💫Evil on earth✨ – 1

കൊറച്ചു മാസങ്ങളായി മനസ്സിൽ കടന്നു കൂടിയ ഒരു ഫിക്ഷൻ സ്റ്റോറി ആണിത്…



ഇതിനിടയിൽ എഴുതി തുടങ്ങിയ പല കഥകൾക്കിടയിലും ഈ കഥയും കഥയിലെ കഥാപാത്രങ്ങളും വിലങ്ങു തടിയായി വന്നു.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവയൊക്കെ നിർത്തിവച്ചിട്ട് ഈ കഥയെഴുതാൻ മുതിരുകയാണ്….



ഒരു ഫിക്ഷൻ സ്റ്റോറി ലൈൻ ആയതു കൊണ്ടു തന്നെ ഇതിൽ ലോജിക് എന്ന് പറയുന്ന സാധനം പലയിടത്തും മിസ്സ്‌ ആവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്… .



NB: ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് എഴുതാനും വായിക്കാനും താല്പര്യമില്ലാത്ത ഒരാളാണ് ഞാൻ… കൂടാതെ ക്‌ളീഷേ ആയി പൊതുവെ കഥകളിൽ വരുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും ആവശ്യമില്ലാതെ കയറി വന്നു നായകനെ തട്ടി എടുക്കാൻ നോക്കുന്ന മുറപ്പെണ്ണുങ്ങളും കുത്തും മുറിവാക്കുകളുമായി വരുന്ന അമ്മായിമാരും ഈ കഥയിൽ കാണില്ല….



കാരണം എനിക്ക് മെയിൻ വില്ലന്മാരെ മാത്രം മതി… ഇത്തിൾ കണ്ണികളായി മുളച്ചുവരുന്നവരെ ഇഷ്ടമല്ലാത്ത ഒരുത്തൻ ആണ് നായകൻ.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് പരുപാടി പരമാവധി കുറച്ചു മാത്രമേ എഴുതു..



അതുകൊണ്ട് തന്നെ നായകന്റെ എൻട്രി വളരെ പതുക്കെ ആവും… അവനിപ്പോ ഒരു കൈകുഞ്ഞാണ്… ചെക്കൻ വളർന്നു വരട്ടെ….



——ꜱᴇᴏꜱᴏɴ 1 introduction



𝚁𝚎𝚊𝚟𝚎𝚕𝚒𝚗𝚐 𝚝𝚑𝚎 evil



ഭൂമി വളരെ പതിയെ കറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു.. സൂര്യനും ചന്ദ്രനും ഒരുപോലെ ഭൂമീദേവിയെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അതേ.. ഒരുപാതി പകലാണെങ്കിൽ മറുപാതി അന്ധകാരവും കൊണ്ടു നിറഞ്ഞിരുന്നു



ഇരുണ്ട അന്ധകാരത്തിൽ പോലും വർണങ്ങളാൽ പ്രകാശപൂരിതമായി തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ടോകിയോ നഗരം



ജപ്പാനിലെ തന്നെ ഏറ്റവും ശാന്തമായ ഒരു നഗരവീഥി ആണ് അവിടുത്തെ ജനങ്ങൾക്കെന്നും ടോകിയോ.. കാരണം ഒരു പരിധി വരെ കുറ്റകൃത്യങ്ങളും മാഫിയ ഗ്രൂപ്പുകളും അവിടേക്ക് കൈ കടത്തിയിരുന്നില്ല…



Because a great evil was born there…..



യാകുസ എന്ന വലിയൊരു മാഫിയാ വലയം 300 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപേ തങ്ങളുടെ ആധിപത്യം ജപ്പാനിൽ നിലനിർത്തിയിരുന്നു…



യാകുസ ഫാമിലിയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ ദുഷ്ടശക്തി യാഗമിച്ചി ഷിനോദ്ധ ആയിരുന്നു…



അവനു കീഴിൽ മാത്രമായി 8000 ത്തോളം അംഗസംഖ്യ വരുന്ന ചാവേറുകൾ… കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു റിതുക്കൾ മാറിമാറി വന്നു.. കാലചക്രം തിരിയുന്നതനുസരിച്ചു യാകുസ ഫാമിലി വിഭാചിച്ചു..



പലപല ഗോത്രങ്ങൾ പോലെ അന്നത്തെ തലവൻ ആ ഭൂകണ്ടത്തെ തങ്ങളുടെ ഷിനോദ്ധ കുടുംബങ്ങൾക്കായി വിഭാചിച്ചു നൽകി…അങ്ങനവർ ഓരോരോ ചേരികളായി…



ഓരോ ഗ്രൂപ്പിനും ഓരോ തലവർ… അവർക്ക് നേരിട്ട് ഷിനോദ്ധ കുടുംബമായി ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു



വർഷങ്ങൾ കഴിയവേ 2020 ഓടെ പ്രധാനമായും യാകുസ ഫാമിലിയിലെ നാലുപേർക്ക് മാത്രമായി ഓരോ ഗ്രൂപ്പുകൾക്ക് മുകളിലുമുള്ള അധികാരം… അവരുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം ഗ്രൂപ്പുകൾക്ക് ഒരു മേൽനോട്ടക്കാരനെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു തലവനെ നൽകാം…



യാകുസ ഫാമിലിയിലെ നാലുപേരിൽ ഒരാളായിരുന്നു സുമിയോഷി ഷിനോദ്ധ



അയാൾ തന്റെ മകനായ ഇസാനാ ഷിയോദായ ടോക്യോ നഗരപരിധിയിലെ valhalla ഗ്രൂപ്പിലെ ഭരണം ഏൽപ്പിച്ചു..



എന്നാൽ മറ്റു ഗാങ്ങുകളിൽ നിന്നും അയാൾവെത്യാസത്തമായിരുന്നു … അതുപോലെ തന്നെ അയാളുടെ ബലഹീനതകളും



സ്ത്രീവിഷയങ്ങളിൽ ഇസാനയും അനുയായികളും വളരെയധികം താല്പര്യം കാണിച്ചിരുന്നു…



മറ്റുള്ളവർ പണത്തിനായും അധികാരത്തിനായും കൊലപാതകങ്ങളും അതിക്രമങ്ങളും കാണിച്ചു തുടങ്ങി എന്നാൽ valhalla ഗാങ് മാത്രം സ്ത്രീകളെ കരുക്കളാക്കി പദ്ധതികൾ പ്ലാൻ ചെയ്തു



ടോക്യോ നഗരം ഇസാനയുടെ അധികാരപരിധിയിൽ വന്നതോടെ ആ നാട്ടിലെ സ്ത്രീസുരക്ഷ കുറഞ്ഞു വന്നു… പ്രായഭേദമാന്യേ അവർക്കെതിരെയുള്ള അക്രമങ്ങൾ കൂടി… നിയമപാലകർ പോലും അവരുടെ പ്രവർത്തികളിൽ കണ്ണുകളടച്ചു ഇരുട്ടാക്കി… കാരണം യാകുസ ഫാമിലി അത്രക്ക് ഭയാനകമായ ഒന്നായിരുന്നു



𝚃𝚒𝚖𝚎 13:24,2021



മഞ്ഞു പെയ്തു തുടങ്ങിയ ഡിസംബർ മാസം….പ്രധാന വീതികളലെല്ലാം മഞ്ഞു പെയ്തു തുടങ്ങി



നഗരമധ്യത്തിൽ നിന്നും വടക്കുമാറിയുള്ള ആറുവരി പാതയിലൂടെ വില കൂടിയൊരു ആഡംബരകാർ വളരെ വേഗതയിൽ പാഞ്ഞു…ഈർപ്പം നിറഞ്ഞ വഴികളിൽ വണ്ടിയുടെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ആ കാർ ഇരുന്നൂറിന് താഴെ പോകാതെ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു



കറുത്ത നിറത്തിൽ പൂർണ്ണമായും രൂപമാറ്റം വരുത്തിയ NissanGTR കാർ…മാരകമായ ടൂനിംഗിന് ശേഷം പ്രത്യേകമായി മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയ ആ എഞ്ചിൻ തന്റെ യജമാനൻ പ്രീതിപ്പെടുത്താണെന്നവണ്ണം കൂടുതൽ ഉച്ചത്തിൽ മുരണ്ടുകൊണ്ടോടി..

പിറകിലെ എക്സ്സോസ്റ്റ് പൈപ്പിൽ നിന്നും രക്തവർണങ്ങളിൽ തീ തുപ്പി



ഹൈവേയിലൂടെ ചാട്ടുളി കണക്കെ പായുന്ന കാറിന് പിറകെ മറ്റു രണ്ടു BMW കാറുകളും ഓടിയെത്തി



വളരെ വേഗംതയിലായിരുന്നിട്ട് പോലും ആ കാറുകൾക്ക് മുൻപേ പാഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന GTR നെ തൊടാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല…



സൈഡ് മിററിലൂടെ തനിക്കൊപ്പം എത്താനായി പാഞ്ഞു വരുന്ന കാറുകളെ കണ്ട ദേവിന്റെ ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞു



കാറിനുള്ളിൽ phonk മ്യൂസിക് വളരെ ശബ്ദതത്തിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടിരുന്നു.. അതിന്റെ അവക്തമായ താളത്തിൽ ദേവ് മുഴുകിയിരുന്നു



പൊടുന്നനെ മ്യൂസികിന്റെ ശബ്ദം തനിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു..

ഒടുക്കം മ്യൂസിക് സിസ്റ്റം താനേ ഓഫ്‌ ആയി



എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസിലാവാതിരുന്ന ദേവ് ഒരു സംശയത്തോടെ മുൻപിലെ മിററിൽ നോക്കി…തന്റെ കാതിൽ കിടക്കുന്ന ചെറിയ നീലക്കല്ല് പതിച്ച ഒറ്റക്കമ്മൽ ഒരുവട്ടം ചെറുതായി പ്രകാശിച്ചു



അത് മനസിലാക്കിയ ദേവ് ചെറു ചിരിയോടെ മ്യൂസിക് സിസ്റ്റം വീണ്ടും ഓണാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു



—–ദേവ്…വണ്ടിയുടെ വേഗത വളരെ കൂടുതലാണ്….—–



പെട്ടന്ന് അവന്റെ ചെവിയിലൊരു സ്ത്രീശബ്ദം മുഴങ്ങി



എങ്കിലും അത് കാര്യമാക്കാതെ ദേവ് ആക്‌സിലേറ്ററിൽ കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ കാലുകളമർത്തി



വല്ലാത്തൊരു ശബ്ദത്തോടെയാ വണ്ടി മുൻപോട്ടു പാഞ്ഞു



—–ഈ വണ്ടിയുടെ മാക്സിമം വേഗതയെത്തി ദേവ്…രണ്ടു കിലോമീറ്ററുകൾക്കപ്പുറം വലിയൊരു വളവുണ്ട്…ഈ വേഗതയിൽ അവിടെനിന്നു വണ്ടി നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുയെന്ന് വരില്ല…—–



തനിക്കുള്ള അപകടസൂചന കിട്ടിയിട്ടും അവന്റെ ഭാവത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നില്ല…അത് മനസിലാക്കിയെന്നാവണം വീണ്ടും ആ ശബ്ദം അവന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി



—–Lenas deactivated..!—–



അതേ നിമിഷം തന്നെ ഓഫ്‌ ആയ മ്യൂസിക് സിസ്റ്റം പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങി

“ഓഹ്…”



ഒരു ദീർഘനിശ്വസം എടുത്തുകൊണ്ടു ദേവ് ഗിയർ ഡൌൺ ചെയ്തു വണ്ടിയുടെ വേഗത കുറച്ചു…പിന്നെ പ്ലേ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന സോങ് ഓഫ്‌ ആക്കി വച്ചു സീറ്റിൽ ശാന്തനായി ഇരുന്നു



പതുകെയുള്ള വേഗതയിൽ നിലാവിന്റെ കിരണങ്ങൾ കൊണ്ടു പ്രകാശ പൂരിതമായ റോഡിലൂടെയുള്ള യാത്ര അവൻ പതിയെ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങി



“ലെനസ്…”



വലിയൊരു വളവ് പിന്നീട്ടതും അവൻ വിളിച്ചു.. പക്ഷെ മറുപടിയൊന്നും വന്നില്ല



“സോറി ലെനസ്.. ഞാനിപ്പോ പതുക്കെയാണ് വണ്ടി ഓടിക്കുന്നത്…”



അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.. എന്നിട്ടും ലെനസ് പ്രതികരിച്ചില്ല



——𝚕𝚎𝚗𝚊𝚜——



(ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യനിർമ്മിതമായ സാങ്കേതികവിദ്യാകളെക്കാൾ ഒരുപാടാധികം മുന്നിട്ടു നിൽക്കുന്ന ഒരു AI ആണ് ലെനസ്…ദേവിന്റെ പേർസണൽ അസിസ്റ്റന്റ്….ലെനസ് എന്ന പേരിൽ അവന്റെ മാതാപിതാക്കൾ അവന്റെ സംരക്ഷണചുമതല ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഏലിയൻ ടെക്നോളജി ഉപയോഗിച്ച് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു മിനി സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടർ ആണിത്…ഇതിന്റെ ഉത്ഭവം എവിടെ നിന്നാണെന്നോ ആരിൽ നിന്നാണെന്നോ അറിയാവുന്നത് അവന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്ക് മാത്രമാണ്…)



—————-𝙱𝚊𝚌𝚔 𝚝𝚘 𝙳𝚎𝚟————



ഒരുപാട് നേരം വിളിച്ചിട്ടും ലെനസ് ഇതുവരെ ആക്റ്റീവെറ്റ് ആയില്ലെന്ന് മനസിലാക്കിയ ദേവ് പതിയെ ചിരിച്ചു.. പിന്നെ അത് ഉച്ചത്തിലായി



അവൻ മനസ്സിൽ കൊറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു…..ലെനസ് ഒരുക്കലും മനുഷ്യരെപോലെ പെരുമാറുകയില്ലെന്ന് അവൾ തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു..

കാരണം അവൾക്ക് മനുഷ്യസഹജമായ വികാരങ്ങളോ വിചാരങ്ങളോ ഉണ്ടാവുകയില്ല…പക്ഷെ താനവളുടെ വാക്കുകൾ അവഗണിച്ചപ്പോ തികച്ചും ഒരു മനുഷ്യസ്ത്രീയെ പോലെ പിണങ്ങി മാറി നിൽക്കുകയാണവൾ ചെയ്തത്…



——ലെനസ് ആക്റ്റീവ്റ്റഡ്——



——ഒരിക്കലുമില്ല ദേവ്…ഞാൻ പിണങ്ങി പോയത് അല്ല…പിണക്കം.. ഇണക്കം എന്നിങ്ങനെയുള്ള വികാരങ്ങൾ മനുഷ്യർക്ക് മാത്രം ഉള്ളതാണ്…i am a super computer..——-



ദേവിന്റെ ചിന്തകൾക്കുള്ള മറുപടി ലെനസ് നൽകി…അവന്റെ ഉപബോധ മനസ്സിനെ വരെയവൾ ഓരോ സെക്കന്റും നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിക്കുകയായിരുന്നു…അതുകൊണ്ട് തന്നെ ദേവ് ചിന്തിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ലെനസിനും അറിയാൻ സാധിച്ചിരുന്നു



“കള്ളം…മനുഷ്യന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചു വായിച്ചു ഒരു സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടർ ആയ നീ പോലും കള്ളം പറയാൻ പഠിച്ചു.. ”



ദേവ് അവളോട് തർക്കിച്ചു



—–No ദേവ്——



“Yes ലെനസ്…. ഞാൻ നിന്റെ വാക്ക് കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ് നീ പിണങ്ങി പോയത്…അല്ലാതെ എന്റെ അറിവിൽ സ്വയമേദാ ഡിയാക്റ്റീവ് ആവാനുള്ള അവകാശം നിനക്കുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…”



ദേവ് അവന്റെ മനസ്സിലുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടും ലെനസ് പ്രതികരിച്ചില്ല…അവളും തോൽവി സമ്മതിച്ചതായി അവനു തോന്നി



—–ദേവ്…നിന്റെ ശരീരത്തിൽ ഞാൻ ആക്റ്റീവ് ആയിട്ട് ഇരുപതിമൂന്ന് വർഷം പിന്നിടുന്നു…ജീവന്റെ കണിക ബാക്കി നിൽക്കുന്നയീ ഗൃഹത്തിൽ ഞാൻ വന്ന നിമിഷം മുതൽ ഈ ഒരു സെക്കൻഡ് വരെ എന്റെ സെർവറിൽ ഈ ഭൂമിയെ കുറിച്ചും മനുഷ്യരെ കുറിച്ചുമുള്ള കാര്യങ്ങൾ അപ്‌ലോഡ് ആയികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്…. അതിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ നിന്നെക്കുറിച്ചും നിന്റെ ചിന്തകളെ കുറിച്ചും ആണ്—–



“അതുകൊണ്ട്…?



ഒരു സംശയഭാവത്തിൽ ദേവ് ചോദിച്ചു



—–എല്ലാത്തിനും പുറമെ മനുഷ്യരുടെ വികാരങ്ങളെ കുറിച്ചും ഞാൻ പഠനം നടത്തുന്നുണ്ട്…പ്രധാനമായും നിന്റെ വികാരങ്ങളെ പറ്റി…അവയിൽ ഉപകാരപ്രദമായവ ഓട്ടോമാറ്റിക്കലി എന്റെ ഡാറ്റയുമായി sync ആവും…നിന്റെ വാക്കുകൾ നിന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ടവർ കേൾക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ നിന്നിലുണ്ടാവുന്ന വികാരങ്ങൾ എന്റെ ഡാറ്റയിൽ ഉണ്ട്.. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞാനും അതുപോലെ പെരുമാറിയെന്ന് വരും.. പക്ഷെ അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ആവില്ല..”



ലെനസ് പറഞ്ഞു.. പക്ഷെ ഒന്നും മനസിലാവാത്തവനെപ്പോലെ ദേവ് ഇരുന്നു.. അവന്റെ അപ്പോളാത്ത വികാരം മനസിലാക്കിയ ലെനസ് പതിയെ ചിരിച്ചു…. അവളുടെ ചിരിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട ദേവും പതിയെ ചിരിച്ചു



“അപ്പൊ വന്നു വന്നു നീയും മനുഷ്യസ്വഭാവം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങിയല്ലേ…wonderful…എനിക്കൊരു സംശയം ലെനസ്…?



—–എന്താണത്—–



“നിനക്ക് കള്ളം പറയാനറിയുമോ…?



—–No…. നിനക്ക് ഉപകാരപ്രദമായ വികാരങ്ങൾ മാത്രമേ എന്റെ ഡേറ്റയുമായി sync ആവുകയുള്ളു…ഒരിക്കലും കള്ളം, ചതി, ദേഷ്യം പോലുള്ള വികാരങ്ങൾ sync ആവില്ല…അതെല്ലാം എന്റെ റൂൾസിന് എതിരാണ്—–



ലെനസ് അവന്റെ സംശയങ്ങൾ തീർത്തു കൊടുത്തു…



——ദേവ്…അവരുടെ ലൊക്കേഷൻ ട്രേസ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്—–



അവൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും കാറിനുള്ളിലെ LCD ഡിസ്പ്ലേയിൽ ഒരു റൂട്ട് മാപ്പ് ഓപ്പൺ ആയി…



അതിൽ നാലു കിലോമീറ്റർ മാത്രം അകലെയായി ഒരു ബിൽഡിങ് ടാർഗറ്റ് ചെയ്തു കാണിച്ചിരുന്നു….



തങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനം അടുക്കുകയാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ദേവിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു പ്രത്യേകതരം വികാരം രൂപപ്പെട്ടു…ലെനസിൻറെ സെർവറിൽ അത് റെക്കോർഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടു ….



ചുടുചോര കുടിക്കാൻ പോകുന്ന ഒരു രക്ഷസ്സിന്റെ ഭാവം…ക്രൂരത എന്ന വികാരം



ക്രൂരതയുടെ വന്യതയിൽ അവൻറെ നീല കൃഷ്ണമണി ആ ഇരുട്ടിലുമൊന്ന് തിളങ്ങി

—————–



മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും നാലു കിലോമീറ്റർ മാറിയുള്ള ഒരതിർത്തി വനമേഖല…കൊടും കാടുകൾക്കിപ്പുറം ശാന്തമായി ഉറങ്ങുന്ന മിയാമി സിറ്റി



പൊടി മണ്ണു നിറഞ്ഞ റോഡവസാനിക്കുന്നത് valhalla യുടെ മെയിൻ ഗ്രൂപ്പിന്റെ രഹസ്യ താവളത്തിൽ..



ഒരു വർഷം മുൻപ് ഇസാന കയ്യേറിയ പണി തീരാറായ ഒരു റിസോർട്ട്…ഇന്നതൊരു ചൂതാട്ടെ കേന്ദ്രമാണ്…കൈ നിറയെ പണമായി രാത്രികളിൽ വിദേശികൾ വന്നിറങ്ങുന്ന സ്ഥലം…കൂട്ടിനു മദ്യവും കൂടെ കിടക്കാൻ വേശ്യകളും…



രണ്ടു ദിവസത്തിനു ശേഷമുള്ള പുതുവത്സരരാവിനെ വരവേൽക്കാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾക്കായി valhalla ഇന്ന് നിശബ്ദതമാണ്…



എൻട്രൻസ് കഴിഞ്ഞു കാണുന്ന വലിയ കെട്ടിടത്തിൽ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കളിസ്ഥലങ്ങളും ഡാൻസ് ബാറും…



അവക്ക് പിറകിലെ കെട്ടിടത്തിൽ ആണ് ഇസാനയുടെ ലോകം…കരിയും നിറങ്ങളും കൊണ്ടു മുഷിഞ്ഞ ഭിത്തികൾ…അകത്തേക്കുള്ള പ്രവേശനം പ്രത്യേകം സ്ഥാനമാനങ്ങൾ ഉള്ളവർക്കും ഗാങ്കിൽ അംഗമായവർക്കും മാത്രം.. പിന്നെ ആഴ്ചകളിൽ വിരുന്നുകരായി എത്തുന്ന ഇരകൾക്കും



——



കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ പണിത വിശാലമായ ഒരു മുറി…. ഭിത്തിയിൽ അശ്ലീലചിത്രങ്ങളുടെ വലിയൊരു ശേകരം തന്നെ…ചുവന്ന പ്രകാശം ആ മുറിയാകെ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്നു


നിമിഷങ്ങൾക്കകം വലിയൊരു ഇരുമ്പ് വാതിൽ തുറന്ന് ആറടിയോളം പൊക്കമുള്ള ആചാനുഭഹുവയൊരു മനുഷ്യനാ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു വന്നു. മസിലുകൾ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന വെളുത്ത ശരീരം…നഗ്നമായ പാതങ്ങൾ.. തലയോട്ടിയും അതിനെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു നിക്കുന്ന ഒരു പാമ്പിന്റെ രൂപവും പച്ച കുത്തിയ വിരിഞ്ഞ മാറിടം…ശരീരത്തിൽ തുണിയെന്ന് പറയാൻ ഒരു കറുത്ത നിക്കർ മാത്രം



കഴുത്തോളം നീണ്ട മുടി പിന്നിമെടഞ്ഞു പിറകിലേക്കിട്ടിരുന്നു…മുഖത്തു കിളിർത്തു തുടങ്ങിയ താടിയും അതികം കട്ടിയില്ലാത്ത മീശയും…അല്പം മുൻപ് ഞരമ്പുകളിൽ കുത്തിയിറക്കിയ ലഹരിയുടെ അവശേഷിപ്പുകൾ എന്നവണ്ണം ചുവന്നു കിടക്കുന്ന കണ്ണുകളും പാതി ഉദ്ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ലിംഗവും…നിക്കറിനു പുറത്തായി അവയുടെ ആകൃതി വയ്ക്തമായി പ്രതിഫലിച്ചു നിന്നു



കൈകളിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന ചോരത്തുള്ളികൾ നിക്കറിൽ തുടച്ചുകൊണ്ടയാൾ മുറിക്ക് നടുവിലുള്ള വലിയ കകട്ടിലിനുസമീപം നടന്നു



വളരെ പതുക്കെയുള്ള നടത്തം…തലയിൽ പിടിച്ച ലഹരിയിൽ പതിയെയുള്ള ആ നടത്തത്തെ പോലുമയാൾ ആസ്വദിച്ചു



പക്ഷെ അയാളുടെ ചോര കണ്ണുകളെ മത്തുപിടിപ്പിച്ചത് മറ്റൊരു കാഴ്ചയായിരുന്നു…തനിക് മുൻപിലുള്ള കട്ടിലിൽ കയ്യും കാലും കെട്ടിയ നിലയിൽ മയങ്ങി കിടക്കുന്ന ഒരു അപ്സരസ്…. ജപ്പാനിലെ തന്നെ വലിയൊരു പണച്ചാക്കിന്റെ ഒറ്റ മകൾ…തട്ടികൊണ്ടുവന്ന് വിലപശനായിരുന്നു പദ്ധതി എങ്കിലും ലഹരി സിരകളിൽ പടർന്ന നിമിഷം ഇസാനയുടെ മനസ്സ് മാറി…പിറ്റേന്ന് മുൻപിൽ വരുന്ന കെട്ടു കണക്കിന് പണത്തിനു പകരം താൻ ചൂടും നീരും ഊറ്റിയെടുത്ത പെണ്ണിന്റെ ജീവനറ്റ ശരീരം…



മകൾക്കു വേണ്ടി യാചിച്ച പിതാവിന്റെ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിലേക്ക് വരുമ്പോൾ ഇസാനയുടെ ലിംഗം മുൻപിൽ കിടക്കുന്ന കൊഴുത്ത ശരീരത്തിന് വേണ്ടി മുറവിളി കൂട്ടി



ശരീരത്തിലൂടെ ആരുടെയോ വിരലുകൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നതായി തോന്നിയ പെൺകുട്ടി പാതി മയക്കത്തിൽ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി…. ബ്രായിൽ നിന്നും ഉന്തി തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന തന്റെ മാറിടങ്ങളെ നോക്കി കൊതിയോടെ നിൽക്കുന്ന ഇസാനയെ കണ്ടതും അവൾ ഭയത്താൽ ചാടി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…കാലും കൈകളും ബന്ധിച്ചിരുന്നിട്ട് പോലും രക്ഷപ്പെടനായി കുതറുന്ന പെണ്ണിനെനോക്കിയവൻ അട്ടഹസിച്ചു ചിരിച്ചു



സർവ്വതും മറന്നുള്ള അവന്റെ കൊലച്ചിരിയിൽ അവളുടെ ശരീരം പേടികൊണ്ട് നിശ്ചലമായി…കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി…. ശരീരത്തിലൂടെ അരിച്ചു നീങ്ങുന്ന വിരലുകൾ വെറുപ്പോടെയവൾ നോക്കി കിടന്നു.



തന്റെ പാന്റിന്റെ കെട്ടഴിയുമ്പോളും

കാലിലൂടെയത് ഇഴഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോളും അനങ്ങാൻ പോലുമാകതെയവൾ കണ്ണുകൾ പൂട്ടിയടച്ചു…



തനിക് മുൻപിൽ അനവൃതമായ ഒരു കന്യകയുടെ തുടയിടുക്കുകളും അവക്ക് മറയായി കിടക്കുന്ന ചുവന്ന പാന്റീയും കണ്ട ഇസാന നാവു വെളിയിൽ നീട്ടി സ്വന്തം ചുണ്ടുകൾ നനച്ചു



ലഹരിയിൽ മനസ്സിന്റെ കടിഞ്ഞാൺ വിട്ടുപോയ അവൻ ആർത്തിയോടെ തന്റെ മുഖം അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിലേക്കാമർത്തി



പന്റിക്ക് മുകളിലൂടെ നായ നക്കും പോലെയാവാൻ നക്കികൊണ്ടിരുന്നു…നാവിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ തുപ്പലും വെള്ളവും അവളുടെ പാന്റിയെ നനച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ചുവന്ന നിറം മാറിയത് നനവ് നിറഞ്ഞ മറ്റൊരു നിറമായി മാറി…. പേടി കൊണ്ടും ആദ്യമായി കിട്ടിയ പേരറിയാൻ പറ്റാത്ത ഒരു തരം സുഖം കൊണ്ടുമവൾ കാലുകളിട്ടടിച്ചു…അതവന്റെ ആവേശം കൂട്ടികൊണ്ടിരുന്നു…. യോനിക്ക് മറയായി കിടന്ന പന്റിയെ അവൻ ഇടതു കൈയിലെ ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ടു പതിയെ താഴേക്ക് വലിച്ചു…അപ്പോഴും അവനവളുടെ പന്റിയെ നക്കികൊണ്ടിരുന്നു…. ഒടുക്കം വിജയം കണ്ടവനെപ്പോലെ അവളുടെ നഗ്നതയെ മറിച്ചിരുന്നായ തുണിക്ഷണമവൻ ഊരി എറിഞ്ഞു



“Wow..”



തനിക് മുൻപിലെ കാഴ്ചകണ്ടവൻ മതിമറന്നു നിന്നു



കിളിർത്തു തുടങ്ങിയ യോനീരോമംങ്ങൾക്കിടയിൽ വെട്ട് കൊണ്ടത് പോലെ വെളുത്തു കിടക്കുന്ന പൂർചാൽ…അവളുടെ ശരീരം പാൽ പോലെ വെളുത്തത് ആണെങ്കിലുമാ പൂർചാലിന് അല്പം നിറം കുറവായിരുന്നു…



വലതു കൈയിലെ തള്ളവിരലവൻ സ്വന്തം വായിലിട്ടു നുണഞ്ഞു…തുപ്പല് കലർന്നായ വിരലവൻ അവളുടെ പൂറിനു മുകളിൽ മൃതുവായി വെച്ചു…ശേഷമവിടെ പതിയെ തടവികൊണ്ടിരുന്നു…. പുറത്തേക്കുന്തി നിൽക്കുന്നയാ മടക്കുകൾ വീണ പൂറിതളുകളവൻ നനഞ്ഞ വിരലുകൊണ്ട് ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു



ഭയാനകമായ പേടിയിലും സുഖത്തിന്റെ കൊടുമുടികൾ കയറിയ അവളുടെ ശരീരം വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…ഒരു തരി പോലും മടുപ്പു തോന്നാതെയവൻ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന പണി തുടർന്നു…അല്പ സമയത്തിന് ശേഷം വിറച്ചുകൊണ്ടവൾ അരക്കെട്ട് പൊക്കി…



പൂറിൽ നിന്നും പൊട്ടിയോഴുകിയ മദനജലം അവന്റെ വിരലുകൾ നനച്ചുകൊണ്ട് ബെഡിൽ വീണു ഇല്ലാതായി…. ഉയർന്നപ്പോ അനവൃദ്ധമായ അവളുടെ കുണ്ടിപ്പാളികൾ കണ്ട അവൻ നിമിഷ നേരം കൊണ്ടാവിടേക്ക് മുഴം പൂഴ്ത്തി



കൂതി തുളക്കും യോനിക്കും ഇടയിലുള്ള മാംസാളമായ ഭാഗത്തു ഉമ്മ വച്ചവൻ മുകളിലേക്ക് നാവുനീട്ടി നക്കി തുടങ്ങി.. അപ്പോളും അവന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ പൂറിൽ ഇളക്കങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…സുഖത്തിൽ മതിമറന്നവളുടെ മാറിടങ്ങൾ കൂടുതൽ വേഗതയിൽ ഉയർന്നു പൊങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു…അരക്കെട്ട് ഒരു തവണകൂടി വിറച്ചു…കൈ വിരലുകളിൽ അല്പം കൂടി ചൂടുനീരു തട്ടി…



വീണ്ടു ഒഴുകി ഇറങ്ങിയ കൊതിവെള്ളം ആർത്തിയോടെയാവാൻ കുടിച്ചിറക്കി.. വിരലുകൾ മാറ്റി സ്ട്രോയിട്ട ജ്യൂസ് കുടിക്കുന്നത് പോലെ അവളുടെ പൂറിൽ ചുണ്ടമാർത്തിയവൻ ഊമ്പിക്കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു



കുടിച്ചിട്ടും കുടിച്ചിട്ടും മതിയാവാത്ത അവൻ അവളുടെ പൂറിൽ മുഖമാമർത്തി വച്ചു തലയിരുവശത്തോട്ടും ഉരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…ധന്ത നിരകളിലെ കീഴ് പല്ലുകൾ കൊണ്ടവൻ പപ്പായ കാർന്നു തിന്നുന്നത് പോലെ പൂറിൽ കടിച്ചും നക്കിയും നിർവിധിയാണഞ്ഞു…



ഈ പ്രവർത്തി അവനു കീഴിൽ പാതി നനഗ്നയായി കിടക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയിൽ വികാരത്തിന്റെ വേലിയേറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു…അനങ്ങാൻ പോലുമാകാതെ മുക്കിയും മൂളിയും ഞരങ്ങിയും അവളുടെ വികാരങ്ങളെ പ്രദർശിപ്പിച്ചു



അതിന്റെ ബാക്കി എന്നവണ്ണം അവളുടെ ബനിയനിൽ വീർപ്പു മുട്ടി കിടന്നിരുന്ന മാറിടങ്ങൾ ഉയർന്നു പൊങ്ങി…. മുലക്കണ്ണ്കൾ കല്ലായി പുറത്തേക്ക് ഉന്തി നിന്നു….



അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ മുഖമാമർത്തി വച്ചുകൊണ്ടവൻ ബനിയനിടയിലൂടെ ഇടം കൈ കടത്തി…അല്പം കൊഴുപ്പ് നിറഞ്ഞ അവളുടെ വയറിലൂടെ അവന്റെ വിരലുകൾ പാമ്പിനെ പോലെ ഇഴഞ്ഞു



ഒടുക്കം തേടിയത് കണ്ട് പിടിച്ചത് പോലെ അവളുടെ ബ്രായുടെ അടിയിൽ അവന്റെ വിരലുകൾ തടഞ്ഞു നിന്നു


അവളുടെ മാറിടങ്ങൾ ഉയരനും താഴ്ന്നും നിന്നു.. അതിനൊപ്പം ബ്രായും ഇറുകിയും ലൂസായും.. അവയുടെ ചലനം മനസിലാക്കിയ ഇസാന അവളുടെ പൂറിൽ നാവുകൊണ്ടുള്ള തലോടയിൽ അല്പം വേഗംതയിലാക്കി…അതിന്റെ പ്രതികരണം എന്നവണ്ണം അവൾ വേഗതയിൽ ശ്വാസമെടുക്കാൻ തുടങ്ങി…അവന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ ബ്രയ്ക്ക് താഴെ അവസരം കാത്തു നിന്നു…. ഒരുതവണ മാറിടം ഉയർന്നു താഴ്ന്നതും അവന്റെ വിരലുകൾ ഞൊടിയിടയിൽ മുൻപോട്ടു കുതിച്ചു



നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു അവളുടെ മുലക്ക് മുകളിൽ അവന്റെ കരസ്പർശം പതിഞ്ഞു…. തണുത്ത വിരലുകൾ മുലയിൽ പതിഞ്ഞതും അവൾക്ക് മേലാസകലം കുളിരുകോരുന്ന സുഖം ലഭിച്ചു…. രോമാഞ്ചം കൊണ്ടു സുഖത്തിന്റെ മറുതലം കണ്ടവൾ കൈമുട്ടുകൾ ബെഡിൽ കുത്തി നടു വളച്ചുകൊണ്ട് മുകളിലേക്കുയർന്നു…അതേ നിമിഷം മുലക്കും കൈക്കും മുകളിലൂടെ ഇറുകിയ ബ്രാ പിന്നിൽ നിന്നും ഹൂക് പൊട്ടി അവളുടെ മാറിടങ്ങളെ സ്വാതന്ത്ര്യയാക്കി….



കാമത്തിന്റെയും ലഹരിയുടെയും മൂർധാന്യവസ്ഥയിൽ എത്തിയ അവൻ മുൻപിൽ കിടക്കുന്നതൊരു മനുഷ്യസ്ത്രീ ആണെന്ന കാര്യം മറന്നു തുടങ്ങി…തന്റെ ഉള്ളിലെ വികാരങ്ങളെ കടിഞ്ഞാണിടാനാവാതെയവൻ അവളുടെ മുലകൾ മാറി മാറി നക്കി കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…അതേ സമയം തന്നെ അവന്റെ വിരലുകൾ ഓരോന്നായി അവളുടെ പൂറിൽ കയറിയിറങ്ങി…. വിരലുകൾ ആഴങ്ങളിലേക്ക് കൂപ്പു കുത്തുമ്പോളവൾ പ്രാണവേദനകൊണ്ട് അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു…കരച്ചിലിന്റെ ആക്കം കൂട്ടാനെന്നവണ്ണം അവനവളുടെ മുലകളിൽ കടിച്ചു വലിക്കാൻ തുടങ്ങി



ഒടുക്കം ചുണ്ടുകളിൽ ചോരയുടെ രുചിയറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോളവൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കി…ചോരത്തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞ ഇടതു മാറിടം…വലതു മുലയെ അപേക്ഷിച്ചവക്ക് ചുവപ്പു രാശി കൂടുതലായിരുന്നു



വേദന കെട്ടടങ്ങിയെന്ന് തോന്നിയ പെൺകുട്ടി ഇറുക്കിയടച്ചിരുന്ന കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി…. സ്വന്തം വിരലുകൾ നോക്കി എന്തോ ആലോചിച്ചു നിക്കുന്ന ഇസാനയെ അവൾ നോക്കികിടന്നു… അവനാ സമയം വിരലിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന രക്തം നോക്കി മതിമറന്നു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…ആ രക്തത്തിന്റെ ഉറവിടം എവിടെനിന്നാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൾ നീറുന്ന വേദനയോടെ കാലുകൾ കൂട്ടി പിടിച്ചു



പെട്ടന്ന് ഒരു ചിരിയോടെ ഇസാന ബെഡിൽ നിന്നിറങ്ങി നടന്നു…അടുത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന ഷെൽഫിൽ നിന്നവനൊരു വെളുത്ത പൊടി നിറഞ്ഞ പാക്കേറ്റ് എടുത്തു



ചോര പറ്റിയ വിരലുകൾക്കൊണ്ടവൻ പാക്കറ്റ് വലിച്ചു കീറി…നിമിഷം നേരം കൊണ്ടാ പാക്കറ്റ് രണ്ടു കഷ്ണമായി ചിതറി.. അകത്തു നിറഞ്ഞിരുന്ന കോകെയിൻ പൊടി മുഴുവനായും നിലത്തേക്ക് വീണു



ലഹരിയുടെ സുഖത്തിൽ ഇസാനയുടെ മുഖത്തു ഭാവങ്ങൾ മിന്നിമാറികൊണ്ടിരുന്നു….ഒരുതരം ഭീതിയോടെ അനങ്ങാൻ പോലുമാകാതെയാ പെൺകുട്ടി അവനെ നോക്കി കിടന്നു



ചങ്ങല പൊട്ടിച്ച ഭ്രാന്തനെപോലെ ഇസാന നിലത്തേക്കിരുന്നു ചിതറി കിടക്കുന്ന വെളുത്ത പൊടി കയ്യിൽ വാരി എടുക്കാൻ തുടങ്ങി…മറ്റേതോ ഭാഷയിലവൻ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് വല്ലാത്തൊരു വാശിയോട് കൈകളിൽ കൊകെയിൻ പൊടി വാരി കൊണ്ടിരുന്നു



ഇതൊന്നുമവൻ സ്വബോധത്തോടെയല്ല ചെയ്യുന്നതെന്നവൾ പേടിയോടെ മനസിലാക്കി…. പെട്ടന്ന് കയ്യിൽ വാരി എടുത്ത പൊടിയുമായവൻ അവളുടെ നേർക്ക് വന്നു…വല്ലാത്തൊരു ചിരിയോടെ അവളുടെ കാലുകൾക്ക് മുകളിലവൻ സ്ഥാനമുറപ്പിച്ചു…



ഇനിയെന്താണ് താൻ നേരിടേണ്ടി വരുകയെന്ന് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടാതിരുന്ന അവൾ പേടി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവനെ നോക്കി കിടന്നു…



“ട്ടേ…”



കവിളിൽ അടികിട്ടിയ അവൾ ഒരു വശത്തേക്ക് മുഖം തിരിച്ചു പോയി…ചുണ്ട് പൊട്ടി ചോരയൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി…വേദനകൊണ്ട് നീറുന്ന മുഖത്തോടയവൾ കണ്ണുകളടച്ചു കിടന്നു



പതിയെ അവളുടെ വയറിലും മാറിലുമായി തണുത്തഎന്തോ വീഴുന്നതായി അവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടു…എങ്കിലും അതെന്താണെന്ന് നോക്കാൻ പോലും ശക്തിയില്ലാതെയവൾ കിടന്നു



ആർത്തി നിറഞ്ഞ ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ ഇസാന അവളുടെ മുകളിലേക്ക് പൊടി വിതറികൊണ്ടിരുന്നു…ലക്ഷങ്ങൾ വിലയുള്ള ഒരു പാക്കറ്റ് മുഴുവൻ അവൻ അവളുടെ നഗ്ന മേനിയിലേക്ക് കുടഞ്ഞിട്ടു…മെല്ലെയവൻ വിതറിയ പൊടി അവളുടെ ദേഹത്തു മുഴുവനുമായി തേച്ചു പിടിപ്പിക്കാൻതുടങ്ങി… ആദ്യം പടി എന്നോണം അവളുടെ മുഖത്തു തേച്ചു.. പിന്നെ കഴുത്തിലും കയ്യിലും പൊട്ടി ചോരയൊലിച്ച മാറിടങ്ങളിലും…



വേദന നിറഞ്ഞ മാറിടങ്ങളിൽ തണുത്ത പൊടിയവൻ തേച്ചപ്പോൾ സുഖം കൊണ്ടവൾ പിടഞ്ഞു…പക്ഷെ ആ സുഖം അധികനേരം നീണ്ടു നിക്കാനവൻ സമ്മതിച്ചില്ല…ചോരയും കൊതിവെള്ളവും ഇടകലർന്നു ഒഴുകിയിറങ്ങിയ അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിലേക്കാവൻ കൊകൈൻ നിറഞ്ഞ വിരലുകൾ കയറ്റി…. വേദനയുടെ അങ്ങേയറ്റം കണ്ടയവൾ വേദന സഹിക്ക വയ്യാതെ വലിയവായിൽ നിലവിളിച്ചു..അത്രക്ക് വേദനാജനകമായിരുന്നു അവന്റെയാ പ്രവർത്തി…. ഒടുക്കം മരണവൃപ്പാളത്തിൽ കരയുന്ന അവളെ ഭോഗിക്കാനായി അവൻ തന്റെ നിക്കർ വലിച്ചു താഴ്ത്തി…ഇരയെ കിട്ടിയ വേട്ടക്കാരനെപോലെ അവന്റെ ലിംഗം ഉദ്ധരിച്ചു നിന്നു…. ആർത്തിയോടെയാ വലിയ കുണ്ണ അവളുടെ പൂറു ലക്ഷ്യമാക്കി ചലിച്ചു….



കഠിനമായ വേദനയിലവൾ കരയാൻ പോലുമാകാതെ കിടന്നു…ഒരുതരം മരവിച്ച അവസ്ഥയിലേക്കവൾ പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു….ഒടുക്കം ശ്വാസം നിലച്ചവളുടെ ശരീരമാ ബെഡിൽ തളർന്നു വീണു….തണുത്തു മരവിച്ചു തുടങ്ങിയ ആ ജടത്തെയവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും ആക്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…. അവസാനത്തെ അത്താഴം പോലെ………



ശവത്തെ ഭോഗിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവന്റെ ലിംഗതിലൂടെ അമിതമായ അളവിൽ കോകെയിൻ അവന്റെ ശരീരത്തിലേക്കോഴുകി….ഓവർ ഡോസ് ആയി കയറിയ ലഹരി അവന്റെ വേഗത കുറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…ഹൃദയമിടിപ്പ് ഇരട്ടി വേഗതയിലായി…ശ്വാസം വലിച്ചെടുക്കുവാനായി അവൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…കാഴ്ച മങ്ങുവാൻ തുടങ്ങിയ ഇസാന തനിക് കീഴെ കിടക്കുന്ന ശരീരത്തെ തട്ടി മാറ്റി ബെഡിൽ നിന്നിറങ്ങി…. തറയിൽ വീണു കിടക്കുന്ന നിക്കർ എടുക്കുവാൻ പോലും തുനിയാതെയവൻ ഇരുമ്പ് വാതിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…



ഓരോ അടി മുൻപിലേക്ക് വക്കുമ്പോഴും തന്റെ ശരീരത്തിലുള്ള നിയന്ത്രണം നഷ്ടമായവൻ വേച്ചു വേച്ചു നടന്നു…ഇതുവരെ അബുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്തൊരു ഭയം അവനെ പിടികൂടി തുടങ്ങിയിരുന്നു…



പറ്റുന്നത്ര ശക്തിയിൽ ഇരുമ്പ് വാതിൽ വലിച്ചു തുറന്നവൻ മുൻപോട്ട് നടന്നു…മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ സുഹൃത്തുക്കളുമായി ലഹരിയുപയോഗിച്ച ഇരുമ്പ് ബെഞ്ചിലേക്കാവൻ നോക്കി…അവിടം ശൂന്യ മ്മായിരുന്നു….ചുറ്റിനുമാരെയും കാണാതെയവൻ പരിഭ്രാന്തനായി…



കൊറച്ചു കൂടി മുൻപിലേക്ക് ചെന്നപ്പോ നിലത്തു അങ്ങിങ്ങായി ചിതറി കിടക്കുന്ന തോക്കുകൾ അവന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു….എന്ക്കിലും മനോധൈര്യം വീണ്ടെടുത്തയവൻ മുൻപിലേക്ക് തന്നെ നടന്നു…ക്രമദീതമായി ഉയർന്ന ഹൃദയമിടിപ്പ് കൈപ്പിടിയിലാക്കാനെന്നവണ്ണം ദീർഘാനിശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു….


പക്ഷെ അവന്റെ വിചാരങ്ങളെയെല്ലാം ആസ്ഥാനത്താക്കികൊണ്ടവൻ തറയിലേക്ക് തളർന്നു വീണു…. കണ്ണുകൾ കലങ്ങി കാഴ്ച മറഞ്ഞു തുടങ്ങി…കാലുകളും കൈകളും ചലിപ്പിക്കാനാവാത്തവണ്ണമവന്റെ ശരീരം തളർന്നിരുന്നു…



അവസാനമായി കണ്ണുകളടയുന്നതിന് മുൻപേ അവൻ കണ്ടു…. തനിക്ക് മുൻപിലായുള്ള ഡോറു തുറന്നു ബൂട്ടുകളനിഞ്ഞു തനിക്കെതിരെ സാവധാനം നടന്നു വരുന്ന രണ്ടു കാലുകളെ….. അവക്ക് പിറകിലായി പാതി തുറന്ന ഡോറിലൂടെയാവാൻ കണ്ടു തനിക്ക് മദ്യവും ലഹരിയും പകർന്നു തന്നു യാത്രയാക്കി വിട്ട സുഹൃത്തുകളുടെ ജീവനറ്റ ശരീരങ്ങൾ



മരണം തനിക്ക് നേരെ നടന്നു വരുന്നതായി അവനു തോന്നി തുടങ്ങിയ നിമിഷങ്ങൾ……കണ്ണുകൾ എന്തിനോ വേണ്ടി നിറഞ്ഞുതുടങ്ങി…. എവിടെയോ ചതി പറ്റിയതായി അവന്റെയുള്ളിൽ തോന്നി…പക്ഷെ അതിനേക്കാൾ ഉച്ചത്തിൽ അവന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു….



“മരണം…. മരണം…മരണം….”



———————-



“ദേവ്…what next…?



ഡോർ തുറന്നു വന്ന അമാൻഡ ദേവിനോട് ചോദിച്ചു….



അമാൻഡ…. സുന്ദരമായ മുഖവും തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുമുള്ള റഷ്യൻ സുന്ദരി…ട്രാക്ക് സ്യൂട്ടും സ്പോർട്സ് ബ്രായുമണിഞ്ഞു ആരും നോക്കി പോകുന്ന ശരീരവുമുള്ള ഒരു അപ്സരസ് എന്ന് തന്നെ അവളെ വിശേഷിപ്പിക്കാം…പക്ഷെ ബ്രായ്ക്ക് മുകളിലുള്ള ഗൺ ഹോൾടറിലെ അസ്സൾട്ട് ഗണ്ണും കയ്യിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന M4 ഓട്ടോമാറ്റിക് ഗണ്ണും അപ്സരസായ അവളെ ഒരു രക്ഷസാക്കി മാറ്റുന്നു…



ഇസാനയുടെ ജീവനറ്റ ശരീരത്തിനു മുൻപിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ദേവ് ഈ സമയം…അമാൻഡയുടെ ചോദ്യം കേട്ട ദേവ് പിറകിൽ നിൽക്കുന്നയവളെ നോക്കി…



“വേറൊന്നുമില്ല…. എനിക്ക് വേണ്ടത് ഇവനെ ആയിരുന്നു.. പക്ഷെ ആർത്തി മൂത്ത ഇവനവന്റെ മരണം കൊറച്ചു കൂടി നേരത്തെയാക്കി…അല്ലെയിരുന്നെങ്കിൽ…”



മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി പിടിച്ചുകൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു….. തന്റെ ഇര തലനാഴിരക്ക് രക്ഷപ്പെട്ട അമർഷം അവന്റെ വാക്കുകളിൽ കാണാമായിരുന്നു..



“ചീഫ്…ടൈം ആയി…”



വാതിൽ തുറന്നു അമാൻഡക്കരികിൽ വന്ന ഒരു ആഫ്രിക്കൻ വംശജൻ അവളോട് പറഞ്ഞു…. ആറടിയോളം പൊക്കവും അതിനൊത്ത വണ്ണവുമുള്ള ഒരു രാക്ഷസനെപ്പോലെ അയാൾ അവൾക്കരികിൽ നിന്നു…. വിൻസന്റ്…



“Ok…ദേവ്…time have to go…. ഇനിയും ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് സേഫ് അല്ല…”



“Yah.. I know…നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ…ഞാൻ അല്പം കഴിഞ്ഞു വരാം…”



ദേവ് നിലത്തു നിന്നെണീറ്റു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…. ഇനിയെന്താണെന്ന ഭാവത്തോടെ അമാൻഡയും വിൻസന്റും അവനെ നോക്കി….



“I said..”



എന്തോ പറയാൻ വന്ന അമാൻഡയുടെ വായടപ്പിച്ചു കൊണ്ടു ദേവ് ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു…. അല്പം ഒന്ന് ഭയന്ന അമാൻഡ തിരിഞ്ഞു നടന്നു…പിറകെ വിൻസന്റും….



ആരെയും കൂസാത്ത…സ്ഥാനമാനങ്ങൾ നോക്കാതെ ആരോടും കൊമ്പ്കോർക്കുന്ന തന്റെ ചീഫ് ആയ അമാൻഡ നിസ്സാരക്കരനായ ഒരുത്തന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് തലകുനിച്ചു നടന്നു പോകാൻ കാരണം വിൻസന്റിന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും മനസിലായില്ല



“വിൻസന്റ്…അവനാരാണെന്നാണോ നീ ആലോചിക്കുന്നേ….?



തന്റെ സഹായിയുടെ മനസ്സ് വായിച്ചെന്നവണ്ണം അമാൻഡ ചോദിച്ചു…



“Yes ചീഫ്…who is that…. ചീഫിനോട് ആരെങ്കിലും ശബ്ദമുയർത്തി സംസാരിച്ചാൽ എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം…but…who is he…?



വിൻസന്റ് അവന്റെ ആകാംഷ മറച്ചു വച്ചില്ല…. അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അമാൻഡ പതിയെ ചിരിച്ചു…അപ്പോളേക്കും അവർ എൻട്രൻസ് കടന്നു മുൻപിൽ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന വണ്ടികൾക്ക് മുൻപിൽ എത്തിയിരുന്നു…



Nissan GTR ന് പിറകിലായി നിർത്തിയിരുന്ന BMW വിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് തന്റെ കയ്യിലെ തോക്കുകളവൾ സീറ്റിലേക്ക് വച്ചു…വിൻസന്റ് മറുപ്പുറത്തെ കാറിൽ കയറാനായിൽ ഡോർ തുറന്നു…



“You know who is he…?



കാറിൽ കയറാനായി തുനിഞ്ഞ വിൻസന്റ് അമാൻഡയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് പിറകിലേക്ക് നോക്കി…



തന്റെ കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്നു അതിൽ പിടിച്ചു എന്തോ ആലോചനയിൽ നിന്ന അമാൻഡ പറഞ്ഞു



“He is a shadow…..!



വിതൂരതയുലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…ഒന്നും മനസിലാവാതെ വിൻസന്റ് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു



“Shadow….ആരുടെ…ആരുടെ നിഴൽ…?



പക്ഷെ അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി കൊടുക്കാതെ ഒരു ചിരിയോടെ അമാൻഡ കാറിൽ കയറി….ഡോർ അടയുന്നതിന് മുൻപ് അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു വാക്കുകൾ അവന്റെ കർണപടത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു…ആ വാക്കുകൾ അവന്റെ വായിൽ നിന്നും പ്രതിഫലിച്ചു…



“evil…the shadow of evil….”



———————–



ഇസാനയുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ദേവ്…പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര ക്രോധം അവന്റെ മനസ്സിൽ വന്നു നിറഞ്ഞു…അതിന്റെ ഫലമെന്നോണം ഹൃദയമിടിപ്പ് ഉയർന്നു അതി ശക്തമായി ശരീരത്തിലൂടെ രക്തയോട്ടം കൂടി…കയ്യിലെയും കഴുത്തിലെയും പേശികൾ വലിഞ്ഞു മുറുകി ഞരമ്പുകൾ ഉന്തി വന്നു



——ദേവ് control you’re self—–



ഒരറിയിപ്പ് എന്നവണ്ണം ലെനസിന്റെ ശബ്ദം അവന്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി…. അത് കേട്ട മാത്രയിൽ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടുകൊണ്ടവൻ കെട്ടഴിഞ്ഞ മനസ്സിലെ പിടിച്ചിടാൻ ശ്രമിച്ചു



“സോറി ലെനസ്…പെട്ടന്ന് ഇവൻ കയ്യിൽ നിന്ന് പോയെന്ന് തോന്നിയപ്പോ….i can’t control…”



——It’s ok ദേവ്.. നീ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അല്ലല്ലോ—–



“അറിഞ്ഞുകൊണ്ടായിരുന്നേൽ…?



ഒരു ചിരിയോടെ ദേവ് അവിടെനിന്നു എണീറ്റു…ചുറ്റിനും ഒന്ന് നോകിയശേഷം ഇസാന കടന്നുവന്ന വാതിലിനു നേരെ നടന്നു….



വിശാലമായ ഒരു റൂമിലേക്ക് കയറിയ ദേവ് അവിടെയുള്ള കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ചോരയിൽ കുളിച്ച ശവശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കി….



“Oh man…. ഇസാന നല്ലൊരു ആർട്ടിസ്റ്റ് ആണല്ലോ…. What a art…. ജീവൻ തുടിക്കുന്ന സൃഷ്ട്ടി ആയിരുന്നു….”



ഒരു കളിയാക്കി ചിരിയോടെ ദേവ് നിലത്തു കിടക്കുന്ന കീറിയ പാക്കറ്റ് എടുത്തു…



——ദേവ്…. നീ എന്താണ് പറയുന്നത്—–



“ഏയ്‌ Nothing ലെനസ്…ഞാൻ അവന്റെ വികൃതികളെകുറിച്ച് പറഞ്ഞതല്ലേ….”



——അങ്ങനെ പറയാൻ പാടില്ല ദേവ്…. അവിടെ കിടക്കുന്നതൊരു ജീവനുള്ള ശരീരമായിരുന്നു…. ആരുടെയൊക്കെയോ സ്വപ്‌നങ്ങൾ—–



“What…. ലെനസ് കൊറച്ചു ദിവസമായി നിന്റെ സ്വഭാവത്തിനൊരു മാറ്റം ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു…നിനക്ക് എന്താ നന്നാവാൻ വല്ല തീരുമാനവും ഒണ്ടോ…. പിന്നെ എന്നെ ഉപദേശിക്കാൻ നിൽക്കരുതെന്ന് ഞാൻ ഒരുപാട് തവണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…. നീയിങ്ങനെ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു എന്നെയീ കഥയിലെ നായകൻ ആക്കാൻ നോക്കല്ലേ….”

ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദേവ് പറഞ്ഞു…കാരണം ഒരിക്കലുമൊരു നായകൻ ആവാനുള്ള നന്മയൊന്നും തന്നിലില്ല…പകരം വില്ലാനാവാനുള്ള തിന്മകൾ ആവോളമുണ്ട്



——ദേവ് നിന്റെ അച്ഛൻ എങ്ങനെ ആയിരുന്നെന്നു അറിയുമോ—–



“He is good man…. അല്ലെ.. എന്നെപ്പോലെ അല്ലായിരുന്നു…”



——No…നീ നിന്റെ അച്ഛനെപ്പോലെ തന്നെ ആണ്….. ദേവ് അടുത്ത 15 മിനിറ്റിനകം ഇവിടെ പോലിസ് എത്തും…അവർ ഓൺ the way ആണ്—–



ഒരു മുന്നറിയിപ്പായി ലെനസ് പറഞ്ഞു…ദേവ് ടോക്യോ നഗരപരിധിയിൽ കയറിയത് മുതൽ ലെനസ് അവിടുത്തെ പോലിസ് കണ്ട്രോൾ സ്റ്റേഷൻ മുഴുവനായി ഹാക്ക് ചെയ്തിരുന്നു



“Ok…”



ദേവ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ മുറി വീട്ടിറങ്ങി…പ്രധാനവാതിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുമ്പോളവൻ പിറകിൽ കിടക്കുന്ന ഇസാനയുടെ ശരീരം ഒരിക്കൽ കൂടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി…ചുണ്ടിലൊരു ചിരിയോടെയാവൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഓടിയിറങ്ങി…



നിമിഷങ്ങൾക്കകം എവിടെയാകെ പൊടിപ്പടലങ്ങൾ പറത്തിയവന്റെ കാർ valhalla വിട്ടു പോയി….



——————————



The birth of evil….!



23 വർഷങ്ങൾ മുൻപ്…



പാലക്കൽ ഫാമിലി….



കോട്ടയത്ത്‌ നിന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് കോഴിക്കോടേക്ക് കുടിയേറി താമസമാരഭിച്ച വലിയൊരു സമ്പന്ന കുടുംബം…. പാലക്കൽ തറവാട്ടിലെ പ്രധാനി പാലക്കൽ കുര്യച്ഛൻ…നാട്ടിലെ ബിസിനസ്സ് സ്ഥാപനങ്ങൾ നോക്കി നടത്തുന്നു…ഭാര്യ സാലി…



അവർക്ക് രണ്ടു മക്കളായിരുന്നു…മൂത്തവൻ ഡാനിയേൽ ഇളയവൾ സാനിയ



പഠനമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ ഡാനിയേൽ അച്ഛന്റെ കൂടെ ബിസിനെസ്സിലേക്കിറങ്ങി….



അച്ഛന്റെ തന്നെ സുഹൃത്തായി ചെറിയാന്റെ മകൾ നൈലയുമായി ഇതിനിടയിൽ ഡാനിയേൽ പ്രണയത്തിലായി…. കുടുംബങ്ങൾ തമ്മിൽ പരസ്പരമടുത്തറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ എവിടെ നിന്നും എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നില്ല…. അങ്ങനെ രണ്ടു വർഷം മുൻപ് ഡാനിയേലും നൈലയും വിവാഹിതരായി…



Unknown place…



വാനോളം ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു പാർവ്വതനിര… നിറയെ മരങ്ങളും പരക്കെട്ടുകളും കൊണ്ടു സമൃദ്ധമായ ഭൂപ്രദേശം



നേരമിരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു…അതിന്റെ അടയാളമേന്നോണം നീലാകാശം നിറം മാറി ചുവന്ന വർണ്ണരാശി പടർന്നിരുന്നു



കൂടുതേടി പായുന്ന പക്ഷികൾ…



കാഴ്ച മറയും മുൻപേ കാടിറങ്ങണമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ നടന്നിറങ്ങുകയിയിരുന്നു ഡാനിയും ഭാര്യ നൈലയും



പുറത്തു തൂക്കിയ ഭാരമുള്ള ബാഗും താങ്ങി ഡാനി ഭാര്യക്കായി വഴി കാട്ടി മുൻപേ നടന്നു…തണുത്തു വീശുന്ന കാറ്റിനെ പ്രതിരോധിച്ചുകൊണ്ട് കൈ രണ്ടും കൂട്ടി ത്തിരുമ്മി നൈല പിറകെ നടന്നു



“ഇച്ചായ എത്താറായോ..?



ഇടയ്ക്കിടെ നൈല ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു



“കേറിയപ്പോ എത്രയും ദൂരമില്ലായിരുന്നല്ലോ.. നാശം…”



വിരലുകളിൽ ഞൊട്ട വിട്ടുകൊണ്ട് നൈല പിറുപിറുത്തു



അവളുടെയൊറ്റ നിർബന്ധത്തിനു വാഴങ്ങിയാണു നാട്ടിലേക്ക് പോകും വഴി ഇവിടെ കയറിയത്.. അതോർമ്മ വന്ന ഡാനിയേൽ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി



അയാളുടെ ചിരിയുടെ അർത്ഥം മനസിലായ നൈല കയ്യിൽ കിട്ടിയ മരവടി കൊണ്ടയാളുടെ പുറത്തു കുത്തി



“ആഹ്… ദേ പെണ്ണെ… കൂടുതൽ കളിച്ചാൽ പിടിച്ചു കാട്ടിലെറിയും ഞാൻ.. അല്ല പിന്നെ… നാട്ടിൽ എത്തേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു… അവള്ടെ ഒടുക്കത്തെ പ്രാന്ത് കാരണം…”



ഡാനിയേൽ പറഞ്ഞു തീരും മുൻപേ മലയിടുക്കിൽ നിന്നുമൊരു വെടി ശബ്ദമുയർന്നു



അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ടു കിഴക്ക് ധിക്കിൽ നിന്നും പക്ഷികൾ മേലേക്കുയർന്നു.. മരങ്ങളാകെ ഒന്ന് കുലുങ്ങിയത് പോലെ..



പേടിച്ചു ഭയന്ന നൈല ഡാനിയുടെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു…ശബ്ദം കേട്ട ധിക്കിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഡാനിയപ്പോൾ…



“ട്ടോ..”



വീണ്ടുമാ വെടിയൊച്ച…. ഒന്നിനു പിറകെ ഒന്നായി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു…



ഭയത്താൽ നൈല വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. പതിയെ ആ ഭയം ഡാനിയിലേക്കും കയറി



ഇരുവരും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി…



“ഞാനിപ്പോ വരാം.. നീയിവിടെ നിൽക്ക്..”



ഉള്ളിലെ ഭയം മറച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു…



“വേണ്ട ഇച്ചായ.. ഒറ്റക്ക് പോകണ്ട.. ഞാനും വരാം…”



കണ്ണുകൾ നിറച്ചുകൊണ്ട് നൈല പറഞ്ഞു… നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ടുതന്നെ ഇരുവരുടെയും സന്തോഷങ്ങൾ കെട്ടടങ്ങിയിരുന്നു… മനസ്സിൽ ഭയത്തിന്റെ വിത്തുകൾ പാകി…



“ഇല്ല സാരമില്ല.. ഞാനൊന്ന് പോയി നോക്കിയിട്ട് വരാം… നീയാ മരത്തണലിൽ നിന്നോ..”



അരികിൽ കണ്ട മരത്തിനു കീഴിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു.. പക്ഷെ പിടിച്ചപിടിയാലേ നൈലയും കൂടെ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു



ഒടുക്കം മറ്റൊരു വഴിയും കാണാതെ അയാൾ അവളെയും മാറോടണക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ടു ശബ്ദം കേട്ട ധിക്കിലേക്ക് നടന്നു



ഉൾ വനത്തിലേക്ക് കയറിയതും പ്രകാശത്തിന്റെ അളവു കുറഞ്ഞു വന്നു…ഉടലാകെ ഭയം കൊണ്ടു വിറക്കുമ്പോളും മനോദ്യര്യം കൈ വിടാതെ ഇരുവരും മുൻപിൽ കണ്ട ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു



അല്പം നടന്നതും മുൻപിൽ വീണു കിടക്കുന്ന കരിയിലകളിൽ പറ്റിയ ചോര തുള്ളികൾ നൈല ഡാനിക്കുകാണിച്ചു കൊടുത്തു



മുൻപിലേക്ക് നടക്കുംതോറും അവയുടെ അളവ് കൂടി വന്നു ഒടുക്കമൊരു വലിയ വേരോടു കൂടി നിൽക്കുന്ന മരത്തിനു പിറകിലേക്ക്…



മരത്തിനോട് അടുക്കും തോറും ശ്വാസത്തിനായി പിടയുന്ന ഒരാളുടെ ശബ്ദം ഇരുവരും കേട്ടു… ശബ്ദം കുറഞ്ഞൊരു കരച്ചിലും കൂടെ കേട്ടപ്പോൾ അതൊരു പെൺകുട്ടിയുടെ ശബ്ദമാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ഡാനി അവിടേക്ക് ഓടി



മുൻപിൽ കണ്ട കാഴ്ച വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അയാളവിടെ തറഞ്ഞു നിന്നു.. പിറകെ വന്ന നൈലയും ആ കാഴ്ച കണ്ടു



ഇരുപതു വയസ്സ് മാത്രം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി മരച്ചുവട്ടിലിരുന്നു പ്രാണവായുവിനായി കഷ്ടപ്പെടുന്നു…ഇളം നീല നിറമുള്ള കൃഷ്ണമണികൾ…വസ്ത്രങ്ങളിൽ മുഴുവനും ചോരപ്പാടുകൾ…. എണീറ്റ്നില്ക്കാൻ കഴിയാതെയവൾ തളർന്നു വീണതായിരുന്നവിടെ



അനങ്ങാൻ പോലുമാകാതെ നിന്ന ഡാനിയും നൈലയും കണ്ടത് നിലത്തുകിടക്കുന്ന അവളുടെ മാറിൽ വെളുത്ത പട്ടുപോലൊരു തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിരുന്ന ഒരു കൈകുഞ്ഞിനെയായിരുന്നു



സ്വബോധം തിരികെ വന്ന നൈല ഡാനിയെ തട്ടി മാറ്റി അവൾക്ക് നേരെ ഓടി… പിറകിൽ നിന്നും കാലൊച്ച കേട്ട പെൺകുട്ടി തന്റെ കുഞ്ഞിനെ സംരക്ഷിക്കാനായി കുനിഞ്ഞിരുന്നു



“ഒന്നും ചെയ്യരുത് എന്റെ കുട്ടിയെ….”



പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലവൾ വിക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു



അതുകൂടെ കേട്ട നൈല കരഞ്ഞുകൊണ്ടവളുടെ മുൻപിൽ മുട്ടി കുത്തിയിരുന്നു



താൻ പ്രതീക്ഷിച്ചവരെയല്ല മുൻപിൽ കണ്ടെതന്ന് മനസിലാക്കിയ അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്തിനോ വേണ്ടി തിളങ്ങി.. എങ്കിലുമാ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകൊണ്ടിരുന്നു


“മോള് പേടിക്കണ്ട… ഞങ്ങളൊന്നും ചെയ്യില്ല… വാ എണീക്.. ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം..”



അങ്ങനെ പറയുവാനെ നൈലക്കപ്പോൾ കഴിഞ്ഞുള്ളു.. അത്രക്ക് തകർന്നു പോയിരുന്നു അവൾ മുൻപിൽ കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ



പെട്ടന്ന് തന്നെ ഡാനിയും അവൾക്കരികിലേക്ക് വന്നിരുന്നു



“എന്താ പറ്റിയത്… നീയെങ്ങനെ ഈ അസമയത്ത് ഈ കുട്ടിയുമായി ഇവിടെ എത്തി…?



മനസ്സിൽ തോന്നിയ ആകാംഷയിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു.. പക്ഷെ അതിനൊന്നും ഉത്തരം പറയുവതെയാ പെൺകുട്ടി നിറ കണ്ണുകളോടെ ഇരുവരെയും മാറിമാറി നോക്കി… പിന്നെ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന കുഞ്ഞിനേയും



അവൻ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു… നിഷ്കളങ്കമായ ആ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോ അവളുടെ മുഖത്തു നിഴലിച്ചിരുന്ന വേദന മാറി ചെറിയൊരു ചിരി വിടർന്നു.. പക്ഷെ അതതിക നേരമൊന്നും നീണ്ടു നിന്നിരുന്നില്ല… അവളുടെ വയറിൽ നിന്നും രക്തം കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി



അത് കണ്ട നൈല കഴുത്തിൽ കെട്ടിയിരുന്ന തുണിയെടുത്തവളുടെ വയറിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു



അതുകൊണ്ടൊന്നും തന്നെ രക്ഷിക്കാനാവില്ലെന്ന് മനസിലാക്കിയ പെൺകുട്ടി അവളുടെ മുഖത്തു നോക്കി വേദനയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു..പിന്നെ വയറിൽ അമർത്തിയിരുന്ന നൈലയുടെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി



“വേണ്ട… വേദനിക്കുന്നു..”



ഇതെല്ലാം കേട്ടു നിൽക്കാൻ മാത്രമേ നൈലക്കും ഡാനിക്കും പറ്റിയിരുന്നുള്ളു.. ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി



പെട്ടെന്നാ പെൺകുട്ടി അമർത്തി ശ്വാസമെടുത്തു… കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് കയറാൻ തുടങ്ങിയെന്നു മനസിലാക്കിയ അവൾ തന്റെ മാറോടനക്കി പിടിച്ചിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ നൈലയുടെ കൈകളിൽ കൊടുത്തു



യന്ത്രികമായ കൈകളോട് നൈലയാ കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി…



“എനിക്ക് രക്ഷപെടാൻ കഴിയില്ല… എന്റെ…. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എങ്കിലും രക്ഷിക്കണം…. അല്ലെങ്കിൽ അവർ ഇവനെയും കൊല്ലും….. എന്റൊപ്പം വന്നാൽ… വന്നാലിവനും ….തെറ്റാണെങ്കിൽ പൊറുക്കണം… എന്റെ മുൻപിൽ വേറെ വഴിയില്ല….. ഇവനെ…. അഹ്….. അമ്മേ….!!



വേദന സഹിക്കാൻ വയ്യാതെയവൾ വയറു പൊത്തിപ്പിടിച്ചു നിലത്തു ചുരുണ്ടു കൂടി…. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നൈലയും ഡെവിടും കുഴങ്ങി



പെട്ടന്ന് എവിടെ നിന്നൊരു ഒരു തണുത്ത കാറ്റവരെ തഴുകി പോയി… അതേ നിമിഷം നിലത്തു തളർന്നു കിടന്ന പെൺകുട്ടി മുഖമുയർത്തി അവരെ നോക്കി



അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ അവളുടെ മുഖം കണ്ട ഡാനി രണ്ടടി പിറകിലേക്ക് വച്ചുപോയി… നൈലയുടെ അവസ്ഥയും അതുപോലെ തന്നെ… പേടിയോടെയവൾ കുഞ്ഞിനെ നെഞ്ചോടനക്കി മുറുകെ പിടിച്ചു



മുഖമാകെ ക്രോധത്താൽ ചുവന്നു കണ്ണുകളിലെ ചുവന്ന ഞരമ്പുകൾ എഴുന്നു നിൽക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയുടെ രൗദ്രഭവും അവരിരുവരെയും ഭയപ്പെടുത്തി



“എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൊല്ലാൻ അവരെ അനുവദിക്കരുത്…. വളർത്തണം ഇവിനെ…. സ്വന്തം മകനായി വേണമെന്നില്ല… എന്റെ കുഞ്ഞിന് പക്വത വരുന്നത് വരെ… ഈ ലോകം എങ്ങനെ ആണെന്ന് മനസിലാകുന്നത് വരെ മാത്രം മതി…. അത്ര മതി.. ബാക്കി എല്ലാം ഇവനറിയാം….”



അതും പറഞ്ഞവൾ വിറക്കുന്ന കൈകൾ കൊണ്ടു തന്റെ കഴുത്തിൽ കെട്ടിയിരുന്നു ഒരു മാല ഊരിയെടുത്തു..



അതിനറ്റത്തായി അരിമണിയോളം പോന്നൊരു നീലക്കല്ല് പതിച്ചൊരുലോക്കറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു…



അതെടുത്തവൾ നൈലയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു



വിറക്കുന്ന കൈകളോടെ നൈലയതു വാങ്ങി



“നാളെ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ജന്മദിനമാണ്…..അന്നേരം ഈ മാല അവന്റെ കഴുത്തിൽ അണിയിക്കണം… എന്റെ അവസാനത്തെ ആഗ്രഹമാണ്…”



പിന്നൊരു ചിരിയോടെയവൾ നൈലയുടെ മാറിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ തലോടി… അവളുടെ വരലിൽ പറ്റിയിരുന്ന ചോരത്തുള്ളികൾ അവന്റെ കവിളിൽ പറ്റിയിരുന്നു



“അമ്മക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടാടാ എന്റെ കണ്ണനെ….ഒരിക്കലും നിനക്കിദ് തരരുതെന്ന് മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടദാ… പക്ഷെ ന്റെ കുഞ്ഞ് വളർണമെങ്കിൽ ഇത് നിനക്കാവശ്വാ…. അമ്മേടെ മുലകുടിച്ചു വളരേണ്ട നിനക്കിതിത് തരേണ്ടി വന്നത് അമ്മക്ക് വേറെ വഴിയില്ലാത്തോണ്ടാ കണ്ണാ….”



കണ്ണിൽ നിന്നൊലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ അവളുടെ കാഴ്ച മറക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്തെന്നവണ്ണം അവൾ എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… മരത്തിൽ പിടിച്ചു എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ച അവളെ ഡാനിയേൽ കൈ പിടിച്ചു സഹായിച്ചു… ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളാ സഹായം നിരസിച്ചു



“വിശ്വസിച്ചേൽപ്പിക്കുവാ ഇവനെ…. വേറെ വഴിയൊന്നും ഇല്ലാത്തോണ്ടാ…ഒരിക്കലും അവനറിയാം ഇടവരരുത് അവന്റമ്മയെങ്ങനാ മരിച്ചതെന്ന്… അല്ല മരിച്ചില്ലല്ലോ.. മരിക്കാൻ പോകുവല്ലേ… അതേ… അതേ.. ”



പെട്ടന്ന് ബോധം നഷ്ടമായവളെപ്പോലെയവൾ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് വെടിയേറ്റ വയറിൽ കൈ അമർത്തിപിടിച്ചു മുൻപോട്ടു നടന്നു… ഇടയ്ക്കിടെ വേച്ചു വീഴാൻ പോയെങ്കിലും വല്ലാത്തൊരു ചിരിയോടെയവൾ നടന്നു നീങ്ങി



ഒന്നും പറയാനാവാതെ ഡാനിയേൽഅവിടെ നിന്നു…. അവളുടെയാ പോക്ക് കണ്ടു പേടിയോടെ നൈല കുഞ്ഞിനെ തന്നോട് ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇരുപ്പു തുടർന്നു



ഇരുവരുടെയും കണ്ണിൽനിന്നും ആ പെൺകുട്ടി നടന്നു മരങ്ങൾക്കിടയിൽ മറഞ്ഞിരുന്നു



അസാമാന്യമായ വേദന വയറിൽ ഒരു പ്രകമ്പനം തന്നെ സൃഷ്ടിചെങ്കിലും ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു ചിരിയോടെ അവൾ മുൻപോട്ട് നടന്നു…



അപ്പോളും അവൾ മാനസിക നില തെറ്റിയവളെപ്പോലെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പികൊണ്ടിരുന്നു



പിന്നെ അവളുടെ വാക്കുകൾ വക്തമല്ലാത്ത രീതിയിലായി. ഒടുക്കം അതൊരുതരം മന്ത്രോച്ചരങ്ങളായി മാറി



കണ്ണിനുമുൻപിൽ കാണാതെ പോയ മരത്തടിയിൽ തട്ടി അവൾ നിലത്തു വീണു…എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… സാധിച്ചില്ല.. വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു



നിലത്തു കുത്തിയ കൈകളിലൂടെ ഒരു ഇരമ്പൽ അവളുടെ സിരകളിലൂടെ പാഞ്ഞു…. ഭലിഷ്ടമായ കാലടികൾ അവളുടെ ചെവിയിൽ പതിഞ്ഞു… ഒരുതരം ഭ്രാന്താമായ ചിരിയോടെയവൾ തപ്പി തടഞ്ഞെണീറ്റു… കാലടികൾ കേട്ട ദിശയിലേക്കവൾ നടന്നു… മരണത്തിനു നേരെ നടന്നു നീങ്ങുമ്പോളും അവളുടെ ചുണ്ടിലെയാ ചിരി മായാതെ കിടന്നു



കയ്യിൽ തോക്കുകളും നീളൻ കത്തിയുമേന്തി നടന്നു വരുന്ന രൂപങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നേ



“അവൻ വരും എന്നെ തേടി… നിങ്ങളെ തേടി… എന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഇറ്റിറ്റു വീണ ഓരോ തുള്ളി ചോരക്കുമവൻ കണക്ക് ചോദിക്കും…”



സെക്കന്റുകൾ കൊണ്ടു ആരുടെയോ തോക്കിൽ നിന്നും പാഞ്ഞുവന്ന വെടിയുണ്ട അവളുടെ തലയിൽ തറച്ചു കയറി



ജീവൻ വെടിഞ്ഞ അവളുടെ ശരീരം മരങ്ങൾക്കിടയിൽ ചലനമറ്റു വീണു….. ജീവനില്ലാത്തയവളുടെ കണ്ണുകളിൽനിന്നും അപ്പോളും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ വെളിയിൽ ചാടാൻ കാത്തിരുന്നു…

************



റോഡരികിൽ നിർത്തിയിരുന്ന കാറിനരികിലേക്ക് നൈലയും ഡാനിയും നടന്നു… നടക്കുകയല്ല ഓടുകയായിരുന്നു എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം…



പിറകിലെ ഡോർ നൈലക്കായി ഡേവിഡ് തുറന്നു കൊടുത്തു… ഇരുകൈകൾ കൊണ്ടും കുഞ്ഞിനെ മാറോടണച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടു നൈല കാറിനുള്ളിൽ കയറി…



അവർ കയറിയതും ഡേവിഡ് ഡോർ വലിച്ചടച്ചു….



അതേ നിമിഷം തന്നെ മലമുകളിൽ നിന്നും വീണ്ടുമൊരു വെടിയൊച്ച കേട്ടു….



മുകളിൽ നിന്നും ചിറകടിച്ചു പറന്നു പോകുന്ന കിളികളെ ഡാനി ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നു… അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി…. ഒരമ്മയുടെ ത്വാഗത്തിനു മുൻപിൽ..



മനസ്സിൽ എന്തോ തീരുമാനിച്ചെന്നവണ്ണം അവൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി…



ആ അമ്മയുടെ അവസാന ആഗ്രഹം നിറവേറ്റണം… അതിനീ കുഞ്ഞ് ജീവിച്ചിരുന്നാലേ പറ്റു



വലിഞ്ഞു മുറുകിയ മുഖത്തോടെയാവൻ ഗിയർ മാറ്റി ആക്‌സിസിലേറ്ററിൽ ആഞ്ഞു ചവുട്ടി…



ആ കാടിനെ തന്നെ പേടിപ്പിക്കും വിധം വല്ലാത്തോരെ ശബ്ദത്തോടെ മുരണ്ടുകൊണ്ട് അവന്റെ റേഞ്ച് റോവർ മുൻപോട്ട് കുതിച്ചു…



താഴ്‌വാരം ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ അവൻ കണ്ടു കുന്നിൻ മുകളിലെ പൊളിഞ്ഞ പള്ളിക്കു മുൻപിലായി കിടക്കുന്ന രണ്ടു ഓഫ്‌ റോഡ് ജീപ്പ്പും അതിനിടയിലായി ഒരു ആഡംബര കാറും…



വണ്ടിയുടെ വേഗത കുറച്ചയവൻ ആ കാറിന്റെ നമ്പർ മനസ്സിൽ കുറിച്ചു



“കേരളാ രെജിസ്‌ട്രെഷൻ…. അവസാനക്കം 0011..”



“എന്താ ഇച്ചായ…?



പിറകിൽ നിന്നും നൈല ചോദിച്ചു… കുഞ്ഞപ്പോളും അവളുടെ ചൂടേറ്റു കിടക്കുകയായിരുന്നു



“ഏയ്‌ ഒന്നുമില്ല…. ഞാൻ ഓർക്കുകയായിരുന്നു…ഏതോ ഒരു ദുസ്വപ്നം കണ്ടതുപോലെ…”



മുൻപിലെ മിററിലൂടെ നൈലയുടെ മടിയിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെനോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു



അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട നൈല കുഞ്ഞിനെ നോക്കി… പിന്നെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു



“ഇതൊരു സ്വപ്നം ആയിരുന്നെങ്കിൽ എത്ര നന്നായേനെ… പക്ഷെ.. ഇവന്റെ ഹൃദയതാളം എനിക്ക് അറിയാൻ പറ്റുന്നുണ്ട് ഇച്ചായ… അത് ഒരിക്കലും സ്വപ്നം ആവില്ലലോ….”



അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക് ഡേവിഡ് മറുപടി കൊടുത്തില്ല…



“ഏതായാലും ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു…. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഇച്ചായന്റെ അഭിപ്രായം ചോദിക്കാതെ ഞാൻ എടുക്കുന്ന തീരുമാനമാ ഇത്…”



അവൾ മുഖവുരയോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു… അവളുടെ വാക്കുകളുടെ അർഥം മനസിലാക്കിയ ഡേവിഡ് മിററിലൂടെ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു



“ഒന്നും പറയണ്ട…ഇവൻ നമ്മുടെ മോനാ…. അതിനി ആരൊക്കെ എതിർത്താലും… അവന്റമ്മക്ക് വേണ്ടി എനിക്ക് ഇതെങ്കിലും ചെയ്തേ പറ്റു…”



തന്റെ നല്ലപാതി നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചത് മനസിലാക്കിയ നൈലയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു



അല്പം ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോ ഇരുവർക്കും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി നല്ലൊരു ഹോട്ടൽ നോക്കി ഡാനിയേൽ വണ്ടി നിർത്തി…. കുഞ്ഞിനെ മാറോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു പുറത്തിറങ്ങിയ നൈലയെ ഡാനിയേൽ നോക്കി…ശെരിക്കുമാ കുഞ്ഞിന്റെയമ്മയായി മാറിയിരുന്നു നൈല



“എന്താ ഇച്ചായാ ഇങ്ങനെ നോക്കണേ…?



ഇമവെട്ടാതെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഡാനിയേലിനോട് നൈല ചോദിച്ചു…അവന്റെ നോട്ടം അവളിൽ നാണമെന്ന വികാരമുണർത്തിയിരുന്നു



“ഒന്നുമില്ല…ഇവൻ നിന്നോട് പെട്ടന്ന് കൂട്ടായത് പോലുണ്ടല്ലോ…?



അവളുടെ മാറിൽ മയങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെനോക്കി ഡാനിയേൽ ചോദിച്ചു…ശെരിക്കും അപ്പോളായിരുന്നു അവനാ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്…



വെളുത്തുതുടുത്തു വട്ടമുഖമുള്ളൊരു കുഞ്ഞു…ചുവന്ന ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു ചിരിയുമായി കണ്ണുകളടച്ചു കിടക്കുവാണവൻ



“ദേ ഇച്ചായ മതി നോക്കി നിന്നത്.. വന്നേ ഞങ്ങൾക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ട്…,”



ഡാനിയേൽ അവരെ കൂട്ടി ഹോട്ടലിനകത്തു കയറി…ആളൊഴിഞ്ഞൊരു മൂലയിലെ ഒഴിഞ്ഞൊരു സീറ്റിൽ അവനവരെയിരുത്തി…അവർക്കുള്ള ഭക്ഷണതിന്നു ഓർഡർ കൊടുത്തിട്ട് അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു



“ഞാനൊന്ന് വാഷ്റൂമിൽ പോയിട്ട് വരാം…”



വാഷ്റൂമിൽ എത്തിയ ഡാനിയേൽ ഫോണെടുത്തു ഒരു നമ്പറിൽ കാൾ ചെയ്തു…. അല്പം നേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ അപ്പുറത്തുനിന്ന് കാൾ എടുക്കപ്പെട്ടു



“സൈമൺ….”



ഗൗരവത്തോടെ ഡാനിയേൽ വിളിച്ചു…



“എന്താ ഇച്ചായ…?



“എനിക്ക് ഒരു വണ്ടിയുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് വേണം…. രാത്രി വീട്ടിലെത്തുന്നതിന് മുൻപ് കിട്ടിയിരിക്കണം…”



അതും പറഞ്ഞവൻ പഴയ ചർച്ചിന് മുൻപിൽ കണ്ട കേരള രെജിസ്ട്രേഷൻ നമ്പർ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു…



“പിന്നൊരു കാര്യം…ആ വണ്ടി ആരുടെ ആണെങ്കിലും അവന്റെ കുടുംബത്തെ കുറിച്ചും അന്വേഷിച്ചെക്ക്…”



ഇത്രയും പറഞ്ഞവൻ കാൾ കട്ട് ചെയ്ത് മുഖവും കഴുകി നൈലക്കടുത്തേക്ക് പോയി



അവൻ ചെന്നപ്പോഴേക്കും ഭക്ഷണം എത്തി…അവ പാത്രങ്ങളിലേക്ക് വിളമ്പി നൈലയും കുഞ്ഞും അവനായി കത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു



“ദേ കുഞ്ഞാ പപ്പ വന്നു….”



ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു നൈല പറഞ്ഞു…അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട ഡാനിയേൽ ഒരു ചിരിയോടെ അവർക്കു മുന്പിലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു



“എന്തായി ഇച്ചായ…സൈമൻ ചേട്ടനെ വിളിച്ചോ…?



ചപ്പാത്തി മുറിക്കുന്നതിനിടയിൽ നൈല ചോദിച്ചു…ഇവളിതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞെന്ന ഭാവത്തിൽ കടിച്ചു പിടിച്ച ചിക്കൻ പീസുമായി ഡാനിയേലും…



അവന്റെ ഇരുപ്പുകണ്ട നൈല ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…



“നോക്കണ്ട മനുഷ്യ…കൊറച്ചു കാലമായല്ലോ നിങ്ങളെ കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്…ആ മനസ്സിലെന്താ ഓരോ നിമിഷവും ചിന്തിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കിപ്പോകാണാപാഠമാ…”



അല്പം ഗമയോടെ നൈല പറഞ്ഞു…അവളുടെ വാക്കുകളെ ഡാനിയേൽ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കികണ്ടു



“ഒന്ന് പോയെടി.. ഞാൻ സൈമണെ ഒന്നും വിളിച്ചിട്ടില്ല…”



“പിന്നെ പിന്നേ…”



“നീ ചുമ്മാ കളിക്കാതെ കൊച്ചിന്ന് വല്ലതും കഴിക്കാൻ കൊടുക്ക്…”



വിഷയം മാറ്റാനെന്നവണ്ണം ഡാനിയേൽ പറഞ്ഞു



“ഇച്ചായ ഇവനെ കണ്ടപ്പോ മുതൽ ഉറക്കമാണല്ലോ…. നിങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു സ്വഭാവവും…”



അവനെനോക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നൈല കുഞ്ഞിനെ തട്ടി വിളിക്കാൻ നോക്കി…അല്പ നേരത്തെ പരിശ്രമത്തിനോടുവിൽ കുഞ്ഞു പതിയെ കണ്ണു തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…. കൺപോളകൾ പതിയെ ഇളകിയിളകി തുറക്കുന്നത് നൈല അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നു…കുഞ്ഞു കണ്ണ് തുറന്നതും മുൻപിൽ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ നൈല കുഞ്ഞിനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…പിന്നെ ഡാനിയുടെ മുഖത്തേക്കും…



കുഞ്ഞിനെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന നൈലയെ ഡാനിയേൽ ശ്രദ്ധിച്ചു

“എന്ത് പറ്റിയെടി…?



“ഇച്ചായ ദേ നോകിയെ…. ഇവന്റെ കണ്ണ് കണ്ടോ…”



കുഞ്ഞിനെ അല്പം ഉയർത്തി ഡാനിയേലിനെ കാണിച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…അവൾ പറഞ്ഞത് പോലെ അവനാ കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി



അതേ…അവന്റെ അമ്മയുടേത് പോലെ തന്നേ ഇളം നീല കൃഷ്ണമണികൾ



“ഇച്ചായ നമ്മുടെ കുഞ് വലുതാകുമ്പോൾ നല്ല ഭംഗി ആയിരിക്കില്ലേ കാണാൻ…ഇപ്പൊ തന്നെ നോകിയെ…അവന്റെ നീല കണ്ണ് കണ്ടോ…”



സന്തോഷത്തോടെ നൈല പറഞ്ഞു…ശെരിക്കും അവളാ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായി മാറി കഴിഞ്ഞെന്ന് ഡാനിക്ക്തോന്നി



“നേരാ…അവന്റെ അമ്മയെപോലെ തന്നെ കണ്ണ് കിട്ടിയില്ലേ.. അതുപോലെ അവളുടെ സൗന്ദര്യവും കിട്ടും…”



“ഇച്ചായ ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ…?



അല്പം വിഷമത്തോടെ നൈല അവനോട് ചോദിച്ചു…എന്താണെന്ന് ഭാവത്തിൽ അവനവളെ നോക്കി



“നമുക്ക് ഇനിയിവന്റെ അമ്മയെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കേണ്ട…ഇവനെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞായി തന്നെ വളർത്താം…ആരുമില്ലാത്തവനാണെന്ന തോന്നലൊന്നും എന്റെ കുഞ്ഞിന് ഒണ്ടാവാൻ പാടില്ല..”



അവൾ പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ടെന്ന് അവന് തോന്നി…മുക്കാൽ മണിക്കൂർ കൊണ്ടവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചിറങ്ങി…കോഴിക്കോടേക്കിനി നാല് മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട്…



ഒരുകുപ്പി വെള്ളവും വാങ്ങി ഡാനിയേൽ വണ്ടിയിൽ കയറി.. ഇത്തവണ കുഞ്ഞുമായി നൈല മുൻ സീറ്റിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു…



കുഞ്ഞപ്പോളേക്കും അവളുമായി കൂട്ടായി രണ്ടുപേരും പുറത്തേക്കുള്ള കാഴ്ചകൽകണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു



രാത്രി പത്തുമണിയോടെ അവർ കോഴിക്കോട് എത്തി…തുറന്നു കിടന്നിരുന്ന ഒരു ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിൽ കയറി കുഞ്ഞിനുവേണ്ട തുണികളും സാധങ്ങളും വാങ്ങി…സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെന്നപോലെ ഒരുപാട് തുണിത്തരങ്ങൾ അവളെടുത്തുനോക്കി അവനായി…സെയിൽസ് സെക്ഷൻനിൽ നിന്ന പെൺകുട്ടികളെല്ലാം കുഞ്ഞിനെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് നൈലയും ഡാനിയേലും ശ്രദ്ധിച്ചു…തിരിച്ചവിടുന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ നൈല അവനോട് പറഞ്ഞു



“എല്ലാർക്കും നോട്ടം ഇവനെയാണല്ലോ ഇച്ചായാ….?



“നേരാ…ഇവിടെ ഇവനെപോലെ നീലകണ്ണുള്ളവർ കുറവല്ലേ…അതുകൊണ്ടാവും…”



“ഹാ…എനിക്കും തോന്നി…അമ്മേടെ കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണിന് ഒരുപാട് ഫാൻസ്‌ ആണല്ലോടെ ചക്കരെ…. നീ കണ്ടാരുന്നോ ആ പെണ്ണിന്റെ നോട്ടം…?



കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ മുത്തികൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.. അതിനവൻ ചിരിച്ചോണ്ടവളുടെ കവിളിൽ അടിച്ചുകൊണ്ട് സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു



അതികം വൈകാതെ തന്നെ അവരുടെ കാർ പാലക്കൽ എന്ന ബോർടെഴുതിയ ഗേറ്റ് കടന്നകത്തേക്ക് കയറി…



വിശാലമായ സ്ഥലം…ചുറ്റിനും മാവും തെങ്ങും പോലെയുള്ള മരങ്ങൾ…അതിനൊക്കെ നടുവിലായി വളരെ നീളത്തിൽ പണിതു വെള്ള നിറമടിച്ചയൊരു രണ്ടു നില വീട്…അതാണ് കുര്യച്ഛന്റെ പാലക്കൽ ഹൗസ്..ഡാനിയുടെയും നൈലയുടെയും സ്വർഗം…ഇപ്പോളവരുടെ കുഞ്ഞിന്റെയും…



ആ വലിയ വീട്ടിൽ കുര്യച്ഛനും ഭാര്യയും ഡാനിയേലും നൈലയും ആണ് താമസം…വീട്ടു പണിക്കായി അകന്ന ബന്ധത്തിലുള്ള ഒരു ചേച്ചിയും പുറം പണിക്കായി അടുത്ത് തന്നെ വീടുള്ള രാമകൃഷ്ണനും ഉണ്ടായിരുന്നു…



വീടിനു വലതുവശത്തായി പണിത കാർപോർചിലേക്ക് ഡാനിയേൽ അവന്റെ കാറോടിച്ചു കയറ്റി…അവിടെ വേറെയും വണ്ടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു…അവന്റെ തന്നെ ഒരു ബുള്ളറ്റും അച്ഛന്റെ പഴയ മോഡൽ ബെൻസ് ക്ലാസ്സിക്കും…പിന്നെ വെളിയിലായി നീല പ്ലാസ്റ്റിക് ഷീറ്റുകൊണ്ടു മൂടി വെച്ച വേറൊരു വണ്ടിയും.. കാലങ്ങളായി എടുക്കാറില്ലെന്ന് തോന്നിക്കും വിധം ആ വണ്ടിക്ക് മുകളിൽ ഇലകളും പൊടിയും നിറഞ്ഞിരുന്നു



വണ്ടി ഓഫ്‌ ചെയ്‌കിട്ടും കാറിൽ നിന്നിറങ്ങാതെയിരിക്കുന്ന നൈലയെ ഡാനിയേൽ തട്ടി വിളിച്ചു..



“അത് ഇച്ചായാ…”



“നീ പേടിക്കേണ്ട പെണ്ണെ…അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിയേയും നിനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ…കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞാൽ അവർക്ക് മനസ്സിലാവും…പിന്നെ നാട്ടുകാർ…അത് നീ കാര്യമാക്കണ്ട…”



അവളെയൊന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ച ശേഷം ഇരുവരെയും കൂട്ടി ഡാനിയേൽ വീടിനകത്തേക്ക് നടന്നു…ആദ്യം അമ്പിനും വില്ലിനുമാടുക്കാതിരുന്ന അമ്മച്ചി കുഞ്ഞിനെ കണ്ടമാത്രായിൽ തന്നെ അവനെ മകനായി അംഗീകരിച്ചു…ആരെയും ആകർഷിക്കാൻ പോന്ന ഒരു കഴിവ് അവനുണ്ടെന്ന് അമ്മച്ചി ഇടയ്ക്കിടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…കുളി കഴിഞ്ഞു വന്ന അപ്പച്ചൻ കുഞ്ഞിനെയൊന്ന് നോക്കി മൂളിയതിന് ശേഷം ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി…ഡാനിയേലും നൈലയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൗനം ഒരു സമ്മതമായെടുത്തു



നൈല കുഞ്ഞിനെ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയതും ദാനിയേലിനൊരു കാൾ വന്നു…



സൈമൺ…



ആ പേര് കണ്ടതും ഒരു ചിരിയോടെ ഡാനിയേൽ വീടിന് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി



“പറ സൈമ..”



“ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞ നമ്പർ വച്ചു വണ്ടി നമ്മൾ കണ്ടു പിടിച്ചു…കേരളാ രജിസ്ട്രെസ്ഷൻ ആണെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ രണ്ടു വർഷമായി വണ്ടിയെങ്ങു മംഗലാപുരത്തും ബാംഗ്ലൂരുമായിട്ട കളി…ഒരു പെണ്ണിന്റെ പേരിലാ വണ്ടിയെടുത്തെ…”



“പെണ്ണോ..?



ഡാനിയേൽ ചോദിച്ചു…



“അതേ…ഒരു ദേവിക ഹരികൃഷ്ണൻ.. പാലക്കാട്‌ ആണ് വീട്.. ബാംഗ്ലൂർ ഉള്ള AG ഗ്രൂപ്പ് അവളുടെ അച്ഛന്റെയാണ്…”



“ഓ… ആലിക്കൽ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ആണല്ലേ…വേറെന്തെങ്കിലും കിട്ടിയോ…?



“കിട്ടി…ഈ ദേവിക എന്നാ പെണ്ണിനെ കാണാതായിട്ടിപ്പോ 24 മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു…”



സൈമൺ പറഞ്ഞതൊരു നടുക്കത്തോടെയാണ് ഡാനിയേൽ കേട്ടത്…



“What…അവളെയിപ്പോഴും കണ്ടെത്തിയില്ലേ…അവളുടെ ഭർത്താവിനെക്കുറിച്ചു എന്തെങ്കിലും…?



“ഞങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു ഇച്ചായ…പെണ്ണിനെ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ലെന്നാ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞേ…പിന്നെ അതിന്റെ കെട്ടിയോൻ ആറുമാസം മുന്നേ ഒരു ആക്‌സിഡന്റിൽ ചത്തുപോയി…”



“അവളുടെ കുഞ്ഞിനെകുറിച്ചോ…?



ഡാനിയേൽ ചോദിച്ചു…പക്ഷെ മറുപ്പുറത്തു നിന്ന് സംശയം കലർന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു ഉത്തരം



“കുഞ്ഞോ…വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് രണ്ടുവർഷത്തോളം ആയെങ്കിലും അവർക്ക് കുട്ടികളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു ഇച്ചായ..”



മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു കൂടിയ സംശയത്തോടെ ഡാനിയേൽ കാൾ അവസാനിച്ചു…അവന്റ മനസ്സാകെ അസ്വസ്ഥതമായിരുന്നു…



കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരം കിട്ടി..പക്ഷെ അവർക്ക് കുട്ടികളില്ല എന്നാണ് അന്വേഷിച്ചപ്പോ കിട്ടിയ വിവരം…അവനിതെല്ലാം നൈലയോട് പറഞ്ഞു…അവളും കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവനെ നോക്കി ഇരുന്നു…



“എനിക്ക് അവളെയും ഈ കുഞ്ഞിനേയും കണ്ടപ്പോളെ മനസ്സിൽ തോന്നിയതാ ഇച്ചായ…എല്ലാം ഒരു നിമിത്തം പോലെ…. ഇവനെ ഒന്ന് ഇച്ചായൻ ശ്രദ്ധിച്ചു നോകിയെ…മറ്റുള്ളവരേക്കാളും ഇവൻ വത്യാസതാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു…എന്റെ കണ്ണന്റെ കണ്ണ് തന്നെ കണ്ടില്ലേ…”


കുഞ്ഞിനെ കൊഞ്ചിച്ചുകൊണ്ടവൾ അവന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു…അവളുടെയാ പ്രവർത്തി ഇഷ്ടപ്പെട്ടവണ്ണമവൻ കൈകാലുകളിട്ടടിച്ചു



ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടുനിന്ന ഡാനിയേൽ വേറൊന്നും പറയാതെ ബെഡിലിരുന്നു



“ഏതായാലും നന്നായി ഇച്ചായ…ഇനി ചിലപ്പോ ഇവന്റെ കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചാരും വരാൻ സാധ്യത ഇല്ലല്ലോ…അതോണ്ടിനി ആ പേടി വേണ്ട..”



“അതാണ് പേടിക്കേണ്ടത് നൈല…”



ആലോചനയിൽ മുഴുകിയിരുന്ന ഡാനിയേൽ പറഞ്ഞു…അവനെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെതന്നറിയാനായി നൈലയവനെ നോക്കി



“ഇവന്റമ്മയെയവർ കൊന്ന് കളയുകയാ ചെയ്തത്…അതെന്തായാലും വെറുതെ ആവില്ലല്ലോ…എന്റേയൂഹം ശെരിയാണേൽ അവർ വന്നതീ കുഞ്ഞിനു വേണ്ടിയാകും



അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട നൈല ആർക്കുമിവനെ വിട്ടുകൊടുക്കില്ലെന്ന മട്ടിൽ കുഞിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു



അത് കണ്ട ഡാനിയേൽ ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ കെട്ടിപ്പിച്ചു



“നീയെന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ…ഇത് പാലക്കൽ കുര്യചന്റെ വീട..ഇവിടവന്ന് ഒരുത്തനും നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ തൊടില്ല..“



——————————————-



23വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം…..



Present day…….



അമേരിക്കയിലെതന്നെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ഒരു വർത്തമാന പത്രത്തിന്റെ ഹെഡ് ഓഫീസ്



നഗരത്തിന്റെ ഒത്തനടുവിലായി തലയെടുപ്പോടെ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന പത്തുനിലകെട്ടിടം



അതിനു താഴെയായി വിശാലമായൊരു അണ്ടർഗ്രൗണ്ട് പാർക്കിംഗ്



സമയം പത്തുമണിയോടടുക്കുന്നതനുസരിച്ച് അവിടേക്കുള്ള ആളുകളുടെയെണ്ണം വർധിച്ചു തുടങ്ങി… ഒപ്പം തിരക്കുകളും… എല്ലാവരും അവരവരുടെ ജോലികളിൽ മുഴുകി



ഇതേ സമയമാ കെട്ടിടത്തിനു മുൻപിലുള്ള റോഡരികിൽ പഴയൊരു അംബാസിഡർ വന്നു നിന്നു



അതിൽ നിന്നൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഡോറ് തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി… പഴകി തേഞ്ഞു കീറലുകൾ കൊണ്ടു സമൃദ്ധമായ ഒരു കറുത്ത ഡെനിം ഷർത്തും പാന്റുമായിരുന്നു വേഷം



അലസമായി മുൻപിലേക്ക് നീണ്ടു വളർന്ന ചെമ്പൻ മുടി… മുഖമാകെ കറുത്ത കുറ്റി താടികൾ അതിനേക്കാൾ അല്പം കൂടി കനത്തിൽ വെട്ടിയൊതുക്കിയ മീശയും



ഇതേ സമയം വിലകൂടെയൊരു ആഡംബര കാർ അവനെ മറികടന്നു മുൻപിലേക്ക് പോയി അവന്റെ കാറിനും കുറച്ചു കൂടി അകലത്തിൽ നിർത്തി



ആ വണ്ടിയുടെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടവൻ

പോക്കറ്റിൽ നിന്നുമൊരു സിഗരറ്റെടുത്തു ചുണ്ടോടു ചേർത്തു



അത് കത്തിക്കാനായി ഒരു ലൈറ്റർ അവൻ സ്വന്തം പോക്കറ്റിൽ തിരഞ്ഞു.. കിട്ടിയില്ല… ശേഷം കാറിനുള്ളിലും പരതി..



പൊടുന്നനെ നിരാശ നിറഞ്ഞൊരു മുഖത്തോടെയവൻ തനിക്കു മുൻപിൽ നിർത്തിയിരുന്ന കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു



ആ കാറിന് പിന്നിലെ BMW എന്നെഴുതിയ ലോഗിയിൽ വിരലുകൾക്കൊണ്ടൊന്നു തഴുകിയ ശേഷം മുൻപിലെ ഡോറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു



കറുത്ത കൂളിംഗ് ഷീറ്റുകൊണ്ടു മറച്ചയാ കാറിനുള്ളിൽ എന്താണെന്ന് വെളിയിൽ നിന്ന് നോക്കുന്നവർക്ക് കാണാൻ സാധിക്കില്ലായിരുന്നു



അവനാ ഡോറിനു മുൻപിലെത്തിയപ്പോളേക്കും ആ വിൻഡോ ഗ്ലാസ്സ് താഴേക്ക് താഴ്ന്ന് പോയി



കോട്ടും സ്യൂട്ടും ധരിച്ചൊരു മധ്യവയസ്കൻ ആയിരുന്നു ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ



“മാച്ച് ബോക്സ്‌ ഉണ്ടോ സർ…?



കാറിനുമുകളിൽ ഒരു കൈ വച്ചു കുനിഞ്ഞുകൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു



അയാൾ അവനെയും അവന്റെ ചുണ്ടിൽ കടിച്ചു പിടിച്ചിരുന്ന സിഗരിറ്റിനെയും ഒന്ന് നോക്കി.. പിന്നെ ഡാഷ് ബോർഡ് തുറന്നൊരു ലൈറ്റ്ർ എടുത്തവനു കൊടുത്തു



അവനത് നിറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ വാങ്ങി സിഗരിറ്റിനു നേരെപിടിച്ചു കത്തിച്ചു



“എന്താ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞത്…?



മുൻപിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടയാൾ ചോദിച്ചു.. തീരെ താല്പര്യമില്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ.. എന്നാൽ അവനൊന്നും കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ നിന്ന് സിഗരറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു പുകയെടുത്തു…



പിന്നെ പതിയെ വാ തുറന്നു പുക പുറത്തേക്ക് ഊതി അത് വായുവിൽ ഇല്ലതാവുന്നത് നോക്കി നിന്നു



“രണ്ടു വർഷം മുൻപ് ഇതുപോലൊരു രാവിലെ ഞാൻ സാറിനെ കാണാൻ വന്നത് ഓർമ്മ ഉണ്ടോ…?



അവൻ അയാളെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. എന്നാൽ അയാളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല..



“അന്ന് സാറിന്റെ വണ്ടി ഇതല്ലായിരുന്നു…

വേഷവും…”



ഒരു ചെറുചിരിയോടവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി…അമർഷം നിറഞ്ഞൊരു മുഖത്തോടെ കാറിൽ നിന്നയാൾ അവനെ നോക്കി



“നിനക്കെന്താ പറയാനുള്ളത്…ഞാൻ നിന്നെപോലെയല്ല… ഒരുപാട് തിരക്കുകൾ ഒണ്ട്…ഇല്ലാത്ത നേരം നോക്കി ആണ് നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനിപ്പോ വന്നത്.. അതുകൊണ്ട് പറയാൻ ഉള്ളത് എന്താണെങ്കിലും അത് വളച്ചുകെട്ടലുകളില്ലാതെ പറയാൻ നോക്ക്..”



അയാളത് പറയുമ്പോഴും അവന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞിരുന്നില്ല



“ചൂടാവല്ലേ സാറെ… എനിക്കറിയാം സാറിന്റെ തിരക്കുകൾ.. ഈ തിരക്കുകൾ ഉണ്ടാവാൻ ഞാനും ഒരു കാരണക്കാരൻ ആണല്ലോ…?



“എബി പ്ലീസ്… എന്താണ് പറയാൻ ഉള്ളത്… എനിക്കിന്നൊരു മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതാണ്… സമയം വൈകുന്നു..?



അയാൾ അവനോട് പറഞ്ഞു.. ഒരു നിമിഷം ആലോചനയിലാണ്ട അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി



“DK ഇനിയില്ല….”



“What….?



അതും പറഞ്ഞയാൾ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തു ചാടി… അപ്രതീക്ഷിതമായി ഡോർ തുറന്നത് കണ്ട എബി പിറകിലേക്ക് മാറി.. പിന്നെയത് പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ അവനൊന്നു ചിരിച്ചു..



“Dk… അവൻ മരിച്ചോ… എപ്പോ.. എങ്ങനെ..?



തുടരാത്തുടരേ ചോദ്യങ്ങളുടെ ഒരു കൂമ്പാരം തന്നെ അവന്റെ മുൻപിലേക്ക് വന്നപ്പോഴും അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സിഗററ്റിന്റെ പുക ഉള്ളിലേക്കെടുക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു



“ഹാ പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല സാറെ… അതിനുമുന്പേ തോക്കിൽ കേറി വെടി വക്കല്ലേ…”



അവൻ അയാളോട് പറഞ്ഞു…ഒരു നിമിഷം അയാൾ നിശബ്ദതനായി… എങ്കിലും എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നറിയാനുള്ള ഒരു ത്വര ആയാളിൽ കാണാമായിരുന്നു



“DK മരിച്ചില്ല… പക്ഷെ മരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ പരിതാപകരമായ ഒരവസ്ഥയിലാക്കി അവനെ….”



എബിയുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്നുമൊന്നും മനസിലാവാതെ അയാൾ അവനെ നോക്കി



“മനസിലായില്ലല്ലേ… സാറിനോർമ്മ ഉണ്ടോ 2 വർഷം മുൻപേ സാറിന് മുൻപിൽ വന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞത്…?



ഉണ്ടെന്നയാൾ തലകുലുക്കി…



—-———————-



2വർഷം മുൻപൊരു പകൽ….



“സർ എനിക്ക് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പറയാനുണ്ട്…”



“ഇപ്പൊ പറ്റില്ല.. താൻ പോയിട്ട് പിന്നെ വാ… നൂറുക്കൂട്ടം പണിയുണ്ട് ഇവിടെ അതിനിടക്ക് ആണ്….”



തലക്ക് കൈയും കൊടുത്തു കസേരയിൽ കുനിഞ്ഞിരുന്നുകൊണ്ട് ജോൺ പറഞ്ഞു…



“സാറിന്റെ തലവേദനക്ക് കാരണം വാൾട്ടർ ഷാ മർഡർ കേസ് അല്ലെ..?



അതുവരെ തലകുനിച്ചിരുന്ന ജോൺ ഒരു പുച്ഛചിരിയോടെ തലയുയർത്തി മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന പയ്യനെ നോക്കി… ഇരുപത്തിരണ്ടിനടുത്ത് മാത്രം പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ചെറുക്കൻ… താഴെ തട്ടിലാണ് ജീവിതം എന്ന് എടുത്തു കാണിക്കാൻ മാത്രം ഉതകുന്ന വസ്ത്രധാരണം

“നിനക്ക് എന്തറിയാം… എന്നെപോലെ ഓരോ പത്രലേഖഖൻമാരും ഇപ്പൊ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രഷർ അത് നീയീ പറഞ്ഞ മർഡർ കേസ് കൊണ്ടു മാത്രം ആണ്…വാൾട്ടർ ഷാ കേസ് ആണല്ലോ എപ്പോ എല്ലായിടത്തും…”



മുകളിൽ നിന്നുള്ള പ്രഷർ കൊണ്ടും തനിക്കൊന്നും കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റാത്തതിലുള്ള അമർഷവും അയാളുടെ വാക്കുകളിൽ നിഴലിച്ചിരുന്നു



“സർ അതിനെക്കുറിച്ചു പറയാനാണ് ഞാൻ വന്നത്…എനിക്കറിയാം അത് ചെയ്തത് ആരാണെന്ന്…”



ജോണിനെ നോക്കി എബി പറഞ്ഞു… അത് കേട്ടിട്ടും ജോണിന്റെ മുഖത്തെ പുച്ഛചിരി മാഞ്ഞിരുന്നില്ല



“ആണോ… എങ്കിൽ പറ ആരാണത് ചെയ്തത്….?



“സർ അവരെയെല്ലാം കൊന്നത് ഒരാളാ…”



“ഹ ഹ ഹ…impossible… വാൾട്ടർ ഷായെ പോലൊരു ചെകുത്താനെ കൊന്നത് ഒരാൾ ആണെന്നോ… ചിലപ്പോ ശെരിയായിരിക്കാം.. പക്ഷെ അവന്റെ കൂടെ ചത്തു മലച്ചു കിടന്നത് ഒന്നോ രണ്ടോ പേരല്ല… ഇരുപത്തിരണ്ടു പേരാണ്…. അതും അവന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത പടയാളികൾ… അവന്റെ വാൾട്ടർ ഗോഡ് ടീം…”



“ഞാൻ പറഞ്ഞത് നേരാണ് സർ… അവരെയെല്ലാം കൊന്നത് ഒരാൾ ആണ്….വാൾട്ടർ ഗോഡ് ടീമിനെ വേരോടെ പറിച്ചു കളഞ്ഞ റിയൽ ഡെവിൾ…”



ഒരാവേശത്തോടെ അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി…. എങ്കിലും അവൻ പറഞ്ഞതൊന്നും വിശ്വസിക്കാതെ ചാരുകസേരയിൽ ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് ജോൺ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു



“തെളിവുണ്ടോ…?



“ഒണ്ട്…”



അതും പറഞ്ഞവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന ഒരു ഐപാഡ് എടുത്തയാളെ കാണിച്ചു… ഇവനെപോലെ ഒരുത്തന്റെ കയ്യിൽ ലക്ഷങ്ങൾ വിലയുള്ള ഒരു ഗാഡ്ജറ്റ് കണ്ട ജോൺ ഒരു അവിശ്വാസതയോടെ അവനെ നോക്കി.. ശേഷം അവൻ കാണിച്ച ഐപാഡിലേക്കും നോക്കി



അതിൽ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അയാൾ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നെണീറ്റു



“ഇതെങ്ങനെ നിനക്ക് കിട്ടി…?



“എങ്ങനെ കിട്ടി എന്നത് അവിടെ നിക്കട്ടെ… സമർത്ഥനായ ഒരു ഹാക്കർ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇന്റർപോളിന്റെ അല്ല ഉത്തര കൊറിയയിലെ മിസൈലിന്റെ എണ്ണം വരെ എടുക്കാൻ പറ്റും…”



വളരെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടു കൂടിയുള്ള അവന്റെ വാക്കുകൾ അയാൾ കേട്ടിരുന്നു.. അല്ലാതെ അയാൾക്ക് വേറെ മാർഗങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു



തനിക്ക് മുൻപിൽ കാണിച്ച രേഖകളും റിപ്പോർട്ടുകളും അയാളുടെ പല വിശ്വാസങ്ങളും തെറ്റിച്ചിരുന്നു



വാൾട്ടർ ഷാ..അവനെപ്പോലെയൊരു ചെകുത്താനെ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല.. എന്തിന് കേട്ടറിവുപോലുമില്ല… കുറഞ്ഞ വർഷങ്ങൾക്കൊണ്ടവൻ ഈ രാജ്യത്ത്‌ ചെയ്ത് കൂട്ടിയ കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് കണക്കുകളില്ല… FBI യും ഇന്റെർപോളും അവനെ തേടി നടക്കുമ്പോളുമവൻ വൈകുന്നേര സമയങ്ങളിൽ സൂര്യസ്തമയം കാണാൻ സാന്റിയാഗോ ബീച്ചിലൂടെ നടക്കാറുണ്ടെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്… പക്ഷെ ആർക്കുമവന്റെ വിരലിൽ തൊടാൻ പോലും സാധിച്ചിരുന്നില്ല… അത്രക്ക് വലിയൊരു സൈന്യം അവനുചുറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ ഒരാഴ്ച മുൻപൊരു വാർത്ത കാട്ടുതീ പോലെ ഈ നഗരത്തിൽ പടർന്നു… നഗരതിർത്തിയിലുള്ള ഒരു ബാറിൽ നിന്ന് വാൾട്ടർ ഷായെയും അവന്റെ ബലവാൻമ്മാരായ സൈന്യത്തിന്റെയും ബോഡികൾ കണ്ടെത്തിയെന്ന്…



വാൾട്ടർ ഷായിൽ തന്നെ ജോണിന്റെ ചിന്തകൾ തങ്ങി നിൽക്കുമ്പോ എബി അയാളുടെ മുഖത്തിനു നേരെ വിരൽ ഞൊടിച്ചു



“വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല….”



പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ജോൺ തിരിച്ചു കസേരയിൽ ഇരുന്നു



“വിശ്വസിക്കണം സർ… ഇത് ചെയ്തത് ഒരാളാണ്… സാറിന് പേടിയുണ്ടോ..?



ഒരു തമാശ രീതിയിൽ അവൻ ചോദിച്ചു



“Yes… പേടിയുണ്ട്… അവനെപ്പോലെയൊരു ചെകുത്താനെ തീർക്കാൻ കെൽപ്പുള്ളവൻ കളത്തിലിറങ്ങുമ്പോ ആരായാലും ഒന്ന് പേടിച്ചു പോകും… നിനക്കറിയുമോ.. വാൾട്ടർ ഷാ ചെയ്ത കൊലപാതകങ്ങളുടെ തന്നെ ഒരു ലിസ്റ്റും അതിനെ പറ്റിയുള്ള റിപ്പോർട്ടും ഇവിടെ ഒണ്ട്… അവൻ പീഡിപ്പിച്ചു കൊന്ന സ്ത്രീകളുടെ യഥാർത്ഥ അവസ്ഥ ഒരിക്കലും ഞങ്ങൾ പുറത്ത് വിട്ടിരുന്നില്ല… അങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നേൽ മിനിട്ടുകൾ കൊണ്ടു ഞങ്ങളുടെ പത്രത്തിന്റെ റേറ്റിംഗ് കൂടിയേനെ.. അത്രക്ക് ക്രൂരതയോടെയാണവൻ ഓരോന്നും ചെയ്തിരുന്നത്… ജീവനോടെ അടിച്ചു തകർത്ത നാഭിയുള്ള പെണ്ണിനെ ഭോഗിക്കുന്നവൻ ആയിരുന്നവൻ… അത്രക്ക്… അത്രക്ക്…”



പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ ജോൺ തളർന്നിരുന്നു…ചത്തുപ്പോയഒരുത്തന്റെപ്രവർത്തികൾഅപ്പോഴുംഅയാളുടെകണ്ണുകളിൽഭയംനിറച്ചു.. അതെല്ലാം എബി കണ്ടുനിന്നു



“പേടിയായിരുന്നു അവനെ… ഓരോ കമ്പനികളും അവൻ വിലക്ക് വാങ്ങുമ്പോൾ പേടിയോടെയാണ് ഞാൻ അത് കണ്ടുനിന്നത്… എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഈ കമ്പനിക്ക് മുകളിൽ വീഴുമോ എന്ന്…

വിലക്ക് വാങ്ങുന്നതല്ല അവന്റെ രീതി… അവൻ വിലയിട്ടാൽ അവിടുത്തെയോരോ ജീവനക്കാർക്കും ചേർത്തേ അവൻ വില പറയു..”



“സർ പറഞ്ഞത് നേരാ… അവൻ പലർക്കും വിലയിട്ടിരുന്നു.. പക്ഷെ അവസാനമായി വിലയിട്ട ആളെ അവൻ കുറച്ചു കണ്ടു… അവിടെയാണ് അവനു പിഴച്ചത്..”



എബി പറഞ്ഞു.. എന്നാൽ ആ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥമെന്താണെന്ന് മനസിലാവാതെ ജോൺ അവനെ നോക്കി



അയാളുടെ നോട്ടത്തിന്റെ അർഥം മനസിലാക്കിയ എബി തന്റെ ഐപാടിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു റിപ്പോർട്ട് അയാളെ കാണിച്ചു



“DK…”



അതിൽ കണ്ട പേരയാൾ വായിച്ചു



“അതേ.. DK..കോഴിക്കോടുകാരനായ ഡാനിയേൽ കുര്യൻ എന്ന നാലപ്പത്തഞ്ചുകാരന്റെ എക്സ്പോർട്ടിങ് കമ്പനി…”



“പക്ഷെ അയാളുമായി ഈ കേസിന് എന്ത് കണക്ഷൻ…?



“കണക്ഷൻ ഒണ്ട് സർ… WG എന്ന വാൾട്ടർ ഷാ പ്രധാനമായും കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത് ഡ്രെഗ്സ് നിർമ്മാണത്തിലും അതിന്റെ എക്സ്പോർട്ടിങ്കിലും ആയിരുന്നു..

അതായിരുന്നു അവന്റെ പ്രധാന വരുമാന മാർഗം… FBI അവന്റെ ബിസിനസിന് മുകളിൽ കൈകടത്താൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അവനവന്റെ ലഹരിമരുന്നുകൾ വെളി നാടുകളിലേക്ക് കടത്താൻ സുരക്ഷിതമായൊരു വഴി തേടികൊണ്ടിരുന്നു..

അങ്ങനെ ഒടുക്കം എത്തിയത് ഡാനിയേലിന്റെ കമ്പനിയിൽ ആയിരുന്നു… ഒരുപക്ഷെ അവൻ അയാളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി കാണും….അതിന് അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു ഡാനിയേലിന് നേരെ ഒരാക്രമണം ഉണ്ടായത്..

അത് നിങ്ങളുടെ പത്രം തന്നെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരുന്നു…”



“പക്ഷെ അതൊരു ആക്‌സിഡന്റ് അല്ലായിരുന്നോ…

അത് മാത്രമല്ല അയാൾക്ക് അന്ന് കാര്യമായി ഒന്നും തന്നെ സംഭവിച്ചതുമില്ല…”



സാനിയേലിന്റെ കാര്യം ഓർത്തെടുത്തുകൊണ്ട് ജോൺ പറഞ്ഞു



“ശെരിയാണ്… അവിടെ WG ക്ക് ഒരു പിഴവ് സംഭവിച്ചു….ഡാനിയേൽ അന്നത്തെ അപകടത്തിൽ നിന്ന് തലനാഴിരക്ക് രക്ഷപെട്ടു..

പക്ഷെ ആ ഒരു പിഴവ് WG യുടെ തന്നെ തലയെടുക്കാൻ പാകത്തിന് ഉള്ളതായിരുന്നു..”


എബി പറഞ്ഞു തീർന്നതും മറ്റെന്തോ പറയാൻ വന്ന ജോണിന്റെ മുൻപിലേക്കാവൻ ഐപാഡ് വീണ്ടും കാണിച്ചു



ഇത്തവണ ജോണിന് ഒന്നും തന്നെ പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…



വാൾട്ടർ ഷായുടെ അടക്കം നിരവധി ആളുകളുടെ പേരിലുള്ള പലതരം ബിസിനസ്സുകളും കമ്പനികളും DK എന്ന എക്സ്പോർട്ടിങ് കമ്പനിയുടെ കീഴിലേക്ക് നടത്തിപ്പവകാശം മാറ്റിയതിനുള്ള രേഖകളുടെ കോപ്പികൾ ആയിരുന്നത്



അതിലീ നഗരത്തിലെ തന്നെ പല വമ്പൻ കമ്പനികളുടെയും ഹോട്ടലുകളുടെയും എന്തിനേറെ പ്രധാന വാർത്താ ചാനലുകളായ രണ്ടു ന്യൂസ്‌ നെറ്റ്‌വർക്ക്കളുടെയും ഓണർഷിപ്പ് ട്രാൻസ്ഫർ ആയതിന്റെ രേഖകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു



“പക്ഷെ… ഡാനിയേലിനെ പോലെയൊരാൾ…?



മനസ്സിൽ മുളപൊട്ടിയ സംശയമയാൾ എബിയോട് ചോദിച്ചു.. അതിനും അവന്റെ പക്കൽ ഉത്തരമുണ്ടായിരുന്നു



“സർ ആ എഗ്രിമെന്റുകൾ ശെരിക്കും വായിക്കു… DK എന്നത് ഡാനിയേൽ കുര്യൻ എന്നല്ല… അതിൽ K എന്നത് ഡാനിയേലിന്റെ അച്ഛന്റെ പേരാണ്… നാട്ടിലെ ഒരു പഴക്കം ചെന്ന പ്രമാണി…”



“അപ്പൊ D…?



അയാൾ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ എബി ചുറ്റിനുമൊന്ന് നോക്കി…

ആ ചില്ലു കൂടിനുള്ളിൽ തങ്ങളെയാരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൻ ജോണിനോട് ചോദിച്ചു



“സർ ഈ cctv ക്യാമെറയിൽ വോയിസ്‌ റെക്കോർഡ് ആവുമോ..?



“ഇല്ല…അതിനുള്ള പെർമിഷൻ കമ്പനി ഞങ്ങൾക്ക് തരുന്നില്ല… വിഷ്വൽസ് മാത്രമേ റെക്കോർഡ് ആവുകയുള്ളു..”



“ഹ്മ്മ്.. ശെരി.. D എന്നത് ഡാനിയേൽ അല്ല..”



“പിന്നെ ഈ കഥയിൽ ഡാനിയേലിന് എന്താ റോൾ..?



“നടത്തിപ്പുകാരൻ.. കാര്യസ്ഥൻ… അങ്ങനെ ഒരുപാട് പേരുകൾ വിളിക്കാം അയാളെ… Dk എന്ന കമ്പനി നോക്കി നടത്തൽ മാത്രം ആണായാളുടെ ജോലി…”



“അപ്പൊ D ആരാണെന്നു നിനക്കും അറിയില്ലേ…?



ക്ഷമ കെട്ടന്നവണ്ണം ജോൺ ചോദിച്ചു.. അയാൾക്കും അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു ആരാണ് D എന്നറിയാൻ



“വ്യക്തമായി അറിയില്ല.. പക്ഷെ ഈ കമ്പനികളിൽ നിന്നുള്ള ലാഭ വിഹിതമെല്ലാം ഇന്ത്യയിലുള്ള ഒരു DK ചാരിറ്റബിൾ ട്രസ്റ്റിലേക്കും ദുബായിലുള്ള ഒരു അക്കൗണ്ടിലേക്കുമാണ്..”



“ആ അക്കൗണ്ട് ആരുടേയാണെന് അറിയില്ലെ..?



“അത് മാത്രം പറ്റിയില്ല.. അത്രക്ക് സെക്യൂരിറ്റി ആണ് അവർ ആ അക്കൗണ്ടിനും അതിന്റെ ഉടമയ്ക്കും നൽകിയത്…”



*******



“സർ…”



ഓർമ്മകളിൽ മുഴുകി നിന്ന ജോണിനെ എബി തട്ടി വിളിച്ചു…



“ഏഹ്… ”



“സർ ഇവിടെയൊന്നുമല്ലേ…?



“നീ അത് വിട് എബി… DK ക്ക് എന്താ സംഭവിച്ചതെന്ന് നീ പറഞ്ഞില്ല…”



“പറയാം… പക്ഷെ ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ ആദ്യമേ..?



വലിച്ചു തീർന്ന സിഗരറ്റ് നിലത്തേക്കിട്ടുകൊണ്ട് എബി ചോദിച്ചു



“Ask me… പറയാൻ പറ്റുന്നതാണേൽ ഞാൻ പറയം..”



“സാറിന് അറിയാമല്ലേ DK ആരാണെന്ന്..?



എബിയുടെ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ ആദ്യം അയാളൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും പിന്നെയൊരു ചിരിയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു



“Yes… DK ആരെന്ന് അറിയാനുള്ള ഒരു ആകാംഷ അന്ന് നീയെന്റെ ക്യാബിൻ വിട്ട് പോയപ്പോൾ മുതൽ മനസ്സിൽ കേറിയിരുന്നു..അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാനന്വേഷിച്ചു… ഒടുക്കം കണ്ടുപിടിക്കുകയും ചെയ്തു… ആദ്യമെല്ലാം ഭയമായിരുന്നു.. വാൾട്ടർ ഗോഡ് ടീമിനെ തന്നെ ഭൂമുകത്ത് നിന്നൊഴുപ്പിച്ചവന്റെ മനസ്സിൽ എന്തായിരുന്നെന്ന്… പക്ഷെ അവനൊരിക്കലും തിന്മയെ കൂട്ടുപിടിച്ചു ഈ നഗരത്തിൽ വന്നതല്ലെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായി.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവനെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം ഞാനവസാനിപ്പിച്ചു..”



“ശെരിയാണ്.. അവനൊരിക്കലും തിന്മയെ കൂട്ടുപിടിച്ചിരുന്നില്ല.. പക്ഷെ ഇനി അവന്റെ മുൻപിൽ തിന്മ മാത്രമേ ഉള്ളു..”



“മനസിലായില്ല…”



സംശയഭാവത്തോടെ ജോൺ ചോദിച്ചു



“എല്ലാ മനുഷ്യർക്കുമൊരു ബലഹീനത കാണും സർ… അവനും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണെന്റെ വിശ്വാസം… ഇപ്പോളാ വിശ്വാസം നഷ്ട്ടമായി… പതുങ്ങിയിരുന്ന ഒരു ശത്രു അവന്റെ ബലഹീനതയെ കണ്ടുപിടിച്ചു മർമ്മ സ്ഥാനത്തു തന്നെ പ്രഹരിച്ചു… DK ഇപ്പൊ ആ പ്രഹരത്തിൽ അടിതെറ്റി വീണ ഒരുവനാണ്..കഴിഞ്ഞ നാല് മാസമായി അവനിവിടെയില്ല…”



“ഇവിടേയില്ലെന്നോ…?



“Yes…പക്ഷെ ഞാൻ വെയ്റ്റിംഗ് ആണ്… ഉറക്കമുണർന്നു വരുന്നയാ ചെകുത്താനു വേണ്ടി…”



അതും പറഞ്ഞു എബി തിരിഞ്ഞു നടന്നു… അകാതമായ ഒരു ഭയത്തിലേക്ക് വീണിരുന്നു ജോൺ അപ്പോളേക്കും…



********



തുടക്കം മാത്രമാണ്…ഒരുപാട് സംശയങ്ങൾ തോന്നാൻ സാധ്യതയുണ്ട് കാരണം present ഉം past ഉം future ഉം മാറി മാറി വരുന്ന കഥയാണിത്…കൂടാതെ മെയിൻ character നെ വില്ലേനായി കാണണോ നായകനായി കാണണോ എന്നുള്ളതെല്ലാം വായിക്കുന്നവരുടെ തീരുമാനമാണ്….ഈ പാർട്ടിനു കിട്ടുന്ന cmt ഉം സപ്പോർട്ടും നോക്കിയിട്ട് വേണം അടുത്ത പാർട്ട്‌ ഇടണോ വേണ്ടയോ എന്ന തീരുമാനിക്കാൻ…..ഒരു കൊല്ലം മുൻപേഴുതി ഡ്രൈവിൽ കയറ്റിയ പാർട്ട്‌ ആണിത്…ആഗ്രഹത്തിന്റെ പുറത്ത് upload ചെയ്യുവാണ്. – Jomon (fake name)✨