വൈകി… പക്ഷേ ഇപ്രാവശ്യവും പേജ് കുറവാണ്. തിരക്കുകൾ ഞാൻ എന്റെ വാളിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. അതിനേക്കാൾ എന്റെ മൂഡ് കളഞ്ഞത് എഴുതിവച്ച കുറേ ഭാഗം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി എന്നതാണ്. വീണ്ടും അത് എഴുതാനുള്ള മൂഡ് വരാൻ സമയമെടുത്തു.
എന്തായാലും വായിച്ച് അഭിപ്രായം അറിയിക്കൂ. സ്നേഹം ❤
പക്ഷേ അത് തിരിച്ചറിയാൻ ഞാനൊരുപാട് വൈകിയിരിക്കുന്നു… മനസിന്റെ നിയന്ത്രണം ഭേദിച്ച് കണ്ണിലുരുണ്ടുകൂടിയ കണ്ണുനീർപോലും എന്നെ പരിഹസിക്കുകയാണോ എന്നെനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി.
ആരും കാണാതെ വാശിയോടെ അത് തുടച്ചുകളഞ്ഞപ്പോൾ താടകയോടൊരുതരം വാശിയായിരുന്നു എന്നിൽ നിറഞ്ഞത്.
സഹിച്ചതും ക്ഷമിച്ചതും ഒക്കെ മതി ഇനിയങ്ങോട്ട് പണിക്ക് മറുപണി…!എന്ന് എന്റെയുള്ളിൽ ആരൊ അലറി വിളിക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതേ…. ഇനിയങ്ങോട്ട് പണിക്ക് മറുപണി!
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
അവരിൽനിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി ഞാൻ തിരിഞ്ഞുനിന്നു. നെഞ്ചിൽ എന്തോ കൊളുത്തി വലിക്കുന്നപോലെ തോന്നുന്നു.
അല്പം മുന്നേ മാത്രം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞ പ്രണയം കരിഞ്ഞുണങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അവൾക്ക് മറ്റൊരാളെ ഇഷ്ടമാണെന്ന ചിന്ത അതിനെ കരിയിച്ചു കളഞ്ഞു. എനിക്കവളോട് ഇഷ്ടം തോന്നിയെന്ന് വച്ച് അവൾക്ക് അത് തോന്നണമെന്ന് ഇല്ലല്ലോ.
അല്ലേലും സ്നേഹം പിടിച്ചുവാങ്ങേണ്ടതല്ലല്ലോ.
ന്യായങ്ങൾ നിരവധി മനസിൽ നിറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെയുള്ളം കിടന്ന് പിടക്കുകയായിരുന്നു.
അല്പം മുൻപ് തോന്നിയ വാശിയൊന്നും ഇപ്പൊ അവളോട് തോന്നുന്നില്ല. പക്ഷേ ഇനി ഇങ്ങോട്ട് എങ്ങനെയാണോ അതുപോലെ ആവും എന്റെ പെരുമാറ്റം എന്ന് അതിനോടകം ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ഞാൻ മൗനമായത് കണ്ട് അല്ലിയെന്നെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. ജിൻസിയും അമ്മുവും കാര്യമായ എന്തോ സംസാരത്തിലാണ്. ജിൻസി ഇപ്പോഴും അഭിരാമിയെ കണ്ടിട്ടില്ല.
എന്റെ മുഖത്ത് യാതൊരുവിധ ഭാവവ്യത്യാസവുമില്ലാതെ ഞാൻ വീണ്ടും അവരോടൊപ്പം ഇരുന്നു.
അവർ എന്നോട് ഓരോന്ന് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അല്ലി അപ്പോഴും എന്റെ മുഖത്തേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി ഇരിപ്പായിരുന്നു.
” നമുക്ക് പോവാം… ”
അല്ലി എന്നെ നോക്കിത്തന്നെ ആയിരുന്നു അത് ചോദിച്ചത്.
എത്ര മറച്ചുപിടിക്കാൻ നോക്കിയാലും എന്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ അല്ലി തിരിച്ചറിയും. ഇന്നും ഇന്നലെയും കാണാൻ തുടങ്ങിയതല്ലല്ലോ അവൾ എന്നെ.
എന്തോ എന്നെ അലട്ടുന്നു എന്ന് കണ്ടുതന്നെയാണ് അവൾ അങ്ങാനേ ഒരു ആവശ്യം മുന്നോട്ട് വച്ചത്.
” ന്താ പെട്ടന്ന്…. കുറച്ചൂടെ കഴിഞ്ഞ് പോരെ… വല്ലപ്പോഴുമല്ലേ ഇങ്ങനെ പുറത്ത് പോണുള്ളൂ…”
ജിൻസിക്ക് അവിടന്ന് പോരണം എന്ന് ഇല്ലായിരുന്നു.
” വയ്യേച്ചി… എന്തോ തലവേദന പോലെ…”
അല്ലിയോന്ന് മുഖം ചുളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
പിന്നേ ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ എണീറ്റ് കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത ഇടത്തേക്ക് നടന്നു. പിന്നാലെ ബാക്കി ഉള്ളവരും.
ഞാൻ സാധാരണ പോലെ എല്ലാവരോടും സംസാരിച്ചു. കളിയും ചിരിയും ഒക്കെ ആയിട്ടാണ് തിരിച്ചുപോയത്. പക്ഷേ പിൻസീറ്റിൽ ഇരുന്ന അല്ലി നിശബ്ദമായി കാറിനകത്തെ റിയർ വ്യൂ മിറർ വഴി എന്നെത്തന്നെ വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു.
എന്റെ മനസിലെന്തോ കുടിങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ടെന്ന് മറ്റ് രണ്ടുപേർക്കും മനസിലായില്ലെങ്കിലും അവളത് മനസിലാക്കിയിരുന്നു. ജിൻസിയാണ് എന്നോടൊപ്പം മുൻസീറ്റിൽ ഇരുന്നത്.
അവളുടെ ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള പാളിയുള്ള നോട്ടങ്ങളിൽ എന്റെ ശ്രെദ്ധ ഉടക്കിയെങ്കിലും അത് മൈൻഡ് ചെയ്യാനുള്ള ഒരു മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല ഞാൻ.
പുറമെ ചിരിക്കുമ്പോഴും ഉള്ളം കിടന്ന് പുകയുകയായിരുന്നു.
പോകും വഴി അമ്മയെ വിളിച്ച് ഫുഡ്‌ ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു. വഴിയിലുള്ള ഒരു ഹോട്ടലിൽ കേറി ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ഉള്ളത് പാർസലും വാങ്ങി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.
അമ്മുവിനെയും ഇറക്കി എട്ടുമണിയോട് അടുപ്പിച്ച് ആയി ഞങ്ങൾ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തിയപ്പോൾ. അമ്മയോട് പറഞ്ഞ് ജിൻസി അവളുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി. ഞാൻ നേരെ എന്റെ റൂമിലേക്കും.
തല വെട്ടിപ്പുളക്കുന്ന പോലെ തോന്നുന്നു. വല്ലാത്ത തലവേദന. കണ്ണടക്കുമ്പോൾ മനസില് നിറയുന്നത് ചാരുബെഞ്ചിൽ ഇരുന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിക്കണ താടകയുടെയും ഒപ്പം കണ്ട ചെറുപ്പക്കാരന്റെയും മുഖമാണ്.
ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദമാണ് എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്.
Unknown നമ്പർ ആണ്. ഞാൻ കാൾ അറ്റന്റ് ചെയ്ത് ചെവിയോട് ചേർത്തു.
” ഏട്ടാ…ഞാൻ അമലാണ്. ഇപ്പോഴെങ്ങനുണ്ട്… സോറി… ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു… ഇന്നലെ ഞാനും ഓഫീസിൽ പോയില്ലായിരുന്നു. അതാ അറിയാൻ വൈകിയേ… പിന്നേ മിനിഞ്ഞാന്ന് ആ വെപ്രാളത്തിനിടക്ക് നമ്പർ വാങ്ങാനും മറന്നു. ഇന്ന് രഘു ഭായ് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ അറിയുന്നത്…പുള്ളിയാ ഇപ്പൊ നമ്പർ തന്നത്…”
” ആഹ്… അമലേ… കുഴപ്പൊന്നൂല്ലടാ… വയറൽ ഫീവർ ആയിരുന്നു. ക്ഷീണം കൂടിയപ്പോ ഒന്ന് വീണുപോയി. ഇപ്പൊ ഒരു കുഴപ്പോം ഇല്ല… ഞാൻ നാളെ മിക്കവാറും ഓഫീസിൽ വരും… അമ്മക്ക് ഇപ്പൊ എങ്ങനുണ്ട്… ”
” അമ്മയെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി… കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല. നാളേക്കഴിഞ്ഞു ഡിസ്ചാർജ് ആവമെന്ന് പറഞ്ഞു. ”
അങ്ങനേ ഓരോന്നൊക്കെ അവനോട് സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അല്ലി റൂമിലേക്ക് കയറി വന്നത്.
” ശെരിടാ… നാളെക്കാണാം… ”
എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് ബെഡിലേക്കിട്ടു.
” എന്താടി…!!”
മുറിയിലേക്ക് കയറിവന്ന അല്ലിയെനോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“മ്മ്ച്ചും…”
അവൾ ചുമല് കൂച്ചിക്കാണിച്ചു.
” ഞാനിന്നിവിടെയാ കിടക്കണേ… ”
എന്നുമ്പറഞ്ഞ് അവൾ ബെഡിലേക്ക് കയറി എന്നോട് ചേർന്ന് കിടന്നു.
” ഇത് പതിവില്ലാത്തതാണല്ലോ… പോയി അപ്പുറത്തെങ്ങാൻ കിടക്ക് ശവമേ… ”
അവളെ എന്നീന്ന് അടർത്തി മാറ്റാൻ ശ്രെമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ പോകില്ല എന്ന വാശിയിൽ ആയിരുന്നു അവൾ.
ഇത്രയും നേരം കൊണ്ട് താടക എന്റെയല്ല എന്ന സത്യം ഞാൻ ആക്സപ്റ്റ് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് കിടന്ന ഞാൻ ഇടക്കെപ്പഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി. എന്നെ പറ്റിപ്പിടിച്ച് അല്ലിയും.
പിറ്റേന്ന് അല്ലിയാണ് എന്നെ വിളിച്ചുണർത്തുന്നത്. കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പെണ്ണിന്റെ.
” ഡാ ഏട്ടാ…നീയിന്നോഫിസിൽ പോണില്ലേ… കുറച്ചുമുന്നേ ജിൻസിയേച്ചി വന്ന് നിന്നോട് വെയിറ്റെയ്യാൻ പറയാൻ പറഞ്ഞു. പുള്ളിക്കാരി ഡ്രോപ്പെയ്യാന്ന്… ”
അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ആക്കിയ ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. ഇവളിത് എന്ത് ഭാവിച്ചാണാവോ.
അതിനൊന്ന് കനപ്പിച്ച് മൂളി ഞാൻ എണീറ്റു ഫ്രഷ് ആവാൻ കേറി.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ ഹാളിൽ ജിൻസിയുടെ സംസാരം കേൾക്കാമായിരുന്നു. കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് അവൾ അമ്മയെ കയ്യിലെടുത്തിട്ടുണ്ട്. അമ്മ അങ്ങനെ ഒന്നും വീഴാത്തതാണ് ഇപ്പൊ എന്ത് പറ്റിയാവോ. എന്തായാലും ജിൻസിയേം അമ്മുവിനേം അമ്മക്ക് നല്ലോണം പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്
എന്നെക്കണ്ടതും അമ്മ സംസാരം നിർത്തി എനിക്ക് കഴിക്കാനെടുത്തുവച്ചു. അതും കഴിച്ച് അമ്മക്ക് ഒരു ഉമ്മയും കൊടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ജിൻസി എന്നെത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
” എഹേം….”
അല്ലിയോന്ന് മുരടനക്കിയപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരിയൊന്ന് ഞെട്ടി. മുഖത്തേക്കിരച്ചുകയറിയ നാണത്താൽ കുനിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ജിൻസിയിറങ്ങിനടന്നു.
അവൾക്ക് പിന്നാലെ ഞാനും.
കറിലിരുന്ന് ഓരോന്നൊക്കെ സംസാരിച്ച് ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു. എന്നെ ഓഫീസിനു മുന്നിൽ ഇറക്കി യാത്ര പറഞ്ഞ് ജിൻസി പോകുന്നത് ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ ഞാൻ നോക്കിനിന്നു.
കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ ടെൻഷനോടെയാണ് ഓഫിസിലേക്ക് കയറിയിരുന്നതെങ്കിൽ ഇന്ന് അങ്ങനെയൊരു ചിന്തയും എന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയില്ല. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവരെയൊക്കെ വിഷ് ചെയ്തു. അവരൊക്കെ രോഗവിവരങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു. ഇവരൊക്കെ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു എന്നൊരു ചിന്ത വന്നുവെങ്കിലും അതാലോചിച്ചു തലപുണ്ണാക്കാൻ നിക്കാതെ ഞാൻ എന്റെ കാബിനിലേക്ക് ചെന്നു.
രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് കുറെയേറെ ഫയലുകൾ എന്റെ ടേബിളിൽ വന്ന് കിടപ്പുണ്ട്. ഞാനത് നോക്കുന്നതിൽ മുഴുകി.
സമയം പോയത് അറിഞ്ഞേയില്ല. ടീ ബ്രേക്കിന്റെ സമയത്ത് അമൽ വന്ന് വിളിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ സമയത്തെപ്പറ്റി ബോധവാനാകുന്നത്.
അമലിനോട് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് ഞാൻ കാന്റീനിലേക്ക് ചെന്നു. ഓരോ കോഫിയും സാൻവിച്ചും വാങ്ങി ഞങ്ങൾ ഒരു ടേബിളിൽ ഇരുന്നു. സംസാരത്തിനിടെ താടക ഇന്ന് വന്നിട്ടില്ലാന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കി. അതേതായാലും നന്നായി എന്ന ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ. ഓഫീസിൽ വന്നാ അവളെന്റെ മെക്കിട്ട് കേറും. ഇപ്പഴത്തെയവസ്ഥയിൽ ഞാനും തിരിച്ച് കൊടുക്കും. എന്തിനാ വെറുതേ ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ.
പ്രേത്യേകിച്ച് ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ അന്നത്തെ ദിവസം കടന്നുപോയി. പെന്റിങ് ഉള്ളതടക്കം നല്ല ജോലിയുണ്ടായിരുന്നു. പനിവന്ന് പോയതിന്റെ തളർച്ച കൂടിയായപ്പോഴേക്കും എന്റെ അടപ്പ് തെറിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. വീട്ടിലെത്തി ഒന്ന് കിടന്നാൽ മതി എന്ന് മാത്രമേ അപ്പൊഴെന്റെ മനസിലൂടെ കടന്ന് പോയുള്ളു.
അമലായിരുന്നു എന്നെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്തത്. ക്ഷീണം തോന്നിയതിനാൽ അവൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ എതിരൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. എന്നെ ഫ്ലാറ്റിനുമുന്നിൽ ഇറക്കി പോകാൻ തുടങ്ങിയ അവനോട് കേറീട്ട് പോകാം എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഫ്രഷ് ആയി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോണം എന്നായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി. ഞാൻ പിന്നേ നിർബന്ധിച്ചില്ല.
ലിഫ്റ്റിൽ കയറി നാലാമത്തെ ഫ്ലോറിൽ ഇറങ്ങി ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്ത തലവേദനയും കൂടെ തുടങ്ങിയിടുന്നു.
അമ്മയായിരുന്നു വാതിൽ തുറന്നത്. എന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അമ്മയുടെ മുഖത്തെ ചിരിക്കൊരു മങ്ങലുണ്ടായി.
” എന്താടാ വയ്യേനിനക്ക്… ”
എന്റെ നെറ്റിയിൽ കൈചേർത്ത് അമ്മ എന്നോട് തിരക്കി.
” ഒന്നുല്ലമ്മാ… ചെറിയൊരു തലവേദന… ഇന്ന് കുറച്ചധികം ജോലിയുണ്ടായിരുന്നു… ”
അമ്മ ചോദിച്ചതിനുള്ള മറുപടി കൊടുത്ത് അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് വലിച്ചുവിട്ട് ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറി.
” നിനക്കെന്നാ ചായയെടുക്കട്ടെ മോനു.. ”
അമ്മക്ക് വാത്സല്യം കൂടുമ്പോ മാത്രമാണ് മോനു എന്നും അല്ലിയെ മോളു എന്നുമൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്. അത് എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരിയായി പടർന്നു.
“ഇപ്പൊവേണ്ടമ്മേ…. ഞാനൊന്ന് കിടക്കട്ടെ…!”
അതും പറഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ സോഫയിലിരുന്ന് ചിപ്സിനോട് പോരാടുന്ന അല്ലിയൊന്നെന്നെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി.
ഞാൻ റൂമിൽ കയറി കുളിക്കാൻ പോലും നിൽക്കാതെ ബെഡ്ഡിലേക്ക് വീണു. ക്ഷീണം കാരണം ഭാരമേറിയ കൺപോളകൾ താനേ അടഞ്ഞു പിന്നേ സ്വസ്തമായ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഞാൻ യാത്രയായി.
വയ്യ എന്ന് മനസിലായതിനാൽ അല്ലിയുമെന്നേ ശല്യം ചെയ്യാൻ വന്നില്ല.
രാത്രി ഏറെ വൈകി എന്റെ മുടിയിഴയിലൂടെ തഴുകിനീങ്ങിയ ഒരു കയ്യുടെ ചലനമാണെന്നെ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നുണർത്തിയത്. കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അമ്മ ബെഡിൽ ഓരം ചേർന്ന് ഇരിക്കുകയാണ്. ഹാളിൽ നിന്ന് അല്ലിയുടെയും ജിൻസിയുടെയും സംസാരം കേൾക്കാമായിരുന്നു.
” എന്തുറക്കാടാ ചെക്കാ…. സമയമെത്രാ ആയീന്നാ..! വന്നേ എണീറ്റ് കഴിക്കാൻ നോക്ക് ”
” അമ്മയെന്നെ തഴുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
” ഇത്തിരികൂടെ അമ്മേ… ”
എന്നും പറഞ്ഞ് ഞാനമ്മയുടെ മടിയിലേക്ക് കേറിക്കിടന്നു.
അമ്മയുടെ മടിയിലിതുപോലെ കിടന്നിട്ട് കുറെയേറെ കാലമായിരിക്കുന്നു. അതോർത്തിട്ടാണോ എന്നറിയില്ല അമ്മയുടെ കണ്ണിലൊരു നീർത്തിളക്കം.
” തലവേദന മാറിയോ കണ്ണാ…! ”
എന്റെ നെറ്റിയിൽ വാത്സല്യം തുളുമ്പിനിന്ന ചുടുചുമ്പനം ചാർത്തി അമ്മ സ്നേഹത്തിന്റെ കേട്ടഴിച്ചുവിട്ടു.
” മ്മ്… ”
അതിനൊന്ന് മൂളി ഞാനമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
എന്നെ തഴുകിയിരുന്ന കൈകളുടെ വാത്സല്യത്തിൽ ലയിച്ച് കിടന്ന എന്നെ അലോസരപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അല്ലിയും ജിൻസിയും അങ്ങോട്ടേക്ക് കയറി വന്നു.
” എത്ര വയസായി… നോക്യേ ഒരമ്മക്കുഞ്ഞി… ”
ജിൻസിയെന്നെ കളിയാക്കാനെന്നോണം പറഞ്ഞു.
” എത്ര പ്രായമായാലും ഇതെന്റെ അമ്മ അല്ലാണ്ടാവില്ലല്ലോ…. അമ്മക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹവും അവിടെത്തന്നെ കാണും… ഞങ്ങളിങ്ങനെ ഇടക്ക് സ്നേഹിക്കേം ചെയ്യും… അസൂയപ്പെട്ടിട്ട് കാര്യൊന്നുല്ല മോളേ… ”
ഞാനൊരു ചിരിയോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു.
എന്റെ മറുപടികേട്ടവളുടെ മുഖം ഒന്ന് മങ്ങി. അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും സെപ്പറേറ്റഡ് ആണ്. അവളുടെ ചെറുപ്പം മുതലേ രണ്ടുപേരും എന്നും വഴക്കായിരുന്നു. അതിനിടയിൽ അമ്മയുടെയോ അച്ഛന്റെയോ സ്നേഹം അനുഭവിക്കാൻ അവൾക്കവസരം കിട്ടിയില്ല. അവരോട് അവൾക്ക് വലിയ അറ്റാച്ച്മെന്റ്റ് ഇല്ലതാനും.
ഞാനും ഒരുനിമിഷം വല്ലാതായി. പക്ഷേ ഇന്ന് അവൾക്കൊരു അമ്മയുണ്ട്. അതേ എന്റെ അമ്മ തന്നെ… അമ്മ എന്നോട് പറയുകേം ചെയ്തിരുന്നു തനിക്കിനി നാല് മക്കളാണെന്ന്. അമ്മുവിനെയും അമ്മ സ്വന്തം മോളെപ്പോലെയാണ് കാണുന്നത്.
” ഒന്ന് വരുന്നുണ്ടോ എല്ലാം… മനുഷ്യനിവിടെ വിശന്നു ചാവാറായി…!”
അന്തരീക്ഷമൊന്ന് തണുപ്പിക്കാൻ വായിൽ വന്നതും വിളിച്ച് പറഞ്ഞ് ചാടിയെണീറ്റതും അമ്മയുടെ കയ്യീന്ന് തലക്കിട്ടൊരു കൊട്ട് കിട്ടി. അതോടൊപ്പം കണ്ണുരുട്ടിയുള്ള നോട്ടോം.
വേറൊന്നുവല്ല കുറച്ച് മുന്നേ കഴിക്കാൻ വിളിച്ചപ്പോ ഞാൻ തന്നെയാണല്ലോ പിന്നേ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞത്.
എന്തായാലും അത് കണ്ടെല്ലാരും ചിരിച്ചു. എനിക്ക് വേണ്ടിയിരുന്നതും അത് തന്നെയാണല്ലോ..
അച്ഛൻ വല്യച്ഛന്റെ അടുത്തായിരുന്നു. മിക്കവാറും വെള്ളമടിപ്പാർട്ടി ആവും. അങ്ങനാണേൽ പുള്ളിയെ ഇന്നിനി നോക്കണ്ട.
ഞങ്ങൾ നാലുപേരും ഇരുന്ന് കഴിച്ചു. ഇടയ്ക്കിടെ അല്ലിയൊപ്പിക്കുന്ന കുസൃതികൾക്കുള്ളത് അപ്പപ്പോ അമ്മയുടെ കയ്യിൽനിന്നും കിട്ടിബോദിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ കഴിച്ചെണീറ്റു.
പിറ്റേന്ന് മുതൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് ഒരുപിടിയുമില്ല. ദിവസങ്ങൾ ഓടിമറയുകയായിരുന്നു. ഇത്രയും ദിവസം താടക അവധിയിൽ ആയിരുന്നു. അവളില്ലാത്തപ്പോൾ അവളുടെ ജോലി കൂടി എന്റേതാണ്. അവൾ എന്നെ അറിയിക്കേണ്ടതായിരുന്നു ലീവ് ആണെന്ന്. അതിനായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷെ അന്ന് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വന്നത്. അന്ന് ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയല്ലോ. എന്നെ ഇൻഫോം ചെയ്തുകാണും എന്നോർത്ത് ഓഫീസിലെ ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞുമില്ല. ഞാനൊട്ട് ചോദിക്കാൻ പോയുമില്ല.
ഒരാഴ്ച കടന്ന് പോയത് അറിഞ്ഞില്ല. ശനിയാഴ്ച ഉച്ചവരെ ഓഫീസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ശെരിക്കും ശനി ലീവ് ആണ്. പക്ഷേ മാനേജർ ശനിയാഴ്ച ഉച്ചവരെ ഓഫീസിൽ വേണം. താടക ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് അത് എന്റെ തലയിലാണല്ലോ.
ഓഫീസിൽനിന്നിറങ്ങി ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിന്റെ തിരക്കിലൂടെ ഇഴഞ്ഞ് ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയപ്പോഴേക്കും ഒരു സമയമായി.
ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കേറുമ്പഴേ കണ്ടു എന്തോ ചർച്ചയിലായിരുന്ന മാതാപിതാക്കളെ…
എന്ത് പറ്റിയോ എന്തോ… അമ്മേടെ മുഖം ഒരുകൊട്ടയുണ്ട്.
എന്നെയൊന്ന് നോക്കുന്നൂടിയില്ല. ഞാൻ അല്ലിയെ ഒന്ന് നോക്കി. പെണ്ണ് ഒന്നും മിണ്ടാണ്ട് അടങ്ങി ഇരിക്കണുണ്ട്.
” എടാ നിനക്കെന്നെയിന്ന് കല്യാണത്തിന് കൊണ്ടോവാൻ പറ്റുവോ… ”
അവരേം നോക്കി സോഫയിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചതെ അമ്മയെന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
” അതിനിന്നല്ലല്ലോ നാളെയല്ലേ കല്യാണം..! ”
ഞാൻ സംശയത്തോടെ അമ്മയെ നോക്കി.
അപ്പൊ അതാണ് കാര്യം. ഇന്ന് അച്ഛൻ വരുന്നില്ലാന്ന് പറഞ്ഞുകാണും.
” എന്നാലും സന്ധ്യക്ക്‌ ഒന്നവിടെ കയറിയിറങ്ങാടാ…”
അമ്മ കൊഞ്ചുന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.
” എനിക്ക് വയ്യാമ്മേ… അച്ഛനെ കൂട്ടിക്കൂടെ… ”
” അങ്ങേര് വരൂല… നീയൊന്ന് വാ കണ്ണാ… നല്ല മോനല്ലേ… ”
ഹോ എന്താ പത…! പതയിൽ മുക്കിക്കൊല്ലാൻ ആണോ…
“അധികം പതപ്പിക്കണ്ട പോയേക്കാം… ഇനി അതിന് മുഖോം വീർപ്പിച്ച് ഇരിക്കേണ്ട…”
അമ്മയുടെ കവിള് വലിച്ച് വിട്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അതോടെ പുള്ളിക്കാരിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
അതിന്റെ പ്രതിഫലനമെന്നോണം കവിളിൽ ചുണ്ട് ചേർത്ത് ഒരു സ്നേഹപ്രകടനവും നടന്നു.
അമ്മയുടെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരിയുടെ മോളുടെ കല്യാണം ആണെന്നാണ് പറഞ്ഞത്. പോകാൻ വല്യ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിലും അമ്മ ഇടയും എന്ന ഒറ്റക്കാരണം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഇപ്പൊ ഇതിന് സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നത്.
അല്ലേലും അമ്മയുടെ ഒരാഗ്രഹത്തിനും ഞാനിന്നേവരെ എതിര് നിന്നിട്ടില്ല.
വൈകുന്നേരം കുളിച്ച് റെഡി ആയി ഞാനും അമ്മയും കല്യാണത്തിന് പോകാൻ തയ്യാറായി നിന്നു. അല്ലി വരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളോട് നാളെ വന്നാൽ മതിയെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു. അച്ഛൻ വല്യച്ഛന്റെ അടുത്തൊട്ട് പോയതിനാൽ അല്ലിയെ ജിൻസിയോടൊപ്പം അവളുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ ആക്കി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.
ബാംഗ്ലൂരിന്റെ തിരക്കിലൂടെ ഞങ്ങളുടെ കറുത്ത എന്റവർ പാഞ്ഞു. കുറച്ച് ദൂരമുണ്ട് കല്യാണവീട്ടിലേക്ക്. അമ്മക്ക് ബാംഗ്ലൂരിലെ വഴിയൊക്കെ കാണാപ്പാടമാണ്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് കുറേകാലം ഇവിടെ ആയിരുന്നു അച്ഛനും അമ്മേം. അച്ഛനും ഇവിടെ ബിസിനസ്‌ ആയിരുന്നു. അല്ലിയെ കാരിയിങ് ആയപ്പോ ആണ് ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത്.
അമ്മ പറഞ്ഞുതന്ന വഴിയിലൂടെ ഞാൻ കാർ പായിച്ചു. അവസാനം ഒരു വലിയ വീടിന് മുന്നിൽ അമ്മ കാർ നിർത്താൻ പറഞ്ഞു.
ബംഗ്ലാവ് പോലെ തോന്നിക്കുന്ന വലിയ ഒരു വീട്. മുഴുവൻ സ്ട്രിങ് ലൈറ്റിനാൽ അലങ്കരിച്ചിരുന്നു അവിടമാകെ. കുറേ ആളുകളുണ്ട് മുറ്റത്തൊക്കെ. അലങ്കാരമൊക്കെ കണ്ടിട്ട് എന്റെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി.
” അമ്മ ഇറങ്ങി അകത്തേക്ക് പൊയ്ക്കോ… ഞാൻ കാർ പാർക്ക് ചെയ്തിട്ട് വന്നേക്കാം…”
അമ്മയെ ഇറക്കി ഞാൻ കുറച്ചുമാറി കാർ ഒതുക്കിയിട്ടു.
അലങ്കാരങ്ങൾ നോക്കി നാടന്ന് പയ്യെ ഞാൻ വീടിന്റെ കോമ്പൗണ്ടിലേക്ക് കേറി.
അമ്മ വീട്ടിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ എന്നെയും നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാൻ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
എന്നാൽ ഒരുനിമിഷം എന്റെ കാലുകൾക്ക് വിലങ്ങുവീണു. ഒരടിപോലും വെക്കാനാവാതെ ഞാൻ അവിടെ തറഞ്ഞുനിന്നു.
ഒരു നീല ഗൗണിൽ ആഭരണങ്ങളൊക്കെ അണിഞ്ഞ് അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന അഭിരാമി. അവൾ അതീവ സുന്ദരി ആയിരിക്കുന്നു. ഇളം ചുവപ്പ് നിറമാർന്ന ചുണ്ടുകൾ നനവിൽ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വിടർത്തിയിട്ട അവളുടെ പനങ്കുല പോലുള്ള മുടിയിഴകൾ അവിടെ വച്ചിരുന്ന പെടസ്റ്റൽ ഫാനിന്റെ കാറ്റിൽ പാറിപറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ദേവസൗന്ദര്യത്തിൽ ഭ്രമിച്ചൊരുനിമിഷം ഞാൻ നിന്നുപോയി.
അവളുടെ കാപ്പിപ്പൊടിക്കണ്ണുകൾ എന്നിലേക്ക് വന്ന് പതിക്കുന്നത് ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ മനസിലാക്കി.
മനസിൽ ഒരു കുഞ്ഞുറുമ്പോളം മാത്രം അവശേഷിച്ചിരുന്ന പ്രതീക്ഷയും അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. അവൾ ഇനിയൊരിക്കലും എന്റെയാവില്ല. നാളെ അവളുടെ കല്യാണമാണ്.
മനസിലൂടെ കടന്നുപോയ ചിന്തകളെ ചവിട്ടി മെതിച്ച് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ അവൾക്ക് നേരെ നടന്നു.
അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ പുച്ഛഭാവം കണ്ട് ഒന്ന് ശങ്കിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ നടത്തം നിർത്തിയില്ല.
അവളുടെ അടുത്തെത്തി ഒരു ഹാപ്പി മാരീഡ് ലൈഫ് ആശംസ പറയാൻ വാ തുറന്നതും അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാനൊന്ന് നടുങ്ങി.
” കുറച്ചേലും ഉളുപ്പുണ്ടോടോ വിളിക്കാത്ത കല്യാണത്തിന് വരാൻ…! ”
അത്യാവശ്യം ശബ്ദമുയർത്തി തന്നെ ആയിരുന്നു അവൾ അത് ചോദിച്ചത്.
അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന അത്രയും പേരിലേക്കും അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ട പുച്ഛഭാവം വ്യാപിക്കുന്നത് ഞാൻ അമ്പരപ്പോടെ കണ്ടു.
ഇതിൽപ്പരം അപമാനം വേറെ കിട്ടാനില്ല. അമ്മയുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല…
ഞാൻ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി. അമ്മയുടെ മുഖം വിവർണമാണ്. അതൂടെ കണ്ടതും എന്നിലേക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചെത്തി.
അത് മനസിലാക്കിയതും അമ്മ വേഗം ഇറങ്ങിവന്ന് എന്റെ കയ്യിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു.
” മോനു വേണ്ടടാ…. നമ്മക്ക് പോവാ..”
അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആൾക്കൂട്ടത്തിന് നടുവിൽ അപമാനിതയായി ആ മുഖം കുനിഞ്ഞു. ഒരിക്കലും നിറയരുത് എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ അവൾ കാരണം നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ അവളെയൊന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി.
അവളുടെ മുഖത്തൊരു പകപ്പ് ആയിരുന്നു.അമ്മ എന്നെയും വലിച്ച് ആ ആൾക്കൂട്ടത്തിന് നടുവിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
” പവിത്രേ… ഡീ നിൽക്ക് പോവല്ലേ…!”
പുറകീന്ന് ഒരു സ്ത്രീ വിളിച്ചുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ പുറകെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതാവാം അമ്മയുടെ കൂട്ടുകാരി.
എന്നാൽ അമ്മ അതിന് ചെവികൊടുക്കാതെ നേരെ കാറിൽ കയറി ഇരുന്നു. ഒരു സംസാരത്തിന് താല്പര്യമില്ലാത്തോണ്ട് ഞാൻ അവരെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു.
അമ്മ കരയുകയായിരുന്നു.
” കണ്ണാ… സോറീട… ഞാൻകാരണം എന്റെ കുഞ്ഞ്… ”
അമ്മ ഇടക്ക് വിതുമ്പി.
” അമ്മ ഒന്ന് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കാണുണ്ടോ… അമ്മേന്ത് ചെയ്തിട്ട എന്നോട് സോറി പറയണേ… കല്യാണത്തിന് വരാൻ നിർബന്ധിച്ചത് കൊണ്ടോ… എന്തായാലും അമ്മ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല… അവളാണ് ഇതിനൊക്കെ കാരണം…! ”
ദേഷ്യം ഞാൻ ആക്സിലേറ്ററിൽ തീർക്കുകയായിരുന്നു. കാർ മൂന്നക്കത്തിലേക്ക് വെടിയുണ്ട പോലെ പാഞ്ഞുകേറിയത് കണ്ടതും അമ്മ പേടിച്ചു.
” കണ്ണാ…! പയ്യെപ്പോ… എനിക്ക് പേടിയാവാണു… ”
അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചു… പയ്യെ കാറിന്റെ വേഗം കുറഞ്ഞു.
കാറിനകത്തു തളം കെട്ടിണിന്ന മൗനത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് ഇടയ്ക്കടെ ഉയരുന്ന അമ്മയുടെ എങ്ങലടികൾ എന്റെയുള്ളിൽ അണഞ്ഞുതുടങ്ങിയ ദേഷ്യത്തെ വീണ്ടും ഊതി കത്തിക്കുന്നതുപോലെ ഉണർന്നെണീറ്റുകൊണ്ടിരുന്നു.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
40cookie-checkസുന്ദരി – 6