ഡാ കുട്ടാ 1

ചേച്ചി ഇനിയും പള്ളിയിൽ നിന്ന് വന്നില്ലേ? കോട്ടുവായിട്ടുകൊണ്ട് മനോജ് സ്വയം
ചോദിച്ചു. ക്ളോക്കിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ മൂന്ന് മണി കഴിഞ്ഞു എന്ന് കാണിച്ചു. രാവിലെ
പത്ത് മണിക്ക് പോയതാണ്? ഇതിന് മാത്രം താമസിക്കാനെന്തിരിക്കുന്നു?

അപ്പോൾ ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. അകത്ത് നിന്ന് ജനാലയിലൂടെ മനോജ്
പുറത്തേക്ക് നോക്കി.

ചേച്ചിയാണ്!

ഗേറ്റ് അടയ്ക്കാൻ മനീഷ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ വിടർന്നുരുണ്ട വലിയ
ചന്തികളിൽ പതിഞ്ഞു. ഹോ! വെറുതെയല്ല ആളുകളൊക്കെ പരിസരം മറന്നു ചേച്ചിയെ നോക്കുന്നത്!
എന്തൊരു തള്ളിച്ചയാണ് രണ്ടു കുണ്ടികൾക്കും!

മനീഷ പിന്നെ ഗേറ്റടച്ച് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ മനോജിന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുലകളിൽ അമർന്നു.
നടക്കുമ്പോൾ ഉലയുന്നുണ്ട് രണ്ട് ഗോളങ്ങളും. അളിയൻ അടുത്തില്ലാത്ത കൊണ്ട് ഒട്ടും
ഉടച്ചിലില്ലാതെ രണ്ടുമങ്ങനെ കല്ലിച്ച് കിടക്കുകയാണ്. ഇത്രവലിയ കുണ്ടിയും മുലയും
വെച്ച് എങ്ങനെ ആയാസമൊന്നും കൂടാതെ ചേച്ചിക്ക് നടക്കാൻ സാധിക്കുന്നു? അളിയന്റെയൊക്കെ
ഒരു ഭാഗ്യം! സ്വന്തം പെങ്ങളെ മുഴുത്ത കുണ്ടികൊണ്ടും മുല കൊണ്ടും അനുഗ്രഹിച്ച അതെ
ദൈവം തന്നെ എനിക്ക് കെട്ടുപ്രായമെത്തുമ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ സിറോക്സ് കോപ്പി പോലെ
ഒരെണ്ണത്തിനെ തരണേ!
ഒരു കടും നീല ഷിഫോൺ സാരിയയും നീല ബ്ലൗസുമാണ് ചേച്ചിയുടെ വേഷം. ദേഹത്തിന്റെ സ്വർണ്ണ
നിറം ഒന്നുകൂടി എടുത്തുകാണിച്ചു അപ്പോൾ. ഭംഗിയുള്ള നീണ്ട മുടി മുമ്പിലേക്ക്
എടുത്തിട്ടിരുന്നു. അതും അവളുടെ അഴകിനെ വീണ്ടും കൂട്ടി.

“ആഹാ,”

കതക് തുറന്ന് അകത്ത് കയറി മനീഷ ചോദിച്ചു.

“സാറിതു വരെ കട്ടിലേന്ന് എണീറ്റില്ലേ?”

“എന്തിനാ ചേച്ചി?”

അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് കട്ടിലിൽ അടുത്തിരുത്തി മനോജ് ചോദിച്ചു.

“നല്ല ജനുവരിക്കുളിര്…ചൂടുള്ള മെത്തയും തലയിണയും…ഇങ്ങനെ ഒരേ കിടപ്പങ്ങനെ കിടക്കാൻ
എന്തൊരു രസമാണ്!”

“ഒന്ന് പോടാ!”

അവന്റെ കൈ വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.

“ഒരേ കിടപ്പ്! ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ കെടന്നാലേ നീ പറഞ്ഞത് തന്നെ നടക്കും! ഒരേ കിടപ്പ്!
അസുഖം വന്ന്! മനസ്സിലായോ?”

“പിന്നെ! ഞാൻ പിന്നെ എന്നാ ചെയ്യണം? പൊന്ന് ചേച്ചി, ഇ വെക്കേഷനിങ്ങനെ ഞാനൊന്ന്
അടിച്ചുപൊളിച്ചോട്ടെ! ഇതും കഴിഞ്ഞങ്ങ് ചെല്ലുമ്പം പ്രോജക്റ്റ്, സെമിനാർ, പേപ്പർ,
പ്രസന്ററ്റീഷൻ, ടെസ്റ്റ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പ്രാന്ത് കേറുന്ന പണിയാ…”

“അച്ചോടാ!”

മനീഷ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തഴുകി.

“ചേച്ചി മോന് കഷ്ടപ്പാടൊന്നും തരാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല കേട്ടോ! ചുമ്മാ പിത്തം
പിടിപ്പിക്കുന്ന രീതീല് ഇങ്ങനെ ചുമ്മാ കെടക്കണ്ട എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ…”

“ഹ! കൈ മാറ്റല്ലേ!”
തലമുടിയിൽ നിന്ന് കൈ പിൻവലിക്കാൻ തുടങ്ങിയ മനീഷയെ വിലക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെ കൊറച്ച് നേരം കൂടി മുടിയേൽ പിടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്ക് ചേച്ചി…എന്തൊരു സുഖമാണ്!”

“ഒന്ന് പോടാ!”

കൈ തിരികെ അവന്റെ മുടിയയുടെ മേൽ വെച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.

“ഒത്തിരി സുഖിക്കണേൽ വേണേ പോയി പെണ്ണുകെട്ട്!”

മനോജ് അവളുടെ നേരെ നോക്കി കുസ്രുതിയോടെ ചിരിച്ചു.

“ഇപ്പം ചേച്ചി ഉള്ളപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണെന്തിനാ?”

“ഹേ!”
“പോടാ, പെങ്ങൾക്ക് കെട്ട്യോളാകാൻ പറ്റുമോ?”

“അതിപ്പം പെങ്ങളല്ലേ തീരുമാനിക്കേണ്ട?”

“ഓഹോ!അപ്പം ആങ്ങളയ്ക്ക് ഭർത്താവാകാൻ പറ്റുമോ?”

“ഭർത്താവാകാൻ പറ്റത്തില്ല…”

മനോജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മനീഷയുടെ മുഖം മങ്ങിയത് തന്റെ തോന്നലാണോ?

“പക്ഷെ കാമുകനാവാൻ പറ്റും,”

മനീഷ ഒരു പ്രത്യേക ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.

“എന്റെ അമ്മോ!”

അത് കണ്ട് മനോജ് തലയിൽ കൈ വെച്ചു.

“ആ ഉണ്ടക്കണ്ണ് രണ്ടും പിന്നേം ഉരുട്ടി എന്നെ പേടിപ്പിക്കേണ്ട…കാളിദാസനെപ്പോലെയോ
ഗിരീഷ് പുത്തഞ്ചേരിയെപ്പോലെയോ പെണ്ണിന്റെ സൗന്ദര്യം കവിതയാക്കി പറയാൻ എനിക്ക്
പറ്റത്തില്ല. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ എന്റെ പൊന്ന് ചേച്ചി!”

മനീഷ അവന്റെ നേരെ അദ്‌ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

“ചെറുക്കൻ എൻജിനീയർ ആയില്ല…അതിന് മുമ്പേ എന്താ ഡയലോഗൊക്കെ!”

മനോജ് ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു.

“എന്തായാലും ഞാൻ പോകുന്നോടം വരെ തലമുടിയേൽ ഒക്കെ പിടിച്ച് ചുമ്മാ
സുഖിപ്പിക്കത്തില്ലേ?

അവൻ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ…എനിക്കതല്ലെ പണി! നീ ഒന്ന് പോ മനൂ…”

“പിന്നെ എനിക്ക് പെണ്ണ് കെട്ടാൻ പ്രായോം ആയില്ലല്ലോ…”

“ആയെങ്കി കെട്ടിയേനെ! ഒന്ന് പോടാ!”

“കെട്ടും! ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരീനെ കിട്ടിയാ കണ്ണും അടച്ച് കെട്ടിയിരിക്കും!”

ഒരു നിമിഷം മനീഷയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ചുണ്ടുകൾ മലർന്നു. കവിളുകൾ ചുവന്നു.
സുന്ദരമായ അവളുടെ മുഖത്ത് നാണത്തിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങൾ വിടർന്നു.

“ബാങ്ക്ലൂർ പോലെ ഒരു ഹൈ ഫൈ സീറ്റിൽ എപ്പഴും ഫുൾ ഗ്ളാമർ പെമ്പിള്ളേരുടെ കൂടെ
കഴിയുന്ന നീയാണോ എന്നെ സുന്ദരിയാക്കുന്നെ! ചുമ്മാ സുഖിപ്പിക്കല്ലേ മനൂ!”

“ഒന്ന് പോ ചേച്ചി…”

അവളുടെ മറ്റേ കൈയ്യെടുത്ത് നീണ്ട വിരലുകളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“ചേച്ചി ആ ഗേറ്റ് തുറന്നില്ലേ? അപ്പം തൊട്ട് ചേച്ചീടെ ഓരോ മൂവ്മെൻറ്റ്സും
കണ്ണുപറിക്കാതെ വാച്ച് ചെയ്യുവാരുന്നു ഞാൻ. ആ എന്നോടോ ബാലാ, ബാങ്ക്ലൂരിലേ ബ്രോയിലർ
ചിക്ക്സുമായി ഈ നാടൻ സൗന്ധര്യധാമത്തെ ഉപമിക്കുന്നത്?”
“നിന്റെ ഗേൾസൊക്കെ ബ്രോയിലർ ചിക്ക്സ്? ഞാൻ നാടൻ പെണ്ണ്?”

“നാടൻ സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്! ഞാൻ തനി നാടനാ. എനിക്ക് നാടൻ സുന്ദരി മദാലസമാരെയാണ് ഇഷ്ടം!”

മനീഷ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. കുസൃതിയിറ്റുന്ന നോട്ടമെറിഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ
വിരലുകളെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“ബ്രോയിലർ ചിക്ക്‌സും നാടൻ സുന്ദരീം ഒക്കെ അവിടെ നിക്കട്ടെ! നീയൊന്നെഴുന്നേറ്റെ,”

“എന്തിനാ ചേച്ചി?”

“ഹ! നമുക്ക് ഇവിടെയൊക്കെ ഒന്ന് ചുറ്റാടാ. പറമ്പും പൊഴേം ഒക്കെ ഒന്ന് കറങ്ങിയിട്ട്
വരാന്നെ…”

“ഓക്കേ…”

അത് പറഞ്ഞ് മനോജ് കട്ടിലിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു.

“അയ്യേ…എന്നതാടാ ഇത്?”

അവന്റെ അരയിലേക്ക് നോക്കി മനീഷ ചിരിച്ചു.

കാര്യമറിയാൻ മനോജ് അരയിലേക്ക് നോക്കി.

“എന്റ്റമ്മേ!”

ഇതികർത്തവ്യതാമൂഢനായി മനോജ് പെട്ടെന്ന് അരക്കെട്ട് കൈകൊണ്ട് പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.

ബർമുഡയ്ക്കുള്ളിൽ അവന്റെ സാധനം കുത്തനെ പൊങ്ങിയുയർന്ന് നിന്നിരുന്നു.

“അത് പിന്നെ ചേച്ചി…”

അപ്പോഴും വായപൊത്തി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു മനീഷയോട് ജാള്യതയോടെ മനോജ് പറഞ്ഞു.

“നല്ല തണുപ്പല്ലേ…അങ്ങനെ കെടന്നപ്പം..മാത്രമല്ല മുള്ളാൻ മുട്ടിനിക്കുമ്പം അങ്ങനെ
വലുതാവും! അല്ലാതെ ചേച്ചി കരുതുന്ന പോലെ സെക്ഷ്വൽ ആയിട്ടൊന്നും അല്ല…”

“നീ പോടാ…”

ചിരിക്കിടയിൽ മനീഷ പറഞ്ഞു.

“മാത്രോവല്ല, ഞാനാണേൽ ചേച്ചി വരുന്നതും നോക്കിയിരിക്കയല്ലാരുന്നോ..അപ്പം എന്തായാലും
സെക്ഷ്വൽ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല എന്നുറപ്പല്ലേ എന്റെ പൊന്ന് നാടൻ സുന്ദരീ…”

“വാചകമടിക്കാതെ മുള്ളീട്ട് വാടാ…”

“ചേച്ചി പോ! അല്ലേൽ കണ്ണടയ്ക്ക്,”

“പിന്നെ! ഞാൻ കാണുന്നത് കൊണ്ടാണോ നിനക്ക് പ്രശ്നം! അല്ലേലും ഞാനിപ്പം കണ്ടില്ലേ?”

“ശ്യേ..ഈ ചേച്ചീടെ കാര്യം! ചേച്ചീ ഞാനിത് കയ്യിട്ട് ഒന്ന് താഴ്ത്തി അമർത്തി
വെക്കുന്നതേയുള്ളൂ…അത് വരെ ഒന്ന് കണ്ണടയ്ക്ക് പ്ലീസ്..പ്ലീസ്…”

“അങ്ങനെ കണ്ണും മൂക്കും ഒന്നും അടയ്ക്കുന്നില്ല…നീ താത്തിയോ പൊക്കിയോ വെച്ചോ! ഞാൻ
കണ്ടൂന്നും വെച്ചിപ്പം എന്നാ?”

“ഇങ്ങനെ ഒരു സാധനം!”

അത് പറഞ്ഞ് മനോജ് ബർമുഡയ്ക്കുള്ളിൽ കയ്യിട്ടു. കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് അത്
ഷെഡ്‌ഡിയ്ക്കുള്ളിൽ താഴ്ത്തി വെച്ചു. അത് മുഴുവൻ കൗതുകത്തോടെ മനീഷ നോക്കിയിരുന്നു.

“മര്യാദയ്ക്ക് നിവർന്ന് നടക്കാൻ പറ്റുവോ ഇനി?”

ചിരി അവസാനിപ്പിക്കാതെ മനീഷ ചോദിച്ചു.

“അതൊക്കെ പറ്റും!”

അവനും ചിരിച്ചു.

“എന്നാ വാ! പോകാം!”

“ആദ്യം നീ പോയി ശരിക്ക് മുഖമൊക്കെ കഴുക്! കൊറേ നേരം ഉറങ്ങീതല്ലേ? ഞാനപ്പോഴേക്കും
ചായയിടാം. എന്നിട്ട് പോകാം,”

അവൾ പറഞ്ഞു.

“ശരി!”

മനോജ് പറഞ്ഞു. കയ്യും മുഖവുമൊക്കെ കഴുകി തിരികെയെത്തിയപ്പോൾ മനീഷ ചായയും
പലഹാരങ്ങളുമൊക്കെ ഒരു ട്രേയിലാക്കി ലിവിങ് റൂമിലെത്തിയിരുന്നു.

ചായ കുടിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് മനീഷ എഴുന്നേറ്റു.

“ഈ സാരി ഒന്ന് മാറാം അല്ലേ?”

അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഉം…കാണാൻ ഒത്തിരി രസമൊക്കെയാ സാരിയിൽ..പക്ഷെ അപ്പോൾ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്ന
പ്രൊഫസ്സർ ലുക്ക് വരും…വേറെ എന്തേലും ഇട്!”

“നൈറ്റിയിടട്ടെ?”

അവൾ ചോദിച്ചു.

“വൗ!! പക്ഷെ ആ ചുവന്ന ഒറ്റക്കളർ നൈറ്റി ഇടണം!”

“ആ സ്ലീവ് ലെസ്സോ?”

“ദ സെയിം!”

മനോജ് പറഞ്ഞു.

“ചേച്ചിയതിലിങ്ങനെ പളപളാന്ന് സൂപ്പറായി തെളങ്ങി നിക്കും അപ്പോൾ…!”

“ഒന്ന് പോടാ!”

അവന്റെ തലമുടിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

“എന്റെ ഹെൽപ്പ് വല്ലതും വേണോ?”

അവൾ അകത്തേക്ക് നടക്കവേ അവൻ ചോദിച്ചു.

“വല്ല ഹുക്കിടാനോ മറ്റോ?”

“ഇതുപോലെ ഒരു പൊട്ടൻ!”

മുറിയിൽ കയറുന്നതിന് മുമ്പ് മുഖം അവന്റെ നേരെ തിരിച്ച് മനീഷ പറഞ്ഞു.

“നൈറ്റിക്കെവിടെയാടാ ഹുക്ക്! നീ എന്നാ എഞ്ചിനീയറിങ്ങാ പഠിക്കുന്നെ?”

“പിന്നെ എൻജിനീയറിങ് കോളേജിൽ ഹുക്കിടുന്നത് ഒരു വിഷയമാണ് എന്ന് ചേച്ചിയോട് ആരാ
പറഞ്ഞെ?”

മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അവനെ ഇടിക്കുന്നതായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ച് അവൾ
അകത്തേക്ക് കയറി.

അവളുടെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവൻ പുറത്തും.

ചുവന്ന നൈറ്റിയിട്ട് അവൾ പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ മനോജ് വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളെ
നോക്കി.

“എന്താടാ?”

അവൾ പുഞ്ചരിയോടെ ചോദിച്ചു.

“എന്റമ്മച്ചീ!”

അവൻ തലയിൽ കൈ വെച്ചു.

“ആരിത്? സോഫിയാ ലോറനോ? എലിസബത്ത് ടെയ് ലറോ? ക്ലിയോപാട്രയോ?”

“എനിക്ക് തന്ന വിശേഷണം നാടൻ സുന്ദരി..എന്നിട്ട് വിളിക്കുന്നതൊക്കെ ബ്രോയിലർ മദാമ്മ
ചിക്ക്സിന്റെ പേരും!”

“സാരീൽ ഒന്നാന്തരം നാടൻ സുന്ദരി ആരുന്നു…”

അവളോടൊപ്പം പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ മനോജ് പറഞ്ഞു.

“നമ്മുടെ ഷക്കീല, മാറിയ, റോഷ്‌നി പോലെ…”

“ഷക്കീലയോ! ഛീ! പോടാ..എനിക്ക് അവൾടെ അത്രേം…!”

അത് പറഞ്ഞ് മനീഷ അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ നാക്ക് കടിച്ചു.

“അവളുടെ അത്രേം…?”

മനോജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അവളുടെ അത്രേം തടി ഉണ്ടോന്നാ ചോദിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചെ! അല്ലാതെ നീ
വിചാരിക്കുമ്പോലെ!”

“ഞാനും തടിയാ വിചാരിച്ചത്..”

കൊക്കോ കാടുകൾക്കടിയിലൂടെ നടക്കവേ മനോജ് പറഞ്ഞു.

“ഞാനെന്ന വിചാരിച്ചൂന്നാ ചേച്ചി വിചാരിച്ചേ?”

നിലത്ത് വീണ കരിഞ്ഞ കൊക്കോയിലകളിൽ ചവിട്ടി മുമ്പോട്ട് നീങ്ങവേ അവൻ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ…നീ എന്നാ വിചാരിച്ചത് എന്നെനിക്കറിയാം..ഒന്ന് പോടാ..എൻജിനീയറിങ് കോളേജിൽ
പോകാൻ തൊടങ്ങിയേപ്പിന്നെ ചെറുക്കൻ ശരിക്കും ഒന്ന് ആളായി ഇക്കാര്യങ്ങളിൽ ഒക്കെ!
നേരത്തെ എന്നാ നാണം കുണുങ്ങി ആരുന്നു!”

“ശരിയാ…”

സ്വരം മാറ്റി മനോജ് പറഞ്ഞു.

“എല്ലാം ടോപ്പ് ടീംസാ ചേച്ചീ. പണച്ചാക്കുകളുടേ മക്കൾ. ലൈഫിൽ ഒരു പ്രോബ്ലോം അറിയാതെ
ജീവിക്കുന്ന സുഖിമാന്മാർ പിള്ളേർ! അടിച്ചുപൊളിക്കുക എന്നതല്ലാതെ മറ്റ് ഇൻറ്ററസ്റ്റ്
ഒന്നും ഇല്ലാത്തവർ!”

“ഡാ കുട്ടാ അപ്പം കൊഴപ്പമാകുവോ? അവരുടെ ഒക്കെ കൂട്ടത്തിൽ കൂടി നീ ..പട്ത്തം
ഒക്കെ…!”

“പോ ചേച്ചി…ഓരോ ടെസ്റ്റിന്റെയും അസൈൻമെൻറ്റിന്റെയും ഒക്കെ റിസൾട്ട് അപ്പപ്പം തന്നെ
ഞാൻ അറിയിക്കുന്നില്ലേ?”

കൊക്കോ കാട് കഴിഞ്ഞ് വിശാലമായ തെങ്ങിൻ തോപ്പാണ്. അറ്റൻഷൻ മോഡിൽ നിൽക്കുന്ന
പട്ടാളക്കാരെപ്പോലെ ചിട്ടയോടെ അവ തലയുയർത്തിപ്പിടിച്ചു നിന്നു. ഇടയ്ക് കാറ്റ്
വീശുമ്പോൾ തെങ്ങോലകൾ ഒരു കാർണിവൽ പ്രദക്ഷിണത്തിലെന്നത് പോലെ മനോഹരമായി
ഉയർന്നുലഞ്ഞു.
“എങ്ങനെയുണ്ട് നിന്റെ ഫ്രൻഡ്‌സൊക്കെ? ആ വരുൺ ഒക്കെ എന്ത് പറയുന്നു?”

“ഓ…വരുണിനെ പ്രത്യേകമായി ഓർത്തിരിക്കുന്നുണ്ട് അല്ലെ? കള്ളി ചേച്ചി! അവന്റെ മസിൽ
ബോഡി കണ്ടാൽ ഏത് പെണ്ണും ഒന്ന് വെള്ളമിറക്കും!”

“ഛീ! പോടാ!”

അവൾ അവന്റെ ചുമലിൽ ഇടിച്ചു.

“അതിനേക്കാൾ മസ്സിലൊക്കെ നിനക്കുണ്ട്. അവനെക്കാൾ കാണാനും എന്ത് രസവാ നീ,”

“ശരിക്കും!”

അവൻ അവളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

“വേണ്ട വേണ്ട ഒത്തിരി സ്റ്റൈലൊന്നും കാണിക്കണ്ട! ഒന്ന് പൊക്കി പറഞ്ഞൂന്നും വെച്ച്!
ഹഹഹ…”
അവനും ചിരിച്ചു.

സായന്തനം പതിയെ സമീപിക്കുകയായിരുന്നു. ദൂരെ ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് മണിമുഴക്കം
കേട്ടപ്പോൾ മനീഷ എന്തോ ഓർത്തു നിന്നു. അൽപ്പം ദൂരെയൊഴുകുന്ന പുഴയുടെ ശബ്ദത്തിന്
കാതോർത്ത് മനോജ് അവളെ നോക്കി.

“വാ..എന്താ ഓർത്തത്? നടക്കാം…”

അവൻ അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു.

ചേച്ചിയുടെ വിരലുകൾക്ക് എന്തൊരു മൃദുത്വമാണ്. ലാവണ്യഭംഗിയുടെ നിത്യത
തപസ്സുചെയ്യുന്ന ദേഹമാണ്. സ്വർണ്ണ നിറം. വിടർന്ന നീണ്ട ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകൾ. നീണ്ട
ഭംഗിയുള്ള മൂക്ക്. ചുവന്ന അത്യാകർഷകമായ ചുണ്ടുകൾ. നീണ്ട കഴുത്ത്. ചുവന്ന
ഗൗണിനുള്ളിൽ നടക്കുമ്പോൾ ഉലഞ്ഞുയരുന്ന വലിയ മാറിടം. നൈറ്റിക്കുള്ളിലൂടെ പുറത്ത്
കാണാവുന്ന തടിച്ച മാദകഭംഗിയുള്ള ആകൃതിയൊത്ത തുടകളുടെ ഔട്ട് ലൈൻ.
സ്വർണ്ണക്കൊലുസ്സിട്ട അത്യാകർഷകത്വമുള്ള പാദങ്ങൾ…
“സ്കെച്ച് വരച്ച് കഴിഞ്ഞോ എൻജിനീയർ?”

472000cookie-checkഡാ കുട്ടാ 1no