രുദ്രിന് ഒന്നിനും ഒരുത്സാഹവും ഉണ്ടായില്ല, അവൻ ഗാർഡനിലെ ബഞ്ചിൽ വന്നിരുന്നു, അവൻ അപ്പ പറഞ്ഞകാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു,
‘അതെ… ബിസ്സിനെസ്സ്മാൻ എന്ന നിലയിൽ താൻ പൂർണ വിജയമായിരുന്നു, എങ്കിലും അത് കയ്യിൽ കൊണ്ട് നടക്കാൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല, എല്ലാരേം താൻ പൂർണമായി വിശ്വസിച്ചു… ഭൈരവിനെ വിശ്വസിക്കുന്നപോലെ അവിടെയാണ് തനിക്ക് പിഴച്ചത്… MBA ചെയ്യുമ്പോഴേ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരായിരുന്നു മെറിനും പ്രവീണും തന്റെ ഉറ്റ കൂട്ടുകാർ, അതുകൊണ്ട് തന്നെ പഠിച്ചിറങ്ങി രണ്ട് വർഷം ഒരു കമ്പനിയിൽ വർക്ക്‌ ചെയ്തതിനു ശേഷം അപ്പയുടെ കൂടെ നിൽക്കാതെ സ്വന്തം അധ്വാനത്തിലൂടെ അപ്പാവെപ്പോലെ വലിയ സാമ്രാജ്യം കെട്ടിപ്പൊക്കുക, ഭൈരവിനെ കൂടെക്കൂട്ടി ഒരു ബാങ്ക് ലോണിന്റെ ബലത്തിൽ ഒരു കമ്പനി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു, എന്തിനും ഏതിനും കൂടെ നിന്ന മെറിനെയും പ്രവീണിനെയും പാർട്ണഴ്സ് ആയിത്തന്നെ കൂടെ കൂട്ടി… അവിടെമുതൽ തനിക്ക് പിഴച്ചു, പുതുതായി തുടങ്ങിയ കമ്പനി ആണെങ്കിലും തന്റെ കഠിനാധ്വാനം കൊണ്ട് ചെറിയ ചെറിയ പ്രൊജക്ടുകൾ വന്നു തുടങ്ങി, എന്റെയും ഞങ്ങളുടെ ടീമിന്റെയും കഠിനാധ്വാനംകൊണ്ട് രണ്ട് വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് കമ്പനി, യഥാർത്ഥ ട്രാക്കിൽ വന്നു, കമ്പനി നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുകൾ മറന്നു ലാഭത്തിലേക്ക് മുന്നേറി…
കമ്പനി ഡോക്യൂമൻറ്റേഷൻ പ്രവീണായിരുന്നു നോക്കിയിരുന്നത്… താനതിൽ കൈകടത്തിയില്ല, പിന്നീട് അക്കൗണ്ട്സ് ക്രമക്കേട് അക്കൗണ്ടന്റ് തന്നെയറിയിക്കുമ്പോഴാണ് താൻ ചതിക്കപ്പെടുന്നത് അറിയുന്നത്… താനാകെ തളർന്നുപോയി, പിന്നീട് ഭൈരവിനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു കമ്പനിയിലെത്തുമ്പോൾ കമ്പനി മെറിന്‍റെയും പ്രവീണിന്റെയും പേരിലായിരുന്നു… കൂടപ്പിറപ്പിനെപ്പോലെ കണ്ടവർ തന്നെ ചതിച്ചെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാകാതെ തളർന്നിരുന്നു…
മെന്റലി ഡിപ്രെസ്ഡ് ആയ തന്നെ തിരികെക്കൊണ്ട് വന്നത് തന്റെ പ്രിയപ്പെവരായിരുന്നു…
അതെല്ലാം ഓർത്ത് രുദ്ര് കണ്ണടച്ച് ബഞ്ചിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു…
തനിക്കൊരു മാറ്റം വരണം, പഴയതുപോലെ ഊർജ്ജസ്വലനായി, കലിപ്പനായി… അതിന് അപ്പ പറയുംപോലെ കമ്പനി ഏറ്റെടുക്കണമെങ്കിൽ അത് ചെയ്യണം
അവൻ ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു…
രുദ്ര് നേരേ സീതാലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തേക്കാണ് പോയത്, ആ സമയത്ത് സീതാലക്ഷ്മി ഹാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് സെറ്റിയിൽ ഇരുന്നു, എന്നിട്ട് പതിയെ തലയുയർത്തി അവരെ നോക്കി
അമ്മേ… എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു…”
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
സീതാലക്ഷ്മി എഴുന്നേറ്റു അവനടുത്തായി വന്നിരുന്നു പതിയെ അവന്റെ തലയിൽ തലോടി
“എന്റെ മോന് എന്നോടെന്തേലും പറയാൻ ഒരു മുഖവുരയുടെ ആവശ്യമുണ്ടോ…?? നീയെന്റെ ചേച്ചിയുടെ വയറ്റിലാണ് പിറന്നതെങ്കിലും നിന്നെ എന്റെ ഈ കയ്യിലിട്ടാ വളർത്തി വലുതാക്കിയേ…”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു, അതുകണ്ട് അവൻ അവരെ ചെത്തുപിടിച്ചു
“അത്… അമ്മേ… അപ്പ പറഞ്ഞതുപോലെ ഞാനും ഭൈരവും കൂടി കമ്പനിയിലേക്ക് ജോയിൻ ചെയ്താലോ എന്നാണ്…”
“നല്ല കാര്യം… അവർക്ക് വയസ്സായി… ഇനി അവരൊന്ന് വിശ്രമിക്കട്ടെ…”
സീതാലക്ഷ്മി അവനെ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
“പക്ഷേ അമ്മേ അതിനു മുൻപ് എനിക്ക് മെന്റലി ഒന്ന് റിഫ്രഷ് ആവണം അതിന് കുറച്ചു സമയം വേണം…”
അവൻ പറഞ്ഞു,
“അപ്പാവോട് സൊല്ലലാം, അദ്ദേഹത്തിന് ഇതിൽപ്പരം സന്തോഷം വേറെ കാണില്ല…”
സീതാലക്ഷ്മി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു
••❀••
നന്ദന്റെ വീട്ടിൽപോയി വന്ന കാര്യമൊന്നും വൃന്ദ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല, പിറ്റേന്ന് വൈകിട്ട് ശില്പ വൃന്ദയുടെ അടുത്തെത്തി, വൃന്ദയപ്പോൾ അടുക്കളയിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു,
“ഡീ..”
ശില്പ പെട്ടെന്ന് പുറകിൽ നിന്നും ഉറക്കെ വിളിച്ചത് കേട്ട് ഞെട്ടിതിരിഞ്ഞു വൃന്ദ ശില്പയെ നോക്കി…. ശില്പ അവളെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു…
“ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ നിന്റെ കല്യാണം ഒറപ്പിക്കാനായി പോയിരുന്നു നന്ദനത്ത്…”
ശില്പ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു, വൃന്ദ ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ശില്പയെ നോക്കി,
“അതേടി…നിന്റെം നന്ദേട്ടന്റേം കല്യാണം ഞങ്ങളെങ്ങുറപ്പിച്ചു, പക്ഷേ… അപ്പോഴാണ് വേറൊരു കാര്യം ഞങ്ങളാലോചിച്ചത്…നിന്റനിയന്റെ കാര്യം, നീ നന്ദേട്ടനേയും കല്യാണംകഴിച്ചു പോകുമ്പോ അവനെന്തുചെയ്യും…അവനൊറ്റക്കാകില്ലേ…?”
ശില്പ ഒന്ന് നിർത്തി അമ്പരപ്പോടെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന വൃന്ദയെ നോക്കി ഗൂഢമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തുടർന്നു,
“അല്ലേലും നിങ്ങള് ഹണിമൂൺ ആഘോഷിക്കുമ്പോ അവൻ പായസത്തിലെ എള്ള് പോലെ ഒരധികപ്പറ്റല്ലേ…അപ്പൊ അതിനും ഞങ്ങളൊരു വഴി കണ്ടുപിടിച്ചു… എന്തെന്നല്ലേ…? അവനെ ഒരു ബോർഡിങ്ങിലാക്കാൻ… അപ്പൊ നീ വിചാരിക്കും അവനോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണെന്ന്…”
ഒരുനിമിഷം നിർത്തിയിട്ട് തുടർന്നു,
“അല്ല നിന്നോടുള്ള എന്റെ പ്രതികാരമാണത്… ഞാൻ മോഹിച്ചത് തട്ടിയെടുത്തിനുള്ള ശിക്ഷ… നീ പിന്നൊരിക്കലും നിന്റനിയനെ കാണില്ല, കാരണം അത് ബോര്ഡിങ് എന്ന് പേരെയുള്ളു, അവിടെച്ചെന്ന് ഇറങ്ങിയാൽ അവൻ ഭൂലോക ക്രിമിനലാകും, അതും അവൻ ചത്തില്ലെങ്കിൽ… അങ്ങനത്തൊരു സ്ഥലത്താ അവനെയാക്കാൻ പോകുന്നത് അവനെ അവിടുള്ളോര് ഉപ്പിട്ട് പുഴുങ്ങിയെടുക്കും, പക്ഷേ നീ രക്ഷപ്പെടും… നന്ദേട്ടന്റെ പട്ടമഹിഷിയായി നിനക്ക് സുഖായി ജീവിക്കാം…”
എല്ലാം കേട്ട് ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു വൃന്ദ, അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, പെട്ടെന്ന് അവൾ ശില്പയുടെ കാലിൽ വീണു.
“ശിൽപേച്ചി രക്ഷിക്കണം, എനിക്കരുടേം പട്ടമഹിഷി ആകണ്ട…എനിക്കെന്നും എന്റെ കണ്ണനെ കണ്ണുനിറയെ കണ്ടാ മതി, അതിന് എന്തുവേണേലും ശിൽപ്പേച്ചിക്ക് ചെയ്തുതരാം ഞങ്ങളെ സഹായിക്കണം…”
അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ കാലുപിടിച്ചു പറഞ്ഞു
“ഛീ…കാലിന്ന് വിടടി… ഇതൊക്കെ ഓരോന്ന് ചെയ്തുകൂട്ടുമ്പോ ആലോചിക്കണമായിരുന്നു… നീ നിന്റെ അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ കാണിച്ചു കാണാൻകൊള്ളാവുന്ന ആൺപിള്ളേരെ വളക്കുമ്പോ ഓർക്കണമായിരുന്നു… എന്റെ സഹായം കിട്ടൂന്ന് വിചാരിച്ച് ഇരിക്കേണ്ട, അവന് അഹങ്കാരം കൊറച്ചു കൂടുതലാ…അനുഭവിക്കട്ടെ…”
ശില്പ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അങ്ങനെ പറയല്ലേ ശിൽപ്പേച്ചി ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ ശിൽപ്പേച്ചിയെ ഉള്ളു…സഹായിക്കണം…”
ശില്പ ചെറുതായോന്നയഞ്ഞു, പിന്നീടെന്തോ ആലോചിക്കുന്നപോലെ നിന്നു.
“ഞാനൊന്നാലോചിക്കട്ടെ, പക്ഷേ ഞാൻ പറയുന്ന കാര്യം നീയെനിക്ക് വേണ്ടി ചെയ്തുതരുമെന്ന് കാവിലമ്മയെകൊണ്ട് ആണയിടണം…പകരത്തിന്പകരം, സമ്മതിച്ചോ?”
“കാവിലമ്മയാണേ സത്യം ഞാൻ എന്ത് വേണേലും സമ്മതിക്കാം എനിക്ക് എല്ലാത്തിലും വലുത് എന്റെ കണ്ണനാ…”
അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ ശില്പയെ നോക്കി…
ശില്പ കനത്തിൽ ഒന്ന് മൂളിയിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി, വാതിക്കൽ എത്തി തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ഗൂഡസ്മിതം ഉണ്ടായിരുന്നു…
••❀••
അന്ന് രാത്രി അത്താഴത്തിന്റെ സമയത്ത് ടേബിളിൽ ഭക്ഷണം കൊണ്ട് വച്ചു തിരിഞ്ഞ വൃന്ദയേ രാജേന്ദ്രൻ വിളിച്ചു
“ഡീ.. പെണ്ണേ ആ ചെറുക്കന്റെ തുണികളും പുസ്തകങ്ങളും മറ്റും നാളെത്തന്നെ റെഡിയാക്കി വച്ചേക്കണം…അവനിനിമുതൽ ഇവിടെ നിന്ന് പഠിക്കണ്ട, ഇവിടെ നിന്നാൽ അവൻ വലിയ ഗുണ്ടയാവും, അതോണ്ട് അവനെ ബോർഡിങ്ങിൽ ആക്കാം…”
അതുകേട്ട് വൃന്ദയും അപ്പോൾ അവിടേക്ക് വന്ന നളിനിയും ഒന്ന് ഞെട്ടി,
“വലിയച്ഛാ…അവനിനി ഒരു പ്രശ്നവുമുണ്ടക്കില്ല, അവനെ ഇവിടുന്ന് പറഞ്ഞയക്കല്ലേ…”
വൃന്ദ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട…നീ ഞാൻപറഞ്ഞതങ്ങ് കേട്ടാ മതി കൂടുതൽ സംസാരോന്നുമേണ്ട…ഞാനെല്ലാം ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്….”
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
രാജേന്ദ്രൻ ഭക്ഷണത്തിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“രാജേട്ടാ…. ഇനി അവനൊരു കുരുത്തക്കേടുമുണ്ടക്കില്ല, അതിനുംവേണ്ടി രാജേട്ടൻ അവനെ തല്ലിയില്ലേ…?അവനിവിടെ നിന്നോട്ടെ അവനെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം….”
നളിനി പറഞ്ഞതിന് ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള ഒരു നോട്ടമായിരുന്നു രാജേന്ദ്രന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും.
“വലിയച്ഛാ…”
ദയനീയമായി വിതുമ്പലോടെ വൃന്ദ വിളിച്ചു, കണ്ണീരിനിടയിൽ ശബ്ദം വലുതായി പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല, രാജേന്ദ്രൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, വൃന്ദ പ്രതീക്ഷയോടെ ഗൂഢമായ പുഞ്ചിരിയോടെ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ശില്പയെ നോക്കി കണ്ണ് കൊണ്ട് ദയനീയമായി കെഞ്ചി…
ശില്പ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാത്തത് പോലെ പാത്രത്തിൽ നോക്കി കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,
“രാജേട്ടാ…ദയവുചെയ്ത് ഞാൻ പറയുന്നത് കേക്ക്…കണ്ണൻ കൊച്ചു കുഞ്ഞല്ലേ…അവനിവിടെ നിന്നോട്ടെ….”
നളിനി അയാളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
“ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അതിൽ ഒരു മാറ്റൊമില്ല പറഞ്ഞേക്കാം…”
അയാൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു,
ശില്പ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
വൃന്ദ ദയനീയമായി എല്ലാരേം നോക്കി വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി,
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു അടുക്കളത്തിണ്ണയിൽ കണ്ണനോടൊത്ത് ഇരിക്കുമ്പോൾ അവിടേക്ക് വന്ന ശില്പയെക്കണ്ട വൃന്ദ ചാടിഎണീറ്റ് അവളെ നോക്കി കൈകൂപ്പി
“ശിൽപേച്ചി പറയുന്നതെന്തും അനുസരിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ ഞാൻ…ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ ആരുമില്ല…ശിൽപ്പേച്ചി സഹായിക്കണം…”
“നിന്റെം ഇവന്റേം കണ്ണീരു കാണാൻ എന്തിഷ്ടമാണെന്നോ എനിക്ക്…അപ്പൊ ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കുമെന്ന് നെനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ…. “
ശില്പ കൈ മാറിൽ കെട്ടിനിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അങ്ങനെ പറയല്ലേ ശിൽപ്പേച്ചി ഞങ്ങളെ സഹായിക്കണം, ചേച്ചി പറയുന്നതെന്തും ഞാനനുസരിച്ചോളാം…കാവിലമ്മയാണേ സത്യം…. “
വൃന്ദ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു
“മ്…ഞാൻ പറഞ്ഞു നോക്കാം, പക്ഷേ അത് നിന്റെയീ പൂങ്കണ്ണീർ കണ്ടിട്ടല്ല, പക്ഷേ നീ വാക്കുതന്നതിലെന്തേലും മാറ്റംവാന്നാ…അറിയാലോ എന്നെ… പിന്നെ നീയിവനെ ജീവനോടെ കാണില്ല…”
അവസാന വാചകം ഒരു ഭീക്ഷണിയോടെ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ച് അവൾ പോയി
വാതിലിൽ മറഞ്ഞുനിന്ന് ഇതെല്ലാം കേട്ട നളിനി ശില്പ പോയതിന് ശേഷം ഒരുനിമിഷം വാതിലനടുത്തെത്തി അവരെ നോക്കി ഒന്ന് നെടുവീർപ്പെട്ടിട്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി…
••❀••
ശില്പ നേരെ പോയത് മുകളിൽ കോമൺ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നിരുന്ന രാജേന്ദ്രനടുത്തേക്കായിരുന്നു, തന്റടുത്തേക്ക് വരുന്ന ശില്പയെക്കണ്ട് അയാൾ ചിരിച്ചു
“എന്തായി മോളേ പ്ലാൻ വർക്ഔട്ട് ആയോ…?”
അതിന് മറുപടിയായി ശില്പ തള്ളവിരൽ ഉയർത്തിക്കാട്ടി,
“എന്താ നിന്റെ അടുത്ത പ്ലാൻ…?”
“അതൊക്കെയുണ്ട്…അച്ഛൻ കൂടെ നിന്നാ മതി ബാക്കി ഞാനേറ്റു…”
“മ്…”
രാജേന്ദ്രൻ അവളെ നോക്കി മൂളി…
ശില്പ ഫോണെടുത്ത് നന്ദന്റെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു…നന്ദൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു…
“ഹലോ…നന്ദേട്ടാ ഇത് ഞാനാ ശില്പ…”
“ആഹ്… ശില്പ… പറ…”
“അത്…നന്ദേട്ടനോട് എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു”
“അതിനെന്താ…പറഞ്ഞോ…”
“അല്ല നന്ദേട്ടാ നേരിട്ട് പറയാനുള്ളതാ, നന്ദേട്ടൻ നാളെ ഫ്രീയാണോ…”
“അതെ…”
“അപ്പൊ നാളെ ഒരു പത്തുമണിക്ക് ഞങ്ങളുടെ കോളേജിനടുത്തുള്ള മൈക്കിൾസ് കോഫീ ഷോപ്പിലേക്ക് വരോ…”
“എന്താ കാര്യം ശില്പ…”
“കാര്യം നേരിട്ട് പറയാനുള്ളതാ, നന്ദേട്ടൻ വരോ…”
“വരാം…”
“ഓക്കേ…ഗുഡ് നൈറ്റ് നന്ദേട്ടാ…”
അവൾ ഫോൺ വച്ചു…
അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്ന രാജേന്ദ്രൻ പുഞ്ചിരിച്ചു
“ഇനിയെന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ…?”
“അതൊക്കെയുണ്ട് അച്ഛൻ നോക്കിക്കോ…”
അതുംപറഞ്ഞു ശില്പ തിരികെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു…
••❀••
രാവിലെ പത്തുമണിയോടെ തന്നെ നന്ദൻ ശില്പ പറഞ്ഞ കോഫീ ഷോപ്പിലെത്തി, അപ്പോഴും ശില്പ എത്തിയിരുന്നില്ല, നന്ദൻ അതിന്റെ മൂലയിലുള്ള ടേബിളിൽ ചെന്നിരുന്നു, നല്ല തിരക്കുള്ള കോഫി ഷോപ്പണിത്…പത്തുമണിയോടെ തന്നെ ഏകദേശം ടേബിലെല്ലാം ഫില്ലായി, ഭൂരിഭാഗവും കോളേജ് കുട്ടികൾ, നന്ദൻ ചുറ്റും നോക്കിയിരുന്നു, അപ്പോഴേക്കും ശില്പ അവിടേക്ക് വന്നിരുന്നു…
“ഹായ് നന്ദേട്ടാ…വന്നിട്ടൊരുപാട് നേരായോ…”
“ഏയ്.. ഇല്ല ഇപ്പൊ വന്നേയുള്ളു… എന്താ ശില്പ വരാൻ പറഞ്ഞത്…???”
മുഖവരയില്ലാതെ നന്ദൻ ചോദിച്ചു,
“ഒന്ന് ക്ഷമിക്ക് മാഷേ…നന്ദേട്ടന് കോഫി പറയട്ടെ…?”
നന്ദൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല
“രണ്ട് കപ്പുച്ചീനോ…”
ഓർഡർ ചെയ്തിട്ട് ശില്പ നന്ദന് നേർക്ക് നോക്കി…
“നന്ദേട്ടാ…ഞാൻ വിളിപ്പിച്ചത് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറയാനും നന്ദേട്ടന്റെ മറുപടിയും അഭിപ്രായങ്ങളും അറിയാനുംവേണ്ടിയാണ്…”
നന്ദൻ മിണ്ടാത്തെ അവൾ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടിരുന്നു…
“ഞാൻ പറയുന്നത് നന്ദേട്ടൻ എങ്ങനെയെടുക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല…നന്ദേട്ടനെ എന്ന് മുതൽക്കാണ് കണ്ട് തുടങ്ങിയത് എന്നെനിക്കറിയില്ല, പക്ഷേ അന്നേ നന്ദേട്ടനോട് ഒരു കുഞ്ഞ് പ്രണയം എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു…അത് നാൾക്ക് നാൾ വർധിച്ചു എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു ഇപ്പൊ എന്നെ വല്ലാതെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു, ഇതൊന്നും നന്ദേട്ടനോട് പറയാതെ മനസ്സിൽ കുഴിച്ചിടണമെന്ന് വളരെ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു…പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല നന്ദേട്ടാ…”
ഇത് കേട്ട് അന്തംവിട്ടിരിക്കുന്ന നന്ദനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ശില്പ തുടർന്നു
“നന്ദേട്ടൻ വിഷമിക്കണ്ട ഉണ്ണിമോളേ നന്ദേട്ടൻ ഇഷ്ടപെടുന്നു എന്നറിഞ്ഞ ആ നിമിഷം മുതൽ ഞാൻ നന്ദേട്ടനെ ആ കണ്ണിൽ കണ്ടിട്ടില്ല, കാരണം ഉണ്ണിമോള് എനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവളാണ്, അവളുടെ സന്തോഷമാണ് എനിക്ക് എന്റെ സന്തോഷത്തേക്കാളും വലുത്, പക്ഷേ നന്ദേട്ടാ…അവളെക്കുറിച്ചൊന്നും അറിയിക്കാതെയാണ് എന്റെ വീട്ടുകാർ ഈ കല്യാണം നടത്തുന്നത്…”
ശില്പ കണ്ണ് നിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അപ്പോഴേക്കും കോഫി വന്നിരുന്നു ശില്പ ഒരിറക്ക് കുടിച്ചുകൊണ്ട് ആകാംഷയോടെ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കിയിരിക്കുന്ന നന്ദനെ നോക്കി, മുഖത്തുവന്ന ചിരി സമർഥമായി ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തുടർന്നു…
“ഞാനും ആദ്യം അവരെപ്പോലെ തന്നെ ചിന്തിച്ചു, പിന്നീടാണ് കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഈ കാര്യം നന്ദേട്ടനോ വീട്ടുകാരോ അറിഞ്ഞാലുണ്ടാകുന്ന ഭവിഷ്യത്ത് ഞാൻ ആലോചിച്ചത്…”
“എന്താ ശില്പ പറഞ്ഞുവരുന്നത്…എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല…”
“പറയാം…പക്ഷേ ഇക്കാരണം കൊണ്ട് വൃന്ദയെ വെറുക്കില്ലെന്ന് നന്ദേട്ടൻ എനിക്ക് വാക്ക് തരണം…”
“ശില്പ പറയൂ…എന്തായാലും എനിക്കറിയണം…”
“അത്…നന്ദേട്ടാ…വൃന്ദ നമ്മളൊന്നും വിചാരിക്കുന്നപോലുള്ള ഒരു പെണ്ണല്ല…അവളുടെ കാര്യസാധ്യത്തിന് ഏതറ്റംവരെപോകാനും മടിയില്ലാത്ത ഒരു പെണ്ണാണ് വൃന്ദ…പക്ഷേ കുട്ടിക്കാലം മുതൽക്കേ സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെ കണ്ടുപോയി നന്ദേട്ടാ… എന്റെ വീട്ടിലുള്ളവർക്ക് അവള് കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ഈ ഞാൻ പോലും, അതോണ്ട് അവളെ വെറുക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കാർക്കും കഴിയില്ല, നന്ദേട്ടന്റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റാരായിരുന്നാലും ഞാനിത് വന്ന് പറയില്ല…കാരണം നന്ദേട്ടനെ ഞാൻ കണ്ട നാൾ മുതൽ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്നതല്ലേ അപ്പൊ ആ ആൾക്കൊരു ചതി ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല…’’
ശില്പ കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചുകൊണ്ട് നന്ദനോട് പറഞ്ഞു,
നന്ദൻ കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തല കുടഞ്ഞു, അത് കണ്ട് ശില്പ ഗൂഢമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നന്ദേട്ടനറിയോ…കാവിനടുത്തായി ചായക്കട നടത്തുന്ന കേശു നായരുടെ മകൻ വിവേക്…അസമയത്ത് അവളുടെ മുറിയിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്കാരോടെങ്കിലും പറയാൻ പറ്റോ…? അവസാനം അവളുടെ ദുർനടത്തം അറിഞ്ഞു കേശു നായർ ദേവടത്തെത്തി അച്ഛനോട് പരാതി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…ആ ഒറ്റക്കാര്യം കൊണ്ടാ വിവേക് ഗൾഫിൽ എത്തിയത്…നന്ദേട്ടൻ എന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലേൽ രഹസ്യമായിട്ട് അന്വേഷിച്ചു നോക്ക് ആ കേശുനായരോട്… അപ്പൊ അറിയാം സത്യം…”
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
ഒന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തലകുനിച്ചു കയ്യിൽ താങ്ങിയിരിക്കുന്ന നന്ദനെ നോക്കി ചുണ്ടിലൂറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി,
“പിന്നെ നന്ദേട്ടാ…ഒരിക്കലും ഇതൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞതാണെന്ന് ആരുമറിയല്ല്…”
“ഇല്ല…ഞാനിതൊന്നും വിശ്വസിക്കില്ല…വൃന്ദ…അവൾ…ഒരിക്കലും അങ്ങനൊന്നും ചെയ്യില്ല…”
നന്ദൻ വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തിൽ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
“നല്ലത്…അതുതന്നെയാണ് എനിക്കും വേണ്ടത്…നന്ദേട്ടൻ ഈ കേട്ടത് അതുപോലെയങ്ങു മറന്നുകളയണം, എന്നിട്ട് അവളോടൊപ്പം നല്ലൊരു ജീവിതം തുടങ്ങണം…അവളെ കൈവെടിയല്ലേ നന്ദേട്ടാ…”
ശില്പ കണ്ണീരോഴുക്കി നന്ദന്റെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
നന്ദൻ ഒന്നുംമിണ്ടാതെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി…
ശില്പ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു, നന്ദൻ പോകുന്നത് നോക്കി പിന്നീട് തന്റെ ബാഗിൽ നിന്നും ഫോണെടുത്ത് നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു…
‘പറഞ്ഞതെല്ലാം ഓർമയുണ്ടല്ലോ…ആളിപ്പോത്തന്നെ അങ്ങോട്ട് വന്നാലുമായി, അതുകൊണ്ട് വിഡ്ഢിത്തൊന്നും വിളിച്ചുപറയരുത്…’
‘……….’
‘മ്…എന്റെ കാര്യം നടന്നാ തന്റെ പണം തനിക്ക് കിട്ടിയിരിക്കും…’
അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് സന്തോഷത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു.
••❀••
തിരികെ പോകുമ്പോഴും നന്ദന്റെ മനസ്സിൽ ശില്പ കോരിയിട്ട കനൽ നന്നായി നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
‘വൃന്ദയെ കണ്ട നാൾ മുതൽ മനസ്സിലേറിപോയതാണ്, താനന്ന് പ്ലസ് വൺനോ മറ്റൊ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്, കൂട്ടുകാരുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നാണ് അവളെക്കുറിച്ചറിയുന്നത് ആ കൗതുകമാണ് പിന്നീട് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ കാരണം, പിന്നീട് ടീച്ചേർസ് അവളെപറ്റി പറയുന്നത് കേട്ടു…നന്നായി പഠിക്കുന്ന കുട്ടി, കാണാൻ ആ സ്കൂളിലേക്കുവച്ചേറ്റവും സുന്ദരി, സയൻസ് ക്വിസ് കോംപറ്റീഷനിൽ തന്റെ പെയർ ആയി അവൾ വന്നപ്പോ മനസ്സ് തുടികൊട്ടുകയായിരുന്നു, പരിചയപ്പെട്ടപ്പോ നല്ല പക്വതയുള്ള കുട്ടി, അവളുടെ ആ ഉണ്ടക്കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നിക്കാൻ തോന്നി, പിന്നീട് കാര്യങ്ങളുണ്ടാക്കി അവളോട് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി, അപ്പോഴും തന്റിഷ്ടം മനസ്സിൽത്തന്നെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു…അതൊരു പൈങ്കിളി പ്രേമം ആകരുത് എന്ന് നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു, പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ്, അച്ഛന്റെ തണലിൽ നിൽക്കാതെ പഠിച്ച് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ ഒരു ജോലിയായിട്ട് അവളെ കൂടെകൂട്ടാം എന്നായിരുന്നു, ഓരോ പ്രാവശ്യവും അവളെ ദൂരെ നിന്നുകണ്ടു, പഠിച്ച് ജോലി ഏകദേശമായി, ഏറെ സന്തോഷിച്ചു, ഇല്ല എനിക്കറിയാവുന്ന വൃന്ദ അല്ല ഇത്…അന്വേഷിക്കണം…എല്ലാം അന്വേഷിക്കണം…അവളെ കൈവിട്ടുകളയാൻ തോന്നുന്നില്ല…നെഞ്ചേന്ന് പറിച്ചെറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല…’
നന്ദൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. അവൻ വണ്ടി നേരെ കേശു നായരുടെ ചായക്കടയിലേക്ക് വിട്ടു…
അവൻ ചെന്ന് കേറുമ്പോൾ കടയിൽ വലിയ തിരക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല, അടുത്തുള്ള ബെഞ്ചിലിരുന്നു, അപ്പോഴേക്കും കേശുനായർ അടുത്തേക്ക് വന്നു,
“അയ്യോ…ഇത് സാബു സാറിന്റെ മോനല്ലേ…എന്താ കുഞ്ഞേ ഈ വഴിക്ക്…അല്ല ഇങ്ങോട്ടേക്കൊന്നും കാണാറില്ല അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ…”
കേശുനായർ അവൻറെ മുന്നിലെ ഡസ്ക് തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു,
“കുഞ്ഞിന് ചായ എടുക്കട്ടെ…???”
“മ്”
നന്ദൻ മുഖമുയർത്താതെ മൂളി,
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് കേശുനായർ ചായ കൊണ്ട് കൊടുത്തു,
“സാബു സാറിന് സുഖോല്ലേ…?”
അയാൾ കുശലം ചോദിച്ചു, എന്തോ ചിന്തിച്ചിരുന്ന നന്ദൻ പെട്ടെന്ന് അയാളെ നോക്കി…
“നന്നായിരിക്കുന്നു ചേട്ടാ…”
നന്ദൻ മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി അയാളോട് പറഞ്ഞു,
“ചേട്ടാ…ഒരു കാര്യം…”
നന്ദൻ അയാളെ നോക്കി എന്തോ പറയാൻ വന്നത് പകുതിക്ക് നിർത്തി,
“എന്താ കുഞ്ഞേ…???”
“അല്ല…ചേട്ടനീ ദേവടത്തെ കുറിച്ച് എന്താ അഭിപ്രായം…”
നന്ദൻ തുടക്കമിട്ടു
“അതെന്താ കുഞ്ഞേ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ…??”
“എന്റൊരു കൂട്ടുകാരന് അവിടുന്നൊരാലോചന വന്നിട്ടുണ്ടേ…അപ്പൊ ആ കുട്ടീടെ സ്വഭാവമൊക്കെയൊന്ന് അറിഞ്ഞുവരാൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു അതാ…”
നന്ദൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി,
“അയ്യോ…നല്ല തങ്കപ്പെട്ട സ്വഭാവാ ആ ശില്പക്കുഞ്ഞിന്റെ, എല്ലാരോടും എന്താ സ്നേഹം, ഇത്രേം വലിയ തറവാട്ടിലെത്താണെന്നൊരു ഭാവോം ആ കുഞ്ഞിനില്ല, ആ കുഞ്ഞിനെ കെട്ടുന്നയാളിന്റെ ഭാഗ്യൊന്നെ ഞമ്പറയൂ…പക്ഷേ അതിനുംവേണ്ടീട്ട് വേറൊരണ്ണമുണ്ട് തറവാടിന്റെ പേര് കളയാനായിട്ട്…ആ എളേ പെണ്ണ്…സാറിനറിയോ എന്റെ മോൻ ഇപ്പൊ ഗൾഫിൽ കെടന്ന് കഷ്ടപ്പെടുന്നത് അവളൊരുത്തി കാരണമാ…അവന് അവളോട് പ്രേമം,,, ഞാനന്നെ അവനോട് പറഞ്ഞതാ, അവസാനം അവൾടെ കാര്യം കഴിഞ്ഞപ്പോ അവനെ വേണ്ട, ചങ്ക് തകർന്നാ എന്റെ കുട്ടി നടന്നത്, പിന്നീടാണ് അറിഞ്ഞത് അവൻ മാത്രോല്ല ഒരുപാട് ആൺപിള്ളേരെ അവൾ കറക്കിയെടുത്തിട്ടുണ്ടെന്ന്, അതറിഞ്ഞു നാട്ടിൽ നിൽക്കാൻ വയ്യാത്തൊണ്ടാ അവൻ പോയത്…”
അയാൾ തന്റെ തോർത്ത്‌ കൊണ്ട് കണ്ണീരൊപ്പി…
നന്ദൻ കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ നെഞ്ചിലുണ്ടായ വിങ്ങൽ അടക്കി അയാളെത്തന്നെ തുറിച്ചുനോക്കി ഇരുന്നു… അവന്റെ കണ്ണിൽനിന്നും കണ്ണുനീർ ഉരുണ്ടിറങ്ങി. പതിയെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചിട്ട് അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിയിട്ട് നന്ദൻ പറഞ്ഞു
“വൃന്ദ, എനിക്കറിയാവുന്ന കുട്ടിയാണല്ലോ, അവൾ അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…”
“കുഞ്ഞേ… എല്ലാം അവളുടെ കള്ളത്തരാ… എന്തിനും ഒരു കള്ള കണ്ണീര് കൂട്ടുണ്ടല്ലോ, കുഞ്ഞിനറിയോ… എന്റെ മോനെപ്പറ്റി ഞാൻ പറയാൻ പാടില്ലാത്തതാ, എന്നാലും കുഞ്ഞിനോടെനിക്ക് പറയാല്ലോ… ഏത്… അവളേം അവനേംകൂട അവളുടെ മുറിയിൽ രാത്രിയിൽ കാണാൻപാടില്ലാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ കണ്ടു… പിന്നീട് അവിടുത്തെ സാർ ആരുമറിയാതെ ഒതുക്കി തീർത്തു… പിന്നീട് ഭീക്ഷണി സഹിക്കാതെയാണ് അവൻ കടല് കടന്നത്…”
അയാൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. നന്ദൻ പിന്നൊന്നും കേൾക്കാൻ നില്കാതെ അവിടെനിന്നുമിറങ്ങി.
നന്ദൻ പോയതിന് പിന്നാലെ കേശുനായർ ഫോണെടുത്ത് ഡയൽ ചെയ്ത് ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചു…
“കുഞ്ഞേ… ആള് ഇപ്പൊ ഇവിടുന്നിറങ്ങിയതേയുള്ളു… ഞാൻ വേണ്ടതെല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…”
“……”
“ഉവ്വ്…വിശ്വസിച്ചിട്ടുണ്ട്…അക്കാര്യത്തി പേടിക്കണ്ട…”
“……”
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
“കുഞ്ഞോന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട…പിന്നെ കാശിന്റെ കാര്യം…”
“……”
“ശരി… നാളെപ്പോയി വാങ്ങിക്കോളാം… ഓ… ശരി…”
അയാൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് തിരിയുമ്പോൾ ദേഷ്യത്തോടെ അയാളെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അയാളുടെ ഭാര്യ ലതയെ ആണ് കാണുന്നത്, അയാളൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും, പെട്ടെന്ന് മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി,
“നിങ്ങളിന്നുവരെചെയ്ത എല്ലാ കൊള്ളരുതായ്മകളും ഞാൻ കണ്ണടച്ചിട്ടുണ്ട്… പക്ഷേ ഇത് കാവിലമ്മ പൊറുക്കില്ല… നിത്യവും മുടങ്ങാതെ കാവിലമ്മക്ക് വിളക്ക് വയ്ക്കുന്ന ഒരു പാവം കുട്ടീടെ ജീവിതമാണ് നിങ്ങള് തകർക്കുന്നത്… ആ കുട്ടീടെ ദുരിതം ആ തറവാടിനുള്ളിൽ ഞാൻ കാണുന്നതാണ്… താനിതിനു അനുഭവിക്കും നോക്കിക്കോ…???”
“ഉവ്വെടി… ഞാനനുഭാവിച്ചോളാം… ഒരുത്തരേം ഞാൻ കൂട്ടുവിളിക്കില്ല… രൂപ ഒന്നും രണ്ടുമല്ല… അമ്പയിനായിരം ആണ് കിട്ടാമ്പോണേ… പിന്നെ ഇക്കാര്യം ഞാനും നീയുമല്ലാതെ മറ്റൊരാളാറിഞ്ഞാലറിയാലോ എന്നെ…”
അയാൾ അവളെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തി
“താനൊരിക്കലും കൊണം പിടിക്കൂലടോ കാലാ…”
ലത തലയിൽ കൈവച്ചു പ്രാകി…
••❀••
നന്ദൻ ഉരുകുന്ന മനസ്സുമയാണ് അവിടുന്നിറങ്ങിയത്, യാതൊന്നിലും ശ്രദ്ധിക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല, കേട്ടതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമാവണേ എന്നവൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു… തിളക്കമില്ലാത്ത മുഖവുമായാണ് അവന് വീട്ടിൽ ചെന്ന് കേറിയത്, ശ്യാമ അത് ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ശ്യാമ നന്ദന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു, വാതിൽ ചാരിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു, നന്ദൻ കണ്ണടച്ച് വലതു കൈത്തണ്ട നെറ്റിയിൽ വച്ച് കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
“നന്ദൂട്ടാ…”
ശ്യാമ അവനെ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു, നന്ദൻ കണ്ണ് തുറന്ന് അമ്മയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, ശ്യാമ കട്ടിലിരുന്ന് അവന്റെ തല മടിയിലേക്ക് എടുത്തു വച്ച് തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു,
“നന്ദൂട്ടാ…അമ്മേടെ മോൻ വിഷമിക്കരുത്, നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന് വിധിച്ചിട്ടുള്ളവളല്ല വൃന്ദ, അമ്മക്കറിയാം അമ്മേടെ നന്ദൂട്ടൻ അവളെ എന്തുമാത്രം മോഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്, അമ്മയ്ക്കും അവളെ വലിയിഷ്ടാ…പക്ഷേ എങ്ങനാ മോനേ നിന്നേ അറിഞ്ഞോണ്ടൊരു ആപത്തിലേക്ക് തള്ളി വിടുന്നത്, ഞങ്ങൾക്ക് ആകെ നീയേ ഉള്ളു, മോനവളെ മറക്ക്, മോനവളെക്കാളും സുന്ദരിക്കുട്ടിയെ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിത്തരും…”
നന്ദൻ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ ശ്യാമയുടെ മടിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി കരഞ്ഞു.
“അയ്യേ…അമ്മേടെ നന്ദൂട്ടൻ കരയുന്നോ, ഇപ്പോഴും മോൻ അമ്മേടെ ആ പഴയ കുഞ്ഞുകുട്ടി തന്നെ…”
ശ്യാമ അവനെ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവളുടെ കണ്ണിൽനിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് വീണു,
••❀••
അന്ന് വൈകുന്നേരം നന്ദൻ കാവിനടുത്തായി വൃന്ദയെ കാത്ത് നിന്നു, ഇപ്പോഴും ഒന്നും പൂർണമായി വിശ്വസിക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല,
‘എന്തായാലും എല്ലാം അവളുടെയെടുത്തുനിന്നുതന്നെയറിയണം, ഭാര്യയാകാൻ പോകുന്ന പെൺകുട്ടിക്ക് ഉണ്ടാവേണ്ട പരിശുദ്ധി വേണമെന്ന് എനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്, അല്ലാതെ മറ്റൊരു തീരുമാനത്തിന് ഞാൻ മഹാനൊന്നുമല്ല…’
അവന്റെ ചിന്തകൾ കാടുകേറി… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വൃന്ദ പതിയെ നടന്ന് വരുന്നത് കണ്ടു,
ഒരു കടുംനീല പാവാടയും ഉടുപ്പുമാണ് അവളിട്ടിരുന്നത്, കണ്ടാൽ തന്നെയറിയാം സാരി വെട്ടി തയ്ച്ചതാണെന്ന്, ആ വസ്ത്രത്തിലും അവൾ അതി സുന്ദരിയായിരുന്നു,
കണ്ണൻ കുട്ടൂസനൊപ്പം കളിച്ചു ചിരിച്ചു നടക്കുന്നുണ്ട്, നന്ദനെക്കണ്ട വൃന്ദ പെട്ടെന്ന് തല താഴ്ത്തി നടത്തയുടെ വേഗം കുറച്ചു, നന്ദൻ അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു,
വൃന്ദ പതിയെ തലകുനിച്ചു നടന്ന് നന്ദനെ കടന്ന് മുന്നോട്ട് പോയി, നന്ദൻ അവളെ ഗൗരവത്തിൽ വിളിച്ചു
“വൃന്ദ ഒന്ന് നിൽക്ക്…”
വൃന്ദ സ്വിച്ചിട്ടപോലെ നിന്നു, നന്ദൻ നടന്ന് അവളുടെ അടുത്തെത്തി, നന്ദൻ കുറച്ചു നേരം അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു, വൃന്ദ അപ്പോഴും തലകുനിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.
“എനിക്ക് വൃന്ദയോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനുണ്ട്…”
നന്ദൻ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു, അപ്പോഴും വൃന്ദയൊന്നും മിണ്ടാത്തെ തലകുനിച്ചു നിന്നു,
“വൃന്ദക്കൊരു വിവേകിനെ അറിയാമോ…ദാ ആ ചായക്കട നടത്തുന്ന കേശു നായരുടെ മോൻ…??”
അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് നന്ദൻ ചോദിച്ചു,,,
വൃന്ദ മിണ്ടാതെ കണ്ണീര് വാർത്തു…
“തന്നേം അവനേം കൂടെ തന്റെ മുറിയിൽ അസമയത്തു കാണാൻ പാടില്ലാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ ആരോ കണ്ടുവെന്ന് എന്നോട് ഒരാൾ പറഞ്ഞു…അതിലെന്തേലും സത്യമുണ്ടോ…???”
വൃന്ദ ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി, പിന്നീട് കണ്ണനെ നോക്കി…പിന്നെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കണ്ണനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു,
“വൃന്ദ…തന്നോടാണ് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത്…എനിക്കതിനു ഉത്തരം കിട്ടിയേ പറ്റു…”
കുറച്ചുനേരം വൃന്ദ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല പിന്നീട് അവളൊരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ട്, നന്ദനെ നോക്കി…
“നന്ദേട്ടൻ എന്നെ മറന്നേക്ക്, എനിക്കിക്കോരിക്കലും നന്ദേട്ടന്റെ സങ്കല്പത്തിലുള്ളൊരു ഭാര്യയാവാൻ കഴിയില്ല…ദയവ് ചെയ്ത് എന്നെ ശല്യപ്പെടുത്തരുത്…”
വൃന്ദ പെട്ടെന്ന് കണ്ണീര് പൊഴിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണനേം കൂട്ടി മുന്നോട്ടോടി, നന്ദന് തന്റെ ചുറ്റുമുള്ളതെല്ലാം കറങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി…നന്ദൻ കാവിലേക്ക് ഓടി പോകുന്ന വൃന്ദയെ നോക്കി നിന്നു, അവന്റെ കണ്ണിൽനിന്ന് രണ്ടുതുള്ളി കണ്ണീർ ഒഴുകിയിറങ്ങി…
••❀••
വൃന്ദ കാവിലെത്തി കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ മുഖവും കൈകാലുകളും കഴുകി കാവിൽ വിളക്ക് വച്ചു…തന്റെ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം പ്രാർത്ഥനയായി കാവിലമ്മയോട് പറഞ്ഞു, അവളുടെ രണ്ട് കണ്ണുകളും തോരാതെ പെയ്തിറങ്ങി, തന്റെ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞ് പൊട്ടിക്കരയാൻ തോന്നി…അവൾ മനസ്സുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു, അവളുടെ ഹൃദയം പൊട്ടുന്നപോലെ തോന്നി അവൾക്ക്, തനിപ്പോ ആൾക്കാരുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ചീത്ത പെണ്ണായി, സത്യമതല്ലെങ്കിലും ഗതികേടുകൊണ്ട് നന്ദേട്ടൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ട്നിൾക്കേണ്ടി വന്നു മറുത്തൊന്നും പറയാനാകാതെ…
രണ്ടുപേരും കണ്ണടച്ച് കൈകൂപ്പി നിന്നു, പെട്ടെന്ന് ഒരു സുഗന്ധം അവിടെ നിറഞ്ഞു
“കാക്കാത്തിയമ്മ…”
രണ്ടുപേരും ഒരുപോലെ മന്ത്രിച്ചു
അവർ പെട്ടെന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയതും അവരെ കാത്തെന്നപോലെ കാക്കാത്തിയമ്മ കാവിന് പുറത്ത് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവരെക്കണ്ടതും വൃന്ദ പൊട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്തേക്കോടി, അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്ന കാക്കാത്തിയമ്മയെ അവൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു, അവർ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു, അവരെ നോക്കിനിന്ന കണ്ണനെയും ഒരു കൈ കൊണ്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
വൃന്ദ തന്റെ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം കാക്കാത്തിയമ്മയോട് പറഞ്ഞ് ഏങ്ങി കരഞ്ഞു, അതുകണ്ട കണ്ണനും കരച്ചിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
കാക്കാത്തിയമ്മ അവരെ തൊട്ടടുത്തുള്ള കെട്ടിന് മുകളിൽ ഇരുത്തി അവരും കൂടെയിരുന്നു, വൃന്ദ പതിയെ അവരുടെ മടിയിലേക്ക് തലവച്ചു കിടന്നു…അവൾ ഇന്നുണ്ടായ കാര്യം പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ കാക്കാത്തിയമ്മ തടഞ്ഞു,
“അമ്മയെല്ലാം കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്തു, അവൻ പോട്ടെ…അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ മോളുടെ രാജകുമാരൻ അവനല്ല…മോളുടെ രാജകുമാരൻ ഉടനെ വരും ഏഴ് കുതിരക്കളെ പൂട്ടിയ സ്വർണത്തേരിൽ മോളുടെ മാത്രം രാജകുമാരൻ, മോൾടെ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം മാറ്റാൻ…”
വൃന്ദ അതെല്ലാം കേട്ട് വെറുതെ കിടന്നു, അവൾക്ക് അവരുടെ മടിയിൽ കിടക്കുമ്പോ വല്ലാത്തൊരു സുരക്ഷിതത്വവും അതിലുപരി ആശ്വാസവും തോന്നി…അവർ അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
“മക്കൾക്ക് അമ്മ ഒരു കഥ പറഞ്ഞ് തരട്ടേ…?”
അവർ ചോദിച്ചു
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
കഥയെന്ന് കേട്ടതും കണ്ണൻ അവരുടെ മുഖത്ത് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു, വൃന്ദ പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകൾ തുടച്ചു അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു, അതുകണ്ടു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കാക്കാത്തിയമ്മ കഥ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി…
“ഭഗവാൻ മഹാദേവൻ ഒരിക്കൽ ദേവേന്ദ്രനോട് കോപിച്ചു തന്റെ തൃക്കണ്ണ് തുറന്നു, ആ തൃക്കണ്ണിൽനിന്നുണ്ടായ കോപഗ്നി കടലിൽ പതിച്ചു, ആ കോപഗ്നിയിൽനിന്നാണ് ജലന്ധരൻ എന്ന അസുരൻ ജനിച്ചത്, ജലന്ധരനെ വരുണ ദേവൻ എടുത്ത് വളർത്തി, പിന്നീട് അസുര ഗുരുവായ ശുക്രചാര്യർ അവനെ പഠിപ്പിച്ചു അസുര രാജാവാക്കി… ജലന്ധരൻ കലനെമി എന്ന അസുരന്റെ പുത്രിയായിരുന്ന വൃന്ദയെ വിവാഹം കഴിച്ചു, വൃന്ദ പരമ വിഷ്ണുഭക്തയായിരുന്നു, അതിന് ശേഷം ജലന്ധരൻ മൂന്ന് ലോകങ്ങളും കീഴടക്കി അജയ്യനായി, പിന്നീട് ഭഗവാൻ പരമശിവനെക്കാളും വലിയവനാണ് താനെന്ന ഭാവത്തിൽ, മഹാദേവനെ വെല്ലുവിളിച്ചു, തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ മരണം മുന്നിൽക്കണ്ട വൃന്ദ അധികഠിനമായ തപസ്സുകൊണ്ട് തന്റെ ഭർത്താവിന് അമരത്തം നേടിയെടുക്കുന്നു, പതിവ്രതയായിരുന്ന വൃന്ദയുടെ പാതിവൃത്യം നശിച്ചാലെ ജലന്ധരനെ വധിക്കാനാവുള്ളു എന്നറിഞ്ഞ ഭഗവാൻ മഹാവിഷ്ണു, ജലന്ധരന്റെ വേഷത്തിൽ വൃന്ദക്കരികിലെത്തി, ഒരു പതിവൃതയായ ഭാര്യ സ്വന്തം ഭർത്താവുമായി മാത്രം അനുഷ്ഠിക്കേണ്ട ഒരു ചടങ്ങ് വൃന്ദയോടൊത്ത് വേഷമാറി വന്ന ഭഗവാൻ മഹാവിഷ്ണു അനുഷ്ഠിച്ചു, അതോടെ പാതിവൃത്യം നഷ്ടമായ വൃന്ദയ്ക്ക് സ്വന്തം ഭർത്താവായ ജലന്ധരന്റെ അമരത്വവും നഷ്ടമായി, അങ്ങനെ ഭഗവാൻ പരമശിവന്റെ കയ്യാലേ ജലന്ധരൻ വധിക്കപ്പെട്ടു, തന്നെ ചതിച്ച മഹാവിഷ്ണുവിനെ ഒരു കല്ലായി തീരട്ടെയെന്ന് വൃന്ദ ശപിച്ചു, പിന്നീട് ജലന്ധരന്റെ ചിതയിൽചാടി വൃന്ദ ആത്മഹൂതി ചെയ്തു, പിന്നീട് വൃന്ദയുടെ ആത്മാവിനെ ഭഗവാൻ മഹാവിഷ്ണു തുളസി ചെടിയായി പുനർജ്ജനിപ്പിച്ചു…”
കാക്കാത്തിയമ്മ പറഞ്ഞുനിർത്തി ഇരുവരുടെയും മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കി…രണ്ട് പേരും ആ കഥയിൽത്തന്നെ ലയിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു…
“വൃന്ദയെപ്പോലെ മോളും പരിശുദ്ധയാണ്…ഒരു തുളസിദളം പോലെ,, അതെല്ലാർക്കുമറിയാം…എനിക്കും കണ്ണനും മോളേ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എല്ലാർക്കും… നിങ്ങളെ ദ്രോഹിക്കുന്നവർക്കുള്ള ശിക്ഷ കാവിലമ്മ കൊടുത്തോളും, ഇനിയെന്റെമോള് വിഷമിക്കണ്ട…”
അവളുടെ തലയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു,
വൃന്ദക്ക് വല്ലാത്ത ആശ്വാസം തോന്നി, അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും സ്വന്തം അമ്മയോടുള്ളതുപ്പോലുള്ള സ്നേഹം കാക്കാത്തിയമ്മയോട് തോന്നി…
••❀••
നന്ദൻ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ സാബു അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു, അവനെക്കണ്ട് സാബുവൊന്ന് ചിരിച്ചു, നന്ദൻ തിരികെ മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി, തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി,
നന്ദന്റെ നെഞ്ച് വല്ലാതെ വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു, എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും വൃന്ദയെ മറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല,
‘താൻ വൃന്ദയോട് വിവേകിന്റെ കാര്യം ചോദിക്കുമ്പോ അവൾ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുയായിരുന്നു, ഒന്നെതിർത്തത്പോലുമില്ല അപ്പൊ താൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടിയില്ല, താൻ ചോദിച്ചത് എല്ലാം സത്യമായിരുന്നു എന്നല്ലേ അതിനർത്ഥം…വിവേകിന്റെ കാര്യം ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളൊന്ന് ഞെട്ടിയത് താൻ കണ്ടു, അപ്പൊ എല്ലാം സത്യമായിരിക്കും, കേശുനായർ… സ്വന്തം മകനെക്കുറിച്ച് ആരും കള്ളം പറയില്ല, അങ്ങനെയെങ്കിൽ വൃന്ദ ഒരു പെരുങ്കള്ളി തന്നെ, എങ്കിലും മനസ്സിനുള്ളിൽ ആരോ പറയുന്നപോലെ, കേട്ടതൊന്നും സത്യമല്ലന്ന്, പക്ഷേ താൻ അവളോട് നേരിട്ട് ചോദിച്ചതല്ലേ അവൾ അതെല്ലാം കള്ളമാണെന്ന് പറയുമെന്ന് കരുതി…ഇല്ല ഇനി നന്ദന്റെയുള്ളിൽ വൃന്ദയില്ല…’
നന്ദൻ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു,
അപ്പോൾ സാബുവും ശ്യാമയും മുറിയിലേക്ക് വന്നു,
കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന നന്ദൻ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു, രണ്ടുപേരും അവനിരുവശത്തായി ഇരുന്നു, കുറേ നേരം ആരുമൊന്നും മിണ്ടിയില്ല,
“നന്ദൂട്ടാ…”
സാബു വാത്സല്യത്തോടെ വിളിച്ചു,
“നീയെന്ത് തീരുമാനിച്ചു…???”
നന്ദൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല
“മോനാറിയാലോ… നീയെന്ത് തീരുമാനിച്ചാലും നിന്നോടൊപ്പം ഈ ഞാനുണ്ടാകും… മോൻ പറ ഇനീം വൃന്ദയെതന്നെ വേണമെന്നാണേൽ അച്ഛൻ നടത്തിത്തരും ഈ കല്യാണം, ജാതകോ ഒന്നും ഞാൻ പ്രശ്നമാക്കുന്നില്ല, കാരണം എനിക്കെന്റെ നന്ദൂട്ടന്റെ സന്തോഷമാണ് വലുത്…”
“വേണ്ടച്ഛാ…എനിക്ക് വൃന്ദയെ വേണ്ട…എനിക്ക് വലുത് നിങ്ങള് രണ്ടുപേരുമാ… നിങ്ങളുടെയെല്ലാം സന്തോഷം കെടുത്തിയിട്ട് എനിക്ക് അവളെ വേണ്ട…”
നന്ദൻ സാബുവിനെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഏയ്…ഞങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം തന്നെയാടാ മോന്റെ ഇഷ്ടം നടക്കട്ടെ, അല്ലേ ശ്യാമേ…”
സാബു ശ്യാമയോട് ചോദിച്ചു, ശ്യാമ അതിനു ഒരു മങ്ങിയ ചിരി ചിരിച്ചു…
നന്ദൻ രണ്ടുപേരെയും ചേർത്തുപിടിച്ചു.
“ഈ നന്ദൂട്ടന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യമെന്താണെന്നോ…?? നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരുമാ അത്, നമുക്ക് നമ്മൾ മാത്രം മതി…ഇനി എനിക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാൻ തോന്നുമ്പോ നിങ്ങൾ ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്ണിനെ കണ്ടുപിടിച്ചു തന്നാൽ മതി, ഞാം കെട്ടിക്കോളാം,,,”
നന്ദൻ രണ്ടുപേർക്കും ഓരോ ഉമ്മ കൊടുത്തു അവർ തിരിച്ചും
“നോക്കിക്കോ എന്റെ നന്ദൂട്ടന് ഞാൻ അവളെക്കാളും സുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്ണിനെതന്നെ കണ്ടുപിടിക്കും…”
ശ്യാമ വാശിയോടെ പറഞ്ഞു,
“എന്നാ എന്റെ നന്ദൂട്ടന്റെ കല്യാണം ഈ നാട് ഇന്നുവരെ കാണാത്തത്ര ഗംഭീരമായി ഞാൻ നടത്തും… നോക്കിക്കോ…”
സാബുവും അതേറ്റുപിടിച്ചു
അതെല്ലാം കേട്ട് നന്ദൻ പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരുന്നു,
“ആഹാ…എന്നാ കല്യാണക്കമ്മറ്റിക്കാര് ചെന്നാട്ടെ…എനിക്ക് കുറച്ചു എഴുതാനും മറ്റുമുണ്ട്…”
നന്ദൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
രണ്ടുപേരും നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി, നന്ദൻ തന്റെ മിഴിയിലൂറിയ കണ്ണുനീർ പുറംകൈകൊണ്ട് തുടച്ചു,
••❀••
തിരക്കെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വിശ്വനാഥൻ വളരെ വൈകിയാണ് വീട്ടിലെത്തുന്നത്, അതുകൊണ്ട് സീതാലക്ഷ്മിയ്ക്ക് രുദ്ര് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളൊന്നും അദ്ദേഹത്തോട് പറയാൻ ഇത് വരെ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല, അന്ന് രാത്രി വിശ്വനാഥൻ നേരത്തേ എത്തി,
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
കുളിച്ചു ന്യൂസ്‌ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ സീതാലക്ഷ്മി, കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു
മാധവനും അപ്പൊ അവിടുണ്ടായിരുന്നു
“എന്നിട്ട് അവനെന്താ എന്നോട് നേരിട്ട് പറയാഞ്ഞേ…??”
വിശ്വനാഥൻ ചോദിച്ചു
“എങ്ങനെ പറയും അന്നത്തെ ആ കമ്പനി പ്രശ്നത്തിന് ശേഷം നീയവനോട് സ്നേഹത്തോടെ ഒരു വാക്ക് മിണ്ടിയിട്ടുണ്ടോ…??
അന്ന് ചുമതലകൾ ഏൽപ്പിക്കുന്ന കാര്യം അവനോട് പറഞ്ഞപ്പോഴും അതിലുമൊരു കുറ്റപ്പെടുത്തലുണ്ടായിരുന്നു, നിനക്കറിയാലോ അന്നത്തെ ആ പ്രശ്നത്തിന് ശേഷം അവന്റെ അവസ്ഥ… അതിൽനിന്നും നമ്മളെന്തുപാടുപെട്ടാ അവനെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിലെങ്കിലും കൊണ്ടുവന്നതെന്ന് നിനക്കറിയാലോ…
നീ വീട്ടിലും കർക്കശക്കരനാവാതെ സ്നേഹമുള്ള ഒരച്ഛനായി അവനോട് സംസാരിക്ക്…”
മാധവൻ അയാളോട് പറഞ്ഞു
“ഞാനെന്തെങ്കിലും അവനോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കി, അതവനോടുള്ള ദേഷ്യം കൊണ്ടാണോ…? എല്ലാരും അങ്ങനാണോ എന്നെ കരുതി വച്ചിരിക്കുന്നത്… അവനെ എന്നെക്കാളും വലിയ ഒരു സ്ഥാനത്തു കാണാൻ വേണ്ടിയാ ഞാൻ അങ്ങനൊക്കെ പെരുമാറുന്നേ…”
വിശ്വനാഥന്റെ ശബ്ദം ഒന്നിടറി…
“അറിയാടാ… ഞങ്ങൾക്കത് മനസ്സിലാകും, പക്ഷേ സ്നേഹം മനസ്സിൽ വച്ചോണ്ടിരുന്നിട്ടെന്തിനാ… അവന് നിന്റെ മാത്രമല്ലല്ലോ വരലക്ഷ്മീടേം സ്വഭാവം കിട്ടില്ലേ, അതാ അവനെല്ലാരേം കണ്ണുമടച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നെ… നീ ചെന്ന് അവനോട് നല്ല രണ്ട് വാക്ക് സംസാരിക്ക്… ”
വിശ്വനാഥന്റെ തോളിൽ കൈവച്ചുകൊണ്ട് മാധവൻ പറഞ്ഞു
“മ്…”
വിശ്വനാഥൻ എഴുന്നേറ്റ് രുദ്രിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു, സീതാലക്ഷ്മി നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു.
വിശ്വനാഥൻ മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോ, രുദ്ര് തന്റെ ഡയറിയിലെന്തോ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു, കുഞ്ഞി അവന്റെ കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് അവന്റെ ലാപ്ടോപ്പിൽ ഏതോ കാർട്ടൂൺ സിനിമ കാണുന്നു,
അപ്പാവെക്കണ്ടു രുദ്ര് പെട്ടെന്ന് ഡയറി അടച്ച് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു,
വിശ്വനാഥൻ പുഞ്ചിരിയോടെ അവനടുത്തേക്ക് വന്ന് റൂമിലുണ്ടായിരുന്ന സെറ്റിയിൽ ഇരുന്നു അവനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു, അവൻ പതിയെ അയാളുടെ അടുത്ത് വന്നു
“നീ നിന്റമ്മയോട് പറഞ്ഞത് കാര്യമായി തന്നെയാണല്ലോ…”
അയാൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“മ്…”
രുദ്ര് ഒന്ന് മൂളി
“മോനേ അപ്പ ഓരോന്നു പറഞ്ഞു വിഷമിപ്പിക്കുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ മോനുണ്ടോ…”
അയാൾ അവനോട് ചോദിച്ചു
രുദ്ര് സംശയത്തോടെ അയാളെ നോക്കി,
“അങ്ങനെയെന്തേലും വിഷമം അപ്പ മോനുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കി അപ്പയോട് ക്ഷമിക്ക്…”
അയാൾ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു
“അപ്പയെന്താ പറയുന്നേ… എനിക്കൊരു വിഷമോം അപ്പയുണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല, പിന്നേ പണ്ട് മുതൽക്കേ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു സ്വപ്നം കയ്യിലെത്തിയിട്ട് അതില്ലാതായപ്പോ എനിക്ക് എന്നെ പിടിച്ചടുത്തു കിട്ടിയില്ല… പിന്നേ ഞാൻ തന്നെ എനിക്കച്ചുറ്റും ഒരു വേലികെട്ടി എല്ലാരേം ആ വേലിക്കു പുറത്തു നിർത്തി… ഇപ്പൊ അതെല്ലാം മാറണമെന്ന് തോന്നുന്നു, അതിന് ഇവിടുന്നെങ്ങോട്ടെങ്കിലും കുറച്ചുനാൾ മാറി നിൽക്കണം, പിന്നീട് അപ്പാവുക്കൊപ്പം അപ്പാവുടെ മകനായി അപ്പാവുക്ക് പുറകിൽ നിൽക്കണം…”
“നല്ലത്… നിനക്ക് മാത്രോല്ല ഇവിടെല്ലാർക്കും ഒരു റിഫ്രഷ്മെന്റ് വേണമെന്ന് തോന്നുന്നു… ഞങ്ങളും നിന്നോടൊപ്പം വന്നാലോന്നാ… നെനക്ക് വിഷമമാവില്ലെങ്കി…”
വിശ്വനാഥൻ ഒന്ന് നിർത്തി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
രുദ്ര് അപ്പയെ നോക്കി പിന്നീട് പുഞ്ചിരിച്ചു…
“എനിക്കെന്നപ്പ വിഷമം, നിങ്ങളെല്ലാരും എപ്പോഴും എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാവണോന്നാ എനിക്ക്… നിങ്ങളെല്ലാം എന്നോടൊപ്പം ഉള്ളത് എനിക്കെന്തെന്നില്ലാത്ത ധൈര്യാ…”
അവൻ വിശ്വനാഥന്റെ കയ്കൾ കൂട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അത് കണ്ട് അയാളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു,
“എന്നാ വാ നമുക്ക് താഴേക്കു പോകാം, എനിക്ക് എല്ലാരോടുംകൂടി ഒരു കാര്യം തീരുമാനിക്കാനുണ്ട്…
അവർ കുഞ്ഞിയെയും കൊണ്ട് താഴേക്ക് പോയി.
അവർ താഴെയെത്തുമ്പോൾ മാധവനും സീതാലക്ഷ്മിയും ആകാംഷയോടെ അവരെ നോക്കിയിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
അവരുടെ മുഖങ്ങളിലെ പ്രസന്ന ഭാവം കണ്ട് രണ്ടുപേർക്കും ആശ്വാസമായി
വിശ്വനാഥൻ രുദ്രിന്റെ അടുത്തായി സെറ്റിയിൽ ഇരുന്നു, എല്ലാരും സന്തോഷത്തോടെ അവരെ നോക്കി, കുഞ്ഞി രുദ്രിന്റെ ഫോൺ വാങ്ങി സെറ്റിയിൽ കമിഴ്ന്നുകിടന്ന് ഫോണിൽ തോണ്ടി,
“എല്ലാരോടും എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ട്…”
വിശ്വനാഥന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി, എല്ലാരും അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചു
“ഞാൻ പണ്ട് എന്റെ പതിനാലാം വയസ്സിൽ എന്റച്ഛനോട് വഴക്കിട്ട് നാടുവിട്ടു പോയതാണ്, ചെന്നെത്തിയത് ഇവിടെയും, ഒരുപാടലഞ്ഞു, ഭക്ഷണം പോലുമില്ലാതെ വിശന്നുതളർന്നു ഒരു പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിൽ വീണ് കിടന്ന എന്നെ (സീതാലക്ഷ്മിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട്) ഇവളുടെയച്ഛൻ ആ വലിയ മനുഷ്യനാണ് കൂട്ടിക്കൊണ്ട്പോയി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ നിർത്തിയത്, അവിടെ നിന്നുമാണ് (മാധവനെ നോക്കികൊണ്ട്) ഇവനെ പരിചയപ്പെടുന്നത്… പിന്നീട് അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ സ്വന്തം മക്കളെപ്പോലെ കൂടെ നിർത്തി, സ്വന്തം മക്കളെപ്പോലെ സ്നേഹിച്ചു… എനിക്ക് വരലക്ഷ്മിയെ ഇഷ്ടമണെന്നറിഞ്ഞ് അവളെ എന്റെ കയ്യിലേപ്പിച്ച വലിയ മനുഷ്യനാണ് അദ്ദേഹം… കൊടുത്തവാക്ക് ജീവൻപോയലും പാലിക്കുന്നവരാണ് നായ്ക്കന്മാർ… അത് ഈ നിമിഷം വരെ ഞങ്ങൾ പലിച്ചിട്ടുണ്ട്… ഞാനിവിടെ വന്നതിനുശേഷം ഒരിക്കൽപ്പോലും എന്റെ തറവാട്ടിലേക്ക് പോയിട്ടില്ല, എന്റെ അച്ഛൻ മരിച്ചതറിഞ്ഞിട്ടും അമ്മയും കുഞ്ഞുപെങ്ങളും മരിച്ചതറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ അവിടേക്ക് പോയിട്ടില്ല…
പക്ഷേ ചിലപ്പോ തോന്നും ഒരിക്കലെങ്കിലും വന്നവഴി തിരികെ നടക്കാമായിരുന്നു എന്ന്, കഴിഞ്ഞില്ല, പക്ഷേ എനിക്കിപ്പോ തോന്നുന്നു ഒന്ന് തിരികെ നടക്കാൻ,
എന്റെ തറവാട്ടിലേയ്ക്ക്… എല്ലാരേം കാണാൻ, അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് കുറച്ചുനാൾ എല്ലാം വിട്ട് നാട്ടിലേക്ക് പോയാലോ…???”
വിശ്വനാഥൻ എല്ലാരോടുംകൂടി ചോദിച്ചു,
ആർക്കും എതിരാഭിപ്രായമില്ലായിരുന്നു,
രുദ്ര് ചിന്തിച്ചു
‘എന്തായാലും ഒരു യാത്ര തനിക്കാവശ്യമാണ്, അത് നാട്ടിലേക്കാണെൽ അങ്ങനെ…’
എല്ലാർക്കും സമ്മതമായതുകൊണ്ട് ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഓരോരുത്തരെ വിളിച്ച് ഏർപ്പാടാക്കി
ഷോപ്പിങ്ങും മറ്റുമുള്ളതിനാൽ രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ഒരു ദിവസമാണ് അവർ പോകാനായി തീരുമാനിച്ചത്.
ഷോപ്പിംഗ് കഴിഞ്ഞ്, രുദ്രും, ഭൈരവും സീതാലക്ഷ്മിയും കുഞ്ഞിയും ടൗണിലെ മാളിന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോഴാണ് ഒരു കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി പ്രവീണും മെറിനും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത് മുഖത്തൊരു പരിഹാസ ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു,
“ഹലോ… രുദ്ര്, എന്തൊക്കെയുണ്ട് വിശേഷം, സുഖമാണോ…??”
പ്രവീൺ മെറിനെ നോക്കിയിട്ട് അവനോട് ചോദിച്ചു,
രുദ്ര് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, ഭൈരവ് മുഷ്ടി ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ചു
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
“എന്താ രുദ്ര്… ഇപ്പോഴും പിണക്കമാണോ… എല്ലാം മറക്കടോ നമ്മള് മൂന്നുപേരും ചേർന്നുണ്ടാക്കിയ കമ്പനിയിൽ നിന്നും നീ പിണങ്ങിപോയി, അതിനിനിയും പിണങ്ങി നടക്കണോ… നിന്റെ ചെയർ ഇപ്പോഴും അവിടെ ഒഴിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് നിനക്കെപ്പോ വേണേലും ജോയിൻ ചെയ്യാം… പക്ഷേ പണ്ടത്തെപ്പോലെ മുതലാളിയായല്ല… as a well experienced employee, what did you say…?
(ശബ്ദം താഴ്ത്തി) അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വഴിയുണ്ട് ഞാൻ അന്ന് കോളേജിൽ വച്ചേ പറഞ്ഞ കാര്യമാണ്, be mine… be mine forever… കമ്പനിയുടെ 50% ഷെയർ എന്റേതാണ് പിന്നീട് അത് നമ്മുടേതാവും, എന്ത് പറയുന്നു…”
മെറിൻ അവന്റെ തോളിൽ കൈവച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
രുദ്രിന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു അവനവളുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി അവളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു മുകളിലേക്കുയർത്തി, മെറിൻ ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടഞ്ഞു,
സീതലക്ഷ്മിയും പ്രവീണും കൂടി അവനെ പിടിച്ചു മാറ്റാൻ നോക്കി അവന്റെ കരുത്തിന് മുന്നിൽ ആർക്കും പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, ഭൈരവ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് നോക്കി നിന്നു, പിന്നേ പതിയെ അവൻ കൈഅയച്ചു മെറിൻ താഴേക്ക് വീണ് പ്രാണവായു വലിച്ചെടുത്ത് ചുമച്ചു
“ഫ… പന്ന പൊലയാടിമോളെ… നീയെന്താടി പറഞ്ഞു ഞെളിയുന്നെ,
മൂന്ന് പേരുംകൂടി ഒണ്ടാക്കിയെന്നോ, ഇന്ന് നീയൊക്കെ ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ ചന്തികൊണ്ട് നേരങ്ങുന്ന ആ കമ്പനിയില്ലേ… അതെന്റെമാത്രം സ്വപ്നമാടി എന്റെ മാത്രം വിയർപ്പാടി, ഞാൻ ഒറക്കമൊഴിഞ്ഞു ഓരോ കണക്കും കൂട്ടി എന്റെ മനസ്സിൽ തീർത്ത എന്റെ മാത്രം സ്വപ്നം, ഞാനൊരു മുതലാളിയായി ഇരുന്നിരുന്നേൽ നീയൊന്നും പണ്ടേക്ക് പണ്ടേ തീർന്നനെ… നീയും ഈ third rate ബസ്റ്റാർഡും കൂടി എന്നെ ചതിച്ചു ഞെളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ കമ്പനിയുടെ ആയുസ് എന്റേയീ ചൂണ്ടുവിരലിൽ ആണെടി… ഞാൻ ഈ ചൂണ്ടുവിരലോന്നമർത്തിയാൽ, ആ കമ്പനി ഭസ്മമാണ് അറിയോടി നെനക്ക്, സൃഷ്ടിച്ചത് ഞാനാണെങ്കിൽ അത് നശിപ്പിക്കാനുള്ള വഴിയും ഞാൻതന്നെയുണ്ടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ടടി, നെനക്ക് കാണണോ, ഇരുപതിനാല് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നീയൊക്കെ അത് പൂട്ടിക്കെട്ടുന്നത്… പിന്നെ ഞാനത് ചെയ്യാത്തത് വർഷങ്ങളായുള്ള എന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നു അത്… അതുകൊണ്ട് മാത്രം… പിന്നീനീയൊക്കെ എന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിച്ചേ അടങ്ങൂ എന്നാണെങ്കി, അതിന് ഞാനൊരു മടീം കാണിക്കില്ല….
പിന്നെന്താ നീ പറഞ്ഞത്… നിന്നെ പ്രേമിക്കാൻ, നിനക്കെന്ത് യോഗ്യതയുണ്ടെടി ഈ രുദ്രിനെ ആശിക്കാൻ… രുദ്ര് ഒരു പെണ്ണിനേ മനസ്സറിഞ്ഞു പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടങ്കിൽ സ്വന്തമാക്കുകയാണെങ്കിൽ അവൾ എല്ലാം തികഞ്ഞവളായിരിക്കും, അല്ലാതെ നിന്നെപ്പോലെ ഒരു തേർഡ് റേറ്റ് ഹോർ ആയിരിക്കില്ല,
(പ്രവീണിന് നേരേ തിരിഞ്ഞ് ഷർട്ടിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചിട്ട്) മനസ്സിലായോടാ… ബസ്റ്റാർഡ്….”
പ്രവീൺ പേടിയോടെ തലയാട്ടി
“കൂൾ… രുദ്ര്, കൂൾ…”
പ്രവീൺ വിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
രുദ്ര് അവനെ പിന്നോട്ട് തള്ളി അവൻ തറയിലേക്ക് മലർന്നടിച്ചുവീണു, ഭൈരവ് പുച്ഛത്തോടെ അവനെ നോക്കി
“എഴീറ്റ് പോടാ മൈ…”
ഭൈരവ് പറഞ്ഞിട്ട് പല്ലുകടിച്ചു
രുദ്ര് അവരെ ഒന്നുകൂടി നോക്കിയിട്ട് താഴെക്കിടന്ന തന്റെ കവറുകൾ കയ്യിലെടുത്ത് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന സീതാലക്ഷ്മിയേയും കുഞ്ഞിയെയും നോക്കി എന്നിട്ട് കുഞ്ഞിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു, സീതാലക്ഷ്മി ആ പഴയ രുദ്രിനെ വീണ്ടും കാണുകയായിരുന്നു,
••❀••
രാത്രി അത്താഴമൊക്കെക്കഴിഞ്ഞു വൃന്ദ കണ്ണന് ഭക്ഷണം വിളമ്പി, മറ്റുള്ള പത്രങ്ങളൊക്കെ കഴുകി വയ്ക്കുമ്പോഴാണ് ശില്പ അടുക്കളയിലേക്ക് വന്നത്,
“ഡീ…നീ ഞെട്ടിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ, നീ നന്ദേട്ടനോട് പറഞ്ഞ കള്ളങ്ങളെല്ലാം അവര് വിശ്വസിച്ചിട്ടുണ്ട്, നന്ദനത്തൂന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു അവർക്ക് ഈ ആലോചന മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ തത്പര്യമില്ലെന്ന്, എന്തായാലും നെനെക്ക് നിന്റനിയന്റോടെ സ്നേഹംണ്ട്…” ശില്പ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു,
വൃന്ദ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു,
“എന്താടി നെനക്ക് നഷ്ടബോധം തോന്നുന്നുണ്ടോ, ഓരോരുത്തർക്കും അർഹിക്കുന്നതേ ആഗ്രഹിക്കാവു, നീ പുളിങ്കോമ്പീ പിടിക്കാൻ നോക്കിയാ നടക്കോ…? അതിനൊക്കെ ഒരു യോഗ്യത വേണം, നീയെന്താ വിചാരിച്ചേ നിന്നേ ഞാൻ സുഖിക്കാൻ വിടൂന്നോ, നീ കാരണം ഇക്കാലമത്രേം ഞാനനുഭവിച്ച നാണക്കേടിനും, വേർതിരിവിനും നിന്നെക്കൊണ്ട് കണക്ക് പറയിച്ചിട്ടേ ശില്പ അടങ്ങു…”
(നിലത്തിരുന്ന് ഭക്ഷണംകഴിക്കുന്ന കണ്ണനെ നോക്കിയിട്ട്)
“നിനക്കുംഞാൻ വച്ചിട്ടുണ്ടടാ…നോക്കിക്കോ”
ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കിയ കണ്ണനെ അരുതെന്ന് വൃന്ദ കണ്ണുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു,
ശേഷം ശില്പ പുറത്തിറങ്ങിപ്പോയി…
വൃന്ദയെ നോക്കിയ കണ്ണനെ ഒന്നുമില്ലെന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു അവൾ പാത്രം കഴുകാനായി തിരിഞ്ഞു, വൃന്ദക്കിപ്പോ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യം വന്നിരിക്കുന്നു, എല്ലാം താൻ വിശ്വസിക്കുന്ന കാവിലമ്മ നോക്കിക്കോളും എന്നൊരു വിശ്വാസം, അവളിപ്പോ മറ്റൊന്നിനേം കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുന്നില്ല,
••❀••
രാത്രി നന്ദൻ ഉറങ്ങാനായിക്കിടന്നു, പക്ഷേ നിദ്രാ ദേവി അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല, പെട്ടന്നവന്റെ മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചു, അവൻ ഫോണെടുത്തുനോക്കി ശില്പയാണ്, അവൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.
“ഹെലോ ശില്പ…”
അപ്പുറത്തുനിന്നും ഒരു തേങ്ങലാണ് കേട്ടത്
“ഹലോ… എന്താ ശില്പ, എന്താ താൻ കരയുന്നത്…”
നന്ദൻ കട്ടിലിഴുന്നേറ്റിരുന്ന് വേവലാതാദിയോടെ ചോദിച്ചു,
“നന്ദേട്ടനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഞാൻ പറയുന്നകാര്യങ്ങൾ ആരോടും പറയരുതെന്ന്…”
ശില്പ കരച്ചിലോടെ പറഞ്ഞു
“അതെ…ഇപ്പൊ എന്ത് പറ്റി…???”
“ഇന്ന് നന്ദേട്ടൻ ഉണ്ണിയോട് എന്തോ കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചെന്നും പറഞ്ഞു, അച്ഛനെന്നെ പൊതിരെ തല്ലി, അതെല്ലാം ഞാം പറഞ്ഞുതന്നതാണെന്ന് ഉണ്ണി അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു, ഞാൻ കാരണാ ഈ കല്യാണം മുടങ്ങിയതെന്നും പറഞ്ഞു അച്ഛൻ എന്നെ കൊല്ലാറാക്കി…എനിക്ക് നന്ദേട്ടനോട് അത്രക്കിഷ്ടമുണ്ടായൊണ്ടല്ലേ, നന്ദേട്ടനെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിക്കാൻ വയ്യാത്തോണ്ടല്ലേ ഞാൻ അക്കാര്യം നന്ദേട്ടനോട് പറഞ്ഞത്…”
ശില്പ പൊട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് നന്ദനോട് പറഞ്ഞു, നന്ദന് തിരികെ ഒന്നുമ്പപറയാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, അവൻ വൃന്ദയോടുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ പല്ലുകടിച്ചുപൊട്ടിക്കുണ്ടായിരുന്നു, അതേസമയം നന്ദന് ശില്പയോട് സഹതാപം തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“ശില്പ വിഷമിക്കണ്ട, എല്ലാത്തിനും വഴിയുണ്ടാക്കാം, നാളെ നേരം വെളുക്കട്ടെ, ശില്പയിപ്പോ വിഷമിക്കാതെ പോയി ഉറങ്ങിക്കോ…”
നന്ദൻ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു…
ശില്പ ഫോൺ ചെവിയിൽനിന്നെടുത്ത് തൊട്ടടുത്തുനിന്ന രാജേന്ദ്രനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു, മറുപടിയായി അയാളും അവളെനോക്കി ചിരിച്ചു,
“എന്താ മോളേ ഇതൊരു കരയ്ക്കടിയോ…??”
“പിന്നല്ലാതെ… കരയ്ക്കടിഞ്ഞില്ലേ ഞാനടുപ്പിക്കും… അച്ഛൻ ഞാൻപ്പറയുന്നപോലെ കൂടെ നിന്നുതന്നാ മതി…”
“അച്ഛൻ എന്തിനും കൂടെയുണ്ട്…”
അവൾ കണ്ണടച്ച് ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു.
••❀••
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പുറത്തേക്ക് പോകാൻ നിന്ന നന്ദനെക്കണ്ട് ശ്യാമ അടുത്തേക്ക് വന്നു,
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി ………
“നന്ദൂട്ടാ മോനെങ്ങോട്ടാ…???”
“ഞാനൊന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയിട്ട് വരാമ്മേ…”
അവൻ ഷിർട്ടിന്റെ കൈ ചുരുട്ടി വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“നീയൊന്നും കഴിക്കുന്നില്ലേ…??”
“ഇല്ലമ്മാ… ഞാൻ പൊറത്തൂന്ന് കഴിച്ചോളാം…ഇവിടുന്ന് കഴിക്കാൻ നിന്നാ താമസിക്കും…”
അവൻ പറഞ്ഞു, ശ്യാമ മിണ്ടിയില്ല,
നന്ദൻ കാർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് ശ്യാമയെ നോക്കിചിരിച്ചിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി…
പുറത്തിറങ്ങി നന്ദൻ ശില്പയെ വിളിച്ചു മൈക്കിൾസ് കോഫി ഷോപ്പിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു.
നന്ദൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു ശില്പ കോഫി ഷോപ്പിലെത്തുമ്പോൾ നന്ദൻ മൊബൈലിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് അവിടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന, അവൾ മുഖത്ത് സങ്കടം വാരിപൂശി അവനടുത്തേക്ക് നടന്നു,
ശില്പ അവളടുത്തെത്തിയപ്പോൾ നന്ദൻ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി,
“ആ… ശില്പ വാ ഇരിക്ക്…”
നന്ദൻ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു,
ശില്പ സങ്കടം നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ തലകുനിച്ചു കസേരയിലിരുന്നു,
നന്ദൻ അലിവോടെ അവളെ നോക്കി,
“ശില്പയ്ക്ക് കോഫി പറയട്ടെ…?”
നന്ദൻ ചോദിച്ചു
ശില്പ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല
നന്ദൻ രണ്ട് കോഫി ഓർഡർ ചെയ്തു
“എന്താ ശില്പ സംഭവിച്ചത്…???”
നന്ദൻ ചോദിച്ചു
അവൾ മുഖമുയർത്തി നന്ദനെ നോക്കി അപ്പോഴാണ് കവിളിൽ വിരൽപാട് നന്ദൻ കണ്ടത്, ചുണ്ട് പൊട്ടിയിട്ടുമുണ്ട്
നന്ദൻ വിഷമത്തോടെ അവളെ നോക്കി,
“നന്ദേട്ടനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ… ഇക്കാര്യം മറ്റാരും അറിയരുതെന്ന്… എന്നിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞതുകേട്ട് അച്ഛനെന്നെ ഒരുപാട് തല്ലി, ഞാൻ കാരണം നന്ദനത്തൂന്നൊള്ള നല്ലൊരു ബന്ധം ഇല്ലാതായി എന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ തല്ലി ചതച്ചു, എനിക്ക് അനങ്ങുമ്പോപോലും വേദന സഹിക്കാൻ വയ്യ, എന്നിട്ടും നന്ദേട്ടൻ വിളിച്ചോണ്ടാ ഞാം വന്നേ…”
അവൾ വേദന അഭിനയിച്ചുകൊണ്ട് നന്ദനോട് പറഞ്ഞു.
“നന്ദേട്ടനോട് എനിക്കത്രക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതുകൊണ്ടാ എല്ലാരൂടെ നന്ദേട്ടനെ ചതിക്കാൻ നോക്കുന്നതുകണ്ടൊണ്ട ഞാനെല്ലാക്കാര്യോം നന്ദേട്ടനോട് പറഞ്ഞത്…”
ശില്പ കണ്ണീർ പൊഴിച്ചു
നന്ദനവളോട് സഹതാപവും സ്നേഹവും തോന്നി, നന്ദൻ അവളുടെ കൈകൾ കൈക്കുള്ളിൽ ചേർത്തുപിടിച്ചു, അതുകണ്ട് ശില്പ ഉള്ളാലെ അട്ടഹസിച്ചു
“സോറി ശില്പ… ഞാൻ തന്റെ സ്നേഹം കാണാതെ പോയി, മനസ്സുനിറയെ അവളായിരുന്നു വൃന്ദ… അതിനിടയിൽ ആത്മാർത്ഥ സ്നേഹം കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…”
നന്ദൻ ശബ്ദം ഇടറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
ശില്പ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“ഞാൻ തന്റെ അച്ഛനോട് സംസാരിക്കാൻ അച്ഛനോട് പറയാം…”
നന്ദൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അതുകേട്ട് ശില്പക്കൊന്ന് ആർത്തു ചിരിക്കണമെന്ന് തോന്നി,
എങ്കിലും അവൾ നിസങ്കതയോടെ അവനെ നോക്കിയിരുന്നു,
കോഫി ഷോപ്പിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി നന്ദൻ പോയതിനു ശേഷം ശില്പ കുടിലതയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു,
‘നന്ദാ… നീയീ ശില്പയെ കാണാൻ പോകുന്നേയുള്ളു, നിന്നെയെങ്ങനെ എന്റെ കാൽചുവട്ടിൽ തളച്ചിടാന്ന് ശില്പക്കറിയാം…’
ശില്പയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു,
(തുടരും…)