കഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തിന് തന്ന സപ്പോർട്ടിന് വളരെയധികം നന്ദി…ഇനിയും എന്നെ അങ്ങനെ
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണമെന്ന് ഞാൻ അപേക്ഷിക്കുന്നു…
പിന്നെകഴിഞ്ഞ തവണ ഒരാൾ എന്നോട് ഒരു കാര്യം ഇങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു…അതിനൊരവസരം
വന്നാൽ ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്തിരിക്കും എന്ന് ഞാനയാൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു…അത്
അങ്ങനെ തന്നെ പ്രവർത്തിക്കാൻ എനിക്ക് ഈ പാര്ടിൽ അവസരം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്…അത്
നിങ്ങൾക്ക് വഴിയേ മനസ്സിലാകും….
പിന്നെകഴിഞ്ഞ തവണത്തെ പാര്ടിൽ ഞാൻ കമന്റുകളിൽ കൊടുത്ത നിർദ്ദേശം ഞാൻ ഒന്നുകൂടെ
ആവർത്തിക്കുകയാണ്…
നിങ്ങൾ വില്ലൻ എന്ന കഥ വായിക്കുമ്പോൾ കെജിഫ് ലെ മാസ്സ് സീൻസ് അല്ലെങ്കി അതിലെ
പാട്ടുകൾ,BGM ഒക്കെ മനസ്സിലൂടെ ഓടിച്ചു നോക്കുക..ഓരോരുത്തരുടെയും പഞ്ച് ഡയലോഗിന്
അല്ലെങ്കി ആക്ഷന് ഒക്കെ ആ ഇമോഷൻ കൊണ്ടുവന്നാൽ വായിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഫീൽ വേറെ
ലെവൽ ആകും..സമറിന്റെയൊക്കെ പോർഷൻ എഴുതുമ്പോൾ ഞാൻ കൂടുതൽ കേൾക്കുന്ന പാട്ട്
വിക്രമിന്റെ രാവണിലെ വീരാ വീരാ എന്ന പാട്ട് ആണ് അതുപോലെ കെജിഫ് ലെ പാട്ടുകളും
ആണ്..??? എനിക്ക് എഴുതുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഫീൽ നിങ്ങൾക്ക് വായിക്കുമ്പോൾ കിട്ടാൻ
ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് ഉപകരിക്കും..ഷാഹിക്ക് ലവ് സോങ്‌സും(munbe vaa en anbe vaa,n
enjukkul peidhidum)❤️❤️
ഈപാര്ടിൽ കഥ വേറെ ലെവലിലേക്ക് പോകും…കഥയുടെ മാറ്റത്തെ കുറിച്ചു അഭിപ്രായം
നൽകുക…വില്ലനിസം ഓവർ ലോഡഡ് ആണ്…☠️?☠️
അപ്പൊ തുടങ്ങല്ലേ….?
അവൾ പേജ് മറിച്ചു… രണ്ടാമത്തെ പേജിൽ കുറച്ചു വാക്കുകൾ കുറിച്ചിട്ടിരുന്നു…
സമർഅലി ഖുറേഷി…..?
ഖുറേഷികളിൽ ഒന്നാമൻ…☠️
സമർ അലി ഖുറേഷി…ഖുറേശികളിൽ ഒന്നാമൻ..ഷാഹി സ്വയം മനസ്സിൽ ഉരുവിട്ടു..ഷാഹി പേജ്
മറിച്ചു..അതിലെ വാക്കുകൾ അവളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി..
ഞാൻ ആനന്ദ് വെങ്കിട്ടരാമൻ..ഒരു പാലക്കാടൻ പട്ടർ..എല്ലാവരും ഡയറി എഴുതുക സ്വന്തം കഥ
എഴുതാനാണ്.. എന്നാൽ ഞാൻ ഇവിടെ എഴുതുന്നത് ഞാൻ കണ്ട ഒരു ജീവിതം ആണ്..ഞാൻ കൺകുളിർക്കെ
വീക്ഷിച്ച ഒരു ജീവിതം…അത്ഭുതത്തോടെയും ആകാംഷയോടെയും ഭയത്തോടെയും കണ്ടു നിന്ന ഒരു
ജീവിതം..
സമർ അലി ഖുറേഷി…?
അവൻ എന്റെ കഥയിലെ നായകനാണോ അതോ വില്ലനോ…എന്തോ അതിന് എനിക്ക് ഇനിയും ഉത്തരം
കിട്ടിയിട്ടില്ല..അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവനാണ് എന്റെ കഥയിലെ നായകൻ എന്ന് പറയുന്നതിൽ
പ്രസക്തിയില്ല..പ്രധാന കഥാപാത്രം..അവനെ നമുക്ക് അങ്ങനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാം..സമറാണ് ഈ
കഥയിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രം..
അവൻ…സമർ അലി ഖുറേഷി…അവനെക്കുറിച്ചു അറിയണമെങ്കിൽ അതിന് മുമ്പ് നമുക്ക് രണ്ടുപേരെ
പരിച്ചയപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്… അതിൽ ഒന്നാമൻ അബൂബക്കർ ഖുറേഷി..സമറിന്റെ പിതാവ്..അബൂബക്കർ
ഖുറേഷി ആരാണെന്ന് അറിഞ്ഞാലെ സമർ ആരാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കാനാകൂ..
അബൂബക്കർഖുറേഷി..?
സ്വദേശം തമിഴ്നാട്ടിലെ മധുരയ്ക്കടുത്ത് മിഥിലാപുരി(Fiction)..വീരന്മാരുടെ
നാട്..സ്വന്തം അഭിമാനത്തിന് തന്റെ ജീവനേക്കാൾ വില കൊടുക്കുന്ന ധീരന്മാരുടെ
നാട്..അതാണ് മിഥിലാപുരി..അബൂബക്കർ ഖുറേഷിയുടെ സാമ്രാജ്യം..മിഥിലാപുരിയിലെ കിരീടം
വെക്കാത്ത രാജാവാണ് അബൂബക്കർ ഖുറേഷി..അവിടുത്തെ ജനങ്ങൾക്ക് അബൂബക്കർ ഖുറേഷി
പറയുന്നത് കഴിഞ്ഞേ ഒരു വാക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..അതിന് കാരണം ഒരേ ഒരു വികാരം..ഭയം..ആ
വാക്കിന് മറുവാക്ക് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ സ്വന്തം തല ഇരിക്കേണ്ട ഇടത്ത് ഉണ്ടാകില്ല
എന്നുള്ള ഭയം..
പക്ഷെഈ കഥ തുടങ്ങുന്നത് അബൂബക്കർ ഖുറേഷിയിൽ നിന്നല്ല..അത് കുറച്ചുമുന്പാണ്… കുറച്ചു
കുറേ മുൻപ്..☠️
സ്ഥലംമധുരൈ..
അടങ്ങാനല്ലൂർ ജെല്ലിക്കെട്ട്..ആത്മവീര്യമുള്ള തമിഴന്റെ പോരാട്ടമാണ്
ജെല്ലിക്കെട്ട്..കാളയുടെ പൂഞ്ഞിലേക്ക് വീണ് അതിനെ കീഴ്പ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന
ഓരോരുത്തനും അത് അവന്റെ വീരത്വം തെളിയിക്കാനുള്ള അവസരമാണ്..അതിൽ വിജയിക്കുന്നവന്
സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്ഥാനം കിട്ടിയിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ ജെല്ലിക്കെട്ടിൽ നിരവധി പേർ
കാളയെ കീഴ്പ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു..പറഞ്ഞപോലെ അടങ്ങാനല്ലൂർ
ജെല്ലിക്കെട്ട്..വാടിവാസലിലൂടെ പാഞ്ഞു വരുന്ന കാളയ്ക്കായി ഓരോ വീരനും
കാത്തുനിന്നു..ഒടുവിൽ ആ നിമിഷം വന്നെത്തി..അതാ വരുന്നു..ഒരു ക്രുദ്ധനായ കാള.. കാളയെ
കണ്ട ഓരോ വീരനും ഒന്ന് ഞെട്ടി…കാരണം അതിന്റെ തടിയും വലിപ്പവും..എന്നാൽ പിന്മാറാൻ
പലരും തയ്യാറല്ലായിരുന്നു…കണ്ണും ചുവപ്പിച്ച് പൊടിപാറ്റി വരുന്ന കാളയുടെ
മുന്നിലേക്ക് വീരന്മാർ പാഞ്ഞുവീണു…രണ്ടുമൂന്ന് പേർ കാളയുടെ കൊമ്പ് കൊണ്ടുള്ള കുത്ത്
കിട്ടി വീണു…ചിലർ അവന്റെ പൂഞ്ഞിൽ പിടിക്കാൻ നോക്കി..ആ ശ്രമം വിജയിക്കുമെന്ന്
തോന്നിയ ഘട്ടത്തിൽ അവൻ കുതറി..അവനുമേൽ തൂങ്ങി നിന്നിരുന്നവർ പലവഴിക്ക് തെറിച്ചു
വീണു..
വീണുകിടന്ന ആളുകളുടെ ദേഹത്തേക്ക് കാള പാഞ്ഞുകയറി തന്റെ കൊമ്പുതാഴ്ത്തി..അവിടം ഒരു
ചോരക്കളമായി മാറി..വീരന്മാർ പലവഴിക്ക് ഓടി…കാള തന്റെ രുദ്രതാണ്ഡവം ആടി..
പെട്ടെന്ന് ഒരു വാതിൽ തുറന്നു..ഒരു ബലിഷ്ഠമായ കാല് ജെല്ലിക്കെട്ട് നടക്കുന്ന
പൂഴിയിലേക്ക് പതിച്ചു..പൊടി പാറി..അയാൾ മത്സരക്കളത്തിലേക്ക് നടന്നു
വന്നു…ആറടിപൊക്കമുള്ള ഒരു മഹാ കരുത്തൻ… ഒരു കൊമ്പൻ മീശക്കാരൻ..മരണംകൊണ്ട് ആറാടുന്ന
ആ കാളയുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് അദ്ദേഹം കടന്നുവന്നത്..ഭയത്തിന്റെ ലേശം
കണിക പോലും അയാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..ജെല്ലിക്കെട്ട് കണ്ടോണ്ടിരുന്ന കാണികൾ അയാൾ
വരുന്നത് കണ്ട് കയ്യടിച്ചു..അയാൾക്കുവേണ്ടി ആർപ്പുവിളിച്ചു..കരഘോഷം മുഴക്കി…ഒരു
പേര് അവിടെ മാറ്റൊലി കൊണ്ടു… ഒരൊന്നൊന്നര പേര്..
അഹമ്മദ്..?
അഹമ്മദ് ഖുറേഷി…☠️
അഹമ്മദ്കൈകൾ ഉയർത്തി കാണികൾക്ക് നേരെ വീശി…
“വേട്ട ആരംഭമായിട്ച്ച് ടോയ്…” കാണികളിൽ ഒരാൾ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു..
കാണികൾക്ക്നേരെ കൈവീശിയ ശേഷം അഹമ്മദ് കാളയ്ക്കുനേരെ തിരിഞ്ഞു..അഹമ്മദിന്റേം
കാളയുടേം കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടിമുട്ടി..കാള അഹമ്മദിനെ നോക്കി…കാളയുടെ ഇമയൊന്ന്
വെട്ടി..ഇതുവരെ കണ്ടവന്മാരെ പോലെ അല്ല ഇവൻ എന്ന് കാളയ്ക്ക് മനസ്സിലായി…ഇവൻ ആള്
പിശകാ…കാള മുന്നോട്ട് കുതിക്കാൻ വേണ്ടി തന്റെ പിൻകാലുകൾ കൊണ്ട് മണ്ണിൽ പിന്നോട്ട്
മണ്ണ് പാറ്റി..കാള തന്റെ സർവശക്തിയും എടുത്ത് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു..അഹമ്മദിനെ
ലക്ഷ്യമാക്കി…
അഹമ്മദ് തന്നെ ലക്ഷ്യമാക്കി വരുന്ന കാളക്കൂറ്റനെ കണ്ടു..അവൻ വരുന്നത് അഹമ്മദ്
കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു..കാള തന്റെ അടുത്ത് എത്താനായ നിമിഷം കാള തന്റെ
കൊമ്പ് അഹമ്മദിന് നേരെ തിരിച്ചനിമിഷം അഹമ്മദ് കാളയുടെ ഇടത്തെ കൊമ്പിന്റെ സൈഡിലൂടെ
വെട്ടിഒഴിഞ്ഞുമാറി കാളയുടെ പൂഞ്ഞിൽ കടന്നുപിടിച്ചു..കാള അഹമ്മെദിനെയും ഏറ്റി പായാൻ
തുടങ്ങി..അഹമ്മദ് പക്ഷെ പിടിവിടാൻ തയ്യാറായില്ല..അവന്റെ പൂഞ്ഞിലെ പിടുത്തത്തിന്റെ
ബലം അഹമ്മദ് കൂട്ടി..കാള തന്റെ പാച്ചിൽ നിർത്തി..ഒരിടത്തു നിന്നു.. അഹമ്മദ് അവന്റെ
പൂഞ്ഞിൽ പിടിച്ചു അവനെ കിടത്താൻ നോക്കി..കാള അതിനു വഴങ്ങി..അഹമ്മദിന്റെ
കരുത്തിനുമുന്നിൽ വഴങ്ങേണ്ടി വന്നു..കാള അഹമ്മദിന് കീഴ്പ്പെട്ടു..കാള കിടക്കാനായി
കാലുമടക്കി..കാള പൂർണമായും അഹമ്മദിന് കീഴ്പ്പെട്ടു എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷം..അവൻ
വീണ്ടും കുതറി..അഹമ്മദ് തെറിച്ചു വീണു..അഹമ്മദ് ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു..അഹമ്മദിന്റെ
കണ്ണുകൾ ചോരനിറമായി.. അഹമ്മദ് കൈകൊണ്ട് തന്റെ കൊമ്പൻ മീശപിരിച്ചു..ഷർട്ടിന്റെ കൈ
മടക്കി മുകളിലേക്ക് കയറ്റി..തന്റെ മുണ്ട് മടക്കികുത്തി കീശയിൽ നിന്നും ഒരു
ബീഡിയെടുത്ത് തിരികൊളുത്തി..അഹമ്മദ് പുകയൂതി ആകാശത്തേക്ക് വിട്ടു..
കണ്ടുനിന്ന കാണികൾക്ക് കാര്യം ഏറെക്കുറെ പിടികിട്ടി…അഹമ്മദ് ഖുറേഷിയുടെ
വീരസാഹസകൃത്യങ്ങളിലേക്ക് ഇന്ന് ഒരു ഏട് കൂടെ എഴുതിചേർക്കേണ്ടിവരും..അഹമ്മദ് ബീഡി
വലിച്ചു പുക പുറത്തേക്ക് ഊതി വിട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു…കാള ഒരു റൌണ്ട് ചുറ്റി
അഹമ്മദിനുമുന്നിൽ വന്നു നിന്നു…അഹമ്മദ് ബീഡിക്കുറ്റി വലിച്ചെറിഞ്ഞുകളഞ്ഞു…ശേഷം കൈകൾ
പൂഴിയിൽ ആഴ്ത്തി..കയ്യിന്മേൽ പറ്റിയിരുന്ന മണ്ണുകൊണ്ട് തന്റെ നെറ്റിയിൽ തിലകം
ചാർത്തി…ശേഷം കൈകളിലുണ്ടായിരുന്ന മണ്ണ് കുടഞ്ഞു..കാളയെ തന്റെ അടുത്തേക്ക് കൈകൊണ്ട്
ക്ഷണിച്ചു…കാള വീണ്ടും അഹമ്മദിന് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു..ഇത്തവണ അഹമ്മദ് മാറാൻ
നിന്നില്ല..കാള കൊമ്പുകുലുക്കി അഹമ്മദിന് നേരെ പാഞ്ഞുകയറി…അഹമ്മദ് കാളയുടെ രണ്ട്
കൊമ്പിലും പിടുത്തമിട്ടു..അഹമ്മദ് ഞരങ്ങിക്കൊണ്ടു പിന്നിലേക്ക് പോയി പക്ഷെ പിടുത്തം
മാത്രം വിടാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല..കാള അഹമ്മദിന്റെ ശരീരത്തിൽ കൊമ്പുകളിറക്കാൻ ആവോളം
ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…അഹമ്മദിന്റെ പിന്നിലേക്കുള്ള ഞരങ്ങിപോക്ക് അപ്പോയേക്കും
നിന്നിരുന്നു…അഹമ്മദ് കാളയുടെ കൊമ്പുകൾ രണ്ടും രണ്ടുവശത്തേക്ക് പിടിച്ചു
ചെരിച്ചു..കാള പ്രാണവേദനകൊണ്ട് പുളഞ്ഞു..അഹമ്മദ് പിടി അയക്കാൻ
കൂട്ടാക്കിയില്ല…കൂടുതൽ ചെരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അഹമ്മദ് കോപം കൊണ്ട്
വിറച്ചു…അഹമ്മദിനുള്ളിലേക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചുകയറി…അഹമ്മദ് തന്റെ തലകൊണ്ട് കാളയുടെ
തലമേൽ ആഞ്ഞുകുത്തി..കാളയിൽ നിന്ന് ഒരു ഞരക്കം എല്ലാവരും കേട്ടു..അഹമ്മദ് കാളയുടെ
കൊമ്പിന്മേലുള്ള പിടി വിട്ടു..അടുത്ത ബീഡിയെടുത്ത് കത്തിച്ചു…എന്നിട്ട് കാളയെ
നോക്കി വലിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…കാള തലയൊന്ന് കുതറി..അഹമ്മദിനെ നോക്കി..തലമെലോട്ട്
നോക്കി ഒരു സൈഡിലേക്ക് മറിഞ്ഞുവീണു..കാളയിൽ ഒരു അനക്കവും ഉണ്ടായില്ല…കാണികൾ ഈ കാഴ്ച
കണ്ടു അമ്പരന്നു…
“ഇതെന്തൂട്ട് മനുഷ്യജന്മമാണ്…”..കാണികളിലൊരുത്തൻ വിളിച്ചുചോദിച്ചു..ആ ചോദ്യം
കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ചോദിച്ചവൻ മധുരൈക്കാരൻ അല്ല എന്ന് അവിടെയുള്ളവർക്ക്
മനസ്സിലായി…കാരണം ഒരു മധുരൈക്കാരൻ അങ്ങനെ ചോദിക്കില്ല..കാരണം മധുരക്കാരന് ഇത്
അഹമ്മദ് ഖുറേഷിയുടെ അനേകം വീരസഹാസകൃത്യങ്ങളിൽ ഒന്ന് മാത്രമാണ്..പുറമേക്കാരന് ഇത്
അത്ഭുതവും..
“ഇതോ..ഇതാണ് അഹമ്മദ് ഖുറേഷി…മിഥിലാപുരിയുടെ സുൽത്താൻ..”…കാണികളിലൊരുത്തൻ വിളിച്ചു
ചോദിച്ചവന് മറുപടി കൊടുത്തു…
അഹമ്മദ് ഖുറേഷി..പറഞ്ഞതുപോലെ മിഥിലാപുരിയുടെ സുൽത്താൻ…അബൂബക്കർ ഖുറേഷി അഹമ്മദിന്റെ
ഒരേ ഒരു മകൻ..മിഥിലാപുരിയുടെ അന്നത്തെ രാജാവായിരുന്നു അഹമ്മദ് ഖുറേഷി..മിഥിലാപുരി
അഹമ്മദിന്റെ നാട്ടുരാജ്യവും..അഹമ്മദ് ഖുറേഷി…ജനങ്ങൾക്ക് മനസ്സമ്മതൻ..
കാരുണ്യവാൻ..ജനങ്ങളുടെ നന്മയെ മാത്രം മുന്നിൽ കാണുന്നവൻ…അഹമ്മദിന് കീഴിൽ
മിഥിലപുരിയിൽ സമാധാനവും സന്തോഷവും നിറഞ്ഞു നിന്നു..
അഹമ്മദ് ഖുറേഷി…ഒരു പക്കാ മധുരക്കാരൻ…വീരൻ..അടങ്ങാനല്ലൂർ ജെല്ലിക്കെട്ടിൽ വാടിവാസൽ
തുറന്ന് പാഞ്ഞുവരുന്ന ഒരു ഏതൊരു കാളയും അഹമ്മദിനെ കണ്ടാൽ പേടിച്ചുനിന്നുപോകും…ആ
കാളയ്ക്കറിയാം തന്റെ ശൗര്യവും വീരവും അഹമ്മദിനുമുന്നിൽ വിലപ്പോകില്ല
എന്ന്…ആത്മവീര്യമുള്ള തമിഴന്റെ പോരാട്ടമാണ് ജെല്ലിക്കെട്ട്..അഹമ്മദ്
ഖുറേഷി…ആത്മവീര്യമുള്ള തമിഴന്റെ ഒരേയൊരു പര്യായം…
മിഥിലാപുരി..പറഞ്ഞതുപോലെ ഖുറേഷികളുടെ നാട്ടുരാജ്യം..വീരന്മാരുടെ നാട്..ജനിച്ചു
വീഴുന്ന ഏതൊരാൺകുട്ടിക്കും അവന്റെ നാലാം വയസ്സ് മുതൽ ആയോധനപരിശീലനം നൽകി
തുടങ്ങിയിരുന്നു…പഠിപ്പിക്കുന്നത് സകല ആയോധനകലകളിലും ഒന്നാമനായ അക്ബർ
അബ്ബാസി..നൂറുപേർ ഒന്നിച്ചു തല്ലാൻ ചെന്നാലും അക്ബർ അബ്ബാസിയുടെ ദേഹത്തു ഒന്ന്
തൊടാൻ പോലും സാധിക്കില്ലായിരുന്നു..വീരാധിവീരൻ..ആറടിപൊക്കവും അതിനൊത്ത തടിയും ആനയെ
മറിച്ചിടാനുള്ള ശക്തിയും ചേർന്നവൻ അക്ബർ അബ്ബാസി..മിഥിലപുരിയിൽ ജനിച്ചുവളരുന്ന ഓരോ
ആൺകുട്ടിയേയും വീരനാക്കേണ്ട ചുമതല അക്ബർ അബ്ബാസിക്കായിരുന്നു..തന്റെ പിതാവ് കാസിം
അബ്ബാസിയിൽ നിന്ന് കൈവന്ന ഈ ദൗത്യം തന്റെ പിതാവിനെക്കാളും കഴിവുറ്റതായി അക്ബർ
ചെയ്തുപോന്നു..അബ്ബാസി കുടുംബത്തിനായിരുന്നു ഖുറേഷി കുടുംബത്തിന്റെ സംരക്ഷണചുമതല..
അഹമ്മദ് ഖുറേഷിയുടെ വലംകൈയായിരുന്നു അക്ബർ അബ്ബാസി…അഹമ്മദിന്റെ മകൻ അബൂബക്കർ
അക്ബറിന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ശിഷ്യനും..
അഹമ്മദ് മിഥിലാപുരിയിലെ ജനങ്ങൾക്ക് കണ്ണിലുണ്ണിയായിരുന്നു..അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും
ഇഷ്ടങ്ങളും സാധിച്ചുകൊടുക്കുന്നതിൽ ഒരു മടിയും കാട്ടാത്ത അവരുടെ ഒരേയൊരു
നാട്ടുരാജാവ്..അഹമ്മദിന്റെ ഭാര്യ റസിയ ബീഗം ഭർത്താവിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കനുസരിച്ചു
പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഉത്തമഭാര്യ..സ്നേഹത്തിന്റെ നിറകുടം..അന്നമോ സഹായമോ ചോദിച്ചുവരുന്ന
ഒരാളെയും ഖുറേഷി കുടുംബം കൈമലർത്തി ഇതുവരെ പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ടില്ലാ..ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു
പ്രശ്നമുണ്ടോ അത് പരിഹരിക്കാതെ ഖുറേഷി കുടുംബം ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലാ..ഉടൽ മണ്ണുക്ക്
ഉയിർ തമിഴനുക്ക്..അതായിരുന്നു അവരുടെ നയം…കൃഷിക്കും ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തിനും അവർ
നിലകൊണ്ടു…അതുകൊണ്ട് തന്നെ സമാധാനവും സന്തോഷവും മിഥിലാപുരിയിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു..
പക്ഷെ സന്തോഷവും സമാധാനവും മിഥിലപുരിയിൽ ഏറെക്കാലം നീണ്ടുനിന്നില്ല..ചെകുത്താന്റെ
കഴുകൻ കണ്ണുകൾ മിഥിലപുരിക്ക് മേൽ വീണു..വെളിച്ചം അത് സന്തോഷത്തിന്റെയും
ഐശ്വര്യത്തിന്റെയും പ്രതീകമാണ്..വെളിച്ചം ചെറിയകാറ്റിൽ കെടാതെ നിക്കും…പക്ഷെ
അവിടുത്തെ ഐശ്വര്യത്തിന്റെയും സമാധാനത്തിന്റെയും വെളിച്ചം കെടുത്താൻ കൊടുങ്കാറ്റ്
തന്നെ വീശി…
പെട്ടെന്ന് ഒരു വണ്ടി വീടിനുമുന്നിലേക്ക് വന്നുകയറുന്ന ശബ്ദം ഷാഹി കേട്ടു.. അവൾ
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡയറി അടച്ചിട്ട് മേശയുടെ വലിപ്പിലേക്ക് ഇട്ടു..നല്ലപോലെ
വായിച്ചുവരികയായിരുന്നു,അതിനിടയിൽ ഇപ്പോ ഇത് ആരാ എന്ന് ഷാഹി ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട്
ഹാളിലേക്ക് നടന്നു..
“വരിക്കച്ചക്കേടെ ചുള കണക്കിന്
തുടു തുടുത്തൊരു കല്യാണി….
തുടു തുടുത്തൊരു കല്യാണി…
കൊടക്കരയില് കാവടിയാടുമ്പോ
കണ്ടെടി ഞാനൊരു മിന്നായം…
കണ്ടെടി ഞാനൊരു മിന്നായം….
ചാട്ടുളി മുന തുള തുളയ്ക്കണ
മൂർച്ചയുള്ളൊരു നോട്ടമാ…
മൂർച്ചയുള്ളൊരു നോട്ടമാ…
കാല് ഇടറുന്നു വായിരെറിയണു
ഇടി കുടുങ്ങണു നെഞ്ചിൽ…
ഇടി കുടുങ്ങണു നെഞ്ചിൽ…”
മൂളിപ്പാട്ട് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ഷാഹിക്ക് ആള് ആരെന്ന് പിടികിട്ടി..നിങ്ങൾക്ക്
കിട്ടീല്ലേ…? അതെ…സാക്ഷാൽ കുഞ്ഞുട്ടൻ തന്നെ…
“എന്താ മോനെ പതിവില്ലാതെ ഈ വഴിക്കൊക്കെ..?”..ഹാളിലെത്തിയ ഷാഹി കുഞ്ഞുട്ടനോട്
ചോദിച്ചു…
“തമ്പുരാട്ടി ഇവിടെ ഭരണമേറ്റെടുത്തിനുശേഷം അടിയന് ഈ വഴിക്ക് വരാൻ പാടില്ലാ
എന്നായോ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ലേശം ബ്രാഹ്മണചുവയുള്ള സംസാരത്തിൽ തിരിച്ചടിച്ചു….
“വരാൻ പാടില്ല്യാ എന്നൊന്നും ഇല്ല്യാ പക്ഷെ മുൻകൂട്ടി അങ്ങ് അനുവാദം വാങ്ങണം…അതിന്
നിവൃത്തിയില്ലാ എന്നുണ്ടോ…ഹേ..”…ഷാഹി അതെ ചുവയിൽ തിരിച്ചും അടിച്ചു…ഷാഹിയുടെ
പറച്ചിൽ കണ്ട് കുഞ്ഞുട്ടന് ചിരി വന്നു..
“മുൻകൂട്ടി അനുവാദം നിന്റെ കുഞ്ഞമ്മേടെ നായരോട് എടുക്കാൻ പറ കാന്താരി…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
ഷാഹിയും അവന്റെ ചിരിയിൽ പങ്കുചേർന്നു..
“എന്താ മോളെ പരിപാടി.”.
“എന്ത് പരിപാടി…”..ഷാഹി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു..
“ഒരു പരിപാടിയും ഇല്ലാ…?”..കുഞ്ഞുട്ടൻ വീണ്ടും സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു…ഷാഹി
ഭയന്നു..താൻ ഡയറി വായിച്ചത് അവർ അറിഞ്ഞു എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…
“അത് പിന്നെ….അത്…”..ഷാഹി ഒരുത്തരം പറയാനാകാതെ കുഴങ്ങി..
“ബ്ബ ബ്ബ ബ്ബാ അല്ലാ..എന്തേലും പരിപാടിയുണ്ടോ ഇല്ലയോ.”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ചാക്കോ മാഷ്
സ്റ്റൈലിൽ ചോദിച്ചു..
“ഇല്ല…”..ഷാഹി ഒരു നെടുവീർപ്പെടുത്ത് പറഞ്ഞു..എന്നിട്ട് കുഞ്ഞുട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക്
നോക്കി….
“ഇതങ്ങട് പറഞ്ഞാൽ പോരെ പോത്തെ….നീയൊന്ന് റെഡിയാക്…നമുക്കൊരു സ്ഥലം വരെ പോകാനുണ്ട്…”
“എവിടേക്ക്….?”
“ഇന്ന് നമ്മുടെ ശാന്തേച്ചിയുടെ ഇളയമോളുടെ പിറന്നാളാണ്…നിന്നോട് പറയാൻ ചേച്ചി നിന്നെ
നോക്കിയിട്ട് കണ്ടില്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞു…അപ്പൊ എന്നെ വിളിച്ചു നിന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട്
ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു…അപ്പൊ മോളൂസ് വേഗം പോയി റെഡിയായിക്കെ…”….കുഞ്ഞുട്ടൻ പറഞ്ഞു..
“ആ പ്പൊ വരാം…”…എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി….കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു അവൾ കുഞ്ഞുട്ടന്
കാപ്പി കൊടുത്തു..
“അപ്പൊ ആതിഥ്യമര്യാദയൊക്കെ അറിയാമല്ലേ…”
“പിന്നെന്താ…”….അവൾ പിന്നേം ഉള്ളിലേക്ക് പോയി…
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ഷാഹി കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിവന്നു..അവളുടെ സൗന്ദര്യം
ദിവസം ചെല്ലുംതോറും അല്ല നിമിഷം ചെല്ലുംതോറും വർധിക്കുകയായിരുന്നു.. ഷാഹിയുടെ
സൗന്ദര്യം കണ്ട് കുഞ്ഞുട്ടൻ അന്തംവിട്ട് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…ഷാഹി
കുഞ്ഞുട്ടനോട് പുരികം ഉയർത്തി എന്തെ എന്ന് ചോദിച്ചു..
“ഇതാരാ കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ട് ഇറങ്ങിവന്നതോ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ പകുതി അതിശയത്തോടെയും
പകുതി കളിയായും ഷാഹിയോട് ചോദിച്ചു..
“അല്ലാ എന്ന് പറയാൻ മാഷ് ഭഗവതിയെ നേരത്തെ കണ്ട പരിചയമൊന്നുമില്ലല്ലോ…”
“ന്നാ ഭഗവതി വന്നാട്ടെ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ഷാഹിയെ ജീപ്പിനടുത്തേക്ക് ആനയിച്ചു…അവർ
വാതിൽപൂട്ടി ഇറങ്ങി…കുഞ്ഞുട്ടൻ ഷാഹിയുടെ വീടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി ജീപ്പോടിച്ചു…
“സമർ എന്നാ വരുക…”…ഷാഹി ചോദിച്ചു…
“കാവിലെ ഭഗവതിയല്ലേ….ഒന്ന് ദിവ്യദൃഷ്ടിയിലൂടെ നോക്കിയോക്ക്…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ നേരത്തെ
കിട്ടിയ അടി തിരിച്ചടിച്ചു..ഷാഹി കണ്ണുരുട്ടി കുഞ്ഞുട്ടനെ നോക്കി….കുഞ്ഞുട്ടൻ
ചിറികൊട്ടി ചിരിച്ചു…
“അവൻ വരുമ്പോ വരും…അവൻ എന്നാ വരുക എന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് ഒരുത്തരം ഏത്
ദിവ്യദൃഷ്ടിയിലൂടെ നോക്കിയാലും കാണാൻ പറ്റില്ലെന്റെ ഭഗവതിയെ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു പറഞ്ഞു..ഷാഹി അതിനൊന്ന് മൂളി…
“അല്ലാ..ഗിഫ്റ്റ് ഒന്നും വാങ്ങേണ്ടേ…”…ഷാഹി ചോദിച്ചു…
“അതൊക്കെ എപ്പോളെ വാങ്ങി..”…കുഞ്ഞുട്ടൻ പറഞ്ഞു…
“ആര്…?”
“സമർ…”
“ഹേ… സമർ വന്നോ…എന്നിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ടില്ലല്ലോ..”..ഷാഹി തുടരെ തുടരെ
ചോദിച്ചു…
“ഓ പെണ്ണെ…ഓരോന്നായി ചോദിക്ക്…അവൻ വന്നിട്ടില്ല…ഗിഫ്റ്റ് അയച്ചു തന്നു… അവനാണ്
ബര്ത്ഡേ പരിപാടി പ്ലാൻ ചെയ്തത്…”
“ഓഹോ…അങ്ങനെയാണല്ലേ…”
“ഹാ അങ്ങനാ…അവര് തമ്മിൽ നല്ല കൂട്ടാണ്…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ കണ്ണിറുക്കികൊണ്ട് ഷാഹിയോട്
പറഞ്ഞു…
“ആര് തമ്മിൽ…?”
“ബർത്ഡേ ഗേളും സമറും തമ്മിൽ…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ പിന്നേം കണ്ണിറുക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
“മ്മ്…”..ഷാഹി അതിനൊന്ന് മൂളി..പക്ഷെ കുഞ്ഞുട്ടന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ചെറുതായി ഒരു
വേദനയോ നിരാശയോ കൊത്തിയിട്ടിരുന്നു.. അവൾ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി ജീപ്പിൽ
ഇരുന്നു..ഷാഹി പെട്ടെന്ന് സൈലന്റ് ആയത് കുഞ്ഞുട്ടനും ശ്രദ്ധിച്ചു..അവന്റെ മുഖത്തു
ചെറിയ ഒരു സ്മിതം വിരിഞ്ഞു പക്ഷെ അവൻ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പോയില്ലാ…ശാന്തയുടെ വീട്
എത്തുന്ന വരെ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം സംസാരിച്ചില്ല..
കുഞ്ഞുട്ടൻ ജീപ്പ് ഒരു ചെറിയ ടെറസിട്ട വീട്ടിലേക്ക് കയറ്റി..കയറ്റിയ പാടെ വാതിൽ
തുറന്ന് ശാന്തേച്ചി പുറത്തേക്ക് വന്നു…ശാന്തേച്ചി ഷാഹിയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു
കയ്യിൽ പിടിച്ചു…
“സുഖമല്ലേ മോളെ….”
“സുഖം തന്നെ ചേച്ചി…”
“മോളെ ഞാൻ കോളേജിൽ കുറെ നോക്കി..കണ്ടില്ല…പിന്നെയാ ഇവന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്..”..ശാന്ത
കുഞ്ഞുട്ടനെ ചൂണ്ടിപറഞ്ഞു..
“അത് സാരമില്ല ചേച്ചി…ഞാൻ പ്രിൻസിപ്പൽ ഓഫീസിൽ ആയിരുന്നു…”…ഷാഹി പറഞ്ഞു.
“അകത്തേക്ക് വാ മോളെ..ഡാ വാ…”..കുഞ്ഞുട്ടനെയും ഷാഹിയെയും ശാന്ത വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക്
ക്ഷണിച്ചു…
“ആ അങ്ങനെ വിളിക്ക്..എന്താ വിളിക്കാൻ ഇത്ര മടി…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ കളിയായി പറഞ്ഞു…
“നീ ഇവിടത്തെ വാല് അല്ലെടാ…കേട്ടോ മോളേ..ഇവൻ ഇടയ്ക്ക് ഇങ്ങോട്ട് വരും…വന്നുകേറിയ
പാടെ അടുക്കളയിലേക്ക് ഒരു പോക്ക് അങ്ങ് പോകും..എന്നിട്ട് അവന്റെ മൃഷ്ടാന്നഭോജനം
എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടേ അവൻ നമ്മോട് ഒരു വാക്ക് മിണ്ടൂ…”…ശാന്ത കുഞ്ഞുട്ടനെ
കളിയാക്കി…ഷാഹി അത് കേട്ട് കുഞ്ഞുട്ടനെ നോക്കി കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു..
“വേണ്ട മോളെ വേണ്ട മോളെ(സ്വപ്നക്കൂടിലെ പാട്ടിന്റെ താളത്തിൽ)”…അവരുടെ അടുത്ത്
ചെന്ന് പാടിയിട്ട് ഉള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി..അവരും ഉള്ളിലേക്ക് കയറി…ശാന്ത
അകത്തേക്ക് പോയി…കയറിയപാടെ ഒരു യുവതിയെ ഷാഹി കണ്ടു…ഒരു കൊച്ചുസുന്ദരി…പ്രായം ഒരു
20-22 വരും…ഇത് തന്നെ കുഞ്ഞുട്ടൻ പറഞ്ഞ ആൾ..അവൾ പിറന്നാളാഘോഷത്തിന്റെ ഓരോ
തിരക്കുകളിൽ വ്യാപൃതയായിരുന്നു…ഷാഹി അവളെ ലേശം അസൂയയോടെ നോക്കി..
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ശാന്ത ഷാഹിയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു..
“വാ മോളെ ഒരാളെ കാണിച്ചു തരാം…”…ശാന്ത ഷാഹിയുടെ കൈപിടിച്ച് ഒരു റൂമിലേക്ക് കയറി..
“അഞ്ചൂ…”..ശാന്ത വിളിച്ചു…ഒരു ഒന്പതുവയസ്സുകാരി പെൺകുട്ടി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി
വന്നു..ശാന്ത അവളെ പിടിച്ചിട്ട്..
“ഇതാണ് എന്റെ ഏറ്റവും ഇളയമകൾ അഞ്ചു..”..ശാന്ത പറഞ്ഞു..ഷാഹിയുടെ മുഖത്ത് പെട്ടെന്ന്
ഒരു ചിരി വന്നു..അവൾക്ക് കുറെ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആശ്വാസം തോന്നി..അവൾ തിരിഞ്ഞു
കുഞ്ഞുട്ടനെ നോക്കി…കുഞ്ഞുട്ടൻ അത് കണ്ടു…അവനും കാര്യം മനസ്സിലായി..
അവൻ ഒരു ആക്കിയ ചിരി ചിരിച്ചു…ഷാഹി അത് കണ്ട് കണ്ണുരുട്ടിയിട്ട് തരാട്ടോ എന്ന്
പറഞ്ഞു….
ഷാഹി തിരിച്ചു അഞ്ജുവിനെ നോക്കി…
“ഹായ് അഞ്ചൂ…”…ഷാഹി പറഞ്ഞു..
“ഹായ് ചേച്ചി…”..അഞ്ചു തിരിച്ചും മറുപടി പറഞ്ഞു..
“മോൾക്ക് ഇതാരാണ് എന്ന് മനസ്സിലായോ..”..ശാന്ത അഞ്ജുവിനോട് ചോദിച്ചു..ഇല്ലായെന്ന്
അവൾ തലയാട്ടി..
“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ ഈയടുത്ത് നല്ലൊരു ചേച്ചിയെ പരിചയപെട്ടൂ എന്ന്…”..ശാന്ത
അഞ്ജുവിനോട് പറഞ്ഞു…
“ഹാ ഷാഹി താത്ത…”…അഞ്ചു പെട്ടെന്ന് ഓർത്തെടുത്തു പറഞ്ഞു..
“ഹാ അത് തന്നെ…”..ശാന്തേച്ചി പറഞ്ഞു…അഞ്ചു ഷാഹിയെ
കെട്ടിപിടിച്ചു..ഷാഹിയും…കുഞ്ഞുട്ടൻ ഗിഫ്റ്റ് എടുത്തോണ്ട് വന്നു..ഷാഹിയും
കുഞ്ഞുട്ടനും കൂടി അത് അവൾക്ക് കൊടുത്തു…അഞ്ചു ഗിഫ്റ്റ് പൊതിഞ്ഞത്
പൊളിച്ചുനോക്കി..ഒരു വയലിൻ ആയിരുന്നു അതിന്റെയുള്ളിൽ…അഞ്ചു സന്തോഷം കൊണ്ട്
തുള്ളിച്ചാടി…
“സമറിക്ക എവിടെ കുഞ്ഞുട്ടേട്ടാ…”..അഞ്ചു കുഞ്ഞുട്ടനോട് ചോദിച്ചു…
“അവൻ നാട്ടിലില്ലല്ലോ മോളേ…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ പറഞ്ഞു…അഞ്ജുവിന്റെ മുഖം വിഷാദമായി…
സമറിന്റെ പേര് കേട്ടപ്പോൾ ഷാഹിക്ക് പ്രിൻസിപ്പൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മ വന്നു…അവളുടെ
മുഖവും മ്ലാനമായി..ശാന്ത അത് ശ്രദ്ധിച്ചു…
“അവൻ നാട്ടിൽ വന്നാൽ ആദ്യം മോളുടെ അടുത്തേക്ക് കുഞ്ഞുട്ടേട്ടൻ കൊണ്ടുവരാം
ട്ടോ..”…കുഞ്ഞുട്ടൻ അഞ്ജുവിനോട് പറഞ്ഞു…അതുകേട്ടപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും
ഹാപ്പിയായി…കുഞ്ഞുട്ടൻ അഞ്ജുവിനേം കൊണ്ട് കേക്കിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി…
“എന്തുപറ്റി മോളെ…”..ശാന്ത ഷാഹിയുടെ അടുത്ത് വന്നു ചോദിച്ചു…ഷാഹി പ്രിൻസിപ്പൽ
പറഞ്ഞകാര്യങ്ങൾ ശാന്തയോട് പറഞ്ഞു…
“ഇതിൽ വല്ല സത്യവും ഉണ്ടോ ചേച്ചി…”…ഷാഹി ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…
“അത് മുഴുവനും സത്യമാണ്..”…ശാന്ത അവളോട് പറഞ്ഞു…അതുകേട്ടപ്പോൾ ഷാഹിയുടെ മുഖത്ത്
ഭീതി പരന്നു…
“മോൾ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട…അവൻ ഒരിക്കലും നിന്റെ മാനത്തിന് വിലപറയില്ല…”…ശാന്ത
അതുകണ്ടിട്ട് പറഞ്ഞു…
“പക്ഷെ ചേച്ചി…”..ഷാഹിയുടെ വാക്കുകൾ മുഴുമിക്കാൻ ശാന്ത സമ്മതിച്ചില്ല..
“നീ അന്ന് ഉദ്യാനത്തിൽ ഇരുന്നില്ലേ..ഇനിയെന്താ ചെയ്യുക എന്ന് ഒരു എത്തുംപിടിയും
ഇല്ലാതെ…അതുപോലെ ഒരു ഇരുത്തം ഞാൻ ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്…അന്ന് അവനാ എന്നെ
രക്ഷിച്ചത്…”…ശാന്ത പറഞ്ഞു…ഷാഹി ചോദ്യഭാവത്തിൽ ശാന്തയെ നോക്കി…ശാന്ത തുടർന്നു…
“ഒരു കൊല്ലം മുൻപാണ്…ഈ സംഭവം…എനിക്ക് മൂന്ന് മക്കളാണ് അഞ്ജുവിനെയും കൂട്ടി…ഏറ്റവും
മൂത്തത് അച്ചു(അശ്വതി),രണ്ടാമത്തവൾ അനു(അനുപമ) പിന്നെ അഞ്ചുവും(അഞ്ജലി)…മൂത്തവൾ
പഠിക്കാൻ നല്ല മിടുക്കിയാണ്…പ്ലസ് ടൂ കഴിഞ്ഞ് അവൾക്ക് എൻട്രൻസ് എഴുതി സീറ്റ്
കിട്ടി.. ഡോക്ടർ പഠിത്തത്തിന്..നമ്മളെക്കൊണ്ടുണ്ടോ അതൊക്കെ കൂട്ടിയാൽ കൂടുന്ന്..
പക്ഷെ അവൾ കുറെ വാശിപിടിച്ചു…എനിക്ക് ആഗ്രഹം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല പക്ഷെ പണം
ഇല്ലായിരുന്നു..അപ്പൊ അവൾ എഡ്യൂക്കേഷൻ ലോൺ ഒക്കെ കിട്ടും ആധാരം ഒന്ന് വെച്ചാൽ
മാത്രം മതിയെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ സമ്മതം മൂളി..അപ്പോഴും ഒരു പ്രശ്നം
കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു..ആധാരം രാജൻ ഫൈനാൻസിയേഴ്സിൽ ആയിരുന്നു…ഒരു ഇരുപതിയാറായിരം രൂപ
കൂടി കടം ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു…ഞാൻ അത് കണ്ടവന്റെ ഒക്കെ കാല്‌പിടിച്ചു
ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് മോളെയും കൂട്ടി രാജന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി..
(ഇനി എന്റെ കണ്ണിലൂടെ)
“എന്താ ശാന്തേ ഈ വഴിക്കൊക്കെ…”..രാജൻ ശാന്തയെയും അച്ചുവിനെയും കണ്ടിട്ട് ശാന്തയോട്
ചോദിച്ചു..രാജന്റെ കണ്ണുകൾ അച്ചുവിന്റെ ശരീരത്തിൽ കൊത്തിവലിച്ചു… അവന്റെ കണ്ണുകൾ
അവളുടെ മുലയിലും ചുണ്ടുകളും ഒക്കെ പാറിനടന്നു…
“ആധാരം വേണമായിരുന്നു സാറേ…ബാക്കി പൈസ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്…”
“എന്താ ശാന്തേ പെട്ടെന്ന് ഒരു അത്യാവശ്യം…”..രാജൻ ചോദിച്ചു…
“അത് വേറൊന്നുമല്ല സാറേ ഇവളുടെ പഠിപ്പിനാണ്.. ആധാരം വെച്ചാൽ വിദ്യാഭ്യാസ ലോൺ
കിട്ടും അത് വെച്ചു ഇവളെ അങ്ങ് പഠിപ്പിക്കാം എന്ന് കരുതി…”…ശാന്ത പറഞ്ഞു…രാജൻ
അച്ചുവിനെ നോക്കി..രാജന്റെ വായിൽ നിന്നും വെള്ളം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അച്ചുവിന്
അയാളുടെ നോട്ടം ഇഷ്ടമായില്ല..
“എന്താ മോളുടെ പേര്..”..രാജൻ അച്ചുവിനോട് ചോദിച്ചു….
“അശ്വതി..”..അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു…
“മോൾ എന്താ പഠിക്കാൻ പോണേ…”
“MBBS…”…
“ഓഹോ കൊച്ചു ഡോക്ടർ ആവാൻ പോണല്ലേ…”…രാജൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…പക്ഷെ അയാളുടെ
മനസ്സിൽ നിന്നെ ഞാൻ ഡോക്ടർ ആക്കില്ലെടി…നിന്നെ ഞാൻ എന്റെ വെപ്പാട്ടിയാക്കും…എന്തൊരു
സൈസ് ആണ് മോളേ… എന്നൊക്കെയായിരുന്നു….
രാജൻ ശാന്തയുടെ കണക്ക് പുസ്തകം തുറന്നു…അതിൽ കാര്യമായിട്ട് നോക്കുന്നപോലെ
അഭിനയിച്ചു…അച്ചുവിനെ എങ്ങനെ സ്വന്തമാക്കാം എന്നായിരുന്നു അയാളുടെ മനസ്സിൽ…അയാൾ ഓരോ
കുരുട്ടുബുദ്ധികൾ ആലോചിച്ചു…
“അപ്പൊ ബാക്കി ഒരു എണ്പത്തിയാറായിരം രൂപ അടച്ചാൽ ശാന്തയ്ക്ക് ആധാരം
കൊണ്ടുപോകാം..”..രാജൻ ശാന്തയോട് പറഞ്ഞു..
“എണ്പത്തിയാറായിരം രൂപയോ…”..ശാന്ത കണ്ണുംതള്ളി ചോദിച്ചു…
“അതെ…”…രാജൻ ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“അത്രയൊന്നും ഇല്ല സാറേ ഇരുപത്തിയാറായിരം രൂപയെ ബാക്കിയുള്ളൂ….”…ശാന്ത പറഞ്ഞു…
“ആര് പറഞ്ഞു…”
“ഇവിടുന്ന് തന്നെ…കഴിഞ്ഞതവണത്തെ അടവ് അടച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞതാണ്….”
“അത് അപ്പോഴത്തെ കണക്ക്..ഇത് ഇപ്പോഴത്തെ കണക്ക്…”…രാജൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“മനസ്സിലായില്ലാ….”…ശാന്ത പറഞ്ഞു…
“ഇതാണ്..ഞാൻ ഒരു കാര്യം കാര്യപ്പെട്ട് പറയുമ്പോൾ ആർക്കും മനസ്സിലാകില്ല…”…രാജൻ
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…ശാന്തയും അച്ചുവും ചോദ്യഭാവത്തോടെ അയാളെ നോക്കി…
“അതായത്…കൂടുതൽ വന്ന അറുപതിനായിരം രൂപ ഞാൻ ഇവൾക്ക് ഇട്ട വിലയാണ്…”…രാജൻ അച്ചുവിനെ
ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“അവളെ എനിക്ക് ഒരു രാത്രി തന്നാൽ ഞാൻ ആ അറുപതിനായിരം രൂപയങ്ങ്
മറന്നേക്കാം..അല്ലെങ്കി നീ ഇവളെ ഡോക്ടർ ആക്കുന്ന കാര്യം അങ്ങ് മറന്നേക്ക്…”…രാജന്റെ
ശബ്ദം കട്ടിയായി..
“ഇത് ചതിയാണ്….”…ശാന്ത പറഞ്ഞു…
“ചതിയാണല്ലോ…നമ്മളെ ഭരിക്കുന്നവരും രക്ഷിക്കുകയാണെന്ന് പറയുന്ന നമ്മുടെ സ്വന്തം
ഭരണാധികാരികൾ വരെ എത്രയോ വലിയ ചതികൾ ചെയ്യുന്നു…ഇത് ചതിയന്മാരുടെ ലോകമാണ്…ഇത് ഈ
ലോകത്തിലെ ഒരു ചെറിയ കുന്നിക്കുരുവോളം വലിപ്പമുള്ള ചതി മാത്രമാണ്…”…രാജൻ അവരെനോക്കി
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ഞങ്ങൾ പോലീസിൽ പരാതി കൊടുക്കും….”…അച്ചു രാജനോട് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“ടീ കൊച്ചുപെണ്ണേ… നീ എവിടെ പോയി പരാതിപ്പെടാനാണ്.. സ്ഥലം എസ് ഐ രാജീവൻ എന്റെ
സ്വന്തം അനിയനാണ്… അവിടെ പോയി പരാതിപറഞ്ഞാൽ ആദ്യം അവൻ നിന്റെ ടേസ്റ്റ് നോക്കും
എന്നിട്ടെ എനിക്ക് കിട്ടൂ…അത് വേണോ…വെറുതെ എന്തിനാ എന്നെ സെക്കന്റ് ഹാൻഡ്ലേർ
ആക്കുന്നെ..”…രാജൻ അവളോട് പറഞ്ഞു..അച്ചു അത് കേട്ട് പേടിച്ചു ശാന്തയുടെ പിറകിലേക്ക്
പോയി…
“ശാന്തേ…നീ രണ്ട് വലിയ പൊട്ടത്തരം കാണിച്ചു…ഒന്നാമത്തേത് എന്റെ കമ്പനിയിൽ ആധാരം
പണയം വെച്ചു… രണ്ടാമത്തേത് എന്നെപ്പോലൊരു വേട്ടനായയുടെ മുന്നിലേക്ക് ആധാരം
തിരിച്ചെടുക്കാൻ ഇവളെയും കൂട്ടി വന്നു…ഇങ്ങനെയൊക്കെ പൊട്ടത്തരം കാണിക്കാമോ
ശാന്തേ..”…രാജൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ശാന്തയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചു…
“സാർ ഞങ്ങൾ പാവങ്ങളാ… ഞങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കരുത്…ന്റെ മോൾ ഇതുവരെ ഒരു ആഗ്രഹവും എന്നോട്
പറഞ്ഞിട്ടില്ല…ഒരു ഡോക്ടറാവണം എന്ന് അവൾ വല്ലാതെ കൊതിച്ചുപോയി…ചതിക്കരുത്
ഞങ്ങളെ…”…ശാന്ത കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കൈകൂപ്പി രാജനോട് അപേക്ഷിച്ചു…
“അത് തന്നെയല്ലേ ശാന്തേ ഞാനും പറഞ്ഞെ…ഇവളെ നമുക്ക് ഡോക്ടറാക്കാം അതിനുമുമ്പ് ഇവളെ
എന്റെയാക്കണം അത്രയേ ഒള്ളൂ…”…രാജൻ പറഞ്ഞു…
“വാ മോളേ…”…ശാന്ത അച്ചുവിന്റെ കൈപിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങി…
“നീ ഇവളെയും കൊണ്ടുപോകുന്നതൊന്നും കുഴപ്പമില്ല…പക്ഷെ ഇവൾ എന്റേതായിരിക്കും..ഒരു
നായയ്ക്കും എന്നെ അതിൽനിന്ന് തടയാനാകില്ല…”…രാജൻ അച്ചുവിനെ നോക്കി കോപത്തോടെ
പറഞ്ഞു..
“ആരും ഇല്ലാത്തോർക്ക് ദൈവം ഉണ്ടാകും സാറേ…ദൈവം…”..ശാന്ത അച്ചുവിനെയും കൊണ്ട്
പുറത്തേക്കിറങ്ങി…അവൾക്ക് എന്താ ചെയ്യുക എന്ന് ഒരു എത്തുംപിടിയില്ലായിരുന്നു….
“ചേച്ചി എന്താ ചെയ്തത് എന്നിട്ട്…”…ഷാഹി ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു..
“എന്ത്ചെയ്യാൻ…ഇരുപത്തിയാറായിരം രൂപ തന്നെ ഞാൻ കണ്ടെത്തിയത് കണ്ടവരുടെയൊക്കെ കയ്യും
കാലും പിടിച്ചിട്ടാണ്…പക്ഷെ എനിക്ക് എന്റെ മോളെ കരച്ചിൽ കണ്ട് നില്ക്കാൻ
പറ്റില്ലായിരുന്നു…ഞാൻ അയാളോട് പറഞ്ഞത് സത്യമാ..അവൾ എന്നോട് ഒരു ആഗ്രഹവും
പറഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു…അവളുടെ അച്ഛൻ പോയതിനുശേഷം ഞാൻ അവരെ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാണ്
വളർത്തിയത് എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു…അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു ആഗ്രഹവും അവൾ
എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല…പത്തിൽ നിന്നും പ്ലസ് ടൂവിൽ നിന്നും ഒക്കെ ക്ലാസ്സിലെ
കുട്ടികളെല്ലാം ടൂർ പോയപ്പോളും അവൾ പോയിരുന്നില്ല..അതിന് അവൾ ഒരിക്കലും എന്നോട്
പരാതി പറഞ്ഞിട്ടില്ല..ഒരു വാക്ക് പോലും മുഖം വീർപ്പിച്ചു സംസാരിച്ചിട്ടില്ല..അവൾക്
ഞാൻ എന്ത് വാങ്ങി കൊടുക്കുന്നോ അതായിരുന്നു അവളുടെ ഓണാപ്പുടവയും വിഷുപ്പുടവയും
ഒക്കെ…ഒരിക്കലും അത് വേണം ഇത് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ എന്നെ
ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടില്ല..ഞാൻ അവളോട് സെലക്ട് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞാൽ അവൾ ആരും കാണാതെ
പ്രൈസ് ടാഗ് നോക്കും…എന്നിട്ട് അതിൽ ഏറ്റവും വിലക്കുറവുള്ളത് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കും…
ഒരു ആശയും ഒരു ആഗ്രഹവും അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല..അത്രയ്ക്ക് നല്ല
പെണ്ണാണവൾ…വേണ്ടപ്പെട്ടവരുടെ മനസ്സ് നോക്കിയേ അവൾ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ…അവൾ
ആദ്യമായിട്ട് ഒരു ആശ പറഞ്ഞപ്പോ എനിക്ക് അത് സാധിച്ചുകൊടുക്കാണ്ടിരിക്കാൻ
പറ്റുമോ…പറ്റില്ലാ… ഞെരങ്ങി ഞാൻ പിന്നേം..വീണു…പിന്നെയും വീണു…മറ്റുള്ളവരുടെ
കാലുകളിൽ…ഒരു ചിന്തയെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായൊള്ളു… എന്റെ അച്ചുവിന്റെ സന്തോഷം…അവളുടെ
ആഗ്രഹം നടത്തിക്കൊടുക്കുമ്പോഴുള്ള അവളുടെ ചിരി കാണാൻ…സന്തോഷം കാണാൻ..എനിക്ക് ഒരു
മടിയും തോന്നിയില്ല മറ്റുള്ളവരുടെ കാലിൽ വീഴാൻ…പക്ഷെ….. ഒന്നും നടന്നില്ല..ഒരാൾ
പോലും പൈസ തന്നില്ല…അവസാന പ്രതീക്ഷയെന്നവണ്ണം സുസനോടും പോയി ഞാൻ ചോദിച്ചു…അതിന് അവൾ
മറുപടി പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് അറിയുമോ…നിന്നെപ്പോലുള്ളവരെന്തിനാ വലിയ സ്വപ്‌നങ്ങൾ
കാണുന്നെ..അതൊന്നും നിന്നെപോലെയുള്ള കൊടിച്ചിപട്ടികൾക്ക്
വിധിച്ചിട്ടുള്ളതല്ല…അടിച്ചുതെളിക്കാരിയുടെ മകൾ അടിച്ചുതെളിക്കാരിയായാൽ
മതി…ഡോക്ടറാവണ്ട… അതിന് യോഗ്യതയുള്ളവർ വേറെയുണ്ട്…നീ വേണമെങ്കിൽ നിന്റെ മകൾക്ക്
ഹോസ്റ്റലിലെ അടിച്ചുതെളിക്ക് താല്പര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പറ..അത് ഞാൻ ചേർത്തി തരാം.. ഒരു
കമ്മീഷനും വാങ്ങാതെ…സൂസൻ എന്നോട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…എന്റെ മനസ്സാകെ
മരവിച്ചിരുന്നു..ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു…അവസാനത്തെ പ്രതീക്ഷയും
അസ്തമിച്ചിരിക്കുന്നു..എങ്ങനെ ഞാൻ എന്റെ മോളെ ഡോക്ടർ ആക്കും…അവളെ ഞാൻ എങ്ങനെ ഫേസ്
ചെയ്യും..ഞാൻ ഡോക്ടറാവും എന്ന വാക്ക് കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന എന്റെ പൊന്നുമൊളോട് ഞാൻ
എങ്ങനെ പറയും നീ ഒരു ഡോക്ടർ ആകില്ലെന്ന്…എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളം വന്നു ഞാൻ
പോലും അറിയാതെ…എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ഒരു പിടുത്തവും കിട്ടിയില്ല…ഇരുന്ന
ഇരുപ്പിൽ മരിച്ചുപോകണേ എന്നുപോലും ഞാൻ പ്രാര്ഥിച്ചുപോയി…”…ശാന്ത ഷാഹിയോട് പറഞ്ഞു…
“എന്നിട്ട്..”…ഷാഹി ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…
“എന്നിട്ടെന്താ മോളെ ഞാൻ ആ വരാന്തയിൽ കുറെ നേരം ഇരുന്നു..എന്റെ കണ്ണുകൾ ആകെ കലങ്ങി
കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളമൊക്കെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഞാൻ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ
ഇരുന്നു..കുറെ പേർ വരാന്തയിലൂടെ കടന്നുപോയി…എന്റെ മോളുടെ കഷ്ടതയോർത്ത് ദൈവത്തിനോട്
ഞാൻ കുറെ പരാതി പറഞ്ഞു…എവിടുന്ന് ഉത്തരം കിട്ടാൻ..അവന് നമ്മളെ സഹായിക്കലല്ലേ
പണി..അവൻ നമ്മളുടെ കരച്ചിലും പ്രാർത്ഥനയും ഒന്നും കേൾക്കില്ല..അങ്ങനെയൊരോന്ന്
ആലോചിച്ചു ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്നു…കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരാൾ എന്നോട്…എന്താ ചേച്ചി ഇവിടെ
ഇരുക്കുന്നെ എന്ന് ചോദിച്ചു..ഞാൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി…സമറായിരുന്നു അത്…ആദ്യ ദിവസം തന്നെ
അവൻ ഉണ്ടാക്കിയ പുകിൽ കാരണം എനിക്ക് അവനോട് ഒരു ഭയമുണ്ടായിരുന്നു…മാത്രമല്ല നല്ല
കാശുള്ള വീട്ടിലെ ചെറുക്കനാണെന്ന സംസാരവും എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി..കാരണം അവർക്ക്
എല്ലാം കുട്ടിക്കളിയാണല്ലോ…ഞാൻ അവനോട് ഒന്നുമില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞു..”
(ഇനി എന്റെ കണ്ണിലൂടെ അല്ലെങ്കി കുറച്ചു ബോർ ആകും)
“വെറുതെ ആരെങ്കിലും കരയുമോ…”… സമർ ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു..
“മനുഷ്യന് ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകും…അപ്പോൾ കരഞ്ഞു എന്നൊക്കെ വരും…”
“എന്താ ചേച്ചിയുടെ പ്രശ്നം..”…സമർ ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…
“അത് പറഞ്ഞുതരാൻ നീയാരാ എന്റെ..”..ശാന്ത സമറിനോട് ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു…
“ശെരിയാ…ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ആരും അല്ലാ…പക്ഷെ ഒരാൾ കരയുമ്പോ അവരുടെ കണ്ണീർ തുടക്കാനാ
എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്.. അല്ലാതെ കണ്ടുകൊണ്ട് പോകാനല്ല… അതുകൊണ്ടാ
ചോദിച്ചത്….ഐയാം സോറി…”….സമർ ശാന്തയോട് ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് പോകാനൊരുങ്ങി…ശാന്ത
പെട്ടെന്ന് അവനെ തടഞ്ഞു…
“ക്ഷമിക്കണം മോനേ…എന്റെയോരോ വിഷമങ്ങൾ കൊണ്ട് പറഞ്ഞുപോയതാ… ക്ഷേമിക്ക് നീ…”…ശാന്ത
കരഞ്ഞുകൊണ്ട് സമറിനോട് പറഞ്ഞു…
“ചേച്ചി…ആദ്യം കരച്ചിൽ നിർത്തൂ… നിങ്ങൾ എന്താ പ്രശ്നം എന്ന് പറയൂ… എന്നെ ഒരു മോനായി
നിങ്ങൾക്ക് കരുതാം…ഞാൻ ഒരിക്കലും നിങ്ങളെ വഞ്ചിക്കില്ല…”…സമർ ശാന്തയുടെ കണ്ണ്
തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…ആ വാക്കുകൾ ശാന്തയിൽ അവനിൽ വിശ്വാസം ഉണ്ടാക്കി…അവൾ നടന്ന
കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു…സമറിന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു..
“എനിക്കിനി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ല മോനെ…ചോദിക്കാവുന്നവരോടൊക്കെ ഞാൻ
ചോദിച്ചു…എന്റെ മകളുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടിട്ടാണെങ്കി എനിക്ക് ഒരു സമാധാനവും
കിട്ടുന്നില്ല…”…ശാന്ത സമറിനോട് പറഞ്ഞു…
“പൈസ കൊടുത്താലും അയാൾ അച്ചുവിനെ ഒഴിവാക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ…”…സമർ ശാന്തയോട്
ചോദിച്ചു…അതിനവൾക്ക് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു…
ഒരു നിശബ്ദത അവർക്കിടയിൽ പടർന്നു..സമർ ഫോൺ എടുത്തു…അവൻ എന്തോ തീരുമാണിച്ചുറപ്പിച്ച
മട്ടിൽ ആയിരുന്നു…അവൻ ഒരാളെ വിളിച്ചു…
“കുഞ്ഞുട്ടാ…വണ്ടിയും കൊണ്ട് കോളേജിന്റെ മുൻപിലേക്ക് വാ…”…സമർ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട്
ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു…എന്നിട്ട് ശാന്തയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞിട്ട്…
“ചേച്ചി വാ പോകാം…”..അവൻ അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…
“എങ്ങോട്ടാ മോനെ..”…ശാന്ത ചോദിച്ചു..
“അതൊക്കെയുണ്ട്… വാ..”
സമർ അവരുമായി കോളേജിന് മുൻപിലേക്ക് നടന്നു…കുഞ്ഞുട്ടൻ ജീപ്പുമായി അവിടെ
എത്തിയിരുന്നു…
“ചേച്ചി കയറ്…ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി ഒന്ന് പറഞ്ഞുതരണെ…”…സമർ ശാന്തയോട്
പറഞ്ഞു…അവൾ വഴി പറഞ്ഞുകൊടുത്തു…അവർ ശാന്തയുടെ വീട്ടിലെത്തി…
“ചേച്ചി അച്ചുവിനെ വിളിക്ക്…”…സമർ ശാന്തയോട് പറഞ്ഞു..ശാന്ത വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക്
കയറി…സമർ കുഞ്ഞുട്ടനോട് കാര്യങ്ങൾ ധരിപ്പിച്ചു അവർ വരുന്നതിനുമുമ്പ്…ശാന്ത മകളുമായി
പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“ചേച്ചിയുടെ കയ്യിൽ അയാളുടെ നമ്പർ ഉണ്ടോ…”…സമർ ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…ശാന്ത അതെയെന്ന്
തലയാട്ടി…
“എന്നാ ചേച്ചി അയാളെ വിളിച്ചിട്ട് അച്ചുവിനേം കൂട്ടി വരാം എന്ന് പറ…”..സമർ
പറഞ്ഞു…ഇത് കേട്ട് അച്ചു പേടിച്ചു…
“മോനെ..ഇവൾക്ക് വല്ലതും പറ്റിയാൽ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല…”..ശാന്ത പറഞ്ഞു..
“എന്നെയിപ്പോ മോനെ എന്നല്ലേ വിളിച്ചത്…അപ്പൊ ഇവൾ എന്റെ പെങ്ങളാണ്…പെങ്ങൾക്ക് ഒരു
പ്രശ്നം വന്നാൽ ആങ്ങള നോക്കി നിക്കുമോ…ആ പ്രശ്നം ഇന്നത്തോടെ തീരും…ചേച്ചി
വിളിക്ക്..”..സമർ കട്ടിയായി പറഞ്ഞു…അച്ചുവിനും ശാന്തയ്ക്കും അവന്റെ വാക്കുകൾ ധൈര്യം
നൽകി…ശാന്ത അയാളെ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു…എന്നിട്ട്..
“അച്ചുവിനെ അയാളുടെ ഗോഡൗണിലേക്ക് കൊണ്ട് ചെല്ലാനാ പറഞ്ഞെ…അയാൾ അവിടെ
ഉണ്ടത്രേ..”…ശാന്ത സമറിനോട് പറഞ്ഞു…
“ചേച്ചി ആ ന്യൂസ് ചാനൽ ഒന്ന് കണ്ടോണ്ടിരിക്കണേ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ശാന്തയോട് പറഞ്ഞു..
“എന്തിനാ മോനെ…”…ശാന്ത അവനോട് ചോദിച്ചു…
“അതൊക്കെയുണ്ട്…ചുമ്മാ കണ്ടോണ്ടിരിക്കൂ…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“അച്ചു…കയറ്… ചേച്ചി തല്ക്കാലം വരണ്ടാ… ഞങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് വരാം…”…സമർ പറഞ്ഞു..അച്ചു
ജീപ്പിൽ കയറി…സമറും കുഞ്ഞുട്ടനും കയറി…
കുഞ്ഞുട്ടൻ വണ്ടിയെടുത്തു…റോഡിലേക്കിറങ്ങി..ഗോഡൗൺ ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചു…
“അച്ചു പേടിയുണ്ടോ…”…സമർ തിരിഞ്ഞിട്ട് അച്ചുവിനോട് ചോദിച്ചു….
“എന്റെ ആങ്ങള എന്റെയൊപ്പം ഉള്ളപ്പോ ഞാനെന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ…”..അച്ചു തിരിച്ചു
ചോദിച്ചു….അത് കേട്ട് സമറിന്റേം കുഞ്ഞുട്ടന്റേം മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വന്നു…
ജീപ്പ് ഗോഡൗണിന്റെ ഗേറ്റും കടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി…
ഏഴെട്ടുപേർ അവിടെ നിൽക്കുന്നത് അവർ കണ്ടു…ഏഴെട്ടുപേർ എന്ന് പറഞ്ഞാൽപോരാ ഏഴെട്ട്
ഫയൽവാന്മാർ…അവർ മസിലും പെരുപ്പിച്ചു ഞങ്ങൾ വരുന്നത് നോക്കി നിന്നു… കൂടെ അച്ചുവിനെ
കണ്ടപ്പോ അവർക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടി…പക്ഷെ അവർ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നതൊന്നുമില്ല…
കുഞ്ഞുട്ടൻ ജീപ്പ് നടുക്ക് തന്നെ ചവിട്ടി നിർത്തി…സമറും കുഞ്ഞുട്ടനും വണ്ടിയിൽ
നിന്നിറങ്ങി…കുഞ്ഞുട്ടൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…
“സേട്ടന്മാരെ രാജൻ മൊയലാളി എവിടെ…”..വളരെ വിനീതത്തോടെ തോളിന്മേൽ രണ്ടും കയ്യും
പിണഞ്ഞു വെച്ച് ഒന്നാക്കിയ പോലെ കുഞ്ഞുട്ടൻ ആ ഗുണ്ടകളോട് ചോദിച്ചു..അവർക്ക് അത്
തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല…അവർ അവന് മറുപടിയായി ഒരിടത്തേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു…
ആ കെട്ടിടത്തിന് ചേർന്നുണ്ടാക്കിയ ഒരു മുറിയിലേക്കാണ് അവർ കൈചൂണ്ടിയത്..മൂന്നുഭാഗം
ഗ്ലാസ്സുകളാലാണ് മറച്ചിരുന്നത്…അതിന് മുകളിൽ സ്റ്റിക്കർ ഒട്ടിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട്
ഉള്ളിലെന്താ നടക്കുക എന്ന് പുറത്തുള്ളവർക്ക് മനസ്സിലാകില്ല..രാജന്റെ ഓഫീസ്
മുറിയായിരുന്നു അത്…
കുഞ്ഞുട്ടൻ ഗുണ്ടകൾ കൈചൂണ്ടിക്കാണിച്ച സ്ഥലത്തേക്ക് സമറിന് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു
കൊടുത്തു…സമർ അച്ചുവിനെയും കൊണ്ട് ആ റൂമിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി..അച്ചുവിനോട് ആദ്യം
ഉള്ളിലേക്ക് കയറാൻ പറഞ്ഞു…
“ഹാ ആരിത്… വരില്ലായെന്നൊക്കെ വീരവാദം മുഴക്കി പോയിട്ട് ഇതെന്തുപറ്റി….”…അച്ചുവിനെ
കണ്ടതും രാജൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…സമറും പിന്നാലെ കുഞ്ഞുട്ടനും ആ റൂമിലേക്ക്
കയറി…
“ഇതൊക്കെയാരാ…”…ലേശം ഭയത്തോടെ രാജൻ ചോദിച്ചു…അവൾ അതിനുമറുപടി കൊടുത്തില്ല…സമറും
കുഞ്ഞുട്ടനും ഒപ്പമുള്ളത് കൊണ്ട് അവൾക്ക് പേടി കുറവായിരുന്നെങ്കിലും അയാളോട്
സംസാരിക്കാൻ മാത്രമുള്ള ധൈര്യം അവൾക്കില്ലായിരുന്നു…സമർ അച്ചുവിന്റെ മുന്നിലേക്ക്
വന്നു…
“ഇയാളാണോ…”…സമർ അച്ചുവിനോട് ചോദിച്ചു..അച്ചു പതുക്കെ തലയാട്ടി…അവൾ തലയാട്ടുന്നത്
കണ്ടതും സമർ തിരിഞ്ഞുനിന്ന് രാജന്റെ കരണം നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു…അടിയുടെ ശക്തിയിൽ
മുന്പിലുണ്ടായിരുന്ന മരത്തിന്റെ മേശമേൽ രാജന്റെ മുഖം വന്ന് പതിച്ചു..രാജന്റെ
മുഖത്തിന്റെ വലത്തെഭാഗത്തുള്ള നാലുപല്ല് ഒറ്റയടിക്ക് ഇളകി..അയാൾ അയാളുടെ കരണം
പൊത്തിനിന്നു…
“ഇതാണ് നിന്റെ പ്രശ്നം..ഒരു കാര്യം ഡീൽ ചെയ്യാൻ നിനക്ക് അറിയില്ല….ഇങ്ങോട്ട്
മാറിനിക്ക്…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ സമറിനോട് പറഞ്ഞിട്ട് അവനെ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചു രാജന്റെ
മുന്നിലേക്ക് കുഞ്ഞുട്ടൻ കയറി നിന്നു… രാജൻ ഒരു പ്രതീക്ഷയോടെ കുഞ്ഞുട്ടനെ
നോക്കി…രാജൻ ഇമ ചിമ്മിയൊന്ന് തുറന്നതെയുള്ളൂ…കുഞ്ഞുട്ടന്റെ വലത്തേ കൈ സമർ രാജനെ
അടിച്ച അതെ ഭാഗത്ത് വന്ന് പതിഞ്ഞു..രാജന്റെ ഒന്നുകൂടെ മേശയ്ക്കുമുകളിലേക്ക് ഒരു
യാത്ര പോയി വന്നു…രാജൻ കരണം പൊത്തി കുഞ്ഞുട്ടനെ നോക്കി…
“അവനും തല്ലി നീയും തല്ലി…ഇതിലെന്താ വ്യത്യാസം…”…രാജൻ കുഞ്ഞുട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക്
കാര്യം മനസ്സിലാകാത്തപോലെ ചോദിച്ചു…
“അവൻ അടിച്ചപ്പോ എങ്ങാനുണ്ടാർന്നു…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജന്റെ അരികിൽ വന്നിട്ട് ചോദിച്ചു…
“അവൻ അടിച്ചപ്പോ ഒരു പത്തുനൂറ്റമ്പത് കിളികൾ ശറേന്ന് പറഞ്ഞങ്ങ് പറന്നുപോയി…പിന്നെ
ഒരു വണ്ടിന്റെ മൂളക്കം ചെവിയിൽ….”…രാജൻ കുഞ്ഞുട്ടനോട് പറഞ്ഞു….
“ഞാൻ അടിച്ചപ്പോളോ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ പിന്നേം രാജനോട് ചോദിച്ചു…
“കിളികളുടെ എണ്ണം കുറവുണ്ടായിരുന്നു…പിന്നെ സൗണ്ട് എഫക്ട് ഇല്ലായിരുന്നു..”…രാജൻ
കുറച്ചു തെളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ കുഞ്ഞുട്ടനോട് പറഞ്ഞു..
“ഇപ്പൊ മനസ്സിലായില്ലേ വ്യത്യാസം എന്താണെന്ന്…ഈ നായി രണ്ടടി അടിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ
പിന്നെ തല്ല് വാങ്ങിയവനെ തല്ലാൻ നമുക്കൊരു മൂഡ് കിട്ടില്ല…ഒരുമാതിരി ചത്തവനെ തോണ്ടി
നോക്കുന്നത് പോലെ ഉണ്ടാകും…സൊ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ നമ്മൾ കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ നമ്മൾ
ജീവനുള്ള ഒരു സാധനത്തിനെയാണ് തല്ലുന്നത് എന്ന ഒരു ഫീൽ കിട്ടും…സംജാ
ബേട്ടാ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജനോട് ഒരു തത്വശാസ്ത്രം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്ന ലാഘവത്തോടെ
പറഞ്ഞു….
“സാധാരണ സിനിമകളിലൊക്കെ വില്ലനെ തല്ലിയാൽ അവൻ അവന്റെ ഗുണ്ടകളെ വിളിക്കും…നീയെന്താ
പൊട്ടൻ പെരുച്ചാഴിയെ കണ്ടപോലെ നിക്കുന്നെ..അവന്മാരൊക്കെ വെറുതെ ഷോ ക്ക് വേണ്ടി
നിർത്തിയതാണോ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ കളിയായി രാജനോട് ചോദിച്ചു…
“ഡാ വന്ന് തല്ലിക്കൊല്ലേടാ ഈ നായിന്റെ മക്കളെ…”…രാജൻ ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട്
പുറത്തുള്ളവരെ വിളിച്ചു…കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജനെ സമറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് ഇട്ടു…
“ഡാ ഇവനെ തല്ലി കോമയിൽ കേറ്റരുത്…ഓടാനുള്ള ജീവൻ ബാക്കി വച്ചേക്കണം..”..കുഞ്ഞുട്ടൻ
സമറിനോട് പറഞ്ഞു…
“അതെന്തിനാ…”…സമർ കുഞ്ഞുട്ടനോട് ചോദിച്ചു..
“അതോ എനിക്ക് ഒരു ഡെഡിക്കേഷൻ ഉള്ളതാ..”..കുഞ്ഞുട്ടൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സമറിനോട് മറുപടി
പറഞ്ഞു…സമർ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി…
“നീ പറഞ്ഞത് ചെയ്…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ സമറിനോട് പറഞ്ഞു..സമർ തന്റെ മുന്നിലുള്ള രാജന്റെ
വയറ് നോക്കി ഒന്നുകൊടുത്തു..ഉള്ളിലേക്ക് ഓടി വരുന്ന ഒരു ഗുണ്ടയുടെ മേലിലേക്ക് രാജൻ
പറന്നുവീണു…അവർ രണ്ടുപേരും പിന്നിലേക്ക് വീണു…കുഞ്ഞുട്ടൻ മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക്
ഇറങ്ങി…തന്റെ നേരെ വന്ന ഗുണ്ടയുടെ വയറ് നോക്കി കുഞ്ഞുട്ടൻ തൊഴിച്ചു…അയാൾ
പിന്നിലേക്ക് മലന്നടിച്ചു വീണു…രണ്ടുപേർ മുറിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നു…സമർ ആദ്യം
വന്നവന്റെ മുഖം നോക്കി മുന്നോട്ട് ചാടി കുത്തി…പിന്നെ തിരിഞ്ഞു കൈമുട്ട് മടക്കി
രണ്ടാമത് വന്നവന്റെ മൂക്കിന്മേൽ ഇടിച്ചു..വന്ന രണ്ടുപേരും സെക്കന്റുകളുടെ
വ്യത്യാസത്തിൽ രണ്ടു ഗ്ലാസ് പാളികൾ പൊളിച്ച് പുറത്തേക്ക് പറന്നു പോയി..സമറും
പുറത്തേക്കിറങ്ങി…ഈ നേരം ഒരു ഗുണ്ടയുമായി തല്ലിലായിരുന്നു കുഞ്ഞുട്ടൻ..അവൻ
കുഞ്ഞുട്ടന്റെ മുഖം നോക്കി കൈ വീശി…കുഞ്ഞുട്ടൻ കുനിഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞുമാറി അവന്റെ
വയറിന്റെ വലത്തേ സൈഡിൽ ആഞ്ഞിടിച്ചു…വീശിയ കൈ അവൻ അതെ പോലെ പിന്നോട്ട്
വീശി…കുഞ്ഞുട്ടൻ അവന്റെ കൈ കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുക്കിയിട്ട് തന്റെ വലത്തേ കാൽ കൊണ്ട്
അവന്റെ വയറിന്റെ ഇടത്തെ സൈഡിൽ ആഞ്ഞിടിച്ചു…കുഞ്ഞുട്ടൻ അവന്റെ കൈകൾ
സ്വതന്ത്രമാക്കി..അവൻ പിന്നേം കുഞ്ഞുട്ടനെ തല്ലാനായി കൈ വീശാൻ ഒരുങ്ങി..പക്ഷെ അവന്
അതിന് കഴിഞ്ഞില്ല..അവന്റെ വയറിന്റെ രണ്ട്‌സൈഡിലും സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത വേദന അവന്
അനുഭവപ്പെട്ടു… കുഞ്ഞുട്ടന്റെ ഇടികളിൽ അവന്റെ വരിയെല്ലുകൾ ഒടിഞ്ഞു
തൂങ്ങിയിരുന്നു…അവൻ വേദന കൊണ്ട് കിടന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി…
നേരത്തെ രാജന്റെയൊപ്പം വീണവൻ സമറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞുചെന്നു…അവൻ കാലുയർത്തി
സമറിനെ ചവിട്ടാനോങ്ങി.. സമർ പക്ഷെ അവന്റെ ഇടത്തേസൈഡിലൂടെ മാറിയിട്ട് അവന്റെ
പിന്കഴുത്തിൽ കൈമടക്കി ഒരു കുത്ത് കൊടുത്തു…അവൻ വേദനകൊണ്ട്
തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോയേക്കും സമറിന്റെ കൈ അവന്റെ ഇടത്തെ കരണത്തിൽ
പതിഞ്ഞിരുന്നു..കരണം പുകഞ്ഞുപോയി…സമർ അവന്റെ തലപിടിച്ചു കെട്ടിടത്തിന്റെ സൈഡിലുള്ള
ജനാലാമേൽ ഇടിച്ചു…വീണ്ടും വീണ്ടും ഇടിച്ചു…ജനാലമേൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഗ്ലാസ് ആദ്യം
പൊട്ടി…പിന്നെ അതിന്മേൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കമ്പി വളഞ്ഞു…പക്ഷെ അടി മാത്രം സമർ
നിർത്തിയില്ല…അപ്പൊ ഒരുത്തൻ സമറിന്റെ നേരെ പാഞ്ഞുവന്നു… സമർ അവന്റെ പിടിവിട്ടു..അവൻ
ആ കമ്പികളിൽ മുഖം ചേർത്തു നിന്നു… ഒരു അനക്കവും ഇല്ലാതെ…സമർ പാഞ്ഞുവന്നവന്റെ നേരെ
തിരിഞ്ഞു..അവൻ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവന്റെ കാലിന്റെ മുട്ടിന് കീഴിൽ അവൻ
ആഞ്ഞുചവിട്ടി..അവന്റെ കാലൊടിഞ്ഞു സമറിന്റെ നേരെ മുഖം കുത്തി വീഴാൻ പോയി അപ്പോൾ സമർ
അവന്റെ തല പിടിച്ചു ചുമറിന്മേൽ ആഞ്ഞൊരിടി..അവനും ഫ്ലാറ്റ്…
കുഞ്ഞുട്ടൻ താൻ നേരത്തെ തൊഴിച്ചുവീഴ്ത്തിയവനുമായുള്ള മത്സരത്തിലായിരുന്നു…അവൻ
കുഞ്ഞുട്ടന് നേരെ വന്നു…കുഞ്ഞുട്ടൻ കാലുപോക്കി അവന്റെ സാമാനം നോക്കി ഒരു തൊഴി
തൊഴിച്ചു..അവൻ സാമാനവും പിടിച്ചു കാല്മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു…കുഞ്ഞുട്ടൻ സമയം കളയാതെ
കാലുമടക്കി അവന്റെ മുഖത്തിന് ഒന്ന് കൊടുത്തു..അവൻ ചെരിഞ്ഞ് ഒരു സൈഡിലേക്ക് വീണു…
സമറിന് നേരെ ഒരു ഗുണ്ട ഓടിവന്നു…സമർ അവന്റെ തൊണ്ടക്കുഴി നോക്കി കൈപ്പത്തി മടക്കി
താഴെ നിന്ന് മേലേക്ക് ഒരു ഇടി കൊടുത്തു…നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിന്ന് അവനൊന്ന് ഉയർന്ന്
തലയിടിച്ചു പിന്നിലേക്ക് വീണു…അവന്റെ കണ്ണുംതുറന്ന് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ഒരു
അനക്കവുമില്ലാതെ കിടന്നു…ഇത് കണ്ട് ബാക്കിയുള്ളവർ ജീവനും കൊണ്ടോടി…
സമർ രാജന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…അവനെ തൂക്കിയെടുത്തു…കരണം നോക്കി ഒന്നുകൂടെ
കൊടുത്തു…അവൻ കുഞ്ഞുട്ടന്റെ നേരെ വീണു…കുഞ്ഞുട്ടനും അവന്റെ മുഖം നോക്കി ഒന്ന്
പൊട്ടിച്ചു…രാജൻ നേരെ സമറിന്റെ അടുത്തേക്ക്…സമർ കാലുപോക്കി രാജന്റെ ഇടത്തെ
കയ്യിന്റെ സൈഡിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു..രാജന്റെ കൈ ഒടിഞ്ഞു തൂങ്ങി..കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജന്റെ
പുറത്ത് ആഞ്ഞുചവിട്ടി…അവൻ നേരെ സമറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് വീണു…സമർ അയാളുടെ വയർ നോക്കി
ഒരു കുത്ത് കൊടുത്തു…രാജൻ വയർ പൊത്തിപിടിച്ചുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു..കുഞ്ഞുട്ടൻ ചാടി
അവന്റെ മുഖത്ത് ഒന്നുകൂടെ കൊടുത്തു…രാജൻ അവശനായി വീണു..
അച്ചുവിനെ സമർ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു…കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് മുട്ടുകാലിൽ
ഇരുന്നു…
“രാജൻ പൂമൊനെ.. നീ ഇവളുടെ തുണിയഴിക്കാനല്ലേ നോക്കിയത്…ഈ തുണിയഴിക്കൽ പരിപാടി
നിനക്കും പറ്റും… അതോണ്ട് മോനെ രാജാ…നിന്റെ തുണിയഴിച്ച് റോഡിലൂടെ ഓടിക്കാൻ വിടുവാ
ഞാൻ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് അവനെ പൊക്കിനിർത്തി…സമർ അച്ചുവിനെ രാജന്റെ
മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി…
“നിനക്ക് ഇവനെന്തോ കൊടുക്കാനില്ലേ അതങ്ങ് കൊടുത്തേക്ക്…നമുക്കെന്തിനാ കടമൊക്കെ
വാങ്ങിവെക്കേണ്ട ആവശ്യം…പലിശയടക്കം കൊടുത്തേക്ക്..”…സമർ അച്ചുവിനോട് പറഞ്ഞു…അച്ചു
രാജന്റെ മുന്നിലേക്ക് നിന്നു… അച്ചു തന്റെ ചെരിപ്പൂരി രാജന്റെ മുഖത്തടിച്ചു…സമർ
അച്ചുവിനെ പിന്നിലേക്ക് നിർത്തി…
“എടാ പന്നപൂമോനെ… ഈ പെണ്ണ് എന്ന് പറയുന്ന സാധനം പൂശാൻ മാത്രമായി ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല
മൊതലല്ല…പെണ്ണിനെ സ്നേഹിക്കണം..സഹായിക്കണം.. സംരക്ഷിക്കണം…അതിലേറെ
ബഹുമാനിക്കണം…”…സമർ പറഞ്ഞു..
“ഇവരുടെ ആധാരം നാളെ രാവിലെ പത്തുമണിക്കുള്ളിൽ ഇവരുടെ കയ്യിലെത്തണം അല്ലെങ്കി നിന്റെ
അന്ത്യകൂദാഷ ചൊല്ലാൻ ഞാനങ്ങോട്ട് വരുവേ..”..സമർ പറഞ്ഞു നിർത്തി…കുഞ്ഞുട്ടൻ അവരുടെ
അടുത്തേക്ക് വന്നു…
“അപ്പൊ വെടിക്കെട്ട് കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് നമുക്ക് കാര്യപരിപാടിയിലേക്ക്
കടക്കാം..അപ്പൊ തുടങ്ങല്ലേ…”..അത് പറഞ്ഞിട്ട് കുഞ്ഞുട്ടൻ ഡ്രെസ്സ്
അഴിച്ചുമാറ്റി…സമർ അച്ചുവിന്റെ കണ്ണുപൊത്തി പിടിച്ചു ജീപ്പിന് നേരെ നടന്നു…
“ഓടെടാ വധൂരി..”…പറഞ്ഞിട്ട് കുഞ്ഞുട്ടൻ രാജന്റെ പുറത്ത് ചവിട്ടി…രാജൻ നഗ്നനായി
റോഡിലൂടെ ഓടി..അവനെ കുറച്ചു നേരം ഓടിച്ച ശേഷം കുഞ്ഞുട്ടൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക്
വന്നു…അവർ രണ്ടുപേരും അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു…
“അപ്പൊ പോവല്ലേ കൊച്ചു ഡോക്ടറെ…”…കുഞ്ഞുട്ടൻ അച്ചുവിനോട് പറഞ്ഞു…അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട്
തലയാട്ടി…
“അവൻ നഗ്നനായി ഓടുന്നത് ഞാനിവിടെ ഇരുന്ന് ന്യൂസ് ചാനലിൽ കണ്ടു.. പിറ്റേന്ന് തന്നെ
അവർ ആധാരം കൊണ്ട് തന്നു..പക്ഷെ എനിക്കത് ബാങ്കിൽ വെക്കേണ്ടി വന്നില്ല…എന്റെ മകളുടെ
മുഴുവൻ പഠനചിലവും സമർ ഏറ്റെടുത്തു..എത്ര വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും അവൻ
സമ്മതിച്ചില്ല…പെങ്ങളുടെ പഠിപ്പിക്കേണ്ടത് അങ്ങളയുടെ കടമയാണെന്ന് അവൻ ഞങ്ങൾക്ക്
മറുപടി നൽകി…”…ശാന്ത പറഞ്ഞു നിർത്തി….
“കരുണ്യവാനാണ് അവൻ…നല്ലൊരു മനസ്സിന് ഉടമയും…അവൻ ആരാണ് എന്താണ് എന്നൊന്നും
നമുക്കറിയില്ല പക്ഷെ അവൻ ഒരിക്കലും ആരെയും ചതിക്കുന്നതോ അല്ലെങ്കി ഏതെങ്കിലും
പെണ്ണിനോട് മോശമായി പെരുമാറുന്നതോ ഒന്നും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല…അവൻ വളരെ നല്ലവനാണ്…നീ
അവനെ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട മോളെ…”…ശാന്ത ഷാഹിയോട് പറഞ്ഞു…
ഷാഹിക്ക് ശാന്തയുടെ വാക്കുകൾ ആശ്വാസം പകർന്നു… പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ വാക്കുകൾ
കേട്ടതിനുശേഷം ഷാഹിക്ക് സമറിൽ നല്ല ഭയമുണ്ടായിരുന്നു…എന്നാൽ ശാന്തയുടെ വാക്കുകൾ
അവളുടെ പേടിയകറ്റി…അവൾ ചിരിച്ചു…ശാന്തയും ഷാഹിയും ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു…ശാന്ത തന്റെ
ഓരോ മക്കളെയും ഷാഹിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു…അവർ ആഘോഷങ്ങൾ തുടങ്ങി…അഞ്ചു
മെഴുകുതിരി ഊതിക്കെടുത്തിയത്തിനുശേഷം കേക്ക് മുറിച്ചു…എല്ലാവര്ക്കും
കൊടുത്തു…എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി ബിരിയാണി ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു ശാന്ത…അതെല്ലാവർക്കും
കൊടുത്തു..പതിയെ ആഘോഷങ്ങൾ അവസാനിച്ചു…കുഞ്ഞുട്ടനും ഷാഹിയും ഒഴികെ ബാക്കിയുള്ള
അതിഥികൾ എല്ലാം പോയി..അവർ ഹാളിൽ ഒത്തുകൂടി…
“അല്ലാ കലാപരിപാടികൾ ഒന്നുമില്ലേ..”…കുഞ്ഞുട്ടൻ എല്ലാവരോടും ചോദിച്ചു…
“എന്നാൽ കുഞ്ഞുട്ടേട്ടൻ ഒരു പാട്ട് പാട്…”…അഞ്ചു പറഞ്ഞു…
“അയിന് പാട്ടുകാരി ഇതാ ഇരിക്കുന്നു..”…കുഞ്ഞുട്ടൻ ഷാഹിയെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു…
“ഹേയ് ഞാൻ പാടുകയൊന്നുമില്ല…”…ഷാഹി പറഞ്ഞു…
“പ്ളീസ് ചേച്ചി…പാട് ചേച്ചി…”..അഞ്ചു ഷാഹിയോട് അപേക്ഷിച്ചു…
“അത് തന്നെ പാട് ചേച്ചീ…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ കളിയായി പറഞ്ഞു..ഷാഹി കണ്ണുരുട്ടി അവനെ
നോക്കി…
“ഓക്കേ..പാടാം…”…ഷാഹി പറഞ്ഞു…
“ഊതാ…ഊതാ…
ഊതാ കളർ റിബ്ബൺ….
ഉനക്ക് യാര് അപ്പൻ…
ഊതാ കളർ റിബ്ബൺ…
ഉനക്ക് യാര് അപ്പൻ….”.
ഷാഹി കുഞ്ഞുട്ടനെ നോക്കി ആ പാട്ട് പാടി…
“ദൈവമേ കുരുപ്പ് നൈസായി അവൾ തന്തയ്ക്ക് വിളിച്ചല്ലോ…”കുഞ്ഞുട്ടൻ
ചിന്തിച്ചു…കുഞ്ഞുട്ടൻ പാട്ടിന് ഇടയിൽ കയറി…
“ഈ പാട്ട് വേണ്ടാ… വേറെ മതി…”..കുഞ്ഞുട്ടൻ ഷാഹിയെ കണ്ണുരുട്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട്
പറഞ്ഞു…
“എന്നാ കുഞ്ഞുട്ടേട്ടൻ തന്നെ പാട്…”..അനു പറഞ്ഞു…
“ഓക്കേ….”….കുഞ്ഞുട്ടൻ രണ്ട് കയ്യും പൊക്കി സമ്മതം മൂളി…
“അട്ടക്കുണ്ടിലെ കണ്ടിചെമ്പേ ഈയെന്നോട് കളിക്കണ്ടാ…
ഈയെന്നോട് കളിച്ചാൽ ഞമ്മള് കേട്ട് കെട്ടിക്കെ…”
കുഞ്ഞുട്ടൻ ഷാഹിയെ നോക്കി വരികൾ പാടി…ഷാഹി കൊഞ്ഞനം കുത്തിക്കാണിച്ചു.. ശേഷം
കുഞ്ഞുട്ടൻ എല്ലാവരോടും ഏറ്റുപാടാൻ പറഞ്ഞു…ഷാഹിയും അതിൽ പങ്കുചേർന്നു…
“അട്ടക്കുണ്ടിലെ കണ്ടിചെമ്പേ ഈയെന്നോട് കളിക്കണ്ടാ…
ഈയെന്നോട് കളിച്ചാൽ ഞമ്മള് കേട്ട് കെട്ടിക്കെ…
ഞാനും ന്റെ അളിയനും കൂടി വീട്ടു വരമ്പേ പോകുമ്പോ…
വീട്ടുവരമ്പത്തൊരു ചേനത്തണ്ടൻ….
ചേനത്തണ്ടൻ ചീറ്റിക്കൊണ്ട് പാഞ്ഞടുത്ത് വന്നപ്പോ..
കുറുവടി പോലൊരു ചെറുവടി കൊണ്ടെൻ അമ്മോച്ചൻ വന്നേ….
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം….
ആ വെള്ളക്കാരൻ സായിപ്പമ്പ്രാക്കൻ വല്ലാത്തൊരു സൂത്രക്കാരൻ..
തീർട്ട പോലൊരു തീവണ്ടിയല്ലേ കൂകിപ്പായണത്…
ആ വെള്ളക്കാരൻ സായിപ്പമ്പ്രാക്കൻ വല്ലാത്തൊരു സൂത്രക്കാരൻ..
തീർട്ട പോലൊരു തീവണ്ടിയല്ലേ കൂകിപ്പായണത്…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം….
അങ്ങനെ പാട്…
കാര്യം നടത്താൻ നാട്ടാര് തൂക്കിക്കൊല്ലാൻ മയിസ്ട്രേറ്റ്…
അന്നെ ഞമ്മള് കൊണ്ടോവും കോഴിക്കോട്ടേക്ക്…
കാര്യം നടത്താൻ നാട്ടാര് തൂക്കിക്കൊല്ലാൻ മയിസ്ട്രേറ്റ്…
അന്നെ ഞമ്മള് കൊണ്ടോവും കോഴിക്കോട്ടേക്ക്…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം….
അന്നേക്കാട്ടീം വല്ല്യോനാണ്ടാ കുഞ്ഞക്കാട്ടെ കുഞ്ഞപ്പേട്ടൻ…
അന്നെ ഞമ്മള് കൊണ്ടോവും കോയമ്പത്തൂര്….
അന്നേക്കാട്ടീം വല്ല്യോനാണ്ടാ കുഞ്ഞക്കാട്ടെ കുഞ്ഞപ്പേട്ടൻ…
അന്നെ ഞമ്മള് കൊണ്ടോവും കോയമ്പത്തൂര്….
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം…
ഓ തിത്തി ത്താരാ തിത്തിതെയ് തിത്തെയ് തക തെയ് തെയ് തോം….”
കുഞ്ഞുട്ടൻ പാടിനിർത്തി..എല്ലാവരും അവനെ കയ്യടിച്ചു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു…അവരുടെ
കളിച്ചിരിമേളങ്ങളും കുസൃതികളും കുറുമ്പുകളുമൊക്കെയായി ആ രാത്രി മുന്നോട്ട്
നീങ്ങി..ഒടുവിൽ കുഞ്ഞുട്ടനും ഷാഹിയും ശാന്തയോടും മക്കളോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി..
തിരിച്ചുപോരുമ്പോൾ ജീപ്പിലിരിക്കുമ്പോൾ ഷാഹിയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം അലതല്ലിയത്
കുഞ്ഞുട്ടൻ കണ്ടു…ഷാഹി വളരെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു..ഭയം മാറി പക്ഷെ അതിനേക്കാളുപരി
സമറിനെക്കുറിച്ചുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണ മാറിയത് അവളെ വളരെയധികം സന്തോഷിപ്പിച്ചു…അവളുടെ
ചിന്തകളും ഓർമ്മകളും വീണ്ടും സമർ കയ്യടക്കി…കാരുണ്യവാനാണ് അവൻ..നല്ലൊരു മനസ്സിന്
ഉടമയും…ശാന്തയുടെ വാക്കുകൾ ഷാഹിയുടെ ചെവിയിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും കേട്ടു…
ശരിയാണ്..നല്ലവനാണ് അവൻ…ആനിയെ ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചവരെ അവൻ അടിച്ചു
പഞ്ഞിക്കിട്ടു…അവളുടെ മാനത്തിന് വില കാത്തു..അവളുടെ കണ്ണീരൊപ്പി..അച്ചുവിനെ രാജനിൽ
നിന്നും രക്ഷിച്ചു…അവളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലമാക്കി..അവളുടെയും മാനം കാത്തു…അവരുടെ
സന്തോഷത്തിന് കാരണമായി…ശെരിക്കും നല്ലവൻ…അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അവൻ നായകനല്ലേ
മാലാഖയല്ലേ…അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അവൻ എങ്ങനെ അസുരനാകും…ചെകുത്താനാകും…ഒരിക്കലുമാകില്ല…
അവൻ നായകനാണ്…മാലാഖയാണ്…പാവങ്ങളുടെ കണ്ണീരൊപ്പാൻ മടിയില്ലാത്ത മാലാഖ….
■□■□■□■□■□■□■□
ഇരുട്ട്…കൂരാകൂരിരൂട്ട്…..
ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ലാ….
കറുപ്പ്..അന്ധകാരം….അതാകെ മൂടികിടക്കുന്നു…
പെട്ടെന്ന് ഒരു ചെറിയ വെള്ളവെളിച്ചം…ഒരു ചെറിയ വെളിച്ചം..അത് ഒന്നുകൂടെ വലുതായി…
പെട്ടെന്ന് അത് ആരെയോ കണ്ട് ഭയന്നപോലെ ഓടാൻ തുടങ്ങി…വളഞ്ഞുപുളഞ് ആ വെളിച്ചം
ഇരുട്ടിലൂടെ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. പെട്ടെന്ന് അത് നിന്നു… എന്തൊക്കെയോ ഒച്ച
കേൾക്കാം…ആരോ ദേഷ്യപ്പെടുന്നതും ആരോ കരയുന്നതും… പെട്ടെന്ന് ആ വെളിച്ചം വലുതായി
വന്നു…അന്ധകാരത്തെ മുഴുവൻ തുടച്ചുനീക്കി…പെട്ടെന്ന് കാഴ്ച്ച എങ്ങോട്ടോ
കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നപോലെ…അത് വേഗത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…അത് ചൂരൽ വടിമേൽ
എത്തിനിന്നു… അത് ഉയർന്നു താഴുന്നു…ഒരാൾ…ഒരു വലിയ ആൾ…അയാളുടെ കയ്യിൽ ഒരു
അഞ്ചുവയസുകാരി പെണ്ണ്… അവൾ കരയുന്നു…എന്റെ നേരെ നോക്കി കരയുന്നു..ചൂരൽവടി അവളുടെ
ശരീരത്തിന്മേൽ വന്ന് വീണുകൊണ്ടേയിരുന്നു…അവൾ കരയുന്നു…തനിക്ക് അത് സഹിക്കാൻ
പറ്റുന്നില്ല…പക്ഷെ തന്നെക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് അനങ്ങാൻ പോലും സാധിക്കുന്നില്ല…അവന്
സങ്കടവും ദേഷ്യവും ഒരുമിച്ചു വന്നു…അവന്റെ നിസ്സഹയാവസ്ഥ അവനിൽ സങ്കടമുണ്ടാക്കി…അവൾ
അവനെ നോക്കി കരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.. അവൾ അവനെ ഉറക്കെ ഇക്കാ എന്ന്
വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അത് ഒരു ചീള് പോലെ അവന്റെ ചെവിയിൽ വന്ന് തറച്ചു…ആ വേദന
അവന് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നതിന് അപ്പുറമായിരുന്നു…അടിച്ചു അടിച്ചു അവളുടെ കയ്യിൽ ചോര
വന്നു തുടങ്ങി…ആ ചോരത്തുള്ളിൽ തന്റെ നേരെ അമ്പുകൾ പോലെ പാഞ്ഞുവന്നു….
പെട്ടെന്ന് സമർ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ചാടിയെണീറ്റു…അവൻ വിയർത്തിരുന്നു…സ്വപ്നത്തിൽ
കണ്ടത് അവനെ വേട്ടയാടി…കുന്നിന്മുകളിൽ അവൻ കെട്ടിയ ടെന്റിനുള്ളിൽ ആയിരുന്നു
അവൻ…ടെന്റിനുള്ളിലെ ഇരുട്ടിലേക്ക് അവൻ നോക്കിയിരുന്നു കുറച്ചുനേരം…പിന്നെ അവൻ
പുറത്തേക്കിറങ്ങി…
ഒരു കുന്നിന്മുകളിലാണ് സമർ ടെന്റ് കെട്ടിയിരുന്നത്‌..ടെന്റിന് മൂന്നുഭാഗവും
കൊക്കയായിരുന്നു…ആരും കേറാൻ മടിക്കുന്ന ഒരു കുന്ന്…അവിടെയാണ് ടെന്റ് കെട്ടി സമർ ഒരു
രാത്രി ചിലവഴിച്ചത്…ഒന്ന് ചെറുതായി തെന്നിയിരുന്നെങ്കിൽ കൊക്കയിൽ വീണ്
തവിടുപൊടിയായേനെ…
സമർ നടന്ന് കൊക്കയുടെ അടുത്തെത്തി…കുറച്ചുനേരം കൊക്കയിലേക്ക് നോക്കി നിന്ന ശേഷം അവൻ
അവിടെ ഇരുന്നു…കൊക്കയിലേക്ക് കാലും നീട്ടി…ഒന്നും അവനെ ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല…അവൻ
അവിടെയല്ലായിരുന്നു…അവൻ വേറേതോ ലോകത്തായിരുന്നു…അവൻ വേറെയെന്തോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി
അവിടെ ഇരുന്നു…നേരത്തെ കണ്ട സ്വപ്നത്തിന്റെ കെട്ട് ഇനിയും അവനിൽ നിന്ന്
മാറിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.. അത് അത്രയധികം അവനെ വേട്ടയാടി…അവൻ ആകാശത്തേക്ക്
നോക്കി…രണ്ട് കിളികൾ വട്ടമിട്ട് പറക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു…വട്ടമിട്ട് പറക്കുകയല്ല അവർ
പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുകയായിരുന്നു…അവർ പരസ്പരം പ്രേമിക്കുന്നത് സമർ ഇമ ചിമ്മാതെ
നോക്കിയിരുന്നു കണ്ടു…അവർ പരസ്പ്പരം ചുംബിക്കുന്നതും അത് കഴിഞ്ഞുള്ള പെൺകിളിയുടെ
കൊഞ്ചലൂറിയ ശബ്ദവും അവനെ ആനന്ദം കൊള്ളിച്ചു…അവനിൽ പ്രണയം നിറച്ചു…ഇതുവരെ
തോന്നാത്തതെന്തോ അവന് ഉള്ളിൽ ഫീൽ ചെയ്യുന്നപോലെ തോന്നി…അവന്റെയുള്ളിൽ എന്തോ
നിറയുന്നപോലെ തോന്നി..തലയ്ക്കുള്ളിലെ തീയും പുകയുമെല്ലാം എരിഞ്ഞടുങ്ങി വസന്തകാലം
വന്നു…പൂക്കൾ പൂത്തു…അതിന്റെ പരിമളവും സൗന്ദര്യവും അവനുള്ളിൽ സന്തോഷം
നിറച്ചു…അവന്റെ ആധികൾ ഒക്കെ ഇല്ലാണ്ടായപോലെ തോന്നി…അവനും ആ കിളികളെപ്പോലെ
പ്രണയിക്കാൻ തോന്നി..തന്റെ പെൺവേഴാമ്പലിനെ കാണാൻ അവന് കൊതിയായി..അവളുടെ നെഞ്ചിൽ
മുഖം ചേർക്കാൻ അവന്റെ ഉള്ളുതുടിച്ചു…
പ്രണയം…അറുപതുകാരനെയും ഇരുപതുകാരനാക്കുന്ന മഹാപ്രതിഭാസം…സ്നേഹിക്കാൻ തോന്നുന്ന
തന്റെ ഇണയെ വരിപ്പുണരാൻ തോന്നുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങൾ…അവൾക്ക് വേണ്ടി ഈ ലോകം തന്നെ
കീഴടക്കാൻ കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസം…അകത്ത് സന്തോഷവും മുഖത്തു പുഞ്ചിരിയും വരുത്താൻ
അഭിനയിക്കേണ്ടി വരാത്ത ദിവസങ്ങൾ…അവളെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ ഓരോ രാവും കഷ്ടപ്പെട്ട്
വെളുപ്പിച്ചെടുക്കുന്ന രാവുകൾ…അവളുടെ കൈകോർത്തു നടക്കാൻ ഒരു തവണയെങ്കിലും അവസരം
തരണേ എന്ന ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനകൾ…പ്രണയം അത്ര മനോഹരമാണ്…അത്രയത്ര
മനോഹരം…പ്രണയം അസുരനെയും മനുഷ്യനാക്കും…എഴുപതുകാരനെ
ഇരുപതുകാരനാക്കും…കാർക്കശക്കാരനെ കോമാളിയാക്കും…ഒരു മൂളിപ്പാട്ടുപോലും പാടാത്തവനെ
നല്ല ഗായകനാക്കും…പ്രണയം..പ്രണയം…പ്രണയം…
പെട്ടെന്ന് ഒരു ഫാൽക്കൻ കിളിയുടെ ശബ്ദം അവൻ കേട്ടു… അവിടെ വട്ടമിട്ട് പറന്നിരുന്ന
കിളികൾ ഭയത്താൽ പറന്നുപോയി…സമർ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി…ഫാൽക്കൻ മേഘങ്ങളിൽ
നിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു…അവന്റെ ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ആരെയോ തേടി…അവൻ സമറിനെ കണ്ടു…സമർ
അവനെ നോക്കിനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഫാൽക്കൻ അത് കണ്ടതും അവന്റെ ഇമയൊന്ന്
വെട്ടി…സമർ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..ഫാൽക്കൻ വന്ന വഴിക്ക് പറന്നു..മേഘങ്ങളിലേക്ക്
വീണ്ടും ചേക്കേറി..അപ്പോഴേക്കും സമറിന്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയം മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു…പകരം
ആർക്കും കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു ഭാവം അവനിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നു….
★☆★☆★☆★☆★☆★☆
ഒരു ചായക്കട…
നാട്ടിലെ ചായക്കടയാണ് ആ നാട്ടിലെ പ്രധാന ന്യൂസ് ചാനൽ…
ആ നാട്ടിലെ പ്രധാന ചായക്കട കം ന്യൂസ് ചാനൽ ആണ് കാദർക്കാന്റെ ചായക്കട…നാട്(അത്
നിങ്ങൾക്ക് പിന്നെ മനസ്സിലാകും..സസ്പെൻസ്..)…കാദറും ഭാര്യ റംലയും ആണ് ആ കട
നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നത്…
“കാദർക്കാ…അപ്പോ ആ ദിവസങ്ങൾ വന്നെത്തി തുടങ്ങി ല്ലേ…”…ചായകുടിച്ചോണ്ടിരുന്ന ഒരാൾ
കാദർനോട് ചോദിച്ചു…കാദർ അതിനൊരു മൂളൽ കൊടുത്തു…
“ഏത് ദിവസം..”..റംല പതുക്കെ കാദരിനോട് ചോദിച്ചു…കാദർ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ഭാവം
കാണിച്ചു…റംലക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി…കാദറിന്റെ മുഖത്തു കണ്ട രുദ്രഭാവം അവളുടെ
മുഖത്തേക്ക് പടർന്നു…
“ഇനിയാണ് ശേരിക്കുള്ള കളികൾ വരാൻ പോകുന്നത്…”…ഒരാൾ പറഞ്ഞു…
“ഇനി അറിയാം ആർക്കൊക്കെ എത്രയൊക്കെ ഉശിരുണ്ടെന്ന്…”…വേറെ ഒരാൾ പറഞ്ഞു…
“ഒരാളെ കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് സംശയമില്ല…പക്ഷെ എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുന്നത് വേറെ
ഒരുത്തനുവേണ്ടിയാണ്…”…ഒരാൾ മൂർച്ചയുള്ള ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു…എല്ലാവരും അത് കേട്ടു…
നിശബ്ദരായി..ഒരു പക്ഷെ അവനെ അത്ര അവർ ഭയക്കുന്നുണ്ടാവാം…അതല്ലേ അവനെക്കുറിച്ചുള്ള
ഒരു പരാമർശം കേട്ടപ്പോയേക്കും അവർ നിശ്ശബ്ദരായത്…ഒരു ദൈർഖ്യമേറിയ നിശബ്ദത…
നിശബ്ദതയെ ഓടിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ട് ടാവേരകൾ വേഗതയിൽ അവിടെ വന്നു നിന്നു…അവിടെയാകെ
പൊടിപടലങ്ങൾ നിറഞ്ഞു നിന്നു…അതിൽ നിന്നും ഏഴെട്ടുപേർ ഇറങ്ങി…പിന്നെ സലാമും… സലാമിനെ
കണ്ട് കാദർ വിനീതനായി കടയുടെ പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“കാദറെ നിനക്ക് അനുസരണശീലം വളരെ കുറവാണല്ലോ…”…സലാം വായിലിരുന്ന മുറുക്കാൻ
തുപ്പിക്കൊണ്ട് കാദരിനോട് പറഞ്ഞു…
“മോനേ അത്…”..കാദർ വാക്കുകൾ മുഴുമിക്കാനാകാതെ നിന്നു…
“എന്താടോ തനിക്കൊന്നും കൊണക്കാനില്ലേ…”…വൃദ്ധനായ കാദരിനോട് സലാം നിന്ന് ചൂടായി…കാദർ
ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല…
“നിന്നോട് ഈ ചായക്കട പൊളിച്ചുമാറ്റാൻ ഞാൻ പലതവണ പറഞ്ഞു…നിനക്കെന്തായാലും അനുസരണശീലം
കുറവായത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെയങ്ങ് ഇത് പൊളിച്ചുമാറ്റിയേക്കാം…”…സലാം കാദരിനോട്
പറഞ്ഞു…
“അയ്യോ കുഞ്ഞേ…ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ…ഞങ്ങളുടെ വയറ്റിപ്പെഴപ്പാണിത്…ഒന്നും
ചെയ്യല്ലേ…”…കാദർ സലാമിനോട് അപേക്ഷിച്ചു…റംലയും പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“വയറ്റിപെഴപ്പ്…നീ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാടോ ഞാൻ ഇത്രയും തവണ പറഞ്ഞിട്ടും കട
നടത്തിപോന്നത്…അവന്റെ ധൈര്യത്തിലോ…”…സലാം കോപത്തോടെ മൂർച്ചയേറിയ ശബ്ദത്തിൽ
കാദരിനോട് ചോദിച്ചു…
“അതൊന്നും അല്ല കുഞ്ഞേ…ഇത് ഞങ്ങളെ വയറ്റിപ്പഴപ്പ് ആയതുകൊണ്ടാ…”…കാദറിന്റെ വാക്കുകൾ
മുഴുമിക്കാൻ സലാം അവസരം കൊടുത്തില്ല…
“അവൻ വരില്ലെടാ നായെ… അവൻ ഇനി ഒരിക്കലും വരില്ല…വന്നാൽ അവൻ ജീവനോടെ
തിരിച്ചുപോകില്ല…”…സലാം വാശിയോടെ പറഞ്ഞു…
“അവന്റെ ഓര്മകളുള്ള ഒന്നും ഇവിടെ വേണ്ടാ… അവന്റെ പേര് പോലും ആരെങ്കിലും ഉരിയാടി
എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞാൽ ആ നാവ് ഞാൻ പിഴുതെടുക്കും… കേറി പൊളിക്കെടാ…”..സലാം ഗുണ്ടകളോട്
ആജ്ഞാപിച്ചു…ഗുണ്ടകൾ കടയ്ക്കുള്ളിൽ കയറി സാധനങ്ങൾ വലിച്ചു പുറത്തേക്കിടാൻ
തുടങ്ങി…കാദറും റംലയും സലാമിന്റെ വീണിൽ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കേണപേക്ഷിച്ചു…പക്ഷെ അതൊന്നും
സലാം ചെവിക്കൊണ്ടില്ല…ഗുണ്ടകൾ ആ കട മൊത്തം പൊളിച്ചു…കണ്ടുനിന്ന ഒരാളുപോലും
സലാമിനോട് ഒരു വാക്ക് പോലും ചോദിച്ചില്ല…പൊളിച്ചുകഴിഞ്ഞതിനുശേഷം സലാമും ഗുണ്ടകളും
വണ്ടികളിൽ കയറി പോയി…കാദറും റംലയും എണീറ്റ് കട നോക്കി…അതാകെ അവർ
പൊളിച്ചിരുന്നു…റംലയ്ക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നു…
“അവൻ വന്ന് ഈ നായിന്റെ മക്കളെ എല്ലാം കൊന്ന് കൊലവിളിക്കണം…”…റംല ദേഷ്യത്തോടെ
പ്രാകിക്കൊണ്ട് ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു…അത് കേട്ടതും കാദർ…
“അരുത് റംലാ… ഒരിക്കലും അവൻ വരാൻ വേണ്ടി പ്രാര്ഥിക്കരുത്… അവൻ വന്നാൽ എന്താ നടക്കുക
എന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ…അതാണോ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചത്…ഒരിക്കലും പ്രാര്ഥിക്കരുത്
അങ്ങനെ…നമുക്കിതൊക്കെ പുതുമയുള്ള കാര്യമൊന്നും അല്ലല്ലോ..പക്ഷെ അത്…അത് നമ്മൾ
അവളോട് ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും വല്ല്യ തെറ്റ് ആകും…അതുകൊണ്ട് വേണ്ടാ…”…കാദർ റംലയോട്
പറഞ്ഞു..റംലയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി അവൾ തലയാട്ടി…അവർ രണ്ടുപേരും കടയെ നോക്കി
സങ്കടത്തോടെ നിന്നു….
◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇
രാത്രി…
ഇരുട്ട്….
തമ്മിൽ പരസ്പരം കാണാൻ പറ്റാത്ത അത്ര ഇരുട്ട്…
അന്ധകാരം…പൈശാചികത…പൈശാചികത നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന രാവ്…
അസുരൻ വേട്ടയ്ക്ക് ഇറങ്ങുന്ന രാവ്…
ഹൈദരാബാദ്…
അഡ്വക്കേറ്റ് രാംദാസ് തന്റെ അസിസ്റ്റന്റിനെ പീഡിപ്പിച്ച കേസ് തന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ
വനിതാക്കമ്മീഷൻ സെക്രട്ടറി ലളിതാ മേനോനുമായി ഒത്തുതീർപ്പാക്കുകയായിരുന്നു…
“സൗന്ദര്യം കണ്ടുനിന്ന് അസ്വദിച്ചോണ്ടിരിക്കാതെ വന്ന് കൊണക്കെടാ മൈരേ….”…ലളിത
പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു…രാംദാസ് അവളുടെ പിന്നിൽ നിന്ന് അവളുടെ കുണ്ടിയുടെ
ഭംഗി ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു….നാല്പതുവയസ് കഴിഞ്ഞെങ്കിലും അവളുടെ ചന്തിപന്തുകൾ തീരെ
ഉടഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു…റാം അവളുടെ ചന്തിയിന്മേൽ ഒരടി കൊടുത്തു..അവളുടെ
ചന്തിപന്തുകൾ ഇളകുന്ന ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു…
“വേദനിപ്പിക്കാതെടാ….”…ലളിത തിരിഞ്ഞുനോക്കി കെഞ്ചി…റാം ഒരടികൂടി കുണ്ടിക്ക് കൊടുത്ത
ശേഷം അവളുടെ കുതിയിൽ നക്കാൻ തുടങ്ങി…ഒരു വിരൽ പൂറിലിട്ട് കുതി റാം നക്കി…അതിൽ
നിന്ന് വന്ന തേൻ അവൻ ആസ്വദിച്ചു കുടിച്ചിറക്കി…നാവ് കൂർപ്പിച്ചു അവൻ കുതിയിലേക്ക്
ഇട്ടു..നാവ് കൊണ്ട് അവളെ അവൻ കുതിയിൽ പണിയാൻ തുടങ്ങി…ഓരോ തവണ നാവു കൊണ്ട്
കൂർപ്പിച്ചു കുതിയിൽ കുത്തുമ്പോളും ലളിതയിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഞരക്കം അവന്റെ
പ്രവൃത്തിയുടെ ഹരം കൂട്ടി…നാല് മിനിറ്റ് തുടർച്ചയായി അങ്ങനെ ചെയ്ത ശേഷം അവൻ അവളുടെ
കുതിയിൽ നിന്നും എണീറ്റു… എന്നിട്ട് അവന്റെ കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന കുണ്ണ അവളുടെ
കുണ്ടിയുടെ കവാടത്തിൽ മുട്ടിച്ചു…
“കേറ്റ് പൂറിമോനെ…”…ലളിത അവനോട് ആജ്ഞാപിച്ചു…റാം അവന്റെ കുണ്ണ അവളുടെ കുതിയിലേക്ക്
ശക്തിയായി തിരുകി കയറ്റി…അവളിൽ നിന്ന് ആഹ് എന്നൊരു ശീൽക്കാരം അവൻ കേട്ടു… അവൻ
ശക്തിയിൽ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി….
“നിന്റെ കുതി നല്ല അനുഭവസമ്പത്തുള്ള കുതിയാണല്ലൊടി….”…റാം അവളോട് പറഞ്ഞു…
“നിന്നെപ്പോലെ ഓരോ മൈരന്മാർ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ വരുമ്പോൾ ഞാനവിടെ വച്ചല്ലേ
ഒത്തുതീർപ്പാക്കുന്നെ…”…ലളിത അവനോട് പറഞ്ഞു…തന്റെ ഭാര്യ മഞ്ജുഷയെയും പിള്ളേരെയും
അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് അയച്ചിട്ടായിരുന്നു രാംദാസിന്റെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കൽ
പരിപാടി…അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഫ്ലാറ്റിൽ അവർ രണ്ടുപേരും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…ആ
രാംദാസിനെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..കുടിലതന്ത്രങ്ങളുടെ ഉപജ്ഞാതാവ്…ലോക
മഹാതൊട്ടി….പിന്നെ അവന്റെ വീക്നെസ് മനസിലായില്ലേ…അതാണ് ലളിതയുടെ പിന്നിൽ അവൻ
നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്…ഹാ ഇനി കാര്യപരിപാടിയിലേക്ക്…
റാം അവളുടെ കുണ്ടിയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…അവൾ കുണ്ടി പിന്നിലേക്ക് ഇളക്കി അവനെ
സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
“പൂറ്റിലും കുതിയിലും മാറി മാറി കയറ്റഡാ…”…ലളിത അവനോട് പറഞ്ഞു…
രാംദാസ് ലളിത പറഞ്ഞപോലെ പൂറ്റിലും കുതിയിലും മാറി മാറി അടിക്കാൻ തുടങ്ങി…ലളിതയിൽ
ഞരക്കങ്ങളുടെ ഒച്ച കൂടി വന്നു…
“ഇനി പൂറ്റിൽ ആഞ്ഞടിക്ക്…”…ലളിത പറഞ്ഞു…രാംദാസ് പറഞ്ഞപോലെ അവളുടെ പൂറ്റിൽ മുഴുവൻ
ശക്തിയുമെടുത്ത് അടിച്ചു…കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ലളിതയുടെ ശരീരം ഒന്ന്
വിറകൊണ്ടു… അവൾക്ക് വെള്ളം പോയെന്ന് റാമിന് മനസ്സിലായി…പക്ഷെ റാമിന്
പോയിട്ടില്ലായിരുന്നു…അവൻ അവളെ മലർത്തികിടത്തി…എന്നിട്ട് അവളുടെ രണ്ടുകാലും എടുത്ത്
തന്റെ തോളിൽ വെച്ചു എന്നിട്ട് അവളുടെ പൂറ്റിലേക്ക് അവൻ സാധനം
കുത്തിയിറക്കി…ആഞ്ഞടിക്കാൻ തുടങ്ങി…അടിക്കുന്നതിനൊപ്പം അവളുടെ മുലകൾ അവൻ ശക്തിയിൽ
കശക്കാൻ തുടങ്ങി…ലളിത വേദന കൊണ്ടും സുഖം കൊണ്ടും പുളഞ്ഞു…രാംദാസ് ഒന്നും
ശ്രദ്ധിക്കാതെ അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…
“എന്നാ അടിയാടാ മൈരേ…നീയെന്താ കുതിരയ്ക്ക് ഉണ്ടായതാണോ…”…ലളിത ആവേശത്തിൽ അവനോട്
ചോദിച്ചു…
“മിണ്ടാണ്ട് കിടക്കെടി പൂണ്ടച്ചി മോളേ…”…രാംദാസ് അവളോട് പറഞ്ഞു…അവൾക്ക് മൂഡായി
വന്നുതുടങ്ങി…അവൾ അവന്റെ തുടയിൽ പിടിച്ചു ആവേശത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ
അടിക്കാൻ സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..അവൻ അവളെ നിർത്താതെ അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…അവന്റെ
ശക്തിയിൽ ലളിത അതിശയിച്ചു…ആ റൂമിൽ പ്ലക് പ്ലക് എന്ന ശബ്ദം മാത്രം ഉയർന്നു കേട്ടു…
“എനിക്ക് വരാറായെടാ…”…ലളിത ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…
“എനിക്കും…ഇപ്പൊ വരും”…അതും പറഞ്ഞു രാംദാസ് ശക്തിയിൽ അഞ്ചാറടി ഒരുമിച്ചു
അടിച്ചു..അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ഒരുമിച്ചു വന്നു…അവൻ വെള്ളം അവളുടെ മുലകളിൽ
ഒഴിച്ചു… വെള്ളംപോയതിന്റെ ക്ഷീണത്തിൽ രണ്ടുപേരും കിടക്കയിലേക്ക് വീണു…അവർ
ചെറുതായൊന്ന് മയങ്ങി…
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഹാളിൽ നിന്ന് ടിവിയുടെ ശബ്ദം രാംദാസ് കേട്ടു… റാം കിടക്കയിൽ
നിന്ന് എണീറ്റ് മുണ്ടുടുത്ത് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…എപ്പോഴാണാവോ ടിവി തുറന്നെ എന്ന്
ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് റാം ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…അവൻ വാതിൽക്കലെത്തി… റാം ഒന്ന് ഭയന്നു…
സോഫയിൽ ആരോ ഇരിക്കുന്നു…ടിവി കാണുന്നു…അവൻ സൂക്ഷിച്ചു അവനെ
നോക്കി…സോഫായിലിരിക്കുന്ന ആളെ രാംദാസിന് മനസ്സിലായി..അവൻ
ഭയന്നുവിറച്ചു…പേടിച്ചിട്ട് അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് മൂന്നിരട്ടി സ്പീഡിലായി… അവന്റെ
ഹൃദയം നിന്നോ എന്ന് തന്നെ അവന് തോന്നി…അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നും
സോഫായിലിരിക്കുന്നവന്റെ പേര് വീണു…
സമർ…?
സമർ അലി ഖുറേഷി….☠️
രാംദാസ് പേടിച്ചുകൊണ്ട് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…കുടിലതന്ത്രങ്ങളുടെ രാജാവിന് ഭയത്തിന്റെ
കാഠിന്യത്തിൽ ചിന്തിക്കാനുള്ള ശേഷി വരെ നഷ്ടപ്പെട്ടു…രാംദാസ് ഹാളിലേക്ക്
നടന്നു…സമറിന്റെ അടുത്തെത്തി… സമർ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി…സമറിന്റെ മുഖത്തു ഒരു വികാരവും
രാംദാസ് കണ്ടില്ല…പക്ഷെ രാംദാസിൽ ഒന്ന് മാത്രം നിറഞ്ഞു നിന്നു…ഭയം…മരണഭയം…
നിശബ്ദത…
സമർ ടിവിയും നോക്കി ഇരുന്നു…രാംദാസിന് എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നുപോലും
പിടികിട്ടിയില്ല…ഒടുവിൽ നിശബ്ദത ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് രാംദാസ് പറഞ്ഞു…
“സമർ…എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത് പ്ലീസ്…”…രാംദാസ് സമറിനോട് അപേക്ഷിച്ചു…അതുപറയുമ്പോൾ
പോലും രാംദാസിന്റെ വാക്കുകൾ വിറച്ചിരുന്നു…
“സമർ പ്ളീസ്…”…രാംദാസ് ഒന്നുകൂടെ പറഞ്ഞു…സമർ അത് കേട്ടു രാംദാസിനെ നോക്കി…രാംദാസ്
ഭയന്നുപോയി…സമർ ഒന്നും പറയുകയോ ചെയ്യുകയോ ചെയ്തില്ല…പക്ഷെ അവന്റെ നോട്ടം മാത്രം
മതിയായിരുന്നു രാംദാസിന് ഭയങ്ങളിലെ ഭയം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ…ഭയം എപ്പടി വേല
സെയ്യ്ത് എന്ന് പാത്തിയ ഭയ്യാ…രാംദാസ് ഭയന്ന് പിന്നോട്ട് മാറി…
സമർ ടിവി ഓഫാക്കി…സോഫയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു…രാംദാസ് ഭയത്താൽ ഒന്നുകൂടെ പിന്നോട്ട്
മാറി…സമർ തലചെരിച്ചു രാംദാസിനെ നോക്കി…രാംദാസ് പേടിച്ചു…അവൻ അടുത്തത് എന്താണ്
ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാനാവാതെ നിന്നു… സമർ അരയിൽ നിന്നും പതിയെ
കത്തിയെടുത്തു…രാംദാസ് ഇതുകണ്ട് ഭയന്ന് കൈകൂപ്പി…സമർ അവന്റെ നേരെ നടന്നു…
“സമർ ഒന്നും ചെയ്യരുത്…പ്ളീസ്…ഞാൻ എന്തുവേണേലും ചെയ്യാം…എന്നെ കൊല്ലരുത്…”…രാംദാസ്
അവനോട് അപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…സമർ പതിയെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുവന്നു…അവന്റെ
ഓരോ നടത്തിലും രാംദാസ് തന്റെ ജീവനുവേണ്ടി സമറിനോട് കെഞ്ചി…പക്ഷെ അവന്റെ ഒരു വാക്കും
സമറിലെ അസുരനെ പ്രസാധിച്ചില്ല…സമർ അവന്റെ തൊട്ടടുത്തെത്തി…
സമർ ശ്വാസം ഒന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ചു അവനെ നോക്കി…അവൻ പേടിച്ചു വിറച്ചു…സമർ
രാംദാസിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി…സമറിന്റെ നോട്ടം സഹിക്കാനാവാതെ അവന്റെ
കണ്ണുകളിലെ തീജ്വാല സഹിക്കാനാവാതെ രാംദാസ് കണ്ണ് പിൻവലിച്ചു…സമർ നോട്ടം മാറ്റി
കത്തിയിന്മേലാക്കി…
“സമർ എന്നെ കൊല്ലരുത്..എനിക്ക് ഭാര്യയും മക്കളുമുള്ളതാണ്…ഞാൻ മരിച്ചാൽ അവർ
അനാഥരാകും… പ്ളീസ്….”…രാംദാസ് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനോട് അപേക്ഷിച്ചു…പക്ഷെ സമർ അതൊന്നും
കേട്ടില്ല…അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അസുരന്റെ രുദ്രതാണ്ഡവം നിറഞ്ഞു നിന്നു…ഒടുവിൽ
പ്രതീക്ഷിച്ചത് തന്നെ സംഭവിച്ചു..സമർ കത്തി രാംദാസിന്റെ വയറ്റിൽ
കുത്തിയിറക്കി…രാംദാസിന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു…ഞരമ്പുകൾ തെളിഞ്ഞുവന്നു…അവന്റെ
കണ്ണിൽനിന്നും ജീവനില്ലാണ്ടാവുന്നത് സമർ ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു…അവൻ ശരിക്കും
അത് ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു…
“സമർ പ്ളീസ്…”…മരണവെപ്രാളത്തിലും രാംദാസ് ഒരിക്കൽക്കൂടി അവൻ കെഞ്ചി….സമർ കൈപ്പത്തി
മടക്കി നടുവിരൽ മടക്കിയത് കുറച്ചുമുന്നോട്ട് വെച്ചിട്ട് ആ വിരലുകൊണ്ട് രാംദാസിന്റെ
തൊണ്ടയിൽ ഒരടി അടിച്ചു…രാംദാസ് സംസാരിക്കാനാവാതെ നിന്ന് പിടഞ്ഞു….സമർ അപ്പോൾ
ചൂണ്ടുവിരൽ ചുണ്ടിൽ ചേർത്തിട്ട് ശബ്‌ധിക്കരുത് എന്ന ആംഗ്യം കാണിച്ചു…ശേഷം
രാംദാസിന്റെ അടുത്ത് വന്നിട്ട് കുറച്ചു വാക്കുകൾ മന്ത്രിച്ചു….
“വിൽ മീറ്റ് ഇൻ ഹെൽ(നരകത്തിൽ വെച്ചു നമുക്കിനി കണ്ടുമുട്ടാം)…”
രാംദാസ് കുഴഞ്ഞു നിലത്തേക്ക് വീണു…സമർ കാല്മുട്ടിലിരുന്ന് അവനെ മരണം കീഴടക്കുന്നത്
കണ്ടു…അവന്റെ അവസാനത്തെ ഓരോ പിടച്ചിലും സമർ ആസ്വദിച്ചു നോക്കി കണ്ടു…ഒടുവിൽ രാംദാസ്
മരണത്തിനു കീഴടങ്ങി…സമർ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു…അവൻ അങ്ങോട്ട്
നോക്കി…ലളിത അവിടെ പേടിച്ചുവിറച്ചു നോക്കിനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…സമർ അവളെത്തന്നെ
നോക്കി…കുറച്ചുനേരത്തെ നിശ്ശബ്ദതയ്ക്കുശേഷം…
“നീ വല്ലതും കണ്ടോ…”…സമർ അവളോട് ചോദിച്ചു…അവൾ പേടിച്ചുവിറച്ചു…
“ഇല്ലാ…”…അവൾ പേടിച്ചു തലയാട്ടികൊണ്ട് മുഴുവൻ പറയാൻ അവൾക്ക് അവസരം
കിട്ടിയില്ല…അതിനു മുന്നെ തന്നെ രാംദാസിന്റെ വയറിലിരുന്ന കത്തി ലളിതയുടെ കഴുത്തിൽ
തുളഞ്ഞുകയറി….അവൾ കഴുത്തിൽപിടിച്ചു നിലത്തേക്ക് വീണു…ജീവനുവേണ്ടി പിടഞ്ഞു…സമർ
അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്ന്
കത്തി വലിച്ചൂരി…അവളെ നോക്കി…അവൾ അവനേം…
“മുഖത്തുനോക്കി നുണ പറയുന്നോ….”…സമർ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ
പറഞ്ഞു…ലളിതയും ലോകത്തോട് വിടപറഞ്ഞു…
സമർ കത്തിയും കയ്യിൽ പിടിച്ചു വാതിൽക്കലേക്ക് നടന്നു…ഒരു
അസുരചിരിയുമായി….☠️☠️☠️☠️☠️☠️
(തുടരും )
കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടവർ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം തന്ന് എനിക്ക് സ്നേഹം നൽകുക….
അഭിപ്രായം എല്ലാവരും തരുക….ഒന്ന് വിശദീകരിച്ചു തന്നിരുന്നെങ്കിൽ
സഹായകമായിരുന്നു…എന്നിൽ കഥാകാരനെ വളർത്തുന്നത് നിങ്ങളാണ്…അതുകൊണ്ട് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ
അഭിപ്രായങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കും….