സുന്ദരി – 7

അവളെന്നെയാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും നൊന്തത് എന്റെ അമ്മക്കാണ്. അമ്മയുടെ കണ്ണിൽ ഇപ്പോഴും തോരാതെ നിൽക്കുന്ന നീർത്തിളക്കം എന്നെ ചുട്ടുനീറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അപ്പോഴും കെട്ടടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം വല്ല അപകടവും വരുത്തിവെക്കും എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ കാർ ഒതുക്കി ഒരു ഹോട്ടലിന് മുന്നിൽ നിർത്തി. വലിയ തിരക്കില്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലം. രണ്ട് മൂന്ന് ചരക്ക് ലോറികൾ അവിടെ നിർത്തിയിട്ടിട്ടുണ്ട്. അവർ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ കയറിയതാവണം.

ഞാൻ കാറിൽനിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ദീർഘാമായോന്ന് നിശ്വസിച്ചു. ഉള്ളിൽ തിളച്ചുമറിയുന്ന ലാവയുടെ ഉഷ്ണം പുറത്ത് കളയാനുള്ള ശ്രമമായിരുന്നു.

” അമ്മേ… വാ ഇറങ്ങ്… എന്തെലുങ്കഴിച്ചിട്ട് പോവാമിനി… ”

കുറച്ച് സമയം കിട്ടിയാൽ ദേഷ്യമൊന്ന് കേട്ടടങ്ങുവല്ലോ എന്നോർത്ത് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

” എനിക്കൊന്നും വേണ്ടടാ…. നീപൊയി കഴിച്ചേച്ചുംവാ…. ”

അമ്മ എന്നെനോക്കാതെ തന്നെ പറഞ്ഞു. തന്റെ മുന്നിൽവച്ച് മകനെ ഒരാൾ അപമാനിച്ചത്തിലുള്ള സങ്കടത്താൽ നീറുകയായിരുന്നു അമ്മയുടെ മനസ്.
” ഒന്നിങ്ങോട്ടിറങ്ങുന്നുണ്ടോ….!”

അമ്മ പട്ടിണി കിടക്കാൻ പോവാണ് എന്ന ചിന്ത എന്റെ ശബ്ദമുയർത്തി. എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ദേഷ്യം അതിനൊരു കാരണവുമായി.

എന്റെ ശബ്ദമുയർന്നതും അമ്മ ഒന്ന് ഞെട്ടി… ആ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു.

എന്താണ് ചെയ്തത് എന്ന ബോധം വന്നതും ഞാനാകെ വല്ലാതായി….

” അമ്മേ സോറി…. ദേഷ്യത്തിൽ അറിയാണ്ട് പറഞ്ഞുപോയതാ… വാ വല്ലതും കഴിക്കാം…. എനിക്ക് കുഴപ്പൊന്നുല്ല…. അവര് വല്ലോം പറഞ്ഞെന്നുവച്ച് അമ്മയെന്തിനാ പട്ടിണികിടക്കണേ… ”

പിന്നെയും ഒത്തിരി നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അമ്മ പുറത്തിറങ്ങി. ഞങ്ങൾ ഹോട്ടലിനകത്തേക്ക് കയറി. അമ്മ ചെന്ന് മുഖമൊക്കെ കഴുകിവന്നപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്തിരുന്നു.

എന്നെപ്പറ്റിയോർത്ത് അമ്മക്ക് ഒന്നും ഇറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. വെറുതേ പാത്രത്തിൽ വിരലിട്ട് ഇളക്കി മറ്റെന്തോ ചിന്തയിലാണ് അമ്മ. ഇടക്ക് എന്നെ ഭോധിപ്പിക്കാനെന്നോണം ഒന്നോ രണ്ടോപിടി കഴിച്ചാലായി.

അത് കണ്ടുവെങ്കിലും ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല. ബില്ലും പേ ചെയ്ത് അവിടന്നിറങ്ങി നേരെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് തന്നെ ചെന്നു.

അതിനിടക്ക് അമ്മയുടെ ഫോൺ ഒത്തിരി തവണ റിങ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പാർക്കിങ്ങിൽ വണ്ടിവച്ച് ഞങ്ങൾ മുകളിലേക്ക് കയറി. അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞങ്ങളുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. അല്ലി ജിൻസിയുടെ ഒപ്പമായിരുന്നതിനാൽ ഞാൻ അവളുടെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ കാളിങ് ബെൽ അടിച്ച് അവിടെ കാത്ത് നിന്നു.

അല്ലിയാണ് വന്ന് കതക് തുറന്നത്. അവളെന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

” എന്തായേട്ടാ വേഗമ്മന്നെ…. ”

അവൾ സംശയത്തോടുകൂടിത്തന്നെ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

” ഒന്നുമില്ല… ”

ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടിയൊതുക്കി ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറി.

രംഗം അത്ര പന്തിയല്ല എന്ന് തോന്നിയതിനാൽ ആവണം അല്ലി പിന്നെയൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. അവൾ ഞങ്ങളുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് തിരിച്ച് പോയി.

അവിടെ ഹാളിലേ സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന ജിൻസിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു തെളിച്ചമില്ല. അതിന്റെ കാരണം ഏറക്കുറെ എനിക്കൂഹിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്.

ഞാൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു.

ജിൻസിയെന്നെ മുഖമുയർത്തിയൊന്ന് നോക്കി.

” അഭിയുടെ കല്യാണമാണ്…. അവളെന്നോട് ഒരുവാക്ക് പോലുമ്പറഞ്ഞില്ല… “
അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഇത്തിരി സങ്കടമുള്ളപോലെ തോന്നി.

ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അവളുടെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരി അല്ലേ…

” ഞാനറിഞ്ഞു…!”

പതിയെ ആണ് ഞാനത് പറഞ്ഞത്. അവിടെ നടന്ന കാര്യം ഓർക്കുമ്പോ എനിക്കെന്നിലെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടമാകുന്നപോലെ തോന്നി.

” ഏഹ്… എങ്ങനെ… ” ഒരുഞെട്ടലോടെ ജിൻസിയെന്റെനേരെ തിരിഞ്ഞു.

” ഞാനും അമ്മേം ഇപ്പൊ അവിടെക്കാ പോയെ… ”

ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടായ കാര്യം ഒക്കെ അവളോട് പറഞ്ഞു. എല്ലാം ഒരു പകപ്പോടെ കെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ജിൻസി.

” അവൾക്കെന്തോ പറ്റീട്ടുണ്ട്… ഇത്തിരി ദേഷ്യം കാണിക്കുമെന്നല്ലാതെ അവളിന്നേവരെ ആരോടും ഇങ്ങനൊന്നും പെരുമാറീട്ടില്ലാ… ഒരു കൂട്ടർ പെണ്ണ് കാണാൻ വരുന്നു എന്നൊക്കെ എന്നെവിളിച് പറഞ്ഞവൾ കല്യാണം എന്നെ അറിയിച്ചില്ലല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോ… ”

ജിൻസി താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്ത് അവിടെ ഇരുന്നു.

” നിനക്കോർമേണ്ടോ ജിൻസി… അന്ന് നമ്മൾ സംസാരിച്ചിരുന്നപ്പോ അവള് കേറിവന്ന് ഒന്നും പറയാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയത്… അന്നൊരുപക്ഷെ അവളത് പറയാനാവും വന്നേ… ”

അതിനൊന്നു കനപ്പിച്ചുമൂളിയതല്ലാതെ ജിൻസിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അവൾക്ക് നല്ല സങ്കടമുണ്ട്. അവൾക്ക് കുറച്ചുനേരം ഒറ്റക്കിരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അവിടന്നിറങ്ങി എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെന്നു. അമ്മ കിടന്നിരുന്നുവെങ്കിലും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല എന്നെനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. അല്ലിയാവട്ടെ ഫോണിൽ കളിച്ച് അവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട്. അമ്മയുടെ പതിവില്ലാത്ത കിടപ്പുകൂടെ കണ്ടതോടെ എന്തോ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് അവൾ ഊഹിച്ചുകാണണം.

എനിക്കൊന്ന് കിടന്നാൽക്കൊള്ളാമെന്ന് തോന്നി. ഞാൻ റൂമിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടെ അല്ലിയെന്നെയൊന്ന് ഇടങ്കണ്ണിട്ട് നോക്കി.

അത് കാര്യമാക്കാതെ ഞാൻ റൂമിലേക്ക് ചെന്ന് കട്ടിലിൽ കയറിക്കിടന്നു.

അവിടെയവൾ പറഞ്ഞ ഓരോവാക്കും എന്റെ ചെവിയിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അതിനേക്കാളേറെ എന്നെ പ്രകോപിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്റെ അമ്മയെ അത് വേദനിപ്പിച്ചു എന്നോർക്കുമ്പോഴാണ്.

മനസാകെ കലങ്ങി മറിയുന്നു. കലുഷിതമായ മനസിനെ നിയന്ത്രിക്കാനെനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. മനസൊന്നു ശാന്തമാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ അവിടന്ന് എണീറ്റ് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. എവിടെയെങ്കിലും അൽപനേരം പോയിരിക്കാൻ തോന്നി.
ഞാൻ പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ട് എന്തോ ചോദിക്കാൻ വന്ന അല്ലി എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് ആ ഉദ്യമം വേണ്ടായെന്നുവച്ചു. ഞാൻ ലിഫ്റ്റ് കയറി താഴേക്ക് വന്നു. കുറച്ചുനേരം നടക്കാമെന്നു തോന്നി.

സമയം പതിനൊന്നു കഴിഞ്ഞു. ബാംഗ്ലൂരിന്റെ വീഥികൾ വിജനമായിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. സോഡിയം വേപ്പർ ലാമ്പുകളുടെ മഞ്ഞപ്രകാശത്തിൽ കുളിച്ചുനിൽക്കുകയാണ് നഗരം. പാതയോരത്ത് അഭയം പ്രാപിച്ച ഭിക്ഷാടകർ. തെരുവിലൂടെ ഭീതിപരത്തി നീങ്ങുന്ന തെരുവ് നായ്ക്കളുടെ കൂട്ടം.

വിജനമായ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നഗരപാതയിലൂടെ ഒട്ടും നിശബ്ദമാല്ലാത്ത മനസുമായി ഞാൻ നടന്നു.

” ഡാ… ഒന്നവിടെ നിക്ക്…. ഹോ…!! ”

ഓടിയണച്ച് എന്റെ പിന്നാലെ വന്ന ജിൻസി എന്റടുത്ത് നിന്ന് കാൽമുട്ടിൽ കൈകളൂന്നി ശക്തിയായി അണച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഒരുനിമിഷമെന്റെ നോട്ടം ടിഷർട്ടിന്റെ കഴുത്തിനിടയിലൂടെ കാണുന്ന അവളുടെ മാറിടത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു. സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിന്റെ മഞ്ഞവെളിച്ചതിൽ സ്വർണവർണമായ അവ അവളുടെ കിതപ്പിന് അനുസൃതമായി ഉയർന്നുതാഴ്ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

മനസാകെ ആസ്വസ്ഥമായിരുന്നതിനാൽ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന ബോധം കുറച്ചുവൈകിയാണ് എനിക്ക് വന്നത്.

അവിടന്ന് നോട്ടം മാറ്റി ഞാൻ വീണ്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങി.എന്റെയൊപ്പം ജിൻസിയും.

അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞുകണ്ട അർത്ഥമറിയാത്ത ചിരി എന്റെ നോട്ടം അവൾ കണ്ടോ എന്നൊരു ജാള്യത എന്നിൽ ജനിപ്പിച്ചു.

തീർത്തും മൗനമായി ഞങ്ങൾ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചത് ജിൻസിയായിരുന്നു.

” അല്ലമാഷേ… എങ്ങോട്ടാ ഈ നടത്തം…!”

അവളിത്തിരി കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടാണത് ചോദിച്ചത്. അത് കേട്ടപ്പോൾ അറിയാതെ എന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു.

” അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല… ഒന്നിറങ്ങിനടക്കണമെന്ന് തോന്നിയപ്പോ… ”

ഞാൻ അവളേ നോക്കാതെതന്നെ മറുപടികൊടുത്തു.

” ഹ്മ്മ്… ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നപ്പോ കണ്ടു ഇറങ്ങിപ്പോവുന്നത്. അപ്പൊ പിന്നാലെ വന്നതാ… ”

ഒരു കുണുങ്ങിച്ചിയോടെ അവളത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അറിയാതെ അവളെ നോക്കിപ്പോയി.

എന്നാൽ എന്റെ നോട്ടം അവളിലേക്ക് പാളുന്നു എന്ന് കണ്ടതും അവൾ നോട്ടം മാറ്റിക്കളഞ്ഞു. ഒപ്പം അവളുടെ കവിളുകൾ തുടുത്തു വന്നു.

അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ ഞങ്ങളുടെ നടത്തം തുടർന്നു. ഇപ്പൊ ഒരല്പം ആശ്വാസം തോന്നുന്നുണ്ട്. ജിൻസികൂടെയുള്ളപ്പോൾ താടകയുടെ മുഖമെന്നേ അലട്ടുന്നില്ല… അവളുടെ പുച്ഛവാക്കുകൾ എന്നെ കുത്തിനോവിക്കുന്നില്ല… എന്തിനേറെ താടകയെപ്പറ്റി ഞാൻ ഓർത്തതുതന്നെയില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ഉത്തമം.
ജിൻസി കുറേക്കൂടെ എന്നോട് ചേർന്നാണ് ഇപ്പോൾ നടക്കുന്നത്. ഇടയ്ക്കിടെ ഞങ്ങളുടെ തോളുകൾ തമ്മിൽ ഉരസിക്കൊണ്ടിരുന്നു. തീർത്തും മൗനമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ.

ഇടയ്ക്കിടെ പരസ്പരം നീളുന്ന നോട്ടങ്ങൾ മാത്രം. അവളുടെയാ ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ… അതിലൊരു കടൽ ഒളിച്ചുകിടപ്പുണ്ടെന്നെനിക്ക് തോന്നി . ആഴമറിയാത്ത പ്രണയക്കടൽ. അവളുടെ മിഴികളെന്നോട് എന്തോ പറയാൻ ശ്രെമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

എത്രദൂരം നടന്നു എന്നറിയില്ല. ഒട്ടും മടുപ്പും തോന്നിയില്ല. ഈ രാത്രിക്ക് എന്തോ കൂടുതൽ സൗന്ദര്യമുള്ളതായി തോന്നി.

ഒന്ന് വിശ്രമിക്കാം എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ നടപ്പാതയുടെ ഒരത്തായി സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന ഒരു കൽബെഞ്ചിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ഇരുന്നു.

അപ്പോഴും ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല. ചീവീടുകളുടെ ശബ്ദവും ഇടയ്ക്കിടെ മാത്രം കടന്നുപോകുന്ന വാഹനങ്ങളും ശ്രെദ്ധിച്ച് ഞങ്ങൾ അവിടെ ഇരുന്നു.

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ജിൻസിയെന്റെ തോളിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു.

ഒട്ടരന്താളിപ്പോടെ ഞാനവളെ നോക്കിയെങ്കിലും വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി നേർത്ത ഒരു ചിരിയോടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.

അവളുടെ തുടയിൽ വിശ്രമിച്ചിരുന്ന കൈകളിലേക്ക് ഞാൻ എന്റെ കൈ ചേർത്തുവച്ചു. അവളിലൂടെയൊരു വിറയൽ കടന്നുപോയി. ഒപ്പം അവളുടെ കയ്യിലെ രോമങ്ങൾ ഉണർന്നെണീറ്റു.

എന്തോ താടകയെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ തോന്നിയതരം ഒരു അനുഭൂതി എന്നിൽ വന്ന് നിറയുന്നതായി തോന്നി എനിക്ക്.

അതിന്റെ നിർവൃതിയിൽ കണ്ണുകളടച്ചു ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇരുന്നു.

എന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഇളം ചൂടും ഒപ്പം ചെറിയൊരു നനവും അറിഞ്ഞ് ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോഴേക്കും എന്റെ കൈവിടുവിപ്പിച്ച് ഒരു കുണുങ്ങിചിരിയോടെ ജിൻസിയവിടന്ന് ഇറങ്ങി ഓടി.

അതേ അവൾ എന്നെ ചുംബിച്ചിരിക്കുന്നു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മുദ്രവച്ചിടത്തെ നേരിയ നനവ് ഞാൻ ഉള്ളങ്കയ്യാൽ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ പിന്നാലെ ഓടി.

” ഡീ… നിക്കവിടെ… ”

അവളുടെ പിന്നാലെ ഓടുന്നതിനിടെ ഞാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.

” ഇല്ലാ…… ” തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ തന്നെ അവളുടെ മറുപടിയുമെത്തി. എങ്കിലും അവളുടെ വേഗത കുറഞ്ഞിരുന്നു. പയ്യെ പയ്യെ അവൾ നിശ്ചലയായി. ഞാൻ അവൾക്കൊപ്പം എത്തിയതും അവൾ നടന്നുതുടങ്ങി.

” ഡീ… ”

ഞാൻ പയ്യെ വിളിച്ചു.
” ഡാ… പ്ലീസ്… ഇപ്പൊ എന്നോടൊന്നും ചോദിക്കല്ലേ… ”

നാണത്താൽ കുനിഞ്ഞ മുഖവും ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച ചിരിയുമായി അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു. നാണത്താൽ പൂത്തുലഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു ജിൻസി.

എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കണം എന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഞാൻ മൗനമായി നിന്നു.

പിന്നേ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തുംവരെ അവളെന്നെ നോക്കിയതേയില്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞുമില്ല.

അവളുടെ ഫ്ലാറ്റിനു മുന്നിൽ എത്തി വാതിൽ തുറന്നുകഴിഞ്ഞ് അവളെന്നെ നോക്കിയ ആ നോട്ടം. അതിൽ എല്ലാമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നോടുള്ള പ്രേമവും കാമവും എല്ലാം.

അവൾ കണ്ണുകളാൽ എന്നെ മയക്കിവച്ചതുപോലെ ആയിരുന്നു എനിക്ക് തോന്നിയത്.

എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കിത്തന്നെ അവൾ പയ്യെ മുന്നോട്ട് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ചുണ്ടുകൾ പരസ്പരം അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ആദ്യ ചുംബനം ആസ്വദിക്കാനായി ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൾ പയ്യെ അടച്ചു. തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം,

” പോടാ….ഹഹഹ… ” ഒരു ചിരിയോടെ അവളെന്നെ തള്ളി വാതിൽക്കൽ നിന്ന് മാറ്റി ഡോർ വലിച്ചടച്ചു.

കപ്പിനും ചുണ്ടിനുമിടയിൽ ഒരു ചുംബനം നഷ്ടമായെങ്കിലും എന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി അപ്പോഴും അവശേഷിച്ചിരുന്നു.

ആ ചിരിയോടെ തന്നെ ഞാൻ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി. അതോടെ എന്റെ ചിരി മങ്ങി. അകത്ത് നേരത്തേ താകയുടെ വീട്ടിൽ വച്ച് കണ്ട സ്ത്രീയും മറ്റൊരാളും ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

അവളുടെ അമ്മയും അച്ഛനും. അവർക്കടുത്ത് അല്ലിയും അമ്മയും നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ അവരോട് മോശമായി എന്തെങ്കിലും പറയുമോ എന്നൊരു ഭയം അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചിരുന്നു.

” ഞങ്ങള് മോനെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു… ഞങ്ങളെ മനസിലായിക്കാണും എന്ന് കരുതുന്നു. നിന്റെ അമ്മേടെ കൂട്ടുകാരിയാ ഞാൻ…

ഇത് എന്റെ ഹസ്ബൻഡ് ശ്രീനിവാസൻ.

ഇന്നവിടെവച്ചു ഞങ്ങടെ മോള് അങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞേല്… ഞങ്ങൾ മോനോട് മാപ്പ് ചോദിക്കുവാണ്. വീ ആർ റിയലി സോറി… മോൻ നാളെ എന്തായാലും കല്യാണത്തിന് വരണംട്ടോ… ”

അവിടെ ഇരുന്ന് ആന്റി എന്നോടായി പറഞ്ഞു. അത് എന്നെ വീണ്ടും ഓർമിപ്പിച്ചതിൽ ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും ഞാനത് പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല.
” നിങ്ങളെന്നോട് മാപ്പൊന്നും ചോദിക്കേണ്ട… കാരണം നിങ്ങളല്ലല്ലോ എന്നോടങ്ങനെ പെരുമാറിയെ… ഈ കല്യാണത്തിന് ഞാൻ എന്തായാലും വരില്ല…അതിനി ആരൊക്കെ പറഞ്ഞാലും… ”

അവസാനം ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കിയാണ് പറഞ്ഞത്.

അവളുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുഖത്ത് വലിയ ഭവമാറ്റം ഒന്നും കണ്ടില്ല. ഒരുപക്ഷെ ഇതിലും വലുത് എന്തെങ്കിലും അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചുകാണണം.

ഞാൻ പിന്നേ ഒന്നും പറയാൻ നിക്കാതെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. വീണ്ടും മനസ് അശാന്തമായിരിക്കുന്നു. ആകെ പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന അവസ്ഥ.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി.

തൊട്ട് പിന്നാലെ അമ്മ എന്റെ റൂമിലേക്ക് വന്നു.

” മോനു… ഉറങ്ങിയോ…! ”

ബെഡിൽ അമർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അമ്മ പയ്യെ എന്റെ മുടിയിൽ തലോടി.

“മ്മ്ഹ്മ്… ”

ഇല്ല എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ഞാനൊന്ന് മൂളി.

” എന്തിനാടാ അവരോട് അങ്ങനൊക്കെ പറയാമ്പോയെ… അവരെന്താ നിന്നെപ്പറ്റി വിചാരിച്ചുകാണാ… ”

അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിലൊരു ഇടർച്ച.

” അവരെന്തുവേണേലും വിചാരിക്കട്ടെ… അവരുടെ മോള് ചെയ്തത്രയൊന്നും എന്തായാലും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല. ”

അതോടെ അമ്മക്ക് പിന്നേ ഒന്നും പറയാൻപറ്റാത്ത അവസ്ഥയായി.

” അപ്പൊ നീയാ കല്യാണത്തിന് പോണില്ലാന്നുറപ്പിച്ചോ…! ”

” ആഹ് ഉറപ്പിച്ചു..!”

ഞാൻ തീർത്തുപറഞ്ഞു.

” എങ്കി ഞാനുമ്പോണില്ല… ”

” അത് അമ്മയെന്തുവേണേലും ചെയ്തോ… അവരിവിടെവന്നും അമ്മയോട് പറഞ്ഞസ്ഥിതിക്ക് അമ്മ പോവണം എന്ന് തന്നെയാണ് എനിക്ക്… പക്ഷേ ഞാനുറപ്പായും വരൂല…”

പിന്നേ അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ കവിളിൽ ഒരുമ്മയും തന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി.

രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ കാലംതെറ്റി പെയ്ത മഴയുടെ കുളിര് എന്റെയുള്ളിലേക്ക് പടർന്നുകയറുമ്പോൾ ജിൻസിയുടെ മുഖമായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ. ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി ഉറക്കത്തിലേക്കാഴുമ്പോഴും അതിന് യാതൊരു മങ്ങലുമില്ലായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് അല്പം വൈകിയാണ് ഞാനുറക്കമുണർന്നത്. നേരത്തേയെണീറ്റിട്ട് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലല്ലോ… കുളിയൊക്കെക്കഴിഞ്ഞ് ഹാളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ കല്യാണത്തിന് പോകാനായി അച്ഛനും അല്ലിയും റെഡി ആയി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മ റൂമിൽ ആയിരുന്നു.
പോകാണ്ടിരിക്കാൻ അമ്മ കുറേ പറഞ്ഞെങ്കിലും അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല. ഒന്നുവില്ലെങ്കി കല്യാണം കൂടാനാണല്ലോ എല്ലാരൂടെ ബാംഗ്ലൂർക്ക് വന്നത്.

അവസാനം അച്ഛന്റെ വാശിക്ക് മുന്നിൽ അമ്മക്ക് വേറെ വഴിയൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.

അങ്ങനെ അവർ കല്യാണത്തിന് പോകാനായി ഇറങ്ങി.

ജിൻസിക്കാണെങ്കിൽ ഇന്ന് ഡ്യൂട്ടിയും ഉണ്ട്. ഫ്ലാറ്റിലിരുന്ന് മടുത്തപ്പോൾ ഞാനൊന്ന് നടക്കാനിറങ്ങി.

അടുത്തുള്ള പാർക്കിലൊക്കെ കയറി സമയംകളഞ്ഞിരിക്കെ അമ്മയുടെ ഫോൺ കാൾ വന്നു. ഇതെന്താ ഈ നേരത്ത് എന്ന ചിന്തയോടെ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു.

” ന്താമ്മേ…!”

മനസിലേക്ക് കടന്നുവന്ന ആശങ്ക ഒട്ടും അടക്കാതെ തന്നെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.. ”

” ഡാ… ആ കൊച്ചിന്റെ കല്യാണം മുടങ്ങീടാ… ”

അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ചെറിയ സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു.

പക്ഷേ എനിക്കത് കേട്ട് ചിരിയാണ് വന്നത്.

” ഹോ എന്തായിരുന്നവളുടെ ഇന്നലത്തെ ഷോ… ശ്യേ കല്യാണത്തിന് പോകേണ്ടതായിരുന്നു…. അവൾടെ സങ്കടം കാണാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ… ”

എന്നാൽ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം മനസിലേക്ക് മറ്റൊരു ചിന്തകൂടി കടന്നുവന്നു. പാവം ഒന്നുവില്ലേ അവളുടെ ജീവിതമല്ലേ തകർന്നത്.

” ഡാ നീയെന്താന്നും മിണ്ടാത്തെ… ”

കുറച്ച്നേരമായിട്ടും എന്റെ റിപ്ലൈ കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ ചോദിച്ചു.

” ഏയ്‌… എങ്ങനാ മുടങ്ങിയെ… ”

“ആ പയ്യൻ വന്നില്ല… അവനെ കാണാനില്ലാന്നാ വീട്ടുകാര് പറഞ്ഞേ… ഇവിടെ എല്ലാരും കരഞ്ഞുതളർന്നു ഇരിക്കുവാ… ഞാൻ നിന്നെ പിന്നേ വിളിക്കാം… അധികം വൈകാണ്ട് ഞങ്ങൾ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങും ”

അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞശേഷം കാൾ കട്ടാക്കി.

അതിന് പിന്നാലെ അമ്മുവിന്റെ കാളും വന്നു.

ഇന്നലത്തെ കാര്യമൊക്കെ പെണ്ണറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അല്ലി പറഞ്ഞുകൊടുത്തത് ആവണം.

അവൾക്കിന്ന് ഉച്ചക്ക് കേറിയാൽ മതി. എല്ലാമൊതുക്കി സമയം കിട്ടിയപ്പോൾ വിളിച്ചതാണവൾ. അവളോട് കുറേനേരം കത്തിയടിച്ച് ഞാൻ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് നടന്നു.

************************************************

പിറ്റേന്ന്

രാവിലേ എണീറ്റ് ഫ്രഷ് ആയി ഡയനിംഗ് ടേബിളിൽ ഭക്ഷണവും കാത്തിരിക്കുമ്പോ ജിൻസിയുടെ മെസേജ് വന്നു. അവൾ പാർക്കിങ്ങിൽ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം എന്നായിരുന്നു അത്.
മിനിഞ്ഞാന്ന് നടക്കാൻ പോയതിനു ശേഷം ഞാനവളെ കണ്ടിട്ടില്ല. അവൾ എന്റെ മുന്നിൽ വന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും കുറച്ചുകൂടെ ശരി. ആൾക്കിപ്പോ എന്റെമുഖത്തുനോക്കാൻ ചമ്മലാണ്.

സാധാരണ ഏത് നേരവും ഇവിടേക്കയറി നിരങ്ങണ ആളെ കാണാഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ തിരക്കുകയും ചെയ്തു.

അതൊക്കെയോർത്തപ്പോൾ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരിയുമായി ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഓഫീസിലേക്കിറങ്ങി.

പറഞ്ഞതുപോലെ പാർക്കിങ്ങിൽ അവളുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെക്കണ്ടതും അവൾ വേഗം കാറിനകത്തേക്ക് കയറി. ഞാനും വേഗം ചെന്ന് കയറി. അതോടെ ജിൻസി വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു.

കുറച്ചുദൂരം പിന്നിട്ടിട്ടും ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടീട്ടില്ല. പിന്നേ ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ച മറ്റൊരുകാര്യം അവളിന്ന് പയ്യെ ആണ് വണ്ടിയോടിക്കണത്. അത് പതിവില്ലാത്തെയാണ്.

” ജിൻസീ… നീയിന്ന് നേരത്തെയിറങ്ങുവോ..!”

ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ തളംകെട്ടിനിന്ന മൗനത്തെ ഞാൻ അവസാനിപ്പിച്ചു.

അതെന്തിനാ എന്നമട്ടിൽ അവളൊന്നെന്നെ നോക്കി. എങ്കിലും അതിന്റെ ദൈര്ഖ്യം വളരെ കുറവായിരുന്നു.

“അല്ല… നേരത്തേ വന്നാൽ എവിടേലും കറങ്ങാൻ പോവാം എന്ന് കരുതീട്ടാ… ”

ഞാനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന തിളക്കം മാത്രം മതി അവളത് എത്രമാത്രം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കാൻ.

അവളുടെ അരുണാഭമായ കവിളിണകാട്ടി അവൾ മനോഹരമായി ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിലേക്ക് ഞാനലിഞ്ഞുചേരുന്നപോലെ തോന്നി.

എന്നെ ഓഫീസിലിറക്കി അവൾ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. ഞാനൊരു ചിരിയോടെ തന്നെ അകത്തേക്കു കയറി.

പതിവ് പോലെ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടന് ഒരു ചിരിയും നൽകി ഞാനകത്തേക്ക് കയറി.

എന്നാൽ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് താടക അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് കല്യാണം മുടങ്ങിയതിന്റെ യാതൊര് സങ്കടവും ഞാൻ കണ്ടില്ല. അതുമല്ല അവൾ എല്ലാരോടും ചിരിച്ച് സംസാരിക്കുന്നും ഉണ്ട്.

“ഇനി കല്യാണം മുടങ്ങീതറിഞ്ഞിതിന് വട്ട് കൂടിയോ…”

എന്നാണെന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയെ.

അവളുടെ മുഖം വീണ്ടും അന്നത്തെ അവളുടെ വാക്കുകളെ ഓർമിപ്പിച്ചു. ഒപ്പം അമ്മയുടെ കരഞ്ഞമുഖവും

അന്നേരത്താണ് അവളെന്നെ കണ്ടത്. അവളെന്നെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ദേഷ്യം കൂടുകയാണ് ചെയ്തത്. അവളുടെ ചിരിയിൽ പുച്ഛമൊളിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ എന്ന് എനിക്കൊരു സംശയം.
എന്നാലതിന് പട്ടിവിലകൊടുത്ത് ഞാൻ നേരെ എന്റെ കാബിനിലേക്ക് ചെന്ന് ജോലി ആരംഭിച്ചു.

ഒരു പതിനഞ്ചുമിനുട്ട് കഴിഞ്ഞുകാണും… അഭിരാമി എന്റെ കാബിനിലേക്ക് വന്നു.

അവളെ കാണുന്തോറും എന്റെ ദേഷ്യം കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

” രാഹുൽ… സോറി… അന്ന് ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും… ”

അവളെ മുഴുവിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ അനുവദിച്ചില്ല.

എപ്പഴോ എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽനിന്ന് വിട്ടുമാറിയ എന്റെ കൈ അവളുടെ കാരണം പുകച്ചിരുന്നു.

അവളൊന്ന് വേച്ചുപോയി… എങ്കിലും യാതൊരുവിധ ഭവമാറ്റവും ഇല്ലായിരുന്നു.

ഒരുപക്ഷെ അവളത് അർഹിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിക്കാണണം.

ദേഷ്യത്തിന് ഒരല്പം ആശ്വാസം വന്നപ്പോളാണ് എന്താണ് ചെയ്തത് എന്നതിനെപ്പറ്റി ഞാൻ ബോധവാനാകുന്നത്.

ഓഫീസിലെ എല്ലാവരും ഞങ്ങളെയുമുറ്റ്നോക്കിക്കൊണ്ട് കേബിനിനു വെളിയിൽ നിൽപുണ്ടായിരുന്നു.

എന്താണ് ഞാനിപ്പോ ചെയ്തത്… ഒരു സ്ത്രീയെ പരസ്യമായി തല്ലിയിരുന്നു. അവളൊരു കേസ് കൊടുത്താൽ കണ്ണുമ്പൂട്ടി എന്നെ അകത്താക്കാം.

ഒരു പകപ്പ് ആയിരുന്നു ആകെ… ദേഷ്യത്തിന്റെ പുറത്ത് പറ്റിപ്പോയതാണ്…

പക്ഷേ അവൾക്കൊരു ഭവമാറ്റവും ഇല്ലായിരുന്നു എന്നതാണ് എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത്.

” രാഹുൽ… പ്ലീസ്… എന്റൊപ്പമൊന്ന് വരാവോ… എനിക്കൊന്ന് സംസാരിക്കണം… ”

അവൾ അപേക്ഷിക്കുന്നപോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. എന്തോ അത് കണ്ടപ്പോൾ സമ്മതിച്ചുകൊടുക്കാം എന്ന് തോന്നി.

ഞാൻ വരാമെന്നു പറഞ്ഞതും അവൾ ക്യാബിൻ വിട്ടിറങ്ങി. അവൾക്ക് പിന്നാലെ ഞാനും.

ഞങ്ങളെ രണ്ടിനേം നോക്കി ഓഫീസിലെ ബാക്കിയുള്ളവരും.

അമലും കിഷോറും എന്നോട് എന്താ പ്രശ്നം എന്നൊക്കെ ആംഗ്യത്തിൽ ചോദിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല.

അവൾ നേരെ ചെന്ന് പാർക്കിങ്ങിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ റേഞ്ച്റോവർ വെലാറിലേക്ക് കയറി. അവൾ കാർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് എനിക്ക് അടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നു നിർത്തി. ഞാൻ കൂടെ കയറിയതും അവൾ കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു.

കാറിനകത്തെ മ്യൂസിക് സിസ്റ്റത്തിൽനിന്നും ഏതോ ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് പോപ്പ് സോങ് പാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് അവിടെയുള്ള നിശബ്ദത മാറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നത്.

അവളെ തല്ലി എന്ന കുറ്റബോധം മനസ്സിൽ വിങ്ങുന്നതിനാൽ എനിക്കെന്തോ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ തോന്നിയതെ ഇല്ല. പക്ഷേ ആ കുറ്റബോധത്തെ ഒന്നുമല്ലാതാക്കി അവളോടുള്ള ദേഷ്യം അപ്പോഴും മനസ്സിൽ പുകയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
സംസാരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ് വിളിച്ചിട്ട് അവളൊന്നും മിണ്ടാഞ്ഞത് കണ്ടപ്പോൾ വീണ്ടും ദേഷ്യം വന്നുതുടങ്ങി. അവളോടത് ചോദിക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും കാർ നിശ്ചലമായി.

അതൊരു പാർക്ക്‌ ആയിരുന്നു. പക്ഷേ തീർത്തും വിജനം. ആരും ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി. പുല്ലൊക്കെ വളർന്നിരിക്കുന്നുണ്ട്. അവിടെയുള്ള ഇരുമ്പ് ബെഞ്ചുകളിലേക്ക് ഒക്കെ തുരുമ്പ് കയറിത്തുടങ്ങി.

എന്തിനാണ് ഇവിടെ…!

മനസ്സിൽ വന്ന ചോദ്യമാണ്.

അവൾ കല്ലുകൊണ്ട് നിർമിച്ച ഒരു ഇരിപ്പിടത്തിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു.

അതൊരു ടേബിളിന് ചുറ്റും എന്നപോലെയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. നടുവിൽ കല്ലുകൊണ്ട് തന്നെയുള്ള മേശപോലുള്ള ഒരു സെറ്റപ്പ്. ഞാനവൾക്ക് എതിരെ ഉള്ളത് ഇരിപ്പിടത്തിൽ ഇരുന്നു.

കുറച്ച് നേരമായിട്ടും അവളൊന്നും പറയുന്നില്ല.

എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ചുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ഞാനവിടന്ന് എണീക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും അവൾ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.

” രാഹുൽ… നിനക്കെന്നോട് ദേഷ്യമാണെന്ന് എനിക്കറിയാം… ഞാൻ ഇങ്ങനെ മോശമായി ആരോടും ഇതിന് മുൻപ് പെരുമാറീട്ടുമില്ല… പക്ഷേ കുറച്ചുനാളായിട്ട് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ് എന്നെക്കൊണ്ടിതൊക്കെ ചെയ്യിപ്പിച്ചത്… ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ പറ്റുന്ന അവസ്ഥയിലല്ലായിരുന്നു ഞാൻ… ”

അവൾ പറയുന്നതൊക്കെ ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു. അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് കേട്ടതിനുശേഷം ഒരു തീരുമാനമെടുക്കുന്നതാവും നല്ലത് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

ഞാനവളേ ശ്രെദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

എന്തോ പറയാനായി വന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്റെ പിന്നിലേക്ക് നീളുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. അതിൽക്കണ്ട ഭയവും പരിഭ്രമവും ഒക്കെ എനിക്ക് മനസിലാക്കിയെടുക്കാൻ പറ്റി.

ഞാൻ പെട്ടന്ന് പുറകിലേക്ക് തിരിയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഇരുമ്പ് ദണ്ഡ് പോലെ ഉള്ള എന്തോ ശക്തമായി എന്റെ നെറ്റിയിൽ വന്നടിച്ചു.

നെറ്റിയിൽ മുറിവുണ്ടായി അവിടെനിന്ന് രക്തം കിനിഞ്ഞിറങ്ങുന്നത് എനിക്ക് വ്യക്തമാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ വേദനയിൽ ബോധം മറയുമ്പോളും അഭിരാമിയുടെ കരച്ചിലിന്റെയൊപ്പം അവ്യക്തമായി ഒന്ന് രണ്ടുപേരുടെ അട്ടഹാസവും എന്റെ ചെവിയിലേക്ക് തുളഞ്ഞുകയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

തുടരും.

11cookie-checkസുന്ദരി – 7no