ഞങ്ങളെ പ്രസവിച്ച അമ്മ ജാനകി, അമ്മയുടെ പേര് ജാനകി എന്നാണെങ്കിലും കുടുബത്തില്‍ ഉള്ളവര്‍ ജാനൂ എന്നാണ് വിളിക്കാറുള്ളത്. ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ നീണ്ടു ആസനം വരെ കിടക്കുന്ന മുടിയില്‍ തുളസ്സിപ്പൂവും ചൂടി എന്നും അബലത്തില്‍ പോകുന്ന അമ്മ നാട്ടുകാരുടെ ഐശ്വര്യ ദര്‍ശനം ആയിരുന്നു. അമ്മക്ക് പുറത്തു പോകുമ്പോൾ ഉടുക്കുവാന്‍ ഏറെ ഇഷ്ടം സാരിയാണ്. നല്ല ബോഡി ഷേയ്പ്പും, നടത്തത്തില്‍ പ്രൌഡിയും ഉള്ളതിനാലും സത്യത്തില്‍ അമ്മയ്ക്ക് ഏത് ഡ്രെസ്സും നന്നായി ചേരും.സാരി ആണെങ്കിൽ തന്നെ അമ്മ അതിമനോഹരമായി തന്നെ ഉടുക്കുമായിരുന്നു.മുഴുത്ത ഉള്ളിലുള്ള അവയവങ്ങള്‍ ഒട്ടും പുറത്തു കാണിക്കാതെ ആണ് അമ്മ സാരികൊണ്ട് ഭംഗ്ഗിയായി ഒളിപ്പിച്ചീരുന്നത്. എങ്കിലും താളം തുളുബുന്ന ചന്തിപാളികളുടെ ഇടതാളം കണ്ടാസ്വദിക്കാന്‍ വഴിവക്കില്‍ ചില ഞരമ്പ് രോഗികൾ നില്‍ക്കാറുണ്ട്. അവരുടെ തുറിച്ച കണ്ണുകള്‍ അമ്മയുടെ ശരീര സൌന്ദര്യത്തില്‍ പതിക്കുന്നത് കാണുബോള്‍ എനിക്ക് തികച്ചും വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക്ച് അമ്മയുടെ വയറിന്റെ അല്പ്പമോ അല്ലെങ്കില്‍ ചന്തിയുടെ തുളുബാലോ കണ്ടാല്‍ മതിയായിരുന്നു ഒരാഴ്ച്ചത്തെക്കുള്ള വാണത്തിന്.
നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം ഉള്ളതിനാല്‍ അതിനൊത്ത മിതഭാഷണവും അമ്മയുടെ വ്യക്തിത്ത്വത്തിന്റെ മുഖമുദ്രയായിരുന്നു. ഇന്ന് അമ്മ പാടെ മാറീരിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ വേഗതയില്‍ മതിമറന്നു ജീവിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അമ്മക്ക് സ്വന്തം ജീവിതം തന്നെ കൈവിട്ടു പോകുന്ന അവസ്ഥയാണ്.
അതെ ഇത് ഞങ്ങളുടെ കഥയാണ്. അതായത് എന്‍റെ ചേച്ചി സതിയും, സ്വന്തം അമ്മ ജാനകിയും, അവര്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഓളങ്ങളുമാകുന്നു ഈ കഥ.
അതെ, ഇത് ഞങ്ങളുടെ മതി മറന്നുള്ള രതിക്രീഡകള്‍ നിറഞ്ഞ കഥയാകുന്നു.
ആരും കേട്ടാല്‍ മൂക്കത്ത് വിരല്‍ വച്ച് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു പോകുന്ന സംഭവം.
ആരും അംഗീകരിക്കാത്ത ബാന്ധവത്തിന്‍റെ നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍.
ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആരെയും ബോധിപ്പിക്കാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞങ്ങളുടെ കുടുബത്തില്‍ കുമിഞ്ഞു കൂടിയ സബത്തും, പോരാത്തതിന് അഛനും അമ്മയും വിത്യസ്ഥമായ ജാതിയില്‍ നിന്നും കല്ല്യാണം ആയതിനാല്‍ ഇരു വീട്ടുകാരും തിരിഞ്ഞ് നോക്കാത്ത അവസ്ഥ. അതായിരുന്നു എന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും ജനനത്തിന് ശേഷം ഓര്‍മ്മവരുന്ന നാളുകളില്‍ കണ്ടു വരുന്ന പ്രതിഭാസം.
ബിസ്സിനസ്സിന്റെ തിരക്ക് മൂലം തളര്‍ന്ന് എന്നും വൈകി വരുന്ന ഞങ്ങളുടെ പിതാവിനെ ഇപ്പോഴും ഉറക്കക്കാരന്‍ എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ കളിയാക്കുമായിരുന്നു. ചില രാത്രികളില്‍ ഉറങ്ങികിടക്കുന്ന പിതാവിനെ വിളിച്ചു ഉണര്‍ത്തികൊണ്ട് അമ്മ ഉച്ചത്തില്‍ സംസാരിക്കുമായിരുന്നു. എന്തിനായിരുന്നു എന്നൊക്കെ അന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. അവര്‍ വഴക്കിടുന്ന വേളയില്‍ ഞാന്‍ സതി ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുമായിരുന്നു. സതി ചേച്ചിയുടെ മാറിടത്തിന്റെ ചൂട് എന്നും എനിക്ക് അതിയായ ആശ്വാസം നല്കീരുന്നു. അതിനാലായിരിക്കും എനിക്ക് ഞങ്ങളെ മര്യാദക്ക് നോക്കാന്‍ നേരമില്ലാത്ത അമ്മയേക്കാള്‍ ഇഷ്ട്ടം സതി ചേച്ചിയോട് തോന്നിയത്.
അമ്മയുടെ ജീവിതത്തോടുള്ള നിസംഗതയും അത് മൂലം എനിക്ക് സതി ചേച്ചിയില്‍ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന ആശ്വാസവും, സത്യം ചൂഴ്ന്ന് നോക്കിയാല്‍ അതായിരുന്നോ ഞങ്ങളുടെ തെറിച്ച ബന്ധത്തിന്‍റെ കാരണം….
മനസ്സില്‍ പലവട്ടം ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു നോക്കീട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരിക്കലും എനിക്കതിന്റെ ഉത്തരം കിട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.
ഞാന്‍ കഥയിലേക്ക് വരാം….
.. ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ എന്‍റെ പിതാവ് മരിച്ച് പോയി. അമ്മയുടെ പതിനഞ്ചാം വയസിലാണ് അമ്മ എന്‍റെ പിതാവിനെ കല്ല്യാണം കഴിക്കുന്നത്. വൈകാതെ തന്നെ പ്രസവവും. അവരുടെ പതിനഞ്ചാം വെഡിംഗ് ആനിവേഴ്സറിആഘോഷിച്ച് വരുന്ന നേരത്തായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ സഞ്ചരിച്ചീരുന്ന കാര്‍ ആക്സിഡന്റില്‍ പെടുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ പിതാവ് അതില്‍ മരണപ്പെട്ടു. അതെ വാഹനത്തില്‍ നിന്നും ഞാനും എന്‍റെ ചേച്ചിയും അമ്മയും ഭാഗ്യത്താല്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ആയി..
ഞങ്ങള്‍ അപകടത്തില്‍പ്പെട്ട വണ്ടി കണ്ടാല്‍ ആരും രക്ഷപ്പെടാന്‍ വഴിയില്ല എന്നാണ് എന്‍റെ ഇളയഛന്‍ പറഞ്ഞത്. ആ അപകടം നടന്ന അന്നാണ് മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ എന്ന മനുഷ്യനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്.
ഞങ്ങള്‍ പരിക്ക് പറ്റി കിടക്കുന്ന ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഡോക്റ്റര്‍ ആയിരുന്നു മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍.. ആ അപകടത്തില്‍ ഗുരുതലമായ പരിക്കിനാല്‍ എനിക്ക് ഇടത് കാലിന് സാധിന്യം കുറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഞാന്‍ ഒരു വാക്കിംഗ് സ്റ്റിക്കില്‍ ആയി എന്‍റെ ജീവിതം.
സത്യത്തില്‍ അതായിരിന്നു അമ്മയുടെയും ഞങ്ങളുടെയും ജീവിതം വഴിതെറ്റിച്ചത് എന്നും ഒരു വഴിയാല്‍ പറയാം. ഇന്നെനിക്ക് ശപിക്കപ്പെട്ട ബാന്ധവത്തിന്‍റെ വഴി സാധാരണ ഏതൊരാള്‍ക്കും ഉണ്ടാകുന്ന കുറ്റബോധം വരുന്നുണ്ടോ എന്ന് പോലും സംശയമാണ്. കാരണം ഞങ്ങളുടെ മനസ്സില്‍ എപ്പോഴും ഒരു കരിംകടല്‍ പ്രക്ഷുബ്ദ്ധമായി തന്നെ കിടപ്പുണ്ട്. അതിനിടയില്‍ കുട്ടബോധത്തിനൊക്കെ എവിടെ സമയം കിട്ടുന്നു. ഏകാന്തമായി ഇരിക്കുന്ന സമയങ്ങളില്‍ ഇടക്ക് വല്ലപ്പോഴും ഞാന്‍ ജീവിതത്തെ ശപിക്കാറൂണ്ടെങ്കിലും അതിനൊപ്പം മനസ്സിലേക്ക് ഇരബി വരുന്ന കാമത്തിന്റെ വസന്ത കാറ്റ് അതെല്ലാം മറക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. ഒരു തരത്തില്‍ ഞാന്‍ അതിനെ ഒരു അതനുഗ്രഹമായി തന്നെ കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
സത്യത്തില്‍ എനിക്ക് ഇടത് കാലിന് ചെറിയ ബലക്കുറവ് ഉണ്ടെന്നോഴിച്ചാല്‍ ഇത് വരെയുള്ള ജീവിതം വളരെ സുഗമമായിരുന്നു.
തുടര്‍ന്നുള്ള കാലം അല്ലലില്ലാതെ കഴിഞ്ഞുകൂടാനുള്ളത് സബാദിച്ചിട്ടാണ് പിതാവ് മരിച്ചത്, സബത്ത്‌ നമ്മുടെ പല വിഷമങ്ങളും മറക്കാന്‍ സഹായിക്കുമല്ലോ. അതിനാല്‍ ഞാന്‍ പുതു വസ്ത്രങ്ങളും, എന്തിന് എനിക്ക് തോന്നുന്നതൊക്കെ വാങ്ങിക്കൂട്ടികൊണ്ടതില്‍ സന്തോഷം കണ്ടെത്താന്‍ തുടങ്ങി. അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിക്കും എന്‍റെ അവസ്ഥയില്‍ വല്ലാത്ത വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനാല്‍ ധാരാളം പൈസ്സ ചിലവാക്കികൊണ്ട് തന്നെ എന്‍റെ കാല് പരവാവധി ശരിയാക്കിയെടുക്കാന്‍ നല്ല ചികില്‍ത്സക്കായി ഹോസ്പ്പിട്ടലുകള്‍ തോറും കയറിയിറങ്ങി.അവസാനം പ്രമുഖ ഹോസ്പ്പിറ്റലില്‍ ഡോക്റ്റര്‍ ആയ ഇളയഛന്‍ എന്‍റെ ചികിത്സ ഏറ്റെടുത്തു. അദ്ദേഹം എല്ലിന്റെ അന്നത്തെ പേരെടുത്ത ഡോക്റ്റര്‍ എന്ന പദവിയിലേക്ക്മു ചുവട് വച്ച് തുടങ്ങുന്നതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളുവെങ്കിലും നല്ല കൈ പുണ്യമായിരുന്നു. അത് കൊണ്ടാണ്ണ് എനിക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായ സാധീനം കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും കാലിന്റെ മുക്കാല്‍ ഭാഗം ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുക്കാന്‍ എനിക്ക് സാദ്ധിച്ചത്. അതിന്‍റെ ഒപ്പം അമ്മയുടെയും പെങ്ങളുടെയും പരിശ്രമവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചെറു പ്രായത്തില്‍ സംഭവിച്ചതിനാല്‍ ശരീര വളര്‍ച്ചക്ക് അനുസ്സരിച്ച് എന്‍റെ കാലിന്റെ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെട്ടു എന്ന് തന്നെ പറയാം. ഏകദേശം ഏഴു വര്‍ഷത്തെ ചികിത്സ കൊണ്ട് എനിക്ക് കൈവരിക്കാവുന്ന മാക്സിമം ആയ 80% ശതമാനം ആരോഗ്യം എനിക്ക് വീണ്ടെടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. എങ്കിലും എനിക്ക് അധികം ദൂരം നടക്കണമെങ്കില്‍ വാക്കിംഗ് സ്റ്റിക്ക് വേണമായിരുന്നു..
എന്‍റെ കാലിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നല്ലത് തന്നെയാണ് ചികിത്സ കൊണ്ട് ഉണ്ടായത്. അതിന്‍റെ പരിണിതഫലമായി ഇളയഛനും ഞങ്ങളുടെ അമ്മയും വല്ലാതെ അടുത്തു. ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ ഏടത്തിയമ്മേ എന്ന് വിളിച്ച് സകല സ്വാതന്ത്രവും വീട്ടില്‍ മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ നേടിയെടുത്തു. വീടിന് പുറത്ത് ഇറങ്ങാത്ത അമ്മയെ ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കാന്‍ നിര്‍ബദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു.
പലപ്പോഴും മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ സ്വന്തം കാറില്‍ അമ്മയെ ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കാന്‍ വേണ്ടി പുറത്ത് കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു. പുറക് സീറ്റില്‍ ചില സമയങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ കയറി വലിയ ഗമയില്‍ ഇരിക്കുമായിരുന്നു. ഇളയഛനെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടിയത് ജീവിതത്തിലെ വലിയ ഭാഗ്യമാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതിയിരിക്കുന്ന നേരം.
അമ്മയുടെ ഡൈവിംഗ് പഠനം വഴിമാറാന്‍ തുടങ്ങിയ ആ ദിനം ഇന്നും ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. പരീക്ഷ അടുത്തതിനാല്‍ ഞാന്‍ അമ്മയുടെയും ഇളയഛന്റെയും ഒപ്പം കാറില്‍ കയറാറില്ലായിരുന്നു. അന്ന് നല്ല മഴയുള്ള ദിവസ്സമായിരുന്നു. ആ മഴയുടെ ഭംഗ്ഗി ആസ്വദിക്കാനായി ഞാന്‍ കാറില്‍ കയറാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അന്നെന്തോ ഇളയഛന്‍ വിലക്കി. എന്‍റെ മുഖം മങ്ങിയത് കണ്ട അമ്മ എന്നോട് കയറികോള്ളാന്‍ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അന്നാദ്യമായി എനിക്ക് ആ കാറില്‍ ഇരിക്കാന്‍ അനിഷ്ടം തോന്നി. വലിഞ്ഞുകയറി ഇരിക്കുന്നവന്റെ അവസ്ഥ. ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ച് കിടന്നു. വൈകാതെ തന്നെ എന്നെ ഉറക്കം പൂണ്ടു.
ഉയര്‍ന്ന ശബ്ദത്തില്‍ ഉള്ള ചിരിയും കൊഞ്ചലും എന്നെ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി.
“…മനോഹരാ പ്ലീസ്സ്….പ്ലീസ്സ് കുട്ടാ…ദേ. എന്‍റെ മോന്‍ പുറകില്‍ ഉണ്ടേ……”.
“…എന്‍റെ ജാനൂ….എന്‍റെ സുന്തരി കുട്ടീ….അജൂ പുറകില്‍ കിടന്ന് നല്ല ഉറക്കമാ…..”.“..ഹോ ഭാഗ്യം…”.
ഇളയഛന്‍ അമ്മയെ ഇപ്പോഴും ഏടത്തിയമ്മേ എന്നാണ് വിളിക്കാറുള്ളത്. ഇന്നിപ്പോള്‍ അത് പഞ്ചാരയില്‍ കലര്‍ത്തി ജാനൂ എന്നാക്കീരിക്കുന്നു. ഒരു നാണവും മാനവും ഇല്ലാതെ കൊഞ്ചിക്കൊഞ്ചി അമ്മ അത് കെട്ടും ഇരിക്കുന്നു. ഞാന്‍ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നെഴുന്നെറ്റത് അവരെ അറീക്കാതെ ഞാന്‍ ചാരി കിടന്നു.
“…എന്‍റെ ജാനൂ ….ഇങ്ങനെയല്ലാ….സ്റ്റീറിംഗ് നേരെ പിടിക്ക്….”.
മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ അമ്മയുടെ മുലകളില്‍ തഴുകികൊണ്ട് കാറിന്റെ സ്റ്റീറിംഗ് നേരെയാക്കി.
അമ്മയുടെ കൊഞ്ചുന്ന ശബ്ദം എന്നെ ഞെട്ടിപ്പിച്ചു. സ്പഷ്ടമായും മാന്യതയോടും മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന അമ്മയില്‍ നിന്നും കൊഞ്ചല്‍ നാദം ഉയര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഞെട്ടലിന്റെ ഒപ്പം അത്ഭുതവും കൂറിവന്നു.
“….അയ്യോ മനോ …പതുക്കെ….”.
“…എന്‍റെ ജാനൂന്റെ മുല കണ്ടപ്പോള്‍ സഹിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല….വേഗം വീട്ടിലേക്ക് വിട്….ഇന്നലത്തെപ്പോലെ ഇന്നും എനിക്ക് ഈ മുല തുണിയില്ലാതെ കാണണം….”.
“….അത്രക്കും കൊതിയാ മനോ നിനക്ക്….അത്രക്കുമിഷ്ട്ടായോ എന്‍റെ മുലകള്‍….”.
“…പിന്നല്ലാതെ…എന്തഴകാണ് ജാനൂന്റെ മുലകള്‍ക്ക്…സ്പെഷ്യലീ ആ പുളിയുരുബിന്‍റെ നിറമുള്ള ആ മുലകണ്ണികള്‍….എത്ര കണ്ടാലും എനിക്ക് കൊതി തീരൂല്ല….”.
“…ഹാ കോളേജിലെ കവി ഉണര്‍ന്നല്ലോ…..മനോ ഇപ്പോഴും kavitha എഴുതാറുണ്ടോ ????”.
“…കുറെ കാലമായീട്ടില്ല…. ഇനി എഴുതി തുടങ്ങണം…..ഈ സൌന്തര്യ ദേവതയെ കുറിച്ച്….”.
മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ മഴ ചാറല്‍ പുതഞ്ഞുകിടക്കുന്ന അമ്മയുടെ ചെവിയുടെ താഴെ പതുക്കെ വട്ടംവരച്ച് തഴുകികൊണ്ട് അമ്മയെ നോക്കി. അമ്മയുടെ മുഖം വല്ലാതെ വിടര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. പതിവിനും അധികം ആ മുഖം അസ്തമയ സൂര്യന്റെ ചുവപ്പ് നിറം പടര്‍ന്ന് കിടക്കുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍റെ കൈകള്‍ അമ്മയുടെ ഇടത് മുലയില്‍ അമര്‍ന്നു.
“…ഹ്ഹോ..സ്സ് ശ് സ്സ്സ്സ്സ്….”.ആ കരത്തിന്‍റെ ബലത്തില്‍ അമ്മ പ്രാവ് കുറുകുന്നത് പോലെ കുറുകി.
“…എന്‍റെ ജാനൂ …എനിക്ക് കൊതിയായീട്ട് വയ്യാ…എനിക്ക് ഈ മുലകള്‍ തുറന്നു കാണണം….ഇപ്പോള്‍ തന്നെ….”.
മനോഹരന്‍ ഇളയഛന്‍ അമ്മയുടെ ബൌസ്സ് അഴിക്കാന്‍ ശ്രമം നടത്തി. അമ്മ മനസ്സിലാ മനസ്സോടെ അത് തടഞ്ഞു.
“…വീട്ടില്‍ ചെന്നീട്ടാകാം….മനോ….”.
“…എങ്കില്‍ വേഗം വണ്ടി ഓടിക്ക് എന്‍റെ ജാനൂ….”.
“…അയ്യോ ഇതിലും സ്പീഡില്‍ ഓടിച്ചാല്‍ നമ്മള്‍ വീട് കാണില്ല കുട്ടാ…”.
“…എങ്കില്‍ എന്‍റെ മടിയില്‍ ഇരുത്തി ഞാന്‍ എന്‍റെ ജാനൂനെകൊണ്ട് വണ്ടി പറപ്പിക്കാം….”.
“…ശോശ്ശോ …അത് വേണോ മനോ….ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്ലോ….”.
“…അതിന് നമ്മള്‍ ചില്ല് കയറ്റി ഇട്ടല്ലേ ഓടിക്കുന്നെ….”