ . വിശക്കുന്നില്ലേ?”
ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു അടുക്കളയിലേക്കു പോയി. ടീച്ചറും പിന്നാലെ വന്നു. കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പോലെ ടീച്ചർ ടേബിളിന്റെ മറ്റേ അറ്റത്തെ കസേരയിൽ വന്നിരിക്കുമെന്നു കരുതി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു. എന്നാൽ ടീച്ചറെ പുറം വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ലിസിമ്മയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു.
എനിക്ക് നിരാശ ബാക്കി. ഞാൻ അങ്ങനെ കൂടുതൽ ആസ്വദിക്കണ്ട എന്ന് ടീച്ചർ വിചാരിച്ചു കാണും. എന്തായാലും അവർ വിവാഹം കഴിച്ച ഒരു സ്ത്രീ അല്ലെ. ഈ സ്ത്രീകളുടെ സ്വഭാവം ഇങ്ങനെയാ. ഒരിക്കലും പ്രവചിക്കാൻ സാധിക്കില്ല.
“നീ കഴിഞ്ഞ തവണ റിപ്പയറിങ് നു കൊടുത്ത ആ ഓവൻ ഒന്ന് വാങ്ങി കൊണ്ട് വാ. കാർ എടുത്തു പൊയ്ക്കോ. കൂടെ മുരളി ചേട്ടനെയും കൂട്ടിക്കോ.”
“അടുത്ത തവണ വരുമ്പോൾ വാങ്ങാമമ്മേ.”
“അത് പറ്റില്ല. ചേട്ടന് ഇന്ന് സിറ്റിയിൽ പോകുകയാ. വൈകുന്നേരം ആണ് ചെന്നൈക്കു ട്രെയിൻ. എന്തായാലും ആ ഓവൻ അവിടെ നിന്ന് വാങ്ങേണ്ടേ, നീ ചേട്ടനെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലാക്കി ഓവനും വാങ്ങി വാ.”
“ഓക്കേ അമ്മേ. എപ്പോഴാ ട്രെയിൻ?”
“ട്രെയിൻ നാല് മണിക്കാണ്. ചേട്ടന് വേണ്ടി മാത്രം അത് വരെ കാറോടിക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല. സാധാരണ ചേട്ടൻ ബസ്സിലാണു പോകാറ്” ടീച്ചറാണ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്.
“അതിനെന്താ പ്രശ്നം. ഇന്ന് കാറിൽ പോകാം.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ടീച്ചർ ചെന്നൈക്ക് പോകുന്നില്ലേ?” എന്റെ ചോദ്യം.
“എല്ലാ ഓഫീസിൽ കാര്യങ്ങൾക്കും ടീച്ചർ കൂടെ പോകാൻ പറ്റുവോ കുട്ടാ?”
ടീച്ചർക്ക് പോകാൻ പറ്റാത്തതിലോ അതോ ചേട്ടൻ പോകുന്നതിലോ അവർക്ക് നിരാശയുണ്ടെന്നു അമ്മയുടെ മറുപടിയിൽ നിന്നും വ്യക്തമായിരുന്നു. അത് ചോദിച്ചത് നന്നായില്ല എന്നും അമ്മയുടെ മറുപടിയിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു. വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി.
ടീച്ചറുമായി ഇടപെടുന്നതിലെല്ലാം തെറ്റുകളുടെ ഘോഷയാത്രയാണല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ഉള്ളെ കരുതി. ആലോചിക്കാതെ എടുത്തു ചാടി ഓരോന്ന് ചോദിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്യുകയും ചെയ്യും. ഇത് എന്നെ വല്ല അപകടത്തിലും കൊണ്ട് ചാടിക്കാഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു.
എന്റെ മനസിലൂടെ ഒരുപാട് ചിന്തകൾ ഓടിക്കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചേട്ടൻ ഇന്ന് ചെന്നൈയിൽ പോയാൽ ടീച്ചർ വീട്ടിൽ തനിച്ചിരിക്കുമോ? അതോ ടീച്ചർ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു പോകുമോ? ഇവിടന്നു ചെന്നൈ പോകുന്ന റൂട്ടിൽ അവർക്കു വേണമെങ്കിൽ അവരുടെ വീട്ടിൽ ഇറങ്ങാമല്ലോ. ഇനിയും ചോദിച്ചു പണി വാങ്ങണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചു ഞാൻ പിന്നെ അതിനെ കുറിച്ച് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ടീച്ചർ ഇന്ന് നമ്മുടെ വീട്ടിലാണ് താമസം എന്ന് അമ്മ മുമ്പ് പല തവണ ഫോണിൽ പറഞ്ഞത് ഓർമയുണ്ട്. ഇനി അങ്ങനെ ആയിരിക്കുമോ? ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങളും അവക്കുള്ള സാധ്യതാ ഉത്തരങ്ങളും എന്റെ മനസിലൂടെ പാഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ഞാൻ കാറുമായി ചെമ്പകത്തിലെത്തി.
“ഈ പെട്ടിയും കൊണ്ടാണോ ബസിൽ പോകാൻ പ്ലാൻ ചെയ്തിരുന്നത്?” മുരളിച്ചേട്ടന്റെ പെട്ടിയെ നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു. എന്നാൽ ടീച്ചറാണ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്.
“കാറുള്ളത് കൊണ്ട് വലിയ പെട്ടിയെടുത്തു.”
“അത് നന്നായി” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
പെട്ടി എടുത്തു ഞാൻ കാറിന്റെ ഡിക്കിയിൽ വച്ചു. നേരം മൂന്ന് മണി ആയിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ കാറിൽ കയറി കാർ തിരിച്ചിട്ടു. ഡ്രൈവർ സീറ്റിലിരുന്നു മുരളിച്ചേട്ടൻ വരുന്നതും കാത്തു പിന്നിലേക്കുള്ള കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. എന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകളിൽ ആദ്യത്തേത് തന്നെ ശെരി. വാതിൽ പൂട്ടി, ടീച്ചറും അതാ ചേട്ടന്റെ കൂടെ പുറത്തിറങ്ങുന്നു. രണ്ടുപേരും നന്നായി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.. ആരും കണ്ടാൽ കൊതിക്കുന്നൊരു ജോഡി. അപ്പൊ ടീച്ചർ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു പോകുകയാണ്. പെട്ടിയുടെ വലിപ്പം വലുതായതിന്റെ കാര്യം എനിക്ക് ഇപ്പോഴാണ് പിടി കിട്ടിയത്. ചേട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഒരു ചെറിയ സ്യുട്കേസ് ഉണ്ട്. വലിയ പെട്ടി ടീച്ചറുടേതും. എല്ലാം ക്ലിയർ. രണ്ടു പേരും വന്നു കാറിൽ കയറി. പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ചേട്ടൻ മുന്നിലും ടീച്ചർ പിൻസീറ്റിലും. ടീച്ചർ ലിപ്സ്റ്റിക്ക് ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ കണ്ണെഴുതിയിട്ടുണ്ടോ എന്നെല്ലാം കാണാൻ എനിക്ക് തിടുക്കമായി. തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ പറ്റില്ല. കാർ തിരിച്ചിടേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്നെനിക്കു തോന്നി. എന്നാൽ കാർ തിരിക്കുമ്പോൾ പിന്നിലേക്ക് നോക്കാമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ മെല്ലെ യാത്ര തുടങ്ങി.
മുരളി ചേട്ടൻ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ടീച്ചർ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല. പുറത്തേക്കു നോക്കി നാടും കണ്ടിരിക്കുന്നു. അതെനിക്ക് കണ്ണാടിയിൽകൂടി കാണാം. സാധിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ടീച്ചറുടെ യാത്രയെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചു ഇനിയും പറ്റുപറ്റണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാൻ മിണ്ടാതിരുന്നു.
“മുനിക്ക് ആ സ്വര്ണക്കടയിൽ നിന്ന് എന്തോ ഒരു ഐറ്റം വാങ്ങാനുണ്ട്. നിങ്ങൾ തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ അവിടെ ഒന്ന് നിർത്തി അതൊന്നു വാങ്ങിക്കണം. ബുദ്ധിമുട്ടാകുമോ കുട്ടാ?”
“നിർത്താലോ, അതിനെന്താ. ഏതു ജുവല്ലറി?”
ഏതോ ഒരു കടയുടെ പേര് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ അതൊന്നും എന്റെ മനസിലേക്ക് പോയില്ല. ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പൊ ടീച്ചർ ചേട്ടന്റെ കൂടെ പോകുന്നില്ലേ? അവർ വീട്ടിലേക്കു തന്നെ എന്റെ കൂടെ തിരിച്ചു വരുമോ?
“ലിസിമ്മപറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ?” ടീച്ചർ മൗനം ഭഞ്ജിച്ചു.
“ഇല്ലല്ലോ. ഓ, മറന്നു കാണും.”
ഞാൻ പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ടീച്ചർ എന്റെ കൂടെ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോരും എന്ന് മനസ്സിലായി. അതുകൊണ്ടല്ലേ ചേട്ടൻ “നിങ്ങൾ” എന്ന് പറഞ്ഞത്. എന്തൊക്കെയായാലും അതിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ ചോദിച്ചു വഷളാക്കണ്ട എന്ന് ഞാൻ ഉറച്ചു. തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ ടീച്ചറെയും കൂട്ടി ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതോർത്തപ്പോൾ മേലാകെ ഒരു കുളിരു കോരിയിട്ട അനുഭവം. ടീച്ചർ തിരിച്ചു എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് ഏതാണ്ട് ഉറപ്പു തന്നെ. എന്നാലും ഒരു മുഴുവൻ ഉറപ്പു എങ്ങിനെയാ കിട്ടുക? എന്തായാലും സ്റ്റേഷൻ ഏതാണ് പത്തു മിനിട്ടു കൂടി. ഇതെല്ലാം ആലോചിച്ചു ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടെ കാര് ഒരു ജംഗ്ഷനിൽ എത്തി.
സിഗ്നൽ കാത്തു കിടക്കുമ്പോൾ വലത്തോട്ട് ചൂണ്ടി ടീച്ചർ പറഞ്ഞു. “ഈ റോഡിലൂടെ ഒരു കിലോ മീറ്റർ പോയാൽ മതി ആരോൺ ജ്വല്ലറിയിലേക്കു.”
“ഇപ്പൊ നീ അറിയാം എന്ന് പറയും. ഇനി തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ വഴി മാറേണ്ട.” ചേട്ടനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്. എന്റെ മനസ്സിൽ ആനന്ദത്തിന്റെ തിരയിളക്കം. എന്തിനാണെന്ന് അറിയില്ല. ടീച്ചറെ ഒരു നാല്പത്തഞ്ചു മിനുട്ടെങ്കിലും എന്റെ കാറിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കാൻ കിട്ടുമല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി. പോരാത്തതിന് കടയിൽ അല്പനേരവും. ഇനി ചേട്ടൻ പോയ നിരാശയിൽ ടീച്ചർ സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യം കാണിച്ചില്ലെങ്കിലോ.? ഓരോ ചിന്തകൾ വീണ്ടും മനസിലൂടെ പായുന്നു.
“നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ കട ഇപ്പോൾ എനിക്ക് മനസിലായി. സ്കൂളിന്റെ അടുത്തുള്ള പഴയ ഷോപ്പല്ലേ?” “അതെ, അത് തന്നെ.” മുരളിച്ചേട്ടൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
സംസാരിച്ചിരുന്നു സ്റ്റേഷൻ എത്തി. പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ട്രെയിൻ ലേറ്റ് ആണ്. ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേ അല്ലെ. 30 മിനിറ്റ് ലേറ്റ് ആണ്.
“മുപ്പതു മിനിട്ടില്ലെ. ഏതായാലും ടൗൺ വരെ വന്നതല്ലേ. ഞാൻ പോയിട്ട് കുറച്ചു പച്ചക്കറി വാങ്ങിയിട്ട് വരാം. വണ്ടി എത്താറാകുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഇങ്ങെത്തും.”
അവരെ സ്റ്റേഷനിൽ ആക്കി ഞാൻ സാനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ പോയി. കടയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോൾ മൊബൈൽ റിങ് ചെയ്യുന്നു. ഒരു അപരിചിത നമ്പർ ആണ്.
“സതീഷ് എത്താറായോ?”
“ഇതാരാ?”
“ഞാൻ മുരളി.”
“ഇപ്പൊ എത്തും. ഞാൻ ഇറങ്ങി. ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ്.”
“ട്രെയിൻ എത്തി. രണ്ടു മിനുട്ടു കൊണ്ട് പുറപ്പെടും.”
“മുനി എൻട്രൻസിൽ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടാകും.”
“വണ്ടി നേരത്തെ എത്തിയോ?”
“നമ്മുടെ റെയിൽവേ അല്ലെ. എന്ത് പറയാൻ!!”
ഇന്ത്യൻ റയിൽവെയുടെ ഒരോ തമാശകൾ. ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റില്ല. സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ അതാ കാത്തു നിൽക്കുന്നു സൂര്യ തേജസ്സോടെ ടീച്ചർ!! ചുരിദാർ ധരിച്ച ടീച്ചർക്ക് ഒരിരുപത്തിനാലു വയസ്സേ ഇപ്പോൾ തോന്നൂ. ഞാൻ കാർ നിർത്തി. പിന്നിലെ ഡോർ തുറന്നു ടീച്ചർ കയറി.
“ചേട്ടൻ പോയല്ലേ. ഒരു ബൈ പറയാൻ പറ്റിയില്ല. ഈ റയിൽവെയുടെ ഓരോ കളികൾ.”
ടീച്ചർ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ചേട്ടൻ പോയ മൂഡ് ഓഫ് ആയിരിക്കും. ഒരു മിനിട്ടിനു ശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. “ജ്വല്ലറിയിലേക്കല്ലേ?”
“അതെ. കുട്ടന് പ്രയാസമാകുമോ?”
“അതെ, ആകും. ആയാൽ?”
“ബുദ്ദിമുട്ടാകുമെങ്കിൽ പിന്നെ വാങ്ങാം.”
“ഒന്ന് പോ ടീച്ചറെ. അയല്പക്കക്കാർക്കു ഒരു സഹായം ചെയ്യുന്നതിൽ എന്ത് ബുദ്ദിമുട്ട്. ഇന്നലെ രാത്രിയും പകലും മൊത്തം രഘുവേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ കിടന്നു ഓടിയത് ടീച്ചർ കണ്ടില്ലേ. ഇതൊക്കെയല്ലേ ജീവിതം?”
ടീച്ചർ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു ഞാൻ ചോദിച്ചു: ചേട്ടൻ പോയ മൂഡ് ഓഫിൽ ആണല്ലേ?
“ഹേയ്. ചേട്ടൻ നാലുനാൾ കൊണ്ട് ഇങ്ങെത്തും.”
അൽപ നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“സ്വർണ്ണം ധരിക്കാറുണ്ടോ ടീച്ചർ?”
“സ്വർണ ആഭരങ്ങൾ അല്ല, സ്വർണം പൂശിയവയാ. നമ്മൾ അത്ര സമ്പത്തുള്ളവരൊന്നുമല്ലേയ്.”
“എന്നാലും എന്തൊക്കെ ആഭരണങ്ങൾ ഉണ്ട്?”
“സാദാരണ ധരിക്കുന്നവയെല്ലാം ഉണ്ട്. വള, മാല, പാദസരം, റിങ്‌സ്.”
“അരഞ്ഞാണമില്ലേ?” രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു തന്നെ ഞാൻ ചോദ്യം എറിഞ്ഞു. എന്തോ ഒന്നില്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യം.
“ഇല്ല. ഒന്ന് വാങ്ങിത്തരാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ?” ടീച്ചർ ചോദിച്ചു.
“അടുത്ത മാസത്തെ സാലറി കിട്ടട്ടെ.”
“സാലറിയോ? ജോലിക്കു പോകുന്നുണ്ടോ?”
“അതെ, ചെറിയ പാർട്ടൈം ഏർപ്പാടൊക്കെയുണ്ട്. പിന്നെ, ലിസിമ്മയോടു പറയരുത് കേട്ടോ. പോക്കറ്റ് മണി വേണ്ടേ? ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല.”
“ഓ, തീർച്ചയായും.”
എന്റെ ധൈര്യം കൂടി. “ചേട്ടൻ ചോദിക്കില്ലേ ആരാ വാങ്ങിച്ചു തന്നത് എന്ന്?”
“അതൊക്കെ ഞാൻ ഡീൽ ചെയ്തോളാം.”
“ഇപ്പോൾ എന്ത് വാങ്ങാനാ പോകുന്നത്?”
“ഒരു വള അവിടെ കൊടുത്തിരുന്നു. അത് തിരികെ വാങ്ങാൻ ആണ്.”
“ഓക്കേ. ഞാൻ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം.”
ജ്വല്ലറിക്ക് മുമ്പിലെത്തി. അവിടെ കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു ഞാൻ ടീച്ചറെയും കാർത്തിരുന്നു.”
മുരളി ചേട്ടന്റെ കാൾ വന്നു.
“സതീഷ് എത്തിയില്ലേ?”
“ഞാൻ അപ്പോൾ തന്നെ എത്തി ചേട്ടാ. ടീച്ചർ ജ്വല്ലറിയിലാ. ഞാൻ പുറത്തു വെയിറ്റ് ചെയ്യുവാ.”
“ഓക്കേ കുട്ടൻ, താങ്ക്യൂ വെരിമച്. ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചതിന് സോറി. പെട്ടെന്നാണ് ഈ യാത്ര വേണ്ടിവന്നത്.”
“അതിന്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല ചേട്ടാ. പിന്നീട് വിളിക്കാം. ഹാവ് എ സേഫ് ജേണി”
താങ്ക്സ് ഞാനല്ലേ പറയേണ്ടത്. ടീച്ചറെ ഒറ്റയ്ക്ക് കാറിൽ കൊണ്ട് കുറച്ചു നേരമെങ്കിലും കറങ്ങാൻ സമ്മതം തന്ന ചേട്ടനോട്. ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. അൽപ നേരത്തെ കുശലാന്വേഷണങ്ങൾക്കു ശേഷം ഫോൺ വച്ചപ്പോഴേക്കും ടീച്ചറിതാ വരുന്നു.
“സാധനം കിട്ടിയോ?”
“ഓഹ്, കിട്ടി.”
“എന്നാൽ വിട്ടാലോ?”
“പോകാം.”
“മുൻ സീറ്റിലിരിക്കുന്നോ?”
“വേണ്ട കുട്ടാ. ഇത് നിന്റെ ബാംഗ്ലൂർ അല്ല. കേരളമാ കേരളം.”
“ബാംഗ്ലൂർ ആണെങ്കിൽ ഇരിക്കാമായിരുന്നു അല്ലെ? ടീച്ചർ ഒരുനാൾ വാ. ഞാൻ സിറ്റി മുഴുവൻ കാണിക്കാം.” അതിനു ടീച്ചർ ഉത്തരം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒരു ചിരി മാത്രം മിച്ചം.
“പിന്നേ, ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്. മുമ്പ് ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞതാ.”
“എന്താ??”
“ഈ കുട്ടാ കുട്ടാ എന്ന വിളി ഒന്ന് നിർത്തണം. എനിക്ക് നല്ല ഒരു ഉഗ്രൻ പേരുണ്ടല്ലോ. അത് വിളിച്ചാൽ പോരെ?”
“എന്തിനാ ഇത്ര ഫോര്മാലിറ്റി? അതൊക്കെ ഫോർമൽ ആകുമ്പോൾ വിളിച്ചാൽ പോരെ? നമ്മൾ രണ്ടു പേരും മാത്രമുള്ളപ്പോൾ എന്തിനാ ഈ ഫോര്മാലിറ്റി? ഞാൻ കുട്ടാന്ന് തന്നെ വിളിക്കും.”
“ടീച്ചറോട് തർക്കിക്കാൻ ഞാനില്ല.”
“എന്നാലും ആളുകള്ക്ക് ഇടയിൽ നിന്ന് കുട്ടാ എന്ന് വിളിക്കരുത്. പ്ളീസ്”
“സമ്മതിച്ചു.”
“അമ്മയുടെ മുന്നിൽ കുട്ടാ എന്ന് വിളിക്കാവോ?”
“അത് ടീച്ചറുടെ ഇഷ്ടം.”
നേരം ഇതാ പെട്ടെന്ന് പോകുന്നു. ഞാൻ കാർ വേഗത കുറച്ചാണ് ഓടിച്ചിരുന്നത്. വേഗത വളരെ കുറഞ്ഞപ്പോൾ ടീച്ചർ ചോദിച്ചു:
“എന്താ ഇത്ര മെല്ലെ ഓടിക്കുന്നത് കുട്ടാ?”
“എന്താ നമുക്കിത്ര തിരക്ക്?”
“തിരക്കുണ്ടായിട്ടല്ല. ചേട്ടൻ ഇപ്പോൾ വിളിക്കും.”
“ചേട്ടൻ വിളിക്കില്ല.”
“അത് കുട്ടനെങ്ങിനെ പറയാൻ പറ്റും?”
“നോക്കിക്കോളൂ. നാം വീട്ടിൽ എത്തുന്ന വരെ ചേട്ടൻ വിളിക്കില്ല.”
ചേട്ടൻ വിളിച്ച കാര്യം ഞാൻ ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞില്ല. ഓരോ കൊച്ചു തമാശകൾ. ഞാൻ കാറിന്റെ AC കുറച്ചു മിനിമത്തിൽ വച്ചു. ടീച്ചറുടെ ഗന്ധം കാറിൽ നിറയുന്നു.
“എന്താ കുട്ടാ AC കുറച്ചത്? ചൂടാണല്ലോ”
“കുറച്ചു വിയർക്കട്ടെ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് എസി യുടെ സ്മെൽ ഇഷ്ടമല്ല.”
ഞാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ അർഥം ടീച്ചർക്ക് മനസിലായോ ഇല്ലയോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എന്തായാലും ടീച്ചർ അതിനു മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“കുട്ടനെന്നാ തിരിച്ചു പോകുന്നത്? സൺ‌ഡേ അല്ലെ?”
“അതേ.”
“എന്താ ചോദിച്ചേ?”
“ചുമ്മാ.” അൽപ നേരത്തെ മൗനം.
“ചൂട് കൂടുന്നുണ്ടോ?” ഞാൻ വീണ്ടും മൗനം ഭേദിച്ച്.
“ഇല്ല, ഇപ്പൊ ഓക്കേ ആയി.”
“വിയർക്കുന്നുണ്ടോ ടീച്ചർക്ക്?” എത്രത്തോളം ടീച്ചറുമായി എടുക്കാം എന്ന് ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും പരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
“ഉണ്ടെങ്കിലോ?”
ഏകദേശം ഞാൻ വിചാരിച്ച ലൈൻ തന്നെ. ചേട്ടൻ ഉള്ളപ്പോൾ ടീച്ചർ ഒന്നും മിണ്ടില്ലെങ്കിലും. ചങ്ങാത്തം കൂടാൻ താല്പര്യമുള്ള കൂട്ടത്തിൽ തന്നെയാണ് ടീച്ചർ. കുറച്ചു കൂടി അടുത്താൽ നല്ല ഒരു ചങ്ങാത്തതിനുള്ള സ്കോപ്പ് കാണുന്നുണ്ട്. ടീച്ചർക്ക് എവിടെയൊക്കെയാ വിയർക്കുന്നത് എന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്. പതിവ്രതയായ അവരെ കുറിച്ച് എന്റെ മനസ്സിൽ ആവശ്യമില്ലാത്ത ചിന്തകൾ ഒരുപാട് നുരഞ്ഞു പൊങ്ങി. തല്ക്കാലം ഇങ്ങനെ പറയാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
“ഒരു കുളിയോടെ ഈ വിയർപ്പെല്ലാം പോയിക്കിട്ടും.”
എന്റെ ഡബിൾ മീനിങ് ടീച്ചർക്ക് മനസ്സിലായോ എന്നറിയില്ല. “ഉം” എന്ന ഒരു മൂളൽ മാത്രമായിരുന്നു ടീച്ചറുടെ മറുപടി.
“ഇനിയെന്നാ നാട്ടിൽ വരിക?”
“ഇനി ചെന്നാൽ ഒരു മാസം. പിന്നെ എക്സാം ആണ്. ഒരു മാസത്തോളം. അത് കഴിഞ്ഞാൽ അവധിയാണ്.”
“എത്ര നാളുണ്ടാകും അവധി?”
“ഒരു വൺമന്ത്”
“അപ്പൊ നാട്ടിൽ ഉണ്ടാകുമോ? ഒരു മാസം?”
“തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല”
“അതെന്താ?”
“ഒരു നോർത്ത് ഇന്ത്യൻ ട്രിപ്പ് അടിച്ചാലോ എന്നൊരു ആലോചനയുണ്ട്. കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്സന്റെ കൂടെ. പ്ലാൻ ഒന്നും ആയിട്ടില്ല.”
“ഇത്തവണ നാട്ടിൽ വന്നു ഇവിടെ കൂടെ നിന്നുകൂടെ? അമ്മ ഒറ്റക്കല്ലേ?”
അതിനു ഞാൻ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ലിസിമ്മയുടെ കൂടെ വന്നു നിൽക്കാത്തതിന് എനിക്ക് എന്റേതായ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ട്. അതൊന്നും ഇപ്പോൾ ടീച്ചറോട് പറയണ്ട. അതൊന്നും പറയാൻ പറ്റിയ സമയമല്ലിപ്പോൾ. ഈ നേരത്തിന്റെ മൂഡിലേക്ക് പറ്റിയ വിഷയമല്ല അതെന്നു എനിക്കറിയാം.
“ഈ കുഗ്രാമത്തിൽ ഇങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുന്ന കുറേ പാവങ്ങൾ ഉണ്ടേ. ഞങ്ങൾക്കും വേണ്ടേ മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഒക്കെ ഇരിക്കാൻ ആരെങ്കിലും.”
“ലിസിമ്മക്ക് തല്ക്കാലം ടീച്ചർ ഉണ്ടല്ലോ.’
“അപ്പൊ ടീച്ചർക്കൊ?”
“ടീച്ചർക്ക് അമ്മയില്ലേ. പിന്നെ ചേട്ടനും.”
ഞാനും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല. ടീച്ചർ ഏതു വരെ പോകും എന്ന് നോക്കാൻ എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
“എന്ന് കരുതി കുട്ടനും കൂടി വന്നാൽ അധികമാകുമോ? എല്ലാര്ക്കും സന്തോഷമായിരിക്കും.”
“വരാൻ ശ്രമിക്കാം.”
തീർച്ചയായും വരണം എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു മനസ്സിൽ. വെക്കേഷനിൽ ടീച്ചർ ഇവിടെ ഉണ്ടാകണേയെന്നാണു ഇന്നെന്റെ പ്രാർത്ഥന. പക്ഷെ അതങ്ങു പെട്ടെന്ന് പുറത്തു കാണിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ. ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ വെക്കേഷനാകാൻ മനസ്സ് ഇപ്പോൾ തന്നെ കൊതിച്ചു തുടങ്ങി.
“വീടെത്തിയല്ലോ. സംസാരിച്ചിരുന്നു നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല .” ടീച്ചർ പറഞ്ഞു.
“ടീച്ചർ വരുന്നില്ലേ? . ഒരു ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം.” ഞാൻ ഒരു ഫോര്മാലിറ്റി ക്കു വേണ്ടി പറഞ്ഞു. ടീച്ചർ ഇന്നിവിടെ ഉണ്ടാകുമോ എന്നറിയാലായിരുന്നു എന്റെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉദ്ദേശം. ഇതു ടീച്ചർക്കും അറിയാമായിരിക്കും.
“എങ്ങോട്ടു പോകാൻ? ഞാൻ ഇന്ന് അവിടെ തന്നെ. എനിക്ക് പേടിയാ ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിൽ നിൽക്കാൻ.”
“ആൽവേസ് വെൽക്കം”. നൂറു നൂറു സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
കാർ നിർത്തി. ടീച്ചർ ഞങ്ങളുടെ വീടിനകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. ലിസിമ്മ അവിടെയുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. ഞാൻ കാറിനു പുറത്തിറങ്ങി. കവറുകളെടുത്തു സിറ്റ്ഔട്ടിൽ വച്ചു.
വിരുന്നുകാരിയെ സ്വീകരിക്കാനും അവരോടു സംസാരിക്കാനായി എന്റെ മനസു വെമ്പി. ടീച്ചറോട് എന്തുസംസാരിക്കും, ടീച്ചർ എവിടെയായിരിക്കും കിടക്കുക, ഒരുമിച്ചാക്കില്ലേ ഭക്ഷണം കഴിക്കുക, ലിസിമ്മയ്ക്കും ടീച്ചർക്കും കൂടെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കാൻ പറ്റുമല്ലോ, ടീച്ചറെ കുറച്ചുനേരം ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിച്ചിരിക്കാൻ കിട്ടുമോ, എന്തെല്ലാം ആശകളാണ് മനസിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നത്.
വിരുന്നുകാരി, ബുദ്ധിമോശം
“നീ പോയി കുറച്ചു മീൻ വാങ്ങിച്ചു വാ. ഇന്ന് നമുക്ക് അതിഥിയുണ്ട്.”
“ടീച്ചർക്ക് എന്ത് മീനാ ഇഷ്ടം?”
“എന്റെയിഷ്ടം നോക്കണ്ട. കുട്ടന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് വാങ്ങിക്കോ.” ടീച്ചറാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.
“വേറെ വല്ലതും വേണോ?”
“വേണ്ട. മീൻ മുറിച്ചു വാങ്ങിക്കോ.”
“ഓക്കേ.”
മീൻ വാങ്ങി തിരിച്ചെത്തിയ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ടീച്ചറാണ് മീനും മറ്റു പച്ചക്കറികളും വാങ്ങി അടുക്കളയിലേക്കു കൊണ്ട് പോയത്. ടീച്ചർക്ക് ഈ വീട്ടിൽ നല്ല സ്വാതന്ത്രം ആണെന്ന് ഇതിൽ നിന്നൊക്കെ എനിക്ക് മനസിലായി. പൊതുവെ ആരെയും അങ്ങനെ അടുപ്പിക്കാത്ത ലിസിമ്മക്ക് ഇതെന്തു പറ്റി? ഒറ്റക്കുള്ള ജീവിതം കാരണം പെട്ടെന്ന് ഒരു നല്ല കൂട്ട് കിട്ടിയപ്പോൾ ലിസിമ്മക്ക് അവരെ ബോധിച്ചു കാണും. ലിസിമ്മയെ അവിടെ കണ്ടില്ല.
“ലിസിമ്മയെവിടെ?”
“കുളിക്കുകയാ”
“ടീച്ചർ കുളിച്ചോ?” ഞാൻ ധൈര്യത്തോടുകൂടി ചോദിച്ചു. അതിനു അവർ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒരു ചിരി മാത്രം. ഏതൊരു മറുപടിയെക്കാളും സുന്ദരമായ ഒരുപാട് അർത്ഥങ്ങളുള്ള ഒരു സുന്ദരമായ ചിരി.
മീനും പച്ചക്കറിയുമായി ടീച്ചർ അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു. ലിസിമ്മ കുളിക്കുകയാണല്ലോ. ധൈര്യം സംഭരിച്ചു ഞാനും പിന്നാലെ നടന്നു. കവറുകൾ ടേബിളിൽ വച്ച് കിച്ചൻ റാക്കിൽ കയറിയിരുന്നു ടീച്ചർ. ഈ വീട്ടിലെ ഒരു അംഗത്തെ പോലെ. കവറിൽ എന്തൊക്കെ എന്ന് നോക്കിയാ ശേഷം ടീച്ചർ ഒരു വാഴപ്പഴം അടർത്തിയെടുത്തു. ആ നേന്ത്രപ്പഴം മെല്ലെ പൊ തിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“സതീശിന്‌ കുളിക്കണ്ടേ?”
“ഓഹോ, ഇപ്പൊ പേര് മാറ്റിയോ?”
“കുട്ടനല്ലേ പേര് മാറ്റാൻ പറഞ്ഞത്??”
വാഴപ്പഴം പാതി പൊതിച് കയ്യിൽ പിടിച്ചാണ് ടീച്ചർ ഇരിക്കുന്നത്.
“ഓക്കേ ഓക്കേ”
“ടീച്ചർക്ക് വേണ്ടത് എന്തും വിളിച്ചോ.”
“ശരിക്കും? ഇഷ്ടമുള്ള പേര് വിളിക്കട്ടെ?” അതിനു ഞാനും ഒരു ചിരി മാത്രം പാസാക്കി. മറുപടി കൊടുത്തില്ല.
“സമ്മതം കിട്ടിയല്ലോ. സമയമാകുമ്പോൾ വിളിക്കാം.”
ഇതുംപറഞ്ഞു പഴം ഒരു കഷ്ണം മെല്ലെ കടിച്ചെടുത്തു ടീച്ചർ ചോദിച്ചു.
“വെഴം ചൂഴാക്കണോ?”
പഴക്കഷണം വായിൽ വച്ച് ഉരുട്ടിയുള്ള അവ്യക്തമായ ആ ചോദ്യത്തിന് ഞാനും അതുപോലെ അനുകരിച്ചു മറുപടി കൊടുത്തു.
“എന്തിനു?”
എന്നിട്ടു രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ചു കുലുങ്ങിചിരിച്ചു.
“കുളിക്കാൻ.”
“ഞാൻ കൊച്ചു കുട്ടിയൊന്നുമല്ല കേട്ടോ.”
“അത് പിന്നെ എനിക്കറിയില്ലേ.” ഒരു ചിരിയോടു കൂടി കുലുങ്ങിയുള്ള ആ ഉത്തരം എന്നിൽ കുളിർ കോരിയിട്ടു.
“എന്നെ ഇങ്ങനെ കളിയാക്കിക്കോ.”
“എനിക്ക് കളിയാക്കാനും ആരെങ്കിലും വേണ്ടേ.?”
“മുരളി ചേട്ടനുണ്ടല്ലോ.”
“ചേട്ടനോടു ഈജാതി തമാശകളൊന്നും നടക്കില്ല.”
“അപ്പൊ തമാശ കാണിക്കാൻ ഈ പാവം, അല്ലെ?”
“എന്താ.? പറ്റില്ലേ? കുട്ടനും ഗൗരവക്കാരനാണോ? ”
“ടീച്ചർക്കെന്തു തോന്നുന്നു?”
“കുറച്ചു ഗൗരവമൊക്കെയുണ്ട്.”
“കുറച്ചൊക്കെ ഗൗരവമില്ലാതെ എങ്ങനെ പിടിച്ചു നിൽക്കും ടീച്ചറേ? പ്രത്യേകിച്ച് ടീച്ചറെ പോലെയുള്ളവരുടെ മുമ്പിൽ.”
“ഉം, നിന്റെ ഗൗരവവും കൊണ്ട് ഇങ്ങോട്ടു വാ.”
“വന്നാൽ?”
ഒന്ന് ചിരിച്ചതല്ലാതെ ഇതിനു ടീച്ചർ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം, കൈ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി. നല്ല ഇടി കിട്ടും എന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു ആംഗ്യം എനിക്ക് നേരെ കാണിച്ചു ഒരു ശുദ്ധമായ ഒരു പഞ്ചാര ചിരിയും പാസാക്കി. ഇത്രയൊക്കെ അടുത്തിടപഴകുന്ന ടീച്ചറെ ഇതുവരെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ വിട്ടതിൽ എനിക്ക് അതിയായ നിരാശ തോന്നി. ജീവിതത്തിലെ രണ്ടുവർഷം പാഴായിപ്പോയി എന്നുതോന്നിയ ദിനങ്ങളാണ് കടന്നുപോകുന്നത്.
“പിന്നെ, ഇങ്ങനെ ചോദിക്കാതെ എടുത്തു കഴിക്കാൻ ടീച്ചറും കുഞ്ഞൊന്നുമല്ല കേട്ടോ.”
“അയ്യോ, സോറി കേട്ടോ. ചോദിക്കാൻ മറന്നു പോയി. ഇതിനുള്ള ക്യാഷ് ഞാൻ അങ്ങ് തന്നോളാ. എത്രയാ ഒരു പഴത്തിന്റെ വില?”
“ഇപ്പൊ വേണ്ട. സമയം വരുമ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു വാങ്ങിച്ചോളാ.”
“ഇങ്ങനത്തെ കടങ്ങളൊന്നും പിന്നേക്കു വെക്കരുത്. വേണമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ വാങ്ങിക്കോ.”
“പറഞ്ഞില്ലേ. അതിനൊക്കെ ഒരു സമയവും കാലവും ഒക്കെയുണ്ട്. തക്ക സമയത്തു ഞാൻ മേടിക്കും. പലിശയും ചേർത്ത്.”
“പലിശയൊന്നും ഞാൻ തരില്ല.”
“അതൊക്കെ വാങ്ങാൻ എനിക്കറിയാം ടീച്ചറെ.”
“നീ കുറെ വാങ്ങും.”
“വാങ്ങുക തന്നെ ചെയ്യും.”
ലിസിമ്മ കുളി കഴിഞ്ഞു വാതിൽ തുറന്നു.
“എന്നാ മോൻ പോയി നല്ലോണം കുളിച്ചിട്ടു വാ.” അതിനുത്തരം പറയാൻ സാധിക്കും മുമ്പേ ലിസിമ്മ ഹാളിൽ എത്തിയിരുന്നു. “ലിസിമ്മേ ഞാൻ കുളിച്ചിട്ടു വരാം. വിശക്കുന്നു.”
ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുണ്ടും ഡ്രെസ്സും എടുത്തു ബാത്‌റൂമിൽ കയറി. മേലൊക്കെ എന്തോ ഒരു കുളിരു പോലെ. ഈ ടീച്ചർ എന്നെ ശരിക്കും ചാലഞ്ചു ചെയ്യുന്നു. ഇവരുടെ മുന്നിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കുറച്ചു പാട്പെടേണ്ടി വരും. ഇവർ എന്നെ വെറുതെ കൊതിപ്പിക്കുകയാണോ. അതോ എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ ടീച്ചറുടെ ഗന്ധമെങ്കിലും ഒന്ന് ആസ്വദിക്കാൻ അനുവദിക്കുമോ. ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു സാവധാനം ഡ്രസ്സ് അഴിച്ചു. മനസും ശരീരവും നിറയേ കുളിർ. ഡ്രസ്സ് ഹാങ്ങറിൽ വക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അതാ അവിടെ ടീച്ചർ മറന്നു വച്ച രണ്ടു സാധനങ്ങൾ.
ഒരു ബ്രായും പാന്റീസും. വൗ!!! രണ്ടിനും തൂവെള്ള നിറം!!
എടുക്കണോ . വേണ്ടയോ. എടുക്കുന്നത് തെറ്റാണോ? എന്ത് തെറ്റ്? ടീച്ചർ അറിഞ്ഞാൽ മോശമല്ലേ? ടീച്ചർ അറിയുന്നതെങ്ങനെ? ഇനി അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ വച്ചതാണോ ടീച്ചർ? അങ്ങിനെയാവാൻ വഴിയില്ല. എടുക്കാൻ മറന്നു പോയതാവും. ഞാൻ ഇവിടുന്നു കുളിക്കുമെന്ന് ടീച്ചർ കരുതിക്കാണില്ല. രണ്ടും ഒന്ന് എടുത്തു നോക്കാൻ എന്റെ മനം കൊതിച്ചു.
ആദ്യം ബ്രാ എടുത്തു. തൂവൽ പോലെ മൃദുലമായ തുണി. അറിയാതെ ഞാൻ എന്റെ മൂക്കിലേക്കടുപ്പിച്ചു. മാദകത്വം നിറഞ്ഞ വിയർപ്പിന്റെ ഇളം വാസന. അപ്പോൾ ഉപയോഗിച്ചതാണ്. കുളിച്ചു ഡ്രസ്സ് മാറിയ ശേഷം ടീച്ചർ എടുക്കാൻ മറന്നു പോയതാണ്. മനസിനെ ഉന്മാദത്തിലാഴ്ത്തുന്ന ആ ഗന്ധം ഞാൻ ആവോളം ആസ്വദിച്ച്. ശരീരം മുഴുവൻ അത് ആസ്വദിക്കുന്ന പോലെ. എന്റെ പെനിസ് ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ നല്ല ഒന്നാന്തരം ഹാർഡ് ആയി നിന്നു. അപ്പൊ പാന്റീസും ഉപയോഗിച്ചത് തന്നെ ആവും, എന്റെ മനസു മന്ത്രിച്ചു.
ബ്രാ ഒരു കയ്യിൽ പിടിച്ചു മറുകൈ കൊണ്ട് ഞാൻ പാന്റീസ് എടുത്തു. ടീച്ചറുടെ അരക്കെട്ടിന്റെ ചൂട് ഇപ്പോഴും അതിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ ഞാൻ അത് മെല്ലെ എന്റെ മുഖത്തു വച്ചുനോക്കി. ചൂടിന് പകരം നല്ല ഇളം തണുപ്പ്. മെല്ലെ വസാനിച്ചു നോക്കി. ഏതു യോഗിയെയും മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന വാസന. ഇതൊക്കെ ആസ്വദിക്കാൻ ഭാഗ്യം സിദ്ദിച്ച മുരളിയേട്ടനോട് ശരിക്കും അസൂയ തോന്നി.
എന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു പ്രത്യേക സുഖം അരിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അവ രണ്ടും എന്റെ മേലാകെ മെല്ലെ മെല്ലെ തടവി. ഇതു ശരീരത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേക കുളിരു പകർന്നു. ചെയ്യുന്നത് ശരിയോ തെറ്റോ എന്നൊന്നും മനസിലേക്കു വന്നില്ല. ഇടയ്ക്കിടെ അവ രണ്ടും ഞാൻ എന്റെ മുഖത്തിലൂടെ തടവി അതിലെ ഗന്ധം ആവോളം ആസ്വദിച്ചു. ഇത് എന്നെ ഉന്മത്തനാക്കി. എന്റെ മനസ്സുമുഴുവൻ ടീച്ചർ മുഴുകി. ടീച്ചറുടെ പുണ്യ ഭാഗങ്ങളിലൂടെ എന്റെ മുഖവും നാസാരന്ധ്രങ്ങളും പരതിനടക്കുന്ന ഒരനുഭൂതിയാണ് എന്റെ മനസ്സും ശരീരവും മുഴുവൻ.
എന്റെ പെനിസിനെ ഞാൻ മെല്ലെ തലോടാൻ തുടങ്ങി. അവൻ എന്തിനും തയ്യാറായിരിക്കുന്നു. അവനെ മെല്ലെ തടവി ഞാൻ എന്റെ ശരീരത്തെയും മനസ്സിനെയും ആനന്ദിപ്പിക്കാനൊരുങ്ങി. ഒരു കൈ കൊണ്ട് ഞാൻ അവനെ ആനന്ദിപ്പിക്കുമ്പോൾ മറു കൈ കയ്യിലുള്ള ടീച്ചറുടെ സ്വകാര്യതയിലെ കാമം നിറഞ്ഞ ഗന്ധം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാ ഇങ്ങനെയൊരു അനുഭവം. ജീവിതത്തിലെ ഓരോ ആദ്യാനുഭവങ്ങളും ഓരോ ആദ്യാനുഭൂതികളാണ്. അവ നൽകുന്ന സുഖങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ പിന്നീടൊരിക്കലും ലഭിക്കുകയോ മറക്കുകയോ ഇല്ല.
മേലാകെ സുഖം കൂടിക്കൂടിവന്നു. ഞാൻ എവിടെയാണോ എന്താണോ ചെയ്യുന്നത് എന്നൊന്നും മനസ്സിൽ ഇല്ലേയില്ല. എന്റെ ശ്വാസത്തിന്റെ ഗതിയും പെനിസിനെ താലോലിക്കുന്ന രീതിയും ആവേശം കൂടി വന്നു. ചെയ്യുന്നതിനെല്ലാം വേഗം കൂടിക്കൂടിയും സുഖം ഇരട്ടിച്ചിരട്ടിച്ചും വന്നു. ഒരുവേള എല്ലാം മറന്നു സുഖത്തിനു വേണ്ടി ശരീരവും മനസ്സും കൊതിച്ചു. ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്ന് ഒരിക്കലും എന്റെ മനസിലേക്കു വന്നതേയില്ല. അതിയായ സുഖത്തിൽ ലയിച്ചു ഞാൻ അറിയാതെ നിലത്തിരുന്നുപോയി. ഇതിനോടകം എന്റെ ശരീരം രതിസുഖത്തിന്റെ കൊടുമുടി കയറിയിരുന്നു. എൻറെ കൂടെ ഒരു സാങ്കല്പിക സഹയാത്രികയായി ടീച്ചറെയും ഞാൻ കൂട്ടിയിരുന്നു. ടീച്ചറുടെ സംസാരവും ചിരിയും കണ്ണുകളും ചുണ്ടുകളും മേനിയാകെ എന്റെ മനസിലേക്കു വന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ടീച്ചർ സംസാരിക്കുമ്പോഴും ചിരിക്കുമ്പോഴുമുള്ള ഓരോരോ ഭാവങ്ങളും ഓരോരോ ഫ്രെയിമുകളായി മനസിലൂടെ മിന്നിമറിഞ്ഞു. അല്പനേരംത്തിന് ശേഷം സാവധാനം ശരീരവും മനസ്സും തണുക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അവനെ താലോലിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ശേഷം ഒന്നുരണ്ടു മിനുട്ടോളം ഞാൻ അനങ്ങാതെയിരുന്നു. അൽപാൽപമായി സാങ്കല്പിക ലോകത്തുനിന്നും ഞാൻ ഈ ലോകത്തേക്ക് തിരിച്ചു വരാൻ തുടങ്ങി. ബ്രായും പാന്റീസും ഞാൻ ഹാങ്ങറിൽ തന്നെ വച്ചു. ശരീരത്തിന്റെ കാമം അൽപാൽപം തണുത്തു തുടങ്ങി. തലക്കുള്ളിൽ സന്തോഷമോ നിരാശയോ കുറ്റബോധമോ എല്ലാംകൂടി ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞു നടക്കുന്നു.
തണുത്ത വെള്ളം ഷവറിൽ നിന്ന് മേലാകെ വീണപ്പോൾ ശേഷിക്കുന്ന കാമവും ആവേശവുമെല്ലാം അതിന്റെ കൂടെ ഒലിച്ചുപോയി. കുറ്റബോധവും ലജ്ജയും അവയുടെ സ്ഥാനം കയ്യടക്കി. വെള്ളത്തോടൊപ്പം കുറ്റബോധവും ലജ്ജയും നിരാശയും എന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ തുളച്ചകത്തു കയറിയപോലെ തോന്നി.കുളി കഴിഞ്ഞു ഡ്രസ്സ് മാറ്റി. എന്നാൽ നഷ്ടപെട്ട വിവികം ഇപ്പോഴും തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല. കുളികഴിഞ്ഞു മേൽ തോർത്തുമ്പോൾ ഞാൻ ചില കണക്കുകൂട്ടലുകളൊക്കെ നടത്തി. ടീച്ചറുമായി കൂടുതൽ അടുക്കാനുള്ള കണക്കുകൂട്ടലുകൾ. ഒരു വെളിവില്ലാത്ത വിഡ്ഢിയുടെ കണക്കുകൾ.
ബ്രായും പാന്റിയും ടവ്വലിനകത്തു പൊതിഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ റൂമിൽ കൊണ്ട് പോയി വച്ചു. മുടിയെല്ലാം ചീകി ഒരു മൂളിപ്പാട്ടും പാടി ഞാൻ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ വന്നിരുന്നു. ലിസിമ്മ ഫോണിലാണ്. ആരാണെന്നറിയില്ല. ടീച്ചർ ലിസിമ്മയുടെ റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി വന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ടേബിളിൽ എന്റെ ഓപ്പോസിറ്റായിരുന്നു.
“എന്തെങ്കിലും മറന്നു വച്ചോ?” ഞാൻ ആവേശത്തിൽ ചോദിച്ചു.
“ആര്?”
“ടീച്ചർ തന്നെ.”
“എവിടെ?”
“ബാത്‌റൂമിൽ.”
അൽപനേരം അങ്ങിനെ ഇരുന്നു, കാര്യം പെട്ടെന്ന് പിടികിട്ടിയ ടീച്ചർ ഒറ്റയടിക്ക് എഴുന്നേറ്റു ബാത്റൂമിലേക്ക് ഒരു കുതിപ്പ്. അവിടെ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. നാണിച്ചു ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ടീച്ചർ തിരിച്ചുവരുമെന്നാണ് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത്. ഇതും പറഞ്ഞു ടീച്ചറെ കളിയാക്കാമെന്നും അതുവഴി അവരോടു കൂടുതലെടുക്കാമെന്നും വിഡ്ഢിയായ ഞാൻ കണക്കുകൂട്ടിയിരുന്നു. ഒരു മിനിറ്റോളം അവിടെ തങ്ങിയ ശേഷം ടീച്ചർ തിരിച്ചു വന്നു. ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനു വിപരീതമായി, ടീച്ചറുടെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു. ഞാൻ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു സിംഹിണിയുടെ ഭാവം. എനിക്കു പേടിയായി.
“അത് എവിടെ?”
“എന്ത്?” ഒന്ന് കളിപ്പിക്കാൻ എന്ന് ഞാനും കരുതി. എനിക്ക് അതല്ലാതെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ കിട്ടിയില്ല. ടീച്ചർ തണുക്കും എന്നു ഞാൻ കരുതി. എന്നെ കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ കളിയാക്കാൻ നോക്കുന്ന ആളല്ലേ.. ഇത് എന്റെ അവസരമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതി.
“മറന്നു വച്ചോ അതോ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ വച്ചതാണോ?”
“കുട്ടാ. കളിക്കല്ലേ. എവിടെയാ വച്ചത്?”
“ഞാൻ അമ്മയോട് പറയണോ?”
പാന്റിയും ബ്രായും ഞാൻ കൈക്കലാക്കി എന്ന് മനസിലാക്കിയ ടീച്ചറുടെ മട്ടു മാറി. ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലെ അല്ല കാര്യങ്ങൾ പോകുക എന്ന് തോന്നുന്നു. ടീച്ചർ നല്ല ദേഷ്യത്തിലാണ്. വേണ്ടിയില്ലായിരുന്നു. അവിടെ തന്നെ വച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു. ഞാൻ അതവിടെ കണ്ടെന്ന് പിന്നീട് പറഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു. അതിബുദ്ധി കാണിച്ചതിനെ ഞാൻ പഴിച്ചു. എനിക്ക് പേടിയായി. എന്റെ കൈകൾ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. ശരീരത്തിൽ നിന്നും ചൂട് പുറത്തേക്കു വരുന്നപോലെ.
“ഞാൻ അവിടെ തന്നെ വക്കാം” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
മുഖം ചുവപ്പിച്ചു എന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയതല്ലാതെ ടീച്ചർ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ ആത്മവിശ്വാസം മുഴുവൻ ചോർന്നു പോയി. ചുണ്ടുകൾ വരളുന്ന പോലെ തോന്നി. എന്റെ ശബ്ദവും അല്പം ഇടറിയതു ടീച്ചറും അറിഞ്ഞു. ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഞാൻ ചെയ്‌തതോർത്തു എന്നെ തന്നെ പ്രാകി. പോരാത്തതിന് മറന്നു വച്ചതോ മനഃപൂർവം വച്ചതോ എന്ന ചോദ്യവും. ഒരു വിധം ടീച്ചറോട് കമ്പനി ആയി വന്നതായിരുന്നു. എല്ലാം തുലച്ചു. നാശം!
ലിസിമ്മ മുറി തുറന്നു പുറത്തു വന്നു.
“വിശക്കുന്നമ്മേ.” ഞാൻ ഒരുവിധം എല്ലാം മറച്ചുവച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
“എടുത്തു കഴിക്കരുതായിരുന്നോ?”
“വേഗം താ.”
ലിസിമ്മ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി.
“സോറി. ഞാൻ അറിയാതെ ചെയ്തതാ. സോറി… ഞാൻ തിരിച്ചു വക്കാം. ”
ഞാൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ അമ്മയോടു പറയാം.”
“അറിയാതെ ചെയ്തു പോയതാ. ദേഷ്യപ്പെടരുത്. പ്ലീസ്…. ലിസിമ്മയോട് പറയല്ലേ. ലിസിമ്മയെ കുറിച്ചു നിങ്ങൾക്കൊന്നും അറിയില്ല. എനിക്ക് പിന്നെ ഇവിടെ വരാൻ തന്നെ പറ്റില്ല.”
ഒന്നും മിണ്ടാതെ ടീച്ചർ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി. ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു നേരെ റൂമിൽ പോയി. മോഷണ മുതൽ എടുത്തു മെല്ലെ വീണ്ടും ടവ്വലിനകത്തു പൊതിഞ്ഞു വച്ചു നേരെ താഴെ ബാത്‌റൂമിൽ തന്നെ കൊണ്ടുപോയി വച്ചു. ഭാഗ്യം!! ലിസിമ്മയും ടീച്ചറും അടുക്കളയിൽ തന്നെയാണ്. ഒരു മഹാപാതകം ചെയ്തതിനു പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്ത ആശ്വാസം. ടീച്ചറുടെ ദേഷ്യം ഒന്ന് തണുത്താൽ മതിയായിരുന്നു. ലിസിമ്മയോടെങ്ങാനും പറയുമോ ദൈവമേ?
ലിസിമ്മയും ടീച്ചറും ഒരുമിച്ചാണ് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് വന്നത്. ടീച്ചറെങ്ങാനും ലിസിമ്മയോട് പറഞ്ഞോ? എന്റെ ഹൃദയം പടപാടാ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
പാത്രങ്ങൾ ടേബിളിൽ വച്ച ശേഷം ലിസിമ്മ അടുക്കളയിലേക്കു തന്നെ പോയി. ടീച്ചർ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നില്ല. എനിക്ക് അങ്ങോട്ടും നോക്കാൻ പേടി.
“ഞാൻ തിരിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നു ഞാൻ ആംഗ്യരൂപത്തിൽ ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു.. ടീച്ചർ മൂർച്ചയേറിയ ഒരു നോട്ടം എനിക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു. ആദ്യമേ ഉരുകി നിൽക്കുന്ന ഞാൻ. ഒന്നും പറയാനോ ചോദിക്കാനോ സാധിക്കുന്നില്ല.
സോറി എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി പറഞ്ഞു ഞാൻ ചപ്പാത്തി എടുത്തു ടീച്ചറുടെ പാത്രത്തിലേക്കിട്ടു കൊടുത്തു. ലിസിമ്മ വന്നിരുന്നു.
“എന്താ നിങ്ങൾ ഊമകളെ പോലിരിക്കുന്നത്?” രണ്ടു പേർക്കും മൗനം.
“കുട്ടൻ വിശന്നു പൊരിഞ്ഞിരിക്കുകയാ.”
ടീച്ചറുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ ഉള്ളിലെ മഞ്ഞുമല ഉരുകുന്ന ഒരു പ്രതീതി. എന്നാലും ടീച്ചർ അതികം സംസാരിച്ചില്ല. ആ പ്രസരിപ്പും ആവേശവും ഒന്നും മുഖത്തു കാണാനില്ല. ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും അധികമൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല.
“എന്ത് പറ്റിയെടാ നിനക്ക്?” ലിസിമ്മയുടെ ചോദ്യം.
“ഒരു പനി വരുന്നോ എന്ന് സംശയം” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ലിസിമ്മ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒന്നും എന്റെ മനസിലേക്ക് പോയില്ല. നല്ല വിശപ്പുണ്ടെങ്കിലും കഴിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. രണ്ടു ചപ്പാത്തി തന്നെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് തിന്നത്. വേഗം തീർത്തു ഞാൻ കൈ കഴുകാൻ എഴുന്നേറ്റു.
അടുക്കളയിൽ പോയി കൈ കഴുകി ഞാൻ നേരെ മുകളിലേക്ക് കോണി കയറി.
“ഞാൻ കിടക്കുകയാ.”
“ഉം” എന്ന് മാത്രം ലിസിമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ലിസിമ്മ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്ന സംശയം വീണ്ടും വീണ്ടും എന്നെ അലട്ടി. ചെയ്ത മഹാ മണ്ടത്തരമോർത് എനിക്കന്നുറക്കം വന്നില്ല.
ടീച്ചറുമായി അൽപ നേരം ടീവി കണ്ടിരുന്നു തമാശയൊക്കെ പറഞ്ഞിരിക്കാം. അത് വഴി കൂടുതൽ അടുക്കാൻ ശ്രമിക്കാം. പറ്റിയാൽ ടീച്ചറുടെ മൊബൈൽ നമ്പർ ഒന്ന് വാങ്ങാം. എന്തൊക്കെ പ്ലാനുകളായിരുന്നു മനസ്സിൽ. എല്ലാം തകർന്നു തരിപ്പണമായി. വീണിതല്ലോ കിടക്കുന്നു. സ്ത്രീകളോട് പെരുമാറാൻ എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല. എന്നാണാവോ എനിക്കൊരു പക്വത വരിക?
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും എനിക്കുറക്കം വന്നില്ല. ലാപ്ടോപ്പ് എടുത്തു ഇൻറർനെറ്റിൽ പലതും പരതി. ഒന്നിലും ശ്രദ്ധ പതിയുന്നില്ല. മനസ്സ് ആകെ ഇളകി മറിയുന്നു.
നേരം ഒരു മൂന്ന് മണിയെങ്കിലും ആയിക്കാണും. ദാഹിച്ചു വലഞ്ഞ ഞാൻ അല്പം വെള്ളം കുടിക്കാം എന്ന് കരുതി താഴെ ഹാളിലേക്ക് ഇറങ്ങി.
ഓഹ്. അടുക്കളയിലെ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കാതെയാണോ ഇവർ ഉറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്? ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഹാളിലെ ലൈറ്റ് ഓണാക്കാതെ ഞാൻ നേരെ അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു. ഫ്രിഡ്ജ് അടുക്കളയിലാണ്. അടുക്കളയിലെ കാഴ്ച കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി!!!
അതാ നിൽക്കുന്നു ടീച്ചർ!!
എന്നെ കണ്ട ടീച്ചറിൽ യാതൊരു ഭാവ വ്യത്യാസവും കണ്ടില്ല. സാരിയാണ് ടീച്ചറുടെ വേഷം. ചുരിദാർ ആയിരുന്നല്ലോ രാത്രി ഉടുത്തിരുന്നത്. പിന്നെ എന്തിനു സാരിയിലേക്കു മാറി? ഒരു പക്ഷെ ഉറങ്ങുമ്പോൾ സാരി ആയിരിക്കും സൗകര്യം. അലക്ഷ്യമായാണ് സാരി ഉടുത്തിരിക്കുന്നത്. ടേബിളിൽ ചാരി നിൽക്കുകയാണ്. ഒറ്റ നോട്ടമേ ടീച്ചറെ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളു. വീണ്ടും നോക്കാൻ മനസ്സുറർക്കുന്നില്ല. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞ രൂപം എന്നിൽ വല്ലാത്ത നഷ്ടബോധമുണ്ടാക്കി. ഒന്നുകൂടി നോക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ എന്ന നഷ്ടബോധം.
വെളുവെളുത്ത ആലില വയർ നല്ലവണ്ണം പുറത്തു കാണുന്ന രീതിയിൽ നല്ലവണ്ണം താഴ്ത്തിയാണ് സാരി ഉടുത്തിരുന്നത്. രാത്രിയായതുകൊണ്ടാവാം. പകൽ ടീച്ചർ ഇങ്ങനെയല്ല വസ്ത്രം ധരിക്കാറ്. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കണ്ടപ്പോൾ ബ്ലൗസിനും വലുപ്പം കുറവാണെന്നു തോന്നി. മുടിയെല്ലാം അഴിച്ചു രണ്ടു തോളിലൂടെയും തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. സുന്ദരമായ പൊക്കിൾ ആരെയും വശീകരിക്കാൻ തക്കവണ്ണം പുറത്തു കാണുന്നു. ഞാൻ ഇവിടെ വരുമെന്ന് ടീച്ചർ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചു കാണില്ല. എന്നാലും വയർ ഭാഗമോ പൊക്കിളോ മറക്കാനോ ചാരി നിൽക്കുന്ന പൊസിഷൻ മാറ്റാനോ ടീച്ചർ ഒരു ശ്രമവും നടത്തുന്നില്ല. എന്തോ പ്രശ്നം ടീച്ചറെ അലട്ടുന്ന പോലെ തോന്നി. മുരളി ചേട്ടനെ കാണാഞ്ഞിട്ട് ഉറക്കം വരുന്നില്ലേ? അതോ തലവേദനയോ മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളോ? അതോ ഞാൻ തന്നെ ഉണ്ടാക്കിയ പ്രശ്നത്തിന്റെ ബാക്കിയാണോ? ചോദിക്കാൻ ഒട്ടും ധൈര്യമില്ല.
വെള്ളം കുടിച്ചു തീരുന്നതു വരെ ഞാൻ ടീച്ചറെ നോക്കിയില്ലെങ്കിലും അവരെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു. നിൽക്കുന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിൽക്കുകയാണവർ. ടീച്ചർ എന്നെ തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. വൈകുന്നേരത്തെ സംഭവങ്ങൾ കാരണം ടീച്ചറോട് മിണ്ടാനോ മുഖത്തു നോക്കണോ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാണല്ലോ ഞാൻ.
ടീച്ചർക്കും ഉറക്ക് വന്നില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു. വൈകുന്നേരത്തെ സംഭവം അവരെയും ഉലച്ചോ? ദൈവമേ! എന്തൊരു പാപമാണ് ഞാൻ ചെയ്തത്. അതോ ഇനി ടീച്ചറും എന്നെ പോലെ വെള്ളം കുടിക്കാൻ വന്നതാണോ? അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ എന്തിനാ അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നത്? ഞാൻ വന്നിട്ടും അവിടെ നിന്നും പോകുന്ന മറ്റൊന്നും ഇല്ല. ഒന്നും ചോദിക്കാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥ! രാത്രി വസ്ത്രം എന്തിനു മാറി? ഇനി മുരളിച്ചേട്ടനുമായി വല്ല വഴക്കും? ചേട്ടനു വല്ല പ്രശ്നങ്ങളും? ദൈവമേ, ഇന്നായിരുന്നു ഇതൊക്കെ ചോദിക്കാനും അടുക്കാനും പറ്റിയ ദിവസം. എല്ലാം കളഞ്ഞുകുളിച്ച എന്നെച്ചൊല്ലി എനിക്കു ലജ്ജ തോന്നി.
വെള്ളം കുടിച്ചു ഫ്രിഡ്ജിന്റെ വാതിലടച്ചു ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് കടന്നു. കോണിപ്പടിയിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ ലിസിമ്മയുടെ റൂമിൽ വെളിച്ചമുണ്ട്. വാതിൽ അല്പം തുറന്നിരിക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ എന്ന് ചോദിക്കണം എന്ന് തോന്നി. പക്ഷെ വൈകുന്നേരത്തെ പ്രശ്നം കാരണം ചോദിക്കാൻ ധൈര്യം വന്നില്ല.
കോണിപ്പടി കയറി ഞാൻ റൂമിലെത്തി. വീണ്ടും ബെഡിൽ കിടന്നു തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു. എന്തൊക്കെയോ ആലോചിചു കിടന്നു. എപ്പഴോ അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി.
ഇന്നും ഉണർന്നപ്പോൾ നേരം ഒരുപാട് വൈകി. 12 മണിക്ക് താഴെ നിന്നുള്ള ഫോൺ കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്. മാർക്കറ്റിൽ പോകണം, മീൻ വാങ്ങണം. ഇന്നലെത്തന്നെ ലിസിമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു. ബെഡിൽ കിടന്നു ഞാനോർത്തു. അതിനു ശേഷമാണ്. ഇന്നലെ ചെയ്ത വിഡ്ഢിത്തങ്ങൾ മനസിലേക്കുവന്നത്. അതോടെ എല്ലാ മൂഡും പോയി.
ടീച്ചറെ അവിടെ കണ്ടില്ല. ലിസിമ്മയോടു ചോദിക്കാനും ധൈര്യമില്ല. രാവിലെ തന്നെ വീട്ടിലേക്കു പോയി കാണും എന്ന് കരുതി.
ലിസിമ്മ ഇന്നെന്തോ ഗൗരവത്തിലാണ്. എന്റെ പേടി വിട്ടുവരുന്നില്ല. ടീച്ചർ രാത്രി നടന്നത് ലിസിമ്മയോടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്ന ഭയമായിരുന്നു ഉള്ളിൽ. അതിനാലാവുമോ ഈ ഗൗരവം? എന്തായാലും അന്ന് രാത്രി വരെ ഞാൻ റൂമിൽ തന്നെ കഴിച്ചു കൂട്ടി.
=======================================
അടുത്ത ദിവസം രാത്രിയായിട്ടും ടീച്ചർ വരുന്നില്ല. ടീച്ചറുടെ വീട്ടിൽ വെളിച്ചവും കാണുന്നില്ല. എന്ത് സംഭവിച്ചു? ലിസിമ്മയോടു ചോദിക്കാനും വയ്യ.
ഞാനൊന്ന് പുറത്തിറങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു. സ്കൂൾ കൂട്ടുകാരെ ആരെയെങ്കിലും കാണാതിരിക്കില്ല. മനസൊക്കെയൊന്നു ഫ്രഷ് ആക്കിയിട്ടു വരാം.
കവലയിൽ പോയി. ബഷീറിനെയും ജോസിനെയും കണ്ടു. ഞങ്ങൾ സ്കൂളിൽ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു. സ്കൂളിലെ തമാശകളും, മറ്റു കഥകളും പറഞ്ഞിരുന്നു നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല. പത്തു മണിയായിക്കാനും. വീട്ടിൽ മടങ്ങിയെത്തി.
വീട് പൂട്ടിയിരുന്നു. വീട് തുറന്നു അകത്തു കയറി. ലിസിമ്മ ഡിന്നർ എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്. ലിസിമ്മ ഉറങ്ങിയോ? എവിടെ പോയി? റൂം തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഡോർ ഉള്ളിൽ നിന്നും അടച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്ന് നേരത്തെ ഉറങ്ങി കാണും.
രണ്ടാമത്തെ റൂം തുറന്നു കിടക്കുന്നു. അപ്പോൾ ടീച്ചർ?
ടീച്ചറും ലിസിമ്മയുടെ റൂമിൽ തന്നെ കിടന്നോ? ഹേയ്. അതിനു വഴിയില്ല. സ്വന്തം റൂമിലേക്ക് ആരെയും അടുപ്പിക്കാത്ത ആളാണല്ലോ ലിസിമ്മ. അപ്പൊ പിന്നെ ടീച്ചർ എവിടെ? ഞാൻ എന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി.
ചെമ്പകത്തിൽ വെളിച്ചം കാണുന്നുണ്ട്. മുരളി ചേട്ടൻ വന്നോ? നാല് നാൾ കഴിഞ്ഞു വരും എന്നാണല്ലോ പറഞ്ഞിരുന്നത്. അതോ ടീച്ചർ ഇന്ന് ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ചോ?
ഇന്നലെ ഞാൻ ചെയ്ത അബദ്ദം കാരണം ആണോ ഇതെല്ലാം? ഒന്നും അറിയാൻ ഒരു വഴിയുമില്ല. ലിസിമ്മയെ വിളിക്കാൻ ഒരു പേടി.
മുരളി ചേട്ടനെ വിളിച്ചു നോക്കിയാലോ? നമ്പർ ഉണ്ടല്ലോ കയ്യിൽ. വേണ്ട. അതിനും ഒരു പേടി. കാരണം ഇന്നലത്തെ സംഭവം തന്നെ. അല്ലെങ്കിൽ പറയാൻ വേറെ എന്തെങ്കിലും വിശേഷങ്ങളോ മറ്റോ വേണം. അതൊന്നും തന്നെ ഇല്ലതാനും. ടീച്ചർ ചേട്ടനോടെങ്ങാനും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമോ? ദൈവമേ. ഭർത്താവിനോട് പറയാതിരിക്കുമോ? എന്റെ മനസിൽ ആശങ്ക ഒഴിയുന്നില്ല..
കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചെമ്പകത്തിലെ ലൈറ്റണഞ്ഞു. ഒരു സിനിമ കാണാൻ ഇരുന്നു ഞാനും എപ്പോഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി. ബാക്കി ദിവസങ്ങൾ സാദാരണ പോലെ കടന്നു പോയി.
=======================
യാത്ര പറയൽ
വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ചയായി. ഇന്ന് ഞായറാഴ്ചയാണ്. രാത്രിയാണ് ബാംഗ്ലൂർ ബസ്.
ടീച്ചറെ പിന്നീട് കണ്ടിട്ടില്ല. ഇനി ഞാനില്ലാത്തപ്പോൾ വീട്ടിൽ വന്നിരുന്നോ ഇല്ലയോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല. ലിസിമ്മയോടു കൂടുതൽ ചോദിക്കാനോ സാധ്യമല്ല. ചെമ്പകത്തിൽ പോയി മുരളി ചേട്ടനോട് ഒന്ന് കുശലം പറഞ്ഞു പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വരാം എന്ന് കരുതിയാലും അതിനുള്ള ധൈര്യം കിട്ടിയില്ല.
പതിനൊന്നു മണിക്കാണ് ബസ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുന്നത്. പത്തു മണിക്ക് വീട്ടിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടണം. ലിസിമ്മയും ഞാനും 8 മണിക്ക് തന്നെ ഡിന്നർ കഴിച്ചു.
ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചാണ് ഡിന്നറിനിരുന്നത്. ഡിന്നർ സമയത്തു ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും സംസാരിച്ചില്ല. ഒരു പ്രതേക സ്വഭാവമാണ് ലിസിമ്മക്കു. ചിലപ്പോൾ എന്നെ മോനെ പോലെ നോക്കും. ചിലപ്പോൾ എന്നോട് എന്തോ ഒരു ദേഷ്യം പോലെ ആയിരിക്കും. ഇന്ന് ഞാൻ പോകുന്നതിൽ സങ്കടം ഉള്ള പോലെ തോന്നുന്നു.
കഴിഞ്ഞ ദിവസം ധരിച്ച ഗൗണാണ് ലിസിമ്മ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. സ്ത്രീകൾ കുളിച്ചശേഷം അണിയുന്നതരം ഗൗൺ.അതിനടിയിൽ ലിസിമ്മ മറ്റുവസ്ത്രങ്ങളൊന്നും ധരിച്ചിട്ടില്ല എന്നുറപ്പാണ്. മാറിടം അൽപം തുറന്നിരിക്കുന്ന മട്ടിലാണ് ലിസിമ്മയിരിക്കുന്നത്. ധരിച്ച ബ്രായുടെ മധ്യഭാഗവും മുലയിടുക്കും അൽപം പുറത്തുകാണാം. അങ്ങോട്ടു നോക്കാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്നാലും ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ ഞാൻ അവിടെ നോക്കുന്നത് ലിസിമ്മയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുകയും ചെയ്തു.
ഞാൻ വീട്ടിലുള്ളപ്പോൾ മിക്കവാറും വലിയ അടുപ്പം കാണിക്കില്ലെങ്കിലും ഞാൻ പോകുന്ന ദിവസം അവർക്കു വലിയ നിരാശയാണ്. അന്ന് എനിക്ക് നല്ല ഭക്ഷണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിത്തരും. കൊണ്ടുപോകാനായും ഭക്ഷണമൊരുക്കും. സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിക്കും. പോകുന്നതിൽ അവർക്കു വിഷമമുണ്ടെന്നു തീർച്ചയാണ്. ഞാൻ ഇവിടെയുള്ളപ്പോൾ ലിസിമ്മക്കു ഒരു ധൈര്യമുള്ളപോലെയാണ്. ഒറ്റക്കുള്ള ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളാകാം.
ഡിന്നർ കഴിഞ്ഞു ലിസ്സിമ്മ ഹാളിൽ സോഫയിൽ ഇരുന്നു. “കുട്ടൻ ഇവിടെയിരി.”
ലിസിമ്മ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ ഇരിക്കണം. അതാണ് ഈ വീട്ടിലെ നിയമം. അമ്മ പോയ ശേഷം എനിക്ക് ഈ വീട്ടിൽ ഒരു സ്വതന്ത്രവും ഇല്ല. ലിസിമ്മ പറയുന്നതാണ് നിയമം. പണ്ടേ എന്നെ അനുസരിപ്പിച്ചു നിർത്തിയതാണ്. മറിച്ചൊന്നും പറയാൻ ഞാൻ പഠിച്ചിട്ടില്ല. അച്ഛൻ ലീവിൽ വരുമ്പോഴാണ് എനിക്ക് കുറച്ചെങ്കിലും ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുന്നത്. എന്നാൽ എന്നെ പഠിപ്പിക്കാനും അതിനുവേണ്ട എന്തു സഹായം ചെയ്യാനും ലിസിമ്മക്ക് വലിയ സന്തോഷമാണുതാനും.
അവരെ അനുസരിക്കാനേ ഞാൻ പഠിച്ചിട്ടുള്ളു. സോഫയിൽ ഞാനും ഇരുന്നു. എന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു ലിസ്സിമ്മ. എൻറെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ടു പിടിച്ചു.
“എന്റെ മോനിനി എന്നാ വരിക?”
“എക്സാം കഴിയട്ടെ.”
“ഒരു മാസം കൂടിയല്ലേ ഉള്ളു?”
“ഏകദേശം. അത് വരെ ടീച്ചർ കൂട്ടുണ്ടല്ലോ.”
“മുനിയുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ ഇവിടെ ഒറ്റക്കാ. അവൾക്ക് എന്നും വരാൻ പറ്റില്ലല്ലോ. മുരളിയുണ്ടാകുമ്പോൾ രാത്രി അവൾ അവിടെ അല്ലെ?”
“മോൻ എന്റെ മടിയിലൊന്നു കിടക്കുവോ?”ചിലപ്പോൾ ഇങ്ങനെ അമിത സ്നേഹ പ്രകടനം കാണിക്കും ലിസിമ്മ. ചിലപ്പോൾ നേരെ തിരിച്ചും.
എന്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ വിരലോടിച്ചു ഒരുപാട് നേരം ലിസിമ്മ അങ്ങനെ ഇരുന്നു. കോളേജിലെയും ബാംഗ്ലുരിലെയും പുതിയ വിശേഷങ്ങൾ എല്ലാം സ്നേഹം കലർന്ന ഭാഷയിൽ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. മുമ്പെന്നോട് ചെയ്ത നല്ലതല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ക്ഷമ ചോദിക്കുന്ന ഒരു ശരീരഭാഷയായിരുന്നു ലിസിമ്മക്കപ്പോൾ. എന്റെ എല്ലാ യാത്രകളുടെയും ദിവസം ഈ സ്നേഹം പതിവാണ്. ഒറ്റപ്പെടൽ കാരണമാകാം.
ലിസിമ്മയുടെ മടിയിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഒരുപാട് കിടന്നിട്ടുണ്ട്. അവിടെ ചൂട് പറ്റി കിടക്കാൻ നല്ല സുഖമാണ്. മുമ്പും ഒരുപാടുതവണ ഞാനങ്ങനെ കിടന്നിട്ടുണ്ട്. നാൽപതു വയസ്സായിട്ടുണ്ടാകും ലിസിമ്മക്ക്. എന്നാലും ഇന്നും ഒരു മുപ്പത്തഞ്ചിന്റെ ചുറുചുറുക്കാണ്‌. തൊലിയിൽ അല്പംപോലും ചുളിവ് വീണിട്ടില്ല. തലമുടി നരക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. നന്നായി ഒരുങ്ങി, കണ്ണെഴുതി മേക്കപ്പൊക്കെ ചെയ്തേ പുറത്തൊക്കെ പോകൂ. നല്ല ഉയരവും അത്യാവശ്യം തടിമിടുക്കുമുള്ള ലിസിമ്മയെ ആരുകണ്ടാലും ഒന്ന് നോക്കിപ്പോകും. തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന ലിസിമ്മയെ കണ്ടാൽ ആർക്കും ഒരു ആദരവൊക്കെ തോന്നും. ആകർഷണവും. എന്നെക്കാളും ഉയരമുണ്ട് ലിസിമ്മക്ക്. അവരുടെ കൂടെ പുറത്തുപോകുമ്പോൾ ആളുകൾ മുഴുവൻ അവരെ നോക്കുന്നതുകാണാം. ലിസിമ്മ അത് ഒരുപാട് ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്.
എന്റെ മുടിയിഴകളും കവിളിലും ലിസിമ്മ തലോടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. മടിയിൽ തലവച്ചു മലർന്നാണ് ഞാൻ കിടക്കുന്നത്. ലിസിമ്മയുടെ മാറിടത്തെ കടന്നുപോകാതെ അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് എനിക്കു നോക്കാനാവില്ല. ശ്വാസമയക്കുമ്പോൾ അവരുടെ മാറിടം ഉയരുന്നതും താഴുന്നതും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എനിക്കുകാണാൻ അവരതു കൂടുതലായി ചെയ്യുന്നപോലെ എനിക്കുതോന്നി. കുറെ നേരം ലിസിമ്മ എന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു. ഒരു കൈ എന്റെ മുടിയിഴകൾ തലോടുമ്പോൾ മറുകൈ കൊണ്ട് എന്റെ കൈവിരലുകളിൽ കോർത്തുപിടിക്കുകയും ചെയ്തു. ലിസിമ്മയുടെ സ്വഭാവം നല്ലതായുള്ള സമയത്താണെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ കിടക്കുന്നത് നല്ല സുഖം തന്നെ. എന്നാലും അധികനേരം എന്നിങ്ങനെ കിടന്നാൽ അത് നല്ലതല്ലെന്നെനിക്കറിയാം.
“ഞാൻ പോയി ഡ്രസ്സ് ചെയ്യട്ടെ. പോകാൻ നേരമായിതുടങ്ങി”
ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു. ലിസ്സിമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. സോഫയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. എന്നെക്കാൾ ഉയരവും വലുപ്പവുമുണ്ട് ലിസിമ്മ.എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൈകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റി പിടിച്ചു. അറിയാതെ ഞാനും ലിസിമ്മയെ പുറത്തു കൂടി ചുറ്റി പിടിച്ചു. എന്നെ പുറത്തു കൈകൾ കൊണ്ട് തടവി ഒരു പാട് നേരം എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ പതുപതുത്ത നിറഞ്ഞ മാറിടത്തിലേക്കു എന്നെ വലിച്ചു ചേർത്തു. എതിർക്കാനും വഴങ്ങി കൊടുക്കാനും പറ്റാത്ത എന്തോ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഞാൻ വീര്പ്പു മുട്ടി.
വീണ്ടും നെറ്റിയിൽ നീണ്ട ചുംബനം നൽകി. ചുണ്ടുകൾ എന്റെ നെറ്റിയിൽ വച്ചു ഒരുപാടുനേരം നിന്നു. ശേഷം കവിളുകളിൽ ചുംബിച്ചു. ഇന്നേരം നിറഞ്ഞു നിന്ന കണ്ണ് നീര് എന്റെ മുഖത്തെ നനയിച്ചു. രണ്ടു കവിളുകളിളിലും മാറിമാറി ചുംബിച്ചു. എന്റെ ഇരു കവിളുകളും കണ്ണീരിൽ കുളിച്ചു. ഒന്നും ചെയ്യാനാകാതെ ഞാൻ നിന്നു. ഒന്നോർത്താൽ ലിസിമ്മയോടു സഹതാപവും തോന്നും.
“ലിസിമ്മയോടു നിനക്ക് പരിഭവമുണ്ടോ കുട്ടാ?”
“എന്തിനു?”
“നിന്നെ ഞാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്.”
“അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പോയില്ലേ?”
“എനിക്കൊരു മകനോ മകളോ ഇല്ലാതെ പോയല്ലോ.”
“ഞാനില്ലേ ലിസിമ്മെ?”
“നീ മാത്രമേ എനിക്കുള്ളൂ.”
മുഖത്തോടു മുഖം ചേര്ത്തുള്ള ഈ സംസാരം എന്നിൽ അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ലിസിമ്മക്കറിയാം. നനഞ്ഞ ചുണ്ടുകൾ എന്റെ കവിളുകളിലുരസിയാണ് ഈ സംസാരം. എന്നാലും അവർ അങ്ങിനെയാണ്. എന്റെ വികാരങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റാറില്ല. എന്റെ പെനിസ് വളരെ സ്ട്രോങ്ങ് ആയി എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ല എന്നെനിക്കറിയാം. അത് ലിസിമ്മയുടെ അടിവയറ്റിലും തുടകളിലും തട്ടുന്നുണ്ട്. അതവർ അറിയുന്നുമുണ്ട്. ഞാൻ എന്റെ അരക്കെട്ട് പിന്നിലേക്ക് വലിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. പക്ഷെ ലിസ്സിമ്മ എന്നെ മുറുക്കി ആലിംഗനം ചെയ്യുകയാണ്. എൻറെ പെനിസ് മേൽ തട്ടുന്ന രീതിയിൽതന്നെ അവരെന്നെ പിടിച്ചുനിർത്തി
“ലിസിമ്മയോടു മോൻ പൊറുക്കണം. ”
ഇതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ വീണ്ടും എന്നെ കവിളത്തു ചുംബിച്ചു.
ഒരുപാട് തവണ എന്നെ ചുംബിച്ചതാണ് ലിസിമ്മ. സമ്മതത്തോടെയും അല്ലാതെയും. ഒരിക്കലും എനിക്ക് എതിർക്കാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല. ഇന്നും എനിക്ക് എതിർക്കാൻ പറ്റില്ല. എതിർത്താൽ എപ്പോഴാണ് അവരുടെ സ്വഭാവം രൗദ്ര രൂപം പ്രാപിക്കുക എന്ന് അറിയാൻ സാധിക്കില്ല.
“എനിക്ക് ആരോടും ഒരു പരാതിയുമില്ല.”
ഒരുപാട് മാസങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് എന്നെ വീണ്ടും ഇങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു. ലിസിമ്മയുടെ ഗന്ധം എന്നെ ഉന്മത്തനാക്കാൻ തുടങ്ങി. അരുതാത്തതൊന്നും ഇവിടെ നടക്കരുതെന്നു എനിക്ക് നിര്ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കു പരിചിതമായ അവരുടെ ശരീരത്തിന്റെ മണത്തിനു പുറമെ വസ്ത്രത്തിൽ പുരട്ടിയ സ്പ്രേയുടെ വാസനയും എന്നിൽ ഉത്തേജനം ഉണർത്തുന്ന തരത്തിലുള്ളതാണ്.
“മോൻ ലിസിമ്മയെ വെറുക്കരുത് കേട്ടോ.”
എന്റെ പുറത്തു ഇഴഞ്ഞു നടന്നിരുന്ന ലിസിമ്മയുടെ കൈകൾ എന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നീങ്ങി. എന്റെ അരക്കെട്ടു പിടിച്ചു അവർ അവരിലേക്കടുപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്റെ പെനിസ് അവരുടെ ദേഹത്ത് കൂടുതൽ അമർന്നു മെല്ലെ ചലിക്കുന്നു. ഈ ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്നു എന്റെ മനസ് എന്നോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എനിക്ക് ആരോടും വിരോധമില്ല ലിസിമ്മെ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“മോനു പോകാൻ ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂറില്ലേ.?”
“അതെ. എനിക്ക് ഡ്രസ്സ് ചേഞ്ച് ചെയ്യാനുണ്ട്.”
“അതിനു പത്തു മിനിറ്റ് പോരെ?”
“കുറച്ചു കൂടി സാധനങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്യാനുണ്ട്. പുസ്തകങ്ങളും. അല്ലെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും മറക്കും.”
ലിസിമ്മയുടെ അരക്കെട്ടു മെല്ലെ ചലിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.
“പത്തു മിനുട്ടിൽ അതികം പാക്ക് ചെയ്യാനുണ്ടോ? ഞാനും സഹായിക്കാം. കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞു പാക്ക് ചെയ്യാം. പോരെ?”
എനിക്ക് മറുത്തൊന്നും പറയാൻ അറിയില്ല. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ മറുത്തു പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അകെ കുഴപ്പത്തിലാകും.
“വേണ്ട ലിസിമ്മെ. ഇങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യണ്ട. എന്നെ വിട്. പ്ലീസ്.”
ലിസിമ്മയുടെ മുഖം വാടി.
“കുട്ടന് കുറച്ചു സമയം കൂടി എന്റെ കൂടെ കഴിയാൻ ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. ഞാൻ വിടുന്നു.” മനസില്ലാ മനസ്സോടെ അവർ എന്നെ വിട്ടു.
“സോറി ലിസിമ്മെ. നമ്മൾ ഇങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യാൻ പാടില്ല.”
“സാരമില്ല കുട്ടാ. മോനിഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. സോറി.”
“അതുകൊണ്ടല്ല. എന്നോട് സോറിയൊന്നും പറയേണ്ട ലിസിമ്മെ. ലിസിമ്മയുടെ വിഷമങ്ങൾ എനിക്കറിയാം. ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ വരും… അത് വരെ മുനിച്ചേച്ചിയുണ്ടല്ലോ. അതിനിടക്കുതന്നെ വക്കേഷനിൽ അച്ഛൻ വരാതിരിക്കില്ല.”
ലിസിമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വിഷമങ്ങളാണ് ലിസിമ്മയിൽ എന്നെനിക്കറിയാം. തികച്ചും അപരിചിതമാണ് അവരുടെ ജീവിതം. അതൊന്നും ഓർക്കാൻ ഇപ്പോൾ സമയമില്ല. ലിസിമ്മ സോഫയിൽ ഇരുന്നു. എന്റെ ബർമുഡക്കു മീതെ പെനിസ് പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നത് എനിക്കും ലിസിമ്മക്കും കാണാം. ലിസിമ്മ അങ്ങോട്ടു നോക്കി. ഞാൻ അല്പനേരംകൂടി അവിടെ നിന്നു. എനിക്കെന്റെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. എന്തുചെയ്യണമെന്ന് ഒരു നിശ്ചയവുമില്ല. മേലെ എന്റെ റൂമിലെക്കു പോണോ വേണ്ടയോ? മനസ് ശരിയായൊരുത്തരം തരുന്നില്ല.
ഞാൻ കുറച്ചുനേരംകൂടി അവിടെത്തന്നെ നിന്നു.
“പോണോ? കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു പോയാ പോരേ?”
“വേണ്ട ലിസിമ്മേ. ഞാൻ പോട്ടേ. പിന്നെയും കാണാമല്ലോ.” ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ വേഗം യാന്ത്രികമായി കോണിപ്പടികൾ കയറി റൂമിലേക്ക് പോയി. പെനിസും അണ്ടർ വെയറും ആകെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അണ്ടെർവെയറും ബർമുഡയും മാറ്റി ഒരു മുണ്ടുടുത്തു ശേഷം കലുഷിതമായ മനസ്സോടെ പാക്കിങ് തുടങ്ങി.
പത്തുമണി ആകുന്ന വരെ റൂമിൽ തന്നെ കഴിയാൻ തീരുമാനിച്ചു. പരിധി വിട്ട അടുപ്പം കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ അൽപനേരം കൂടി ലിസിമ്മക്കു കൂടെ ചിലവഴിക്കാമായിരുന്നു. ഇനി ഇപ്പോൾ സമയമുണ്ടെങ്കിലും താഴെ പോകുന്നത് നന്നാവില്ല. ലിസിമ്മ നേരത്തെയുള്ള മൂഡിലാകുമോ അതോ ദേഷ്യത്തിലാകുമോ എന്നൊന്നുമറിയില്ല.
നേരം ഒമ്പതുമണി കഴിഞ്ഞു പത്തുമിനിറ്റായി. അൽപ്പനേരം ഒന്ന് റസ്റ്റ് എടുക്കാം എന്ന് കരുതി ഞാൻ പത്തുമണിക്ക് ഒരു അലാറം വച്ച് കണ്ണടച്ച് നീണ്ടു നിവർന്നു കിടന്നു. മൊബൈലിൽ യേശുദാസിന്റെ പഴയ ഹിന്ദി ഗാനങ്ങൾ വച്ച് ഇയർഫോൺ ചെവിയിൽ തിരുകി. കണ്ണടച്ച് മലർന്നു കിടന്നു.
അലാറം വച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ എന്ന സമാധാനത്തിൽ ലൈറ്റ് ഡിം ലൈറ്റിട്ടു കണ്ണ് മൂടിയാണ് ഞാൻ കിടന്നതു. ലിസിമ്മയുടെ പെരുമാറ്റം കാരണം പെനിസ് ഉയർന്നു തന്നെ നിൽക്കുന്നു. താഴാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. അവനെ ഒന്ന് തൊട്ടു നോക്കാൻ പോലും മനസ്സ് സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ഹൃദയം പടപടാ പെരുമ്പറകൊട്ടുന്നു. പാട്ടുകേട്ടിട്ടും എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു മനസ്സുമാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൻ താഴാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ലിസിമ്മയുടെ പെരുമാറ്റം ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിലും അവൻ ഇങ്ങനെത്തന്നെയിരിക്കുന്നതിന്റെ അർഥം എനിക്കുമനസ്സിലായില്ല. ഞാൻ അതുപോലെ തന്നെ കിടന്നു.
ദാസേട്ടന്റെ സുന്ദരമായ ഗാനങ്ങൾ മനം കുളിർപ്പിക്കുന്നതാണ്. എന്നാൽ ഗാനങ്ങളൊന്നും എന്റെ മനസിലേക്ക് പോകുന്നില്ല. ഇന്നലെ മുനി ടീച്ചർ ആയിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ പോകാൻ നേരമായപ്പോൾ ലിസിമ്മയുടെ സ്നേഹ പ്രകടനവും മനസ്സിനെ അലട്ടുന്നു. ഒരിത്തിരി സമാധാനം ആഗ്രഹിച്ചാണ് വെക്കേഷന് എല്ലാരും വീട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ ഞാനും ഇങ്ങോട്ടു വരുന്നത്. എന്നാൽ എന്നും തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ മനം നിറയെ കറുത്ത മേഘങ്ങളുമായല്ലാതെ എനിക്ക് പോകാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല.
എന്തായാലും ഇന്നത്തോടെ കഴിഞ്ഞല്ലോ. തിരിച്ചു പോയി എക്സാം നല്ലോണം എഴുതി തിരിച്ചുവീട്ടിലെത്തിയാൽ വിന്റർ വെക്കേഷന് നല്ലോണം ആസ്വദിക്കാമലോ. അപ്പോഴേക്കും ടീച്ചറുടെ പിണക്കമൊക്കെ മാറിയാൽ മതിയായിരുന്നു. നല്ല നിലക്കായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് യാത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞു പോകാമായിരുന്നു. എല്ലാം കുളമായി.
ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കിടന്നു ഒരിരുപതു മിനുട്ടായിക്കാണും. പെട്ടെന്ന് ആരോ എന്റെ കാൽമുട്ടിന് മുകളിൽ കൈ വയ്ക്കുന്ന പോലെ. അല്ല, കൈ വക്കുന്നു. ഞാൻ ഞെട്ടി മുഖത്തെ വിരിപ്പ് മാറ്റി നോക്കുമ്പോൾ. അതാ ഇരിക്കുന്നു ബെഡിൽ ലിസ്സിമ്മ. ഞെട്ടൽ മാറിയ ആശ്വാസത്താൽ ഒരു നെടുവീർപ്പിടുന്ന എന്നോട് ലിസ്സിമ്മ പറഞ്ഞു: മോൻ പേടിച്ചോ? ഞാനാ… വിളിച്ചാലോ ഞാൻ. കേട്ടില്ലേ?
“ഞാൻ കുട്ടന്റെ അടുത്ത് ഒരിത്തിരി നേരം കൂടി ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നതാ. ഞാൻ വന്നിട്ട് കുറച്ചു നേരമായി. മൂന്നാലു തവണ ഞാൻ വിളിച്ചു നോക്കി.. പാട്ടിന്റെ ശബ്ദം കാരണം കേട്ട് കാണില്ല.”
ഇതും പറഞ്ഞു ലിസിമ്മ എന്റെ കാൽ മുട്ടിൽ മെല്ലെ തലോടാൻ തുടങ്ങി. അണ്ടർ വെയർ ഇല്ലാതെ മുണ്ടുടുത്തു മലർന്നു കിടക്കുന്ന എന്റെ പെനിസ് ആദ്യമേ ബലം പിടിച്ചിരിക്കുകയാണല്ലോ. അവൻ മുഴുവൻ ശക്തിയിലേക്കു ഉയരാൻ തുടങ്ങി. ലിസിമ്മ വന്നിട്ട് കുറച്ചു നേരമായെങ്കിൽ അവന്റെ അവസ്ഥ ലിസിമ്മ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വളരെ അപൂർവമായേ ലിസിമ്മ എന്റെ റൂമിലേക്ക് വരാറുള്ളൂ.
“ഞാൻ ഒന്ന് റസ്റ്റ് എടുക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു ലിസിമ്മെ.”
ഇതും പറഞ്ഞു എഴുന്നേൽക്കാൻ തുനിഞ്ഞ എന്നെ എന്റെ നെഞ്ചേൽ കൈ വച്ച് ലിസിമ്മ അവിടെ തന്നെ കിടത്തി.
“മോൻ കിടന്നോളു. റസ്റ്റ് എടുത്തോളൂ. യാത്രയുള്ളതല്ലേ. ഞാൻ കുറച്ചു നേരം ഇവിടെ ഇരിക്കട്ടെ.” ഇതും പറഞ്ഞു എന്നെ അവിടെ കിടത്തി ബെഡ്ഷീറ് എടുത്തു എന്റെ മുഖത്തു തന്നെ വച്ചു. “കണ്ണിൽ വെളിച്ചമടിക്കണ്ട. കിടന്നോളു.”
ലിസിമ്മയുടെ വലതു കൈ എന്റെ കാൽമുട്ടിന് അല്പം മുകളിൽ തന്നെയാണ്. അവർ അവിടെ മെല്ലെ മെല്ലെ തലോടുന്നു.
എന്റെ പെനിസ് പൂർവാധികം ശക്തിയോടെ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. അവൻകാരണം ബെഡ്ഷീറ്റ് പൊങ്ങിനിൽക്കുന്നത് ലിസിമ്മ കാണുന്നു എന്നെനിക്ക് നൂറു ശതമാനം ഉറപ്പാണ്. എന്ത് ചെയ്യാൻ!! ഞാൻ നിസ്സഹായനാണ്. ലിസിമ്മ പറയുന്നത് അനുസരിക്കാതെ എനിക്ക് വയ്യ. ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു.
പെനിസ് എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് മെല്ലെ തുടിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നു. അതിൽ അൽപാൽപം നനവ് നീണ്ടും വരാൻ തുടങ്ങി. ഈ നനവ് മുണ്ടിനു പുറത്തു കൂടെ കാണുന്നുണ്ടാവും എന്ന് തീർച്ചയാണ്. ലിസിമ്മ ഇപ്പോഴും എന്റെ തുടയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ ശ്വാസത്തിന് വേഗത കൂടി. ശരീരം മുഴുവൻ ഒരു സുഖം അരിച്ചു കയറുന്നു. ഇതോടൊപ്പം തന്നെ ഒരു പേടിയും എന്നെ പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു. വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥ!! മുഖത്തുനിന്നും ബെഡ്ഷീറ്റ് മാറ്റാനും വയ്യ.
അല്പനേരത്തിനു ശേഷം ലിസിമ്മയുടെ കൈ എന്റെ മറ്റേ കാൽതുടയിലേക്കു നീങ്ങി. ഇത്തവണ കൈ കുറച്ചു കൂടി മേലെ ആണ് വച്ചതു. കുറച്ചു നേരം അവിടെ തലോടിയ ശേഷം നിർത്തി. എന്നാൽ കൈ അവിടെ തന്നെ വച്ചു. എനിക്ക് ഒരല്പം ആശ്വാസമായി.
എന്റെ ശ്വാസത്തിന് വേഗത കുറഞ്ഞു. നോർമൽ ആയി. ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു. ലിസിമ്മ കൈ അവിടെ നിന്നെടുത്തു. അൽപ നേരത്തിനു ശേഷം എന്റെ പെനിസ് മെല്ലെ മെല്ലെ താഴാൻ തുടങ്ങിയപോലെ. അങ്ങനെ അവൻ നോർമൽ സൈസിലേക്ക് ചുരുങ്ങി. എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാറേയില്ല. ആശ്വാസമായി ഞാൻ അങ്ങനെ കിടന്നു. ലിസിമ്മയുടെ ഒരനക്കവും കേൾക്കാനില്ല. അവിടെ തന്നെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയാവും. ലിസിമ്മ പോയോ എന്നറിയാൻ ഞാൻ മെല്ലെ മുഖത്തുനിന്നും പുതപ്പു മാറ്റി. ലിസിമ്മ അവിടെ തന്നെയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അവരുടെ മുഖത്തേക്കുനോക്കി. അവർ എന്റെ മുഖത്തേക്കുതന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു. എന്തോ ആധി നിറഞ്ഞ പോലെയുള്ള നോട്ടം. എനിക്ക് അധികം സമയം ആരുടേയും മുഖത്തേക്ക് തുടർച്ചയായി നോക്കിയിരിക്കാൻ പറ്റില്ല. ഞാൻ കണ്ണുകൾ വെട്ടിച്ചു. പിന്നീട് കണ്ണടച്ചു കിടന്നു.
അൽപ നേരത്തിനു ശേഷം അവർ വീണ്ടും കൈ എന്റെ കാലിൽ വച്ചു. ഇത്തവണ ഇടതു കാലിലെ മുട്ടിലാണ് വച്ചതു. എന്നിട്ടു ഞാൻ ഉടുത്ത മുണ്ട് മെല്ലെ മേലേക്ക് കയറ്റി എന്റെ കാൽ മുട്ട് നഗ്നമാക്കി കൈ കൊണ്ട് കൂട്ടിൽ തടവാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നില്ല.
എന്റെ പെനിസ് വീണ്ടും എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങി. മെല്ലെ മെല്ലെ വികസിച്ചു അവൻ അവന്റെ മാക്സിമം വലുപ്പത്തിൽ എത്തി നിന്ന്. വീണ്ടും അവിടെ നിന്ന് മെല്ലെ ആടാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ പുതപ്പ് പൊങ്ങിനിൽക്കുന്നു.
പെനിസ് ചെറുതാകുന്നതും വീണ്ടും വലുതാകുന്നതും കാണാൻ വേണ്ടിയാണ് ലിസിമ്മ കൈ എടുത്തതും വീണ്ടും വച്ചതും. എനിക്കങ്ങനെ തോന്നി.
എന്റെ കാൽ മുട്ടിലും അല്പം മുകളിലായി തുടകളിലും അവർ മൃദുലമായി തലോടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.. അതിനനുസരിച്ചു എന്റെ പെനിസ് മെല്ലെ ആടാനും വീണ്ടും തേൻ പുറപ്പെടുവിക്കാനും തുടങ്ങി.
എന്നെ ഇങ്ങനെ സുഗിപ്പിച്ചു രസിക്കാനാണ് ലിസിമ്മയുടെ തീരുമാനം എന്ന് എനിക്ക് പിടികിട്ടി. എന്തായാലും രക്ഷയില്ല. ഇത് നിർത്താൻ പറഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു പോയാൽ ലിസിമ്മ അതിനു എന്നോട് പ്രതികാരം ചെയ്തേക്കാം എന്നെനിക്കു തോന്നി. എന്തെങ്കിലും രൂപത്തിൽ. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇത് ആസ്വദിക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. വേറെ വഴിയില്ല.
മൃദുലമായ തലോടൽ ഞാൻ നല്ലവണ്ണം ആസ്വദിച്ചു. എന്റെ പെനിസിൽ നിന്ന് തേൻ ഒഴുകിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. അത് പെനിസിനെയും എന്റെ വൃഷ്ണങ്ങളെയും നനച്ചു മെല്ലെ മെല്ലെ ബെഡിലേക്കു ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.
ലിസിമ്മ അവരുടെ കൈ അൽപാൽപമായി മുകളിലേക്ക് കൊണ്ട് വരുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു. അതിനനുസരിച്ചു എന്റെ രണ്ടു തുടകളും അൽപാൽപമായി വെളിപ്പെട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ഇങ്ങനെ വന്നു വന്നു എന്റെ അരക്കു താഴെ മുഴുവൻ ലിസിമ്മ നഗ്നമാക്കും എന്ന് ഞാൻ കരുതി. അങ്ങനെയെങ്കിൽ അങ്ങനെ സംഭവിക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി ഞാൻ കിടന്നു.
എന്റെ ശ്വാസം വീണ്ടും കനത്തതായിട്ടുണ്ട്. ശ്വാസത്തിന് വേഗത കൂടി വരികയും ചെയ്യുന്നു. ഞാൻ ശ്വസിക്കുന്നത് ഇപ്പോൾ ലിസിമ്മക്കു കേൾക്കുമാർ ഉച്ചത്തിൽ ആയിട്ടുണ്ട്.
ലിസിമ്മ അവരുടെ കൈ എന്റെ തുടകളുടെ ഇടയിലേക്ക് അല്പം ഇറക്കി തടവാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ സുഖം മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് ഉയരുന്നതു ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. അറിയാതെ പെട്ടെന്ന് ഞാൻ എന്റെ കാലുകൾ രണ്ടും തമ്മിൽ അടുപ്പിച്ചു. ഇറുക്കി.
എന്റെ തുടകൾക്കികയിലേക്കു അവരുടെ കൈകൾ താഴ്ത്താൻ ലിസിമ്മ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എന്നിട്ട് മെല്ലെ മെല്ലെ അവരുടെ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും എന്റെ ഇടത്തെ കാൽ അവർ അല്പം പുറത്തേക്കു നീക്കി. എതിർക്കാതെ ഞാൻ മെല്ലെ കാൽ നീക്കിക്കൊടുത്തു.
ഇപ്പോൾ അവർക്കു വീണ്ടും എന്റെ തുടയിടുക്ക് നന്നായി തടവാം. ഇപ്പോൾ എനിക്ക് എന്നിൽ ഒരു നിയന്ത്രണവും ഇല്ല.. എല്ലാം ലിസിമ്മയുടെ കൈകളിലാണ്.
ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന സുഖം മുഴുവൻ എന്റെ പെനിസിലേക്കു കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ലിസിമ്മ അവിടെയെങ്ങാനും തൊട്ടാൽ ആ നിമിഷം ഞാൻ സുഖത്തിന്റെ കൊടുമുടിയിലെത്തും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായി. ആ നിമിഷത്തിനു വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തുകിടന്നു.
ലിസിമ്മ എന്റെ മുണ്ട് അല്പാല്പമായി മുകളിലേക്ക് കയറ്റിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. അല്പം കൂടി കയറ്റിയാൽ എന്റെ നഗ്നത പൂര്ണമാകും എന്ന് എനിക്കുറപ്പാണ്. ഇപ്പോൾ ഒരു പക്ഷെ അവർക്ക് എന്റെ പെനിസിന്റെ താഴ്ഭാഗവും പൂർണ്ണമായി കയറിയൊതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ബാളുകളും കാണാൻ സാദിക്കുന്നുണ്ടാകും.
എന്റെ ശ്വാസം എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. ഞാൻ ശ്വാസത്തിന്റെ ശബ്ദം അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ അല്പംകൂടി കൂട്ടി. ലിസിമ്മക്കു കേൾക്കാനായിട്ടാണ് ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്തത്.
തുടകളിലൂടെ വീണ്ടും മുകളിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു വരുന്നു ലിസിമ്മയുടെ കൈ വിരലുകൾ. ഏതു നേരവും എന്റെ പെനിസിൽ തൊടാം. എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ ആകുന്നതിന്റെ പ്രാരമ്യത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു ഞാൻ.
എന്റെ നാഭിയിൽ നിന്നും രതിസുഖത്തിന്റെ ഒരു പുഴ ഒഴുകാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നീ. അതെ. തോന്നിയതല്ല.. ശെരിയാണ്. എന്റെ ആ പുഴ ഒഴുകി എന്റെ പെനിസിലേക്ക് വരുന്നു. മന്ദം മന്ദം വരുന്ന ഈ രതിപ്രവാഹത്തിന് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു സുഖമുണ്ട്.
ഞാൻ മെല്ലെ രണ്ടു മൂളൽ മൂളി. ലിസിമ്മക്കു കാര്യം മനസിലായോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എന്റെ പെനിസ് നിന്ന് വിറക്കുന്നതു ഞാൻ അറിഞ്ഞു. അതാ രതി സുഖവും കൊണ്ട് പ്രവഹിച്ചു വരുന്ന ചുടുതേൻ ധാര എന്റെ ലിംഗത്തിൽക്കു ഇരച്ചു കയറുന്നു. എന്റെ അരക്കെട്ടു രണ്ടു തവണ വെട്ടി.
ആ തേൻ പുഴ അതാ പുറത്തേക്കു പ്രവഹിക്കുന്നു. സുഖത്തിന്റെ പരമോന്നിതിയിൽ അങ്ങനെ കിടന്നു ഞാൻ. ബെഡിൽ എത്തിയ എന്റെ മധു ഒരു പക്ഷെ ലിസിമ്മ കണ്ടിരിക്കും.
എന്നെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു ലിസിമ്മയുടെ കൈകൾ മെല്ലെ വീണ്ടും എന്റെ തുടകളിലൂടെ താഴേക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ മുണ്ടെടുത്തവർ പൂർവസ്ഥിതിയിൽ തന്നെ വച്ചു. പെനിസ് നിന്ന ഭാഗം മുണ്ട് നന്നായി നനഞ്ഞിരിക്കുന്നതു ഞാൻ അറിഞ്ഞു. എന്റെ ബെഡ് തുടകൾക്കിടയിൽ ആകെ നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
എന്റെ തുടകളിൽ നിന്ന് ലിസിമ്മയുടെ കൈകൾ വിടവാങ്ങി. ഞാൻ തളർന്നു കിടന്നു. ലിസിമ്മക്കും മാനസികമായ സന്തോഷം കിട്ടിയിട്ടുണ്ടാകും എന്നെനിക്കു തോന്നി.
“എണീക്കാറായില്ലേ കുട്ടാ?” ലിസിമ്മയുടെ ചോദ്യം.
ഞാൻ അതെ എന്ന ഒരു മൂളൽ മറുപടിയായി കൊടുത്തു.
“ഇവിടെയെല്ലാം നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”
ഞാൻ “ഉം” എന്ന് മൂളി
“ലിസിമ്മ ക്‌ളീൻ ചെയ്യണോ?”
“വേണ്ട…”
“ലിസിമ്മ താഴേക്ക് പോകട്ടെ കുട്ടാ?”
“ഓക്കേ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“എന്നാൽ ഡ്രസ്സ് മാറ്റിയിട്ടു വാ. ഞാൻ താഴെ ഉണ്ടാകും.”
ഇതും പറഞ്ഞു അവർ എഴുന്നേറ്റു പോയി.
ഞാൻ മെല്ലെ എന്റെ പെനിസിനെ തൊട്ടുഴിഞ്ഞു. അസാമാന്യമായ ഒരു സുഖം അതിൽ ഇപ്പോഴും തങ്ങിനിൽക്കുന്നു. ഒരു തലോടൽ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിൽക്കുന്നപോലെ അവൻ സുഖം പൊഴിക്കുന്നു. അല്പനേരം അവനെ ഞാൻ തടവിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആധികൾ. ഞാൻ എണീറ്റ് വാതിൽ കുറ്റിയിട്ടു. കിടക്കയിൽ തന്നെ വന്നു കിടന്നു. മനസ്സിൽ എന്താണെന്നറിയില്ല. ഇനി ഒന്നും ഓർത്തുകിടക്കാൻ വയ്യ. രാത്രിയാണ് ബസ്. വേഗം ഇവിടെനിന്നിറങ്ങാം. എന്നാൽ ആവശ്യമില്ലാത്ത ചിന്തകളും ആധികളും മനസിലേക്കുവരില്ല.
ബാഗുമായി ഞാൻ താഴെയെത്തിയപ്പോൾ ലിസിമ്മ സോഫയിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു.
“ഇറങ്ങാറായോ?”
“അതെ പത്തുമണിയായി.”
“ഇതും കൂടി കൈയിൽ വച്ചോ. ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയതാ. മോന് വേണ്ടി.”
ലിസിമ്മയുണ്ടാക്കിയ കുറച്ചു പലഹാരങ്ങൾ ആണ്. അവ വാങ്ങി ബാഗിൽ വച്ചു ഞാൻ ബാഗുമെടുത്തു വാതിൽക്കലേക്കു നടന്നു.
“വെക്കേഷന് എന്തായാലും വരണം കേട്ടോ.”
“വരാം ലിസിമ്മെ. ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ.”
“മോനുവിന് എന്നോട് പരിഭവമില്ലല്ലോ?”
“എന്തിനു? ഇല്ലാ ലിസിമ്മെ”
“മോനറിയാലോ. ലിസിമ്മക്കാരുമില്ല.” ഇതും പറഞ്ഞു എന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒന്ന് ചുംബിച്ചു. ശേഷം ഞാനും ലിസിമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു.
ലിസിമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവർ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഒരു കയ്യിൽ ബാഗ് തൂക്കിയ ഞാൻ മറുകൈകൊണ്ട് ലിസിമ്മയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു. ലിസിമ്മ വീണ്ടും എന്റെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചു.
“ഞാൻ വരുമല്ലോ. എന്തിനാ വിഷമിക്കുന്നത്? കരയല്ലേ.” ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ അവരുടെ മുഖത്തുനിന്ന് കണ്ണുനീർ തുടച്ചു. അതോടെ ലിസിമ്മ വീണ്ടും എന്നെ അവരുടെ മാറത്തേക്കടുപ്പിച്ചു.
“ഒരു പത്തുമിനിട്ടുകൂടി എന്റെ കൂടെയിരുന്നശേഷം പോയാ പോരെ?”
“വേണ്ട ലിസിമ്മേ.”
“പ്ലീസ് കുട്ടാ. ഞാൻ ഒറ്റക്കായിട്ടല്ലേ?”
“ബസ് മിസ്സാകും ലിസിമ്മേ. ഞാൻ പോയിട്ടു വരുമല്ലോ.”
“എനിക്കു സമ്മതമല്ല.എന്നാലും ശരി.” ലിസിമ്മ എന്നെ വിട്ടു.
“പോയി പരീക്ഷയെല്ലാം നന്നായെഴുതി വാ.”
“ശെരി ലിസിമ്മേ… പോയിട്ട് വരാം.”
യാത്ര പറഞ്ഞു ഞാനിറങ്ങി. ശരീരമാകെ വിറക്കുന്നപോലെ. ശക്തി ക്ഷയിച്ചപോലെ ഒരു തോന്നൽ. ടീച്ചറോടു യാത്ര പറയാൻ പറ്റാത്തതും ടീച്ചറെ എവിടെ എന്നറിയാത്തതും കാരണം കലുഷിതമായിരിക്കുന്ന മനസിലേക്ക് ലിസിമ്മയുടെ ഈ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ കൂടിയായപ്പോൾ ഒരു മരവിച്ച മനസുമായി വീട്ടിൽനിന്നിറങ്ങുന്ന ഒരു പ്രതീതിയാണ്.
തുടരും.