കോഴിക്കോടെത്തിയിട്ട് ഇപ്പോൾ രണ്ടുമാസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ജീവിതം ഇപ്പോൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാലും സന്തോഷത്തോടെ മുന്നോട്ട് പോകുന്നു…. ഇടക്ക് അമ്മച്ചിയെ കൊണ്ടുവരാനായി പത്തനംതിട്ട പോയിരുന്നു.. പക്ഷെ അമ്മച്ചി എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും കൂടെ വരാൻ തയാറായില്ല… അപ്പച്ചന്റെ ഓർമ്മകൾ ഉള്ള മണ്ണിൽ നിന്ന് വരാൻ അമ്മച്ചിക്ക് കഴിയില്ലെന്നറിയാമിയിരുന്നു.
പ്രായത്തിന്റെ അവശതകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും, അടുത്തുള്ളള്ളവർ എല്ലാത്തിനും സഹായത്തിനുണ്ട് എന്ന ആശ്വാസത്തിലാണ് തിരികെ വണ്ടികേറിയത്.
ഇവിടെ ജോമിച്ചനുമായി നല്ല കൂട്ടായിരുന്നു…
സർ എന്നെ സ്വന്തം അനിയനെ പോലെയാണ് കാണുന്നത് എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ നിന്നും മനസിലാക്കി..
വൈകിട്ട് ജോലി കഴിഞ്ഞു കുറച്ചു വൈകിയാണ് വീട്ടിൽ എത്തുന്നതുകൊണ്ട് മേഘയുമായുള്ള കൂടികാഴ്ച്ചകൾ ദിവസേന കുറവായിരുന്നു…
ഞാറാഴ്ചയുള്ള പള്ളിയിൽ പോക്കും, ഒന്നിച്ചുള്ള ഔട്ടിങ്ങും, സിനിമ കാണലും മറ്റുമാണ് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചു കൂടുന്നത്…
ഇരുവരും എത്ര മാത്രം പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നെണ്ടെന്ന് ആ യാത്രകൾ എനിക്കു മനസിലാക്കി തന്നു.
വയസിനു മൂത്തതാണേലും എന്റെയും ജോമിച്ചന്റെയും ശരീര പ്രകൃതി ഒരുപോലെ ആർന്നു… ഒരേ പൊക്കം വണ്ണം, മുഖ സാദൃശ്യം ഒരുപാട് ഇല്ലെങ്കിലും, ചിലർ ജോമിച്ചന്റെ സ്വന്തം അനിയൻ ആണോ എന്നുപോലും ചോദിച്ചു…
അതിനു മറുപടിയായി ” എന്റെ പിറക്കാതെ പോയ അനിയാണെന്ന് ” ഒരു ചിരിയോടെ പറയും ജോമിച്ചൻ…
സാധാരണ ദിവസത്തെ പോലെ ജോമിച്ചന്റെ ഒപ്പം ഓഫീസിൽ നിന്ന് വരുക ആയിരുന്നു ഞാൻ.. ജോമിച്ചന്റെ കാറിൽ ആണ് എന്നുമുള്ള പോക്കും വരവും..
“അലക്സെ, എനിക്കു ഒരുപണി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് ”
എന്താണെന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാൻ ജോമിച്ചനെ നോക്കി
” രണ്ടു മാസത്തെ സർവ്വേക്കായി തിരുവനന്തപുരം പോണം,ഇന്നാണ് മെയിൽ വന്നത്, നാളെ കഴിഞ്ഞു റിപ്പോർട്ട്‌ ചെയ്യണം, അപ്പോൾ വൈകിട്ട് പോകേണ്ടി വരും “
അപ്പോൾ രണ്ടുമാസം ഇവിടെന്നു മാറി നിൽക്കണം എന്നാണോ….
” ആടാ… പോകാതെ പറ്റില്ല… എനിക്കാണ് ചാർജ്…. ”
പിന്നീട് കുറെ നേരം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മൗനം നിറഞ്ഞു നിന്നു..എന്തോ എനിക്കും വല്ലാത്ത ദുഃഖം തോന്നി…
” അവളോട് എന്ത് പറയും എന്തോ..”
ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ ജോമിച്ചൻ പറഞ്ഞു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ വീട്ടിൽ എത്തി…
കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു ജോമിച്ചൻ യാത്രയും പറഞ്ഞു വീട്ടിലേക്ക് പോയി.. പോകുന്നത്തിനുള്ള സങ്കടം ആ മുഖത്തു എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ നിൽക്കാതെ ഞാനും ഔട്ട്‌ ഹൗസ്സിലേക്ക് പോയി.
………………………………
ഇരുവരും ഉറങ്ങാൻ ആയി കിടന്നപ്പോൾ ജോമി നാളെ പോകുന്ന കാര്യം മേഘയോട് പറഞ്ഞു
“ഇച്ചായൻ എന്താ ഈ പറയുന്നെ.. രണ്ടു മാസം ഇച്ചായൻ ഇല്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനയാ..”
“പോകാതെ പറ്റില്ല പെണ്ണെ, നാളെ കഴിഞ്ഞു അവിടെ ജോയിൻ ചെയ്യണം”
മേഘ ഇത് കേട്ടത്തോടെ ഇച്ചായനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി..
” ഹാ കരയല്ലെ പെണ്ണെ… രണ്ടു മാസം അല്ലെ ഓള്ളൂ… ”
ജോമി അശ്വസിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും മേഘ വഴങ്ങിയില്ല…
” എന്നെ എന്നും വിളിക്കണം. ” കരച്ചിൽ അടക്കി മേഘ പറഞ്ഞു..
” പിന്നെ വിളിക്കാതെ ” ജോമി അവളുടെ താട പൊക്കി മുഖത്തു നോക്കികൊണ്ട് ഉറപ്പു കൊടുത്തു…
അവൾ ഒന്നൂടെ അവനോട് ചേർന്നു കിടന്നു
” അതെ ഇനി രണ്ടു മാസം പിടിക്കും… അതുവരെ ഞാൻ പട്ടിണിയാ.. ”
ജോമി ഒരു കുസൃതിയോടെ മേഘയോട് പറഞ്ഞു…
മേഘ മെല്ലെ തല ഉയർത്തി ജോമിയെ വല്ലാത്തൊരു നോട്ടം നോക്കി..ശേഷം ഇരുവരും അവരുടെ സ്വകാര്യ നിമിഷത്തിലേക്ക് കടന്നു…
പിറ്റേന്ന് പോകാനുള്ള തയാറെടുപ്പിൽ ആയിരുന്നു ജോമി… മേഘയുടെ മുഖം അപ്പോഴും തെളിയാതെ നിന്നു..
വൈകിട്ടായപ്പോഴാക്കും ജോമി പോകാൻ ഇറങ്ങി…ഞാൻ ആണ് കാർ ഓടിക്കുന്നത്.. ജോമിയും മേഘയും ബാഗെല്ലാം ഡിക്കിയിൽ വച്ചു പുറകിൽ കയറി….
ഇരുവരെയും അവരുടെ സ്വകാര്യതയിൽ വിട്ടു ഞാൻ ഡ്രൈവിങ്ങിൽ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു…
അൽപ്പം യാത്ര കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ കോഴിക്കോട് റെയിൽവെ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി..
ട്രെയിൻ വരുന്നതു വരെ അവർ ഇരിവരും പരാതിയും പരിഭവവും പറഞ്ഞിരുന്നു…
ട്രെയിൻ പ്ലാറ്റഫോംമിൽ എത്തിയപ്പോൾ, ജോമിച്ചൻ എന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു….
“അലക്സെ..ഞാൻ പോയിവരുന്നതു വരെ എല്ലാം നോക്കിക്കോളണെ…”
ജോമിച്ചൻ എന്റെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
മറുപടിയായി ഞാൻ തല ആട്ടുക മാത്രം ചെയ്തു…എനിക്കും സങ്കടം ആയിരുന്നു ജോമിച്ചൻ പോകുന്നത്തിൽ..
“പിന്നെ ഓഫീസിൽ പോകാൻ കാർ കൊണ്ടുപൊക്കോ…”
“മ്മ് ” മൂളൽ മറുപടിയായി കൊടുത്ത് ഞാൻ ജോമിച്ചനെ കെട്ടിപിടിച്ചു യാത്ര പറഞ്ഞു…
ട്രെയിൻ മെല്ലെ നീങ്ങി തുടങ്ങി… ജോമി പോകുന്നതും നോക്കി ഞങ്ങൾ അവിടെ തന്നെ നിന്നും..
മേഘ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ ഒത്തിരി കഷ്ടപെടുന്നതു പോലെ തോന്നി എനിക്കു..
ട്രെയിൻ ദൂരെ മറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ മേഘയോട് പോകാം എന്നു പറഞ്ഞു..
തലയാട്ടികൊണ്ട് അവൾ എന്റെ പുറകെ വന്നു…
യാത്രയിൽ പതിവിന് വിപരീതമായി മേഘ മൗനയായിരുന്നു…
വീടെത്തിയതും.. ഞങ്ങൾ യാത്ര പറഞ്ഞു കിടക്കാൻ ആയി പോയി…
പിന്നീട് രണ്ടു ദിവസം സാധാരണ പോലെ കടന്നു പോയി… ഇടക്ക് ജോമിച്ചൻ അവിടെ എത്തിയെന്നു പറയാൻ വിളിച്ചിരുന്നു.. അവിടെ എല്ലാം ഒക്കെ ആണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ സമാധാനം ആയത്..
രാവിലത്തെയും രാത്രിയിലെയും ഭക്ഷണം മേഘ കൊണ്ടുവന്നുതരും…
അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു….
ഒരു ദിവസം രാവിലെ പോകാനായി നോക്കുമ്പോൾ… മേഘ അവളുടെ സ്കൂട്ടർ നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുക ആയിരുന്നു..
” എന്താ പറ്റിയെ,ഇന്ന് ഓഫീസിൽ പോകുന്നില്ലെ ”
” പോകണം… എന്താണെന്ന് അറിയില്ല അലക്സ്‌.. വണ്ടി ഓൺ ആകുന്നില്ല ”
“ഞാൻ ഒന്നു നോക്കട്ടെ ” അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ കുറെ ശ്രമിച്ചു,പക്ഷെ വണ്ടി ഓൺ ആയില്ല….
“മേഘ താൻ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ… ഞാൻ കൊണ്ടു വിടാം”ഞാൻ പറഞ്ഞു
” അത്.. ഒരുപാട് ദൂരം ഉണ്ട് അലക്സ്‌.. തനിക്ക് നേരത്തെ ഓഫീസിൽ കയറാൻ പറ്റില്ല ” മേഘ എന്നോട് പറഞ്ഞു..
“അത് സാരമില്ല വാ കയറ് ”
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഓഫീസിലേക്ക് യാത്രയായി
“സർ വിളിച്ചിരുന്നോ ” ഞാൻ മേഘയോടായി ചോദിച്ചു….
” ആം വിളിച്ചിരുന്നു.. അവിടെ എല്ലാം ഒക്കെ ആണെന്നാണ് പറഞ്ഞെ.. ”
ജോമിയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആൾക്ക് നല്ല ഉത്സാഹം ആയി…
“നിങ്ങളുടെ ലവ് മാര്യേജ് ആയിരുന്നോ ”
ഞാൻ ചോദിച്ചതും മേഘയിൽ ഒരു നാണം കലർന്ന പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…
” അതെ… ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ചതാ… 4 വർഷം കട്ട പ്രണയം… ഒടുക്കം കെട്ടി ഇവിടെ വരെ ആയി… പിന്നെ ഒത്തിരി ആൾകാർ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് വലിയ എതിർപ്പ് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല … ”
” അതെന്താ എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാൻ മേഘയെ നോക്കി ”
” എന്റെ അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും ഒരു ആക്‌സിഡന്റിൽ മരിച്ചതാ… പിന്നീട് അകന്ന ബന്ധത്തിലെ എന്റെ ത്രേസ്യമ്മച്ചിയാണ് എന്നെ നോക്കിയെ… ആൾക്ക് കുട്ടികളും ഭർത്താവും ഒന്നും ഇല്ലാരുന്നു… എന്നെ സ്വന്തം മോളെപോലെയാണ് നോക്കിയെ… എനിക്കു എന്റെ അമ്മച്ചി തന്നെ ആർന്നു .. ഞങളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു അമ്മച്ചിയും അങ്ങ് പോയി.. ”
“അപ്പോൾ വേറെ ബന്ധുക്കൾ ഒക്കെ ” ഞാൻ സംശയത്തോടെ ചോതിച്ചു.
” അവർ ഒക്കെ അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും പോയതോടെ അകന്നു പോയി, ഇടക്ക് എവിടെലും വച്ചു കണ്ടാൽ മിണ്ടും, അത്രെ ഓള്ളൂ.. ”
” ജോമിച്ചന്റെ അപ്പച്ചൻ നേരത്തെ മരിച്ചു… പിന്നീട് അമ്മച്ചി ഉണ്ടാർന്നു എല്ലാത്തിനും… അഞ്ചു വർഷം മുന്പാണ് അമ്മച്ചിയും പോയത് ”
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഇരുവരും ഞങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു യാത്ര തുടർന്നു..
വൈകിട്ട് വിളിക്കാനും ഞാൻ ചെന്നു..
വണ്ടി കിട്ടാൻ താമസം ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്തോടെ രാവിലെയും വൈകിട്ടുമുള്ള യാത്ര ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചായി…
ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ സൗഹൃദം ദൃഡമായികൊണ്ടിരുന്നു..
ഇപ്പോൾ നാട്ടു വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു ഒന്നിച്ചിരുന്നാണ് ഭക്ഷണം കഴിപ്പൊക്കെ…
ഇടക്ക് ജോമിച്ചനെ വിളിച്ചു സുഖവിവരങ്ങൾ ഒക്കെ അന്യോഷിക്കാറുണ്ട്…
……………..
” ഇത് എന്താണ് വരാത്തെ ? ” പതിവിലും നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഓഫീസിൽ പോകാൻ വരാത്ത മേഘയെ കാത്തിരിക്കുക ആണ് ഞാൻ…
കുറെ ബെൽ അടിച്ചു നോക്കി നോ രക്ഷ.. ഫോൺ വിളിച്ചിട്ടും ആളെ കിട്ടുന്നില്ല..രാവിലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു റെഡി ആക്കാൻ പോയ ആളാ..
കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും കാണാത്തപ്പോൾ.. എന്തോ ഒരു ഭയം എന്നെ മൂടുന്നതുപോലെ തോന്നി… രണ്ടു കല്പ്പിച്ചു ഞാൻ വീടിന്റെ ഉള്ളിൽ നോക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു..
മുമ്പിലെ വാതിൽ ലോക്ക് അല്ലാത്തതുകൊണ്ടുതന്നെ ഉള്ളിൽ കയറാൻ പ്രയാസം ഉണ്ടായില്ല…
ഞാൻ മെല്ലെ അടുക്കളയിൽ ഒക്കെ നോക്കി… എവിടെയും അളെ കണ്ടില്ല…വിളിച്ചു നോക്കിയിട്ടും മറുപടി ഇല്ല…
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്ന് വതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി..
അകത്തുനിന്ന് ചെറുതായി ചാരിയിട്ട് ആ വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ ഞാൻ എല്ലാം മറന്നു നിന്നു പോയി..
കുളിച്ചു ഇറങ്ങിയതെ ഒള്ളു മേഘ… മാറിടം വരെ മറച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ടവൽ മാത്രം….
പുറത്തിരിഞ്ഞു നിന്ന് മുടി ഉണക്കുകയായതുകൊണ്ട്… നഗ്നനമായ കഴുത്തു.. തുടകളും മാത്രം കാണുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നൊള്ളൂ…
പെട്ടെന്നു മുടി പൊക്കികെട്ടാൻ കൈ ഉയർത്തിയതും അവളെ അർത്ഥനഗ്നയാക്കി നിർത്തിയ ടവൽ അഴിഞ്ഞുവീണതും ഒരുമിച്ചാരുന്നു…
വെളുത്തു തുടുത്ത അവളുടെ അഴക് എന്റെ മുമ്പിൽ അനവൃതമായി…
ഒരു നിമിഷം ശ്വാസംപോലും വിടാൻ മറന്നു നിന്നുപോയി ഞാൻ….
എന്തെരു ചേലാണ് ആ നിതംബങ്ങൾക്ക്… അതികം വലുപ്പം ഇല്ലാത്ത…എന്നാൽ കടഞ്ഞെടുത്തപോലുള്ള.. ഉരുണ്ട നിതംബം…
അവളുടെ മുടിയിൽ നിന്നും ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ… ഒരു വെള്ള തുള്ളി.. പതിയെ നട്ടല്ലെല്ലിലൂടെ.. നിതംബത്തിലേക്ക് ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ കാഴ്ച്ച എന്റെ രക്തത്തെ തിളപ്പിച്ചു… ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ ശെരിയാകില്ല എന്നു മനസിലാക്കി.. മെല്ലെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ഓടി…
വണ്ടി ചാരി നിന്നും കിതക്കുമ്പോഴും അകത്തു കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ ഞെട്ടിയിരിക്കുക ആയിരുന്നു ഞാൻ….
കുറെ കഴിഞ്ഞു മേഘ തയാറായി വന്നു… എനിക്ക് എന്തോ കുറ്റബോധം തോന്നി.. അതുകൊണ്ട് മേഘയുടെ മുഖത്തു നോക്കാൻ എന്തോ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി..
” സോറി അലക്സ്‌… കുളിക്കാൻ കയറിയപ്പോൾ ജോമിച്ചൻ വിളിച്ചു… അതാ വൈകിയെ.. ”
” അത് സാരമില്ല.. വാ ഇപ്പോൾ തന്നെ വൈകി പോയേക്കാം ”
ഞാൻ എന്റെ പതർച്ച മറച്ചുകൊണ്ട് മേഘയോട് പരഞ്ഞു.. ഞങ്ങൾ ഓഫീസിലേക്ക് പോയി..
അന്നത്തെ ദിവസം നല്ല തിരക്കായിരുന്നതുകൊണ്ട്തന്നെ രാവിലത്തെ കാര്യം ഓർക്കുക കൂടി ഉണ്ടായില്ല….
തിരക്കുകൊണ്ട് തന്നെ നല്ല ക്ഷീണത്തിൽ ആണ് തിരികെ എത്തിയത്… രാത്രി ഒന്നും വേണ്ട എന്ന് മേഘയോട് പറഞ്ഞു.. ഞാൻ ഔട്ട്‌ ഹോസ്സിലേക്ക് പോയി…
മേഘ മുറിയിൽ എത്തി കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി… ഒരു കറുത്ത പലസോ പാന്റും മഞ്ഞ ബനിയനും ഇട്ട് കിടക്കാനായി തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് ജോമി വിളിക്കുന്നത്..
“ഹലോ ജോമിച്ച…അവൾ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു ”
” എന്താ പെണ്ണെ വിശേഷങ്ങൾ ”
” സുഖം.. ഇച്ചായ ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞോള്ളൂ ഇനിയും ഉണ്ട്.. ” അവൾ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു..
” അതൊക്ക പെട്ടെന്ന് പോകും പെണ്ണെ.., അലക്സ്‌ എന്ത് പറയുന്നു ”
“ആള് ഓഫീസ്,വീട് അങ്ങനെ പോകുന്നു….അലക്സ്‌ ഉള്ളതാണ് ആകെ ഒരു സഹായം, ”
മേഘ അലക്സിന്റെ കാര്യങ്ങളും മറ്റു വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞു ഇരുന്നു…
” അതെ നീ എന്താ ഇട്ടേക്കണെ”
ജോമിയുടെ സംസാരത്തിന്റെ ദിശ മാറുന്നത് മേഘക്ക് മനസിലായി
” അതൊക്ക എന്തിനാ മോൻ അറിയുന്നെ.. വേണേൽ വന്നു നോക്ക് ”
” വന്നാൽ? ”
” വന്നാൽ എന്താ… കാണാം കിടന്നു ഉറങ്ങാം ”
മേഘ അവനെ കളിയാക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അയ്യടാ.. വന്നാൽ ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ വിട്ടിട്ട് വേണ്ടേ.. പറ പെണ്ണെ എന്താ ഇട്ടേക്കണെ “
” കറുത്ത പലസോ പാന്റും മഞ്ഞ ബനിയനും… പിന്നെ… നല്ല കറുത്ത ഷഡിയും… വെള്ള ബ്രായും ”
” ഓഹോ.. ഞാൻ എന്നാൽ അതൊക്കെ ഊരട്ടെ ” ജോമി വികാരംത്തോടെ മേഘയോട് പറഞ്ഞു
” മ്മ്… ഊരിക്കോ.. ”
ഇരുവരുടെയും ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങൾ കൂടി വന്നു..
” നിന്നെ മെല്ലെ കട്ടിലിൽ കിടത്തും… എന്നിട്ട് കാല് രണ്ടും അകത്തി വയ്ക്കും.. ”
” എന്നിട്ട്.. ” മേഘ വികാര പറവശയായി പറഞ്ഞു.
” എന്നിട്ട് ആ കറുത്ത പാന്റ് അങ്ങ് ഊരും…. എന്നിട്ട് മെല്ലെ ഷഡിയും ”
“പെണ്ണെ നിന്റെ യോനി ഞാൻ കണ്ടു”
” ഞാൻ മെല്ലെ.. ചുണ്ടും വായും നാക്കും വച്ചു നന്നായിട്ട് ഊമ്പും… ”
” വെള്ളം വന്നല്ലോ പെണ്ണെ ”
” പോടാ.. ” മേഘ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“പയ്യെ ടോപ്പും.. ബ്രായും ഊരും, എന്നിട്ട് ആ തുറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലഞെട്ടുകൾ കടിച്ചു പറിക്കും ”
മ്മ് മ്മ്മ്…. മേഘ മൂളി…
” എന്നിട്ട് ”
” എന്നിട്ട്.. ബാക്കി നീ ചെയ്യ് പെണ്ണെ ”
” ഓഹോ.. എങ്കിൽ ഞാൻ ജോമിച്ചനെ പിടിച്ചു മലർത്തി കിടത്തി…. പാന്റും ഷഡിയും അങ്ങ് ഊരും ”
” ഇത് ഒത്തിരി വലുതായല്ലോ ചെക്കാ “മേഘ കുറുമ്പോടെ പറഞ്ഞു…
” മെല്ലെ തല താഴ്ത്തി.. ലിംഗത്തിന്റെ അറ്റത്തു മുത്തും.. ശേഷം പയ്യെ നാക്കുകൊണ്ട് അറ്റത്തു ഇട്ട് കറക്കും ”
മ്മ് പയ്യെ മേഘ… ജോമി അറിയാതെ ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞ് പോയി
” ശേഷം മെല്ലെ മുഴുവൻ വായിലിട്ട് ഊമ്പും ”
ആ…. ആ …. ആ….
മേഘ പറയുമ്പോൾ ജോമി സ്വയം തന്റെ ലിംഗം എടുത്തു ഉഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു… മേഘ ആകട്ടെ അവളുടെ മാറിടത്തിലും യോനിയിലും ഒരു കൈവീതം ഉപയോഗിച്ചു സുഖിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
” പെണ്ണെ വരാറായി… കാല് കവച്ചു കിടക്കു…”
“കേറ്റട്ടെ ”
” കിടന്നോ പെണ്ണെ ”
” മ്മ്… മേഘ മൂളി ”
മേഘ കിടുന്നുകൊണ്ടു വിരൽ ഇട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു..
” പെണ്ണെ ഞാൻ കേറ്റി… അടിക്കട്ടെ… അടിച്ചു.. ”
ആ…. മേഘ അറിയാതെ നിലവിളിച്ചുപോയി
ഇതുകേട്ട ജോമി… കുലുക്കലിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടി…
” പെണ്ണെ… എന്നാ വഴുവഴുപ്പാ.. ”
” സ്പീഡ് കൂട്ടി അടി ജോമി ”
” ആ എനിക്കു വന്നു പെണ്ണെ ”
ജോമിയുടെ വെടി പൊട്ടി… കിടക്ക മുഴുവൻ നനഞ്ഞു കുതിർന്നു…
മേഘയുടെ വിരലിടൽ കുറച്ചു നേരം കൂടി തുടർന്നു.. അതുവരെ ജോമി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു അവളെ മൂടാക്കി നിർത്തി….അവൾ മുക്കാനും മൂളാനും തുടങ്ങി… അവൾക്കു വെടി പൊട്ടി…യോനി ജലം അവളുടെ കിടക്ക നനച്ചു….
” മേഘ… ” ജോമി വിളിച്ചു.
” അടിപൊളി ആരുന്നു… ”
അതിനോട്‌ യോചിച്ചു മേഘയും മൂളി..
” നാളെ വിളിക്കാം പെണ്ണെ… ഗുഡ് നൈറ്റ്‌.. തങ്കു ഫോർ തി മോമെൻറ്സ് ”
” പോ ഇച്ചായ.. ലവ് യു ”
ഇരുവരും കഴുകിവന്നു കിടന്നു
………………………………………………
ക്ഷീണം ഉണ്ടെങ്കിലും ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ…
എങ്കിൽ പിന്നെ രണ്ടു തുണ്ട് കണ്ട് ഒന്ന് വിട്ടിട്ട് കിടക്കാം എന്നു കരുതി.. ഫോൺ ഓൺ ആക്കി…ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു…
നല്ലൊരു വീഡിയോ എടുത്തു…പാന്റുരി സാധനം എടുത്തു കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി…. കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു സുഖം പിടിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും.. ഞാൻ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു…. എന്റെ മുന്നിൽ നൂൽബന്ധം ഇല്ലാതെ നിന്ന മേഘയുടെ ആ സുന്ദര രൂപം തെളിഞ്ഞു വന്നു…എന്റെ ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങൾ കൂടി വന്നു..
മേഘാ… മേഘാ…
അറിയാതെ എന്നിൽ നിന്നും ആർത്തനാദം പുറത്തു വന്നു…. കുറെ നേരം കുലിക്കി..സുഖം ഏകികൊണ്ട് എന്നിൽ നിന്നും ബീചതുള്ളികൾ പുറത്തേക്ക് ചാടി…
സുഖം ഒന്നടങ്ങിയതും.. എന്നിൽ വല്ലാതെ കുറ്റബോധം നിറയാൻ തുടങ്ങി… ജോമിച്ചന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞതും… ആ കുറ്റബോധം പതിൽമടങ്ങു കൂടി…മറ്റൊരുത്തന്റെ ഭാര്യയെ ച്ചെ…
അതോടുകൂടി…ഇനി അങ്ങനെ ഒന്നുകൂടി സംഭവിക്കരുത് എന്ന് മനസിനെ പടുപ്പിച്ചു ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു…
……………………
രാവിലെ അടുത്തുള്ള ചേട്ടന്റെ ഫോൺ കാൾ ആണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്..
ഇതെന്താ പതിവില്ലാതെ ഈ നേരത്ത്..
“ഹലോ ചേട്ട എന്താ ഈ നേരത്ത് ”
” ഒന്നും ഇല്ല കുഞ്ഞെ.. അമ്മച്ചിക്കൊരു നെഞ്ചുവേദന… മോൻ ഒന്നു വരാമോ ”
” അയ്യോ …. എന്താ ചേട്ട പറ്റിയെ… അമ്മച്ചിക്കിപ്പോ എങ്ങനെ ഉണ്ട് ”
” അതൊക്ക പറയാം മോൻ ഇങ്ങ് വാ ”
അതും പറഞ്ഞു ചേട്ടൻ ഫോൺ വച്ചു.. ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ മേഘയെ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു.. യാത്രയായി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വീട്ടു..
“ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല അലക്സ്‌”
മേഘ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു
മണിക്കൂറുകളുടെ യാത്രക്ക് ശേഷം വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ വീടു നിറയെ ആളുകൾ ആയിരുന്നു…
മുറ്റത്തു പെട്ടിയിൽ കിടത്തിയിരിക്കുന്ന അമ്മച്ചി…..
കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരുപാട് നേരം കരഞ്ഞു… ആരൊക്കയോ വന്നും പോയികൊണ്ടേ ഇരുന്നു… ഞാൻ ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും ആകാതെ അമ്മച്ചിയുടെ അടുത്ത് തന്നെ ഇരുന്നും…..
പള്ളിയിൽ കൊണ്ടുപോയതും അവസാനമായി ഒരുപിടി മണ്ണുവാരിയിട്ടതും യന്ത്രികം എന്നോണം ചെയ്തു തീർത്തു…
അമ്മച്ചി മരിച്ചിട്ട് ഇന്നേക്ക് നാലുദിവസം.. ആളുകൾ ഓരോന്നായി അന്നുതന്നെ പോയിരുന്നു…
എനിക്കിനി ആരും ഇല്ലെന്നുള്ള സത്യം എന്നെ പൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….
ഇടക്ക് ജോമിച്ചന്റെ കാര്യം ഓർത്തപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാനായി ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ… ചാർജ് തീർന്നു ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു…. കുറച്ചു നേരം കുത്തിയിട്ട്.. ഫോൺ ഓൺ ആക്കി… ഓഫീസിലെ കുറെ പേർ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതെല്ലാം പിന്നത്തേക്ക് മാറ്റി ജോമിച്ചനെ വിളിച്ചു.. ആൾടെ നമ്പർ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു….
“ഇതെന്താ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌..” ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു …
ശേഷം മേഘയെ വിളിച്ചു അവിടെയും സ്വിച് ഓഫ്‌…
പെട്ടെന്നാണ്.. ഓഫീസിലെ ദിവാകരേട്ടന്റെ കാൾ എന്നെ തേടി വന്നത്
” ഹലോ… അലക്സെ..എന്താ ഫോൺ എടുക്കാത്തെ ”
ചേട്ടൻ ഒരൽപ്പം ദേഷ്യത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നി…ഞാൻ ഇവുടത്തെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു…
” സാരം ഇല്ല കുഞ്ഞെ… ”
” ചേട്ട ജോമി സാറിനെ കിട്ടിയിരുന്നോ.. ഫോൺ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല ”
അതിനു ചേട്ടൻ കുറെ നേരം മൗനം ആയിരുന്നു…ഇടക്ക് കരയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു ”
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ കേട്ട് എന്റെ തലക്ക് കൂടംകൊണ്ട് അടിച്ചതുപോലെ തോന്നി…. തല ആകെ പെരുക്കുന്നതുപോലെ… ഞാൻ വേച്ച് താഴെക്കിരുന്നു പോയി….
……………………………………..
കോഴിക്കോട് എത്തുമ്പോൾ ആകെ മൂകം ആയിരുന്നു ആ വീടും പരിസരവും.. ദിവാകരേട്ടനും കൂടെ ഉള്ള കുറച്ചു സഹപ്രവർത്തകാരെയും കണ്ടു…
എന്നെ കണ്ടതും ദിവാകരേട്ടൻ അടുത്തേക്ക് വന്നു…
“എല്ലാം കഴിഞ്ഞു…ഇന്നലെ ആർന്നു….സർവെ നടക്കുമ്പോൾ ഒരു വണ്ടി കേറിയതാ..”
കേട്ടതും ഞാൻ ഒന്ന് വിതുമ്പി പോയി… സഹോദരനെപോലെ കണ്ട മനുഷ്യനാ..ഞാൻ ദിവാകരൻ ചേട്ടനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു..
” മേഘ.. ” ഞാൻ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചു..
” അകത്തുണ്ട്… ഒരേ കരച്ചിൽ ആർന്നു… ഇപ്പോൾ ആരോടും മിണ്ടാതെ ഒരേ ഇരുപ്പാ..”
ഞാൻ മെല്ലെ നടന്നു മേഘക്ക് അരുകിൽ എത്തി…
കുറച്ചു നേരം എന്നെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി ഇരുന്നു … ശേഷം ഭാവം വിത്യാസം ഇല്ലാതെ പഴേപടി ഇരിന്നു..
എനിക്കു സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. കരച്ചിൽ അടക്കി ഞാൻ മെല്ലെ പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു..
ദിവാകരേട്ടൻ അടുത്ത് വന്ന്.. രണ്ടു ദിവസം ആയി ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നു.. പൊക്കോട്ടെ എന്നു ചോതിച്ചു…
“ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം ചേട്ടൻ ഇവരെ വിളിച്ചു പൊക്കോ….”
” രാത്രിയിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചപ്പോഴും എല്ലാം വേണ്ട എന്ന മറുപടി മാത്രം മേഘ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. “
ദിവസങ്ങൾ ഓടിമറഞ്ഞു…. അതോടൊപ്പം.. മേഘയുടെ സംസാരവും കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…
എപ്പോഴും എന്തെങ്കിലും ആലോചനയിൽ ആകും…. അടുത്ത് ചെന്നാൽ കുറെ നേരം തുറിച്ചു നോക്കിയിരിക്കും.
ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് ആകെയുള്ള ആശ്വാസം….സാഹചര്യം ഇങ്ങനെ ആയതുകൊണ്ട് കുറച്ചു നാളത്തെ ലീവ് എഴുതി കൊടുത്തിരുന്നു…
പുറത്തു നല്ല മഴ ആയിരുന്നു… ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു ഉറങ്ങാൻ കിടന്നതായിരുന്നു ഞാൻ…. മനസിലൂടെ അമ്മച്ചിയും ജോമിച്ചനും…ഒരേപോലെ കടന്നുവന്നു..
“രണ്ടു ജന്മങ്ങളെ ഒറ്റക്കാക്കി പോയതിൽ അവരോട് പരിഭവം തോന്നി ”
പെട്ടെന്നാണ് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കുന്നതും.. ഒരു രൂപം എന്റെ നേരെ ഇരുട്ടിൽ നടന്നു വരുന്നതും കണ്ടത്… ഞെട്ടി ലൈറ്റ് ഇട്ടു നോക്കിയപ്പോൾ അത് മേഘ ആയിരുന്നു..
സംശയത്തോടെ എന്താ മേഘ ഇവിടെ എന്നു ചോദിക്കുമ്പോഴും… അവൾ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു..
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു എന്റെ നേർക്ക് നടന്നു വന്നു.. എന്നെ ഇറുകി പുണർന്നു…
ഞാൻ എന്താണ് നടക്കുന്നതു എന്നറിയാതെ സ്തംഭിച്ചു നിന്നും പോയി…
“ജോമിച്ചാ…..”
എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി വിളിച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്കകം മേഘ ബോധം മറിഞ്ഞു എന്നിലേക്ക് വീണു….
തുടരും…
കഴിഞ്ഞ പാർട്ടിൽ സപ്പോർട്ട് ചെയ്തവർക്കും നിർദേശങ്ങൾ നൽകിയവർക്കും ഒത്തിരി നന്ദി.. തുടർന്നു സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു…
ഈ പാർട്ടിൽ ഒരുപാട് ഒന്നും ഇല്ല.. അടുത്ത പാർട്ടിൽ റെഡി ആക്കാം.