💫Evil on earth✨ – 5

“നന്ദു എനിക്ക് ഒരാളെക്കുറിച്ചറിയണം….!



ഉച്ചഭക്ഷണം എടുത്തു വെക്കാൻ ആദി അടുക്കളയിലേക്ക് മാറിയ തക്കം നോക്കി നന്ദുവിനെ വിളിച്ചതായിരുന്നു ജോ



”ആരെകുറിച്ച്….?



മറുപുറത്തുനിന്ന് നന്ദു ചോദിച്ചു



“വിശ്വനാഥൻ…AG ഗ്രൂപ്പിന്റെ owner….ബാംഗ്ലൂർ എവിടെയോ ആണ് താമസം…നാളെയോ മറ്റന്നാളയോ കോഴിക്കോട് ഉള്ള അയാളുടെ ഓഫീസിൽ വരും…!



ജോ അവനറിവുന്ന വിവരങ്ങൾ നൽകി…പതിവിലധികം ഗൗരവമുള്ള അവന്റ ശബ്ദം കേട്ട് നന്ദുവിന് എന്തോ സീരിയസ് ആയ വിഷയമാണെന്ന് മനസ്സിലായി



”ഞാൻ രാത്രി വിളികാം നിന്നെ…!



അതും പറഞ്ഞു നന്ദു കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു



ഫോൺ പോക്കറ്റിൽ വെച്ച് ശ്വാസമൊന്ന് നീട്ടി എടുത്ത ശേഷം ആണ് ജോ മനസിലാക്കിയത് പിറകിൽ ആരോ നിക്കുന്നതായിട്ട്…അവിടെ ഇപ്പൊ ഉള്ളത് ആദി മാത്രം ആണെന്ന് അറിയാവുന്ന അവന്റെ ചുണ്ടിൽ പഴയയാ ജോമോന്റെ ചിരി വിടർന്നു



“കഴിഞ്ഞോ ഏട്ടന്റെ അന്വേഷണം…?



എളിയിൽ കൈ കുത്തി നിന്നുകൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു…അവളുടെയാ നിൽപ്പ് കണ്ടവൻ ചിരിച്ചു കാണിച്ചു



”കിണിക്കല്ലേ…വാ ചോറ് എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്…“



അകത്തേക്കവനെ ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടുവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു…



ചന്തികൾ കുലുക്കികൊണ്ടുള്ള അവളുടെ നടത്തം നോക്കിയവനവളെ പിന്തുടർന്നു



കൈ കഴുകി വന്നിരുന്ന ജോയ്ക്ക് അവൾ തന്നെ ചോറും കറികളും വിളമ്പി…പാചകത്തിൽ അസാമാന്യമായ കൈപ്പുണ്ണ്യമുള്ള ആദിയെ അവൻ ഒരുപിടി ചോറു വായിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് നോക്കി



”എന്താ ജോ ഇങ്ങനെ നോക്കണേ…?



അവന്റെയാ നോട്ടം കണ്ടവൾ നാണത്തോടെ മുഖം താഴ്ത്തി



“ഏയ്‌…വെറുതെ നോക്കിയതാ..!



അതും പറഞ്ഞവൻ ചോറു കഴിക്കൽ തുടർന്നു…ഭക്ഷണം കണ്ടാൽ പിന്നെ ജോ ചുറ്റിനുമുള്ളതെല്ലാം മറക്കും…അപ്പൊ പിന്നെ ബാക്കി പറയണ്ടല്ലോ…ഒരിറ്റ് പോലും ബാക്കി വെക്കാതെ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞവൻ എണീറ്റു പോയി സോഫയിൽ ഇരുന്നു…



പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം കഴുകി ഒതുക്കിയ ശേഷം ആദിയും അവനടുത്തു വന്നിരുന്നു…



”അതെ…ഇന്നിനി ഓഫീസിൽ പോണോ…?



ആദി അവന്റെ കയ്യിൽ ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു



“ഞാൻ അത് നിന്നോട് പറയാൻ ഇരിക്കുവായിരുന്നു….ഫുഡ്‌ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ വല്ലാത്ത ഷീണം…രാവിലത്തെ പണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഇനിയിപ്പോ നാളെ പോവാല്ലേ…?



അവനും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….



”അപ്പൊ പുറത്ത് പോണ്ടേ നമുക്ക്..?



അവളൊരു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു…



“അത് പോകാ…ഈ വെയിലൊന്ന് കുറഞ്ഞിട്ടു പോരെ…”



“മതി മതി….!



സന്തോഷത്തോടെ അവന്റെ കൈ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു തോളിൽ തലവച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…



Tv യിൽ ഓടുന്ന ഏതോ പഴയ സിനിമ കണ്ട് രണ്ടു പേരും സമയം തള്ളി നീക്കി



—————————————



ഉച്ചയുറക്കം കഴിഞ്ഞെണീറ്റു വന്നതായിരുന്നു ദേവപ്പോൾ…ഹാളിൽ ആരെയും കാണാതെയവൻ അടുക്കളപ്പുറത്തേക്ക് നടന്നു….



അടുക്കളയിലേക്ക് അടുക്കുന്തോറും ആരുടെയൊക്കെയോ അടക്കി പിടിച്ച സംസാരവും ചിരിയും അവൻ കേട്ടു…



വാതിൽ കടന്നവൻ കേറിയപ്പോൾ കണ്ടത് നിലത്തു വാതിൽ പടിയിലിരുന്ന് നല്ല പഴുത്ത വരിക്കചക്ക വെട്ടി മുറിക്കുന്ന നൈലയെ ആണ്…അവൾക്ക് മുൻപിൽ സ്ലാബിൽ കേറിയിരുന്നു സംസാരിക്കുകയാണ് അമാൻഡയും നീലുവും…നൈല വെട്ടികൊടുത്ത ചക്കചുളയും കഴിക്കുന്നുണ്ട് ഇടക്ക്



അവൻ വരുന്നത് കണ്ട അമാൻഡ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന ഒരു ചുള അവനു നീട്ടി…



അവനൊരു ചിരിയോടെ അത് വാങ്ങി കഴിച്ചുകൊണ്ട് നൈലയുടെ അടുത്തിരുന്നു



“ഹാ അങ്ങോട്ട് മാറിയിരിക്ക് ചെക്കാ…വാക്കത്തി കൊള്ളും…!



ചക്ക വെട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന നൈല വാക്കത്തി ഉയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു



അത് കേട്ടവൻ ഒരു ചിരിയോടെ അല്പം മാറിയിരുന്നു…പിന്നെ അവൾ മുറിച്ചു പാത്രത്തിൽ ആക്കിയ ചക്കയെടുത്തു തിന്നാൻ തുടങ്ങി



”അല്ലമ്മാ പപ്പയെ കണ്ടില്ലല്ലോ..?



ഡാനിയെ അവിടെയൊന്നും കാണാതിരുന്ന ദേവ് ചോദിച്ചു…സാധാരണ നൈലയെ ചുറ്റി പറ്റി ഈ സമയത്തു അടുക്കളയിൽ കാണേണ്ടതാണ് ഡാനിയെ



“ആ മനുഷ്യനാ മുൻവശത്തു നിന്ന് ഒച്ചപ്പാട് ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്…”



“ഒച്ചപ്പാടൊ..?



അവൻ മനസിലാവാതെ ചോദിച്ചു



”ആ…ഉച്ചക്ക് വന്ന് കേറിയപ്പോ ഏതോ ഒരു ഫോൺ കാൾ വന്ന്…അപ്പൊ മുതലാ സാധനവും ചെവിയിൽ വച്ചു ആരെയോ തെറി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയതാ..ചോറ് പോലും കഴിച്ചിട്ടില്ല…“



അവളൊരു താല്പര്യമില്ലാത്ത മട്ടിൽ പറഞ്ഞു..അല്ലേലും വീട്ടിൽ വന്ന് കയറിയ ശേഷം ബിസിനസ് കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നത് കേട്ടാൽ നൈലക്ക് വട്ടിളകും



നൈലയുടെ സംസാരം കേട്ടവൻ രണ്ട് കഷ്ണം കൂടെ എടുത്ത് ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു



സാധാരണ ഡാനിയേൽ ഓഫീസ് കാര്യങ്ങളിൽ ആരോടും ഇത്ര ചൂടാവാറില്ല…പക്ഷെ ദേവ് കാണുന്നത് ആരോടോ കയർത്തു സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഉമ്മറത്തുകൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുന്ന ഡാനിയെ ആണ്



ദേവിനെ കണ്ടയാൾ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു ഫോൺ പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു…



“എന്ത് പറ്റി പപ്പാ…?



അവൻ ചക്കചുള തിന്നുകൊണ്ട് അയാളോട് ചോദിച്ചു…ബാക്കി വന്ന ഒരു കഷ്ണം ഡാനിക്കും നൽകി…അത് വാങ്ങിയയാൾ കഴിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു



”അത് ലോഡ് പോകുന്നതിൽ ഒരു പ്രശ്നം…ഇതിപ്പോ രണ്ടാമത്തെ തവണയാ അവന്മാർ പറഞ്ഞ വാക്ക് മാറ്റി പറയുന്നേ…“



അമർഷം അടക്കി വച്ചുകൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു…



”ഇതിനാണോ പപ്പ ഇങ്ങനെ ചൂടാവുന്നെ..?



“വാക്ക് മാറ്റിയാൽ പോട്ടെന്നു വെക്കാം…ഇതിപ്പോ ഓർഡർ എടുത്തു ലോഡ് കയറ്റി വിടാൻ നിൽകുമ്പോള അവന്മാർ പോയി വേറെ കമ്പനിയിൽ നിന്ന് സാധനം എടുക്കുന്നെ…എടുക്കുകയോ എടുക്കാതിരിക്കുകയോ ചെയ്യട്ടെ..പക്ഷെ ഒന്ന് വിളിച്ചു പറയാൻ ഉള്ള മര്യാദ എങ്കിലും കാണിക്കണ്ടേ….ലോഡും കൊണ്ടു സൈറ്റിൽ ചെന്നപ്പോളാ കോൺട്രാക്ട് വേറെ പാർട്ടിക്ക് കൊടുത്ത കാര്യം അറിയുന്നേ…കൊണ്ടു പോയവനൊരു പുതിയ പയ്യനായിരുന്നു..,അടിയും കിട്ടി ആ പാവത്തിന്…”



“ഏഹ് ഗുണ്ടായിസമോ..!



പാതി ചവച്ച ചക്ക ഇറക്കാൻ മറന്നുകൊണ്ട് ദേവ് ചോദിച്ചു…സാധാരണ ഇങ്ങനൊരു പ്രതികരണം കേരളത്തിൽ നിന്ന് കിട്ടിയിട്ടില്ല ബാംഗ്ലൂർ ഉള്ള സൈറ്റിൽ പിന്നെ അത് സർവ്വ സാധാരണമായിരുന്നു



”ഞാൻ ഏതായാലും അവിടേക്ക് പോട്ടെ..നേരിട്ട് കണ്ട് രണ്ടു വർത്തമാനം പറഞ്ഞില്ലേ ശെരിയാവില്ല…നീയാ വണ്ടീടെ കീ ഇങ്ങെടുത്തെ…“



ദേവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ഡാനിയേൽ മുണ്ടു മടക്കി കുത്തി



”അത് വേണ്ട..പപ്പ വന്നിട്ട് ചോറു പോലും തിന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മയവിടെ മുഖം വീർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്…“


”എടാ ചോറ് ഇനിയും തിന്നാം…പക്ഷെ ഇത് ഇപ്പൊ പറഞ്ഞു തീർത്തില്ലേൽ പിന്നെയാ ചെക്കൻ അടി കൊണ്ടത് വെറുതെയാവും…“



ദേവിന്റെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാതെ ഡാനിയേൽ പറഞ്ഞു…



”എന്നാ ഞാൻ പോയി സംസാരിക്ക…പപ്പ ഇവിടെ നിന്നോ….“



അത് പറഞ്ഞു ദേവ് അകത്തേക്ക് നടന്ന…



”എടാ നീ പോണ്ട…ദേവ്…ടാ…!



അവന്റെ പോക്ക് കണ്ട് ഡാനി പിറകിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു…പക്ഷെ ദേവ് അതൊന്നും കേൾക്കാതെ തന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു



കാറിന്റെ കീ എടുത്തു തിരികെ വരുമ്പോ മുറ്റത്തു എന്തോ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ഡാനിയേൽ നിൽപുണ്ടായിരുന്നു



“പപ്പാ ഏതാ പാർട്ടി…?



ഷൂവിന്റെ ലെയ്സ് കെട്ടി കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു



”AG group…..!



ഡാനി അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു…അത് കേട്ടവന്റെ മുഖത്തു ഒരു വിടർന്ന ചിരിയോടെ ഡാനിയെ നോക്കി ദേവ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി



പോർച്ചിൽ നിന്നൊരിമ്പലോടെ അവന്റെ കാർ വീടിനു മുൻപിലേക്ക് റിവേഴ്‌സിൽ വന്നു നിന്നു….വണ്ടിയുടെ ശബ്ദവും മുറ്റത്തു നിറഞ്ഞ പൊടിയും കണ്ടുകൊണ്ടാണ് നൈലയും അമാൻഡയും നീലിമയും അവിടേക്ക് വന്നത്



“അവരുമായുള്ള എല്ലാ കോൺട്രാക്ട്ടും നിർത്തിയേക്ക്….!



ഗിയർ മാറ്റി ഒരു ചിരിയോടെ ഡാനിയെ നോക്കി പറഞ്ഞവൻ….പിന്നെ ആക്‌സിലെറ്ററിൽ അമർത്തി ചവുട്ടി വണ്ടിയുടെ ടയറാ നിലത്തൊന്ന് കറക്കി കൊണ്ടവൻ മുൻപിലേക്ക് എടുത്തു



അവന്റെയാ പോക്ക് കണ്ട് നീലിമ അമാൻഡയുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു



”അതൊരു അടിക്കുള്ള പോക്കാ…!



അവളെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് മനസിലാവാതെ അമാൻഡ നീലുവിനെ നോക്കി…അവളാകട്ടെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…പിന്നെയവൾ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന ഡാനിയെ നോക്കി അയാളുടെ മുഖത്തും അതെ ചിരി



പക്ഷെ നൈല മാത്രം ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ടുകൊണ്ട് കയ്യിലെ പാത്രം ഡാനിക്ക് നേരെ നീട്ടി….



“ഇത്തവണയെന്താ പ്രശ്നം…?



നൈല അയാളോട് ചോദിച്ചു…



”ഏയ്യ് കാര്യമായിട്ട് ഒന്നുമില്ല…!



“ഹ്മ്മ്…ഇത് തന്നാ എല്ലാ തവണയും നിങ്ങള് പറയാറ്…”



പാത്രം അയാളുടെ കയ്യിൽ വച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ട് നൈല അകത്തേക്ക് പോയി…പിറകെ നീലിമയും അമാൻഡയും



“ഇന്നാ ചെക്കൻ എത്രെണ്ണത്തിന്റെ എല്ലൊടികുമെന്ന് മാതാവിന് മാത്രമേ അറിയൂ…!



ചായ വെക്കാനുള്ള പാത്രം കഴുകികൊണ്ടു നൈല ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു



അത് കേട്ട് കൊണ്ടാണ് നീലിമയും അമാൻഡയും അവിടെക്ക് വന്നത്



”ചുമ്മാ ഇരിയമ്മ…ഏട്ടൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല ഇനി…“



നീലു ദേവിന്റെ ഭാഗം പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു



”ഉവ്വ…!



അവളെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് നൈല പറഞ്ഞു



അവരുടെ സംസാരം ഒന്നും മനസിലാവാതെ നിന്ന അമാൻഡ നീലിമയുടെ അടുക്കൽ വന്നിരുന്നുകൊണ്ട് എന്താ കാര്യമെന്ന് കൈ കൊണ്ടു ചോദിച്ചു



“എന്റെ ചേച്ചി…ഇത് ഇവിടുത്തെ ഒരു പതിവാ…ഈ അമ്മക്ക് ഏട്ടൻ ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയാൽ അപ്പൊ പേടിയാ…വഴക്ക് ഉണ്ടാക്കാൻ പോണത് ആണോന്ന് പേടിച്ചിട്ട്…”



അവൾ നൈലയെ നോക്കി പറഞ്ഞു…അത് കേട്ടവൾ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പറഞ്ഞു



“പേടി ഒന്നുമല്ല….അല്ലേലും ഞാൻ എന്തിനാ പേടിക്കണേ…പക്ഷെ അവന്റെ സ്വഭാവം അങ്ങനാ…വന്നിട്ടിപ്പോ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇതുവരെ പൊറത്തു പോയില്ലല്ലോ…ഇന്നത്തെ ആ പോക്ക് കണ്ടാൽ അറിയാ ഏതോ ഒരുത്തനെ ആശുപത്രിയിൽ കയറ്റാൻ ആണെന്ന്…ഒരു നിമിഷം പോലും വെറുതെ ഇരിക്കാൻ അറിയില്ല ചെക്കന്…!



”അത് നേരാ…ചേച്ചിക്ക് അറിയോ ഏട്ടൻ എന്നിവിടെ വന്ന് പുറത്തു പോയിട്ടുണ്ടോ അന്നൊക്കെ ഒരു അടി ഉണ്ടാക്കിയിട്ടേ വരൂ….ഇപ്പൊ വന്ന് വന്ന് അമ്മക്കും പപ്പക്കും പേടി ഏട്ടനെ ഓർത്തല്ല…തല്ല് കൊള്ളാൻ പോണവനെ ഓർത്താ…!



നീലിമ വലിയ കാര്യത്തിൽ ദേവിനെകുറിച്ച് പറഞ്ഞു…അവൾക്ക് അറിയില്ലല്ലോ ദേവിൻറെ ഉള്ളിലെ ചെകുത്താനെ നേരിൽ കണ്ടവളാ മുൻപിൽ ഉള്ളതെന്ന്



“അതെന്താ നീലു അങ്ങനെ…?



ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ അമാൻഡ ചോദിച്ചു….അവളൊരു ബോക്സർ ആണെന്നും അവളുടെ പാസ്റ്റും ദേവ് അവരോട് പറയാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല



”അത് ചേച്ചി പപ്പയുടെ നെറ്റിയിലെ ഒരു പാട് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ..?



അവൾ അമാൻഡയോട് ചോദിച്ചു



“ഇല്ല…!



”ആ എന്നാ ഇനി കാണുമ്പോ നോക്ക്…ഒരുവർഷം മുന്നേ ന്യൂയോർക്കിൽ ബിസിനസ് മീറ്റിങ്ങിനു പോയപ്പോൾ ഉണ്ടായ ഒരു ആക്‌സിഡന്റിൽ പറ്റിയതാ…!



“ആക്‌സിഡന്റ് അല്ല…മനപ്പൂർവം കൊല്ലാൻ ശ്രമിച്ചതാ..!



പെട്ടന്ന് ഇടയിൽ കയറിക്കൊണ്ട് നൈല പറഞ്ഞു…അമാൻഡക്ക് അതൊരു പുതിഅറിവായിരുന്നു



”ആ അങ്ങനെ….അന്ന് പപ്പക്ക് കാര്യമായി ഒന്നും പറ്റിയില്ല..ലീവ് ഉള്ള സമയം ആയോണ്ട് ഞങ്ങളും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു….അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കയറി വന്നപ്പോ ഏട്ടന്റെ മുഖത്തു കണ്ടൊരു ഭാവമുണ്ട്…എന്റെ പൊന്നോ ഓർക്കുമ്പോ തന്നെ എനിക്ക് പേടിയാ….പക്ഷെ അമ്മ ഒണ്ടല്ലോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു….അന്ന് വരെ ഏട്ടൻ അടി ഇണ്ടാക്കാൻ പോകുമ്പോ എപ്പോളും മുൻപിൽ കാണും അമ്മ പോകണ്ടെന്ന് പറയാൻ…അന്ന് ഏട്ടന്റെയാ ഭാവം കണ്ട് അമ്മവരെ ഒന്നും പറയാതെ നിന്നും….അന്ന് മുതൽ അങ്ങന അമ്മ…ഏട്ടനാ വണ്ടിയുമെടുത്തു പോണത് കണ്ടാൽ പ്രാർഥിക്കാൻ തുടങ്ങും ഏട്ടന്റെ മുൻപിൽ ആരും വന്ന് പെടാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി…“



നൈലയെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നീലു പറഞ്ഞു

അത് കണ്ട നൈല അവളെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചു



”അല്ലാണ്ട് ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ…ആ ചെക്കന്റെയീ സ്വഭാവം എന്നെകൊണ്ട് മാറ്റാൻ പറ്റില്ല ഏതായാലും..!



“അല്ല നീലു അന്ന് ദേവ് പോയിട്ട് എന്ത് സംഭവിച്ചു…?



ന്യൂയോർക്കിൽ തന്നെ മനസ്സ് കുടുങ്ങി നിന്ന അമാൻഡ ചോദിച്ചു



”തല്ലി കാണും…ഏട്ടൻ പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല…ഏതായാലും അവരുടെ ബിസിനസ് വരെ പൂട്ടിച്ചിട്ട ഏട്ടനും പപ്പയും മടങ്ങി വന്നേ…!



അതിനെക്കുറിച്ചു കൂടുതൽ ഒന്നുമാറിയത്ത നീലു പറഞ്ഞു….



“മതി മതി ഏട്ടന്റെ സ്വഭാവത്തെകുറിച്ച് പറഞ്ഞത്…നീയീ ചായ കൊണ്ടുപോയി പപ്പക്ക് കൊടുക്ക്….”



നീലുവിന്റെ കയ്യിൽ ചായ കൊടുത്തുകൊണ്ട് നൈല പറഞ്ഞു



————————————



“ലെനസ്….!



AG ഗ്രൂപ്പിന്റെ അടുത്തുള്ള ഓഫീസ് ലക്ഷ്യമാക്കി കാറോടിക്കുന്ന ദേവ് ലെനസിനെ വിളിച്ചു



—-പറയു ദേവ്—–



”AG ഗ്രൂപ്പുമായുള്ള പ്രശ്നം എന്താ…ഏത് കമ്പനിക്ക കോൺട്രാക്ട് ട്രാൻസ്ഫർ ആയത്..“



——Delta കോൺസ്ട്രക്ഷനിലേക്ക് ആണ് ദേവ്…AG ഗ്രൂപ്പ് MD ഡയറക്റ്റ് ആയി ഓഫർ നൽകിയത് ആണിത്…മുൻപ് രണ്ടു തവണ നമ്മുടെ കമ്പനിയിൽ നിന്ന് മെറ്റീരിയൽസ് ഓർഡർ ചെയ്തിട്ട് ക്യാൻസൽ ആക്കിയിട്ടുണ്ട്—-

ലെനസ് അവൾക്ക് മനസിലായ കാര്യങ്ങൾ അവനു വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു



“delta കൺസ്ട്രക്ഷൻ…?



അവനാ കമ്പനിയുടെ പേര് കേട്ട് ചോദിച്ചു



—–അതെ ദേവ്….അത്യാവശ്യം പേരു കേട്ടൊരു കമ്പനി ആണത്…ഒരു ജോമോൻ എന്നയാളുടെ പേരിൽ ആണ് കോൺട്രാക്ട് ഉള്ളത്—–



”ജോമോൻ…പയ്യനാണോ…?



പേര് കേട്ടവൻ ചോദിച്ചു



——അതെ ദേവ്….23 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞതായി ആണ് റെക്കോർഡ് ഉള്ളത്…അച്ഛനും അമ്മയുമില്ല…അവർ തുടങ്ങിയ കമ്പനി ഇപ്പോൾ അവനാണ് മാനേജ് ചെയ്യുന്നത്——



“ഓഹ്…അപ്പൊ അവനെ സംശയച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല….”



AG ഗ്രൂപ്പിന്റെ പാർക്കിങ്ങിൽ വണ്ടി നിർത്തിയവയൻ ഓഫീസിനകത്തേക്ക് കയറി



നീല കണ്ണുകളുള്ള ദേവിനെ കണ്ട അശ്വതി ഒരുനിമിഷം സ്വയം അറിയാതെ തന്നെ കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റു



“ഹായ്…ഞാൻ ദേവ്….എനിക്ക് വിശ്വനാഥൻ സാറിനെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ…?



ദേവ് സാധാരണ പോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു



”അത് അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് വേണം…മാത്രമല്ല സാർ ഇന്ന് വരുമോ എന്ന് സംശയമാണ്…!



അവൾ പറഞ്ഞു



“അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് ഞാൻ എടുത്തിരുന്നു…ചെക്ക് ചെയ്തു നോക്കാം…!



അവൻ പറഞ്ഞു…അതെ സമയം തന്നെ ലെനസ് മുൻപിൽ ഉള്ള കമ്പ്യൂട്ടറിലെ ഡാറ്റാ ബേസിൽ ദേവിന്റെ പേരും ഫീഡ് ചെയ്തിരുന്നു



”അഹ്…സാർ എപ്പോൾ വരുമെന്ന് അറിയില്ല നിങ്ങൾക്ക് അവിടെ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം…!



മുൻപിൽ സ്ക്രീനിൽ ദേവിൻറെ പേര് കണ്ട അവൾ പറഞ്ഞു



“ഓക്കേ…വാഷ് റൂം എവിടെ ആണ്…?



അവൻ ഷർട്ടിന്റെ കൈ മടക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു



”നേരെ പോയി ലെഫ്റ്റ് തിരിഞ്ഞാൽ മതി…!



ഒരു ചിരിയോടെ വഴി പറഞ്ഞു കൊടുത്തവൾ…അവനും മറുപടിയായി ഒരു ചിരി നൽകി കൊണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞ വഴിയേ നടന്നു



പക്ഷെ ലെഫ്റ്റ് തിരിയുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ അവൻ ലിഫ്റ്റിൽ കയറി മുകളിലെ ഫ്ലോറിലേക്ക് പോയി



MD യുടെ ഓഫീസിന് അടുത്തായി തന്നെയുള്ള പേർസണൽ സെക്രട്ടറിയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി അവൻ നടന്നു



“നാരായണ മൂർത്തി…”



മുൻപിൽ ബോർഡിലെ പേരു വായിച്ചു കൊണ്ടവൻ ഡോർ തുറന്നു



മംഗലാപുരത്തു നിന്ന് രാവിലെ മടങ്ങിയെത്തിയ മൂർത്തി ഓഫീസിലെ കണക്കുകൾ നോക്കുകയായിരുന്നു



പെട്ടന്ന് ഉള്ളത് ദേവിൻറെ വരവ് കണ്ടയാൾ ഒന്നും മനസിലാവാതെ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു



“ഹലോ…താൻ ഇതെങ്ങോട്ടാ ഉന്തി കേറി പോണത്…?



”അഹ് മൂർത്തി സാർ ആയിരുന്നോ…!



അയാളെ നോക്കി പരിചിത ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു കൊണ്ടവൻ അയാൾക്ക്‌ മുൻപിലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു



“ഇതൊരു സുഖമില്ല..!



പെട്ടന്ന് അവിടെ നിന്നെണീറ്റുകൊണ്ട് മൂർത്തിയുടെ ഇടതു വശത്തായി ഇട്ടിരുന്ന സോഫയിൽ കയറിയിരുന്നവൻ…കാലിനു മുകളിൽ കാൽ കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്ന ദേവിനെ അയാൾ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി



”നീ ഏതാ…?



അവനെ നോക്കി അയാൾ ചോദിച്ചു



“ഏഹ് സാറെന്നെ ഇത്ര പെട്ടന്ന് മറന്നോ…എന്നോടിന്നിവിടെ വന്ന് വിശ്വനാഥൻ സാറിനെ കാണാൻ പറഞ്ഞത് ഓർമ്മയില്ലേ..”



അവൻ വളരെ കൂളായി പറഞ്ഞു…



“ഞാനോ..?



മൂർത്തി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു



”സാറല്ലന്നേ…വിശ്വനാഥൻ സാർ…“



”നീ എന്തിനാ സാറിനെ കാണുന്നേ….?



അയാൾ തന്റെ കസേരയിൽ ചാരി ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു



—–ഹവാല—–



ദേവിന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചയുടൻ വിശ്വനാഥൻറെ പേരിൽ തെളിവുകൾ ഒന്നുമില്ലാത്തതിന്റെ പേരിൽ ഫയലുകളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി പോയ കേസുകളുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് എടുത്ത ലെനസ് പറഞ്ഞു



അത് കേട്ടയവൻ ഒരു ചിരിയോടെ ചുറ്റിനും നോക്കി..പിന്നെ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് അല്പം നീങ്ങിയിരുന്ന ശേഷം ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു



“ഹവാല ഹവാല…!



അത് കേട്ട മൂർത്തി ഒന്ന് ഞെട്ടികൊണ്ട് ചുറ്റിനും നോക്കി



”സാറ്…സാറ് വീണ്ടും തുടങ്ങാൻ പോകുവാണോ..എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…!



മൂർത്തി അയാളുടെ വെളുത്തു തടിച്ച കവിള് ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്വയം പറഞ്ഞു



“അത് ചെലപ്പോ ഞാൻ കൂടെ വന്നിട്ട് പറയാൻ ആയിരിക്കും…!



ദേവ് പറഞ്ഞു…അത് ശെരിയാവും എന്ന തോന്നിയ മൂർത്തി ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു…പെട്ടന്ന് അയാളുടെ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു….



”സാറ് വന്നിട്ടുണ്ട്…ഏതായാലും താൻ വാ…“



അതും പറഞ്ഞു തന്റെ ചാടിയ വയറിനു മുകളിലൂടെ ഉള്ള ഓവർ കോട്ട് ഒന്ന് നേരയാക്കിയിട്ട ശേഷം അയാൾ എണീറ്റു നടന്നു…പിറകെ ദേവും



ബാംഗ്ലൂരിൽ നിന്നും വന്നിറങ്ങിയ വിശ്വൻ തന്റെ സഹായിയാ അലെക്സിനോട് കോഴിക്കോട് ചെയ്തു തീർക്കേണ്ട കൊറച്ചു പദ്ധതികൾ വിവരിച്ചു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു



അയാളുടെ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്നകത്തു കയറിയതും ദേവിന്റെ കണ്ണുകളുടക്കിയത് അലക്സിലായിരുന്നു



തന്നോളം പോന്ന വലുപ്പവും എന്നാൽ ദേവിനെക്കാൾ അല്പം കൂടി മസിലുകൾ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന ശരീരവും



ദേവിന്റെ നോട്ടം അവിടേക്ക് മാറിയപ്പോൾ മൂർത്തിയുടെ പിറകിലായി നടന്നു വരുന്ന ദേവിലായിരുന്നു വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ



അവന്റെ നീല കണ്ണുകൾ കണ്ടതെ വിശ്വന്റെ മനസ്സിൽ പെട്ടന്ന് ഒരു പേടി കയറി….തനിക്കിതെന്തു പറ്റി പെട്ടെന്നിങ്ങനെ എന്നറിയാതെ അയാൾ ഒരു നിമിഷം പതറിപോയി



“എടാ അലക്സേ നീയെന്താ സൈറ്റിൽ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കിയെ..?



അലക്സിനെ വിശ്വന്റെ കൂടെ കണ്ട മൂർത്തി അവനോട് ചോദിച്ചു



”പ്രശ്നം ഒന്നുമുണ്ടാക്കിയില്ല സാറെ….!



തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു…മൂർത്തിയുടെയും അലക്സിന്റെയും സംസാരം കേട്ടപ്പോളെ ദേവിന് കാര്യങ്ങളുടെ ഇരുപ്പുവശം പിടികിട്ടി



അവന് വേണ്ടത് അലക്സിനെ ആയത് കൊണ്ടു തന്നെ ദേവ് മുൻപിൽ ഇരിക്കുന്ന വിശ്വനെ ഒന്ന് നോക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കിയില്ല…



എന്നാൽ വിശ്വൻ അപ്പോഴും ദേവിന്റെ ഓരോ ചലനങ്ങളും നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു…അയാളുടെ മനസ്സിൽ പൊട്ടി മുളച്ച പേടിയുടെ ആക്കം കൂട്ടനെന്നവണ്ണം മറ്റു പല ഓർമ്മകളും മുഖങ്ങളും മനസിലേക്ക് വന്നു



മൂർത്തിയുമായുള്ള സംസാരം കഴിഞ്ഞതും ദേവ് കയറിച്ചെന്ന് അലക്സിന്റെ ചെകിടത്തൊന്ന് പൊട്ടിച്ചു



പെട്ടെന്നുള്ള ആക്രമണം ആയത് കൊണ്ടു തന്നെ അലക്സ് പിറകിലേക്ക് വേച്ചു വീണു….



എന്താ അവിടെ സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസിലാവാതെ മൂർത്തിയും വിശ്വനും ഞെട്ടിപ്പോയി



“എടാ നീയെന്താ ഈ കാണിച്ചത്…?



സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്ത മൂർത്തി ദേവിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു…എന്നാൽ അവനാ ചോദ്യം കേട്ടിട്ടേ ഇല്ലായെന്ന ഭാവത്തോടെ മൂർത്തിയ ഷോൾഡറിൽ പിടിച്ചു മാറ്റി കൊണ്ടു നിലത്തു നിന്നെണീയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അലക്സിന്റെ നെഞ്ചും കൂട് നോക്കി ചവിട്ടി….ആ ഒരൊറ്റ ചവിട്ടിൽ തന്നെ പാതി ജീവൻ പോയപോലെയവൻ നിലത്തു വീണു കിടന്നു


അത് കൂടി കണ്ടപ്പോ പെട്ടെന്നുണ്ടായ ദേഷ്യത്തിൽ വിശ്വൻ കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റു കൊണ്ടലറി



”ടാ…..!!!



അയാളുടെയാ ശബ്ദം കേട്ട ദേവ് ഒരുതരം കലിപ്പോടെ വിശ്വനെ നോക്കി…അവന്റെയാ നീല കണ്ണുകളുടെ ദൃഷ്ടി വീണ്ടും വിശ്വനിൽ പതിച്ചതും അയാളൊന്ന് പതറി



കൂടുതൽ തെളിമയോടെ ഒരു മുഖം ദേവിനു പകരം അയാളുടെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നു



“”ദേവിക…“”“



ശബ്ദം വെളിയിൽ വരാത്ത രീതിയിൽ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു



എന്നാൽ അത് തന്റെ വെറുമൊരു സംശയം മാത്രമാണെന്ന് വിശ്വൻ സ്വയം പറഞ്ഞു മനസ്സിനെ തണുപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…പക്ഷെ ആ ചിന്തകളെ എല്ലാം അപ്പാടെ പിഴിതെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവിന്റെ മുഖത്തെ ക്രോധ ഭാവം മാറി ഒരു ചിരി വിടർന്നു



“തന്റെ പ്രായത്തിനൊത്ത ശബ്ദത്തിൽ കാറടോ…!



വിശ്വനെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് ദേവ് പറഞ്ഞു…പിന്നെയവൻ നിലത്തു കിടന്നുരുളുന്ന അലക്സിന്റെ അടുക്കലേക്ക് ചെന്നു



തന്റെ നേരയാണ് വീണ്ടുമവൻ വരുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കിയ അലക്സ് പേടിയോടെ പിറകിലേക്ക് നീങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു…പക്ഷെ അതിന് മുൻപേ ദേവ് അവന്റെ മുൻപിൽ എത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു



നിലത്തു കൈ കുത്തി നീങ്ങാൻ ശ്രമിച്ച അലക്സിന്റെ വലതു കൈക്ക് മുകളിൽ ബൂട്ടിട്ട അവന്റെ കാലുകൾ അമർന്നു



വേദനകൊണ്ട് അലക്സ് അലറി…അവന്റെയാ അലറിക്കരച്ചിൽ അടച്ചിട്ടയാ മുറി മുഴുവനായും മുഴങ്ങി കേട്ടു



ഇതെല്ലാം കണ്ട് വെറുതെ നിൽക്കുന്ന വിശ്വനെ കണ്ട മൂർത്തി എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി…ആദ്യമയാണ് അയാൾ വിശ്വനെ ഇതുപോലെ ഉത്തരമില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന ഒരവസ്ഥയിൽ കാണുന്നത്



തന്റെ മുൻപിലിട്ട് തന്റെ തന്നെ കൂടെ നടക്കുന്ന ഒരുത്തനെ പുറമെ നിന്നൊരുത്തൻ വന്ന് ചവിട്ടിയരക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ പകകൊണ്ടെരിഞ്ഞു…സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്ത അയാൾ തന്റെ മേശ വലിച്ചു തുറന്ന് അതിൽ നിന്നൊരു പിസ്റ്റളെടുത്തു



മറുത്തൊന്ന് ചിന്തിക്കും മുൻപേ അയാളാ തോക്കെടുത്തു ദേവിന് നേരെ ചൂണ്ടി



തനിക്ക് നേരെ തോക്ക് ചൂണ്ടി നിൽക്കുന്ന വിശ്വനെ നോക്കി ദേവൊന്ന് ചിരിച്ചു

പിന്നെ അയാളുടെ നേരെയവൻ നടന്നു



തോക്കിനു മുൻപിൽ പോലും പേടിക്കാതെ നിൽക്കുന്ന ഒരുത്തനെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി കണ്ട വിശ്വൻ പകപ്പോടെ താൻ നീട്ടി പിടിച്ച തോക്കിലൊന്ന് മുറുകെ പിടിച്ചു



പക്ഷെ അയാളൊന്ന് ചിന്തിച്ചു തീരും മുന്നേ ദേവവന്റെ വലതു കൈ ഉയർത്തി വിശ്വൻ തോക്ക് പിടിച്ചിരുന്ന കൈമുട്ടിൽ അടിച്ചു…



കണ്ണടച്ചു തുറക്കും മുന്നേ കയ്യിലൊരു പഞ്ച് കിട്ടിയ വിശ്വൻ വേദനകൊണ്ട് കൈ മടക്കി..ഈ സമയം മതിയായിരുന്നു ദേവിനയാളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന തോക്ക് തട്ടി മാറ്റി തന്റെ കയ്യിലാക്കാൻ



അത് പ്രധീക്ഷിക്കാണ്ടിരുന്ന വിശ്വൻ ആയുധം നഷ്ടമായതും പേടിയോടെ പിറകിലേക്ക് മാറി



“ഏഹ്. ..കാർന്നോരാള് കൊള്ളാലോ..!



കയ്യിൽ കിട്ടിയ തോക്ക് തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു



”നിനക്കറിയില്ല ഞാനാരാണെന്ന്..“



പകയോടെ പല്ലുകൾ കടിച്ചു ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വൻ പറഞ്ഞു



”അതിന് നീ ഏതാണെന്നു ഞാൻ ചോദിച്ചോ…?



അതുവരെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു നിന്ന ദേവിന്റെ ഭാവം മാറി വിശ്വന്റെ മുഖത്തിനു നേരെ വന്നു നിന്നുകൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു



“കത്തിക്കാൻപോലും ബാക്കി വെക്കില്ലെടാ നിന്നെ..!



എരിയുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഒട്ടും പതറാതെ വിശ്വാസം മുരണ്ടു



”എന്റെ വഴി മുടക്കാൻ മാത്രം ചങ്കൂറ്റമിപ്പോളും തന്റെയീ കൊഴുത്ത ശരീരത്തിൽ ബാക്കി ഉണ്ടെങ്കിൽ…ഞാൻ വെല്ലു വിളിക്കുന്നു…തന്നെകൊണ്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നത് എന്താന്ന് വെച്ച കാണിക്ക്..ഞാൻ ഈ നാട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടാവും…“



അതും പറഞ്ഞവൻ അയാളുടെ മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഫയലിൽ നിന്നൊരു പേപ്പർ കീറിയെടുത്ത് അതിൽ എന്തോ എഴുതി തിരിച്ചു മടക്കി വിശ്വന്റെ പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു കൊടുത്തു



“എന്റെ അഡ്രസ് ആണ്….താൻ ബാംഗ്ലൂർക്ക് വന്നാൽ മതി എന്നെ കത്തിക്കാൻ…!



അതും പറഞ്ഞവൻ തോക്ക് അയാളുടെ മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു തിരിഞ്ഞു നടന്നു…പുറത്തേക്ക് ഉള്ള വാതിൽ തുറന്നതും എന്തോ പറയാൻ മറന്നത് പോലവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു



”ഞാൻ വേറൊരു കാര്യം കൂടി പറയാനാ വന്നേ….കൊറച്ചു മുന്നേ താനൊരു കോൺട്രാക്ട് മാറ്റി കൊടുത്തില്ലേ…അതുപോലെ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയുമായുള്ള ബാക്കി കോൺട്രാക്ട് കൂടെ വേറാർക്കേലും കൊടുക്കുന്നത നല്ലത്…വാക്കിന് വിലയില്ലാത്ത മൈരന്മാരുമായി ഒരു പരുപാടിക്കും ഞങ്ങളില്ല…!



അതും പറഞ്ഞവൻ വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചു കൊണ്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയി



നല്ലൊരടി കിട്ടിയത് പോലെ അതെ നിൽപ്പ് നിൽക്കുകയായിരുന്നു വിശ്വൻ…ദേഷ്യം കൊണ്ടയാളുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു

തന്നെക്കാൾ ശക്തനായ ഒരു ശത്രു ഈ ഭൂമിയിൽ ഉടലെടുത്തതായി അയാളുടെ ഉപഭോദ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു



“മൂർത്തി….!



ക്രോധം കൊണ്ടയാൾ അലറി….



”എന്താ സർ…?



പേടിക്കണ്ട് ഉടലാകെ വിറച്ചയാൾ വിളി കേട്ടു



“ആരാ അവൻ…?



”അത്…ഒരു മിനിറ്റ് സർ….!



വിറക്കുന്ന കാലുകളോടെ മൂർത്തി അയാളുടെ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി ഓടി…തന്റെ കാബിനിൽ കയറി സിസ്റ്റത്തിൽ അയാൾ പരതാൻ തുടങ്ങി…തനിക് വേണ്ട ഉത്തരങ്ങൾ കിട്ടിയ അയാൾ വിശ്വന്റെ അടുക്കലേക്ക് പാഞ്ഞു



“സർ അത് ഇന്നലെ സൈറ്റിലേക്ക് ഉള്ള മെറ്റീരിയൽസ് ഇറക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കേസ് ആണ്…നമ്മൾ ഡാനിയേൽക്കുള്ള കോൺട്രാക്ട് ആണ് മാറ്റി കൊടുത്തത്…!



മൂർത്തി തനിക്ക് കിട്ടിയ വിവരങ്ങൾ വിശ്വനോട് പറഞ്ഞു



”അല്ല…അവനു പിറകിൽ ഡാനിയേൽ അല്ല…വേറെന്തോ ഒണ്ട്…“



നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ടയാൾ കസേരയിൽ ഇരുന്നു….ദേവിന്റെ മുഖം ഓർമ്മ വരുന്ന ഓരോ നിമിഷവും ദേവികയുടെ ഓർമ്മകളും അയാളെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങി



പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർമമ വന്നത് പോലെ അയാൾ മുൻപിൽ ഇരുന്ന ലാൻഡ് ഫോൺ എടുത്തു ചെവിയിൽ വച്ചു….



”ഇന്ന് അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് എടുത്തു കേറി വന്നയാ പയ്യൻ ഏതാ…!



“മമ്…ദേവ്…?



മറുപുറം നിന്ന് അവന്റെ പേര് കേട്ട വിശ്വൻ പേടിയോടെ മറ്റൊന്നും പറയാതെ ഫോൺ വെച്ചു



“മൂർത്തി…താൻ…താനവനെക്കുറിച്ചു അന്വേഷിക്കണം….ഒരു മണിക്കൂറിനകം എനിക്ക് അവന്റെ മുഴുവൻ ഡിറ്റൈൽസും അറിയണം…!



വിറക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു…



വിശ്വന്റെ വാക്കു കേട്ട മൂർത്തി ആരെയോ ഫോൺ ചെയ്തു കൊണ്ടു മുറിവിട്ടു പോയി



അയാൾ പോകുന്നത് നോക്കി അസ്വസ്ഥതയോടെ വിശ്വൻ കസേരയിൽ ഇരുന്നു


“ആരാണവൻ….ഞാൻ എന്തിനാ അവനെ ഭയക്കുന്നത്…?



സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടയാൾ കണ്ണുകളടച്ചിരുന്നു



പെട്ടന്ന് എന്തോ മനസ്സിൽ തോന്നിയ വിശ്വൻ ഫോൺ എടുത്തു ആരെയോ വിളിച്ചു



മറുപുറത്തു നിന്ന് റിങ്ടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടയാൾ അക്ഷമയോടെ ഇരുന്നു



”ഹലോ…!!



അപ്പുറത്തു നിന്ന് വളരെ ഗംഭീര്യമായ ഒരു പുരുഷശബ്ദം ഉയർന്നു



“തിരുമേനി…ഇത് ഞാനാ വിശ്വൻ…”



“എന്താ വിശ്വാ പതിവില്ലാതെ…?



”അത്…എനിക്കൊന്ന് എന്റെ സമയം നോക്കണം….“



അല്പം ജാള്യതയോടെ വിശ്വൻ പറഞ്ഞു…എന്നാൽ അയാളുടെ കണക്കു കൂട്ടലുകൾ എല്ലാം തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങേ തലക്കൽ നിന്ന് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയുടെ ശബ്ദം ആണ് കേട്ടത്



”എന്താടോ…താൻ തന്റെ കാലനെ കണ്ടൊ…?



ചിരിയടക്കികൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു



“തിരുമേനി എന്താ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നേ….?



ഒന്നും മനസിലാവാതെ വിശ്വൻ ചോദിച്ചു



”ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ തനിക്ക് മനസിലാവില്ല ഇപ്പോൾ….എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ഒരു ദിവസം ഇതേ ചോദ്യവുമായി ഇയാളെന്നെ വിളിക്കുമെന്ന്….അല്പം വൈകി എന്നാലും ചോദ്യം എത്തിയല്ലോ…അതോർത്തു ചിരിച്ചതാ….!



“മനസിലാവുന്നത് പോലെ പറയടോ…?



ദേഷ്യം കൊണ്ടു കണ്ണു കാണാതെ വിശ്വൻ അലറി



”ഹഹഹാ…..!



മറുപുറം നിന്നും വീണ്ടും ആർത്തു ചിരിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും വിശ്വൻ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്ത് ദേഷ്യത്തിൽ മുൻപിലെ ടേബിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു



“പന്ന നായിന്റ മോൻ…!



മുഷ്ടി ചുരുട്ടി ദേഷ്യത്തെ കൈപിടിയിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചയാൾ

പെട്ടന്ന് അയാളുടെ ഫോണിൽ ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു



തിരുമേനി എന്ന് സേവ് ചെയ്‌ത നമ്പറിൽ നിന്നായിരുന്നത്…



വിശ്വൻ പെട്ടന്നാ മെസ്സേജ് തുറന്നു നോക്കി



”“”കാലന്റെ കയറുമായി കണക്കു തീർക്കാൻ ഒരുവൻ നിനക്ക് മുൻപിൽ വരും….പണ്ടെങ്ങോ ചെയ്ത പാപത്തിന്റെ അവശേഷിപ്പാണത്…ചെയ്ത തെറ്റുകൾക്ക് കാലം കണക്ക് ചോദിക്കുന്ന നേരമടുത്തു വിശ്വാ..ഒരു മന്ത്രത്തിനോ തന്ത്രത്തിനോ നിന്നെ രക്ഷിക്കാനാവില്ല…ബുദ്ധി ഉപയോഗിച്ചു രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്ക്…എതിരെ നിൽക്കുന്നവനും ബുദ്ധിയുണ്ടെന്ന കാര്യം മറക്കരുത്. ..“



തിരുമേനി അയച്ച മെസ്സേജ് വായിച്ച വിശ്വൻ ഒരു നിമിഷം ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലും മറന്നുപോയി. …തിരുമേനിയുടെ പേടി പെടുത്തുന്ന സന്ദേശമായിരുന്നില്ല അതിന് കാരണം…ദേവിന്റെ കണ്ണുകളായിരുന്നു…



വിശ്വന് ഒരുകാര്യം ഉറപ്പായി…എല്ലാ വഴിയുമടച്ചു താൻ നടപ്പിലാക്കിയ ഒരു നീണ്ട കൊലപാതക നിരയിൽനിന്നും അബദ്ധവശൽ രക്ഷപെട്ടു പോയൊരു കണ്ണിയാണ് ഇന്ന് തനിക്കെതിരി തിരിഞ്ഞത്



ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കൂട്ടി വിശ്വന്റെ മനസ്സിലേക്ക് മറ്റൊരു ചിന്ത കടന്നു വന്നു



“ദേവ്…ദേവിക…അവൻ ദേവികയുടെ മകൻ ആണെങ്കിലും ഞാനാണ് അവന്റെ തന്തയെയും തള്ളയെയും കൊന്നതെന്ന് അവനറിയാൻ വഴിയില്ല…അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അവന്റെ പെരുമാറ്റം ഇതുപോലെ ആകില്ലല്ലോ…?



സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടയാൾ ചിരിച്ചു….



”അപ്പോൾ ഞാൻ പേടിക്കുന്നതെല്ലാം വെറുതെയാണ്….ആഹാഹാഹാ…..!



പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ടയാൾ കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റു…..



പെട്ടന്ന് ആണ് മൂർത്തി കതകു തുറന്നകത്തേക്ക് വന്നത്….അലസമായി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന വിശ്വനാഥനെ അയാൾ സംശയത്തോടെ നോക്കി



“താൻ ഇങ്ങനെ നോക്കുകയൊന്നും വേണ്ട…എനിക്ക് വട്ടിളകിയിട്ടില്ല…!



മൂർത്തിയുടെ നോട്ടം കണ്ട വിശ്വൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു



”അല്ല തനിപ്പോ ഇറങ്ങി പോയതല്ലേ ഉള്ളു…“



”അതെ സർ…പക്ഷെ സാറ് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ കിട്ടി….പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് പോലും വേണ്ടി വന്നില്ല ആ പയ്യന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് എടുക്കാൻ…“



”അതെന്താ…?



വിശ്വൻ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു



“കാരണം അവനെക്കുറിച്ചു അധികമാർക്കും അറിയില്ല…ഡാനിയെലൂടെ രണ്ട് മക്കളിൽ മൂത്തവൻ ആണ്….ഇളയത് ഒരു പെണ്ണാ…തന്തേയെ പോലെ തന്നെ പടുത്തം കഴിഞ്ഞു ബിസിനസ്സിൽ സഹായിക്കാൻ ഇറങ്ങിയത…പക്ഷെ അധികവും അടിപിടിയിലെ അവസാനിക്കാറുള്ളു…അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൊറച്ചു കാലമായി ആള് ബാംഗ്ലൂർ ആണ് താമസം….ഇടക്ക് ബിസിനസ് മീറ്റിങ് ഒക്കെ ആയി പുറത്തും പോകാറുണ്ട്….!



മൂർത്തി അയാൾക്ക് ലഭിച്ച വിവരങ്ങൾ വിശ്വനോട് പറഞ്ഞു…എന്നാൽ അയാൾക്ക് അതൊന്നും കേട്ടിട്ട് വല്യ പുതുമയൊന്നും തോന്നിയില്ല…



”ഡാനിയേലിന്റെ മകൻ ആണെന്നതിന് തെളിവ് വല്ലോം ഉണ്ടോടോ…?



പുച്ഛം നിറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ വിശ്വൻ ചോദിച്ചു…



“സാറെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ..?



സംശയം നിറഞ്ഞ ദൃഷ്ടിയോടെ മൂർത്തി ചോദിച്ചു



”അത് ചോദിച്ചാലും ഇല്ലേലും അതിന്റെ ഉത്തരം എനിക്കറിയാം….രക്തം തന്റെ തന്നെ രക്തത്തെ തിരിച്ചറിയുമെന്ന….എന്റെയീ ഞരമ്പിലും ഹരിയുടെ ഞരമ്പിലുമോടുന്ന രക്തം ഒന്ന് തന്നെയാ….“



അയാൾ മുകളിലെ സീലിങ്ങിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…മൂർത്തി ആകട്ടെ ഒന്നും മനസിലാവാതെ നിന്നു



”മൈരനും പ്രാന്തായോ…!



ശബ്ദം താഴ്ത്തി മൂർത്തി പിറുപിറുത്തു



“താൻ എന്തേലും പറഞ്ഞോ….?



പെട്ടന്ന് വിശ്വൻ ചോദിച്ചു…അത് കേട്ട മൂർത്തി ഒന്ന് ഭയപ്പെട്ടു



”ഏയ്യ് ഇല്ല…അല്ല ഇനിയെന്താ സാറിന്റെ പ്ലാനെന്ന് ചോദിക്കുവായിരുന്നു…“



”അഹ്…തനിക്കറിയാലോ…ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തൻ മുന്നും പിന്നും നോക്കാതെ എനിക്കെതിരെ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനർത്ഥം അവനു ജീവിച്ചു കൊതി തീർന്നിട്ടുണ്ടാകും…അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ സമയമടുത്തു കാണും….ഇതിലേതായാലും അവസാനം മരണമാണ്…അവന് വേണ്ടി ഞാൻ വിധിച്ചതും മരണമാ….!



പല്ലുകൾ ഞെരിച്ചുകൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു



“സാറവനെ കൊല്ലാൻ പോകുവാണോ….?



ഭീതിയോടെ മൂർത്തി ചോദിച്ചു….



”ഏയ്യ്….മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ പെട്ടെന്നു കൊല്ലില്ല….ഇഞ്ചിഞ്ചായി കൊല്ലണം….വേദന അനുഭവിച്ചുകൊണ്ട്…അതിനാദ്യം അവന്റെ കോൺഫിഡൻസ് ഇല്ലാതാക്കണം….താനാ ഡാനിയേലിനെകുറിച്ച് ഒന്ന് അന്വേഷിക്ക്….തുടക്കം അവിടെനിന്നാവാം….!



പകയെരിയുന്ന കണ്ണുകളോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു….



“സാർ അതൊരു പയ്യനല്ലേ…പ്രായത്തിന്റെ ചോരത്തിളപ്പിൽ പറ്റിയതാവും…!



മൂർത്തി അയാളെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു



”പ്റഭാ നായിന്റെ മോനെ…പ്രായത്തിന്റെ തിളപ്പ് പോലും….നിനക്കറിയില്ല ഈ വിശ്വനെ ശെരിക്കും….നീ കാണുന്നതിന് മുൻപും എനിക്ക് വേറൊരു മുഖമുണ്ടായിരുന്നു….ഇവനോട് തോന്നിയ ദേഷ്യം…അതിന് കൊല്ലങ്ങൾ പഴക്കമുള്ളൊരു കണക്കൊണ്ട്….അന്ന് രക്ഷപെട്ടന്ന് കരുതിയതാ…പിച്ചയായി കൊടുത്ത ജീവനാ ഇന്നെന്റെ മുൻപിൽ വന്നു കുരച്ചിട്ട് പോയത്….ആഹ്…ഏതായാലും അന്ന് ഞാൻ കണ്ണടച്ചത് പോലെ ഇന്നും അവനെ ഒഴുവാക്കി വിടാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ല…അവനായി വന്നു കയറിയതാ എന്റെ കയ്യിലേക്ക്…!
ദേഷ്യം കൊണ്ടു വിറച്ചു കൊണ്ടായാൾ അലറി…പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്ന് പോലും മൂർത്തിക്ക് തോന്നിപ്പോയി…വിശ്വന്റെ വൃത്തികേട്ടതും പിശാചികവുമായ പല മുഖങ്ങൾ അയാൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആദ്യമായാണ് ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥയിൽ കാണുന്നത്



ഇനിയു താനവിടെ നിന്നാൽ ശെരിയാവില്ലെന്ന് തോന്നിയ മൂർത്തി മുറി വിട്ടിറങ്ങി…..



————————————–



കർണാടകാ ബോറടിലൂടെ പോകുകയായിരുന്നു ഒരു മിസ്റ്റുബിഷി ലാൻസർ…ഹൈവേയിലേക്കുള്ള വഴി തിരിഞ്ഞതും മറുപുറത്തു കൂടിയുള്ള ഒരു ഇടവഴിയിൽ നിന്നുമൊരു പജീറോ പാഞ്ഞു വന്നാ കാറിന്റെ മുൻവശത്തേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി……



ഇടിയുടെ ആഘാതത്തിലാ ലാൻസർ റോഡിൽ നിന്നും തെന്നിമാറി അരികിലായുള്ള ടിവൈടിലേക്ക് തട്ടി നിന്നു



നേരമിരുട്ടി തുടങ്ങിയത് കൊണ്ടു തന്നെ റോഡിലെങ്ങും മറ്റു വണ്ടികൾ ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല…ബോണറ്റിൽ നിന്നും പുകയുയിരുന്നത് കണ്ടു കൊണ്ട് ഒരാൾ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി….ഇടിയുടെ ശക്തിയിൽ തലയെവിടെയോ ഇടിച്ചയാളുടെ നെറ്റി പൊട്ടി ചോരയൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി…കാഴ്ച മങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അയാളത് വക വെക്കാതെ തന്നെ കാറിലിടിച്ച പജീറോയുടെ മുൻപിലേക്ക് നടന്നു…മുൻവശം മുഴുവൻ ആ ഇടിയിൽ തകർന്ന വണ്ടിയുടെ ഡ്രൈവറുടെ സൈഡിലെ ഡോർ തുറക്കാനയാൾ ശ്രമിച്ചു



“ഹലോ…ഓയ്..എന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ…?



തുറക്കാൻ പറ്റാതിരുന്ന ഡോറിന്റെ ഗ്ലാസ്സിൽ ശക്തമായി അടിച്ചുകൊണ്ട് ആർഥർ ചോദിച്ചു



”ഹലോ..?



നെറ്റിയിൽ നിന്നൊഴുകിയിറങ്ങുന്ന രക്തം കണ്ണിനു മുകളിൽ വന്നു കാഴ്ച മറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ആർഥർ ഡോറ് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു



പെട്ടന്ന് വണ്ടിയുടെ മറുവശത്തു നിന്ന് ഡോർ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട അവൻ അവിടേക്ക് നടന്നു…എന്നാൽ തുറന്നു കിടക്കുന്ന ഡോറ് മാത്രെമേ അർഥറിനു കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളു……..ഇതേ സമയം പജീറോയുടെ പിറകിലൂടെ ടവൽ കൊണ്ടു മുഖം മറിച്ച ഒരാൾ ഡോറിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അർഥറിനെ ലക്ഷ്യം വച്ചുകൊണ്ട് അയാൾക്ക് പിറകിലേക്ക് നടന്നു



ഒരു തരി ശബ്ദം പോലും വെളിയിൽ കേൾക്കാത്ത വിധത്തിൽ വളരെ സൂഷ്മദയോടെ ആണയാൾ നടക്കുന്നത്….സൈഡിൽ ഇരിച്ചു നിൽക്കുന്ന അർഥറിന്റെ കാറിന്റെ ബ്രേക്ക് ലൈറ്റിൽ നിന്നും വരുന്ന പ്രകാശം അയാളുടെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്ന കടാരയിൽ തട്ടി പ്രതിഫലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു



അർഥറിനു പിന്നിലയാൾ എത്തിയതും കയ്യിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന നീളൻ കടാര അവന്റെ വയറിനു സൈഡിലായി കുത്തിയിറക്കി



“”“അആഹ്…..!!!!



പെട്ടെന്ന് ഉള്ള ആക്രമണത്തിന്റെ പ്രതിഫലനം എന്നവണ്ണം അർഥർ പെട്ടെന്ന് പിറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു….അവൻ ചിന്തിക്കും മുൻപേ അവന്റെ കൈകൾ പിറകിലുള്ള ശത്രിന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിക്കാനായി ഉയർന്നു



എന്നാൽ നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു തന്നെ പിറകിൽ നിന്ന് കുത്തിയവൻ കടാര വലിച്ചൂരി ഒരു തവണ റോഡിലൂടെ തലകുത്തി മറിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നിക്കുന്ന അർഥറിന്റെ പിറകിലെത്തി…..അയാൾ ഉയർന്നു പൊങ്ങിയ അതെ സമയം തന്നെ ആ കടാര വീണ്ടും അർഥറിന്റെ വലതു നെഞ്ചിനു സമാനമായി പിറകിലൂടെ കുത്തിയിറക്കി



”ഏഹ്….!!!



പെട്ടെന്ന് ഒന്നും മനസിലാതിരുന്ന അർഥർ തല താഴ്ത്തി നെഞ്ചിൽ വേദന അനുഭവപ്പെടുന്ന ഭാഗത്തു നോക്കി….അവിടെ പുറത്തേക്ക് നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന ഒരു കത്തിയുടെ അറ്റം കണ്ടതും അവന്റെ വായിലേക്ക് ചോരയിരച്ചു തള്ളി വന്നു….ശർദ്ധിക്കും പോലും പുറത്തേക്ക് ചോര തുപ്പിയതും പിന്നിൽ നിന്ന് കടാര വലിച്ചൂരിയതും ഒപ്പം കഴിഞ്ഞിരുന്നു…..



കാലുകൾ വേച്ചു പോയ അർഥർ പജീറോയുടെ ബൊണറ്റിൽ പിടിച്ചു റോഡിലേക്ക് മുട്ടു കുത്തിയിരുന്നു



അപ്പോളും അവന്റെ വായിൽ നിന്നും രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു….പിറകിൽ നിൽക്കുന്നവൻ ആരാണെന്ന് അറിയാൻ അവൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ പോലും അവനു സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…..അർഥറിന്റെ ശ്വാസകോശത്തിൽ വലിയൊരു തുളയിട്ടു കൊണ്ടായിരുന്നു ശത്രുവിന്റെ ആക്രമണം…അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ അവൻ ചോര ചുമച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…….



ഒടുവിൽ കണ്ണ് മങ്ങി കൈ കാലുകൾ നിശ്ചലമാവുകയാണെന്ന് മനസിലായ അർഥർ കണ്ണുകളടച്ചു പിടിച്ചു….ആരെയും ഭയക്കാത്ത അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായും അവസാനമായും രണ്ടു പേരെയോർത്തു ഭയം തോന്നി…..അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും അവസാന തുള്ളി കണ്ണുനീർ പുറത്തേക്ക് ഒലിച്ചതും ജീവൻ വെടിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ റോഡിലേക്ക് വീണു



പിറ്റേന്ന് ആലക്കൽ തറവാടിനെ പിടിച്ചു കുലുക്കും പോലെയാണ് ആ വാർത്ത എല്ലാവരുമറിഞ്ഞത്……നിമിഷ നേരം കൊണ്ടാ കൊട്ടാര സദൃശ്യമായ വീട് മരണ വീടായി മാറി……അർഥറിനെ അറിഞ്ഞവരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടവരും അവനുവേണ്ടി കണ്ണീരു പൊഴിച്ചു…..വീടിന്റെ ഒരുമൂലയിൽ കരയാൻ പോലുമാവാതെ ദേവികയിരിന്നു…. ജീവനുണ്ടെന്ന് അറിയിക്കാൻ എന്നവണ്ണം അവളുടെ നീല കണ്ണുകൾ രക്തവർണ്ണമായി പെയ്തൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു……



എല്ലാവരും അവളെ ആശ്വാസവാക്കുകൾ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കുമ്പോളും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഹാളിലായി കൊണ്ടു കിടത്തിയ അർഥറിന്റെ ചേധനയറ്റ ശരീരത്തിൽ ആയിരുന്നു



എല്ലാവർക്കും ഇടയിൽ ഈ കാഴ്ച കണ്ടുകൊണ്ട് വിശ്വനും ഉണ്ടായിരുന്നു….അയാളുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു….പുറമെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉള്ളിലയാൾ ആർത്തു ചിരിച്ചു…..



ഒടുക്കം അവന്റെ ശരീരം ദഹിപ്പിക്കാനായി എടുത്ത നിമിഷം ബോധം മറഞ്ഞു വീണ ദേവിക കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത് പിറ്റേന്ന് പുലർച്ചെയാണ്……



ആളുകളുടെ തിരക്കും കരച്ചിലിനും ഒച്ചപ്പാടുകൾക്കും ശേഷം നിശബ്ദതമായ ആ വീടിനെ ദേവികയുടെ അലറി കരച്ചിലാണ് ഉണർത്തിയത്……



കണ്ണുകളടക്കാതെ ഉറക്കം നടിച്ചു കിടന്ന ഹരി കൃഷ്ണനും ഭാര്യയും മകളുടെ അലറി വിളി കേട്ട് മുകളിലെ അർഥറിന്റെയും ദേവികയുടെയും മുറിയിലേക്ക് പാഞ്ഞു കയറി…..



വാതിൽ തള്ളി തുറന്നകത്തു കയറിയ ഹരി കാണുന്നത് ഭിത്തിയുടെ ഒരു മൂലയിലായി കാലുകൾക്കിടയിൽ മുഖം താഴ്ത്തി അഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്വന്തം മുടിയിൽ അളിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന ദേവികയെയാണ്



“ദേവൂ….മോളെ…!



നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഹരി അവളെ മാറോടണക്കി പിടിച്ചു….അവളും അങ്ങനൊരു സമീപനം ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെയാളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു



”എന്നെ…എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കൂലന്ന് പറഞ്ഞു കൂടെ കൂട്ടിയതാ…ഇപ്പൊ…അച്ച കണ്ടില്ലേ…എന്നേം കണ്ണനെയും ഒറ്റക്ക് ആക്കി പോയത്….!



എങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…മറിച്ചെന്തു പറഞ്ഞവളെ ആശ്വാസിപ്പിക്കണമെന്ന് അറിയാതെ ഹരി അവിടെ നിന്നു….

“വിളിച്ചാൽ ഞങ്ങളും വരൂല്ലായിരുന്നോ…അച്ഛനറിയോ..എനിക്ക്…എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ലച്ച ഇങ്ങനെ…അവൻ കൂടെയില്ലാതെ പറ്റില്ല എനിക്ക്…അവനും അത് അറിയാ…ന്നിട്ടും ഒറ്റക്കാക്കി പോയി…!!



”മോളെ നീ ഒന്നടങ്ങ്…അവൻ പോയി…തിരിച്ചു വരാൻ പറ്റാത്ത ലോകത്തേക്ക്….!!



കരഞ്ഞു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി അവളുടെയമ്മ ദേവികയുടെ അടുത്തായി വന്നിരുന്നു…



“പറ്റുന്നില്ലമ്മ….എനിക്ക് പ്രാന്താവുന്നത് പോലെ തോന്നുവാ….എന്റെ കണ്ണനോട് ഞനെന്തു പറയുമിനി….?



കരഞ്ഞു ചുവന്ന മുഖവുമായി ദേവിക അവരെ നോക്കി…മകളുടെയാ അവസ്ഥ കാണാൻ അവർ മുഖം താഴ്ത്തിയിരുന്നു വിതുമ്പി



“നീ ഒന്ന് കിടന്നുറങ്ങാൻ ശ്രമിക്ക് ദേവു…!



അവളുടെ അവസ്ഥ കണ്ട് ഹരി പറഞ്ഞു



”എന്തിനാ അച്ച…..കണ്ണടച്ചാൽ അപ്പൊ വരും എന്റെ മുൻപിലവൻ….പറ്റുന്നില്ലെനിക്ക്….എനിക്ക് അവനെ കാണണം…!



പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തെന്നപ്പോലെ അവൾ ഹരി പിടിച്ചു തള്ളി ചാടി എണീറ്റു പുറത്തേക്ക് ഓടി….അവളെങ്ങോട്ടാ പോണതെന്ന് മനസിലാവാതെ ആധിയോടെ അവരും അവൾക്ക് പിറകിലോടി



“‘മോളെ…നിൽക്ക് നീ ഇതെങ്ങോട്ട് പോവാ….!!



സാരിയുടെ അറ്റം കൂട്ടി പിടിച്ചു സ്റ്റെപ്പുകൾ ഇറങ്ങി പായുന്ന ദേവികയെ നോക്കി അയാൾ വിളിച്ചു…എന്നാൽ അവളാവട്ടെ ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും കാണാതെയും കേൾക്കാതെയും ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു….



ഒടുക്കമാ വലിയ വീടിനു സൈഡിലായുള്ള എരിഞ്ഞു തീർന്നിട്ടും പുകയുടെ കെട്ടടങ്ങാത്ത ഒരു മൺകൂനക്ക് മുൻപിലേക്ക് വന്നവൾ വീണു



”എന്തിനാടാ എന്നേം കണ്ണനേം ഒറ്റക്ക് ആക്കി പോയെ….!



ആ ശവകുടീരത്തിനു മുൻപിൽ വന്നു വീണു കിടന്നുകൊണ്ടവൾ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു….നേരം പുലർന്നു കിഴക്ക് വെള്ള കീറി എത്തി നോക്കിയ സൂര്യകിരണങ്ങൾ അവൾക് മുൻപിൽ കിടക്കുന്ന കനൽകെടാത്തതാ അവശേഷിപ്പിൽ തട്ടി തിളങ്ങി….



അവയുടെ തിളക്കം നോക്കി ഇരുന്ന ദേവിക ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നയാ മൺകൂനക്ക് മുകളിൽ ഒരു കൈ വച്ചുകൊണ്ട് കിടന്നു….



ഓടിയെത്തിയ ഹരി കാണുന്നത് അർഥറിന്റെ കത്തിയെരിഞ്ഞ ശവകുടിരത്തിനു മുകളിൽ കൈ വച്ചതിൽ തലവച്ചുകിടക്കുന്ന ദേവികയെ ആണ്…മകളുടേയീ ആവസ്ഥ കണ്ട അയാളുടെ ഉള്ളിലെ പിതാവ് തേങ്ങി കരഞ്ഞു



എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അയാളവിടെ നിന്നു…എന്നാൽ ദേവിക ആവട്ടെ അവൾക്കീ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സ്നേഹവും സംരക്ഷണവും ലഭിക്കുന്ന കൈകളിൽ കരം ചേർത്തുറങ്ങുന്ന പോലൊരു സമാധാനവും വിശ്വാസവും ലഭിച്ചവിടെ കിടന്നു…..കണ്ണുകളടച്ച ഉടനെ എങ്ങു നിന്നോ ഒരു മയക്കം വന്നവളെ പൊതിഞ്ഞു



“നിന്നെവിട്ട് ഞാനെവിടേം പോവില്ല…!



പാതി മയക്കത്തിൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ പിറുപിറുത്തു…..



രാവിലത്തെ ഒച്ചയും ബഹളവും കേട്ടിറങ്ങി വന്ന വിശ്വൻ കാണുന്നത് ഉമ്മറത്തെ ചാരുപടിയിൽ തലവച്ചിരിക്കുന്ന ഹരിയെ ആണ്. ..



”എന്ത് പറ്റി ചേട്ടാ..!



പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നുകൊണ്ട് വിശ്വൻ ചോദിച്ചു



അനിയന്റെ സമീപനം അടുത്തറിഞ്ഞ ഹരി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ തലയുയർത്തി നോക്കി…പിന്നെ ദേവിക കിടക്കുന്ന വശത്തേക്കും ….



“ചേട്ടൻ കൂടി ഇങ്ങനെ തളർന്നിരുന്നാൽ എങ്ങനാ…വന്നേ അവളെ അകത്തു കൊണ്ടുപോയി കിടത്താ..”



വിഷാധം നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിശ്വൻ പറഞ്ഞു…



“ഇല്ലെടാ…എത്ര വിളിച്ചാലും ഇന്നൊരു ദിവസത്തേക്ക് എന്റെ കൊച്ച് വരില്ല…നിനക്ക് അറിയാവുന്നത് അല്ലെ അവനെ അവൾ എന്തുമാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്നെന്ന്…ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥയിൽ അവളെ കാണുന്നതിലും ബേധം അവനൊപ്പം അവളെയും ദൈവം വിളിച്ചാൽ മതിയാരുന്നു….”



ഏങ്ങലടിച്ചുകൊണ്ട് ഹരി പറഞ്ഞു



“അഹ് ഇങ്ങനാണോ ചേട്ടാ പറയേണ്ടേ…അവൾ വരുന്നില്ലേൽ വരണ്ട..കൊറച്ചു കഴിഞ്ഞു നമുക്ക് പോയി വിളിക്കാം…കണ്ണനെയും കൂടെ കൂട്ടാം..അവനെ കണ്ടാൽ മതി അവളെല്ലാം മറക്കാൻ…”



മകളുടെ അവസ്ഥയോർത്തു കരയുന്ന തന്റെ സഹോദരനെ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ടു വിശ്വൻ പറഞ്ഞു. …



“അവനൊപ്പം തന്നെ അവളെയും പറഞ്ഞു വിടാം…അതികം താമസമില്ലാതെ….!!



മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടയാൾ ഹരിയുടെ പുറം തടവി……



എന്നാലാ ദിവസത്തിനു വേണ്ടി വിശ്വൻ കൊറച്ചതികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു….അയാളുടെ പ്രാന്തൻ ചിന്തകളിൽ മറ്റു പല കണക്കു കൂട്ടലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു…ഒടുക്കം ദേവിന്റെ ഒന്നാം പിറന്നാളിന്റെ തലേദിവസം അവന്റെ ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കാൻ വേണ്ടി ടൗണിലെ തന്നെ വലിയൊരു ഔഡിട്ടോറിയം ബുക്ക്‌ ചെയ്ത് വേണ്ട പരുപാടികളെല്ലാം സജ്ജമാക്കി ഹരിയെയും ഭാര്യയെയും ഒപ്പം ദേവികയേയും കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു പരുപാടിയുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ കാണിക്കാനാണെന്ന വാജ്യേനെ തന്റെ കാറിൽ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയത് ആയിരുന്നു വിശ്വൻ…എന്നാൽ തിരിച്ചു വരും വഴി തന്റെ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെയും വിളിക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ദേവിക അവളുടെ കാറെടുത്തു



അത് കണ്ട വിശ്വൻ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു ഡ്രൈവ് ചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയിരിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു ദേവിനെ അവളുടെ അമ്മയുടെ കൈകളിൽ കൊടുത്തു തന്റെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റി



മുൻപേ പോകുന്ന വിശ്വന്റെ കാറിനു പിറകിലായി തന്നെ ദേവിക വണ്ടിയോടിച്ചു



എന്നാൽ ഔഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് തിരിയേണ്ടതിനു പകരം മറ്റൊരു വഴിയിലേക്ക് വിശ്വന്റെ കാർ തിരിഞ്ഞതും അതെന്തിനാണെന്ന് അറിയാത്ത ദേവിക അയാൾക്ക് പിറകെ വണ്ടി തിരിച്ചു



ഹരിയുടെ ചോദ്യങ്ങൾ വകവെക്കാതെ വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും തങ്ങളുടെ വഴിയേ തിരിഞ്ഞ ദേവികയുടെ കാർ കണ്ടതും അയാൾ വണ്ടിയുടെ വേഗത കൂട്ടി



മണ്മുൻപിൽ നിന്നും അയാളുടെ വണ്ടി കാണാതായതും വല്ലാത്തൊരു പേടിയോടെ ദേവിക ഗിയർ മാറ്റി തന്റെ വണ്ടിയുടെ വേഗതയും കൂട്ടി



ഒടുക്കം വലിയൊരു മലയുടെ കീഴിലായി പണിത ആന്റനീസ് പള്ളിയുടെ മുൻപിൽ കിടക്കുന്ന വിശ്വന്റെ കാറവൾ കണ്ടു



അതിന് പിറകിലായി അവൾ വണ്ടി നിർത്തി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. …



ചുറ്റിനും വിജനമായ കാടും മരങ്ങളും..സൂര്യപ്രകാശം പോലും അതിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു ചെല്ലുമോ എന്ന് പോലും സംശയമാണ്…എപ്പോഴും കാറ്റ് വീശി ഭീകരത നിറക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം….കുളിരു കൊള്ളിപ്പിക്കുന്നയാ ഇളം കാറ്റിലും ആഘാതമായൊരു പേടിയോടെയവൾ പള്ളിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു….



പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞയാ ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുമാരുടെയൊക്കെയോ സംസാരവും പൊട്ടി ചിരിയും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…



പെട്ടെന്നൊരു കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടതും ഞെഞ്ചിലൊരു ആളലോടെ ദേവിക അകത്തേക്ക് ഓടി കയറി…കൊത്തു പണികൾ കൊണ്ടു പഴക്കം ചെന്നയാ വലിയ തടി വാതിൽ തള്ളിതുറന്ന കത്തു കയറിയ ദേവിക ഒരു നിമിഷം അനങ്ങാൻ പോലുമാവാതെ നിശ്വചലമായി നിന്നു…

വലിയയാ പള്ളിയുടെ അൾത്താരയിൽ നിന്നുറക്കെ ചിരിക്കുന്ന വിശ്വനാഥൻ…അയാളുടെ കയ്യിൽ ചുടു ചോര പുരുണ്ടൊരു നീളൻ കത്തിയും…അത് മുകളിലേക്കുയർത്തി ദേവികയെ തന്നെ നോക്കി ആർത്തട്ടഹസിക്കുകയായിരുന്നു വിശ്വാൻ….കത്തിയിൽ നിന്ന് ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന രക്തം കണ്ടയവൾ പെട്ടെന്ന് ചുറ്റിനും നോക്കി



പേടിയോടെ ചുറ്റിനും തിരയുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ പള്ളിയുടെ ഒരു വശത്തായി കുഞ്ഞിനേയും മാറോടണക്കി ചേധനയറ്റു കിടക്കുന്ന അവളുടെ അമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ തറഞ്ഞു നിന്നു



അടുത്തായി അവരെ തട്ടി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടതും ഒന്ന് കരയാൻ പോലും മറന്നുകൊണ്ടവൾ അവിടേക്ക് പാഞ്ഞു…കാറ്റു പോലെ ഓടി വന്നവൾ അമ്മയുടെ മുൻപിലിരുന്നു…



“അമ്മ…അച്ച അമ്മക്ക് എന്തു പറ്റി…?



നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും വിറക്കുന്ന കൈകളും കൊണ്ടവൾ വാ പൊത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു…..അമ്മയുടെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങിയ രക്തം തറയിലാകെ പടർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…ചൂടു ചോരയുടെ വാസനയും അവയുടെ തിളക്കവും കണ്ട വിശ്വൻ നിലത്തിരുന്ന് തറയിൽ കൈയടിച്ചു ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി….



എന്നാൽ ദേവിക അതൊന്നും കാണാതെ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അവളുടെ അമ്മയെ തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…



ഹരി എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകപ്പോടെ മുൻപിൽ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന ഭാര്യയെയും പേരകുട്ടിയേയും നോക്കി…പിന്നീട് മുൻപിൽ കിടന്നു ആർത്തു ചിരിക്കുന്ന വിശ്വനെയും…ഭ്രാന്തമായ അയാളുടെ ചിരിയിലും കണ്ണുകൾ ദേവികയിലും കുഞ്ഞിലുമുടക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച ഹരി പെട്ടെന്ന് കുഞിനെ എടുത്തു ദേവികയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു..വല്ലാത്തൊരു പേടിയോടെ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ദേവിക അയാളെ നോക്കി



“എന്നെ നോക്കണ്ട…അവന് ഭ്രാന്തു കയറിയിരിക്കുവാണ്…നീ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു രക്ഷപ്പെട്…!



ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നവണ്ണം കുഞ്ഞിനേയും പിടിച്ചു അനങ്ങാതിരിക്കുന്ന അവളുടെ തോളിൽ തട്ടി ഹരി പറഞ്ഞു



പെട്ടന്ന് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു



”അച്ഛനോ..?



“ഞാൻ…ഞാൻ വന്നോളാം..!



നിലത്തു കിടക്കുന്ന ഭാര്യയെയും വിശ്വനെയും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു..



”അത്…!



എന്തോ പറയാൻ തുനിഞ്ഞ ദേവികയെ ഹരി നോക്കി…അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ ഭാവം കണ്ട അവൾ കുഞിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു തപ്പി തടഞ്ഞെണീറ്റു…നിലത്തു മരിച്ചു കിടക്കുന്ന അമ്മയെ ഒരു നോക്ക് കൂടി നോക്കിയവൾ വന്ന വഴിയേ തിരിഞ്ഞോടി…



നിറഞ്ഞകണ്ണുകളുമായി ഇറങ്ങി ഓടുന്ന ദേവികയെ കണ്ട വിശ്വൻ ഇരയെ കിട്ടിയ പുലിയെപ്പോലെ കത്തിയുമായി എണീറ്റു നിന്നു….



പിറകിലേക്ക് നോക്കാൻ പോലുമാവാതെ ദേവിക വാതിൽ കടന്നു മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി….



താൻ വന്ന വണ്ടിയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം…എന്നാൽ അവളുടെ കണക്ക് കൂട്ടലുകളെ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ടു അവളുടെ കാറിനു പിറകിലായി ഒരു ഓഫ്‌ റോഡ് ജീപ്പ് വന്നു നിന്നു…അതിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ മുഖം മൂടിയണിഞ്ഞ ഒരുവനെ കണ്ടതും പേടിയോടെ അവളവിടെ നിന്നു



എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ പള്ളിയുടെ പിറകിലേക്ക് ഓടാൻ തുനിഞ്ഞതും ദൂരെ നിന്ന് പൊടിപഠലങ്ങൾ പരത്തി പാഞ്ഞു വരുന്ന മറ്റൊരു ജീപ്പും അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു…രക്ഷപ്പെടുക എന്നൊരൊറ്റ ലക്ഷ്യം മാത്രം ബാക്കി നിർത്തിയവൾ കുഞ്ഞുമായി വനത്തിനുള്ളിലേക്ക് ഓടി കയറി…



പള്ളിക്കകത്തു നിന്നും ചോരയിൽ കുതിർന്ന ഷർട്ടുമായി കടന്നു വന്ന വിശ്വൻ കാണുന്നത് കാടിനുള്ളിലേക്ക് വടിവാളും കത്തികളുമായി ഓടി കയറുന്ന കൊറച്ചു പേരെയാണ്. ..അത് കണ്ട വിശ്വന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ആനന്ദചിരിയുണ്ടായിരുന്നു…ഭക്ഷണത്തിനായി നായ്ക്കളെ ഇറക്കി വിട്ട വേട്ടക്കാരനെ പോലെ അയാൾ നിന്ന് ചിരിച്ചു



ആളുകൾ എല്ലാം വനത്തിനുള്ളിലേക്ക് കയറി പോയതും ആദ്യം വന്ന ജീപ്പിനുള്ളിൽ അവശേഷിച്ച ഒരുവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു



കർച്ചീഫ് കൊണ്ടു മുഖം മറിച്ച ചാര നിറത്തിലുള്ള കൃഷ്ണമണികളുമായി അയാൾ വിശ്വന്റെ അടുത്തേക്ക് സാവകാശം നടന്നു…അരയിൽ തുരുകിയ ഒരു പിസ്റ്റൽ എടുത്തയാൾ വിശ്വനു മറികടന്ന് കാടിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു കയറി



ഇതെല്ലാം കണ്ടാസ്വാധിച്ചു നിന്ന അയാൾ പോക്കറ്റിൽ നിന്നൊരു ചുരുട്ടെടുത്തു കത്തിച്ചു….ഉള്ളിലേക്ക് ആഞ്ഞെടുത്ത പുക പുറത്തേക്ക് ആസ്വദിച്ചു വിട്ടു കൊണ്ടായാൾ താൻ വന്ന കാറിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി………………..അയാളുടെ കാർ റോഡിറങ്ങിയതും വനത്തിനുള്ളിൽ നിന്നൊരു വെടിയൊച്ച കേട്ടു…വീണ്ടും രണ്ട് തവണ കൂടി ശബ്ദം മുഴങ്ങിയതും സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ കയ്യടിച്ചൊരു വിജയച്ചിരിയോടെ അട്ടഹസിച്ചു……



—————————-



ഇരുട്ടു നിറഞ്ഞൊരു വനം……..എങ്ങും കിളികളുടെ ചിലപ്പും ചിറകടികളുടെ ശബ്ദവും….. ശിഖരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ വഴിയേ മരക്കുറ്റികളിൽ തട്ടി വീഴാതെ വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചു നടന്നു നീങ്ങുകയായിരുന്നു വിശ്വനാഥൻ….



ഏത് ദികിലേക്ക് ആണ് പോകേണ്ടതെന്ന് അയാൾക്കൊരൂഹവുമില്ലായിരുന്നു…വലിയൊരു മരത്തിന്റെ വേരിൽ പിടിച്ചു ചാരി നിന്നുകൊണ്ടയാൾ കിതപ്പടക്കി….പെട്ടെന്ന് പിന്നിൽ നിന്നുമാരുടെയോ കാലൊച്ചകൾ കേട്ട വിശ്വൻ പിറകിലേക്കൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ മുൻപിലേക്ക് ഓടി….എന്തിനാ താൻ ഓടുന്നതെന്ന് അയാൾക്ക് അറിവില്ലായിരുന്നു എന്നാൽ പിറകെ വരുന്നവൻ ഒരിക്കലും തന്റെ മിത്രമാവില്ലെന്ന് അയാളുടെ തലച്ചോർ മുന്നറിയിപ്പു നൽകി….വലിയൊരു തേക്കു മരം കടന്നതും രണ്ടു കാലുകൾ വായുവിൽ ഉയർന്നു വരുന്നതാണ് വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ കണ്ടത്…പെട്ടെന്നുള്ള റിയാക്ഷൻ എന്നവണ്ണം വിശ്വൻ നിലത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞു….തലക്ക് മുകളിലൂടെ രണ്ടു കാലുകൾ കടന്നു പോയതും ഒരലർച്ചയോടെ വിശ്വനാ മണ്ണിലേക്ക് മുട്ടുകുത്തി വീണു….എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസിലാവാതെ അയാൾ പിറകിലേക്ക് നോക്കി….



ആദ്യം തന്നെ കണ്ണുകൾ പതിച്ചത് ഒരു പിടിയിൽ ആയിരുന്നു…..വെള്ളി നിറത്തിൽ തിളക്കമാർന്ന ഒരു കത്തിയുടെ പിടി….

അത് എവിടെയാ തറച്ചു കയറിയത് എന്ന് അയാൾക്ക് മനസിലായില്ല…കത്തിയുടെ അഗ്രഭാഗം കാണാൻ സാധിക്കാതെ അയാൾ ഒന്ന് കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു…എന്നാലാ നിമിഷം ശക്തമായ വേദന കൊണ്ടു പുളഞ്ഞ വിശ്വനു മനസിലായി ആ നീളൻ കത്തി തന്നെ പുറത്തെവിടെയോ ആണ് തറച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന്….



വേദനയാൽ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കാഴ്ച്ചമറക്കും മുൻപേ അയാൾ കണ്ടു അല്പ നേരം തന്റെ തലക്ക് മുകളിലൂടെ കടന്നു പോയ രണ്ടു കാലുകളുടെ ഉടമയെ….


അവൻ തനിക്ക് പിറകിലായി അല്പം മാറി പുറം തിരിഞ്ഞു നില്കുകയായിരിന്നു….അതുകമായി തടിയോ എന്നാൽ പറയത്തക്ക വിധം ശരീരരമോ ഇല്ലാത്ത ഒരുത്തൻ.,…പെട്ടെന്നവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…എന്നാലവന്റെ മുഖം കാണിക്കാത്ത വിധത്തിൽ ഒരു കറുത്ത കർച്ചീഫ് കൊണ്ടു മുഖം മറച്ചിരുന്നു…..അവനാരാണെന്ന് മനസിലാവാതെ നിൽക്കുന്ന വിശ്വന്റെ അടുത്തേക്കവൻ പതിയെ വളരെ സഹകാശം നടന്നു വന്നു



മുട്ടുകുത്തി നിൽക്കുന്ന തനിക്ക് തൊട്ടു പിറകിലവൻ എത്തിയെന്നു മനസിലായ വിശ്വൻ പേടി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവനെ നോക്കി….എന്നാൽ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു തരത്തിലുള്ള ഭാവങ്ങളും അയാൾക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല..ഒരുതരം നിർവികാരത അവിടെ നിഴലിച്ചിരുന്നു…



മുഖം മറച്ച ശത്രു അല്പം കുനിഞ്ഞു നിന്നുകൊണ്ട് വിശ്വന്റെ ചെവിയിൽ അയാൾക്ക് മാത്രം കേൾക്കാൻ പോന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു….



“”You’re the disease, and I’m the cure.”



അവന്റെ വാക്കുകൾ വിശ്വന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടതും അയാളുടെ മുതുകിലായി ചരിച്ചു കുത്തി ഇറക്കിയ കത്തിയിൽ പിടിച്ചു ശക്തിയായി താഴേക്ക് വലിച്ചതും ഒപ്പം കഴിഞ്ഞിരുന്നു…..നട്ടെല്ലിന് മുകളിലൂടെ ചെത്തി ഇറങ്ങിയ കത്തിയുടെ മൂർച്ചയിൽ അയാളുടെ പുറത്തു നിന്ന് വലിയൊരു കഷ്ണം മനുഷ്യ മാംസം തന്നെ പുറത്തേക്ക് അടർന്നു വീണു



പ്രാണവേദനകൊണ്ട് അലറിക്കരയാൻ ശ്രമിച്ച വിശ്വന്റെ താടി എല്ലിൽ അവന്റെ കാൽ മുട്ടുകൾ നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു പതിച്ചിരുന്നു



ഒന്ന് ആർത്തു കരയാൻ പോലുമാവാതെ നിലത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണ വിശ്വനെ അവൻ നോക്കി നിന്നു…..അയാളുടെ പുറത്തു നിന്ന് അടർന്നു പോയ മാസത്തിന്റ സ്ഥാനത്തു ഉയർന്നു നിന്ന നട്ടെല്ലുകൾ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ എന്തിനോ വേണ്ടി തിളങ്ങി…..വളരെ ക്ഷമയോടെ അവൻ അയാൾക്കരികിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു



തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന അയാളുടെ മാംസത്തിനു മുകളിലൂടെ കൈ കടത്തിയവൻ ജീവനോടെ പിടക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്റെ നട്ടെല്ലിനെ ചുറ്റി പിടിച്ചു….ഒടിഞ്ഞു തൂങ്ങിയ താടിയെല്ല് കാരണം വേദനയാൽ ശബ്ദം വെളിയിൽ വരാത്ത വിധം വിശ്വൻ അവിടെ കിടന്നു ഞെരങ്ങി



അത് കണ്ട അവൻ അയാളുടെ ചെവിയിൽ വീണ്ടും പറഞ്ഞു….



“Tell Lucifer he owes me 50 bucks for this hit….”



അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളുടെ അർഥം മനസിലേക്ക് വന്നതും പേടികൊണ്ട് കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞ വിശ്വൻ ഒന്ന് പിടയാൻശ്രമിച്ചു…അതെ നിമിഷം തന്നെ അവൻ ഉയർന്നു കൊണ്ടു അയാളുടെ നട്ടെല്ലിൽപിടിച്ചിരുന്ന കൈ പിറകിലേക്ക് വലിച്ചു….



കടപുഴുകി വീഴുന്ന മരത്തിന്റെ ശബ്ദം പോലെ ഒരു മനുഷ്യശരീരത്തിലെ അത്രമേൽ കഠിന്യമായ നട്ടെല്ല് ചതഞ്ഞു പൊട്ടി കൊണ്ടു മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങി…..അയാളുടെ ശരീരഭാരം കാരണം ദേഹത്തിലെ മാസം പകുതിയും എല്ലിൽ നിന്ന് പറിഞ്ഞു വീഴാൻ തുടങ്ങി…..ഒറ്റകൈ കൊണ്ടാ പച്ചയായ ഭാരം തൂക്കി എടുക്കുന്ന അവനാ കാടിനെ തന്നെ നടുക്കുന്ന ശബ്‍ദത്തിൽ അലറിക്കൊണ്ട് വിശ്വന്റെ നട്ടെല്ല് പറിച്ചെടുത്തു….തലയൊട്ടിക്ക് താഴെയായി കഴുത്തെല്ല് വരെ പറിഞ്ഞു പോന്നതിന്റെ കൂടെ…..എല്ലിൽ നിന്നുമറ്റു പോയ വിശ്വന്റെ ശരീരം വെറും ചാക്കുകെട്ട് കണക്കെ നിലത്തേക്ക് വീണു…..



ചത്തുമലച്ചു കിടക്കുന്ന അയാളുടെ ശരീരം നോക്കി അവൻ അവിടെ അല്പ നേരം നിന്നു….അപ്പോളും അവന്റെ കൈ പിടിയിൽ ഭദ്രമായിരുന്ന അയാളുടെ നട്ടെല്ലിലെ അസ്ഥികളിൽ നിന്നും കൊഴുപ്പു നിറഞ്ഞ ചോര ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു……



“അയ്യോഹ്….!!



ദുസ്വപ്നത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണർന്ന ജോ കിതപ്പടക്കികൊണ്ട് ചുറ്റിനും നോക്കി….



”കാട്…കാടെവിടെ….ഏഹ്…!



പേടി വിട്ടുമാറാതെയവൻ ചുറ്റിനും നോക്കി…അല്പം നേരത്തെ ആലോചനകൊടുവിലാണ് താൻ കണ്ടത് വെറുമൊരു സ്വപ്നമാണെന്ന് അവനു മനസിലായത്….



“പണ്ടാരം…”



തലക്ക് അടിച്ചുകൊണ്ടവൻ ബെഡിൽ നിന്നെണീറ്റു…മുറിയിൽ പ്രകാശിച്ചിരുന്ന ചെറിയ സീറോ ബൾബിന്റെ വെട്ടത്തിലവൻ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി



1:32 AM



“മൈര് ഇനിയിപ്പോ എപ്പോ ഉറക്കം വരാനാ…!



കൈകൾ രണ്ടും കുടഞ്ഞുകൊണ്ടവൻ റൂമിനു വെളിയിലേക്കിറങ്ങി….തണുത്ത വെള്ളം കുടിക്കാൻ ആഗ്രഹം തോന്നിയ അവൻ അടുക്കള ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നൊരു കുപ്പി എടുത്തു തിരിഞ്ഞതും പിറകിലായി ഇരുട്ടിൽ നിഴലടിച്ചൊരു രൂപം കണ്ടവൻ പേടിച്ചു പിറകിലേക്ക് മാറി…..



പെട്ടെന്നുള്ള ഞെട്ടലിൽ നിലവിളിക്കാനായി തുറന്ന അവന്റെ വാ ഇരുട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് ചാടികൊണ്ട് ആദി പൊത്തി പിടിച്ചു….



അവളുടെ കൈകൊണ്ട് വാ മൂടിയതും കണ്ണുകൾ രണ്ടും പുറത്തേക്ക് തള്ളിക്കൊണ്ട്‌വൻ ആദിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…അവളാകട്ടെ ഒരു ചിരിയോടെ നില്കുകയാണ്



“ഒച്ച ഇണ്ടാക്കി അവരെ കൂടി ഉണർത്തല്ലേ…!



വളരെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി കാറ്റടിക്കുന്നത് പോലവൾ പറഞ്ഞു…എന്നിട്ട് അവന്റെ വാ പൊത്തിയിരുന്ന കൈ പതിയെ എടുത്തു മാറ്റി



വായിലെ തടസ്സം മാറിയതും ഉച്ചതിലവൻ ചോദിച്ചു



”നീയീ പാതിരാത്രി എന്ത് കാണാൻ ഇറങ്ങി വന്നതാ….“



കയ്യിലെ കുപ്പി തുറന്നവൻ വെള്ളം കുടിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി…ആദി ആവട്ടെ ഇവനോട് എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ലെന്ന മട്ടിൽ തലയിൽ കൈ വച്ചു



”നിന്നോടല്ലേ ജോ പറഞ്ഞെ പതിയെ സംസാരിക്കാൻ…!



അവൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞതും വായിൽ നിറച്ചിരുന്ന വെള്ളം ഒരിറുക്കു കുടിച്ചിട്ടവൻ പതിയെ ചോദിച്ചു



“നീ എന്തെടുക്കുവാ ഇവിടെ എന്ന്..?



”അത് നീ ഇറങ്ങി വരുന്നേ കണ്ടപ്പോ…!



കൈ രണ്ടും കൂട്ടി തിരുമ്മിയവൾ പറഞ്ഞു….അവളുടെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ ചിരിയും അവളുടെ ചുണ്ടുകൊണ്ടുള്ള ചെഷ്ടകളും നോക്കിയവൻ കൊറച്ചു കൂടി വെള്ളം കുടിച്ചു



“എനിക്ക് കാവലു വരാൻ നീയെന്തോന്ന് എന്റെ ബോഡി ഗാർഡോ…?



മുഖത്തൊരു പുച്ഛഭാവം വരുത്തിയവൻ ചോദിച്ചു…പിന്നെ ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്ന് കുപ്പി തിരിച്ചു വച്ചു



”ഓ നമ്മളാരുടെയും ബോഡി ഗാർഡ് ഒന്നുമല്ലേ…പിന്നെ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോ വല്ല കള്ളമാരും ആണെന്ന് കരുതി ഇറങ്ങി വന്നതാ…!



അവനെ നോക്കി അതെ പുച്ഛഭാവത്തിൽ അവളും പറഞ്ഞു…



“പിന്നെ കള്ളമാർ വരുമ്പോ ഇറങ്ങി ചെല്ലാൻ നീയാര്…മാറി നിക്കെടി അവ്ട്ന്ന്…!



അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു സൈഡിലേക്ക് തള്ളിക്കൊണ്ട് അവൻ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…



”അഹ്…“



അവന്റെയാ തള്ളിൽ കൈ വേദനിച്ച അവൾ ഷോൾഡർ തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അവന്റെ പിറകെ നടന്നു…എന്നാൽ ജോ റൂമിലേക്ക് പോകുന്നതിന് പകരം ഉമ്മറത്തെ വാതിൽ ശബ്‌ദമൊന്നും ഉണ്ടാക്കാതെ തുറക്കുന്നത് കണ്ട ആദി സംശയത്തോടെ അവന്റെ പിറകിൽ വന്നു നിന്നു


പിറകിലായി അവളുടെ സാനിധ്യം മനസിലാക്കിയ ജോ ഇത് വല്യ കഷ്ടമായല്ലോ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…അവൻ നോക്കിയത് കണ്ടവളും പിറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി…എന്നിട്ടൊരു ചിരിയോടെ അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു



”ആരുമില്ല…തുറന്നോ…!



“ഏഹ്…നിന്നെ പറഞ്ഞു മനസിലാകുന്നതിലും ഭേദം വേറെ വല്ലാവരോടും പറയുന്നത…”



വാതിൽ തുറന്നവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി….നിലവൊന്നുമില്ല…എന്നാലും മുറ്റമാകെ കാണാൻ പറ്റുന്ന വിധത്തിൽ എവിടെനിന്നോ വെട്ടമടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു



ഇടക്ക് വീശുന്ന കാറ്റും രാത്രിയുടെ തണുപ്പും ആസ്വദിച്ചവൻ മുൻ വശത്തായുള്ള തടി കൊണ്ടു നിർമ്മിച്ച നീളൻ ബെഞ്ചിൽ വന്നിരുന്നു…പിറകെ വാലു പോലെ ആദിയും വന്നിരുന്നു….ഒരുപാട് നേരമായിട്ടും ചോദ്യമൊന്നും വരുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട ആദി മുഖം തിരിച്ചു ജോയെ നോക്കിയപ്പോൾ മുൻപിലുള്ള ഇരുട്ടിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അവനെയാണ് കണ്ടത്



“ജോ…!



അവൾ ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവനോട് അല്പം ചേർന്നിരുന്നു വിളിച്ചു



”മമ്…!



അതിനവളുടെ മുഖത്തു നോക്കാതെ അവൻ മൂളി



“നീയെന്താ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നെ…?



അവൾ വിരലു കടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു….



”വെറുതെ…ഉറക്കം വന്നില്ല…നീയെന്താ ഇവിടെ…?



അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു സംശയത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു…അതിവൾ ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു



“അത് നീ വന്നിരുന്നത് കൊണ്ടു…!



”ഓഹോ….!



അവളെ കളിയാക്കുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൻ ചിരിച്ചു…അവന്റെ ചിരി കണ്ടവൾക്ക് ആദ്യം ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും അവന്റടുത്ത് അത് കാണിക്കാൻ അറിയാത്തത് കൊണ്ടവളും ചിരിച്ചു….



“ജോ…”



അവൾ വീണ്ടും വിളിച്ചു..



“എന്നാടി…!



ഇത്തവണ അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ വിളി കേട്ടുകൊണ്ടവനവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ കടത്തി തന്റെ അരികിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചിരുത്തി…പെട്ടെന്നുള്ള അവന്റെയാ നീക്കത്തിൽ അവളൊന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും പിന്നീട് അതൊരു പുഞ്ചിരിയായിമാറി



അവളത് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ വളരെയധികം സന്തോഷത്തോടെ അവന്റെ തോളിൽ തലചായിച്ചവളിരിന്നു



“നിനക്കെന്തോ ചോദിക്കാനില്ലേ…?



അവളുടെ മുഖത്തെയാ സന്തോഷം കണ്ടവൻ ചോദിച്ചു…



”ച്ചും…!



ചുണ്ടുകൊണ്ട് ഇല്ലായെന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയവൾ അതെ ഇരുപ്പു തുടർന്നു….



“അപ്പൊ നീ വിളിച്ചത് എന്തിനാ…?



അങ്ങനെ അങ്ങു വിടാൻ സമ്മതിക്കാതെ അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു…



”അത് ഞാൻ മറന്നുപോയി…!



മുൻപിലെ അന്തകാരത്തിലേക്ക് നോട്ടമെറിഞ്ഞു കൊണ്ടുവൾ പറഞ്ഞു



“അതെന്താ അങ്ങനെ..?



”ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്കാവോ ജോ..!



അവനെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി പേടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുവൾ പറഞ്ഞു…പിന്നെ വീണ്ടും അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു



അല്പം നേരത്തേക്ക് ഇരുവരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…തങ്ങൾ ഒരുമിച്ചുള്ള നിമിഷങ്ങൾ മനസ്സറിഞ്ഞു ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നവർ



“ജോ…!



”മമ്..“



അവൻ മൂളിക്കൊണ്ട് വിളി കേട്ടതും അവന്റെ വലതു കരത്തിൽ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടുവൾ പറഞ്ഞു



”ഞാൻ ഒണ്ടല്ലോ…ഏറ്റവും അധികമായി സന്തോഷിക്കുന്നത് എപ്പോ ആണെന്ന് അറിയോ..?



അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടുവൾ ചോദിച്ചു…അവൾക്ക് നേരെ തന്റെ മുഖം തിരിച്ചു കൊണ്ടവൻ അറിയില്ല എന്ന് തലയാട്ടി….അത് കണ്ടവളൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു



“നിന്റെ കൂടെ ഇരിക്കുമ്പോള…അതെന്താന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല….ഇത്രയും കാലം ഞാൻ ആർക്കോ വേണ്ടി ജീവിച്ചത് പോലെയാ എനിക്ക് തോന്നിയത്…എനിക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കാൻ പോലും മറന്നുപോയി ഒരു സമയത്തു…ആരും ചോദിച്ചില്ല എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ എന്താണെന്നോ എനിക്ക് എങ്ങനെ ജീവിക്കണമെന്നോ…പക്ഷെ ഇപ്പൊ…നിന്റെ കൂടെ ഇരിക്കുമ്പോ…ഏ വീട്ടിൽ വന്നു കയറിയപ്പോ….ഞാൻ…എനിക്കറിയില്ല അത് എങ്ങനെ പറയണമെന്ന്..ഞാനിപ്പോ ഒരുപാട് ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ട് ഈ ലൈഫ്….!



അല്പം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി….അവളുടെയാ സംസാരം കേട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പേരറിയാത്ത ഒരു വികാരം ജോയിൽ ഉടലെടുത്തു….

എന്നിരുന്നാലും അവളുടെയാ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടപ്പോ അവന്റെ ഉള്ളിലും ഒരു നോവുണർന്നു…പിന്നെ അതൊരു സന്തോഷകണ്ണീർ ആണെന്ന് തോന്നിയപ്പോ അവന്റെ മുഖത്തുമൊരു ചിരി വിടർന്നു…അത് കണ്ടവളും കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു



“എന്താണ് പെണ്ണെ…നട്ട പാതിരായ്‌ക്ക് മിറ്റത്തു വന്നിരുന്നു സെന്റി അടിക്കാനാണോ പ്ലാൻ…”



അവളുടെ മൂഡ് മാറ്റാനായി ഒരു തമാശരൂപേണ അവൻ ചോദിച്ചു…



“അഹ് അതെ…ന്തേ കേൾക്കൂലേ നീ..?



അവന്റെയാ ചോദ്യം കേട്ടവൾ അല്പം കലിപ്പ് മുഖത്തു വരുത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു

പിന്നെ അതൊരു പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി



അവളുടെ ചിരി കണ്ടവൻ പെട്ടെന്ന് അവളുടെ വാ പൊത്തി പിടിച്ചു



”പതുകെ ചിരിക്കെടി പോത്തേ…!



അവളുടെ ചിരിയൊന്ന് കെട്ടടങ്ങിയതോടെ ഒരു ചിരിയോടെ അവൻ കൈ എടുത്തു….



എന്നാൽ അവന്റെ ഉള്ളിലുള്ള വികാരങ്ങൾ ആ സീൻ മുഴുവൻ വിശകലനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു…പ്രത്യേകം പറയണ്ടല്ലോ ജോ പല സന്ദർഭങ്ങളിലും ഒരു വികാരജീവിയി മാറുമെന്ന്…ഇവിടെയും അതു തന്നെ സംഭവിച്ചു…അവളുടെ വാ പൊത്തി പിടിച്ചശേഷം കൈ മാറിയപ്പോൾ കൈവെള്ളയിലൂടെ ഉരഞ്ഞു പോയ അവളുടെയാ ഇളം ചുവപ്പു ചുണ്ടുകളും ചുടു നിശ്വാസവും അവന്റെ കണ്ണുകൾ വളരെ സ്ലോമോഷനിൽ ആണ് കണ്ടത്



നനവാർന്ന അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ ആകൃതി അവന്റെ മനസ്സിനെ പിടിച്ചു കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി…അവളെ കണ്ട അന്നുമുതൽ ഉള്ളിൽ കയറി കൂടിയ ഒരാഗ്രഹം ആയിരുന്നാ ഇളം ചുണ്ടുകളുടെ രുചിയറിയണമെന്നുള്ളത്….



ഇടിവെട്ടിയത് പോലുള്ള ജോയുടെ ഇരുത്തം കണ്ടവൾ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി…അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നടർന്നു മാറിയ കൈ താഴ്ത്താൻ പോലും മറന്നാണവന്റെ ഇരുത്തം….



അതൊരു അപകട സൂചനയാണെന്ന് മനസിലായ അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…എന്നാൽ അവൾ ചെയ്തൊരു തെറ്റ് അതായിരുന്നു…ജോയെ അത്രമാത്രം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ആദി അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന സ്നേഹമെന്ന വികാരത്തിനു അടിമപ്പെട്ടു പോയിരുന്നു അപ്പോളേക്കും….



അവന്റെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണികൾ തന്റെ മുഖമാകെ പരതി നടക്കുവാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവളുടെ കവിളുകൾ നാണം കൊണ്ടു ചുവന്നു…കണ്ണുകൾ പിടച്ചു…അതിന്റ ബാക്കി എന്നവണ്ണം ആ വിറയലവളുടെ ചുണ്ടുകളെയും ബാധിച്ചു…



ചെറുതായി ഒന്ന് വിറച്ചയാചുണ്ടുകൾ ഒന്ന് വിടർന്നതും ഒരല്പം മാത്രം വെളിയിൽ കാണാവുന്ന അവളുടെ വെളുത്ത പാൽക്കട്ടി പോലുള്ള നിരയാർന്ന പല്ലുകൾ കണ്ടവന്റെ സകല നിയന്ത്രങ്ങളും ഇല്ലാതാവാൻ തുടങ്ങി….


തന്റെ കണ്ട്രോൾ നഷ്ടമാവുകയാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ജോ അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ കടത്തി അവനിലേക്ക് പതിയെ വലിച്ചടുപ്പിച്ച…അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെപ്പോലെ അവളവനിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു…അവളും അവന്റെയാ കാന്തികവലയത്തിൽ പെട്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്നു



അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ചൂട് വമിക്കുന്ന വയറിനെ ചുറ്റി പിടിച്ചു വിരലുകൾ കൊണ്ടവിടെ പ്രണയലേഖനം എഴുതാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…ആ വിരലുകളുടെ ചലനത്തിൽ കോരിതരിപ്പ് തോന്നിയ അവൾ അവന്റെ തോളിൽ കൈ വച്ചുകൊണ്ടല്പം നിവർന്നിരുന്നു….



അവളുടെ നടു വളഞ്ഞതും അവനെ കൊതിപ്പിക്കുന്നയാ ചുണ്ടുകൾ അവനെത്തി പിടിക്കാൻ മാത്രം പോന്ന ദൂരത്തിലേക്ക് അടുത്തിരുന്നു…മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ചും ആലോചികാതെ അവൻ ആ നിമിഷത്തെ മാത്രം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തിനു നേരെ തന്റെ മുഖമടുപ്പിച്ചു…

അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നുള്ള ചുടു നിശ്വാസം അവളുടെ കവിളുകളിൽപതിച്ചതും പേരറിയാത്ത ഒരു ഭാവത്തോടെ അവളും അവനു നേരെ മുഖമടുപ്പിച്ചു…അവളുടെ പവിഴ കല്ലുപോലുള്ള ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചെടുക്കാൻ തുനിഞ്ഞ അവനെ അക്ഷർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ടവൾ നിമിഷ നേരം കൊണ്ടവന്റെ അധരങ്ങളെ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ടു കോർത്തെടുത്തു…അവന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ ചൂടറിഞ്ഞയവൾ ആർത്തിയോടെ ആ അധരങ്ങൾ നുണഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു….തന്റെ ആഗ്രഹം നിറവേറ്റ സന്തോഷത്തിൽ അവനും അവളോടൊപ്പം മത്സരിക്കാൻ തുടങ്ങി….ഇരു ചുണ്ടുകളും കൊണ്ടവർ യുദ്ധം ചെയ്തു…അവനവളുടെ ചുണ്ടുകൾ നുണഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അവളാകട്ടെ ആർത്തിയോടെ അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ പല്ലുകൾ കോർത്തു കടിച്ചു വലിച്ചു….പുറത്തേക്ക് പൊളിഞ്ഞ അവന്റെ കീഴ് ചുണ്ടിനു മുകളിലൂടെയാവൾ നാവുകൊണ്ട് നക്കിയും കടിച്ചും ആസ്വദിച്ചു..ഇരുവരുടെയും ഉമ്മുനീരുകൾ കൂടി കലർന്നൊന്നായി…അതിനോടൊപ്പം തന്നെ അവന്റെ ഇരു കൈകളും അവളുടെ പുറത്തു കൂടി നാഗങ്ങളെ പോലെ വലിഞ്ഞു മുറുകി..അവളുടെ തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മാർക്കുടങ്ങൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വന്നുരഞ്ഞു….ആ ചൂടറിഞ്ഞ അവൻ കൂടുതൽ ആവേശത്തോടെ അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചൂമ്പി…അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ കഴുത്തിലും മുഖത്തിലൂടെയും ഓടി നടന്നവസാനം തലക്ക് പിറകിലെ മുടികൾക്കിടയിൽ സ്ഥാനം കണ്ടെത്തി…അവനെ കൂടുതൽ വികാരഭരിതനാക്കാൻ അവളുടെയാ പ്രവർത്തി തന്നെ അധികമായിരുന്നു…



മാറുകൾ തമ്മിൽ ഞെരിച്ചുരച്ചു കൊണ്ടവർ ചുംബനത്തിൽ മുഴുകി…ഒടുക്കം ശ്വാസം കിട്ടാത്തവർ വല്ലാത്തൊരു കിതപ്പോടെ ചുണ്ടുകളെ സ്വാതന്ത്ര്യമാക്കി…ചുണ്ടിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങിയ ഉമ്മുനീർ ഒരു കൈകൊണ്ടു തുടച്ചവൻ ആദിയെ നോക്കി..അവളാകട്ടെ ചുണ്ടിൽ പറ്റിയ നീർക്കണങ്ങൾ നാവുകൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു…പെട്ടെന്നെന്തോ രുചി വ്യത്യാസം തോന്നിയവൾ ഒരു കപടദേഷ്യത്തോടെ അവന്റെ കയ്യിലടിച്ചു



“ദുഷ്ടൻ കടിച്ചു പൊട്ടിച്ചു….!



നാവു നീട്ടി അതിൽ പറ്റിയ ചോര കാണിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…അവനെ കാണിക്കാനായി നാവു നീട്ടിയ ആ ഒരു സെക്കന്റിൽ തന്നെ അവനാ ചുവന്ന നാവിനെ സ്വന്തം ചുണ്ടുക്കൾ കൊണ്ട് ഊമ്പിയെടുത്തു….അങ്ങനൊരു നീക്കം പ്രതീക്ഷിക്കണ്ടിരുന്ന ആദി എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ തറഞ്ഞിരുന്നു…അവളുടെയാ ഭാവം കണ്ടവൻ ഒരു ചിരിയോടെ കാലുകൾ രണ്ടും നിലത്തടിച്ചുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു



അവനെന്താ ചെയ്തതെന്ന് മനസിലായ ആദി പെട്ടെന്ന് മുഖം താഴ്ത്തി ഇരുന്നു…അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ നാവിനെ തഴുകി പോയത് ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തു നാണത്താൽ വിരിഞ്ഞൊരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു…അതിനെ അവനിൽ നിന്നും മറക്കാനായിരുന്നു ആ ശ്രമം…എന്നാൽ അവളുടെ മനസ്സിനെ ഒരു കണ്ണാടിപോലെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ ജോയ്ക്ക് ആ മുഖം നോക്കാതെ തന്നെ പറയാൻ പറ്റുമായിരുന്നു അവളുടെ ഉള്ളിലുള്ള ചിന്തകളെകുറിച്ചു



എന്നിരുന്നാലും അവൾക്ക് ഓർക്കാനും സന്തോഷിക്കാനും ആ നിമിഷങ്ങൾ നൽകി കൊണ്ടുവൻ ഒന്നും പറയാതെ ബെഞ്ചിൽ ചാരിയിരുന്നു…അല്പം കഴിഞ്ഞതും തന്റെ ഷോൾഡറിൽ അവളുടെ ചൂടറിഞ്ഞ അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു…പരസ്പരം ഒന്നും പറയാതവർ മനസ്സുകൾ കൊണ്ടു സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….



——————



കോഴിക്കോട് നിന്നുള്ള മടക്കയാത്രയിലായിരുന്നു വിശ്വൻ….കാറിൽ അയാളുടെ ഇഷ്ട ഗാനങ്ങൾ മറി മറി പ്ലേ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വിശ്വന്റെ മനസ്സ് അപ്പോഴും അസ്വസ്ഥതമായിരുന്നു…



ദേവിന്റെ കണ്ടത് മുതലുള്ള ഓർമ്മകൾ അയാളെ അലട്ടി….അതിലേറെ പഴയ പൊട്ടി തകർന്ന പള്ളിയിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ മാറോടണക്കി ഇറങ്ങി ഓടുന്ന ദേവികയുടെ മുഖവും അയാളുടെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് വന്നു…..വർഷങ്ങൾ ഇത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടും ആ കുഞ്ഞു വളർന്നു വലുതായി തനിക്കെതിരെ വന്നെന്നുള്ള ബോധം അയാളെ പേടിപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി….എന്തായാലും ദേവിന്റെയാ വരവ് വെറുതെ ആകില്ലെന്ന് അയാൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടയിരുന്നു…അവനെ ഇല്ലാതാക്കാൻ വൈകുന്തോറും തനിക്ക് തന്നെ ആണ് അപകടമെന്ന് വിശ്വന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു….ഒരുപക്ഷെ അവൻ സത്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ…..മനസ്സിലേക്ക് വന്ന അനേകം ചോദ്യങ്ങളിൽ സമാധാനം നഷ്ടമായ അയാൾ ഫോൺ എടുത്തു മൂർത്തിയെ വിളിച്ചു……



മറുപുറം ഫോൺ എടുത്തതും അയാൾ പറഞ്ഞു



“താനാ ദേവിന്റെ പിറകെ ആളുകളെ വിടണം….ഇനിയും വൈകികൂടാ…അവൻ എവിടെയൊക്കെ പോകുന്നെന്നും ആരെയൊക്കെ കാണുന്നെന്നും അപ്പപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ അറിയിക്കണം…മനസ്സിലായോ..!



മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ അയാൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു സീറ്റിലേക്ക് തല വച്ചിരുന്നു…ദേവിന്റെ മരണവാർത്ത അറിഞ്ഞാൽ മാത്രമേ തനിക്കിനി സമാധാനം ഉണ്ടാവുകയുള്ളെന്ന് അയാൾക് മനസിലായി…അവനെ എങ്ങനെ ഒരു തെളിവുകളും ഇല്ലാതെ തീർക്കാമെന്ന് ഉള്ള ആലോചനയിൽ മുഴുകി കൊണ്ടയാളിരുന്നു



——————–



അടുത്ത പാർട്ടോടെ സ്റ്റോറിഅവസാനിക്കാൻ സാധ്യത ഉണ്ട്…അതുകൊണ്ട് തന്നെ കുറച്ചധികം സമയാണെടുത്തെ climax part ഇടുകയുള്ളു…..



Nb: ഈ part എഡിറ്റ് ചെയ്തിട്ടില്ല….മുൻപത്തെ പാർട്ടിൽ നിന്നും ചില കാര്യങ്ങൾ ഇതിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്…അത് മനസിലായെങ്കിൽ ഷെമിക്കുക അന്ന് എഴുതിയപ്പോൾ തെറ്റിയതാണ്…മനസിലാവാത്തവർ മനസിലാക്കിയത് പോലെ വിചാരിച്ചാൽ മതി