അരുത് എന്ന് തലച്ചോറ് നൽകുന്ന ശാസന കേൾക്കാൻ എന്റെ മനസ് ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു. നാലഞ്ച് ചുവടുകൾ വച്ച് അവളെന്നെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി…
കാമം പൂത്തുലഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരിയെനിക്കുനേരെ വച്ചുനീട്ടി അവൾ ആ വാതിൽ പതിയെ ചാരി.
തുടരുന്നു
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
അല്പം മുമ്പ് കണ്ട കാഴ്ചയുടെ ഞെട്ടൽ എന്നിൽനിന്ന് പൂർണമായി വിട്ടുമാറിയില്ലായിരുന്നു.
” ഹേയ്… രാഹുൽ.. എന്തുപറ്റിയെടോ… ”
ഇടിവെട്ടേറ്റവനെപ്പോൽ അവൾ കയറിപ്പോയ മുറിയുടെ വാതിലിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഞാൻ കാർത്തിക്കിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടൊന്ന് ഞെട്ടി.
” അത്… അതവിടെയൊരു പെണ്ണ്… “
” ഹഹഹ… ഇതൊക്കെയൊരു സെറ്റപ്പല്ലേമാൻ… ഇതൊന്നുവില്ലേപ്പിന്നെയെന്ത് ജീവിതം… എങ്ങനാ ഒന്നുമുട്ടിനോക്കുന്നോ… ”
കാർത്തിക്ക് ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
” ഹേയ്…നോ… വേണ്ട ”
പെട്ടന്നങ്ങനെയൊരു കാഴ്ച കണ്ടപ്പോൾ അതിലേക്ക് ഭ്രമിച്ചുപോയിരുന്നെങ്കിലും എന്തോ അതെനിക്കോട്ടും ദഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരുപക്ഷെ ഞാൻ ജീവിച്ചുവന്ന സാഹചര്യത്തിന്റെയാവാം.
കാർത്തിക്ക് വച്ചുനീട്ടിയ നാരങ്ങാവെള്ളം ഞാൻ വാങ്ങിക്കുടിച്ചു.അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ
അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയവൾ ഹാളിലേക്ക് വന്നു. ഒരു സ്ലീവ് ലെസ്സ് T- ഷർട്ട്‌ ആയിരുന്നു അപ്പോഴവളുടെ വേഷം.
അവളുടെ നോട്ടം എനിക്ക് നേരെ നീളുന്നത് അറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിലും അത് ഞാൻ മനപ്പൂർവം കണ്ടില്ലായെന്ന് നടിച്ചു.
കാർത്തിക്കിന് ഒരു ഹഗ് കൊടുത്ത് അവൾ അവിടെന്നിന്നും ഇറങ്ങി.
” ഞാനൊന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വരാം… ”
കാർത്തിക്കിനോട് പറഞ്ഞ് ഞാൻ വേഗം അവൻ കാണിച്ചുതന്ന മുറിയിലേക്ക് കയറി. ബാഗ് ബെഡിന് സൈഡിൽ ആയിവച്ച് ഒരു തോർത്തും ട്രാക്ക് പാന്റും എടുത്ത് ഞാൻ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറി.
നന്നായോന്ന് കുളിച്ചു. ജോലികഴിഞ്ഞു വന്ന ക്ഷീണമൊക്കെ അതോടെമാറി.
കുളികഴിഞ്ഞ് വേഷമൊക്കെ മാറി ഞാൻ കട്ടിലിൽ ചാരിയിരുന്ന് അല്ലിയുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു.
” ഹലോയേട്ടാ… ഞാൻ ദേ വിളിക്കാന്തുടങ്ങുവായിരുന്നു… എങ്ങനെയുണ്ടോഫീസും താമസവുമൊക്കെ… ”
” ഓഫീസൊക്കെ കൊള്ളാടിപെണ്ണേ… നിന്റെയെക്സാം എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു…”
” അതൊക്കെ നന്നായിട്ടെഴുതി… ഇന്നലെയാണെങ്കിയേട്ടമ്പോയ സങ്കടത്തിൽ നിയ്ക്കൊരക്ഷരം പഠിക്കാമ്പറ്റീല… ”
” ഓഹോ… എന്നിട്ടെങ്ങനെയുണ്ടല്ലീ ഞാനില്ലാൻണ്ടുള്ള ജീവിതം… ”
” സത്യമ്പറഞ്ഞാ ഒരു രസോല്ല… വീടുറങ്ങിയപോലെയായി എന്നച്ചനിന്നലെ അമ്മയോട് പറയണിണ്ടായി… എനിക്കുന്നിന്നെ വല്ലാണ്ട് മിസ്സെയ്യണൂട…”
അവളൊന്ന് ചിണുങ്ങി.
” ദേപെണ്ണേ… സെന്റി വേണ്ടാട്ടോ… നീയമ്മയ്ക്ക് ഫോൺകൊടുത്തേ… ”
അങ്ങനെ കുറച്ചുനേരം അമ്മയോടും അച്ഛനോടുമൊക്കെ സംസാരിച്ച് ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.
ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് തന്നെ ചെന്നു. ബാക്കി രണ്ടുപേരും അപ്പോഴേക്ക് വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവരും വന്ന് പരിചയപ്പെട്ടു. സുമേഷേന്നും ജോസ് എന്നുമാണ് പേര് പറഞ്ഞത്. കാർത്തിക്കിനെ അവിടെ കണ്ടില്ല.
അവരോട് കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു.
അപ്പോഴാണ് കാർത്തിക്ക് അടുക്കളയിൽനിന്നും നാല് ഗ്ലാസും ഒരു പത്രത്തിൽ മിച്ചറും ഒക്കെ ആയി അവിടേക്ക് വന്നത്. വെള്ളമടിക്കാനുള്ള പുറപ്പാട്
” ആഹാ… ഫോൺ വിളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ… ഞാമ്മന്ന് നോക്കിയപ്പോ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുവായിരുന്നു… അതാപ്പിന്നെ ശല്യഞ്ചെയ്യാഞ്ഞേ… ”
കാർത്തിക്ക് എന്നെനോക്കി പറഞ്ഞു
” എന്നെ വിളിക്കായിരുന്നല്ലോ…. ഞാൻ വീട്ടിലേക്കൊന്ന് വിളിച്ചേയാ… “
” വായിരിക്ക്… നല്ല കിടു ഐറ്റങ്കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്… ഒന്ന് മിനുങ്ങിയേച്ച് ഫുഡ്‌ ഒക്കെ കഴിക്കാം…”
ജോസ് പറഞ്ഞു
എന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു… അമ്മുവാണ്.
” താങ്ക്സ്… ഞാങ്കഴിക്കാറില്ല… നിങ്ങൾടെ പരുപാടി നടക്കട്ടെ… ”
അവരുടെ ക്ഷണം സ്നേഹത്തോടെ നിരസിച്ച് ഫോണുമെടുത്ത് ഞാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി…
കാൾ എടുത്തതും ഒരു ഹലോ പോലും പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ അപ്പുറത്തുനിന്ന് അവളെന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.
” തെണ്ടിപ്പട്ടി ചെറ്റ,മരപ്പട്ടി …. ദുഷ്ടാ…
ഞാന്ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഫോൺ കട്ടാക്കീട്ട് ഒന്ന് തിരിച്ചുവിളിച്ചൂടെയില്ലല്ലോ… ഇപ്പവിളിക്കും ഇപ്പവിളിക്കും എന്ന് നോക്കിയിരുന്ന ഞാമ്മെറും മണ്ടി… എന്നിട്ട് അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചപ്പോ നമ്പറ് ബിസിയും… എന്നാലൊന്ന് അന്വേഷിച്ചൂടെയെന്തിനാ വിളിച്ചേയെന്ന്… എവിടെ….അല്ലേലും ഞാനാരാലെ… ”
അവസാനം അവളുടെ ശബ്ദം നന്നേ നേർത്തുപോയിരുന്നു.
” നീയെന്തൊക്കെയാ അമ്മൂയിപ്പറയണേ… എനിക്ക് നിന്റെ കാൾ നോട്ടിഫിക്കേഷനൊന്നും വന്നില്ലടീ..ഞാൻവീട്ടിലേക്ക് വിളിക്കുമ്പോഴായിരിക്കുമെന്നാ നീ വിളിച്ചേ… വൈകീട്ട് നീ കട്ടാക്ക്യപ്പോത്തന്നെ ഞാന്തിരിച്ചുവിളിക്കാന്തുടങ്ങിയതാ… അപ്പോഴാ രഘുഭയ്യ വന്നത്… പുള്ളിയെന്നെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നെയായിരുന്നു. എല്ലാമോന്ന് ഒതുക്കി ഇപ്പൊ ഫ്രീയായെ ഉള്ളു… ”
“ഹ്മ്മ്…”
മറുപടിയവൾ ഒരു മൂളലിൽ ഒതുക്കിക്കളഞ്ഞു.
” എന്തോന്ന് കുമ്മ്… കൊച്ചുപിള്ളേരാക്കൾ കഷ്ടാണല്ലോഡീനീ കുശുമ്പി… ”
ഞാനത് പറഞ്ഞപ്പോ അവളപ്പുറത്തുനിന്ന് ചിരിയടക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കായിരുന്നു.
കുറേ നേരം അവളോട് സംസാരിച്ചു. ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെന്നപോലവളെന്നോട് വാചാലയായി. വിഷയങ്ങൾക്ക് ഒരു പഞ്ഞവുമില്ലായിരുന്നു അവൾക്ക്. എന്തിനേറെപ്പറയുന്നു പിങ്കി എന്നവൾ ചെല്ലപ്പേരിട്ട് വിളിക്കുന്ന അവളുടെ ടെഡിവരെ ഞങ്ങളുടെ സംസാരവിഷയമായി.
അവസാനം ഒരു ഗുഡ് നൈറ്റ്‌ കൂടെപ്പറഞ്ഞ് താൽക്കാലത്തേക്കാ സംസാരത്തിനു വിരാമമിട്ടു.
തിരിച്ച് ഹാളിലേക്ക് കയറുമ്പോ അവിടെ മുഴുവൻ പുകമയമായിരുന്നു. കത്തിതീരാറായ ഒന്നുരണ്ട് പേപ്പർ ചുരുട്ടുകൾ.സിഗരറ്റൊന്നുമല്ല… കഞ്ചാവോ മറ്റോ ആണെന്ന് തോന്നണു. വേറെയും എന്തൊക്കെയോ ലഹരി വസ്തുക്കളവിടെ കിടപ്പുണ്ട്. മൂന്ന് പേർക്കും ബോധമൊന്നുമില്ല. ചെറിയ ഞരക്കങ്ങളൊക്കെയേ ഉള്ളു.
അതുകൂടെ കണ്ടതോടെ ഇവിടെ താമസിക്കാനുള്ള മൂടോക്കെയെങ്ങോ പോയി. മദ്യപാനം എനിക്കത്ര കുഴപ്പമില്ല. ഇടയ്ക്കച്ഛനൊക്കെ കുടിക്കുന്നത് കണ്ട്ശീലമുണ്ട്. പക്ഷെയിത് എനിക്കാക്സപ്റ്റ് ചെയ്യാമ്പറ്റണില്ല.
എന്തായാലും നാളെത്തന്നെ വേറെവിടെക്കെങ്കിലും മാറണമെന്ന് അതോടെ എന്റെ മനസിലൊരു തീരുമാനം ഞാനെടുത്തുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ഞാനെന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി. സമയം 11 മണിയാവാറായിട്ടുണ്ട്. രാവിലേ എണീറ്റ് പോകേണതുകൊണ്ട് ഞാൻ കയറിക്കിടന്നു.
ഇന്നേദിവസം സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളൊക്കെ എന്റെ മനസിലൂടെയൊന്നു കടന്നുപോയി.
അതിലേറ്റവും ജ്വലിച്ചുനിന്നത് അഭിരാമിയെന്നയെന്റെ മാനേജറുടെ മുഖമാണ്.
എന്തൊരു കുട്ടിത്തമുള്ളമുഖമാണവൾക്ക്.
ആര് കണ്ടാലുവൊന്ന് കൊഞ്ചിക്കാനൊക്കെ തോന്നും… എന്നാ മുഖത്തെയാ പുച്ഛങ്കാണുമ്പോ എടുത്ത് കിണറ്റിലിടാനും…!
നേരെയൊന്ന് സംസാരിച്ചൂടെയില്ല… ഒന്ന് നോക്കിപ്പോയേനാണോ അവളെന്നെയിങ്ങനെ പുച്ഛിക്കണേ… സൗന്ദര്യമുള്ളേന്റെ ജാടയായിരിക്കും…
ഇനിയിന്ന് ബോധംകെട്ട് വീണേന് പുച്ഛിക്കണെയാവുമോ… ഏയ്‌ അതിനെന്തിനു പുച്ഛിക്കണം…
ആഹ്…! എന്തേലുവാവട്ടെ നാളെത്തോട്ട് നീയവളെ വല്ലാണ്ട് മൈൻഡ് ആക്കേണ്ട കേട്ടോടാ…
ഞാനൊരു ആത്മഗദം പോലെ എന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു.
രാവിലത്തെയലച്ചിലിന്റെയും ജോലിയുടെ ക്ഷീണത്തിന്റെയും ഭാരം എന്റെ കാൺപോളകൾക്കുമുകളിൽ ഏറിവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. പയ്യെ ഞാൻ ഉറക്കമെന്ന സുഖത്തിലലിഞ്ഞു ചേർന്നു.
“സുപ്രഭാതം പൊട്ടിവിടർന്നു സുഖസന്ധായക ഗിരിയിൽ ”
എന്ന യേശുദാസ് അനശ്വരമാക്കിയ ഭക്തിഗാനം ചെവിയിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തിയപ്പോഴാണ് ഞാൻ കണ്ണുതുറക്കുന്നത്. അലാറം അടിച്ചതാണ്.
അല്ലിയുടെ പണിയാണ് ഇങ്ങനെ ഇടയ്ക്കിടെ എന്റെ റിങ്ടോണും അലാറം ടോണും ഒക്കെ മാറ്റിവെക്കുന്നത്.
എന്തായാലും ഈ പാട്ട് നൽകുന്ന ഒരു പോസിറ്റീവ് വൈബോടുകൂടി ഇന്നത്തെ ദിവസം തുടങ്ങാമെന്ന് കരുതി. ഏഴുമണി ആയിട്ടുണ്ട്.
ഞാൻ എണീറ്റ് ബ്രഷും എടുത്ത് ബാത്‌റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. അതിനകത്തുതന്നെയുള്ള വാഷ്ബേസിനു മുന്നിൽ നിന്ന് ഞാൻ പല്ലുതേപ്പൊക്കെ പൂർത്തിയാക്കി.
ഹാളിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോ സുമേഷും ജോസും ഇനിയും ഉണർന്നിട്ടില്ല. കാർത്തിക്ക് അടുക്കളയിലാണെന്ന് തോന്നണു. ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് തന്നെ ചെന്നു.
രാവിലേക്കുള്ള ദോശ ചുടുവായിരുന്നു പുള്ളി.
ഞാൻ കറിക്കുള്ള പച്ചക്കറിയോക്കെ അരിഞ്ഞ് ഒരു സഹായത്തിന് അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. ഞങ്ങൾ ഓരോന്നൊക്കെ സംസാരിച്ച് ജോലി എളുപ്പം തീർത്തു.
കുളിച്ച് ഫ്രഷായിവന്ന് ആഹാരമെടുത്തു കഴിച്ചു. രാഹുലിനോട് ഒപ്പമിരിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ കുറച്ചുകഴിഞ്ഞുകഴിക്കാം എന്നവൻ മറുപടി നൽകി
മറ്റേ രണ്ടുപേരും എണീറ്റ് പൊയ്ട്ടുണ്ട്.
” അല്ലമാൻ… നീയിതെന്തേ ഇത്ര നേരത്തെയങ്ങുപോണേ…എട്ടേകാല് ആയിട്ടല്ലേയുള്ളു…!! ”
കഴിച്ച് ഓഫീസിലേക്കിറങ്ങാൻ നിന്ന എന്നോടായി കാർത്തിക്ക് ചോദിച്ചു.
” എനിക്കൊന്നുരണ്ടിടത്ത് കേറാനുണ്ടെടാ…!”
വേറൊരു താമസസ്ഥലം നോക്കണം എന്നതാണ് എന്റെ പ്രഥമആവശ്യം. അതൊന്നും അവനോട് പറയാൻ പോയില്ല.
” അല്ലടാ ചോദിക്കാമ്മിട്ടു…. ഇവിടെയെവിടാ ബസ്സുകിട്ടുവ?! ”
ഞാൻ അവനോട് ചോദിച്ചു.
” അതിവിടന്നിറങ്ങി വലത്തോട്ടൊരുമൂന്ന് മിനുട്ട്നടന്നാമതി… ബസ്സ്റ്റോപ്പ്കാണും… ഇറങ്ങാനുള്ള സ്റ്റോപ്പറിയാലോ അല്ലേ… ”
“ആ അതൊക്കെയറിയാ…”
ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ കാർത്തിക്കിനെനോക്കിയൊന്ന് തലയിളക്കി ഞാൻ ഇറങ്ങിനടന്നു.
അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിച്ചു. സുഖവിവരം തിരക്കുന്നതിനിടയിൽ എന്റെ താമസത്തിന്റെ കാര്യഞ്ഞാൻ പറഞ്ഞു.
” ഞാൻ വേറൊരുറൂമുനോക്കിയാലോ എന്നാലോചിക്കുവാമ്മേ… “
” അപ്പൊ ഓഫീസിന്നേർപ്പാടക്കിയ വീടിനെന്തുപറ്റി….”
” അവിടെയെനിക്കങ്ങ് ശരിയാവണില്ലമ്മേ…”
” അതെന്തുപറ്റിയെടാ… ”
” അതൊന്നിച്ചുള്ളോരുടെ ബഹളമൊന്നും എനിക്ക് ശരിയാവണില്ല… ”
” എങ്കിപ്പിന്നെ നിന്റെ വല്യച്ഛനെ ഞാനൊന്ന് വിളിച്ച് നോക്കട്ടെ… ഏട്ടൻ വിളിച്ചിരുന്നു ഇന്നാള്… നിനക്ക് അവരുടെ അവിടത്തെ ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്നൂടെ എന്ന് ചോദിച്ചിട്ട്… കുട്ടുവും അവന്റോളും തിരിച്ചുപോയേപ്പിന്നെ അതവിടെ അടച്ചിട്ടേക്കുവല്ലേ…
നിനക്ക് കമ്പിനിവക അക്കമടേഷനുള്ളൊണ്ട് ഞാൻ വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞെയാ… നിന്റെ ഓഫീസിന്റടുത്തുന്ന് ഫ്ലാറ്റ്ലേക്ക് അതികം ദൂരമൊന്നുവില്ലാന്ന അന്ന് വിളിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞേ… ഞാനെന്നാ ഏട്ടനെ വിളിച്ചിട്ട് നിന്നെ വിളിക്കാം… ”
സുധാകരൻ വല്യച്ഛൻ… എന്റെ അച്ഛന്റെ ഏട്ടനാണ് കക്ഷി. വല്യച്ഛനും വല്യമ്മയുമൊക്കെ കുറേ കാലം ബാംഗ്ലൂർ ആയിരുന്നു താമസം. കുട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞത് ഇവരുടെ മകനാണ്. അക്ഷയ് എന്നാണ് പേര്. എന്റെ രണ്ടുവയസ് മൂത്തതാണ് അക്ഷയ്യേട്ടൻ. പുള്ളിയും ഭാര്യയും ഇപ്പൊ കാനഡയിലാണ്. അഞ്ജലി എന്നാണ് പുള്ളിക്കാരീടെ പേര്. എന്റെ പ്രായമാണ് അവൾക്ക്. അവിടെ നേഴ്സ് ആണ് പുള്ളിക്കാരി.
ഞാൻ അമ്മയോട് ഫോണിൽസംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നു.
റോഡിലൂടെയോഴുകിനീങ്ങുന്ന കാറുകളുടെനിര. ഓഫീസുകളിലേക്കുള്ള ഓട്ടമായിരിക്കും.
പച്ചക്കറിവണ്ടിയുമായി നടന്നുനീങ്ങുന്ന ഒരു വൃദ്ധൻ. തലയിലൊരു ചുറ്റിക്കെട്ടുമായി അയാളങ്ങനെ നടന്നുനീങ്ങുന്നു. മറ്റൊരിടത്ത് ഒരു സൈക്കിളിന്റെ പുറകിൽ ചായപ്പാത്രവുമായി ചായവിൽക്കുന്ന ഒരു മധ്യവയസ്കൻ.
ഇവർ കച്ചവടംനടത്തുന്നതാവട്ടെ വലിയ റെസ്റ്റോറന്റുകളുടെയും ഷോപ്പിങ് കോംപ്ലക്സുകളുടെയും മുന്നിലും.എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വിടർന്നു.
ഓരോ മൂലയിലും ഓരോ ജീവിതങ്ങൾ,യാതനകൾ, ചെറുത്തുനിൽപ്പുകൾ, പ്രയത്നങ്ങൾ… അങ്ങനെയങ്ങനെ ഓരോ മനുഷ്യരും വ്യത്യസ്ഥങ്ങളായ ജീവിതത്തിനുടമകളാണ്.
വല്യച്ഛന്റെ ഫ്ലാറ്റുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത്കാരണം തൽക്കാലം വേറെ മുറിനോക്കേണ്ട എന്ന തീരുമാനം ഞാനെടുത്തു. അഥവാ അത് ശരിയായില്ലെങ്കി വൈകീട്ട് അന്വേഷിക്കാം എന്നതീരുമാനത്തിൽ ഞാനെത്തിച്ചേർന്നു.
ബസ്സ് കയറി ഞാൻ ഓഫീസിനടുത്തുള്ള സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങി.
“ഗുഡ്മോർണിംഗ് സാർ ”
ഓഫീസിലേക്ക് കയറിചെന്നപ്പോൾ ഗേറ്റിൽ നിന്നിരുന്ന സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ വിഷ് ചെയ്തു.
ഞാൻ തിരിച്ചും.
സമയമാകുന്നതേയുള്ളു. ചുരുക്കം ചിലർ വന്ന് സിസ്റ്റത്തിന് മുന്നിൽ ഇരുപ്പുണ്ട്.
പെന്റിങ് ഉള്ള ജോലികൾ തീർക്കുന്നതായിരിക്കണം.
ഞാൻ കയറിചെന്നപ്പോൾ അവരെന്നെ വിഷ് ചെയ്തു. അവർക്കൊക്കെയും ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് ഞാനെന്റെ കാബിനിലേക്ക് ചെന്നു.
എനിക്ക് മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നയാൾ ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്ന കുറെയേറെ ജോലികൾ ഇനിയും പെന്റിങ് ആണ്. ആദ്യം അതൊക്കെ തീർക്കാം എന്ന ചിന്തയിൽ ഞാൻ ജോലിയാരംഭിച്ചു.
……
” നോൺസെൻസ്… ഇതിനാണോ തനിക്ക് കമ്പനി സാലറിതരുന്നേ…എനിക്ക് തന്റെയൊരെസ്ക്യൂസും കേൾക്കണ്ട…. ഇന്ന് വൈകുന്നേരത്തിനുള്ളിൽ ഇത് തീർത്തെന്നെ കാണിച്ചിട്ട് ഇവിടന്നിറങ്ങിയാമതി… പ്രൊജക്റ്റ്‌ റിപ്പോർട്ടും എടുത്ത് താനെന്റെ കാബിനിലോട്ട് വാ… ”
പുറത്തുനിന്ന് ഷൗട്ടെയ്യണത് കേട്ട് ഞാൻ എണീറ്റ് കാബിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് വെളിയിലേക്ക് നോക്കി.
അഭിരാമിയാണ് ദേഷ്യപ്പെടുന്നത്. അവൾ നിന്ന് വിറക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ മുന്നിൽ ഒരുപയ്യൻ തലകുനിച്ച് നിൽക്കുണ്ട്
അവൾ തിരിച്ച് കാബിനിലേക്ക് നടന്നു. അതിനിടെ ആ കണ്ണുകൾ എനിക്ക് നേരെ നീണ്ടു. ഞാൻ നിന്നുരുകിപ്പോയി… അത്ര തീക്ഷണതയായിരുന്നു അതിന്.
കോപമൊരു തീനാളമായി അവളുടെ കണ്ണിൽ ജ്വലിച്ചുനിൽക്കുന്നു. ചുവന്നു തുടങ്ങിയ കണ്ണുകൾ.
എന്നെയൊന്ന് കലിപ്പിച്ച്നോക്കിയിട്ട് അവൾ അവളുടെ കാബിനിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.
അതിന് പിന്നാലെ ഒരു ഫയലും കയ്യിൽപ്പിടിച്ച് നെറ്റിയിൽ പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പൊപ്പിക്കൊണ്ട് ആ പയ്യനും.
“ഞാനെന്ത് ചെയ്തിട്ടാ താടകയെന്നെ കലിപ്പിച്ചുനോക്കുന്നേ…ഹോ…!! മാലാഖയുടെ രൂപവും വെട്ടുപോത്തിന്റെ സ്വഭാവവും…. ജീവനോടെയിവിടന്ന് തിരിച്ചുപോവാമ്പറ്റണേ എന്റേയീശ്വരാ…”
എന്ന് മനസില് പറഞ്ഞ് ഞാൻ തിരിച്ച് കാബിനിലേക്ക് തന്നെ ചെന്നു.
ഒരു ലോഡ് പ്രൊജക്ടുകൾ പെന്റിങ് ആണ്. ഇനിയിതൊക്കെ എന്റെ തലേല് ആവും.
മുന്നേയുണ്ടായിരുന്ന ആളുടെ അച്ഛനിപ്പോ തുമ്മിത്തുമ്മി ചാകാറായിക്കാണണം… അത്രേം ഞാനയാളെ സ്മരിച്ചായിരുന്നു.
ഉച്ചക്കുള്ള ലഞ്ച് ബ്രേക്ക് ആയപ്പോ ഞാൻ കബിനിൽനിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കാന്റീൻ ആണ് ലക്ഷ്യം. എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോയിട്ടുണ്ട്. സിസ്റ്റമൊക്കെ ഒഴിഞ്ഞുകിടപ്പാണ്.
പക്ഷെ ഒരാൾ മാത്രം അവിടെയിരുന്നു ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. നേരത്തേ അഭിരാമി ദേഷ്യപ്പെട്ട പയ്യനായിരുന്നു അത്.
എന്തോ അത് കണ്ടപ്പോ എനിക്കവനോട് സഹതാപം തോന്നിപ്പോയി. ഞാനവന്റെയടുത്തേക്ക് നടന്നു.
” ഹേയ്… താനെന്താ ഫുഡ്‌ കഴിക്കുന്നില്ലേ…”
ഞാനവന്റെയടുത്തിരുന്നുകൊണ്ട് അവനോട് ചോദിച്ചു.
” സാർ…!! ”
അപ്പോൾ മാത്രമായിരുന്നു അവനെന്റെ സാന്നിധ്യം മനസിലാക്കിയത്.
പക്ഷെ അവന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ സത്യത്തിലെനിക്ക് സങ്കടം തോന്നിപ്പോയി.
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ.
അവനെന്നെനോക്കിയൊന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
” എന്തിനാ മാഡം നിന്നെ വഴക്കുപറഞ്ഞേ…?!”
ഞാനവനെയാശ്വസിപ്പിക്കാനെന്നോണം അവന്റെ തോളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടാണ് അത് ചോദിച്ചത്.
” ഇതിന്ന് സബ്‌മിറ്റ് ചെയ്യേണ്ടതാ… അത് ചെയ്ത് തീരാത്തോണ്ടാണ്… ”
അവൻ ജോലിതുടർന്നുകൊണ്ടാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.
” എന്ത്പറ്റി ഇത്രേം ഡീലേയാവാൻ… ”
” രണ്ടൂസായിട്ട് ഞാൻ ലീവായിരുന്നു … എന്റെയമ്മ ഹാർട്ട് പേഷ്യന്റാ സാർ. അമ്മ… അമ്മക്കോട്ടും വയ്യാണ്ടായി… രണ്ടൂസം മുന്നേ ഞാനൊഫീസ് കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തുമ്പോ അമ്മ… വീണ് കിടക്കായിരുന്നു… ബോധമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു… ഹോസ്സ്‌പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചപ്പോഴാ അറിഞ്ഞേ അറ്റാക്ക് ആയിരുന്നുവെന്ന്… ഞാൻ കുറച്ചൂടെ വൈകിയിരുന്നേ ചിലപ്പോ എനിക്കമ്മയെ….!”
മുഴുവിപ്പിക്കാൻ വയ്യാതെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അതോടൊപ്പം അവന്റെയേങ്ങലടികളും.
എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു.
” ഹേയ്… താനിങ്ങനെ കരയല്ലേ… അമ്മക്കൊന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ… ”
” ഇന്നലെ സർജറികഴിഞ്ഞു.ഇപ്പോഴും ICU ല്തന്നെയാണ്…നാട്ടീന്ന് ചേച്ചിവന്നതുകൊണ്ടാണ് ഞാനിന്ന് വന്നത്…
മാഡമെന്നെ വഴക്കുപറഞ്ഞതിലെനിക്ക് സങ്കടോന്നുല്ല… പക്ഷെയെന്താ ഞാനത് ചെയ്യാഞ്ഞേ എന്ന് എന്നെപ്പറയാൻപോലും സമ്മതിച്ചില്ല… ”
” ഹാ..! പോട്ടേടോ… ഞാൻ ഹെല്പ്പെയ്യാം നിന്നെ… പിന്നെയെന്നെയിനി സാർ എന്ന് വിളിക്കണ്ട… എന്റെ പേര് രാഹുൽ… തന്റെ പേരുപോലും ഞാൻ ചോദിച്ചില്ല അല്ലേ… ”
” അമലെന്നാണ് സാർ പേര്…”
” ദേ പിന്നേം സാറേന്നോ…! ”
” ഞാൻ… ഞാനെന്നാ ഏട്ടാന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ…!”
ഒരുപുഞ്ചിരിയോടെ ഞാനതിന് സമ്മതം മൂളി.
ഒരുപക്ഷെ പഴയ ഞാനായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഒരിക്കലും ഇവനോടിപ്പോ ചോദിച്ചത്പോലെ എന്ത് പറ്റിയെന്നൊന്നും ചോദിക്കാൻ ഒരിക്കലും മെനക്കെടില്ലായിരുന്നു. ഉൾവലിഞ്ഞു നിന്നയെന്നെ അല്പമെങ്കിലും മാറ്റിയെടുത്തത് ഒരുദിവസം മുന്നേമാത്രം ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ട
അമൃതയെന്ന അമ്മുവാണ്. അവളോടെനിക്ക് ആക്കാര്യത്തിൽ ബഹുമാനമാണ്. അമ്മുവിനെപ്പറ്റിയോർത്തപ്പോൾ എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വിടർന്നു.
എന്റെ ഇന്നത്തെ ജോലിയൊക്കെ ഏതാണ്ട് കഴിഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ ഞാൻ അമലിനെ സഹായിക്കാൻ അവന്റെയൊപ്പം തന്നെയിരുന്നു.
അവനൊരു സോഫ്റ്റ്വയർ ഡിസൈൻ ചെയ്യുകയായിരുന്നു. എന്റെ സഹായം കൂടിയുണ്ടായത് കാരണം അവനല്പം റീലാക്സ് ആയി. പെട്ടന്ന് തന്നെ ഞങ്ങൾ ജോലികൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
ജോലിയേതാണ്ട് തീരാറായി… ഫൈനൽ സ്റ്റേജിലാണ് ഇപ്പൊ.
” ഡോ…..!! ”
വെടിയൊച്ച പോലൊരു അലർച്ച… വേറാര്.. താടക തന്നെ. പക്ഷേയിത്തവണ എനിക്ക് നേരെയാണെന്ന് മാത്രം.
” ഇവിടെ വെറുതെയിരിക്കാനാണോ തന്നെയപ്പോയിന്റ് ചെയ്തേ…!! ”
താടകയുടെ അലർച്ച അവിടെ മുഴങ്ങി.
ഓഫീസിലെ എല്ലാരുടെയും കണ്ണുകൾ എനിക്ക് മേൽപതിഞ്ഞു.
” ഞാനിവനെ സഹായിക്കുകയായിരുന്നു മാം”
അവളുടെ പെരുമാറ്റം അത്രക്കങ്ങ് ദഹിച്ചില്ലെങ്കിലും വിനയത്തോടെ ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
” അവന്റെജോലിചെയ്യാനല്ല തന്നെയിവിടെ ജോലിക്കെടുത്തത്… താൻ തന്റെ ജോലി നോക്കെടോ… ”
അവള് പിന്നെയും എനിക്ക് നേരെ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.
” സോറി മാം… എന്റെ ജോലിയൊക്കെ ഞാൻ തീർത്തതാണ്… മാഡമിനിയെന്തൊക്കെപറഞ്ഞാലും ഞാനവനെ സഹായിക്കും… എന്തുകൊണ്ട് അവനത് കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല എന്ന് അന്വേഷിക്കുവാനുള്ള സാമാന്യ മര്യാദ മാഡം കാണിച്ചില്ല… അവനെന്തുകൊണ്ട് അതിന് പറ്റിയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം… അതറിഞ്ഞിട്ട് കയ്യുംകെട്ടി നോക്കി നിൽക്കാൻ എന്റെമാനസാക്ഷിയെന്നെ അനുവദിക്കില്ല… അതുകൊണ്ടാണ് ”
എല്ലാവരും അത്ഭുതത്തോടെയാണ് എന്നെ നോക്കുന്നത്.
പക്ഷെയെന്റെ മറുപടി താടകയെ കൂടുതൽ പ്രകോപിപ്പിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യംകൊണ്ട് ചുവന്നു.
” ഐ വിൽ ഷോ യു…!”
അവളെന്നെനോക്കിയൊരു വെല്ലുവിളി മുഴക്കി ചവിട്ടിത്തുള്ളി കാബിനിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുപോയി.
ആ നിമിഷമെനിക്ക് മനസിലായിരുന്നു…. ഇനിയങ്ങോട്ട് ഈയൊഫിസിൽ എന്റെ കഷ്ടകാലം തുടങ്ങുകയാണെന്ന്.
തുടരും.
ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ ഒരു ചുവടെ കുറിക്കൂ… 🙃….
-12cookie-checkസുന്ദരി Part 3