അടുത്തമാസം നടക്കുന്ന പാർവ്വതി മിസ്സിന്റെ വിഷയത്തിന്റെ റീടെസ്റ്റിന് വേണ്ടി തല പുകച്ചിരുന്ന് പഠിക്കുകയാണ് കണ്ണൻ. പക്ഷേ ബേസിക്ക് ഗ്രാമർ പോലും തെറ്റിപ്പോകുന്നു. സ്പെഷ്യൽ ട്യൂഷനില്ലാതെ കടന്ന് കൂടുന്ന കാര്യം കഷ്ടിയാണ് ഉറപ്പ്. എങ്കിലും വിട്ടുകൊടുക്കാതെ അക്ഷരങ്ങളുമായി മല്ലിടുകയാണ് അവൻ. അപ്പോഴാണ് രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ച് മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചത്. അവൻ ടാക്സി ഓടിക്കുന്ന വണ്ടിയുടെ ഓണറാണ്. ജിമ്മിന്റെ ഓണറും അയാൾ തന്നെ. അശോകേട്ടൻ.
“ ഡാ… നാളെയൊരു എയർപ്പോർട്ട് ഓട്ടമുണ്ട്. നാലരയ്ക്കാണ് ഫ്ലൈറ്റ്.” എടുത്ത വായാലെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
“ ശരി അശോകേട്ടാ, ആള് പോവുകയാണോ വരുകയാണോ?”
“ വരികയാ… ഒരു സ്ത്രീ. ങാ, പിന്നേ, നീ തന്നെ ചെന്നാൽ മതിയെന്ന് അവർ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞു. ഫ്ലൈറ്റിന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് അയച്ചേക്കാം. ഒരു നാല് മണിയാവുമ്പൊ എയർപ്പോർട്ടിൽ ചെന്നാൽ മതി.” അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ വെച്ചു.
പിന്നീടുള്ള അവന്റെ ചിന്ത മുഴുവന്‍ ആ സ്ത്രീയെപ്പറ്റിയായിരുന്നു. അവർക്ക് എങ്ങനെയാ തന്നെ പരിചയം? എന്തിനാ താൻ തന്നെ ചെല്ലണമെന്ന് പറഞ്ഞത്? അപ്പോഴേക്കും വരുന്നയാളുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് മൊബൈലില്‍ തെളിഞ്ഞിരുന്നു.
അംബിക പ്രഭാകര്‍.
പേര് കണ്ടതും അവന്റെ ഹൃദയം ഇരട്ടിയായി മിടിച്ചു. അംബിക ടീച്ചർ! അല്ല, തന്റെ ടീച്ചമ്മ. ഈയൊരു വരവിനായി എത്രയോ നാളായി കാത്തിരിക്കുന്നു! ചോദ്യങ്ങൾ ഒരുപാട് അവശേഷിപ്പിച്ചിട്ടായിരുന്നല്ലോ അവരന്ന് നടന്നകന്നത്. അതും ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതെ. പിന്നെയിപ്പൊ ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ… ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെയൊരു വരവിന് കാരണമെന്താകും? മനസ്സ് വിഷമിപ്പിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും നടന്നുകാണുമോ? അതറിയണം. എത്രയും പെട്ടെന്ന് നാല് മണിയാകാൻ ഉള്ളം വെമ്പി.
മൂന്ന് മണിക്ക് അലാറം വെച്ചെങ്കിലും ഉണരാൻ അതിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അന്ന് രാത്രി പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചിന്തിച്ചങ്ങനെ കിടന്ന് അവന് ഉറക്കം കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പഴയ കാര്യങ്ങൾ. അതൊക്കെ ടീച്ചറുടെ ഓർമ്മയിലും അതുപോലെ കത്തിനിൽക്കുന്നുണ്ടാവുമോ? അതോ ഭർത്താവിന്റെയും മകളുടെയും ഒപ്പം കഴിഞ്ഞ ഒരുവർഷക്കാലം എല്ലാം ഓർമ്മയുടെ അടിത്തട്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ചുകാണുമോ? ഏയ്, ഇല്ല. മറന്നെങ്കിൽ തന്നോട് ചെല്ലാൻ പറയില്ലായിരുന്നല്ലോ.
അതിരാവിലെ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നാലുമണിയോടെ നെടുമ്പാശ്ശേരിയിൽ എത്തി. വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്ത് അറൈവൽ ഗേറ്റിൽ എത്തിയതും ബഹറിനിൽ നിന്നുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് വന്നതായി അവിടെ സ്ക്രീനിൽ എഴുതി കണ്ടു. ചെക്ക് ഔട്ട് കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിവരുന്ന യാത്രക്കാരെ നോക്കി അവൻ അക്ഷമയോടെ നിന്നു.
അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ കണ്ടു, അറൈവൽ കവാടത്തിലൂടെ ഇറങ്ങിവരുന്ന അംബിക ടീച്ചറിനെ, അവന്റെ ടീച്ചറമ്മയെ.
ഇപ്പോഴവർക്ക് 49 വയസ്സുണ്ടാകും. പ്രായം അവരെ ഒട്ടും തളർത്തിയിട്ടില്ല. അത് പണ്ടേ അങ്ങനെയായിരുന്നല്ലോ. അവനെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന കാലത്തേ ഒരു രതിശില്പം തന്നെയായിരുന്നു അവർ. വെളുത്ത് കൊഴുത്തൊരു ഒത്ത സ്ത്രീ. അഞ്ചരയടി പൊക്കം. തുടുത്ത വട്ട മുഖം. നെറ്റിയിൽ ചുവന്ന കുങ്കുമപ്പൊട്ട്. എന്നത്തെയും പോലെ സിന്ദൂരം അണിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സമൃദ്ധമായ മുടിക്കെട്ട് പുറകിലേക്ക് വിതറി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. അതവരുടെ മുതുകിനെ മറച്ചോണ്ട് താഴേക്ക് തഴച്ച് വളർന്നിട്ടുണ്ട്. ചെവിയുടെ തൊട്ട് മുകളിലായി അവിടവിടെ നരകയറാൻ പാകത്തിന് മുടിയിഴകൾ ചെമ്പിച്ച് നിറം മങ്ങി നിൽക്കുന്നു. അത് കാണുമ്പോൾ അവർ മദ്ധ്യവയസ്കയാണെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലാകും.
കണ്ടിട്ടും മതിവരാതെ, അവൻ ഒന്നൂടിയാ പ്രൗഢാംഗനയെ നോക്കിനിന്നു. വലിയ മൂക്കാണ് അവർക്ക്… ചുവന്ന് മലർന്ന ചുണ്ടുകൾ.. മനോഹരമായ താടിയിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന… വിയർപ്പൊലിക്കുന്ന കഴുത്ത്… ആരെയും ആകർഷിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ… കട്ടിയുള്ള പുരികം… മൂക്കിന് താഴെ മീശ പോലെ ചെറിയ ചെമ്പൻ രോമങ്ങൾ വളർന്ന് നിൽപ്പുണ്ട്. കവിളിണകൾ പണ്ടത്തേതിലും ഒന്നൂടി തുടുത്തിട്ടുണ്ട്. കുടുംബത്തോടൊപ്പം കഴിഞ്ഞതിന്റെ പ്രസാദമാകാം. നന്നായി. തന്റെയൊപ്പം ആയിരുന്നില്ലെങ്കിലും ടീച്ചർ നന്നായി തന്നെയാണല്ലോ ഇരിക്കുന്നത്. എങ്കിലും അജ്ഞാതമായ എന്തോ ദുഃഖം ആ കണ്ണുകളിൽ അലയടിക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി.
കണ്ണനെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന അംബികയുടെ കണ്ണുകൾ അവനെ കണ്ടെത്തിയതും ആ മുഖത്ത് എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങള്‍ മിന്നിമറഞ്ഞു. ഒരുപാട് കാലമായി കൈവിട്ടത് എന്തോ കണ്ടെത്തിയ പോലുള്ളൊരു ഭാവം. ജീവശ്വാസം തിരിച്ച് കിട്ടിയത് പോലെ അവനിലേക്ക് ചേരാൻ അവൾ വെമ്പി. എങ്കിലും അവന്റെ മടിച്ചുനിൽപ്പും ആശങ്കയും അവളെ തെല്ലൊന്ന് ഉലച്ചു.
“ കണ്ണാ, നിനക്കെന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ?!” ആർദ്രമിഴികളോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.
“ ടീച്ചറമ്മേ…” ഇടറിയ സ്വരത്തില്‍ അവന്റെ വിളി.
ഇനി പുനർസമാഗമനത്തിന്റെ നിമിഷം. അണപൊട്ടിയൊഴുകുന്ന വികാരത്തോടെ അംബിക, ആ കൊഴുത്ത സ്ത്രീ… ആർത്തലച്ച് വന്ന് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ആ തടിച്ചുതുളുമ്പുന്ന വലിയ മാറിടം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു. കണ്ണുകൾ ഇറുകെ പൂട്ടി ആ അധ്യാപിക എന്തിനോ വിതുമ്പി. അതിനൊരു സ്വഭാവിക പ്രതികരണം എന്നത് പോലെ അവന്റെ കൈകളും അവരെ വലയം ചെയ്തു, ഇങ്ങ് എത്തിയില്ലേ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ടീച്ചറുടെ മുതുകിൽ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
കരച്ചിൽ തെല്ലൊന്ന് അടങ്ങിയതും അംബിക നെഞ്ചില്‍നിന്ന് മുഖമകറ്റി അവനെയൊന്ന് അപാദചൂഡം നോക്കി. കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതം പൂത്തു. ഒരു വർഷത്തിനിപ്പുറമുള്ള മാറ്റങ്ങൾ. ബലിഷ്ഠമായ ശരീരം. പുതിയതായി വളർന്ന അവന്റെ കട്ടത്താടിയിൽ അവൾ അരുമയോടെ തലോടി.
“ വല്യ ചെക്കനായല്ലോ!” അവന്റെ ഭുജത്തിലെ പേശിയിൽ ഞെക്കി ബലം പരിശോധിച്ച് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ ഈർക്കിലി പോലിരുന്നവനാ. ഒരു വർഷം ഞാനൊന്ന് മാറിനിന്നപ്പോഴേക്കും മസ്സിലൊക്കെ അങ്ങ് കനത്തു.”
“ ഹ്മം… ടീച്ചർ മാറിനിന്നത് കൊണ്ടാ ഈ ജിമ്മിന് പോക്കും കലാപരിപാടിയുമൊക്കെ തുടങ്ങിയത്. മനസ്സ് വേറെ വഴിക്ക് തിരിച്ചുവിടാൻ. ടീച്ചറിനി നാട്ടിലേക്കില്ലെന്ന് കരുതി. ആ അവസ്ഥയിലാണല്ലോ എന്നെ ഇട്ടേച്ച് പോയത്… ഒന്നും പറയാതെ.” അവൻ പരിഭവമുതിർത്ത് തുടങ്ങുമ്പോൾ അംബികയുടെ മുഖം തേങ്ങി.
“ ടീച്ചറോട് ക്ഷമിക്കെടാ.. അന്ന് അങ്ങനെയൊക്കെ പറ്റിപ്പോയി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ വിങ്ങിപ്പോയെടാ മനസ്സ്…. അറിയാല്ലോ എന്റെ കുട്ടന്… നീതൂന്റെ കാര്യമൊക്കെ.” അടരാൻ തുടങ്ങുന്ന കണ്ണീർത്തുള്ളിയെ പിടിച്ചുവയ്ക്കാൻ അവൾ പാടുപെടുകയായിരുന്നു. ആ ഒറ്റ പരിശ്രമം മതിയായിരുന്നു, മനസ്സിൽ ഒരു കൊല്ലമായി സൂക്ഷിക്കുന്ന അവന്റെ പരിഭവങ്ങളെയും പരാതികളെയും അലിഞ്ഞില്ലാതാക്കാൻ. എന്നാലും പതിയെ പറഞ്ഞു.
“ പക്ഷേ ഒരു മെസ്സേജെങ്കിലും അയക്കാമായിരുന്നു. നമ്പർ കിട്ടാതായപ്പൊ ടീച്ചറിന് എഫ്ബിയിൽ എത്ര മെസ്സേജ് അയച്ചെന്ന് അറിയോ? എന്നെങ്കിലും അതൊന്ന് എടുത്ത് നോക്കുമെന്ന് കരുതി.”
“ മെസ്സേജൊന്നും കിട്ടിയില്ലെടാ. എഫ്ബിയൊക്കെ പോയി. നിന്റെ നമ്പർ പോലും സൂക്ഷിച്ച് വെക്കരുതെന്ന് ചട്ടം കെട്ടിയിരുന്നത് കൊണ്ട് ഒക്കെ കളഞ്ഞു.” അവളുടെ മുഖത്ത് വിഷാദം കളർന്ന പുഞ്ചിരി.
“ എന്നാലും, വരുന്ന വിവരം അശോകേട്ടനോട് പറയാതെ എന്നോട് പറയാമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസമെങ്കിലും നേരത്തെ എനിക്കീ ശബ്ദം കേൾക്കായിരുന്നല്ലോ.” അവൻ വീണ്ടും അകലേക്ക് നോക്കി പരിഭവം ചാലിച്ചു. കുട്ടിത്തമുള്ള അതേ മുഖം. നോക്കിനിൽക്കവേ അംബികയിൽ കുസൃതി വിരിഞ്ഞു.
“ എങ്കിൽ ഇതുപോലെ ഒരു സർപ്രൈസ് തരാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നല്ലോടാ കുട്ടാ.” അവളവന്റെ മൂക്ക് പിടിച്ചുലച്ചു.
“ ഉവ്വേ… എന്നാലത് ചീറ്റിപ്പോയി കേട്ടോ. ടീച്ചറാ വരുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അശോകേട്ടൻ ഡീറ്റെയിൽസ് അയച്ചിരുന്നു.”
“ ആണോ… ശ്ശെ.. നശിപ്പിച്ചു. ഇങ്ങേര് ഇപ്പണി ചെയ്യുമെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല. പൊട്ടൻ! രസംകൊല്ലി. ഇനിയിപ്പൊ സർപ്രൈസ് തരാൻ ഒന്നുമില്ലല്ലോടാ.. എന്റെ കുട്ടന് ഒന്നും വാങ്ങിയത് പോലുമില്ല.”
“ ഹ്മം.. അല്ലേലും കെട്ട്യോനും മോളുമൊക്കെയായപ്പൊ എന്നെയങ്ങ് മറന്നു. അതല്ലേ നേര്?”
“ പോടാ അവിടുന്ന്… അവരൊന്നും ഇല്ലാഞ്ഞപ്പോഴും എന്റെ പുത്രനായിരുന്നില്ലേ നീ.. ഒരു ഗതിയുമില്ലാഞ്ഞിട്ടാ അന്നങ്ങനെ… ഇല്ലേൽ നിന്നെ ഞാൻ ഇട്ടേച്ച്… എനിക്ക് പറ്റുവോടാ? നീ എന്റെ… ടീച്ചറമ്മയുടെ….” വാക്കുകള്‍ക്കായി പരതുമ്പോൾ അംബികയുടെ കണ്ഠം ഇടറി.
“ അയ്യോ… മതി മതി. ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാട്ടോ.. എനിക്കറിയാം. ഈ ലോകത്തിന്റെ ഏത് കോണിൽ പോയാലും എന്നും ആ മനസ്സില് എനിക്കൊരു സ്ഥാനം കാണുമെന്ന്.”
“ ഹ്മം ഹ്മം… അത് തിരിച്ചും അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കില്‍ മതി. നീയിപ്പൊ കോളേജിലൊക്കെയായപ്പൊ മസ്സില് പെരുപ്പിച്ചതൊക്കെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചൂട്ടോ. ഏതേലും പെമ്പിള്ളേരുണ്ടോടാ? ഇനിയിപ്പൊ അതൊക്കെ മതിയോന്ന് ആർക്കറിയാം! മുമ്പ് എന്റെ സാരിത്തുമ്പീന്ന് മാറാത്തവനായിരുന്നു.”
“ അയ്യട.. തൽക്കാലം എനിക്കെന്റെ ടീച്ചറുപ്പെണ്ണിനെ മാത്രം മതി. വീട്ടിൽ ചെല്ലട്ടെ.. അപ്പൊ ഇതിനൊക്കെയുള്ള ശിക്ഷ തരാം കേട്ടോ.” അതും പറഞ്ഞ് അവൻ ഇരുവരുടെയും കവിളുകൾ ചേർത്തമർത്തി.
“ ഉയ്യോ.. ടാ ചെക്കാ… മതി സ്നേഹപ്രകടനം. ആൾക്കാര് നോക്കുന്നേ…”
“ നോക്കിക്കോട്ടെ. എനിക്കൊന്നുമില്ല. എന്റെ ടീച്ചറമ്മയല്ലേ.” അവൻ ഒന്നൂടി ആഞ്ഞമർത്തി.
അംബിക ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ അടർത്തിമാറ്റി ലഗേജ് എടുക്കാന്‍ കുനിഞ്ഞു.
പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ സാരിത്തലപ്പ് ഊർന്നുവീണത്. പെട്ടെന്നുണ്ടായ ആ സ്ലിപ്പിൽ കണ്ണനൊന്ന് പകച്ചുപോയി. ചുറ്റും നോക്കി. അവിടേക്ക് നോക്കി വെള്ളമിറക്കുന്ന രണ്ട് ഡ്രൈവര്‍മാരെയും സെക്ക്യൂരിറ്റിയെയും ശ്രദ്ധിച്ചു. അവരെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. രണ്ട് ചക്കകൾ തൂക്കിയിട്ടത് പോലുള്ള വലിയ ടീച്ചർമുലകൾ ഒറ്റയടിക്ക് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു! അംബിക ടീച്ചർ ലഗേജിലേക്ക് കുനിയുമ്പോൾ ഗോളാകൃതിയിൽ മൂത്ത് മുഴച്ച മുലകൾ കുറച്ച് മുന്നിലേക്ക് വന്ന് ചായുകയാണ്. രണ്ട് വലിയ പപ്പായകൾ തൂക്കിയിട്ടത് പോലെ. ആ നിമിഷത്തേക്ക് മാത്രം അവനും വെറും ആണിനെപ്പോലെ ചിന്തിച്ചുപോയി. രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് ഫാത്തിമ മിസ്സിനെ പണ്ണിയ അകക്കണ്ണ് കൊണ്ട്… അറിയാതെ ആ നിമിഷം, ഒരേയൊരു നിമിഷത്തേക്ക് മാത്രം അംബിക ടീച്ചറെ നോക്കിപ്പോയി, ഒപ്പം അവരുടെ സമൃദ്ധമായ മാറിടത്തിലേക്കും.
മുലകൾ പണ്ടത്തേതിലും ഒന്നൂടി കൊഴുത്തിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നി. കണ്ടാലേ അറിയാം, ആരോ കൈപ്പണി കൊണ്ട് ടീച്ചറുടെ മുലകൾ നല്ലത് പോലെ കശക്കിയുടച്ചിട്ടുണ്ട്. ടീച്ചറുടെ ഹസ്ബന്‍ഡ് അവർക്കിടയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ തീർത്തത് ശരിക്ക് മുതലാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു..
അല്ലെങ്കിലും അവരുടെ മുലകൾക്ക് കുട്ടികൾക്കിടയിൽ പണ്ടേ നല്ല പേരായിരുന്നു. പെരുമുലച്ചി എന്നാണ് രഹസ്യമായി വിളിക്കാറ്. പണ്ട് ടീച്ചർ ചോക്ക് എടുക്കാനും മറ്റും കുനിയുമ്പോൾ ചാഞ്ഞ മുലകൾ താഴോട്ട് കൂടുതൽ തൂങ്ങിവലിഞ്ഞ് ഇതുപോലെ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ കിടന്നാടുന്നത് കുട്ടികള്‍ കണ്ടാസ്വദിക്കുമായിരുന്നു.
ഇപ്പൊ അമ്പതിലേയ്ക്ക് അടുത്തത് കൊണ്ടാണോ, അതോ കൂറ്റൻ മുലകളുടെ ഭാരം വർദ്ധിച്ചത് കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, ടീച്ചർക്ക് മുന്നോട്ടൊരു വളവായിട്ടുണ്ട്. പപ്പായ പോലെ തൂങ്ങുന്ന മുലകൾക്ക് താഴെ വലിയ കുടവയർ തള്ളി നിൽക്കുന്നു. വട പോലെ തള്ളിനിൽക്കുന്ന ആ വെളുത്ത വയറ്റിന് നടുവിൽ അവരുടെ എമണ്ടൻ പൊക്കിൾക്കുഴി. വാക്വം ക്ലീനർ പോലെ അതിലേക്ക് എന്തും കേറിപ്പോവും. വയറിന്റെ അരികിലും മറ്റും ഇപ്പോള്‍ മാംസക്കൊഴുപ്പ് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. കുനിഞ്ഞ് ലഗേജ് എടുക്കുമ്പോൾ മടക്കുകൾ നന്നായി കാണാം. കുംഭവയർ കഴിഞ്ഞ് താഴെ പരന്നുപോകുന്ന അടിവയർ. അവിടെയാണ് അവർ പണ്ടും പാവാട കെട്ടുന്നതും സാരിയുടെ ഞൊറിവ് മടക്കി കുത്തുന്നതുമൊക്കെ. ഇപ്പോഴും മാറ്റമില്ല. ഇത്രയും കണ്ണുകള്‍ സ്കാൻ ചെയ്തപ്പോഴേക്കും അവർ സാരിത്തലപ്പ് എടുത്ത് തോളിലേക്കെറിഞ്ഞിരുന്നു.
“ പോകാം മോനെ…” ലഗേജ് എടുത്ത് അവർ നിവർന്നുനിന്നു. ആ വിളിയിൽ അവന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായ വേണ്ടാത്ത വികാരമൊക്കെ എങ്ങോ പോയൊളിച്ചു. (പണ്ടും അങ്ങനെയാണ് ടീച്ചർ അവനെ വിളിക്കാറ്.) ഒരു നിമിഷം അവരെ കാമത്തോടെ നോക്കിയ കണ്ണുകളെ പഴി പറഞ്ഞടക്കി കണ്ണൻ കാറിന്റെ ഫ്രണ്ട് സീറ്റ് തുറന്നുകൊടുത്തു.
“ വീട്ടിലേക്കല്ലേ ടീച്ചറമ്മേ…?”
“ അതെ… എന്തേ ചോദിക്കാൻ… വഴി മറന്നോ?” അവളൊന്ന് ആക്കി.
“ ഞാൻ മറന്നിട്ടില്ല.. കുറേ ഉണ്ടതല്ലേ അവിടുന്ന്. ടീച്ചർക്കാവും സ്വന്തം വഴി തിട്ടമില്ലാത്തത്..” അവൻ ചിറി കോട്ടി.
അത് കേട്ടപ്പോൾ അംബികയുടെ മുഖത്ത് ഒരായിരം നഷ്ടബോധവും കുറ്റബോധവും ഒക്കെ മിന്നിമാഞ്ഞു.
യാത്രയിൽ മുഴുവനും കണ്ണന്റെ പ്രാർത്ഥന മനചാഞ്ചല്യം വരാതെ കാക്കണേന്ന് മാത്രമായിരുന്നു. താനിപ്പൊ അംബിക ടീച്ചറുടെ ആ പഴയ ഉണ്ണിക്കണ്ണനല്ല. ടീച്ചേഴ്സിനെയും കാമിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അക്കൂട്ടത്തില്‍ ടീച്ചറമ്മയെ കൂടി അങ്ങനെ നോക്കിയാൽ, പണ്ട് ആയിരം നാവുകള്‍ പറഞ്ഞ് പരത്തിയത് സത്യമായിപ്പോവില്ലേ? അത് പാടില്ല. മരണമാണത്.
പണ്ടൊക്കെ അംബിക ടീച്ചർ ബോർഡിൽ എഴുതുമ്പോൾ നെയ്യലുവ പോലെയുള്ള ആ ശരീരം കാണാൻ തലകുത്തി ശ്രമിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു അവനും. നന്നായി കൊഴുപ്പടിഞ്ഞ് തള്ളിയതെങ്കിലും നല്ല തുമ്പപ്പൂ പോലുള്ള വയറാണ് ടീച്ചർക്ക്. അവർ സാരിയുടെ ഞൊറിവ് കുത്തുന്നത് അടിവയറിലേയ്ക്ക് ഇറക്കി വച്ചായിരുന്നു. പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ പുറത്ത് നിന്ന് കടന്ന് വരുന്ന ഇളംകാറ്റ് ഇടയ്ക്കിടെ അവരുടെ സാരി പറത്തിക്കളിക്കും. അപ്പോഴൊക്കെ പിള്ളേരുടെ നോട്ടം ആ വെളുത്തുന്തിയ കുടവയറിലേക്കും അതിന്റെ നടുക്കുള്ള വലിയ പൊക്കിൾച്ചുഴിയിലും ആയിരിക്കും. വൈകാരികമായ ചിന്തകൾ മനസ്സിനെ കീഴടക്കുന്ന ആ പ്രായത്തിൽ ടീച്ചറുമാരെ അങ്ങനെയൊന്നും നോക്കരുതെന്ന തിരിച്ചറിവൊന്നും പിള്ളേർക്ക് ഇല്ലല്ലോ.
അങ്ങനെ നോക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അംബിക ആദ്യമായി പിടിച്ചത് കണ്ണനെയായിരുന്നു. എന്തോ ചാർട്ട് കാണിക്കാൻ അവർ കൈ പൊക്കിയപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ ദോശമാവ് പോലെ പൊങ്ങിനിൽക്കുന്ന ടീച്ചറുടെ വയറിലായിരുന്നു. അവൻ അവിടേക്ക് കൊതിയോടെ ഉഴിഞ്ഞ് ചുണ്ട് കടിക്കുന്നത് അംബിക കണ്ടു. പെട്ടെന്നവൾ സാരി വലിച്ച് നേരെയിട്ടു. എന്നിട്ട് അവനെ രൂക്ഷമായൊന്ന് നോക്കി. ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ പഠിപ്പിച്ചിട്ട് ഒരു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് നിർത്തി ബയോളജിയിൽ അന്നേരം പഠിപ്പിച്ച പോർഷനിൽനിന്ന് നാല് ചോദ്യം ചോദിച്ചു. സ്വഭാവികമായും ടീച്ചറുടെ ഹലുവാ വയറും നോക്കി വെള്ളമിറക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവനുണ്ടോ അത് അറിയുന്നു? ദേഷ്യത്തോടെ ചൂരലെടുത്ത് മൂന്നാലടി കൊടുത്തിട്ട് അവനെ അവിടിരുത്തി.
“ പഠിക്കാനാണ് വന്നതെങ്കിൽ എല്ലാവരും എൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് മാത്രം നോക്കി ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുക. അല്ലാത്തവർക്ക് വെളിയിൽ പോയി നില്ക്കാം.” അവനെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത് തുടര്‍ന്നു.
ടീച്ചർ പറഞ്ഞത് മറ്റാർക്കും പിടികിട്ടിയില്ലെങ്കിലും അവന് മാത്രം മനസ്സിലായി. അടി കൊണ്ടതിനേക്കാളുപരി അവന്റെ കള്ളക്കണ്ണുകളെ ടീച്ചർ കണ്ടുപിടിച്ചതിൻ്റെ ജാള്യത കൊണ്ട് പിന്നീടവന് അവരെ നോക്കാനോ ആ ക്ലാസ്സില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാനോ പറ്റിയില്ല.
ആ പിരീഡ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സംഭവത്തിന്റെ അസ്വസ്ഥത സഹിക്കാനാവാതെ അംബിക സ്റ്റാഫ്റൂമിൽ തനിക്ക് അടുപ്പമുള്ള സജിത ടീച്ചറോട് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞു. കണിശക്കാരിയാണ് സജിത. വടിയെടുത്ത് പിള്ളേരെ തല്ലുന്നതാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നതിലും ഇഷ്ടം. പിള്ളേർക്കും എന്തിന് ചില സാറുമ്മാർക്കും വരെ പേടിയാണവരെ. അടിച്ച് പിള്ളേരുടെ തോല് പൊട്ടിക്കുന്നതിൽ രഹസ്യമായി സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്ന സാഡിസ്റ്റാണെങ്കിലും അംബികയോട് അവൾക്കൊരു സോഫ്റ്റ് കോണറുണ്ട്. അംബികയ്ക്കും അതറിയാം. വിവരം കേട്ടുടനെ സജിത പറഞ്ഞു.
“ എന്റെ ടീച്ചറേ, അവൻ നിങ്ങടെ വയറല്ലേ നോക്കിയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടെന്ന് കരുതിക്കോ. ഇവിടുത്തെ പിള്ളേർ ആ ചെക്കനെ വിളിക്കുന്നത് എന്താണെന്നോ… മുല കൊതിയനെന്ന്!”
അവളൊന്ന് ഞെട്ടി.
“ ച്ഛെ… എന്താ ടീച്ചറേ ഈ പറയുന്നത്?” അംബികയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
“ ആണെന്നേ… പണ്ട് ഇവന്റെ അപ്പുറത്തെ വീട്ടിൽ ഇവൻ ട്യൂഷന് പോകുമായിരുന്നു. പ്രസവം കഴിഞ്ഞൊരു പെണ്ണായിരുന്നു ഇവനെ പഠിച്ചിച്ചോണ്ടിരുന്നത്. ഇവന് എന്തോ കണക്ക് ചെയ്യാൻ കൊടുത്തിട്ട് അവൾ കൊച്ചിന് മൊല കൊടുക്കാൻ തിരിഞ്ഞതാ. അതിവൻ ഒളിഞ്ഞിരുന്ന് നോക്കി ‘കൈയിൽ പിടിച്ചെന്ന്’ പോലും! കൈയിൽ പിടിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടോ അംബികയ്ക്ക്..?” സജിത കൈ ചുരുട്ടി മേലോട്ടും താഴോട്ടും കാണിച്ചു. അംബിക തല കുലുക്കി.
“ ങ്ഹാ… അങ്ങനെ ചെയ്തോണ്ടിരുന്നപ്പൊ അവളുടെ ഭർത്താവത് കൈയോടെ പിടിച്ചു. അന്ന് രണ്ട് പൊട്ടീര് കിട്ടിയെന്നാ കേട്ടത്. ബഹളം കേട്ട് കുറച്ചാളുകൾ ഓടിക്കൂടി. അവരിലാരോ കളിയാക്കി വിളിച്ചത് പിന്നെ ഇരട്ടപ്പേരായി. മുല കൊതിയൻ…”
“ അയ്യേ, ശ്ശെ… എന്നാലും ഈ ചെക്കനെന്താ ഇങ്ങനെ?” അംബിക നെറ്റി ചുളിച്ചുപോയി.
“ ങ്ഹാ അവനങ്ങനെയാ… തള്ളയും പെങ്ങളുമൊന്നും ഇല്ലാതെയല്ലേ വളർന്നത്… അപ്പൊ അടിവയറ്റിൽ ഇച്ചിരി വെള്ളം വെച്ച് തുടങ്ങുന്ന പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആയില്ലെങ്കിലല്ലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ?”
“ ശ്ശെ… എന്നാലും ഇതൊക്കെ നേരാണോ ടീച്ചറെ, അതോ ചുമ്മാ ആളുകള്‍ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതോ?” അംബികയ്ക്ക് എന്നിട്ടും വിശ്വാസം ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ കോപ്പ്. ഇനിയാ ക്ലാസിൽ കേറുമ്പോൾ ശ്രദ്ധിച്ചാ മതി. കുറച്ച് മേദസ്സുള്ള ടീച്ചർമാരാണേൽ ഇവനെന്നും ബാക്ക്ബെഞ്ചിൽ പോയിരിക്കും. അവിടിരുന്ന് നമ്മുടെയൊക്കെ സീൻ പിടുത്തവും കഴ കടയലുമാണ് ഉദ്ദേശ്യം. കൂടെ പഠിക്കുന്ന പെമ്പിള്ളേരെ അത്രയും ഇഷ്ടമല്ല. ടീച്ചേഴ്സിനെയാണ് നോട്ടം. ചിലപ്പൊ നമ്മളെ തന്നെ നോക്കിക്കോണ്ട് ബെഞ്ചിനിടയിലൂടെ കൈയിട്ട് കൈ കുലുക്കുന്നത് പോലെ എന്തോ ചെയ്യുന്നത് കാണാം. ബാഗ് വെച്ച് മറച്ചാ പരിപാടി. അതാവുമ്പോ ആരും കാണില്ലല്ലോ. പഠിച്ച കള്ളനാ ടീച്ചറേ. എനിക്കിത് അറിയാവുന്നോണ്ട് സാരിക്കീറിൽ എല്ലായിടത്തും നിരത്തി പിൻ കുത്തിവെച്ചാ പോകാറ്. എന്നാലും ഇവന്റെ നോട്ടം കണ്ടാ ചിലപ്പൊ നമ്മുടെ മൊലയൊക്കെ പറിച്ചെടുത്ത് വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് തോന്നും.”
അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ സജിതയുടെ കണ്ണിലെ കൊല്ലുന്ന നോട്ടം അംബിക ശ്രദ്ധിച്ചു. വെറുപ്പല്ല… ആ കള്ളനാള് കൊള്ളാമല്ലോ എന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു ഡെവിളിഷ് ചിരി. ഒരുതരം നിഷിദ്ധമായ ഹരം.
അത് അംബിക ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാവും, അവൾ പെട്ടെന്ന് വെറുപ്പ് ഭാവിച്ച് മുഖം തിരിച്ചു.
“ ഹും! എന്തായാലും എനിക്ക് കലിയാ ആ ചെക്കനെ. ഇടയ്ക്കെന്തേലും കാരണം കിട്ടിയാൽ അവന് രണ്ടടി കൂടി കൂടുതൽ കൊടുക്കും. അസത്ത്!”
സജിത പറഞ്ഞതിൽ കുറേയൊക്കെ എരിവും പുളിയും കേറ്റിയതാണെന്ന് മനസ്സിലായെങ്കിലും അംബിക കേട്ടത് മുഴുവനായും തള്ളിക്കളഞ്ഞില്ല.
പിറ്റേദിവസം ശനിയാഴ്ച, അതിന്റെ തുടർച്ചയായി ഒരു സംഭവം നടന്നു. അംബിക വീട്ടുമുറ്റത്തെ പ്ലാവിൽനിന്ന് കൊഴിഞ്ഞ ഇലകളൊക്കെ അടിച്ചുവാരുകയായിരുന്നു. മഴക്കാലമായതിനാൽ ഇലയൊക്കെ മണ്ണിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ച് കിടക്കുന്നു. നന്നേ കുനിഞ്ഞ് തൂത്താലേ ശരിയാവൂ. ഇടയ്ക്ക് യാദൃച്ഛികമായി അവളൊന്ന് മതിലിന് മുകളിലേക്ക് നോക്കിയതാണ്. അപ്പോഴൊരു തല കണ്ടു. ഒന്നൂടി സൂക്ഷിച്ച് നോക്കിയപ്പോഴാണ് ആളെ വ്യക്തമായത്. കണ്ണൻ! അവൾ തരിച്ചുപോയി.
ഇവനെന്തിന് അവിടെ നിൽക്കുന്നു?! തന്റെ വീടെങ്ങനെ കണ്ടുപിടിച്ചു? അവൾ കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് അടിച്ചുവാരുന്ന സ്വന്തം ശരീരത്തെ വിലയിരുത്തി. അയഞ്ഞ നൈറ്റിയുടെ ഒരു ബട്ടൺ തുറന്നാണ് കിടക്കുന്നത്. നന്നായി കുനിഞ്ഞ് നിൽക്കുമ്പോൾ അതിനുള്ളിൽ തള്ളിനിൽക്കുന്ന മുഴുത്ത മുലകളും ഇടയിലെ നീണ്ട മുലവെട്ടും പുറത്തുള്ളവർക്ക് ഭംഗിയായി കാണാം. പത്ത് മിനിറ്റൊന്ന് നോക്കിനിന്നാൽ ഏത് വഴിപോക്കനും അത് അന്നത്തേക്കുള്ള വാണത്തിനുള്ള വകയാണ്. സ്വന്തം ശരീരത്തെ പറ്റി അത്രയും അവബോധമുണ്ട് അവൾക്ക്.
എന്റീശ്വരാ! ഇവൻ വീട് കണ്ടുപിടിച്ചും വായ്നോട്ടം തുടങ്ങിയോ? അവൾ പെട്ടെന്ന് നിവർന്നെഴുന്നേറ്റ് കൈ കൊണ്ട് നൈറ്റി നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. ഇനിയിവനെ ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ല.
“ എടാ കണ്ണാ, നീയെന്താ അവിടെ നില്ക്കുന്നത്? ഇങ്ങോട്ട് കയറി വാടാ…” അവൾ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.
കണ്ണൻ ഇതേസമയം അലസമായി ആ വീടിന്റെ മതിലിനരികിൽ മൂത്രമൊഴിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. കടയിലേക്ക് പോയതാണ്. മഴക്കാലമായത് കൊണ്ട് മൂത്രമൊഴിച്ച് തീരാൻ അല്പം സമയമെടുത്തു. അതിനിടയിലാണ് മതിലിന് മുകളിൽ കൂടി അകത്തേയ്ക്ക് നോക്കുന്നത്.
അതൊരു വീടായിരുന്നു, നൈറ്റി ധരിച്ചൊരു സ്ത്രീ, മുറ്റത്ത് കൊഴിഞ്ഞ് വീണ പ്ലാവിലകൾ കുനിഞ്ഞ് അടിച്ചുവാരുന്നു. കൊള്ളാം നല്ലൊരു പീസ്. അവൾ കുനിഞ്ഞ് പ്ലാവിലകൾ പെറുക്കുമ്പോൾ പകുതിയോളം വെളിയിൽ തള്ളിയ മുലക്കുടങ്ങൾ തുളുമ്പുന്നുണ്ട്. ബ്രാ ഇട്ടില്ലെന്ന് വ്യക്തം. അധികം കാണാൻ പറ്റിയില്ല. അപ്പോഴാണ് അവർ നിവരുന്നതും, ആളെ വ്യക്തമാകുന്നതും.
ദൈവമേ! അംബിക ടീച്ചർ!
അയ്യേ… ടീച്ചർ നൈറ്റി കൈ കൊണ്ട് നെഞ്ചിലേക്ക് പൊത്തിപ്പിടിക്കുന്നു. താന്‍ ഒളിഞ്ഞ് നോക്കുകയാണെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടാവും. ആകെ നാണക്കേടായി. ദേ, വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശ്ശോ.. എങ്ങനെയാ വിശ്വസിപ്പിക്കുക? കടയിലേക്ക് പോകുന്ന വഴി തീരെ പിടിച്ച് വയ്ക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോഴാണ് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ നിന്നത്. അതിപ്പൊ ഇങ്ങനെയും ആയി. ഒരിക്കലുമിത് ടീച്ചറിൻ്റെ വീടാകുമെന്ന് കരുതിയില്ല. ഇന്നലത്തെ പ്രശ്നവും പിന്നെ ഇപ്പൊ ഇതും കൂടിയാകുമ്പോൾ എന്ത് പറഞ്ഞാലും അവർ വിശ്വസിക്കില്ല. അവനാകെ അങ്കലാപ്പിലായി.
“ എന്താടാ വിളിച്ചത് കേട്ടില്ലേ?”
അവനെ ക്ഷണിച്ച് കൊണ്ട് അംബിക ഗേറ്റിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്ന് വന്നപ്പോൾ കണ്ണൻ വേഗം സിബ്ബ് നേരെയാക്കി അങ്ങോട്ട് ചെന്നു. അവൻ സിബ്ബിടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും ഞെട്ടി. ദൈവമേ! ഈ ചെക്കൻ തന്നെ നോക്കി കൈയിൽ പിടിക്കുകയായിരുന്നോ?! എന്തൊരു ധൈര്യം! ചെറിയ പ്രായത്തിലും വെറും അഭാസനായിട്ടാണല്ലോ വീട്ടുകാർ വളർത്തിയേക്കുന്നത്. ഇവനെ നേരെയാക്കിയില്ലെങ്കിൽ നാളെ എന്തായിത്തീരും! അവൾക്ക് സ്വന്തം വിദ്യാര്‍ഥിയുടെ ഭാവിയോർത്ത് ആധിയായി.
“ കേറി വാടാ, നീയെന്താ മടിച്ച് നില്ക്കുന്നത്?” ഉള്ളില് നല്ല വ്യക്ലബ്യത്തോടെയാണെങ്കിലും ടീച്ചറുടെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് കണ്ണൻ അവരോടൊപ്പം വീടിനകത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു.
“ നീയിരിക്ക്… ഞാൻ കുടിക്കാൻ എന്തേലുമെടുക്കാം.”
ടീച്ചർ അകത്തേയ്ക്ക് പോയപ്പോൾ അവൻ വീടാകമാനമൊന്ന് നോക്കി. മറ്റാരും അവിടെയില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. ഇവർ ഒറ്റയ്ക്കാണോ താമസം?
ടിവി സ്റ്റാന്റിന് മേലെ ടീച്ചറുടെയും ഭർത്താവിൻ്റെയും മകളുടെയും ഫോട്ടോ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഹായ്, നല്ലൊരു ചേച്ചി. ടീച്ചറുടെ ചെറിയ പതിപ്പ്. പക്ഷേ ഇവരൊക്കെ എവിടെപ്പോയി? മനസ്സിൽ ജിജ്ഞാസയുണ്ടായി, അപ്പോഴേയ്ക്കും അംബിക ജ്യൂസുമായി വന്നു.
“ ദാ, കുടിക്ക്.”
ട്രേയുമായി അവനിരുന്ന സോഫയിൽ അവനോടൊപ്പം ചേർന്നിരുന്ന് കൊണ്ട് അവൾ തിരക്കി.
“ കണ്ണന്റെ വീടിവിടെ അടുത്താണോ?”
“ അതെ. അരക്കിലോമീറ്റർ പോയാൽ മതി.”
“ ആഹാ… ഇത്ര അടുത്താണെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല. അപ്പൊ ഇനി സഹായത്തിന് വിളിച്ചാൽ ആളായല്ലോ.”
“ അല്ല, ടീച്ചറുടെ ഹസ്ബൻ്റ് എവിടെ?”
“ പുള്ളിക്കാരൻ ബഹറിനിലാ. ഇപ്പോൾ വന്നുപോയിട്ട് ഒരു വർഷമായി, ഇനി അടുത്ത വർഷമേ വരൂ.”
“ അപ്പൊ മക്കളൊക്കെ…?”
“ ഓഹ്, ഒരു മോളുണ്ട്. തിരുവനന്തപുരത്ത് ഒരു കോളേജിൽ ചേർന്നു. ഇപ്പൊ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പഠിക്കുകയാ. അവൾക്കും ടീച്ചറാകാനാ ആഗ്രഹം.” അംബിക അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു.
അവൻ മനസ്സിലോർത്തു. അപ്പൊ ടീച്ചറിവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാണ് താമസം. എങ്ങനെയാ ഒരു സ്ത്രീ ഒറ്റയ്ക്കിങ്ങനെ കഴിയുന്നത്! പേടിയാവില്ലേ? അവന്റെ വിചാരങ്ങൾ മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാവും അംബിക പറഞ്ഞു.
“ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു എന്നാകും ചിന്തിക്കുന്നത്. വിളിച്ചാൽ വിളിപ്പുറത്ത് പരിചയക്കാരൊക്കെയുണ്ട്. പിന്നെ ഇപ്പൊ നീയുമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ. ഭർത്താവും മോളുമൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും എന്തേലും ആവശ്യം വന്നാൽ ഓടിവരാൻ നിങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ? എൻ്റെ പൊന്നുമക്കൾ.”
ചിരിച്ച് കൊണ്ടാണ് അവളത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും, അതവന്റെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ടു.
“ങ്ഹാ.. പിന്നേ, നീ ഇറച്ചിയും മീനുമൊക്കെ കൂട്ടുമല്ലോ, അല്ലേ? ഇനി എന്തായാലും ഊണ് കഴിച്ചിട്ട് പോയാൽ മതി.”
“ അയ്യോ വേണ്ട ടീച്ചർ, അച്ഛൻ കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവും. ഞാൻ ചെന്നിട്ടേ അച്ഛൻ കഴിക്കൂ.”
“ അതെന്തേ… അമ്മ കാത്തിരിക്കില്ലേ…?” അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവന്റെ മുഖം മങ്ങി.
“ എനിക്ക് അമ്മയില്ല ടീച്ചറേ… പ്രസവത്തിലേ മരിച്ചുപോയതാ.”
അംബികയുടെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു. ആ ചോദ്യം ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി.
“ യ്യോ… സോറിയെടാ. ടീച്ചർ ഒന്നുമാലോചിക്കാതെ ചോദിച്ചതാ. സാരമില്ല. അതുപോട്ടെ, എന്നാൽ ഇന്ന് മോൻ അച്ഛന് പകരം അമ്മയുടെ കൂടെയിരുന്ന് കഴിക്ക്… ഒരു ദിവസത്തേക്ക്.”
“ അമ്മയുടെയോ?” അവന്റെ പുരികമുയർന്നു.
“ അതെ… നീയെനിക്ക് മോനെ പോലെയല്ലേ? എന്താ എന്നെ അമ്മയായി കാണാൻ കണ്ണന് വല്ല ബുദ്ധിമുട്ടുമുണ്ടോ?”
ടീച്ചറുടെ ആ ചോദ്യം അവനിൽ കുറ്റബോധമുണ്ടാക്കി. അവർ അവനോട് ചിലത് പറയാതെ പറയുകയാണെന്നും അതിനാണ് വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചതെന്നും അവന് മനസ്സിലായി. അന്ന് ടീച്ചർ സ്നേഹത്തോടെ ഊട്ടിയ ഊണിന്റെ രുചിയും നാവിൽ പേറി അവൻ അവിടുന്ന് സന്തോഷത്തോടെ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
പിന്നീടെന്തായാലും പഠിപ്പിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അംബിക ടീച്ചറെ കണ്ണൻ കാമത്തിന്റെ കണ്ണിലൂടെ നോക്കിയില്ലെന്നത് തികച്ചും സത്യമാണ്. വേറെ ഏതൊക്കെ ടീച്ചറുടെ ദേഹത്തിൽ വാണത്തിനുള്ള വക തേടിയാലും അംബിക ടീച്ചറെ അങ്ങനെ നോക്കില്ലെന്ന് അവൻ ശപഥമെടുത്തിരുന്നു.
പിറ്റേന്ന് ക്ലാസിൽ വന്നപ്പോൾ കണ്ണനെ അവൾ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. അവന് വേണ്ടി വാങ്ങിയ കുറച്ച് ചോക്ലേറ്റുകൾ കൊടുത്തു. അവനത് വലിയ സന്തോഷമായി. ടീച്ചറുമായി കൂടുതൽ അടുക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. ടീച്ചറുടെ വീടിന് മുന്നിലൂടെയാണ് അവൻ ബസ്സിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നുപോകുന്നത്. അന്ന് ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുട്ടികളെല്ലാം പോയിട്ടും അവൻ ടീച്ചർക്ക് വേണ്ടി കാത്തുനിന്നു. ഒരുമിച്ച് വീടുകളില്‍ പോയി. പിറ്റേന്ന് അവൾ സ്കൂളിലേക്ക് വരുമ്പോഴും അവൻ ടീച്ചറുടെ വീടിന് മുന്നിൽ കാത്തുനിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു, അവളുടെ കൂടെ വരാൻ വേണ്ടി.
അവന് തന്റെ ഒപ്പം നടക്കുന്നത് വലിയ അംഗീകാരമായാണ് കാണുന്നതെന്ന് അംബികയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. അവളും അവനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഇടക്കിടയ്ക്ക് ചോക്ലേറ്റുകളോ മിഠായികളോ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ അവന് കൊടുക്കാൻ വേണ്ടി വാങ്ങി കൊണ്ടുവരും.
അവനുമായിട്ട് അല്പം അകലം പാലിക്കണമെന്നും, അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെയാ വൃത്തികെട്ട പേരുദോഷത്തിന് അംബികയും എല്ലാവർക്കും പറഞ്ഞ് ചിരിക്കാനുള്ള വകയാവും എന്നൊക്കെ സജിത ടീച്ചർ അവളെ ഉപദേശിക്കാറുണ്ട്. അതുകരുതി അവൾ അല്പം അകലം പാലിക്കുമ്പോളായിരിക്കും അവൻ അവൾക്ക് വേണ്ടി നെല്ലിക്കയോ മാങ്ങയോ, അങ്ങനെ എന്ത് കിട്ടിയാലും കൊണ്ടുവന്നു കൊടുക്കുന്നത്.
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം അംബിക ക്ലാസെടുക്കാൻ വന്നപ്പോൾ കണ്ണൻ ബോർഡിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് എന്തോ തുടയ്ക്കുന്നത് കണ്ടു. കുട്ടികളെല്ലാം അങ്ങോട്ട് നോക്കി ആർത്തുചിരിക്കുന്നു. എന്താ കാര്യമെന്ന് അറിയാൻ ബോർഡിൽ നോക്കിയതും അവളും വല്ലാതെയായി.
‘ മുല കൊതിയൻ’
ക്ലാസിലെ എരണംകെട്ട പിള്ളേരാരോ പറ്റിച്ച പണിയാണ്. അവനാകട്ടെ, ആരോടും ഒരു പരിഭവവുമില്ലാതെ അത് മായിക്കുന്നു. അംബികയ്ക്ക് എന്നാലും അത് വല്ലാതെ നീറ്റലുണ്ടാക്കി. ആ ക്ലാസ്സ് കഴിയുന്നതുവരെ അവൻ തലകുനിച്ചിരുന്നത് അവളെ വീണ്ടും വിഷമിപ്പിച്ചു.
അന്ന് വൈകിട്ട് ഒരുമിച്ച് വരാൻ അവളെ കാത്ത് കണ്ണനുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന്റെ കുഞ്ഞ് മനസ്സിനുണ്ടായ ചമ്മൽ കാരണമാണ് അതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ പിറ്റേന്ന് വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ അവൻ കാത്തുനിൽക്കുമെന്ന് കരുതി. അതും ഉണ്ടായില്ല. അന്ന് അവസാനത്തെ പിരീഡിന് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള ഇന്റർവലിൽ അവളവനെ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു.
“ ഇന്ന് നേരത്തെ പൊക്കളയരുത്. ക്ലാസ് കഴിയുമ്പോൾ ഒരുമിച്ച് പോവാം…” അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് രണ്ടാളും ഒരുമിച്ച് ബസ്സില്‍ കേറി. ഒഴിഞ്ഞ സീറ്റ് കണ്ടപ്പോൾ അംബിക അവനോട് വിൻഡോസീറ്റിൽ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് കൂടെയിരുന്നു.
“ എന്തായിരുന്നു മോൻ ഇന്നലെ ടീച്ചറെ കാത്ത് നിൽക്കാഞ്ഞത്?”
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ കണ്ണാ, നിന്നോടാണ് ടീച്ചർ ചോദിച്ചത്. എന്ത് പറ്റി?”
“ അത്… അത്… ഇന്നലെ ബോര്‍ഡിൽ എഴുതിയത് ടീച്ചർ കണ്ടപ്പൊ… എനിക്കെന്തോ.. ടീച്ചറെ നേരിടാനൊരു…” അവൻ പറഞ്ഞത് മുഴുവന്‍ പുറത്ത് വന്നില്ല. ശബ്ദം ചിലമ്പിച്ചുപോയി.
“ ഓ, അതാണോ, അതൊക്കെ ഞാൻ അപ്പഴേ മറന്നു.” അവൾ നിസ്സാരമട്ടിൽ പറഞ്ഞു.
എന്നാലും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവന്റെ മനസ്സറിയാൻ അവൾ ചോദിച്ചു.
“ എന്തിനാ അവരൊക്കെ നിന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത്? ആകെ നാണക്കേടാണല്ലോ മോനെ ആ പേര്.”
ടീച്ചറുടെ മോനേന്നുള്ള വിളികേട്ട് അവൻ വിതുമ്പിപ്പോയി. സ്വന്തം അച്ഛൻ പോലും അത്രയും സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചിട്ട് വർഷങ്ങളായിരിക്കുന്നു. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി പൊട്ടുന്നത് കണ്ട് അംബികയ്ക്ക് വിഷമമായി.
“ എന്തിനാ കണ്ണാ കരയുന്നെ… ടീച്ചറോട് പറ, എന്ത് പറ്റി തെറ്റ് ചെയ്തുപോയോ?”
“ ഞാന്‍ തെറ്റായിട്ട് ഒന്നും ചെയ്തതല്ല ടീച്ചറേ… മായേച്ചി കൊച്ചിന് പാല് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടപ്പൊ അമ്മയെ ഓർത്ത് പോയി. എനിക്കാ ഭാഗ്യം കിട്ടിയില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ ആലോചിച്ച് വിഷമത്തോടെ നിന്നപ്പോഴാ ചേച്ചീടെ ഭർത്താവ് സതീശേട്ടൻ എന്നെ പിടിച്ചത്. അല്ലാതെ ഞാൻ അയാൾ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കിയത് പോലെ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. പക്ഷേ അപ്പോ ഇതൊക്കെ ആരോട് പറഞ്ഞിട്ടും വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എല്ലാവരൂടി എന്നെ…” അവൻ ഏങ്ങലടിച്ച് കരഞ്ഞുപോയി.
“ ച്ഛെ.. ച്ഛെ… കരയാതിരിക്ക് കണ്ണാ… ദേ… ബസ്സിലിരിക്കുന്നവരൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.. മോൻ വല്യ ചെക്കനല്ലേ? കണ്ണ് തുടച്ചേ…” അംബിക ചുമലിലൂടെ കൈയിട്ട് അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
“ നോക്ക്… ടീച്ചർ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ… മോനിനി എന്നെ അമ്മയെ പോലെ കണ്ടോളാൻ. ഇനി അമ്മയെ മിസ്സ് ചെയ്യുമ്പോഴൊക്കെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നോളൂ. അതിനായിട്ട് സ്കൂളില്‍ പോണ വഴി കാത്ത് നിൽക്കുകയൊന്നും വേണ്ട. ഏത് സമയത്തും മോനവിടെ വരാം. വീട്ടില്‍ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞിട്ട് വരണമെന്ന് മാത്രം.”
കണ്ണീരിനിടയിലും അവൻ സന്തോഷത്തോടെ തല കുലുക്കി.
അതിൽ പിന്നെ ക്ലാസ് വിട്ട് വന്നാൽ കണ്ണൻ അപ്പോൾ തന്നെ ടീച്ചറുടെ വീട്ടില്‍ പോകുന്നത് പതിവായി. അപ്പോഴേക്കും അംബിക അവന് കഴിക്കാനുള്ള ഏത്തപ്പഴവും മറ്റും ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരിക്കും. അവനെ അവിടെയിരുത്തി ബയോളജി മാത്രമല്ല, മറ്റ് വിഷയങ്ങള്‍ കൂടി പഠിക്കുന്നു ഉറപ്പാക്കിയിട്ടേ അവൾ അവനെ വിടുമായിരുന്നുള്ളൂ. അപ്പോഴേക്ക് നേരം ഇരുട്ടിയിട്ടുണ്ടാകും. ഇതൊന്നും മറ്റു കുട്ടികൾക്ക് പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. കുട്ടികൾക്ക് മാത്രമല്ല, സജിത ടീച്ചറിനും. കുട്ടികളെ നിർത്തേണ്ടിടത്ത് നിർത്തണമെന്നാണ് അവരുടെ പക്ഷം. പല തവണ അവരത് പറയുകയും ചെയ്തു.
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം, ഹെഡ്മാസ്റ്റർ അംബികയെ സ്റ്റാഫ്റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. അവിടെ സജിത ടീച്ചറുടെ ക്ലാസിലെ ഒരു കുട്ടി അവന്റെ അമ്മയുമായി വന്നുനിൽപ്പുണ്ട്.
കൂടെ കണ്ണനും.
മറ്റേ കുട്ടിയുടെ നെറ്റി പൊട്ടിയത് കെട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണൻ ആ കുട്ടിയുടെ നെറ്റിയിൽ കല്ലെടുത്ത് എറിഞ്ഞത്രേ. അന്ന് ഹെഡ്മാസ്റ്ററുടെ മുന്നില്‍ വച്ച് സജിത ടീച്ചർ അവന്റെ തുടയിൽ പൊതിരെ അടിച്ചു. അതുവരെയുള്ള ദേഷ്യമൊക്കെ തീർക്കാനെന്നോണം ഭ്രാന്തമായി തന്നെ അടിച്ചു. അത് കണ്ടുനിൽക്കാനാകാതെ അംബിക ആ കുട്ടിയുടെ അമ്മയോട് വികാരവായ്പ്പോടെ അവന് വേണ്ടി മാപ്പ് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവർ പോട്ടെന്ന് പറഞ്ഞതോടെ സജിത അടി നിർത്തി. പക്ഷേ അതിനുശേഷം ഹെഡ്മാസ്റ്ററും ബാക്കിയുള്ളവരും അംബികയെ കണക്കിന് ശകാരിച്ചു. അവളവനെ താഴത്തും തലയിലും വെക്കാതെ നടക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് അവനീ തോന്ന്യാസത്തിനുള്ള ധൈര്യം കിട്ടുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞ് കുറ്റപ്പെടുത്തി, ഉറ്റകൂട്ടുകാരിയായ സജിത ടീച്ചർ പോലും. അംബികയ്ക്ക് ശരിക്കും കരച്ചിൽ വന്നു. ഇരുപത്തിരണ്ട് വർഷത്തെ അധ്യാപനജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു കുറ്റപ്പെടുത്തൽ. മനസ്സാകെ ഇളകിമറിഞ്ഞു.
ക്ലാസിൽ വന്നതും അവൾക്ക് കണ്ണനെ മുന്നിലേക്ക് വിളിച്ചു. തനിക്ക് വഴക്ക് കേട്ടതിന്റെ നീരസം അവനോടുള്ള ദേഷ്യമായി മാറിയിരുന്നു. അവനോട് കൈ നീട്ടാന്‍ പറഞ്ഞ് കുട്ടികളുടെയെല്ലാം മുന്നിൽവച്ച് വടികൊണ്ട് തുടരെ അടിച്ചു. അവൾക്ക് കരച്ചിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവൻ കൈ പിൻവലിക്കുകയോ കരയുകയോ ചെയ്തില്ല. അടിക്കുന്നതിനിടയിൽ, എന്തിനാ ഇത് ചെയ്തതെന്ന് പലവട്ടം ചോദിച്ചിട്ടും അവൻ പറഞ്ഞില്ല. നിന്നുകൊണ്ടു.
അന്ന് വൈകിട്ട് അവൻ ടീച്ചർക്ക് വേണ്ടി കാത്തുനിന്നില്ല. വീട്ടിലേക്കുള്ള വരവും ഉണ്ടായില്ല. എന്തെങ്കിലും ആകട്ടെയെന്ന് ഭാവിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് നെഞ്ചിലൊരു പൊള്ളൽ പോലെ. പിറ്റേന്ന് ക്ലാസെടുക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും അവനിലായിരുന്നു. ആരോടും മിണ്ടാതെയും ചിരിക്കാതെയും ഇരിക്കുന്ന അവന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ള് പിടഞ്ഞു. തമാശയൊക്കെ പൊട്ടിച്ച് പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കിയിട്ടും, അവൻ അവളോട് മിണ്ടിയില്ല. പിന്നീടൊരു മൂന്നാല് ദിവസം അങ്ങനെ തന്നെ ആവർത്തിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ ദുഃഖം ഏറിവന്നു. അന്യനായ ഒരു കുട്ടിയാണ്. പഠിപ്പിക്കുന്ന നൂറോളം പേരിൽ ഒരാൾ. പക്ഷേ ഇപ്പോള്‍ അവനില്ലാതെ തനിക്ക് ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്നായിരിക്കുന്നു. ഭർത്താവും മോളും അടുത്തില്ലാത്തപ്പോഴും ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന തോന്നൽ വന്നത് കണ്ണനുമായി അടുത്തപ്പോഴാണ്.
അന്നത്തെ സംഭവത്തിന്റെ സത്യാവസ്ഥ അറിയാൻ അവൾ ഉറച്ചു. ആ കുട്ടിയെ കല്ലെടുത്ത് എറിഞ്ഞതിന് സാക്ഷിയായ വേറൊരു കുട്ടിയെ അവൾ മാറ്റിനിര്‍ത്തി പലവട്ടം ചോദിച്ചു.
“ എന്തിനാ കണ്ണൻ ജിബിനെ കല്ലെടുത്തെറിഞ്ഞത്?”
“ അത്… അത്… ടീച്ചറെ…”
“ ധൈര്യമായി പറഞ്ഞോ… ടീച്ചർ ഒന്നും ചെയ്യില്ല.”
ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ആ കുട്ടി പറഞ്ഞു.
“ ജിബിൻ അവനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ ടീച്ചറെ പറ്റി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് കളിയാക്കി.”
“ അവനെന്താ എന്നെപ്പറ്റി കളിയാക്കി പറഞ്ഞത്?” അവൾ നെറ്റി ചുളിച്ചു.
“ അത്… അവൻ നാട്ടിൽ ഫേമസ് ആയതുകൊണ്ട് ടീച്ചർ അതിന്റെ സുഖം കിട്ടാൻ വേണ്ടിയാണ് അവനെ വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്ക് വിളിപ്പിക്കുന്നതെന്ന്. വൈകിട്ട് മുതല്‍ രാത്രി വരെ ടീച്ചർ അവന് ടീച്ചറുടെ അമ്മിഞ്ഞ ചപ്പാൻ കൊടുക്കുവാണെന്ന്… പിന്നെ കൈയെടുത്ത്….”
“ മതി.” അംബിക സ്വരമുയർത്തി. ചെക്കൻ പേടിച്ചുപോയി.
“ നീ പൊക്കോ…”
അവനിലെ നന്മ മനസ്സിലാക്കിയതോടെ അവളുടെ മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത നൊമ്പരമുണ്ടായി. അന്നവൾ നേരത്തെ ഇറങ്ങി. കണ്ണൻ ബസ്സിറങ്ങി വീടിന് മുന്നിലൂടെ വരുന്നതും കാത്ത് ഗേറ്റിന് മുന്നില്‍ നിന്നു. ടീച്ചറെ കണ്ടിട്ടും കാണാത്ത ഭാവത്തില്‍ പോവുകയായിരുന്ന അവനെ സ്വല്പം ബലം പിടിച്ച് നിർത്തി.
“ ടീച്ചറോട് പെണക്കമാണോടാ…?”
അവൻ മിണ്ടിയില്ല.
“ ശരി, ഞാന്‍ തോറ്റു. ഇനിയെന്താ എന്താ വേണ്ടത്? ഏത്തമിടണോ?”
അവൾ കുനിഞ്ഞ് ഏത്തമിടാൻ നോക്കി.
ങേഹേ, അവന് അനക്കമില്ല. അതോടെ അംബികയ്ക്ക് സമനില തെറ്റി. ഗേറ്റ് തുറന്ന് പൂന്തോട്ടത്തിൽ നിന്നിരുന്ന ചെടിയുടെ കമ്പൊടിച്ച് അവന് മുന്നിൽ പാഞ്ഞുവന്നു. എന്നിട്ട് ഇടതുകൈ നീട്ടി കമ്പുകൊണ്ട് വലതുകൈയിൽ ആഞ്ഞടിക്കാൻ തുടങ്ങി. പൊള്ളുന്ന വേദനയായിരുന്നിട്ടും അവൾ നിർത്തിയില്ല.
കണ്ണനത് അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു. അവൻ പെട്ടെന്ന് വടിയിൽ കേറിപ്പിടിച്ചു. അംബിക നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു, നിറകണ്ണുകളോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന ആ കൗമാരക്കാരനെ. ആ കണ്ണുകളിൽ ആകെയുള്ളത് അവളോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ തിരയിളക്കം മാത്രം. അവളുടെയും കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“ എന്റെ മോനേ…” അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ആ കണ്ണുകളിലും കവിളുകളിലും അവളുടെ വിരലുകൾ തലോടി.
“ അപ്പൊ ആരെങ്കിലും ടീച്ചറെപ്പറ്റി അനാവശ്യം പറഞ്ഞാൽ കണ്ണനവരെ അവരെ ശരിയാക്കുമല്ലേ… തെമ്മാടി.” അവളവന്റെ കവിളിൽ പിച്ചി. പിന്നെ വീണ്ടും അണച്ചുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ നിനക്കെന്താ എന്നോടിത്ര ഇഷ്ടം?”
“ അത്… എനിക്കറിയില്ല… ടീച്ചറെ എനിക്കൊത്തിരി ഇഷ്ടമാ. എപ്പഴും കണ്ടോണ്ടിരിക്കണമെന്നാ എന്റെ മനസ്സില്…”
അവളുടെ മനം നിറഞ്ഞു. തന്നെപ്പോലെയാണ് അവനും ചിന്തിക്കുന്നത്.
“ എന്തായാലും ഇനിയിങ്ങനെ ഉണ്ടായാൽ ഗുണ്ട കളിക്കാനൊന്നും നിക്കണ്ട. ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞാൽ മതി. കേട്ടോ.”
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി.
“ ങ്ഹാ… ഇനി വേഗം വീട്ടില്‍ പോയി കുളിച്ച് പുസ്തകവുമെടുത്ത് വാ. നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ട എത്തക്കായപ്പം ഉണ്ടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്. അതും പറഞ്ഞവൾ കുനിഞ്ഞ് ആ കവിളിലൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു.
അപ്പോള്‍ റോഡിൽ പണ്ട് അവന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ച… പരിഹാസ്യമായ ആ പേരവന് ചാർത്തിക്കൊടുത്ത സതീശന് നിൽക്കുന്നത് രണ്ട് പേരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. വീട്ടില്‍ ചെന്ന് കുളിയും കഴിച്ച് ഓടിവരുന്ന കണ്ണനെ കാത്ത് അയാൾ കലുങ്കിൽ തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
“ എന്താടാ കണ്ണാ… ട്യൂഷന് പോവുകയാണോ.. അതും ബയോളജി… പഠിപ്പിക്കുന്നത് അംബികയും. നിന്റെയൊരു യോഗമേ… നമ്മളെയും കൂടി കൊണ്ടുപോ.. കുറെ ബയോളജിയൊക്കെ നമ്മക്കും അറിയാമെന്ന് പറ നിന്റെ ടീച്ചറോട്… ഞാൻ പണ്ട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ… പക്ഷേങ്കി അവള് ഗൗനിച്ചില്ല. വല്യ ശീലാവതി വന്നേക്കുന്നു.”
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. വഴക്കുണ്ടാക്കരുതെന്നാണല്ലോ ടീച്ചർ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ അന്ന് മുതല്‍ ഇക്കാര്യം നാട് മുഴുവന്‍ പാടിനടക്കുന്നത് സതീശന് ഒരു വത്രമാക്കി. അതോടെ അവന്റെ അങ്ങോട്ടുള്ള പോക്കിനെ മറ്റ് നാട്ടുകാരും കളിയാക്കാൻ തുടങ്ങി. അതൊരു പതിവായപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു.
“ ടീച്ചറെ… ഞാനിനി ഇവിടേക്ക് വരുന്നില്ല… വെറുതെ ഞാൻ കാരണം ടീച്ചറെ പറ്റി നാട്ടുകാര് ഓരോന്ന് പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ വയ്യ…”
“ നീ അതൊന്നും കാര്യമാക്കേണ്ട മോനെ. ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ലാതെ കലുങ്കിൽ ഇരിക്കുന്ന വഷളന്മാർക്ക് എപ്പഴും ഓരോന്നിങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കണം. പക്ഷേ നമുക്ക് നമ്മളെ അറിയാമല്ലോ.” അതും പറഞ്ഞ് അംബിക അവന്റെ നെറുകയില്‍ ഉമ്മ വെച്ചു.
ഇതിനിടയിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടായിരുന്നു കണ്ണന്റെ അച്ഛന്റെ വിയോഗം. അപ്രതീക്ഷിതമെന്ന് പറയാന്‍ പറ്റില്ല. കുടിച്ചുകുടിച്ച് കരളൊക്കെ എന്നേ ദ്രവിച്ചിരുന്നത് അയാളോ കണ്ണനോ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ആകെയുള്ള രക്തബന്ധത്തിന്റെ അവസാനത്തോടെ ഒരുതരം വിഷാദരോഗം അവനെ ബാധിച്ചു. ആരോടും ഉരിയാടാതെ, സ്കൂളിൽ വരാതെ വീട്ടില്‍ കുത്തിയിരുന്ന കണ്ണനെ ഒടുവില്‍ പാടുപെട്ടാണ് അംബിക സ്വന്തം വീട്ടിലെത്തിച്ചത്. എക്സാം അടുത്ത് വന്ന ആ സമയത്ത് രാത്രി പത്ത് മണി വരെ കണ്ണനെ അംബിക വീട്ടിലിരുത്തി പഠിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. എന്നാലും എത്ര നിർബന്ധിച്ചും അവൻ ആ വീട്ടില്‍ അന്തിയുറങ്ങിയില്ല. ഒറ്റയ്ക്കാണെങ്കിലും എത്ര വൈകിയാലും പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് വന്ന് കിടക്കും.
എന്നാലും പത്ത് മണി വരെ കണ്ണൻ ടീച്ചറുടെ വീട്ടിലാണ്. ഒരു നിശ്ചിത സമയത്ത് അരമണിക്കൂർ അവിടെ പവർകട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ സമയത്ത് മാത്രം പഠിത്തത്തിന് ഇടവേള നൽകി അവനോട് കുറച്ച് നേരം അവളുടെ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നോളാൻ പറയും. പൂർണ്ണവെട്ടത്തിൽ പഠിച്ചാൽ മതിയെന്നാണ് ടീച്ചറുടെ ഭാഷ്യം.
അങ്ങനെയൊരു രാത്രി അവിടെക്കിടന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോയപ്പോഴാണ് അവന്റെ ഉപബോധമനസ്സിൽ വീണ്ടും ലൈംഗികചിന്തകൾ തലപൊക്കിയത്. അച്ഛന്റെ മരണത്തിന് ശേഷം ആദ്യമാണ് അങ്ങനെ. രാത്രിയില്‍ ഒരജ്ഞതസുന്ദരി അടിവെച്ച് അടിവെച്ച് വന്ന് അവന്റെ കട്ടിലിൽ വന്നിരിക്കുന്നതായി സ്വപ്നമുണ്ടായി. കുറേക്കൂടിയായപ്പോൾ അത് താനാദ്യമായി നഗ്നത കണ്ട മായേച്ചിയാണെന്ന് വെളിപ്പെട്ടു. ഗോതമ്പിന്റെ നിറമാണ് അവൾക്ക്. ഒരിക്കൽ കുഞ്ഞിന് പാല് കൊടുക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളെങ്കിലും അവളുടെ ആകൃതിയൊത്ത മുലകളും അവയ്ക്ക് നടുവിലെ ഒറ്റരൂപാ വണ്ണത്തിലുള്ള തവിട്ട് കണ്ണുകളും കണ്ണന്റെ സങ്കല്പത്തിൽ എവിടെയോ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു. ആ രാത്രിയില്‍ മായേച്ചി പൂർണ്ണമനസ്സോടെ അവരെ കാണാൻ തരുന്നതും മുലകളിൽ ഞെക്കാൻ സമ്മതിക്കുന്നതും കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് മുലക്കണ്ണുകള്‍ തന്നെക്കൊണ്ട് ഈമ്പിക്കുന്നതും ഒക്കെ അവൻ സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ടു. അങ്ങനെ ദീർഘനാൾ കൂടി അവനൊരു സ്ഖലനമുണ്ടായി. അച്ഛന്റെ മരണത്തിന് ശേഷം അവൻ വാണമടിച്ച് തുടങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു. സ്വപ്നസ്ഖലനത്തിന്റെ സുഖത്തിൽ അവന്റെ അരക്കെട്ട് വെട്ടവേ പെട്ടെന്നാണ് സതീശന് ആക്രോശിച്ചോണ്ട് അവിടേക്ക് വന്നതും അവന്റെ കഴുത്തിന് പിടിച്ച് തല ചുവരിലടിപ്പിച്ചതും!
ഒരു നിലവിളിയോടെ കണ്ണൻ കിടക്കയിൽ നിന്ന് വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഹാളിലിരുന്ന അംബിക ഓടിവന്നു.
“ എന്താ… എന്താ പറ്റിയെ? എന്തേലും സ്വപ്നം കണ്ടോ നീയ്?” അവൾ ആധി പൂണ്ട് അവനെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.
ഇരുട്ടുവാക്കിൽ അവന്റെ നിക്കറിൽ തന്നെയാണ് അവളുടെ കൈ മുട്ടിയത്. കൈത്തണ്ടയിൽ പശ പോലെ എന്തോ പറ്റിയതും അവളൊന്ന് അമ്പരന്നു. മണപ്പിച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ വഴുക്കലും ഒരുതരം വെടക്ക് മണവും. സംശയിച്ച് ഒന്നൂടി ഘ്രാണിച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ ഏറെ നാളായി അവൾക്ക് അന്യമായ ആ മണം… പുരുഷശുക്ലത്തിന്റെ ഗന്ധം അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. മുഖമൊന്ന് വല്ലാതെയായി.
“ കണ്ണാ…” ആ ഇരുട്ടിൽ അവളവൻ്റെ മുഖം താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി. പക്ഷേ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഉൾക്കണ്ണിൽ അവൾക്ക് കാണാമായിരുന്നു. ഉള്ളിലറിയാതെ തികട്ടി വന്ന നീരസം പെട്ടെന്ന് തന്നെ അലിഞ്ഞില്ലാതായി. അവന്റെ കവിളിൽ മെല്ലെ തലോടി അവൾ പറഞ്ഞു.
“ സാരമില്ലെടാ… ടീച്ചർക്ക് മനസ്സിലായി. മോൻ സ്വപ്നം കണ്ടതാണല്ലേ..” അവളവനെ നെഞ്ചിൽ ചേർത്തമർത്തി.
“ എന്തായാലും വന്നിരുന്ന് പഠിക്ക്. നാളെയൊരു ചരട് ജപിച്ച് വാങ്ങി കെട്ട് കേട്ടോ… അപ്പൊ ഇങ്ങനത്തെ സ്വപ്നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല.”
പക്ഷേ ചരട് കെട്ടിയിട്ടും പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങളിലും മായേച്ചി ആവർത്തിച്ചു. മുമ്പൊരിക്കലും ഇല്ലാത്തവണ്ണം അവൾ പാല് ചുരത്തുന്ന മുലകളുമായി അവനെ സന്ദർശിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. വശ്യതയാർന്ന നോട്ടത്തോടെ മുടിയൊരു ഭാഗത്തേക്ക് എടുത്തെറിഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവനിലേക്ക് ചരിഞ്ഞുകിടന്നു. എന്നിട്ട് അർദ്ധനഗ്നമായ തന്റെ മുലകളിലൊന്നിനെ ആ കൗമാരക്കാരന്റെ വായിലേക്ക് തിരുകിക്കൊടുത്തു.
താനത് ഈമ്പിക്കുടിക്കുന്നതും മറ്റേത് ഞെരിച്ചുടയ്ക്കുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ട് കണ്ണൻ സ്വയറിയാതെ കട്ടിലില്‍ കമഴ്ന്നുകിടന്ന് അരക്കെട്ടുരച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.
അവന്റെയാ പരാക്രമം കണ്ട് ‘സ്വപ്നമായ’ പുഞ്ചിരി വിടാതെ തന്നെ അവന്റെ നിക്കറിനുള്ളിൽ നിന്നും കള്ളക്കണ്ണനെ പുറത്തേക്കെടുത്തു. എന്നിട്ട് മെല്ലെ തൊലിച്ചടിച്ച് കൊടുത്തു. ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള അവളുടെ കൈ കൊണ്ട് ചുട്ടുപഴുത്ത ഇരുമ്പ് കമ്പി പോലുള്ള അവന്റെ കുണ്ണക്കുട്ടനെ പിടിച്ച് അവൾ നന്നായി വാണമടിച്ച് കൊടുത്തു. അവളുടെ കരവിരുതിൽ ത്രസിക്കുന്ന കുണ്ണയുമായി ചേച്ചിയുടെ മുലകൾ അവൻ കൂടുതൽ ആർത്തിയോടെ വലിച്ചുകുടിച്ചു. മായയുടെ കൈ അതിവേഗം ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവില്‍ അവന്റെ കുണ്ണക്കുട്ടൻ അവളുടെ കൈയിൽ പാല് തിളച്ച് തൂവിയപ്പോഴാണ് അവൾ നിർത്തിയത്. രതിമൂർച്ഛയുടെ ഞെട്ടലോടെ അവനാ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് ഉണർന്നെഴുന്നേറ്റ് നോക്കുമ്പോള്‍ അരികിൽ ചേച്ചിയില്ല. നിക്കറിൽ പതിവുപോലെ വഴുവഴുപ്പുള്ള ദ്രാവകം പരന്നൊഴുകുന്നു. ദൈന്യതയോടെ കുറെ നേരം അവനാ കിടപ്പ് തുടര്‍ന്നു.
കറണ്ട് വന്നിട്ടും അവനെ കാണാഞ്ഞിട്ട് അംബിക പഠിക്കാന്‍ വിളിക്കാൻ വന്നു. അവന്റെ വിമ്മിഷ്ടപ്പെട്ടുള്ളയാ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ പോലെ തോന്നി.
“ എന്ത് പറ്റി?” കട്ടിലില്‍ അവനോട് ചേർന്നിരുന്ന് അവൾ ചോദിച്ചു.
“ ഒന്നുമില്ല… ചെറിയ വയറുവേദന…” അവൻ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
“ നോക്കട്ടെ” അവൾ അവന്റെ വയറിൽ തടവിനോക്കി.
“ വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ?”
“ ഇല്ല.”
അവൾ അടിവയറ്റിൽ ഞെക്കിനോക്കി പരിശോധിച്ച് പിന്നെയും കൈ താഴേക്ക് ഇഴച്ചപ്പോൾ തിളച്ചുതൂവിയ പാലിന്റെ വഴുക്കൽ കൈയിൽ പറ്റി. ടീച്ചറുടെ മുഖത്തെ ഭാവവ്യത്യാസം നേരിടാനാവാതെ കണ്ണൻ മുഖം തിരിച്ചു. അവൾ സാധാരണ മട്ടില്‍ പറഞ്ഞു.
“ ങും.. ഇന്നും സ്വപ്നം കണ്ടല്ലേ. സാരമില്ല. ഇനിയെന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ട് വേണം കിടക്കാൻ… അപ്പൊ ഇങ്ങനെയുള്ള സ്വപ്നമൊന്നും കാണില്ല. എഴുന്നേറ്റ് വാ… പഠിക്കാം.”
അതും പറഞ്ഞ് അംബിക എഴുന്നേറ്റ് പോയി. പിന്നെ അവന് ഉടുക്കാർ ഒരു മുണ്ടുടുത്ത് കൊടുത്ത് പഠിപ്പിക്കൽ തുടർന്നു.
പക്ഷേ പിന്നീടുള്ള പല ദിവസങ്ങളിലും പവർക്കെട്ട് കഴിഞ്ഞ് പഠിക്കാൻ വരുന്ന കണ്ണൻ കുണ്ണപ്പാലിൽ കുതിർന്ന നിക്കറുമായി എഴുന്നേൽക്കുക പതിവായപ്പോൾ അംബികയ്ക്ക് സംശയമായി. ഇത് സ്വപ്ന സ്ഖലനമാണോ അതോ അവൻ മനപ്പൂര്‍വ്വം ചെയ്യുന്നതാണോന്ന്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ അവനെന്തിന് ഇവിടെ തന്നെയത് ചെയ്യണം? അതും അവന്റെ വീട്ടില്‍ സൗകര്യമുള്ളപ്പോൾ തന്റെ മുന്നില്‍ ഇത്രയും റിസ്ക്ക് എടുത്ത്? കുറച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അതിനുള്ള ഉത്തരവും അവൾക്ക് കിട്ടി. അതെ, അതാകാനേ വഴിയുള്ളൂ.
“ നീ ഇപ്പോഴും രാത്രിയില്‍ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ടല്ലേ?”
അഞ്ചാം രാത്രിയിലും നിക്കറിന് മുന്നിലെ നനവ് പൊത്തിപ്പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവനെ നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു. അവൻ തലകുനിച്ച് ഒരു കുറ്റവാളിയെപ്പോലെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു.
“ അതോ… അറിഞ്ഞോണ്ടാണോ?” അവൾ കാര്യമായി തന്നെ ചോദിച്ചു. കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഉത്തരമൊന്നും കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ അവളൊരു മുണ്ടെടുത്ത് കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു.
“ നിക്ക് മനസ്സിലാവും കണ്ണാ. അച്ഛൻ മരിച്ചിട്ട് ആറ് മാസമേ ഉള്ളൂ… ആ വീട്ടില്‍ വെച്ച് ചെയ്യണത് പാപമാണെന്നല്ലേ നിന്റെ ഉള്ളില്? അതോർത്ത് വെഷമിക്കണ്ട. ഇനി അറിഞ്ഞോണ്ടാണെങ്കിലും അറിയാതെയാണെങ്കിലും ഇവിടെ വച്ചായിക്കോളൂ. ഈ പ്രായത്തില്‍ എല്ലാവരും ചെയ്യുന്നതേ നീയും ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. മനസ്സിൽ ചീത്തവിചാരം ഒന്നുമില്ലേൽ അതൊന്നും ഒരു തെറ്റായിട്ട് ടീച്ചർ കാണുകയുമില്ല.”
“ ടീച്ചറേ..”
അംബിക അവനെ മുഴുവിക്കാൻ വിട്ടില്ല.
“ എന്റെ മോന് പാപമൊന്നും വിചാരിക്കണ്ട. പക്ഷേ ഇനിയെന്തായാലും നിക്കറിൽ പറ്റിക്കാൻ നിക്കണ്ട. പുതപ്പിലോ മറ്റോ തുടച്ചാൽ മതി. പോണ വഴിക്ക് ആളുകള്‍ കണ്ടാൽ മോശമാ.” അവൾ കുറച്ച് താഴ്ന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ ങും… എന്നിട്ട് കരണ്ട് വന്നാലുടൻ നല്ല കുട്ടിയായിട്ട് ഇരുന്ന് പഠിച്ചോണം, കേട്ടോ…” വാത്സല്യത്തോടെ അവന്റെ മുടി അവൾ പിടിച്ചുലച്ചു.
അവന് എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. ടീച്ചർ അവനെ സ്വന്തം ഉള്ളംകൈയെന്ന പോലെ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം സ്വയംഭോഗം നിർത്തിയതാണെന്നും അതാണ് ഈ സ്വപ്നസ്ഖലനങ്ങൾക്ക് കാരണമെന്നും അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അതും താനൊന്നും പറയാതെ തന്നെ. ഇനി അതല്ല, അറിഞ്ഞോണ്ടാണെങ്കിലും ടീച്ചർക്ക് ഓക്കെയാണ്. അത്രത്തോളം തന്റെ വികാരങ്ങളെ അവർ ഉൾകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇവർ ടീച്ചറല്ല, എല്ലാം മനസ്സിലാക്കുന്ന ദൈവമാണ്.
എന്തായാലും അന്നുമുതൽ അംബികയുടെ അറിവോടെ തന്നെ അവൻ കരണ്ട് പോകുമ്പോഴൊക്കെ ഇരുട്ടിൽ വികാരങ്ങള്‍ അവന്റെ ശമിപ്പിച്ചു. മായേച്ചിയുമായുള്ള അവന്റെ സാങ്കല്പിക സമാഗമങ്ങൾ അംബികയുടെ വീട്ടില്‍ പതിവായി. ചേച്ചിയുടെ മുലകൾ ഞെരിക്കുന്നതായി മനസ്സിൽ സങ്കൽപ്പിച്ച് കുട്ടനെ താലോചിച്ച് കണക്കില്ലാതെ അവനവിടെ പാൽപ്പുഴ ഒഴുക്കി. കറണ്ട്കട്ടിന്റെ ആ അരമണിക്കൂറിൽ വ തന്റെ കിടപ്പുമുറിയിൽ ശിഷ്യൻ രേതസ്സ് ഒഴുക്കുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ അംബിക മെഴുകുതിരിവെട്ടത്തിൽ അവന് പഠിക്കാനുള്ള നോട്ടുകൾ തയ്യാറാക്കി. ഇടയ്ക്കവൻ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് ഒളിച്ചുകേറുന്നത് കണ്ടിട്ടും സാധാരണ ഭാവത്തില്‍ ഇരുന്നു. കണ്ണന് വൃത്തി നിർബന്ധമായിരുന്നു. പുതപ്പിൽ തേച്ചോളാനാണ് പറഞ്ഞെങ്കിലും തന്നെ ടീച്ചറെക്കൊണ്ട് തന്റെ കുണ്ണപ്പാലിന്റെ വിഴുപ്പ് കൂടി അലക്കിക്കുന്നത് ശരിയല്ലെന്ന് അവന് തോന്നി.
ഇത്രയുമൊക്കെ മാറ്റങ്ങൾ നടന്ന് കണ്ണൻ വിഷാദരോഗത്തിൽ നിന്ന് കരകേറിയിട്ടും അംബികയുടെ ആ വലിയ മനസ്സിനെ കാണാതെ അന്നാട്ടുകാർ അതും അന്തിച്ചർച്ചയ്ക്ക് വിഷയമാക്കി.
“ പൊന്നളിയാ.. തന്ത ചത്താലെന്താ… അവന് പുതിയൊരു ഷുഗർമമ്മിയെ കിട്ടിയില്ലേ?”
“ ഷുഗർമമ്മിയോ.. അതെന്താ…?” സതീശന് തല ചൊറിഞ്ഞു.
“ അതേയ്… ഈ പുറംനാട്ടിലൊക്കെ മീശ മൊളയ്ക്കാത്ത പയ്യന്മാർക്ക് ഇങ്ങനെ ചെത്തിനടക്കാൻ ക്യാഷ് കൊടുത്ത് കൊണപ്പിക്കാൻ നടക്കുന്ന ചില കൊച്ചമ്മമാരുണ്ട്. അവരെ പറയുന്നതാ ഷുഗർമമ്മീന്ന്…”
“ ഹൊ… എന്ത് മമ്മിയായാലും ആ ചെറുക്കന്റെ ഒരു യോഗം…. ആ പെണ്ണുമ്പിള്ളയുടെ കെട്ടിയോൻ ഗൾഫിൽ അല്ലേ.. പിന്നെ ആകെയുള്ള മകളും. അവളും നല്ല അടിപൊളി പീസാണെന്നാ കേട്ടത്. അവളൂടി വന്നാല്‍ ചെക്കനെ രണ്ടൂടി പിഴിഞ്ഞെടുക്കും. ഹോ, അവന്റെ കൂതിയിൽ വരച്ച കമ്പുകൊണ്ട് നമുക്കൊക്കെ ഒരേറ് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ!” അറുപതുകാരൻ വറീതിന്റെ നെടുവീര്‍പ്പ്.
“ ചേട്ടൻ വെഷമിക്കണ്ട… അങ്ങനെ നമുക്ക് തിന്നാൻ കിട്ടാത്തതൊന്നും ഒരുത്തനും തിന്നില്ല. അധികകാലം തീറ്റിക്കില്ല ഈ സതീശന്!” അതും പറഞ്ഞ് ഗ്ലാസിൽ ബാക്കിയിരുന്ന മദ്യം ഒറ്റ മോന്തിന് അയാൾ കുടിച്ചുതീർത്തു. എന്നിട്ട് ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി വരുന്ന അംബികയെ വഴിയില്‍ കാത്തുനിന്നു.
“ ടീച്ചറെ…. ടീച്ചറാ ചത്തുപോയ ശിവൻകുട്ടിയുടെ മോന് ഹോം ട്യൂഷൻ എടുക്കുന്നുണ്ടോ?”
“ ആ.. ഉവ്വല്ലോ.. അവൻ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റാണ്.. പഠിക്കാൻ നല്ല കഴിവുള്ള കുട്ടിയാ… ഒന്ന് സഹായിച്ചാൽ ഇത്തവണ ഫുൾ എ പ്ലസ് വാങ്ങും അവൻ…”
പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് അംബിക മറുപടി നൽകിയത്.
“ അവന്റെ കഴിവ്.. പഠിക്കാൻ മാത്രമാണോ… അതോ….”
അർത്ഥം വച്ചുള്ള മറുചോദ്യം കേൾക്കെ അവളുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു.
“ എന്താ സതീശൻ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്… എന്താ നീ ഉദ്ദേശിച്ചത്?”
“ അല്ല… ഈ കെട്ട്യോന്മാര് ഗൾഫിലുള്ള ചിലവളുമാർക്ക് ഇങ്ങനൊരു സൂക്കേട് ഉള്ളതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട്… പിള്ളേരാകുമ്പോ നമ്മടെ ഇഷ്ടത്തിനങ്ങ് നിൽക്കും അല്ലേ…. പ്രത്യേകിച്ച് ഇവൻ…. എന്റെ ഭാര്യ മൊല കൊടുക്കുന്നത് ഒളിഞ്ഞിരുന്ന് നോക്കി വാണം വിട്ട മോനാ. അപ്പോഴേ അറിയാലോ, ചെക്കന് ഈ കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ പണ്ടേ നല്ല ഉത്സാഹമാ. ടീച്ചർക്കാണെങ്കിൽ ദൈവം സഹായിച്ച് എല്ലാം ആവോളം തന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ. വലിച്ചുകുടിക്കാനും പിടിച്ചൊടയ്ക്കാനും.”
വഷളൻ ചിരിയുമായി തന്റെ ശരീരത്തില്‍ ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി അവനത് പറയുമ്പോൾ അംബിക ഒരു നിമിഷം നിന്നുരുകി പോയി. അത് കണ്ടതും അവൻ പറഞ്ഞുകേറി.
“ കള്ളവെടികൾ എളുപ്പം പിടിക്കപ്പെടുന്ന കാലമാ ഇപ്പോൾ… ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചാൽ നല്ലതായിരിക്കും കേട്ടോ..”
“ ഛീ!! എന്ത് വൃത്തികേടാണ് മനുഷ്യാ നിങ്ങളീ പറയുന്നേ… നാണമില്ലേ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയാൻ.. ആരോരും സഹായത്തിനില്ലാത്ത… തന്തയും തള്ളയും മരിച്ച ആ പാവം കുട്ടിക്ക് പഠിക്കാൻ സഹായം ചെയ്യുന്നതിനാണോ ഇങ്ങനൊക്കെ…”
വാക്കുകൾ മുഴുവിപ്പിക്കാൻ പോലും അറപ്പ് തോന്നിപ്പോയി അംബികയ്ക്ക്. കരക്കമ്പികളെ പറ്റി കണ്ണൻ പറഞ്ഞ അറിവുണ്ടെങ്കിലും ഒരധ്യാപികയായ തന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ആരും ഇങ്ങനെ ചോദിക്കില്ലെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ആ വിശ്വാസമാണ് തകർന്നത്. അവളുടെ അസഹ്യത കാൺകെ സതീശന് ആവേശം വർദ്ധിച്ചു.
“ ടീച്ചറെ… കൂടുതൽ അങ്ങ് സഹായം ഒണ്ടാക്കണ്ട കേട്ടോ…. പാതിരാത്രി വരെയുള്ള ഈ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സ് കണ്ടിട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങളാരും പൊട്ടന്മാരല്ല… നീ വല്യ പുണ്യാളത്തിയാകാൻ നിൽക്കേണ്ട…. ഇനീം ഈ കൊടുപ്പ് തുടർന്നാൽ നാറ്റിച്ചു കയ്യിൽ തരും ഞാൻ… ഓർത്തോ….”
ആ ഭീഷണിക്കു മുന്നിൽ നിറകണ്ണുകളോടെ അംബിക നടുങ്ങി നിൽക്കവേ രോഷത്തോടെ ഒന്ന് തുറിച്ചുനോക്കി നിന്ന ശേഷം ആടിയാടി നടന്നകന്നു സതീശന്.
അന്ന് മുഴുവനും അവളാ രംഗം മറക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ഭർത്താവ് കൂടെയില്ലാത്തതിന്റെ തന്റെ ദുഃഖം തീർക്കാൻ ഒരിക്കല്‍ ശൃംഗരിച്ചോണ്ട് വന്നതിന് പണ്ട് ആട്ടിയോടിച്ച് വിട്ട ഒരു ഞരമ്പന്റെ കുത്തിക്കഴപ്പായിട്ട് കണ്ട് അവൾ സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
പക്ഷേ പിറ്റേന്ന് അവളെ കാണാൻ ഒരതിഥി എത്തി. ഒരുപാട് കാലത്തിന് ശേഷം സ്വന്തം വീട്ടിലെത്തിയ അതിഥിയെന്ന് പറയാവുന്ന അംബികയുടെ മകൾ നീതു.
തികഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ കണ്ണനോട് അംബിക ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് നേരത്തെ വരണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന് ആകാംക്ഷയായിരുന്നു.
അവൻ വന്നയുടനെ ചോദിച്ചു.
“ ആരാ ടീച്ചറേ അകത്ത്…?”
“ അത് പറയാം. നിനക്ക് ചായ എടുക്കട്ടെ.”
അതും പറഞ്ഞ് അംബിക അടുക്കളയിലേക്ക് പോയതും ഒരു 22-23 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന യുവതി റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നു. അവൻ അതിശയിച്ചുപോയി. നീതുച്ചേച്ചി. ഫോട്ടോയിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നല്ലാതെ അന്ന് ആദ്യമായിട്ടാണ് കണ്ണൻ അവളെ നേരിട്ട് കാണുന്നത്. ടീച്ചറെപ്പോലെ തന്നെ സുന്ദരിയാണ് നീതുവും. പക്ഷേ ടീച്ചറുടെ അത്രയും തടിയില്ല. പക്ഷേ അവർക്കുള്ള അതേ തുമ്പപ്പൂവിന്റെ നിറം. ഇറുക്കിപ്പിടിച്ച ലെഗ്ഗിംസും ഇറക്കം കുറഞ്ഞ ടീഷർട്ടുമാണ് വേഷം. മോഡേൺ പെണ്ണ് തന്നെ. ഇറുകിയ ടീഷർട്ടിനുള്ളിൽ ഉടയാതെ, ഉലയാതെ… ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന കല്ലൻ മുലകളിലും ലെഗ്ഗിംസിന്റെ ഇടയിലെ ത്രികോണത്തിലുമൊക്കെ അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ പാറി നടന്നപ്പോള്‍ അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പട്ടണത്തിൽ കുറെ കണ്ടിട്ടുള്ളതാണല്ലോ ഇങ്ങനുള്ള നോട്ടങ്ങൾ.
“ കണ്ണന് എന്നെ മനസ്സിലായോ?”
“ ഉവ്വ്. നീതുച്ചേച്ചി അല്ലേ… ടീച്ചർ ഫോട്ടോ കാണിച്ച് തന്നിട്ടുണ്ട്.” അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ അച്ഛൻ മരിച്ചെന്നറിഞ്ഞു. മൈ കൺഡോളൻസ്സ്. അതിരിക്കട്ടെ, പഠിത്തമൊക്കെ എങ്ങനെ പോകുന്നു?”
“ കുഴപ്പമില്ല ചേച്ചി. ടീച്ചറുണ്ടായതുകൊണ്ട് എല്ലാം സിസ്റ്റമാറ്റിക്കാ. ചേച്ചിയുടെയോ? തിരുവനന്തപുരത്ത് നിന്ന് എപ്പൊ വന്നു?”
“ അതൊക്കെ വന്നു.” അവളൊന്ന് നിർത്തി.
“ പിന്നേ.. ഞാൻ വന്നതേ, കണ്ണനെ ഒന്ന് കാണണമെന്ന് കരുതിയാ.”
“ എന്താ ചേച്ചി?”
അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് ഒന്ന് എത്തിനോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു.
“ പറയുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും തോന്നരുത്. ഇനി കണ്ണൻ ഈ വീട്ടിൽ വരരുത്. ഇയാളെയും അമ്മയെയും പറ്റി നാട്ടുകാര് പലതും പറയുന്നുണ്ട്. എന്റെ കല്യാണം ഏകദേശം സെറ്റായിരിക്കുകയാണെന്ന് അറിയാമല്ലോ. ഞാനായിട്ട് കണ്ടെത്തിയ ആളാ. രണ്ട് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ് നടത്താനാ ഉദ്ദേശിച്ചേക്കുന്നത്. ഈ അവസ്ഥയില്‍ പെണ്ണിന്റെ അമ്മയെപ്പറ്റി നാട്ടില്‍ ഓരോ സംസാരമുള്ളത് പയ്യന്റെ വീട്ടുകാരുടെ ചെവിയിലെത്തി എന്റെ ജീവിതം കൂടി നശിപ്പിക്കണോ?”
കണ്ണൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവനിത് അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു. നീതുവിനെ കണ്ടതിന്റെ എല്ലാ സന്തോഷവും തകർന്നു.
“ ചിലതൊക്കെ അച്ഛനോടും ആരോ പറഞ്ഞുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അച്ഛനും ഇതുതന്നെയാ നിന്നോട് പറയാന്‍ പറഞ്ഞത്.”
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എഴുന്നേറ്റ് ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും അംബിക ഓടിവന്നു.
“ നീയെങ്ങോട്ടും പോകണ്ട കണ്ണാ. ഇവൾ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഞാന്‍ കേട്ടു. ഇത്രയും കാലം എന്നെ തനിച്ച് ജീവിക്കാൻ വിട്ടിട്ട് ഇപ്പൊ കേറിവന്ന് ഓരോന്ന് പറയുന്ന ഇവടെ വാക്കിനോട് എനിക്ക് പുച്ഛം മാത്രമേയുള്ളൂ.”
“ ഓഹോ… അതിനുള്ള പ്രതികാരമായിരുന്നോ കണ്ടവന്മാരെ എപ്പോഴും വീട്ടിൽ വരുത്തി സൽക്കരിച്ച് ആളുകൾക്ക് ചിരിക്കാനുള്ള വകയുണ്ടാക്കി കൊടുക്കുന്നത്?” നീതു പുച്ഛിച്ച് ചിരിച്ചു.
“ ച്ഛി.. നിർത്തെടി… നിന്റെ അച്ഛനെന്ന് പറയുന്ന മനുഷ്യന്‍ എന്നെയിവിടെ ആക്കിയിട്ട് അവിടെ ചെയ്യുന്നതൊക്കെ പൊന്നുമോൾക്കും അറിയാവുന്നതാണല്ലോ. അതൊന്നും ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ഈ ഉത്സാഹമില്ലല്ലോ. അതെങ്ങനെയാ.. അപ്പൊ തന്തപ്പടീടെ കാശ് വേണം! ആയിക്കോ.. പക്ഷേ അതിന് തള്ള മരിച്ച ഒരു കൊച്ചിനോട് ഞാനിത്തിരി സ്നേഹം കാണിച്ചതിന് ഇങ്ങനെ ഉരുകേണ്ട കാര്യമില്ല!”
കണ്ണൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു.
“ വേണ്ട ടീച്ചറേ… എന്നെ ചൊല്ലി നിങ്ങളാരും വഴക്കിടണ്ട. ഞാൻ കാരണം ടീച്ചറുടെ കുടുംബത്തിലൊരു പ്രശ്നം ഉണ്ടാകരുത്. എനിക്കത് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇനി ഞാൻ ആർക്കുമൊരു ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ല.” അവൻ ഗദ്ഗദത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ ബുദ്ധിമുട്ടോ? കണ്ണന് അറിയുമോ, കഴിഞ്ഞ ആറേഴ് വർഷമായി ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റയ്ക്കാ. ഇവളുടെ അച്ഛനെന്ന് പറയുന്നയാൾ രണ്ട് വർഷത്തിലൊരിക്കൽ ഒരു ചടങ്ങ് പോലെ വന്നിട്ട് പോകും. പിന്നെ കടമ തീർക്കാൻ വർഷത്തിൽ കുറച്ച് ഫോൺ കോള്. ഇടയ്ക്കിടെ ഓരോ മെസ്സേജ്. തീർന്നു! അതാണ് ഞാനും അങ്ങേരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം. ആകെയുള്ള ഒരാശ്വാസം ഇവളായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്ത് ചെകുത്താൻ ബാധിച്ചതാണെന്ന് അറിയില്ല. ഇവളും എന്നിൽ നിന്ന് എന്നോ അകന്നു. പ്ലസ് ടൂവിന് മനപ്പൂര്‍വ്വം ദൂരെ ചേർന്നതും അത് കഴിഞ്ഞ് അവിടെ കണ്ടവന്റെ കൂടെ ലിവിംഗ് ടുഗതർ നടത്തിപ്പോഴൊന്നും ഇവൾക്ക് ഈപ്പറഞ്ഞ നാണക്കേടും മാനക്കേടും ഇല്ലായിരുന്നു. അമ്മയെന്നൊരു ജീവി ഇവിടുണ്ടെന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല ഇവള്. ആ അവൾ ഇന്നലെ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം വന്ന് കേറിയപ്പോഴേ ഞാനൂഹിക്കണമായിരുന്നു. സ്നേഹം കൊണ്ടല്ല, എന്തോ ദുരുദ്ദേശ്യം കൊണ്ടാണെന്ന്. ഇനി നീ പറ, ഇവരെയൊക്കെ ഇനിയും എന്തിനാ ഞാൻ നോക്കിയിരിക്കുന്നത്? ഇവളുടെ വാക്കും കേട്ട് എൻ്റെ മോൻ ഇവിടെയിനി കാല് കുത്തില്ലെങ്കിൽ പിന്നെയീ ടീച്ചറമ്മ ജീവനോടെ ഉണ്ടാവില്ല. ചങ്കിൽ തട്ടിയാ ഈ പറേന്നത്..” അംബിക ഉറച്ച സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞുതീർത്തു.
“ ടീച്ചറമ്മേ! അരുത്, ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുക പോലും ചെയ്യല്ലേ. അറിയോ? അച്ഛൻ മരിച്ചയന്ന് ഈ നശിച്ച നാട്ടിൽനിന്ന് പോകാനൊരുങ്ങിയതാ ഞാൻ. ഇവിടെ എന്നെ പിടിച്ചുനിർത്തിയ ഒരേയൊരു ഘടം ടീച്ചറാ… ഇനി ടീച്ചറൂടി എന്നെ വിട്ട് പോയാൽ… പിന്നെ ഞാനെന്തിനാ ഇവിടെ? വേണ്ട, മതി. ഇനി ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും എനിക്കൊന്നുമില്ല. ടീച്ചറെ വിട്ട് ഞാനൊരിടത്തോട്ടും പോകില്ല.” നീതുവിനെ നോക്കി തറപ്പിച്ചാണ് അവനത് പറഞ്ഞത്.
“ ദേ ചെക്കാ… നീയും ഈ തള്ളയും കാരണം എന്റെ ജീവിതം കുട്ടിച്ചോറായാൽ, രണ്ടിനേയും കൊണ്ട് എന്റെ ശവം തീറ്റിക്കും. പറഞ്ഞില്ലെന്ന്, വേണ്ട.” നീതു കലി തുള്ളി അകത്തേക്ക് പോയി എടുക്കാനുളളതൊക്കെ എടുത്ത് ഇറങ്ങിപ്പോയി. അന്നാണ് കണ്ണൻ അവളെ ആദ്യമായും അവസാനമായും കാണുന്നതും.
കാലം കടന്നുപോയി. മകൾക്ക് പോലും അവരുടെ ബന്ധം ഉലയ്ക്കാനായില്ല. കണ്ണൻ കോളേജിൽ ബി.എയ്ക്ക് ചേർന്നു. ഇപ്പോൾ നാട്ടുകാരുടെ സംശയം കോളേജിൽ ഇംഗ്ലീഷ് ലിറ്ററേച്ചർ പഠിക്കുന്ന കണ്ണന് ബയോളജി പഠിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചർ എന്ത് ട്യൂഷനാണ്‌ എടുക്കുന്നതെന്നാണ്. അതോർത്ത് ഉറക്കം പോയ നാട്ടുകാരെ തക്കം പാർത്തിരുന്ന സതീശന് ഒരു രാത്രിയില്‍ അംബികയുടെ വീടിന് ചുറ്റും വിളിച്ചുകൂട്ടി.
“ ഇങ്ങോട്ട് ഇറക്കിവിടെടീ അവനെ… രാത്രി 10 മണി കഴിഞ്ഞിട്ടും അവന്റെ ‘ബയോളജി’ നീ തീർത്തുകൊടുത്തില്ലേ? ഇത്രേം സ്റ്റാമിനയോ?”
“ സംഗതി ജോറായി കേട്ടോ. ഇതിപ്പൊ കുറെ വർഷമായി സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസെന്നും പറഞ്ഞ് ഈ ചെക്കൻ രാത്രി സമയങ്ങളിൽ ഈ വീട്ടിൽ കേറിയിറങ്ങുന്നു. അന്നേ സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ വ്യക്തമായല്ലോ.” ആരോ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
“എന്നാലും ടീച്ചറാള് പുലിയാണ് കേട്ടോ. ഗൾഫിലുള്ള ആ പാവം കെട്ട്യോൻ ഇതറിയുമ്പോ കേറി വല്ല കടുംകയ്യും ചെയ്യുമോന്നാ.”
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ കമന്റുകൾ കേൾക്കെ കതക് അടച്ച് ഉള്ളിലിരുന്ന അംബിക ആകെ പരിഭ്രാന്തയായിപ്പോയിരുന്നു. വേച്ച് വീഴാൻ തുടങ്ങിയ അവളെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു കണ്ണൻ.
ആളുകൾ കൂവിവിളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴേക്കും പുറത്ത് പോലീസ് ജീപ്പ് വന്നുനിന്നു. അതുകണ്ടതും സതീശന്റെ മിഴികൾ ഒന്ന് തിളങ്ങി. ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ എസ് ഐയും മറ്റ് പോലീസുകാരും വീടിന് മുന്നിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ അയാൾ അരികിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു.
“ സാറേ… ഇത് ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയ പരിപാടിയല്ല. കൊല്ലം കുറെയായി ആ ചെക്കന് ബയോളജി പറഞ്ഞുകൊടുക്കാനാണെന്ന് പറഞ്ഞ് രാത്രി മൊത്തം അവനെ വീട്ടിൽ വിളിച്ചുകേറ്റുന്നു. അന്ന് പിന്നെ പറഞ്ഞാൽ സദാചാരമായിപ്പോകും. ഗുരുശിഷ്യബന്ധം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് നമ്മളെ ഊമ്പനാക്കും. പക്ഷേ ഇപ്പൊ കോളേജിൽ ബി.എയ്ക്ക് പഠിക്കുന്ന ഇവൻ എന്തുണ്ടാക്കാനാ രാത്രി ട്യൂഷനെടുക്കുന്നത്? ചെന്ന് ചോദിക്ക് സാറെ.”
സതീശന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടുകൊണ്ട് എസ്ഐ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.
“ അതിരിക്കട്ടെ, ഇവരെ പൂട്ടിയിടാൻ നിങ്ങൾക്കാരാ അനുവാദം തന്നത്?”
“ അവരെയാരും പൂട്ടി ഇട്ടിട്ടൊന്നുമില്ല.. ആൾക്കാര് കൂടിയപ്പോ അകത്തുനിന്നും ഡോർ ലോക്കാക്കിയേക്കുവാ. നാണംകെട്ട കൂട്ടം.” സതീശന് അറപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
“ ഓക്കെ, താനൊന്ന് മാറിക്കേ… ടീച്ചറേ, ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നേ.. ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് അതുകഴിഞ്ഞ് സംസാരിക്കാം.” എസ് ഐ കതകിൽ മുട്ടി.
അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ വീടിന്റെ മുൻവാതിൽ തുറന്നു. എല്ലാവരും ആർത്തിയോടെ എത്തിയൊളിഞ്ഞു ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കവേ അംബികയുമായി അവൻ പതിയെ പുറത്തേക്ക് വന്നു. അതുകണ്ട് ചുറ്റും കൂടിയവർ കൂകിവിളിക്കുമ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ആ രംഗങ്ങൾ മൊബൈലിൽ പകർത്താനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു.
“ അകത്തൂന്ന് പൂട്ടിയോണ്ട് തുണിയും കോണാനുമൊക്കെ ഉടുക്കാൻ ആവശ്യത്തിന് സമയം കിട്ടി. അല്ലേ ടീച്ചറേ…” വഷളൻ ചിരിയുയോടെ സതീശന് ചോദിച്ചു.
“ അംബികേ… പയ്യന്മാർക്ക് മാത്രേ അവസരമുള്ളോ… ഞങ്ങളെ കൂടി പരിഗണിക്കണേ…” വയസ്സൻ വറീതേട്ടൻ കമന്റടിക്കുമ്പോൾ അംബിക ഭയന്ന് കണ്ണന്റെ തോളില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ച് നിന്നു. കണ്ണന്റെ മുഖം കോപം കൊണ്ട് ചുവന്നു. അവൻ എസ് ഐയോട് ചോദിച്ചു.
“ സാർ.. ഇത് എന്താണ്…? ടീച്ചറുടെ സ്റ്റുഡന്റായിരുന്നു ഞാൻ. ആരോരുമില്ലാത്ത എനിക്ക് വേണ്ടുന്ന ധൈര്യവും പിന്തുണയുമൊക്കെ തന്ന് ഇത്രയും വരെ എത്തിച്ച ടീച്ചർ ഞാന്‍ കാരണം ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോൾ അവരുടെ കാര്യം സ്ഥിരമായി തിരക്കാൻ വരുന്നതാണോ ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ്?”
ദയനീയമായ അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് എസ്ഐയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ അംബികയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ അംബിക പ്രഭാകർ… അല്ലേ…”
ആ ചോദ്യത്തിന് അതെ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ തലയാട്ടി.
“ ഹസ്ബന്റ് പ്രഭാകര്‍… ബഹറിനിൽ വർക്ക് ചെയ്യുന്നു.”
“അതെ സാർ…”
പുഞ്ചിരി മായാതെ തന്നെ എസ്ഐ ആൾക്കൂട്ടത്തിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ അതേയ്, ആരാ ഈ വിവരം കൃത്യമായി പോലീസിനെ അറിയിച്ചത്? ഒന്ന് മുന്നിലേക്ക് വന്നാട്ടെ.”
ആ ചോദ്യം കേൾക്കെ ഒരു വിജയിയുടെ ഭാവത്തോടെ സതീശന് പതിയെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു.
“ സാർ.. ഞാനാണ് വിളിച്ചത്.. അതെന്റെ പൗരധർമ്മമാണല്ലോ.”
“ ഓഹോ, എന്താ ഒരു പൗരധർമ്മം! ആട്ടെ.. ഈ വീടിനുള്ളിൽ എന്ത് അനാശാസ്യമാണ് സാർ കണ്ടത്?”
ആ അപ്രതീക്ഷിത ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ സതീശന് ഒന്ന് പതറി..
“അത് പിന്നെ സാർ… ഈ ചെക്കൻ എന്നും രാത്രി ഇവിടെ…..”
അയാളുടെ പതർച്ച അൽപനേരം നോക്കി നിന്ന ശേഷം എസ്ഐ ചുറ്റും കൂടിയവർക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ ഈ വീട്ടിൽ ഇവർ ഈ പയ്യനുമായി എന്ത് അവിഹിതം നടത്തിയെന്നാണ് നിങ്ങൾ പറയുന്നത്? അനാവശ്യമായ എന്തെങ്കിലും നേരിൽ കണ്ടവർ ഇക്കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടോ?”
ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ആർക്കും തന്നെ മറുപടിയില്ലായിരുന്നു. അത് കണ്ടപ്പോൾ വീണ്ടും അംബികയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു അയാൾ.
“ ടീച്ചർ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച എസ് പി ഓഫീസിലും വനിതാ കമ്മീഷനിലും ഒരു പരാതി കൊടുത്തിരുന്നല്ലോ. സതീശന് എന്നൊരാൾ ഫോണില്‍ വിളിച്ച് നിരന്തരമായി ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നെന്ന് കാണിച്ച്… അന്ന് മുതൽ ഇവൻ ഞങ്ങളുടെ നിരീക്ഷണത്തിലായിരുന്നു. ഇവൻ നിങ്ങളോട് അപമര്യാദയായി സംസാരിച്ചതിന്റെ ഫോൺരേഖകളുണ്ട്. ഉടൻ വേണ്ട ആക്ഷൻ എടുക്കാനാണ് മുകളീന്നുള്ള ഇൻസ്ട്രക്ഷൻ..”
എസ്ഐയുടെ മറുപടിയിൽ സതീശൻ വിറളി പോകവേ കണ്ണന്റെയും അംബികയുടെയും മിഴികളിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ തിളക്കം വച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഒരു നിമിഷം ആശ്വാസത്തോടെ പരസ്പരം നോക്കി നിന്നുപോയി അവർ. പണി പാളിയെന്നറിഞ്ഞ് പതിയെ പിന്നിലേക്ക് ചുവടുകൾ വച്ച സതീശനെ പോലീസ് കോളറിന് പിടിച്ച് പൊക്കി. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അംബികയുടെ മൊഴിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അയാളെ വിലങ്ങു വച്ചു.
“ സാറേ, ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. ഇവളുടെ തൊലിവെളുപ്പും മേനിക്കൊഴുപ്പും കണ്ട് സാറിന്റെയും കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ചോ?”
ചെകിടു പൊട്ടുമാറ് ഒരടിയായിരുന്നു അതിന് എസ്ഐയുടെ മറുപടി. അതോടെ ആൾക്കൂട്ടം നാലുപാടും ചിതറിയോടി.
“ നീയിവർക്ക് വാട്ട്സാപ്പിൽ അയച്ച അശ്ശീലചിത്രങ്ങളും ഭീഷണി സന്ദേശങ്ങളും നാളെ കൃത്യമായി മജിസ്ട്രേറ്റിന്റെ മുന്നില്‍ എത്തിക്കുന്നുണ്ട്. ജാമ്യം കിട്ടുമെന്ന് പോലും വിചാരിക്കണ്ട നീ.. വനിതാകമ്മീഷന്‍ ഇടപെട്ട കേസാ… രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ പോലും പൊങ്ങില്ല.”
“ ങേ… അതിന് ഞാനെപ്പൊ ഇവർക്ക് മെസ്സേജും അശ്ശീലചിത്രങ്ങളും അയച്ചു?!” സതീശന് വിലങ്ങിട്ട കൈ കൊണ്ട് തല ചൊറിഞ്ഞു.
അതുവരെ അടങ്ങിനിന്ന കണ്ണൻ മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് സതീശന്റെ കരണത്തൊന്ന് കൊടുത്തു. വർഷങ്ങളായി തന്റെ ജീവിതം പരിഹാസ്യമാക്കിയതിന്റെ പലിശയും കൂടി ചേർത്ത്.
“സാറേ… ഈ ചെറ്റയെ വെറുതെ വിടരുത്. ഇവൻ കാരണമാ എന്റെ ജീവിതം തകർന്നത്. നാലാളുടെ മുന്നില്‍ തലയുയർത്തി നടക്കാൻ പറ്റാതെ കുടിച്ച് കുടിച്ച് എന്റെ അച്ഛൻ പോയത്.” അവൻ നിലവിട്ട് അലറി.
18 വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുള്ള ഈർക്കിലിപ്പയ്യന്റെ ഉള്ളില് ഇത്രയും രോഷം ഒളിഞ്ഞിരുന്നെന്ന് അന്നാണ് അന്നാട്ടുകാർ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. സംഗതി പന്തിയല്ലെന്ന് കണ്ട് ഓരോത്തരായി പതിയെ പിരിഞ്ഞു. സതീശനുമായി ജീപ്പ് അകലുമ്പോൾ ആശ്വാസത്താൽ കണ്ണന്റെ തോളിൽ ചാരിനിന്നു അംബിക.
അന്ന് അവൾ നന്നായി ഉറങ്ങി. പക്ഷേ ആ ആശ്വാസത്തിന് ഏതാനും മണിക്കൂറുകളുടെ ആയുസ്സേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഇരുട്ടിവെളുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് മറ്റൊരു ദുരന്തം തങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെന്ന് ഇരുവരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. രാത്രി മൂന്ന് മണിയോടെ കണ്ണന്റെ ഫോണിലേക്ക് നിർത്താതെയുള്ള അംബികയുടെ വിളിയാണ് അവനെ ഉണർത്തിയത്.
നീതു തിരുവനന്തപുരത്തെ ഫ്ലാറ്റിൽ തീ കൊളുത്തി ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിച്ചത്രേ! ദേഹമാസകലം പൊള്ളലുണ്ട്.
വാവിട്ട് കരയുന്ന അംബികയുമായി കണ്ണൻ തിരുവനന്തപുരത്ത് അവളെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്ത ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. അവനെ അവരുടെ ബന്ധുക്കള്‍ കണ്ടാലുള്ള പ്രതികരണം എന്താവുമെന്ന് അറിയാത്തതിനാൽ ടീച്ചറെ മാത്രം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ട് അവൻ പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിൽ കാത്തിരുന്നു.
സംഭവിച്ചതൊക്കെ പതിയെ വ്യക്തമായി. അന്ന് അംബികയെയും കണ്ണനെയും വളഞ്ഞ നാട്ടുകാരിൽ ആരോ ക്യാമറയില്‍ പകര്‍ത്തിയ ആ രംഗങ്ങളുടെ ചില ഭാഗങ്ങള്‍ മാത്രം നീതുവിന്റെ ഭാവി വരന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് അയച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. അതോടെ വഴി വിട്ട് നടക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുള്ള കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് അവർക്ക് ബന്ധത്തിന് താല്പര്യമില്ലെന്ന് അറിയിച്ചത്രേ. ഏറെക്കാലമായി ഒന്നിച്ച് കൂടെ കിടന്ന കാമുകനും ഇക്കാര്യത്തില്‍ അവളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തിയത് നീതുവിന് താങ്ങാവുന്നതിനും അപ്പുറമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് അവരുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഈ കടുംകൈയ്ക്ക് മുതിർന്നത്. മണിക്കൂറുകൾ കടന്നുപോകുമ്പോഴും നീതുചേച്ചിക്ക് ഒന്നും പറ്റരുതെന്ന് മാത്രമായിരുന്നു കാറിലിരുന്നോണ്ടുള്ള അവന്റെ പ്രാർത്ഥന.
നേരം വെളുത്തു. പക്ഷേ അവളെ കാണാൻ പോയ അംബിക മടങ്ങിവന്നപ്പോൾ ഉച്ചയോട് അടുത്തിരുന്നു. കണ്ണന്റെ അരികിലേക്ക് എത്തിയ അവളുടെ മനസ്സാകെ കലങ്ങി മറിയുന്നത് അവളെ പരിചയം ഇല്ലാത്തവർക്ക് പോലും മനസ്സിലാവുമായിരുന്നു. കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കണ്ണുകളിലും പാറിപ്പറന്ന മുടിയിഴകളിലും അവരെയൊരു ദുഃഖപുത്രിയെപ്പോലെ തോന്നിച്ചു. അവന് സങ്കടം തോന്നി.
“ എന്താ ടീച്ചറെ… നീതുച്ചേച്ചിക്ക് എങ്ങനെയുണ്ട്?”
“ അവൾക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെടാ… ചെറിയ പൊള്ളലുണ്ട്. ഇപ്പൊ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി. ഒരാഴ്ച കിടക്കേണ്ടിവരും.” അവൾ മെല്ലെ മൂക്ക് തുടച്ചു.
“ ഹാവൂ, ഭഗവതി കാത്തു. എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു ഒന്നും പറ്റില്ലെന്ന്. എവിടെയാ പൊള്ളൽ? ഉടനെ കരിയില്ലേ?”
അംബിക മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവളുടെ മനസ്സ് ആകെ പ്രക്ഷുബ്ധമായിരുന്നു. വീണ്ടുവിചാരങ്ങളുടെ ഒരു പോരാട്ടം തന്നെ മനസ്സിൽ അവനെ അറിയിക്കാതെ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചുനേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കുശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു.
“ കണ്ണാ, ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ…? നീ വീട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ. നല്ല ദൂരമില്ലേ? ഇപ്പൊ തിരിച്ചാലേ ഇരുട്ടുമ്പോഴേക്കും വീടെത്തൂ.”
“ എന്താ ഈ പറയുന്നത്? ടീച്ചറമ്മയെ ഒറ്റക്കാക്കിയിട്ട് ഞാൻ പോകാനോ?”
“ ഒറ്റയ്ക്കാകണമെന്നല്ല, ഇവിടിപ്പൊ മോൾക്കരികിൽ ഞാൻ നിൽക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്. നീ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് വന്നാ മതി.”
“ അതെന്തിനാ? ഞാനിവിടെ എവിടെയെങ്കിലും റൂം എടുത്ത് ഒരാഴ്ച നിന്നാൽ പോരെ? ടീച്ചർക്ക് ഇവിടെയെന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യം വന്നാൽ….”
“ കണ്ണാ, പറയുന്നത് കേൾക്ക്. നിനക്ക് യൂണിവേഴ്സിറ്റി എക്സാം ഉള്ളതല്ലേ? അതൂടി മുടക്കണോ? ഇവിടിപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിങ്ങ് വന്നാൽ മതി.”
അതിനോട് പൂർണ്ണയോജിപ്പ് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും അവൻ പിന്നെ എതിര്‍ത്തില്ല. ഡിക്കി തുറന്ന് ടീച്ചറുടെ വസ്ത്രങ്ങളും മറ്റും അടങ്ങിയ ബാഗ് എടുത്തുകൊടുത്തു.
“ ഞാനിത് അങ്ങ് കൊണ്ടുതന്നേനെ. പക്ഷേ ചേച്ചിക്ക് എന്നെ കാണുന്നത് ഇഷ്ടമാകുമോ എന്നറിയില്ല.”
“ ഹ്മം… എന്നെങ്കിലും അവൾ സത്യം മനസ്സിലാക്കും. ഇപ്പോഴും മനസ്സിലാകാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല. അവളുടെ ഗതികേടുകൊണ്ടാ.” അവൾ മൂക്ക് ചീറ്റി.
“ ടീച്ചറമ്മ സങ്കടപ്പെടണ്ട. ഞാനാ എസ്ഐയോട് പയ്യന്റെ വീട്ടുകാരെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങളുടെ സത്യാവസ്ഥ അറിയിക്കാൻ റിക്വസ്റ്റ് ചെയ്യാം.”
“ അതൊന്നും വേണ്ടടാ. അതൊക്കെ ഒത്തുതീർപ്പായി. നിശ്ചയിച്ച മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ കല്യാണം നടക്കും. പക്ഷേ…” അവളൊന്ന് നിർത്തി. എന്തോ പറയാന്‍ മടിക്കുന്നത് പോലെ.
“ എന്താ ടീച്ചറമ്മേ… വന്നപ്പോൾ മുതൽ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. ടീച്ചറ് എന്നിൽ നിന്ന് എന്തൊക്കെയോ ഒളിക്കുന്നുണ്ട്.”
“ ഒന്നുമില്ലെടാ… പിന്നെ പറയാം. നീ പൊക്കോ… അടുത്താഴ്ച കാണാം.”
ഒരു നിമിഷം അംബികയെ ഒന്ന് നോക്കി അവൻ കാറിൽ കേറാനൊരുങ്ങി. പെട്ടെന്നാണ്, എന്തോ ബോധോദയം വന്നത് പോലെ അവൾ അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ച് അവനെ പുറകോട്ട് വലിച്ചത്.
“ കണ്ണാ…”
“ എന്താ ടീച്ചറമ്മേ…” അവൻ തിരിഞ്ഞുനിന്നു.
അവൾ അതിന് ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. പകരം എത്തിവലിഞ്ഞ് അവനിലേക്ക് ഉയർന്നു. പിന്നെ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ… കണ്ണുകളിൽ… കവിളുകളിൽ… താടിയിലൊക്കെ കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ അവൾ ഉമ്മകൾ നിരത്തി. ചുംബനങ്ങളുടെ വേഗതയും ചടുലതയും ഏറിയേറി വന്നു. ഭ്രാന്തമായി അവനിൽ തുരുതുരാ ഉമ്മകൾ ചൊരിഞ്ഞു. ഒടുവില്‍… ഒരു സെക്കന്റ് നേരത്തേക്ക്… ഒരു സെക്കന്റ് നേരത്തേക്ക് മാത്രം, അവളുടെ വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ട് അവന്റേതിൽ അമർന്നു. അവളുടെ മലർന്ന ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ മീശ കൂട്ടി ചെറുതായി ഒന്ന് നൊട്ടിവലിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ നീക്കത്തിൽ അവൻ മുഖമകറ്റി അവരെ നോക്കി. ആ വെളുത്ത മുഖത്തിന്റെ തുടുത്ത കവിളുകളിലൂടെ കണ്ണീർ ചാലുതീർത്ത് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സിന്ദൂരപ്പൊട്ടിൽ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ടീച്ചർ കണ്ണുകൾ ഇറക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന ദുഃഖം അവരെ അലട്ടുന്നുണ്ടെന്ന് അവനു തോന്നി.
“ എന്താ ടീച്ചറമ്മേ ഇത്… ചേച്ചിക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ… അടുത്താഴ്ച നമുക്കൊന്നിച്ച് ചേച്ചിയെ കണ്ട് സംസാരിക്കാം. വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാം. കല്യാണം കഴിയുന്ന വരെ ചേച്ചി അവിടെ നിൽക്കട്ടെ. കണ്ണ് തുടച്ചേ…” കണ്ണൻ അവരുടെ കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊടുത്തു. മെയ്യ് തളരുന്നത് പോലെ അംബിക കുറച്ച് നേരം അവന്റെ മാറത്ത് ചാഞ്ഞുകിടന്നു.
“ എന്റെ മോന് നന്നായി പഠിക്കണം കേട്ടോ…” പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ അവൾ പിറുപിറുത്തു.
രണ്ടുമിനിറ്റെങ്കിലും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അവൾ ചുണ്ടമർത്തി നിന്ന് കാണണം. ഇനിയൊരിക്കലും ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച ഇല്ലാത്തത് പോലെ ആ ശരീരത്തിലാകെ അവളുടെ വിരലുകൾ ഇഴഞ്ഞുനടന്നു. ഭൂലോകത്തിന്റെ ഏത് കോണിൽ ആണെങ്കിലും അവന്റെ ശരീരശാസ്ത്രം സ്വന്തം മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കണം എന്നതുപോലെ. പിന്നെ യാത്രാമൊഴി നേർന്നു.
ടീച്ചറുടെ മൂർദ്ധാവിൽ അലസമായി പാറിപ്പറന്ന് കിടന്ന മുടിയിഴകളിൽ നനുത്ത ചുംബനം നൽകി അവൻ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. ഇനിയൊരിക്കലും തമ്മില്‍ കാണില്ലെന്ന് അറിയാതെ കണ്ണൻ കാറോടിച്ച് കണ്ണിൽനിന്ന് മറയവേ അംബിക ചങ്ക് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും അവന് ഇരിക്കപ്പൊറുതിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. അംബികയെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ രണ്ടാം ദിവസം പെട്ടെന്ന് ടീച്ചറുടെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫായി. പിന്നീട് എത്ര വിളിച്ചിട്ടും കിട്ടാഞ്ഞിട്ട് അവനാകെ പരിഭ്രമിച്ചു. അന്ന് തന്നെ തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് പോയി. പക്ഷേ അവിടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ നീതു ഡിസ്ചാര്‍ജ് വാങ്ങിപ്പോയെന്നാണ് അറിഞ്ഞത്. നീതു എന്ന പേഷ്യന്റിനെ ആരെങ്കിലും അന്വേഷിച്ച് വന്നാൽ തരാൻ ഒരു കവറും ടീച്ചർ ഏല്പിച്ചെന്ന് അറിഞ്ഞു. അത് തനിക്കുള്ളതാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവനത് തുറന്നുനോക്കി. അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ കണ്ണോടിക്കവേ അവന്റെ കൈകൾ വിറച്ചു.
“ കണ്ണാ… ഇനിയൊരിക്കലും ആർക്ക് വേണ്ടിയും ഉപേക്ഷിക്കില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ മോനെ, മോൾക്ക് വേണ്ടി ഉപേക്ഷിച്ച് ഈ അമ്മ കടല് കടക്കുകയാണ്. അന്വേഷിക്കരുത്. വിധിയുണ്ടെങ്കിൽ ഇനിയും കാണാം. ഇല്ലെങ്കില്‍…. ഇല്ലെങ്കിൽ അടുത്ത ജന്മത്തിൽ നമുക്ക് ഒന്നിക്കാം. കൂടുതലൊന്നും എഴുതാൻ ശക്തിയില്ല. മാപ്പ്.”
എഴുതിയത് പൊയ് വാക്കാണോ എന്നറിയാൻ വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും പലകുറി അവനാ കത്ത് വായിച്ചുനോക്കി. അക്ഷരങ്ങൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നത് പോലെ തോന്നി. കണ്ണീർ വന്ന് മറഞ്ഞ് വരികൾ അവ്യക്തമായതോടെ അവനാ കത്ത് കീറിക്കളഞ്ഞു.
ഇനിയാർക്ക് വേണ്ടി? എന്തിന് വേണ്ടി? സ്വബോധത്തോടെയിരുന്നാൽ ഇരുട്ടിവെളുക്കും മുന്നേ ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് അവന് ഉറപ്പായി. അന്നാദ്യമായി ബിവറേജിൽ പോയി ഒരു പൈന്റ് വാങ്ങി വന്നു. ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ വെള്ളമടി ആയതുകൊണ്ട് എത്ര വെള്ളം ചേർക്കണം എന്നൊന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു. കൂമ്പു വാടുന്നതുവരെ കുടിച്ചു. ടീച്ചറിന്റെ വേർപാട് അവനെ അത്രയ്ക്ക് ഉലച്ചിരുന്നു.
ഇതുവരെയുള്ള ജീവിതം അവനൊന്ന് ഓടിച്ചുനോക്കി. ആറേഴ് വർഷമായി തന്റെ ഇരട്ടപ്പേരുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ട് വരികയായിരുന്നു. പിന്നീട് ടീച്ചറുമായി ചേർത്ത് ഉണ്ടാക്കിയ കഥകളും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു. അവരായിരുന്നു ധൈര്യവും പ്രചോദനവും. ഇപ്പോൾ അച്ഛന് പിന്നാലെ അവരും പോയപ്പോൾ ഒറ്റപ്പെട്ടൽ വീണ്ടും ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു. ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന അവസ്ഥ.
അങ്ങനെയാണ് അവന് ആ രാത്രി നാട് വിട്ടു പോകാന്‍ തീരുമാനിക്കുന്നത്. ആ നാട് ഓര്‍ക്കുവാന്‍ നല്ലതൊന്നും നല്‍കാതെ അവനെ അത്രയ്ക്കും വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നു. ജീവിക്കുവാനോ പ്രതീക്ഷിക്കുവാനോ ഒന്നും ഇല്ല. ആരും ഇല്ല. ആളുകളുടെ മുഖത്ത് പോലും നേരെ നോക്കാൻ പോലും തോന്നുന്നില്ല. നശിച്ച നാട്. വെളുപ്പിനുള്ള ട്രെയിനിൽ പോകാം, എങ്ങോട്ടെങ്കിലും. അത് ഓര്‍ത്താണ് അവന് ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നത്. മദ്യം തലയ്ക്ക് പിടിച്ചിട്ട് പോലും ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കിടന്നതുകൊണ്ട് ഉറങ്ങാന്‍ താമസിച്ചു.
പാതിരാ കഴിഞ്ഞുകാണും. നല്ല ഉറക്കം പിടിച്ചുവരുന്ന സമയത്താണ് വാതിലിൽ ശക്തിയായ മുട്ട് കേട്ടത്.
അർദ്ധരാത്രിയിൽ ആരാ ഇവിടെ വന്ന് മുട്ടാൻ? കണ്ണൻ കണ്ണ് തിരുമ്മി വാതിൽ തുറന്നു. കള്ള് തലയ്ക്ക് പിടിച്ചത് കാരണം കണ്ണ് തെളിയുന്നില്ല. എങ്കിലും അവൻ കണ്ടു, പേടിച്ച മാൻപേടയെ പോലൊരു പെണ്ണിനെ, ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവറില്‍ തുണി ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. നെഞ്ചിനോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവളുടെ കണ്ണിൽ മുഴുവന്‍ ഭയം.
“എന്താ?? എന്ത് വേണം ?”
“ ഞാൻ… എന്നെ അറിയില്ലേ? അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ സതീശന്റെ ഭാര്യയാ. കണ്ണന് ഓർമ്മ കാണും.. മായ… പണ്ട് കുറച്ച് ദിവസം ഇയാളവിടെ ട്യൂഷൻ പഠിക്കാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്.”
അവനത് സത്യമാണോന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കള്ളിന്റെ വീര്യത്തിൽ മുഖം വ്യക്തമാകുന്നില്ല. കണ്ണ് ഒന്നൂടെ തിരുമ്മി നോക്കി. അതെ… മായേച്ചി. പണ്ടത്തെ തന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരി.