മെയിൻ എൻട്രൻസിൽ കാർ നിർത്തി.ഒരു വീൽ ചെയർ എടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളു കേട്ടില്ല.വേണ്ടന്ന ഉത്തരവ് തന്നപ്പോ പിന്നെയൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത് കണ്ടപ്പോ അറിയാതെയാ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പോയി. വയ്യാത്തയാ മുഖത്തു, എനിക്ക് വേണ്ടി പൊട്ടിമുളപ്പിക്കാൻ വെച്ചൊരു ചിരിയുണ്ട്. ഇറങ്ങുന്ന കൂട്ടത്തിൽ അവൾ രണ്ടു കണ്ണുമടച്ചു ചിരിച്ചു.
വീണ്ടും എന്‍റെ തോളിൽ തൂങ്ങിയായി നടപ്പ്. പതിയെയാണ്,സാവധാനം. സമയമെടുത്താണ് ഓരോ സ്റ്റെപ്പും വെക്കുന്നത്. ലിഫ്റ്റിന്‍റെയുള്ളിൽ അവൾ എന്‍റെ തോളിലേക്ക് തല ചായിച്ചു നിന്നു.കൂട്ടി പിടിക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.എന്‍റെ പെണ്ണല്ലേ? നെഞ്ചോട് ചേർത്തപ്പോ ആശ്വാസം പോലെ ഒരു കുറുകൽ കേട്ടു.
ലിഫ്റ്റിൽ നിന്നിറങ്ങിയത് രേവതിയാന്‍റിയുടെ മുന്നിലേക്ക്.ഡോക്ടർ തന്നെയാണ്. ഞങ്ങളെ നന്നായി അറിയുന്നതുമാണ്.ചെറിയമ്മയുടെ ആ കോലം കണ്ടാന്‍റിയൊന്ന് ഞെട്ടി.. എന്‍റെ പിന്നെ പറയണ്ടല്ലോ.നനഞ്ഞു കുളിച്ച കോഴിയെപ്പോലെ രണ്ടെണ്ണമാ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നാലോ? എന്ത് കരുതുമവർ. പക്ഷെ ചെറിയമ്മയുടെ അവസ്ഥ അവർക്ക് നല്ലപോലെ മനസ്സിലായി..
“എന്ത് പറ്റി മോളെ…? ” ചെറിയമ്മയുടെ താടിയിൽ മെല്ലെതൊട്ടു ആദിയോടെ അവർ അന്വേഷിച്ചു . ഇതെന്താ കൊഞ്ചിക്കുന്നോ?പിന്നേ!!അമ്മയും മോളും കളിക്കാഞ്ഞിട്ടാണ്. ഞാൻ എന്തേലും മുനങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ ആന്‍റി തന്നെ രണ്ടു നേഴ്സ് കുട്ടികളെ വിളിച്ചു പെട്ടന്ന് തന്നെ ചെറിയമ്മയെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. പോവുന്ന പോക്കിൽ ചെറിയമ്മ എന്നെ ഒന്നുകൂടെ നോക്കിയില്ലേ?.
തല പെരുത്തു കേറി. വിഷമവും. ഞാങ്കാരണമല്ലെ അവൾക്കിങ്ങനെ പറ്റിയെന്നുള്ള തോന്നൽ.വേഗം ലിഫ്റ്റിൽ കേറി നാലാമത്തെ ഫ്ലോറിലേക്ക് ചെന്നു.അവിടെ എല്ലാരുമുണ്ടല്ലോ? എങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങും?
ലിഫ്റ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോ തന്നെ, റൂമിന് പുറത്തെന്തോ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട്, ഫോൺ ചെവിയിൽ വെച്ച് നിക്കുന്ന അമ്മയുണ്ട്. ദേഷ്യത്തോടെ ചെവിയിൽ നിന്നാ ഫോണെടുത്ത് ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ട്. മിക്കവാറും ആ വിളിക്കുന്ന തെന്നെത്തന്നെയാവും. അടുത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോ തിരിഞ്ഞ കൂട്ടത്തിലതെന്നെ കണ്ടു .ശ്വാസം വിട്ട് കൂർപ്പിച്ച ഒരു നോട്ടം നോക്കി. ചീത്ത പറയാനുള്ള പുറപ്പാടായിരിക്കും. പിന്നെ ആ നോട്ടം സംശയമായി. വേറെ ആരും പുറത്തില്ല. ആന്‍റിമാരോ അങ്കിൾമാരോ ആരും.ണ്ടേലെന്‍റെ കോലം കണ്ടു നൂറു ചോദ്യങ്കാണും. അതിനെല്ലാം ഉത്തരം പറയാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് വയ്യ!!.
“ന്താ ന്‍റെ കുട്ടിക്ക് പറ്റിയത്…?” ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്ന സങ്കടമമ്മ കണ്ടു പിടിച്ചു. ആ കണ്ണ് മുഖത്തു പരതി നടക്കുന്നുണ്ട്.
“അനു എവിടെ മോനൂ…?” അതും കൂടെയായപ്പോ ഞാൻ വല്ലാതെയായി. ഒരു രക്ഷേക്കെന്നോണം മുന്നോട്ടാഞ്ഞു ഞാൻ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “അമ്മേ….” വിഷമം കൂടിയപ്പോ അറിയാതെ കരഞ്ഞു.
“ന്താ മോനൂത്..കരയെ? “ആ ശബ്‌ദമൊന്നു വിറച്ചു.
“അമ്മേ… അനു അവൾക്ക്….” പറയാൻ വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിയെങ്കിലും.അത് വരെ പറഞ്ഞു.കെട്ടി പിടിച്ചു തഴുകുന്ന അമ്മ ഞെട്ടി മാറിയെന്നെ നോക്കി..
“രേവതി ആന്‍റിയുടെ അടുത്തുണ്ട്…” എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ആ മുഖം കണ്ടപ്പോ നല്ല പേടി തോന്നി. എത്ര ആയാലും അവൾ അമ്മക്ക് മോളെപ്പോലെയാണ്. ഞാൻ ഇനി അതുകൂടെയവളെ ചെയ്തൂന്ന് പറഞ്ഞ എന്താവും. അമ്മയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആദ്യമുണ്ടായ ഞെട്ടലൊഴിച്ചാ പേടിയൊന്നും ആ മുഖത്തു കണ്ടില്ല.
ഒരുമിച്ചാണ് രേവതിയാന്‍റിയുടെ റൂമിനടുത്ത് വരെ പോയത്. എന്നാ എനിക്കുള്ളിൽ കേറാൻ തോന്നീല്ല. ഇത്ര ഞാൻ വിഷമിപ്പിച്ചിട്ടും അനുവെന്നോട് കാണിക്കുന്ന സ്നേഹം നെഞ്ചു തകർക്കാണ്. എനിക്ക് തരുന്ന ചിരിയിലെല്ലാം ഉള്ളുരുകി ഒലിക്കുന്നപോലെയുണ്ട്. അവളെ മുന്നിലേക്കെങ്ങനെയാണ് ഞാൻ പോവ്വാ?. കാര്യം അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോ വേദനിക്കുന്നമ്മയുടെ മുഖങ്കൂടെ കാണാൻ വയ്യ!.
പുറത്തെ ചെയറിൽ ഒഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായിരുന്നു.ഒന്നുരണ്ടു മിനുട്ട് മാത്രം. പിന്നെയും ചിന്തിച്ച് ചിന്തിച്ചു അവൾക്ക് എങ്ങനെയുണ്ടെന്നു അറിയാതെ നിക്കപ്പൊറുതിയില്ലന്ന അവസ്ഥയായി. എഴുനേറ്റ് റൂമിനടുത്തേക്ക് രണ്ടുവട്ടം നടന്നു. പിന്നെ തോന്നും വേണ്ടന്ന്. അവസാനം വരുന്നത് വരട്ടേന്നുകരുതി ഡോർ തള്ളി.
“എനിക്കാരുടേയു-മാവശ്യന്നുല്ല. എനിക്കെന്ത് വന്നാലു നിങ്ങക്കെന്താ…?” തലയുള്ളിലേക്കിട്ട് കേറാമെന്ന് മനസ്സിൽ കണ്ടതെയുള്ളൂ, അതിനു മുന്നേ ഇത്തിരി തള്ളിയ ഡോറിലൂടെ വന്ന ചെറിയമ്മയുടെ ഈറയിട്ടുള്ള പറച്ചിൽ..ഇതിപ്പരോടാ?
“മോളെ നിന്‍റെ ചേച്ചിയല്ലേ…?” തലമെല്ലെ ഉള്ളിലേക്കിട്ട് ഞാനാ ദൃശ്യമൊന്ന് കണ്ടതും രേവതി ആന്‍റി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ ചെറിയമ്മയെ നോക്കി. നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ച് ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത് ആന്‍റിയുണ്ട്.അമ്മ അവരുടെ അടുത്ത് നിന്ന് കുറച്ചു വിട്ടുനിന്ന് കൈ കെട്ടി, ചെറിയമ്മ കിടക്കുന്നതും നോക്കി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ഓഹ് ചേച്ചിയും അനിയത്തിയുമിപ്പോ കടിച്ചു കീറാൻ നിക്കുന്നയവസ്ഥയാന്ന് മറന്നിരുന്നു. അമ്മയുടെയാ ഒന്നും മിണ്ടാതെയുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ടിട്ട് പാവം തോന്നി.
“ആന്‍റിയുണ്ടല്ലോ പിന്നെന്തിനാ വേറൊരാൾ. ചവാൻ കിടക്കൊന്നുമല്ലല്ലോ.” പതിയെയാണ് അതവൾ പറഞ്ഞത് “വയ്യാഞ്ഞിട്ടാണ് ഇത്തിരി സ്വര്യം തരുവോ..?? ” നേർത്ത ചുണ്ടുകൾ വകഞ്ഞു പല്ല് കടിക്കുന്നതുങ്കാട്ടി അവളമ്മയോടും കൂടെ പറഞ്ഞു.ഇത്രേം വയ്യാഞ്ഞിട്ടും പറച്ചിലിന്‍റെ ശബ്ദമൊക്കെ പഴയ പോലെത്തന്നെ. ലക്ഷ്മി കേറി ചെന്നതിന്‍റെ കലിപ്പണതിന്. ഭാവമാറ്റമില്ലാത്ത അമ്മയുടെ വിടാത്ത നോട്ടം സഹിക്കാവയ്യാഞ്ഞിട്ട് ചെറിയമ്മ അവർക്കെതിരെ തിരിഞ്ഞും കിടന്നു. രേവതിയാന്‍റിക്ക് ഞാനിപ്പോ ന്താ ചെയ്യാ ന്നുള്ള ഭാവത്തില്‍ രണ്ടാളെയും മാറി മാറി നോക്കി.
“ഞാൻ പോവ്വാ.ന്താന്ന് വെച്ചാ കാണിക്ക്. നീയെന്‍റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വരുവല്ലോ..?” അമ്മയുടെ വാക്കിൽ കള്ള ഭീഷണി. ഇത്രനേരം ചെറിയമ്മയമ്മയെ മാറ്റി നിർത്തുന്നത് അതിന് വിഷമമായി നിക്കാണെന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി.ആ പറച്ചിലിൽ ഒരു കുണുങ്ങലുമുണ്ട്. ഇവർ അങ്ങട്ടും ഇങ്ങട്ടും കളിക്കാണോ?. കണ്ടു നിന്ന എനിക്ക് ഇത്ര നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷമമൊക്കെ എവിടെ പോയോ ആവോ?
“നിന്‍റെ അമ്മൂമ്മയാടീ വരാമ്പോവുന്നെ…” അമ്മയിറക്കിയ ഭീഷണി പുച്ഛത്തോടെ ചെറിയമ്മ തള്ളി.ചെരിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നവൾ നേരെ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയത് പറഞ്ഞു. ആദ്യായിട്ട ഇങ്ങനെ വിളിക്കുന്നതൊക്കെ കേൾക്കുന്നത്.അതും അമ്മയെ.ഈ അവസ്ഥയിൽ കൂടെ ആയപ്പോ എങ്ങനെയോ വന്ന ചിരി പിടിച്ചു നിർത്തി ഞാന്‍ നിന്നു. രേവതിയാന്‍റിയാണ് പകച്ചുപോയത്.കണ്ണ് മിഴിച്ചത് അമ്മയെ നോക്കി.
“നീ പോടീ പട്ടി…!!” അങ്ങനെ വിട്ടു കൊടുക്കാൻ അമ്മയും നിന്നില്ല.രണ്ടു സ്റ്റെപ്പ് മുന്നോട്ട് വെച്ചവൾക്ക് നേരെയമ്മ കുരച്ചു. എന്നാ ആ പറച്ചിൽ!! വാ പൊളിഞ്ഞു വന്നു.പട്ടീന്നോ? അമ്മതന്നെയാണോന്ന് സംശയം തോന്നി. വയസ്സ് കൂടുംതോറും ചെറുതാവാണോ?ആന്‍റിയിടയിൽ കേറി വേഗമിടപെട്ടു.എന്നാലും അമ്മയുടെ മുന്നിൽ തടയാണെന്നപ്പോലെ നിക്കുമ്പോ ആ മുഖത്തടക്കി വെക്കുന്ന ചിരിയുമുണ്ട്.ചിരിക്കാതെ നിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും ചേച്ചിയും അനിയത്തിയുമല്ലേ ഇങ്ങനെ കിടന്ന് വാശി പിടിക്കണേ.
“നിന്‍റെ അമ്മൂമ്മയാടീ പട്ടി…” ബെഡിൽ നിന്നിത്തിരി പൊന്തി കലി കേറിയ ചെറിയമ്മയുടെ വക അടുത്തത്. ആന്‍റിക്ക് ചിരി പൊട്ടിയിപ്പോ അട്ടഹസിക്കുമെന്ന് തോന്നി.ഇങ്ങനെയവളുടെ എടുത്ത് നിന്ന് കേൾക്കുമെന്ന് അമ്മ കരുതി കാണില്ല. ഞാനോ?? ഞാനും!!!.മുൻപോട്ട് ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പോവാൻ അമ്മ മെല്ലെ നോക്കുന്നുണ്ട്.വാശിക്ക്. ആന്‍റി ഒരു തടസ്സം പോലെ നിക്കുന്നു എന്നേയുള്ളു.
“ഡീ ഡീ എന്‍റെയമ്മൂമ്മക്ക് വിളിച്ചാലുണ്ടല്ലോ….” അമ്മ വീണ്ടും കലിപ്പിടാൻ നോക്കുന്നുണ്ട്..
“നീ പോടീ…. നീയെന്നെ വിഴുങ്ങോ…” പാവം ചെറിയമ്മ!! നെറ്റി തിരുമ്മി.മുറിയുന്ന ശബ്ദം വെച്ചാണ് പറച്ചിൽ..എന്നാലും അമ്മയെ എന്തൊക്കെയാ വിളിക്കുന്നത്?
“ആടീ വിഴുങ്ങും.. ന്തേ കാണണോ..?”അമ്മയതും കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോ കലിപ്പ് കേറി ചെറിയമ്മ അമ്മയെ തുറിച്ചു നോക്കി.വയ്യാഞ്ഞിട്ടാവും എന്തൊക്കെയോ പറയാനുണ്ടെന്ന് മുഖം കണ്ടാലറിയാമെങ്കിലും ഒരു ദഹിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടത്തിലവളത് നിർത്തി.
“എന്‍റെ പൊന്നു ആന്‍റി.. ആ തള്ളയെയൊന്ന് പുറത്തു കൊണ്ടുപോവോ…?.” ക്ഷമ നശിച്ച അവളുടെ വേദനിക്കുന്ന പറച്ചിൽ..
“ലക്ഷ്മി…” ആന്‍റി അമ്മയുടെ കൈകളിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു.
“കേട്ടോടീ അവളു പറഞ്ഞെ??… തള്ള ല്ലേ?” ആന്‍റിയോടും ബാക്കി ചെറിയമ്മയെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു അമ്മ നിന്നു.
“തള്ള നീയാടീ മൂദേവി…..” അമ്മയതും കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോ എന്‍റെ അടുത്തുകൂടി പോയൊരു സിസ്റ്റർ എന്നെ തള്ളി മാറ്റി തലയുള്ളിലേക്കിട്ടു.
“എന്നെ വിളിച്ചോ?” ഇതിപ്പോഴെന്താ സംഭവം!! അതിന്‍റെ ബാക്കിൽ നിന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോ എല്ലാരുമുണ്ട് നിശബ്ദമായതിനെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നു..
“എന്‍റെ ശ്രീദേവി… ശ്രീദേവിയല്ല മൂദേവി….!” കടിച്ചുകീറാൻ നിക്കുന്ന രണ്ടെണ്ണത്തിന്‍റെ നടുവിൽ നിന്ന് സർക്കസ് കളിക്കുന്നയാന്‍റി തലയിൽ കൈ വെച്ച് പറഞ്ഞു.പിടിച്ചു വെക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ചിരി പൊട്ടി പുറത്തേക്ക് വന്നു.തലയിട്ട നഴ്സും ബാക്കിയുള്ളോരും ഇടയിലൂടെയൊരുനോട്ടം നോക്കിയപ്പോത്തന്നെ പിടിവിട്ടു ചിരിച്ചയെന്‍റെ മോന്ത കണ്ടു.മൂദേവി ന്ന് കേട്ട് മതിയായപ്പോ ഇളിച്ചു കാട്ടി രണ്ടു വട്ടം ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയാ നേഴ്സും സ്ഥലം വിട്ടു.
ഡോർ മെല്ലെയടഞ്ഞു. ഇനിയിപ്പോ എങ്ങനെയാ തള്ളി തുറന്നു നോക്ക. എന്നാലും മെല്ലെ തുറക്കാനാ ഹാൻഡിൽ പിടിച്ചതും അകത്തു നിന്നാരോ വാതിലൊന്ന് വലിച്ചു.”മിണ്ടാതെ നിക്കോ…” ചെറിയുമ്മയുടെ കാറിച്ച വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് വന്നു.വാതില്‍ വീണ്ടും അടഞ്ഞു.
പെട്ടന്നത് തുറന്നതും ദേഷ്യത്തിലുള്ള അമ്മ മുന്നിൽ.കലിപ്പ് മുഖം. ഞാൻ മെല്ലെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാട്ടിയെങ്കിലും അത് ഭാവം വിടണ്ടേ.പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയത് ഡോറടച്ചു.എന്‍റെ മുന്നിൽ നിന്നങ്ങനെ തുറിച്ചു നോക്കാണ്.
തൊണ്ട മെല്ലെ നനച്ചു.ഇനിയിപ്പോ എന്‍റെ കാര്യമെന്തേലും ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞോ?. അല്ലേൽ പട്ടി, തള്ള, പിന്നെ അമ്മൂമ്മക്ക് വരെ കേട്ടതിന്‍റെ കലിയോ? മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയത് രണ്ടു കയ്യുമെന്‍റെ തോളിലുറപ്പിച്ചു. മുഖത്തെ പേശിയൊക്കെ ഒന്ന് അയച്ചു മെല്ലെ ചിരിച്ചു. നീണ്ടയൊരു ചിരി കഴിഞ്ഞപ്പോ വാ തുറന്ന് ക്ക ക്ക ക്കാ ന്ന് ചിരിക്കലു തുടങ്ങി. കൂടെ എന്‍റെ തോളിൽ തൂങ്ങിയാടലും.
“നീ കണ്ടോ അവളുടെ ദേഷ്യം…?..” ചിരിക്കിടെ അമ്മ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ ഒന്ന് തോട്ടതിനാ അതിന്‍റെ ദേഷ്യം. എന്തൊക്കെയാന്നെ വിളിച്ചെ? പാവം!! ” മുന്നോട്ട് നടന്നു പോവുമ്പോ അമ്മയാരും കേൾക്കാതെ, നിർത്താത്ത ചിരിയുടെ സ്പീഡിത്തിരി കൂടെ കൂട്ടിപ്പറഞ്ഞു.എത്രയായാലും അവള് പാവമമെന്നാണല്ലോ തള്ളക്ക് പറയാനുള്ളത്.അവളെപ്പോലെ തന്നെ എന്തൊക്കെ അഭിനയ ഇതിനും. അതിനുള്ളിൽ കാട്ടിയതൊക്കെ വെറും ഷോ. കളിപ്പിക്കാന്നുള്ള ഉദ്ദേശമേയുള്ളൂന്ന് ഇപ്പോഴല്ലേയറിയുന്നേ.വെറുതെയല്ല അങ്ങനെയിട്ട് പാവം ചെറിയമ്മയെ എരുകേട്ടിയത്. പിന്നെ അവളെന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചതിന് അമ്മ അത്രക്ക് കേറി പറയാഞ്ഞതും.
എന്നെ നേരെ കൂട്ടി പോയത് അമ്മയുടെ റൂമിലേക്കാണ്.അപ്പോഴാണ് എന്നെയൊന്നുകൂടെ അത് നോക്കുന്നത്.
“മഴയും കൊണ്ട് നടന്നോ ട്ടോ കണ്ടില്ലേ ഒന്നവിടെ വയ്യാന്നുമ്പറഞ്ഞു കിടക്കണത്…”ചെറിയമ്മയുടെ കാര്യമാണ്. വയ്യാത്ത അവളുടെ മുഖം പെട്ടന്ന് വന്നു.പിന്നെ ഞാനിന്ന് ചെയ്തതും. തല മെല്ലെ താഴ്ന്നു.
31cookie-checkപിന്നെ നീയവളെ എന്തോ ഇന്ന് ചെയ്തു ല്ലേ Part 18