റിവേഴ്സ് ഗിയർ 4

“പോ…ചെക്കാ എനിക്ക് ക്ഷീണോന്നുമില്ല….എന്തേലും ഉടനെ വെച്ചുണ്ടാക്കണം…മൂന്നീസം പുറത്തൂന്ന് കഴിച്ചിട്ട് മതിയായി…ഇനി ഞാൻ വെച്ചുണ്ടാക്കണത് കഴിച്ചാ മതി നീയും…എങ്ങനെ ഇരുന്നതാ ചെക്കന്റെ കോലം കണ്ടില്ലേ….”

രാഹുലിനെ ചാരി ഇരുത്തി സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു പാർവതി പതം പറയാൻ തുടങ്ങി.

“ഓഹ് ഇനിയും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണീരൊഴുക്കണ്ട എന്റെ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ ഇനി ഏട്ടത്തി ഉണ്ടാക്കുന്നതെന്താണെലും കഴിച്ചോളാം….”

“ഹ്മ്മ്….ഇപ്പോഴും എന്നെ ചാക്കിലാക്കാൻ ഒക്കെ അറിയാം ചെക്കന്….”

അവന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു പാർവതി ചിരിച്ചു.
ദീപൻ അവരെ ആക്കി ഓഫീസിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിരുന്നു.

“ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് വന്നിട്ട് നിന്നെ കുളിപ്പിക്കാട്ടൊ….”

ഫോൺ എടുത്ത് അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത് കവിളിൽ തലോടി തിടുക്കപ്പെട്ട് പാർവതി പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഫോണിൽ അൽപനേരം കുത്തിയിരുന്ന് തോണ്ടി കളിച്ചപ്പോഴേക്കും പാർവതി എത്തി.
കയ്യിലും കാലിലും പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കെട്ടി ബാത്‌റൂമിൽ ഒരു കസേരയും വലിച്ചിട്ട് അവനെ താങ്ങി പിടിച്ചു അതിലിരുത്തി ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ കുളിപ്പിക്കുന്ന കണക്കെ പാർവതി അവളുടെ ദത്തു പുത്രനെ കുളിപ്പിച്ചു.
ഒരമ്മയുടെ വാത്സല്യം മാത്രം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന പാർവതിയുടെ സ്പര്ശനങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും ഒരുകാലത്തും രാഹുലിന് മറ്റൊരർത്ഥം തോന്നിയിരുന്നില്ല,….രാഹുലിന്റെ ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന മാതൃരൂപം അതെന്നും പാർവതി ആയിരുന്നു.

രാഹുലിനെ കുളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു കിടത്തി പാർവതിയും കുളിച്ചു,
വീട്ടിലെ തറവാടിയായ പെണ്ണിന്റെ അഴക് പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മുണ്ടും നേര്യതും ചുറ്റി, കാലങ്ങൾ അവളിൽ നിന്ന് എടുത്തുടച്ചുകളഞ്ഞ പ്രസന്നത തിരികെ മുഖത്തണിഞ് കുങ്കുമ പൊട്ടു തൊട്ട് പ്ലേറ്റിൽ ചോറും തോരനും, പപ്പടവുമായി വരുന്ന ഏട്ടത്തിയമ്മയെ അവനും കൺകുളിരേ കണ്ടു.

“ചിക്കനില്ലെ….”

തൊണ്ടക്കുഴിയിലും കവിളിലും നിറച്ച ചോറും വായിൽ വെച്ച് രാഹുൽ കഷ്ടപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു.
അടുത്ത ഉരുള ഉരുട്ടി അവനു നീട്ടാൻ നോക്കി ഇരുന്ന പാർവതിയുടെ മുഖത്ത് കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞു കൂടി.

“അയ്യട ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു വന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും ഇനി ചിക്കൻ കുത്തിക്കേറ്റാഞ്ഞിട്ട ചെക്കന്….ഇതങ്ങോട്ടു കഴിച്ചാൽ മതി….”

പാർവതി കെറുവോടെ പറഞ്ഞു.

“ഉയ്യോ ഞാൻ ഒരു സിനിമയിലെ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞേല്ലേ…ഏട്ടത്തി….”

“ഒരു ഡയലോഗുമില്ല…ദേ വാ തുറന്നേ….നിന്നെ ഊട്ടിയിട്ട് വേണം എനിക്ക് അടുത്ത പണി നോക്കാൻ….”

“പിന്നെ അങ്ങനെ ഇപ്പൊ പണി ഒന്നും ചെയ്യണ്ട….എപ്പോ നോക്കിയാലും പണി….ഒരു സമയം അടങ്ങി ഇരിക്കത്തില്ല…..”

“വെറുതെ ഒരിടത്തു ഇരുന്നാൽ ഞാൻ ഒരൊന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുമെടാ കുട്ടാ…അതിലും നല്ലതല്ലേ ഇങ്ങനെ ഓടി നടക്കണേ….”

മുഖത്ത് ചിരി നിറച്ചു ഉള്ളിൽ നോവടക്കി പാർവതി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടതോടെ രാഹുലും വല്ലാതെ ആയി….

“ദേ മതി ഇരുന്ന് ആലോചിച്ചത്…എന്നെ ഊട്ടാൻ വന്നതാണെ അത് മറന്നു പോവരുത്….
ആ…..!!!”

തന്റെ മുന്നിൽ കുഞ്ഞിനെ പോലെ വാ പൊളിച്ചു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലിനെ നോക്കി ചിരിയോടെ അടുത്ത ഉരുള അവൾ വായിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു.

അവർക്ക് പരസ്പരം ഉള്ള മരുന്ന് അവർ തന്നെ ആയിരുന്നു.

********************************
“സന്ധ്യയുടെ പാക്കിങ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ അനു….”

“ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുവാ ഏട്ടത്തി….”

“അങ്ങോട്ടേക്ക് എങ്ങനെയാ പോണേ….”

“ഞാനും ചേച്ചിയും കൂടെ ചേച്ചിയുടെ കാറിനു പോവാന്നാ കരുതിയിരിക്കണേ….തിരിച്ചു ബസിൽ പോരും…”

“നിഷ വരുന്നുണ്ടോ കൂടെ….”

“ഇല്ലേട്ടത്തി… നിഷേച്ചിക്ക് ഇന്ന് എന്തോ സർജറിയിൽ അസിസ്റ് ചെയ്യാൻ ഉള്ളതുകൊണ്ട് പോയി….”

“അപ്പോ നീയ് ഒറ്റയ്ക്ക് പോരണ്ടേ തിരിച്ചു ഇങ്ങോട്ടു….”

“അത് സാരൂല്ലാ ഏട്ടത്തി…ഞാൻ മാനേജ് ചെയ്തോളാം…”

“ഹ്മ്മ്…..പോകുന്ന വഴിക്ക് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഒന്ന് വായോ…സന്ധ്യയ്ക്ക് കൊടുത്തു വിടാൻ ഞാനും കരുതിയിട്ടുണ്ട് കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ…”

“വരാം ഏട്ടത്തി….ഞാൻ വെക്കട്ടെ…പായ്ക്ക് ചെയ്യാൻ ഉണ്ട്….”

“ശെരി മോളെ…വരുമ്പോ കാണാം…”

പാർവതി ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത നോവ് ഉടലെടുത്തു,…
വീണു പോയ നാൾ മുതൽ ഈ നിമിഷം വരെ തന്നെ താങ്ങി നിർത്തിയ ഒരു സ്നേഹസാഗരം ഇന്ന് തന്നെ വിട്ടു അകലേക്ക് പോകും പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
കാറ്റു പോലെ അവൾ തങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി ചെന്നു അവിടെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുടി മെടഞ്ഞു കെട്ടുകയായിരുന്ന സന്ധ്യയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അവൾ നിന്നു…
ബ്ലൗസിന് പുറത്തു നഗ്നമായ തോളിൽ നനവ് പടരുമ്പോൾ സന്ധ്യയുടെ കണ്ണുകളും ഈറനണിഞ്ഞു.

“എന്തുവാടി പെണ്ണെ…വെറുതെ ഇരുന്നു കരയാൻ നടക്കുവാ നീ….”

ഇടറിക്കൊണ്ടാണ് സന്ധ്യ പറഞ്ഞത്.
അനഘ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിന്നതെ ഉള്ളൂ.

“ഇങ്ങനെ കിടന്നു കരയല്ലേടി….ഞാൻ ഇന്ത്യ വിട്ടു പോവുന്നൊന്നുമില്ലല്ലോ….നാട്ടിലേക്കല്ലേ,”

അനഖയുടെ വിങ്ങൽ മാറ്റാൻ സന്ധ്യ ഓരോന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് പറയുമ്പോഴും സന്ധ്യയുടെ നെഞ്ചും നീറുകയായിരുന്നു.

“ഇങ്ങോട്ടു നോക്ക് പെണ്ണെ….
നീ ഇപ്പൊ പഴയ പോലെ ആഹ് തൊട്ടാവാടി ഒന്നുമല്ല, സ്വന്തമായി അധ്വാനിക്കുന്ന ഒരുത്തി അല്ലെ തന്റേടമുള്ള പെണ്ണ്….അപ്പൊ അതിന്റെ ഒരു തണ്ട് കാണിക്കണ്ടേ…”

“ഉം ഹും…..”

“ഇതിനെ ഞാൻ ഇനി എന്താ ചെയ്യാ….”

തന്റെ നെഞ്ചിൽ തലയും വെച്ച് കിടക്കുന്ന അനഖയെ ചിരിയോടെ നോക്കി സന്ധ്യ ചിരിച്ചു.

“എന്നിട്ട് ഈ പറേണ ആളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതോ….”

അനഘ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു ചോദിച്ചതും.
അബദ്ധം പിണഞ്ഞ പോലെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു സന്ധ്യ ഒരു വരണ്ട ചിരി ചിരിച്ചു.
“പോടീ പ്രാന്തി…”

അനഖയുടെ കവിളിൽ കുത്തി സന്ധ്യ തിരിഞ്ഞു.
ബാഗിലേക്ക് ഓരോന്ന് എടുത്തു വെക്കാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഇന്ന് തിരികെ പോരാൻ നിക്കണ്ടട്ടോ….വൈകില്ലേ….ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാ രാത്രി നിന്നെ ഞാൻ ധൈര്യത്തിൽ ബസിൽ വിടണെ….നാളെ രാവിലെ പോന്നാൽ മതി…”

“അതെങ്ങനെയാ ചേച്ചി നാളെ എനിക്ക് ടീം മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതല്ലേ….”

“എന്നാലും ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയാടി നിന്നെ വിടുന്നെ…”

“സാരമില്ല ചേച്ചീ….അതൊക്കെ നോക്കാന്നെ….
പിന്നെ ഏട്ടത്തി വിളിച്ചിരുന്നു,
പോവും വഴി അവിടെ കേറാൻ പറഞ്ഞു, കൊണ്ടോവാൻ എന്തോ എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു…”

“ആഹ് നിന്റെ ഏട്ടത്തിയല്ലേ പോയി കണ്ടേക്കാം…
പാർവതിയും നിഷയും ഇവിടെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു പോകാല്ലോ…”

സന്ധ്യ കള്ളചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അയ്യട….”

അനഘ കെറുവ് കാട്ടി ചിരിച്ചു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

********************************

“ഹെലോ ഏട്ടത്തി….ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തി…”

“ആഹ് എത്തിയോ,…എങ്കിൽ മേളിലേക്ക് വരണ്ട ഞങ്ങൾ താഴേക്ക് വരാം…”

പാർവതി ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ കാറിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

“ഏട്ടത്തി താഴേക്ക് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു….”

സന്ധ്യയോടവൾ പറഞ്ഞു.

“ദേ ഏട്ടത്തി….”

ഫ്ലാറ്റിന്റെ എൻട്രന്സിൽ നിന്നും വരുന്ന പാർവതിയെ കണ്ട അനഘ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങി അപ്പോഴാണ് പാർവതിയുടെ തോളിൽ താങ്ങി പതിയെ നടന്നു വരുന്ന രാഹുലിനെ അവൾ കണ്ടത് അതോടെ ആമയെപോലെ തല അകത്തേക്ക് വലിച്ച അനഘ വിരലുകൾ ഞൊടിച്ചു തന്റെ പിരിമുറുക്കം കുറയ്ക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.

“അനു….നിനക്ക് അവനെ കാണുമ്പോൾ ഉള്ള ചമ്മൽ ഇതുവരെ മാറിയില്ലേ….”

“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി,….അങ്ങേരെ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് അന്നത്തെ അടിയുടെ കാര്യം ഓർമ വരും…പിന്നെ എന്തോ പോലെയാ,…”

“അവനോടൊരു സോറി പറഞ്ഞാൽ തീരുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ, നിനക്ക് അതിനും ചമ്മൽ അല്ലെ പിന്നെ എങ്ങനെയാ….ഇപ്പൊ നീ ഒന്ന് ചെല്ല് ഇതിൽ തന്നെ ഇരുന്നാൽ അവരെന്ത് വിചാരിക്കും….”

“ചെല്ലാല്ലേ…???”

“ചെല്ലടി കഴുതേ…..”

ഉന്തി തള്ളി അനഖയെ പുറത്തിറക്കിയ സന്ധ്യ പാർവതിയെയും രാഹുലിനെയും നോക്കി,
സാരി ചുറ്റി ഐശ്വര്യത്തോടെ നടന്നു വരുന്ന പാർവതിക്കൊപ്പം ഷർട്ടും മുണ്ടും ഉടുത്‌ പതിയെ കാലു വലിച്ചു വലിച്ചു നടക്കുന്ന രാഹുലിനെ കണ്ട സന്ധ്യ ഒന്നമ്പരന്നു, മുഖത്ത് തേജസ്സ് നിറഞ്ഞു, എല്ലുകൾ മൂടി പഴയ രാഹുലിലേക്കുള്ള പ്രയാണം ആരംഭിച്ച പോലെ സന്ധ്യയ്ക്ക് തോന്നി.

“ഏട്ടത്തി എങ്ങോട്ടാ സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു….”

രാഹുലിന്റെ നേരെ നോക്കാൻ ചമ്മി, കടിച്ചു പിടിച്ചു പാർവതിയെ നോക്കിയാണ് അനഘ സംസാരിച്ചത്, എങ്കിലും രാഹുൽ കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“ആഹ് ഞങ്ങളും ഒരിടംവരെ പോവ്വുവാ….അല്ലെടാ ചെക്കാ….”
പാർവതി പറഞ്ഞതിന് ചിരിയോടെ രാഹുൽ തലയാട്ടി.

“എങ്ങോട്ടേക്കാന്ന് പറ ഏട്ടത്തി…”

“നിങ്ങളുടെ കൂടെ തന്നെ ആടി അനുകുട്ടി….അല്ലേൽ തിരികെ നീ ഒറ്റയ്ക്ക് പോരണ്ടേ,…..അത് വേണ്ട നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോരാം….”

പാർവതി പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഘ ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി.

“സത്യം…!!!”

“അല്ല കള്ളം….
സുരേട്ടാ ആഹ് ബാഗ് ഒക്കെ കാറിലെ ഡിക്കിയിലേക്ക് വെച്ചോളൂട്ടോ…”

കാറിന്റെ കീ കൊടുതുകൊണ്ട് ബാഗുമായി വന്ന ഡ്രൈവർ നോട് പാർവതി പറഞ്ഞു.

“സന്ധ്യ കാറിൽ ആയിരിക്കും അല്ലെ….ഞാൻ ഇവനെ കൊണ്ടോയി കാറിൽ ഇരുത്തിയിട്ടു വരാവേ….”

പാർവതി രാഹുലിനെയും താങ്ങിക്കൊണ്ട് കാറിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ അനഖയും പതിയെ കാറിലേക്ക് നീങ്ങി,

പാർവതി കാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നിന്നു സംസാരിക്കുന്നത് ഇപ്പുറം നിന്ന് രാഹുൽ കണ്ടു അല്പം കഴിഞ്ഞു തിരികെ വന്നു ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു,

“ഞങ്ങൾ പോയിട്ട് വരാം സുരേട്ട….ചിലപ്പോ തിരികെ വരുമ്പോൾ വൈകും ഏട്ടനെ ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളാം….”

ഡ്രൈവർക്ക് വഴിക്കുള്ള കാശ് നീട്ടി, പാർവതി ചിരിച്ചു.

“ആയിക്കോട്ടെ കുഞ്ഞേ…പോയിട്ട് വാ…”

മുന്നിൽ നീങ്ങി തുടങ്ങിയ സന്ധ്യയുടെ കാറിന്റെ ചുവടു പറ്റി പാർവതിയുടെ ബ്ലാക്ക് വോൾവോ ഒഴുകിയിറങ്ങി.

********************************

“പാർവതി….!!!”

“പറഞ്ഞോ സന്ധ്യേ…”

വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ നേരം പിടിച്ചു നിന്നിരുന്ന സന്ധ്യയും അനഖയുടെ കൂടെ കൂടി ഒരു റൗണ്ട് കരച്ചിൽ കഴിഞ്ഞു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, രാഹുലും നിധിനും ഇതെല്ലം ചിരിയോടെ നോക്കി ഒരു ഭാഗത്തു മാറി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.
“കാണുന്ന ബഹളം ഒക്കെ എന്നോടും അടുപ്പമുള്ളവരോടും ഒക്കെയെ….ഉള്ളൂ, അന്ന് കൂടെ കൂട്ടിയത് മുതൽ ഇവളെ ഇതുവരെ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാക്കിയിട്ടില്ല, ഇപ്പൊ…കുറച്ചു നാളത്തേക്കാണെങ്കിലും ഒന്ന് മാറി നിക്കുമ്പോ പറയാൻ എനിക്ക് ഇപ്പൊ നിഷയും താനും മാത്രേ ഉള്ളൂ,….ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് നോക്കിക്കോണേ…”

നിറഞ്ഞ കണ്ണും ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി നെഞ്ചിൽ തല പൂഴ്ത്തി കിടക്കുന്ന അനഖയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു സന്ധ്യ പറഞ്ഞതുകേട്ട പാർവതിയുടെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു വന്നു.

“ഇതുങ്ങൾ ഇത് കൊളമാക്കും….
സീരിയൽ ആക്കാതെ നീ രണ്ടിനെയും വിളിച്ചു വേഗം വിട്ടോ രാഹുലേ….”

നിധിൻ ഒന്നുച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ഒരു ചിരി വിടർന്നു.

പാർവതിയുടെ കയ്യിൽ കൊരുത്തുപിടിച്ചു അനഘ അവരോടു യാത്ര പറഞ്ഞു.
പാർവതി ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലും സൈഡ് സീറ്റിൽ അനഖയും ബാക്കിൽ രാഹുലും കയറി.
കാർ തിരികെ യാത്ര ആരംഭിച്ചു.
********************************

ഒരു ഫോൺ കാൾ ദൂരത്തിൽ എന്നും അനഖയ്ക്ക് സന്ധ്യയുടെ കരുതൽ ഉണ്ടായിരുന്നു,…
അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തുന്നതിൽ ഇതിനകം അവളുടെ ഏട്ടത്തി സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത പാർവതിയും വിരമിച്ചിരുന്നില്ല,
നിഷയ്ക്ക് നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി വരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ അനഖയുടെ രാത്രി രാഹുലിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പാർവ്വതിയോടൊപ്പമായി,…
രാഹുലിനെ ഫേസ് ചെയ്യാനുള്ള ചമ്മൽ ഒഴിച്ചാൽ അവൾ ഏറ്റവും സന്തോഷിച്ചിരുന്നതും ആഹ് രാത്രികൾ ആയിരുന്നു.

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നേരത്തായിരുന്നു നിഷയ്ക്ക് ഭർത്താവിനോടൊപ്പം ജർമനിയിലെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോലിക്ക് കയറാനുള്ള അവസരം വന്നത്,
ഒരു മാസത്തിനിടയിൽ അതിനു തീരുമാനം ആകും എന്നതോടെ അനഖയുടെ താമസം ഒരു ചോദ്യമായി മാറി….
മൂന്ന് മാസം വയറുള്ള സന്ധ്യ തിരികെ വരാൻ ആലോചിച്ചപ്പോഴാണ് അനഘ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറുന്നു എന്ന തീരുമാനം എടുത്തത്.

————————————-

“എന്താ ഏട്ടത്തി എന്നോട് പറയാനുള്ളെ, എന്തോ തലയിൽ കയറ്റി കുറച്ചു നേരമായല്ലോ ചുറ്റുന്നു…”

രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും പാർവതി വേഗം വന്നു സോഫയിൽ അവനടുത്തു ഇരുന്നു.

“എടാ…നിഷ ജർമനിയിൽ പോവല്ലേ….അപ്പൊ അനു ഒറ്റയ്ക്കാവും, അവൾ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറിക്കോളം എന്നാ പറഞ്ഞെ….പക്ഷെ എനിക്കെന്തോ പോലെ…ഞാൻ കുറച്ചു മുന്നേ സന്ധ്യയെ വിളിച്ചിരുന്നു…അവളും ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെയാ ആലോചിച്ചേന്നു….”

“വളയാതെ നേരെ പറ എന്റെ ഏട്ടത്തി….”

“നമ്മുക്ക് അനൂനെ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടിയാലോ….ഇവിടെ എന്തായാലും ഇനിയും മുറിയുള്ളതല്ലേ….”

ഒന്ന് മടിച്ചാണ് പാർവതി പറഞ്ഞത്.

“ഏട്ടത്തിക്ക് എന്താണ് ശെരി എന്ന് തോന്നുന്നത് അത് ചെയ്തൂടെ…അതിൽ ഏട്ടത്തിക്ക് ഇപ്പോഴും എന്റെ അനുവാദം വേണോ…”

ഉമ്മാ….!!

രാഹുലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്ത പാർവതി ഫോണും എടുത്തുകൊണ്ട് ഓടി.

അപ്പുറത്തു നിന്ന് സന്ധ്യയെയും അനഖയെയും വിളിക്കുന്ന പാർവതിയെ കേട്ടുകൊണ്ട് രാഹുൽ ഹാളിൽ ഇരുന്നു.

ജർമനിക്ക് പോവും മുന്നേ നിഷ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നു അവളെ യാത്രയാക്കി വീടൊഴിഞ്ഞ അന്ന് തന്നെ അനഖയെ പാർവതി ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കൂട്ടി.
തന്നാലാവും വിധം അനഘ പറഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും പാർവതിയുടെയും സന്ധ്യയുടെയും വാശിക്ക് മുന്നിൽ തോറ്റു കൊടുക്കാനെ അവസാനം അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.
“അനു….ആഹ് മുറി എടുത്തോളൂട്ടോ….”

ഹാളിനു ചേർന്നുള്ള ഇടതുവശത്തെ മുറി കാട്ടിക്കൊണ്ട് പാർവതി പറഞ്ഞു.

“ഓക്കേ ഏട്ടത്തി….”

ആരെയൊക്കെയോ പരതി കൊണ്ടിരുന്ന തന്റെ കണ്ണുകളെ പിടിച്ചു കെട്ടി പാർവതിയോടൊപ്പം തന്റെ മുറിയിലേക്ക് അനഘ കടന്നു.

“ഈ മുറി പോരെ…നീ വരുമ്പോ നിക്കാറുള്ള മുറി തന്നെ കൊടുത്താൽ മതീന്ന് രാഹുൽ പറഞ്ഞു….”

“ഇതൊക്കെ ധാരാളം അല്ലെ ഏട്ടത്തി….”

പാർവതിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അനഘ കൊഞ്ചി.

“എന്നാൽ ഉടുപ്പ് മാറ്റിയിട്ട് വായോ…അടുക്കളയിൽ എന്റെ കൂടെ കൂടാല്ലോ….”

“അയ്യട വന്നപ്പോ തന്നെ അടുക്കളപണി ഏല്പിച്ചു തരുവാ….”

“പോടീ കാന്താരി എല്ലാം കാലാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് കൂടെ നിന്ന് വർത്താനം പറയാനാ…”

കുറുമ്പ് കുത്തി പാർവതി ചിണുങ്ങി.

“ഓഹ് മുഖം ചുവക്കുമ്പോൾ ഏട്ടത്തിയെ കാണാനാ ഒടുക്കത്തെ ഭംഗി….
അല്ല ഏട്ടത്തിയുടെ അടുക്കളയിൽ സ്ഥിരം കൂടാറുള്ള ആളെന്ത്യെ… എപ്പോഴും പറയൂല്ലോ വാലേതൂങ്ങിയുടെ കാര്യം…..”

“അമ്പടി പെണ്ണെ….ദേ എന്റെ ചെക്കനെ കുറ്റം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….എന്റെ കയ്യീന്നു മേടിക്കും നീ…”

അനഖയുടെ കയ്യിൽ നുള്ളി പാർവതി കെറുവിച്ചു.

“ഏട്ടൻ ഇന്നവനെ ഓഫീസിൽ കൊണ്ട് പോയി….കുറെ നാളായില്ലേ, ഒന്ന് എല്ലാം നേരെ ആക്കാൻ പതിയെ തുടക്കം തൊട്ടു കൊടുക്കാൻ കൊണ്ടോയി….പാവം ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ആവണത്….”

“അയ്യോ…തുടങ്ങി എന്റെ ഏട്ടത്തിയുടെ സെന്റി…ദേ ഒന്ന് ഡ്രെസ് മാറേണ്ട താമസം ഫുൾ ഇരുന്നു കേട്ടോളാം പോരെ…”

പാർവതിയുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ചിട്ട് അനഘ പറഞ്ഞതുകേട്ട പാർവ്വതി ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി.

രാത്രി വൈകിയാണ് ദീപനും രാഹുലും എത്തിയത്.

“ഏട്ടാ….അവൻ ഇന്ന് തുടങ്ങിയതല്ലേ ഉള്ളൂ…അപ്പൊ തന്നെ ഇത്രേം നേരം ഒക്കെ ഇരുത്തണോ…”

കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോഴും മുഖം കയറ്റി ഇരുന്ന പാർവതിയെ നോക്കി ദീപൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അത്രയും നേരത്തെ സങ്കടം പാർവതി പറഞ്ഞു.
“എന്റെ പാറു…ഇവനെ നീ ഇപ്പോഴും ഇങ്ങനെ വാലേകെട്ടി ഇടല്ലേ….”

“പിന്നെ ഞാൻ വാലേകെട്ടി ഇട്ടിട്ടൊന്നും ഇല്ല അവനു വേണ്ട ഫ്രീഡം ഒക്കെ ഉണ്ട് ഇല്ലെടാ….”

വന്നത് മുതൽ മൗന വൃതം എടുത്ത പോലെ ഇരുന്നിരുന്ന രാഹുൽ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി പിന്നെ തലയാട്ടി.

അത് കണ്ട അനഖയും ഞെട്ടിവന്ന ചിരി കൗശലപൂർവ്വം ഒളിപ്പിച്ചു.

ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.
അനഘ ആഹ് കുടുംബത്തിലെ ഒരാളായി പതിയെ മാറി പാർവതിയും ദീപനും അങ്ങനെ മാറ്റി എടുത്തു എന്ന് പറയുന്നതാവും ശെരി.
രാഹുലിനു അനഖയോടും അനഖയ്ക്ക് രാഹുലിനോടും ഉള്ള ചമ്മൽ മാത്രം നിലനിന്നു പോന്നു…
അറിയാമായിരുന്നിട്ടും അത് അവർ തന്നെ തീർക്കട്ടെ എന്നുള്ള മനസ്സായിരുന്നു പാർവതിക്ക്.

“ആഹ് കേസ് എന്തായി ഏട്ടത്തി….”

“ഏതു കേസ്….!!”

ബാൽക്കണിയിൽ വൈകിട്ടത്തെ കോഫി കഴിക്കുന്ന സമയം അനഘ ചോദിച്ചു.

“അന്ന് തല്ലിയില്ലേ ആഹ് കേസ്…”

“ഓഹ് അതോ അതൊക്കെ പോയി…അവനു ആരേം ഓര്മ ഇല്ലെന്നു….പിന്നെ ഒരാളെ ഓര്മ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു,…”

കുലുങ്ങി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പാർവതി പറയുന്നത് കേട്ട അനഖയ്ക്ക് എന്തോ കൊളുത്തി, മുഖം കൂർപ്പിച്ചു പാർവതിയെ അനഘ നോക്കി, പുറത്തു കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചത് കേട്ട പാർവതി ചിരിയടക്കി അനഖയുടെ കവിളിൽ കുത്തിയിട്ട് എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.

അന്ന് അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോഴും അനഖയുടെ കണ്ണുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ പാളി രാഹുലിന് നേരെ വീണു കൊണ്ടിരുന്നു.
അന്നത്തെ രാത്രി ഉറക്കം മിഴികളെ തഴുകുമ്പോൾ അനഘ ചില കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.

————————————-

“ഹെലോ…….”

“ഹെലോ……”

ഒട്ടൊരു നിശ്ശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷമാണ് മറുപടി വന്നത്.

“ഹെലോ…അനഘ,…അനഘ അല്ലെ….”

“ഹ്മ്മ്…..”

“എന്താ വിളിച്ചെ….”

“അത്….ഇന്നത്തെ വർക് കഴിഞ്ഞോ….”

“ഉവ്വ്…ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണ്…”

“ഞാൻ….ഞാൻ താഴെ ഉണ്ട്….താഴെ വരുവോ….”

“ശെരി ദാ വരുന്നു….”

രാഹുൽ ഫോൺ വെച്ചതും അനഘ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്തു.
ഫോൺ കണക്ട് ആയ നിമിഷം അതുവരെ പിടിച്ചു വച്ചിരുന്ന ധൈര്യമെല്ലാം അവൾക്ക് ചോർന്നു പോയിരുന്നു, പിന്നെ ഒരു ഓളത്തിൽ രാഹുലിനോട് താഴെ വരാൻ പറയുന്നത് വരെ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പ് കുറഞ്ഞിരുന്നില്ല.

ടക്…ടക്…ടക്…!!!!

ഗ്ലാസിൽ തട്ട് കേട്ടപ്പോഴാണ് അനഘ ഞെട്ടിയത്.
രാഹുലിനെ കണ്ടതും അവൾ ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു.
അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഒന്നമ്പരന്നെങ്കിലും ചിരിയോടെ രാഹുൽ അകത്തു കയറി,
അതോടെ അനഘ കാർ എടുത്തു.

പോകും വഴി രണ്ടുപേർക്കും സംസാരിക്കാൻ വല്ലാത്ത തടസ്സം ആയിരുന്നു.

ബീച്ച് സൈഡിലെ കോഫി ഷോപ്പിലെ പാർക്കിങ്ങിൽ പാർക്ക് ചെയ്ത ശേഷം, അവർ ഷോപ്പിലെ കടലിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഒരു ടേബിളിൽ ഇരുന്നു.

മൂകത അൽപനേരം അവർക്കിടയിൽ തളം കെട്ടി നിന്നു.

“ഡോ….എന്നെ ഓഫീസിൽ നിന്നിറക്കി ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നിരുത്തി താൻ സ്വപ്നം കാണുവാ….”

അനഖയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രാഹുൽ ചോദിച്ചു.

“ഐം സോറി….അന്ന്,…ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഒരു ദേഷ്യത്തിൽ,…തല്ലി പോയതാ… എന്നോട് ക്ഷെമിക്കണം….”

കണ്ണ് നിറച്ചു തന്റെ മുന്നിൽ ഇരുന്ന് സോറി പറയുന്ന അനഖയെ കണ്ടതും രാഹുൽ വല്ലാതെ ആയി.
ഒന്ന് ഞെട്ടിപോയ രാഹുൽ ഉടനെ അനഖയുടെ ബെഞ്ചിലേക്ക് ഇരുന്നു.

“അയ്യേ താൻ ഇതൊക്കെ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുവാണോ…താൻ ആഹ് കണ്ണ് തുടച്ചേ….”

അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു രാഹുൽ പറഞ്ഞു.

“അന്നത്തെ ദിവസം കഴിഞ്ഞു അതാലോചിക്കുമ്പോ എല്ലാം നെഞ്ചിൽ എന്തോ പോലെയാ…ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഉറക്കം പോലും കിട്ടില്ല…”

മൂക്ക് പിഴിഞ്ഞ് പതിയെ ഏങ്ങിക്കൊണ്ട് അനഘ ചെറുതായി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എടൊ…അതൊക്കെ ഞാൻ അന്നേ മറന്നു പോയി…ഞാൻ പോലും ഓർക്കാത്ത കാര്യം താൻ ഇപ്പോഴും ഓർത്തു നടക്കുവാണോ….എന്നിട്ട് അതും പറഞ്ഞിരുന്നു കരയുന്നോ….
ബെസ്റ്റ് ഈ തൊട്ടാവാടിയെ ആണോ ഞാൻ കണ്ടു പഠിക്കണം എന്ന് ഏട്ടത്തി നാഴികയ്ക്ക് നാൽപതു വട്ടം പറയുന്നേ…”

ഒന്ന് മടിച്ചിട്ടാണ് രാഹുൽ അവളുടെ തോളിൽ കയ്യിട്ടു പയ്യെ തട്ടി ഒന്ന് കുടഞ്ഞത്.
അത് കാത്തിരുന്ന പോലെ അവൾ അവന്റെ തോളിൽ ചാരി.

“ഡോ ഞാൻ അനുഭവിച്ചത് വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ താൻ തന്ന ആഹ് തല്ല് ഒക്കെ ഒരു തമാശ അല്ലെടോ….”

അനഘ കണ്ണുയർത്തി അവനെ നോക്കി.

“ഓഹ് നമ്മൾ രണ്ടും തുല്യദുഃഖിതർ ആണല്ലോ അല്ലെ…”

ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ നുള്ളി.

ഓർഡർ ചെയ്ത കോഫീ ആവിപറത്തി കാറ്റിൽ സുഗന്ധം പടർത്തി, കപ്പ് ഒഴിയുമ്പോഴേക്കും അവരുടെ
സംസാരം ഒത്തിരി ദൂരം പിന്നിട്ടിരുന്നു.
വേദനകളും സ്ട്രഗ്ഗിളും കടന്നു മനസ്സിന്റെ ഓരോ ആഗ്രഹങ്ങളും പുറത്തേക്ക് കടന്നു അവരുടെ മനസ്സുകൾ വാചാലമായി.

“ഡോ നമ്മുക്കിറങ്ങാം….വിളി വന്നു തുടങ്ങി.”

ഫോണിലെ ഡിസ്‌പ്ലേയിൽ ഏട്ടത്തി എന്ന് കാട്ടി മിന്നി തിളങ്ങുന്നത് കണ്ട രാഹുൽ അനഖയോട് ചോദിച്ചു.

“ഹ്മ്മ് എന്നേം വിളിച്ചിരുന്നു…മിക്കവാറും ഇന്ന് രണ്ടു പേർക്കും വയറു നിറച്ചു കിട്ടാനുള്ള വഴി ഉണ്ട്….ഹി ഹി ഹി….”

കോഫീ ഷോപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അവർ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളെ പോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു.

————————————-

“ഡോ… കട്ടക്ക് കൂടെ നിന്നോള്ണം…”

കൈ കൊണ്ടൊരു തമ്പ്സ് അപ്പ് ആയിരുന്നു ഡോറിനു മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മറുപടി.

“ദേ…ഏട്ടാ…രണ്ടും ഒളിച്ചോടിയിട്ടൊന്നും ഇല്ലാട്ടോ….”

വാതിൽ തുറന്നതും പാർവതിയുടെ കളിയാക്കൽ കേട്ടാണ് അവർ അകത്തു കയറിയത്.

“പാറൂ…..”

ദീപന്റെ നീട്ടിയുള്ള വിളി കേട്ടതും പാർവതി രാഹുലിന്റെ വയറിൽ പിച്ചി അനഖയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു ചുറ്റി വലിച്ചുകൊണ്ട് പോയി.

രാത്രി അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോഴും പാർവതി തമ്മിൽ മിണ്ടാത്തവരുടെ പുതിയ സൗഹൃദത്തിന്റെ കാര്യം വാ തോരാതെ പറയുമ്പോൾ, കണ്ണിറുക്കിയും ചിരി കടിച്ചമർത്തിയും അവർ കഴിച്ചു തീർത്തു.

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ നേരം അവളുടെ ഗുഡ് നയ്‌റ് മെസ്സേജ് അവനെ തേടി വന്നു.

തിരികെ വിഷ് ചെയ്ത് സ്വപ്‌നങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നിദ്രയിലേക്ക് ഇരുവരും ഒഴുകിയിറങ്ങുമ്പോൾ മനസ്സ് തെളിഞ്ഞ വാനം പോലെ പ്രകാശിച്ചിരുന്നു.

പിന്നീടുള്ള നാളുകളിൽ അവർക്ക് തമ്മിൽ പറയാൻ ഒരുപാട് കഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
നേരത്തെ ഇറങ്ങുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ രാഹുലിനായി അനഖയുടെ കാർ ഓഫിസ് ബില്ഡിങ്ങിന് താഴെ കാത്തു കിടക്കുന്നത് പതിവ് കാഴ്ച്ചയായി.
വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ കടൽക്കാറ്റും കോഫിയും അവർക്ക് കൂട്ടിനെത്തി മിക്കപ്പോഴും പാർവതിയും അവരോടൊപ്പം ഉണ്ടാവും, ദീപൻ കൂടി വരുന്നതോടെ പുറത്തു നിന്ന് കഴിച്ചു ഒരുമിച്ചു തിരികെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക്, ഇതുപോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു അവരുടെ ദിനങ്ങൾ.

“ഡോ… ഞാൻ ഡ്രൈവ് ചെയ്യണോ….”

രാഹുൽ ചോദിച്ചു തീർന്നില്ല കീ അവനു നേരെ എറിഞ്ഞു അനഘ നേരെ സൈഡ് സീറ്റിൽ കയറി.

“ഓഹോ അപ്പോ ചോദിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നല്ലേ….”

“ഹി ഹി ഹി…”

അവൻ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴേക്കും ദീപന്റെയും പാർവതിയുടെയും കാർ അവർക്ക് മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോയിരുന്നു.

“ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും എന്താ കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി നോക്കാത്തെ….”
മുന്നിൽ നീങ്ങുന്ന അവരുടെ കാർ നോക്കിയാണ് അനഘ ചോദിച്ചത്.

“അവർക്ക് കുട്ടി ആയിട്ട് ഞാൻ ഇല്ലേ….”

“അയ്യട ബെസ്റ്റ് കുട്ടി….കാര്യം പറ….”

“താൻ ഇത് ഏട്ടത്തിയോട് ചോദിച്ചില്ലേ….”

“ങു ഹും….എന്തോ ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല….”

“എടൊ ഏട്ടത്തിയുടെ ഗര്ഭപാത്രത്തിന് ഒരു കുഞ്ഞിനെ താങ്ങാനുള്ള ശേഷി ഇല്ല…
…..ഏട്ടന് അതറിയാം പക്ഷെ ഏട്ടത്തിയെ വിഷമിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ഏട്ടനാണ് കൗണ്ട് കുറവെന്ന് ഏട്ടത്തിയോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.
പക്ഷെ തനിക്കാണ് കുഴപ്പം എന്ന് ഏട്ടത്തിക്കറിയാം ഏട്ടന്റെ താളത്തിന് തുള്ളി ഏട്ടത്തിയും അത് വിശ്വസിച്ചെന്ന പോലെ നടക്കുന്നു…
പക്ഷെ ആള് മെഡിസിൻ ഒക്കെ എടുക്കുന്നുണ്ടട്ടോ….എന്നേലും ഒരിക്കൽ ഏട്ടന്റെ കുഞ്ഞിനെ വയറ്റിൽ ചുമക്കുന്ന നിമിഷം ഏട്ടത്തി ഏട്ടനോട് അത് തുറന്നു പറയാൻ ഇരിക്കുവാ….”

ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ രാഹുൽ പറഞ്ഞതുകേട്ട അനഖയുടെ കണ്ണിൽ അവരോടുള്ള ആരാധന നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ ഏട്ടന് അറിയാം…”

“ഏട്ടത്തിയുടെ ഏറ്റവും ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ഞാൻ അല്ലെ….പിന്നെ മെഡിസിൻ വാങ്ങി കൊടുക്കുന്നതും ട്രീട്മെന്റിന് കൊണ്ട് പോവുന്നതും ഒക്കെ ഞാനാ…”

രാഹുലിനെ ചിരിയോടെ നോക്കി ഇരിക്കാനെ അനഖയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.
********************************

“എന്താടി പെണ്ണെ….വിളി തുടങ്ങിയപ്പോ മുതൽ പറയാൻ തുടങ്ങിയതാണല്ലോ, ഏട്ടത്തി രാഹുൽ ഏട്ടൻ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. അതും ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് രാഹുൽ പൊങ്ങി വരുന്നുണ്ടല്ലോ….എന്താണ് പാറുവിനോട് ഞാൻ സംസാരിക്കണോ….”

രാത്രി വീഡിയോ കാൾ ചെയ്യുമ്പോൾ സന്ധ്യ അവളെ കളിയാക്കി.

“എന്തിന്…ഈ ചേച്ചിക്കിതെന്താ മതി….വെച്ചിട്ട് പോയിക്കിടന്നെ….പറയാൻ നിന്ന എന്നെ വേണം തല്ലാൻ….”

“ഉവ്വ് ഉവ്വ്….ഞാൻ പൊക്കോളാം….എങ്കിലും നിന്നെ ഞാൻ പിടിക്കുന്നുണ്ട്….
കേട്ടോടി, ഗുഡ് നൈറ്റ്…”
“ഉവ്വാ ഗുഡ് നൈറ്റ്…..പോയി ഉറങ്ങടി ചേച്ചിക്കുട്ടി….”

ഫോൺ വെച്ചിട്ട് കിടന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും അനഖയ്ക്ക് ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ലായിരുന്നു.
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു ഒടുക്കം ക്ഷെമ കെട്ടു ഫോൺ എടുത്തു കുത്തി തുടങ്ങി.

“ശ്ശെ….ഇതെന്തു പറ്റിയതാണാവോ…..പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ ഉറക്കം പോവാൻ….”

ഉറക്കം പോയതിന്റെ കാര്യം ചികഞ്ഞു അനഘ ഫോണിൽ ചുറ്റിയപ്പോൾ രാഹുൽ ഓൺലൈൻ എന്ന് കാണിച്ചു.

“ഒറങ്ങിയില്ലേ….. എന്താണാവോ പരിപാടി….
ചുമ്മാ ചൊറിയണോ….”

സ്വയം പതിയെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ ചിരിച്ചു.
പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു അവൾ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.

ഏട്ടന്റെയും ഏട്ടത്തിയുടെയും മുറിയിൽ ലൈറ്റ് കണ്ടില്ല പതിയെ പമ്മി രാഹുലിന്റെ മുറിക്ക് മുന്നിലെത്തി വാതിലിനടിയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന വെളിച്ചം കണ്ട അനഘ ചാടി വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി.

“അയ്യോ….”

പെട്ടെന്ന് ഒരാൾ ചാടി മുന്നിൽ വന്നത് കണ്ട രാഹുൽ ഞെട്ടി ഒന്ന് തുള്ളിപ്പോയി.

അകത്തേക്ക് കയറിയ അനഖയുടെ കണ്ണ് അവിടത്തെ കാഴ്ച്ച ഒന്ന് പിടിച്ചെടുക്കാൻ ഒരു ഞൊടി എടുത്തു.

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു, ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു വിറയ്ക്കുന്ന ശരീരവുമായി അവൾ ആഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.

“അനൂ…..എടൊ നിക്ക് പ്ലീസ്….”

ഓടി പിടിച്ചെഴുന്നേറ്റ രാഹുൽ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു റൂമിലേക്ക് തന്നെ നിർത്തി.

“വിട് എന്നെ വിട്….”

കൈ വിടുവിക്കാൻ കുതറിക്കൊണ്ടു അനഘ തുള്ളിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനൂ എടൊ പ്ലീസ് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഒന്ന് താൻ കേൾക്ക് എന്നിട്ട് എന്താണ് എന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്തോ….”

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു നിന്നതല്ലാതെ ഈർഷ്യ അടങ്ങിയിരുന്നില്ല,

“ആഹ് പാവം പ്രാര്ഥനേം കണ്ണീരുമായിട്ട് ഒത്തിരി നടന്നിട്ട് ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ആയത് എന്ന് നിങ്ങളുടെ ഏട്ടൻ എപ്പോഴും പറയും, ആഹ് പാവത്തിനെ ചതിച്ചിട്ടാ നിങ്ങൾ ഇപ്പോ ഇവിടെ ഈ ചെയ്ത്തു ചെയ്യുന്നേ,….
ഇതറിഞ്ഞാൽ അതിന്റെ അവസ്ഥ എന്താവും എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ…”

ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ കണ്ണീരോടെ ആണ് അനഘ രാഹുലിനോട് പറഞ്ഞത് അതിൽ അവനോടുള്ള ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“ശെരിയാണ് ഞാൻ ഏട്ടത്തിക്ക് ഉറപ്പ് കൊടുത്തതാ ഇനി കുടിക്കില്ലെന്നു….അതിനു ഞാൻ ഒത്തിരി പരി ശ്രെമിക്കുന്നുമുണ്ട്….”

രാഹുൽ പറഞ്ഞതും അനഖയുടെ മുഖത്ത് വന്നത് പുച്ഛം ആയിരുന്നു.

“എനിക്കറിയാം ഇതൊക്കെ ഞാൻ വെറുതെ പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പറയുന്ന ന്യായമായിട്ടെ തനിക്ക് തോന്നു…
പക്ഷെ ഒരു നാൾ തുടങ്ങി പിന്നെ ഒട്ടൊരു കാലം എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞത് മുഴുവൻ ഈ സ്പിരിറ്റ് ആണ്…
ഒരു ശീലം പോലെ,
നിർത്തണം എന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ട് ഇപ്പോഴും അതിനു വേണ്ടി ആണ് നോക്കുന്നതും, ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് നിർത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ എല്ലാം എന്റെ ബോഡി അതിനെതിരെ റിയാക്ട ചെയ്തത് എനിക്ക് പറ്റാവുന്നതിലും മേലെ ആയിരുന്നു.
അപ്പോൾ കുറച്ചു കൊണ്ട് വന്നു നിർത്തുക അതെ വഴി ഉള്ളൂ എന്ന് മനസിലായി, അതുകൊണ്ടാ ഇങ്ങനെ അല്ലാതെ താൻ കരുതുന്ന പോലെ ഒന്നും അല്ല…”

അനഖയുടെ കൈ വിട്ടു കൊണ്ട് രാഹുൽ മാറി,…
ഒന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടാണ് അനഘ കണ്ണ് തുടച്ചത്.

“സത്യം ആണോ എന്നോട് പറഞ്ഞതൊക്കെ…”

“തന്നോട് ഞാൻ എന്തിനാടോ കള്ളം പറയുന്നേ…വിശ്വാസമായില്ലേൽ താൻ ചെല്ല് പോയി ഏട്ടത്തിയേം ഏട്ടനേം കാണിച്ചു കൊടുക്ക്…”

രാഹുൽ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു.

“ഇല്ല എനിക്ക് വിശ്വാസം ആണ്….ഇങ്ങനെ കുറച്ചു കുറച്ചു കൊണ്ട് വന്നു എന്ന് നിർത്തും…”

അനഘ ചൂഴ്ന്നു കൊണ്ടവനെ നോക്കി.

“അത് പറയാൻ പറ്റത്തില്ല,…പക്ഷെ ഇപ്പോ എനിക്ക് കണ്ട്രോൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്…..”

“ഞാൻ പറയാതെ ഇരിക്കാം പക്ഷെ കുറച്ചു കണ്ടീഷൻസ് എനിക്ക് ഉണ്ട് അതൊക്കെ നോക്കേണ്ടി വരും…”

അവളുടെ കണ്ണിൽ കറങ്ങുന്ന കുസൃതി ഒന്ന് ചുറ്റിച്ചെങ്കിലും ഏട്ടത്തി അറിയാതെ ഊർന്നു പോവാനുള്ള വഴി ആയിട്ട് രാഹുൽ പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല.

“ഓക്കേ….ഞാൻ സമ്മതിച്ചു…”

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അനഘ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു.

“ഇന്നത്തെ മോന്റെ കോട്ട കഴിഞ്ഞതല്ലേ…”

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ കുപ്പിയിൽ മൂടി മുറുക്കി അവൾ കൈയിലാക്കി.

“ഇനീ ഇവിടെ വേറെ ഏതേലും കുപ്പി ഉണ്ടോ…”

കൂർത്ത കണ്ണിന്റെ നോട്ടവും ചോദ്യത്തിന്റെ ചൂടും അറിഞ്ഞതും ഇല്ല എന്ന മട്ടിൽ രാഹുൽ ചുമൽ കൂച്ചി.

“ഇല്ലെങ്കിൽ മോന് കൊള്ളാം…”

അനഘ കുപ്പിയും ആയി എഴുന്നേറ്റു റൂമിനു പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

“നീ ഇതും കൊണ്ടെങ്ങോട്ടു പോകുവാ നിനക്ക് വേണേൽ ഇവിടിരുന്നു കുടിച്ചോ ഞാൻ ആരോടും പറയത്തില്ല…”

ശബ്ദം കുറച്ചു സ്വകാര്യം പറയുന്ന പോലെ ആണ് അവൻ പറഞ്ഞത്.

“അയ്യട….എനിക്ക് കള്ള് കുടിക്കാഞ്ഞിട്ടു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണല്ലോ….ഇതേ ഞാൻ കൊണ്ട് പോവുവാ….
ഇനി മുതൽ ഞാനാ മോന്റെ റേഷൻ സപ്ലൈ ചെയ്യുന്നത്,….എല്ല ദിവസവും രാത്രി ഞാൻ വന്നു തരും അത് കുടിച്ചാൽ മതി ഇനി…ഞാൻ അറിയാതെ എങ്ങാനും ഇനി കുടിച്ചൂന്നു അറിഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”
ചാട്ടുളി പോലുള്ള പിരുകത്തിന്റെ വെട്ടലിനൊപ്പം ഭീഷണി പോലെ പെണ്ണിന്റെ ഒച്ച കൂടി ആയതും രാഹുൽ കൈ കൂപ്പി നിന്ന് കൊടുത്തു.

കിലു കിലെ ചിരിച്ചു കുപ്പിയും എടുത്തുകൊണ്ട് നീണ്ട മുടി ആട്ടി നടന്നു പോവുന്ന അനഖയെ നോക്കി രാഹുൽ പടിവാതിലിൽ നിന്നു.

********************************

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും ഉറങ്ങി കഴിയുമ്പോൾ റൂമിനു വെളിയിലേക്ക് ആമ തല നീട്ടും പോലെ നോക്കി കയ്യിൽ രാഹുലിനുള്ള കുപ്പിയും മറുകയ്യിൽ അവൾക്ക് കൊറിക്കാനുള്ള നട്സും കൊണ്ട് വരുന്ന അനഖയെ കാത്തുള്ള രാവുകളായി രാഹുലിന്റേത്.

റേഷൻ സപ്ലൈ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ശെരി വെക്കുന്നതായിരുന്നു അനഖയുടെ കള്ള് വിളമ്പൽ,
ഇടയ്ക്ക് നാവു നനയ്ക്കാൻ കൊടുക്കും ഇടയ്ക്ക് ഒന്നും കൊടുക്കില്ല എന്തേലും കുറെ നേരം കല പില പറഞ്ഞിരുന്നിട്ടു അവൾ പോകും.
എലിപ്പത്തായത്തിൽ കുടുങ്ങിയ പെരുച്ചാഴിയുടെ ഗതി ആയി രാഹുലിന്.

“ഡാ….”

“ആഹ്….”

“ഡാ…..”

“ഓഹ്…എന്താടി പ്രാന്തി….”

തന്റെ വയറ്റിൽ തലയും വെച്ച് ബെഡിന് കുറുകെ കിടന്നു ഫോണിൽ കുത്തുന്ന അനഖയുടെ വിളിക്ക് സഹികെട്ട് അവൻ വിളികേട്ടു.
പതിവ് കോട്ട കഴിഞ്ഞു അവളുടെ ഇപ്പോഴുള്ള സ്ഥിരം പരിപാടി ആയിരുന്നു വെറുതെ അവന്റെ കൂടെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞുള്ള കിടപ്പ്, ഉറക്കം വരുമ്പോൾ അവൾ എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ റൂമിലേക്ക് പോവും കുറെ നാളുകളായുള്ള പതിവ് ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു.

“ഈ ബ്രെത് അനലൈസർ എവിടുന്ന് കിട്ടും….”

“നിനക്കിപ്പൊ എന്തിനാ അത്….”

കണ്ണുരുട്ടി രാഹുൽ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടതും അവൾ തല ചരിച്ചു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.

“ആഹ് ആവശ്യം ഉണ്ടെന്നു വെച്ചോ….ഇപ്പോൾ മണം ഒന്ന് പിടികിട്ടാത്ത ടൈപ്പ് സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ വരുന്നുണ്ടെന്നാ കേട്ടത്…ഇനി നീ എന്നെ പറ്റിച്ചു വേറെ കഴിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയണമല്ലോ…”

നാക്കു കടിച്ചു കള്ളക്കണ്ണിറുക്കി അനഘ പറയുന്നത് കേട്ട രാഹുൽ അവളെ വലിച്ചു ബെഡിലേക്ക് ഇട്ടു.

“ഔ….എന്താടാ….”

പെട്ടെന്നു വീണപ്പോൾ ഒന്ന് വേദനിച്ച അനഘ ഒച്ചയിട്ടു.

“പിന്നെ…എങ്ങനെ വന്നാലും നിനക്ക് എന്നെ വിശ്വാസമില്ലെന്നു പറയുമ്പോ….”

“അച്ചോടാ….ചെക്കന് സങ്കടായോ…..”

രാഹുലിന്റെ മുഖത്ത് കണ്ട പരിഭവം മാറ്റാൻ അനഘ നേരെ അവനടുത്തു ചേർന്ന് കിടന്നു കവിളിൽ തഴുകി കൊഞ്ചി ചോദിച്ചു.

ബനിയനിൽ നിറഞ്ഞു കൊഴുത്ത അവളുടെ മുലകൾ അവന്റെ കയ്യിൽ ചേർന്ന് അമങ്ങി ചളുങ്ങി.
“എങ്കി മോന്റെ വിഷമം മാറ്റാൻ ചേച്ചി ഒരു ഗ്ലാസ് കൂടെ തരാം…”

ചുണ്ട് മലർത്തി കുഞ്ഞുങ്ങളോട് പറയും പോലെ അനഘ അവനോടു ചോദിച്ചു.
അവന്റെ കണ്ണ് വിടരുന്നത് കണ്ട അനഘ കണ്ണിൽ വീണ്ടും കുറുമ്പ് നിറച്ചു എന്നിട്ട് തലോടി കൊണ്ടിരുന്ന കവിളിൽ പതിയെ തല്ലി.

“അയ്യട ചെക്കന്റെ മുഖം മാറിയത് കണ്ടില്ലേ….പായസം കിട്ടും എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ….”

അവൾ കളിയാക്കിയപ്പോൾ മുഖം കൂർപ്പിച്ചു രാഹുൽ തല വെട്ടിച്ചു കിടന്നു,
ചിരിയോടെ അനഘ അവന്റെ കയ്യിലും ചുറ്റി കിടന്നു.

“ഡി കിടന്നു ഉറങ്ങി കളയരുത്…എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട്,…നീ ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ റൂമിൽ പോക്കോളണം….”

രാഹുൽ അനഖയോട് പറഞ്ഞു.

“ഓഹ് ആദ്യയോയിട്ടല്ലേ ഇവിടെ ഞാൻ വരുന്നേ…….ഞാൻ പൊക്കോളാം…”

അനഘ വീണ്ടും അവനോടു ചേർന്ന് കിടന്നു.
********************************

രാവിലെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കണ്ണ് തുറന്ന രാഹുൽ കണ്ണ് തിരുമ്മി എണീക്കാൻ ആഞ്ഞതും കട്ടിലിനോട് ചേർത്‌ തന്നെ കെട്ടിയകണക്ക് ബെഡിലേക്ക് തന്നെ വീണു.

ഇതെന്ത് പണ്ടാരം എന്നാലോചിച്ചുകൊണ്ടു അവൻ താഴേക്ക് നോക്കിയതും എല്ലാത്തിനും ഒരു തീരുമാനം ആയെന്നു അവനു മനസ്സിലായി.

നെഞ്ചിനു കുറുകെ കയ്യും പാതി ശരീരവും കയറ്റി വെച്ച് തന്റെ കഴുത്തിന്റെ ഇടയിലേക്ക് മുഖവും തിരുകി അരയ്ക്ക് മീതെ തുടയും ഇട്ടു ഏതോ ഉടുമ്പിനെ കണക്ക് കിടക്കുന്ന അനഖയെ ഒട്ടൊരു നിമിഷം എടുത്താണ് രാഹുൽ കണ്ടു തീർത്തത്.
അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ നിന്നും നെഞ്ചിലെ പഞ്ഞി പോലെ പിതുങ്ങുന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി വെച്ചിരിക്കുന്ന മുലകളിൽ നിന്നും ഉള്ള ചൂട് രാവിലെ തന്നെ വല്ലാത്ത ഒരു ഉണർവാണ് രാഹുലിന് നൽകിയത്, ഒപ്പം നിശ്വസിക്കുമ്പോൾ കഴുത്തിൽ ഉരുകുന്ന ചൂട് അനഖയുടെ നനുത്ത ചുണ്ടുകളുടെ സ്പർശം എല്ലാം അവനെ വട്ട് പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ശ്വേത പോയതിൽ പിന്നെ ഇതുപോലൊരു സന്ദർഭം അവനു ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…

അവളെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ ഉള്ളിലുള്ള ആരോ വിളിച്ചു പറയുന്നതവന് കേൾക്കാമായിരുന്നു എങ്കിലും എന്തോ ഒന്ന് അവനെ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചു.

കയ്യെത്തിച്ചു ടേബിൾ ലംബിനു അരികിൽ ഇരുന്ന തന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് ഡിസ്പ്ലേ നോക്കിയതും രാഹുലിന്റെ നെഞ്ച് ഒറ്റ സെക്കൻഡിൽ പൂജ്യത്തിൽ നിന്നും എഴുപതിൽ എത്തി.

ഏഴര മണി.
എന്നും രാവിലെ ആറ് മണിക്ക് ഉണരുന്ന പാർവതി ഇത് കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും എന്നവന് അതോടെ ഉറപ്പായി…
കാരണം ആറ് മണിക്ക് കുളിച്ചു അടുക്കളയിൽ കയറി ചായയും വെച്ച് രാവിലത്തേക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്ന പാർവതി ഏഴു മണിക്ക് അനഖയെയും തന്നെയും വിളിക്കുന്നത് അവനറിയാം…
ഇന്നിപ്പോൾ ഏഴര ആയിട്ടും വിളിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതും രാഹുലിന്റെ ഗ്യാസ് പോയിരുന്നു.

ബെഡിൽ മലർന്നു ശവം പോലെ കിടക്കുമ്പോഴാണ് അനഘ ഒന്ന് മുനങ്ങി അവനെ ഒന്നൂടെ അമർത്തി ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, ചൂട് പോരെന്ന കണക്ക് വീണ്ടും അവന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തിയത്.

അതോടെ ബോധം വന്ന രാഹുൽ.
അനഖയെ തട്ടി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഡി….ഡി പിശാശ്ശെ എണീക്ക്…”

രാഹുലിന്റെ മേത്തു കിടന്നു കുലുങ്ങിയതല്ലാതെ അനഖയ്ക്ക് പ്രേത്യേകിച്ചു ഉറക്കം എണീക്കാനുള്ള തോന്നൽ ഒന്നും കാണാത്തത് കണ്ട രാഹുൽ അവളുടെ അവനു പെട്ടെന്ന് കയ്യെത്തിക്കാൻ പറ്റിയ ഇടത്തു രണ്ടു തല്ലു തല്ലി,…
അടി കൊണ്ട അവളുടെ വെള്ളം നിറച്ച ബലൂൺ പോലെ തുളുമ്പി ചാടി കിടന്ന ചന്തി പന്തുകൾ ലെഗ്ഗിൻസിനുള്ളിൽ കിടന്നു കുലുങ്ങി തെറിച്ചു.

“ങു ഹും ങു ഹും….”

ഉറക്കത്തിനു കോട്ടം തട്ടിയ അനഘ ഒന്ന് ചിണുങ്ങി,

“അഞ്ചു മിനിട്ടൂടെ ഏട്ടത്തി….”

പറഞ്ഞതിനൊപ്പം നാവു കൊണ്ടൊന്നു നുണഞ്ഞതും രാഹുലിന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് മിന്നൽ അടിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു.
അവിടുത്തെ രുചി പിടിച്ചപോലെ ചുണ്ട് വിടർത്തി കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് അനഘ വീണ്ടും കിട്ടുന്നതും ഉടുത്തിരുന്ന ത്രീ ഫോർത്തിൽ അവന്റെ കുണ്ണ ഉയർന്നു ചാടി.
ഇനിയും കിടന്നാൽ ഇതിലും വലിയ പണി കിട്ടും എന്ന് മനസിലാക്കിയ രാഹുൽ കൈ കൊണ്ടവനെ ഒന്ന് ഒതുക്കി വച്ച ശേഷം അനഖയെ ശെരിക്കും കുലുക്കി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഡി….ഡി …എണീക്ക്….എണീക്കെടി….തെണ്ടി…..”

തല കുലുക്കി കണ്ണ് കൂമ്പി ഒരു വിധത്തിൽ അനഘ എഴുന്നേറ്റു.
കണ്ണ് തിരുമ്മുമ്പോഴേക്ക് രാഹുൽ ബെഡ്ഷീറ്റുകൊണ്ട് തന്റെ അര മൂടിയിരുന്നു.

“അയ്യോ….ഞാൻ എങ്ങനാ ഇവിടെ….”

തല നേരെ നിന്നപ്പോൾ രാത്രി കിടന്ന സ്ഥലം കണ്ട അനഘ ഞെട്ടി.

“രാത്രി ഞാൻ പൊക്കികൊണ്ട് വന്നു കിടത്തി….എടി തെണ്ടി നിന്നോട് ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി പറഞ്ഞതല്ലേ…ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ പൊയ്‌ക്കോളാൻ….”

“ഞാൻ ഉറങ്ങിപ്പോയി….സോറി….സമയം എത്ര ആയി….”

അവന്റെ ഫോൺ എടുത്തു ഡിസ്പ്ലേ നോക്കിയതും അനഘ മുഖവും പൊത്തി ബെഡിലേക്ക് വീണതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“പിന്നേം കിടന്നു ഉറങ്ങാതെ എഴുന്നേറ്റു നിന്റെ റൂമിൽ പോടീ….”

രാഹുൽ അവളെ കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി.

“ഞാൻ പോണില്ല ഏട്ടത്തി അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും അല്ലെ…അയ്യേ…ഏട്ടത്തി എന്ത് വിചാരിക്കും….മിക്കവാറും എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം ആവും…”

“ഓഹ് നിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം അല്ല എന്റെ കാര്യത്തിലും….ഏതു നേരത്താണോ ഈശ്വരാ എനിക്ക് ഈ കുരുപ്പിനെ റൂമിൽ കിടത്താൻ തോന്നിയത്….”

രാഹുൽ തടിക്കും കൈ കൊടുത്തിരുന്നു പറഞ്ഞു.

“പോടാ…എങ്ങനേലും നിന്റെ ഒടുക്കത്തെ കുടി മാറട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ച ഞാൻ ഇപ്പോ തെറ്റുകാരി അല്ലെ…”

കണ്ണുരുട്ടി അനഘ ചോദിച്ചതും രാഹുൽ വായിൽ വിരലിട്ടു കമിഴ്ന്നു കിടന്നു.

“ഡാ….ഡാ….”
കമിഴ്ന്നു കിടന്ന രാഹുലിനെ അനഘ ഉരുട്ടി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“എന്താടി….”

“നീ ഒന്ന് എന്നെ റൂമിലാക്കി തരുവോ…”
നഖം കടിച്ചു ക്കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.

“എന്താന്നു….???”

“എടാ പ്ലീസ് എനിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ ചമ്മലാ ഏട്ടത്തി എങ്ങാനും കണ്ടു വല്ലോം ചോദിച്ചാലോ നീ കൂടെ ഉണ്ടേൽ ഒരു കൂട്ടാവുമല്ലോ…”

“അതിനു ഏട്ടത്തി ചോദിച്ചാൽ നീ വർത്താനം പറയാൻ വന്നിട്ടു കിടന്നു ഉറങ്ങിപോയെന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി…”

“അയ്യട ഇങ്ങനൊരു പൊട്ടൻ…ഏട്ടത്തി ഇപ്പൊ തന്നെ വിശ്വസിക്കും…എടാ…ഒന്ന് വാടാ….”

അവൾ കെഞ്ചാൻ തുടങ്ങിയതും രാഹുൽ എഴുന്നേറ്റു പതിയെ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
ഹാളിൽ കാണാത്തത് കൊണ്ട് പാർവതി കിച്ചണിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് അവന് മനസിലായി ബെഡിൽ ഇരുന്ന അനഖയെ കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാട്ടി അവൻ വിളിച്ചു.

“ദേ…ഏട്ടത്തി കിച്ചണിലാ… നീ ഇവിടുന്ന് ഒറ്റ ഓട്ടം നേരെ റൂമിൽ, എന്നിട്ടു ഇനി ബ്രേക്ഫാസ്റ് കഴിക്കാൻ മാത്രം ഇറങ്ങിയാൽ മതി,….മിക്കവാറും നമുക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ഇന്ന് വയറു നിറച്ചു കിട്ടും.”

രാഹുൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഘ ദയനീയമായി അവനെ നോക്കി.
അടുത്ത സെക്കന്റിൽ വാണം വിട്ട പോലെ ഓടി അവളുടെ റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.

റൂമിൽ രാഹുലിന് അവൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.
കഴുത്തിലെ നനവിനെ അവൻ കൈകൊണ്ടു തൊട്ടു, ബെഡിലും ഷീറ്റിലും അവനു അവളുടെ മണം കിട്ടി,…
എവിടെയൊക്കെയോ മറന്നു മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞ ഏതോ വികാരങ്ങൾ വീണ്ടും നാമ്പിടുന്ന പോലെ അവനു തോന്നി.

കുളിച്ചു ഇറങ്ങി ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൻ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പു വരുതിയിട്ടാണ് അനഘ വന്നിരുന്നത്.

രണ്ടു പേരും തലയും കുമ്പിട്ടു ഇരുന്നു ദോശയും ചമ്മന്തിയും ഉറുമ്പ് തിന്നുന്ന പോലെ തിന്നു തുടങ്ങി ഇടയ്ക്ക് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ആശങ്കയും ചോദ്യങ്ങളും കൈമാറി…
എന്നാൽ പാർവതിയോ ദീപനോ സാധാരണ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതല്ലാതെ രാവിലത്തെ കാര്യത്തെ കുറിച്ച് ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു പോയതും രണ്ടു പേരുടെയും കൺഫ്യൂഷൻ അവരുടെ തല തിന്നാൻ തുടങ്ങി.
“ഡാ…അവരെന്താടാ രാവിലത്തെ കുറിച്ചൊന്നും ചോദിക്കാതിരുന്നെ….ഇനി കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ലേ…”

ഓഫീസിൽ ഇരുന്നതും എത്തിയത് അനഖയുടെ കാൾ ആയിരുന്നു.

“ഏയ്….അറിയാതെ ഇരിക്കാനൊന്നും വഴി ഇല്ല, ഇനി വേറെ എന്തേലും ആവുമോ….അല്ലേൽ നമുക്ക് തന്നെ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞാലോ…ചുമ്മാ കിടന്നു ഉറങ്ങിപോയതാണെന്നു….”

“പോടാ…അതങ്ങോട്ടു കയറി ഒന്നുമില്ലെന്ന് അറിയിക്കാൻ പറഞ്ഞ പോലെ ആവില്ലേ…
വൈകിട്ട് നോക്കാം എന്തായാലും…”

അനഘ ഫോൺ വെച്ചിരുന്നു തന്റെ ജോലി തുടങ്ങി,…
രാഹുൽ പക്ഷെ അപ്പോഴും രാവിലത്തെ ആഹ് നനുത്ത സ്പര്ശനത്തിൽ മുങ്ങി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, അവളുടെ ചൂടും നനവും ഇപ്പോഴും അവനെ തൊടുന്ന പോലെ അവനു തോന്നി.

“ആഹ് സന്ധ്യേച്ചി….എന്താ ഇപ്പൊ ഒരു വിളി….”

ഉച്ചക്ക് ബ്രേക്കിൽ സന്ധ്യയുടെ കാൾ അനഖയെ തേടി എത്തിയിരുന്നു.

“ആഹ് ഓരോന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ വിളിച്ചല്ലേ പറ്റൂ, എന്ത് കുരുത്തക്കേടാടി രണ്ടും കൂടെ അവിടെ ഒപ്പിക്കുന്നെ…രാവിലെ പാറു വിളിച്ചിരുന്നു, അധികം കുരുത്തക്കേട് കാട്ടി കൂട്ടുന്നതിന് മുന്നേ രണ്ടിനേം അങ്ങ് പൂട്ടിയാലോ എന്നാ ചോദിച്ചെ…”

“അശ്ശേ….അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല….ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് രാത്രി ചുമ്മാ അവന്റെ അടുത്ത് പോയി സംസാരിക്കും…ഇന്നലെ അറിയാതെ അവിടെ കിടന്നു ഉറങ്ങിപ്പോയി അത്രേ ഉള്ളൂ ന്നെ…”

അനഘ നെറ്റിയിലടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആഹ് ഇതൊക്കെ തന്നെയാ അവളും പറഞ്ഞെ…ആദ്യം രണ്ടിനും തമ്മിൽ നോക്കാൻ വയ്യാരുന്നു, പിന്നെ ഏട്ടൻ വിളി തുടങ്ങി ഇപ്പോ അവനും ഡാ യും ഡിയും ഒക്കെ ആയെന്നു…
……രണ്ടിനെയും ഒരു മുറിയിലാക്കിയാൽ പിന്നെ നിനക്ക് രാത്രി അവിടെ പോയി സംസാരിക്കണ്ടല്ലോ…”

“യ്യോ…ഇതൊക്കെ ആരാ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആക്കിയെ….അവൻ എനിക്ക് എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് നെ പോലെയാ…”

“എനിക്കറിയാടി പെണ്ണെ….പക്ഷെ നിനക്കും അവനും ഒന്ന് ആലോചിച്ചു കൂടെ…നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും അറിയാം ആഹ് വേദനയുടെ കയ്പ്….ചിലപ്പോ അത് മാറാൻ ഏറ്റവും നല്ല മരുന്ന് നിങ്ങൾ തന്നെ ആവും,…ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരുപാട് ദൂരം പോകാൻ ബോർ ആണ് മോളെ….നീയും അവനും നല്ലോണം ആലോചിക്ക്…”

സന്ധ്യ ഫോൺ വെച്ചതും അനഖയുടെ ചിന്തകൾ പല നിലയിൽ ആയി മാറിയിരുന്നു.

“എനിക്ക് ഇനി കഴിയുമോ ഒരാളെ വിശ്വസിക്കാൻ….ഒരാളെ വീണ്ടും ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കാൻ….അവനു കഴിയുമോ….”

സ്വയം ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ കൂമ്പാരങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ അവൾ എവിടെയും കര തൊടാതെ നടന്നു.

********************************

“ഡി….അവര് കിടന്നിട്ടില്ലാട്ടോ….”

രാത്രി തന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി വന്ന അനഖയെ നോക്കി രാഹുൽ പറഞ്ഞു.

“ഓഹ് അതിനു ഞാൻ ഇന്ന് നിന്റെ കുപ്പി ഒന്നും എടുത്തിട്ടില്ല,….ഇന്ന് നിനക്ക് ഡ്രൈ ഡേ….”

“അതല്ലടി നീ ഈ നേരത് ഇവിടെ….”

“അതിനു ഒരിക്കെ കണ്ടതല്ലേ…പിന്നെ ഫിയൻസിയുടെ റൂമിൽ എനിക്ക് കയറാം….”

അനഘ വാതിൽ ചാരി കട്ടിലിന്റെ ക്രാസ്സിയിൽ ചാരി ഇരുന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്റെ വിടർന്ന മുടി പരത്തിയിട്ട് കിടന്നു.

“ഫിയൻസീയോ….???”

“നമ്മൾ അറിയാതെ അങ്ങനെ കുറച്ചു നീക്കങ്ങൾ ഒക്കെ നടക്കുന്നുണ്ട് മോനെ….നൂലു വലിക്കുന്നത് പുന്നാര ഏട്ടത്തിയും സന്ധ്യേച്ചിയും….”

അനഘ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടു കിടന്നു.
“എന്നിട്ട് നിനക്ക് എന്താ തോന്നുന്നേ….”

ഒട്ടൊരു മൗനതിന് ശേഷം രാഹുൽ അവളോട് ചോദിച്ചു.

“സത്യം പറഞ്ഞാൽ അറിയില്ല….നിനക്കോ….”

“ങു ഹും….”

ചുമൽ കൂച്ചി പറയുമ്പോഴും രണ്ടുപേരുടെയും ഉള്ളിൽ ആഹ് ചോദ്യത്തിന്റെ കനൽ ഒരു ചെറു നാമ്പിന്റെ തീ ഇട്ടിരുന്നു.

എല്ലാ മാസവും സന്ധ്യയെ കാണാൻ അനഘ പോയിരുന്നു യാത്രകളിൽ എല്ലാം കൂട്ട് രാഹുലും ഇടയ്‌ക്കെല്ലാം പാർവതിയും അവരോടൊപ്പം ചേർന്നു.
ഏഴാം മാസം ഒത്തിരി പലഹാരങ്ങളുമായി പാർവതി അവരുടെ കൂടെ സന്ധ്യയെ കാണാൻ പോയി,
സന്ധ്യയെ തൊട്ടും തലോടിയും കൂടെ ഇരുന്നു തങ്ങളുടെയും ബാക്കി വിശേഷങ്ങളും എല്ലാം പറയുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കിടെ പാർവതിയുടെ കണ്ണുകൾ സന്ധ്യയുടെ വയറിനെ കൊതിയോടെ നോക്കുന്നത് അനഖയും കണ്ടിരുന്നു.
അന്ന് രാഹുലിനെ പോലെ പാർവതിയെ ഓർത്തു അനഖയുടെ ഉള്ളും പൊള്ളി.
തിരികെ വരുമ്പോൾ തീർത്തും മൗനിയായി മാറിയ പാർവതിയെ പിന്നിലെ സീറ്റിൽ അനഘ മാറിൽ ചേർത്ത് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

********************************

“അനു…..നീ ഇറങ്ങിയോ….”

“ആഹ് ഏട്ടത്തി….ഓഫീസിലേക്ക് പൊയ്ക്കോണ്ടിരിക്കുവാ….അവനെ പിക്ക് ചെയ്യാൻ…..”

“നീ അങ്ങോട്ട് പോവണ്ട..അവൻ ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് സൈറ്റിൽ പോവാൻ ഇറങ്ങീട്ടു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വന്നു… എന്തോ തലയിൽ കയറി കൂടിയിട്ടുണ്ട് ചെക്കന്റെ മുഖമൊക്കെ വല്ലാതെ ആയിരുന്നു….”

“എന്താ പറ്റിയെ ഏട്ടത്തി….!!!”

“ആവോ….ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല….വന്നതും റൂമിൽ കയറി ഇരിപ്പാ….നീ വന്നിട്ട് ഒന്ന് ചോദിക്ക്….പിന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും തറവാട് വരെ ഒന്ന് പോകുവാ….
ചിലപ്പോ നാളെയെ തിരിച്ചു എത്തുള്ളൂ…..”

“അവിടെ എന്താ ഇപ്പൊ….പെട്ടെന്ന് ഒരു പോക്ക്….”

“കുറെ നാളായിട്ടു പോയിട്ടില്ലാല്ലോ…..പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് ചെയ്ത് തീർക്കേണ്ട കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്….ഞാൻ പറയാം….നീ ഇപ്പൊ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെല്ലട്ടോ….
രാത്രിയിലേക്കുള്ളത് ഞാൻ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്…രാവിലെ രണ്ടും കൂടെ എഴുന്നേറ്റു ബ്രേക്ഫാസ്റ് ഉണ്ടാക്കിക്കൊളണം….തല്ലൊന്നും പിടിക്കരുത്…”

“പിന്നെ ഞങ്ങൾ കുഞ്ഞിപ്പിള്ളേരല്ലേ….ഇയാള് പോയിട്ട് വാടോ പാറുവേട്ടത്തി….”

“പോടീ…..ഹി ഹി ഹി…
വെക്കുവാണെ…”

പാർവതി ഫോൺ വെച്ച ഉടനെ അനഘ രാഹുലിനെ വിളിച്ചു.

“ഇവനിതെന്താ ഒന്ന് ഫോൺ എടുത്താൽ….വെറുതെ ടെൻഷൻ അടിപ്പിക്കാൻ…”

ഉള്ളിലുള്ള ഈർഷ്യ അനഘ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് തീർത്തു.
കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത് അനഘ നേരെ ഫ്ലാറ്റിലേക് കയറി,
ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയും പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
നേരെ ഹാൻഡ് ബാഗ് സെറ്റിയിൽ ഇട്ടു അവൾ രാഹുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.
അവിടെ അവളെ കാത്തിരുന്നത് കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു തളർന്നു ഇരിക്കുന്ന രാഹുലും മുന്നിൽ മുക്കാലും ഒഴിഞ്ഞ കുപ്പിയും ആയിരുന്നു,
അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം മുന്നിൽ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല,
തന്റെ ഇത്ര നാളുള്ള പ്രയത്നം മുഴുവൻ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് നശിഞ്ഞു പോവുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവളുടെ കരുതലിൽ രാഹുൽ പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിച്ച മദ്യപാനം അതിന്റെ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ട രീതിയിൽ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട അനഖയ്ക്ക് തന്റെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും നോവും ഒന്നും അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“ഡാ…..”

അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു.

കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന രാഹുലിന്റെ കോളറിൽ വലിച്ചു പൊക്കി അവൾ നിന്ന് വിറച്ചു.
കണ്പോളകളിൽ തട്ടിയ മയക്കം കഷ്ടപ്പെട്ട് തുറന്ന അവനു മുന്നിൽ അനഖയുടെ ചുവന്നു തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരാണ് തെളിഞ്ഞത്.

“ആഹ്…അനു….”

“വേണ്ട വിളിക്കരുത്…..ഇന്നല്ലേൽ നാളെ…നീ എന്നോട് ഉള്ളിലുള്ളത് പറയും….ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ വിളിക്കും എന്ന് കരുതിയ എന്നോട് നീ ഇത് തന്നെ ചെയ്യണം….
നിനക്ക് എന്നേം ഏട്ടത്തിയേം കൊന്നൂടാരുന്നോ….
ഇതിലും ബേധം അതായിരുന്നു.

“കോളറിൽ ഉലച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചീറുകയായിരുന്നു, ഉരുണ്ടിറങ്ങിയ അവളുടെ കണ്ണീര് അവന്റെ നെഞ്ചിനെ പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“പൊക്കോ….എനിക്ക് ഇനി കാണണ്ട…..”

അവനെ തള്ളിയിട്ട് കണ്ണ് പുറം കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു തേങ്ങിക്കൊണ്ട് റൂമിനു വെളിയിലേക്ക് നടന്ന അനഖയെ കണ്ട രാഹുലിന് ഉള്ളിൽ വേദന നിറഞ്ഞു.
തന്നെപ്പോലെ അവളും ഒരുമിച്ചൊരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു എന്ന അവളുടെ ഏറ്റുപറച്ചിൽ അവൻ ഒരുപാടു നാളുകളായി കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു എന്നാൽ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരവസരത്തിൽ അവനു ഉള്ളിൽ ആഹ് വാക്കുകൾ കൂരമ്പു കൊള്ളുന്ന പോലെ ആണ് കുത്തിയത്.

കാറ്റു പോലെ അവന്റെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തു പോയ അനഖയുടെ പിന്നാലെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണും വിറയ്ക്കുന്ന കാലും കലക്കം വിട്ടൊഴിയാത്ത മനസ്സുമായി വേച്ചു വെച്ചാണ് നടന്നത്.

റൂമിൽ കട്ടിലിനു മുന്നിൽ വാതിലിന് എതിരെ നിന്ന് കരയുന്ന അനഖയെ അവൻ കണ്ടു ഓരോ ഏങ്ങലിലും ചുമൽ കുലുങ്ങി ഇടയ്ക്ക് കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന അനഖയെ നോക്കി നില്ക്കാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല.

“വിട്…എന്തിനാ വന്നേ….കുടിച്ചോ….കുടിച്ചു ചത്തോ….”

പിറകിലൂടെ വന്നു അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവളുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു കരയുന്ന രാഹുലിനോട് അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

“സോറി….സോറി….അനൂ…….ഞാൻ,….ഇന്ന് അവളെ, അവളെ പിന്നെയും കണ്ടപ്പോൾ സഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…..അവള്…..അവള്……ഓര്മ ഒക്കെ തലയിൽ കിടന്നു തിരിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ….അറിയാണ്ട് എടുത്തു പോയതാ…..
പ്ലീസ് കരയല്ലേ….അനൂ….”

ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന രാഹുലിനോട് അവൾക്ക് ആദ്യം തോന്നിയതും കുഞ്ഞിനോട് തോന്നുന്ന വാത്സല്യം ആണ്.
തിരിഞ്ഞു അവനെ അടർത്തി മാറ്റി അവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു.

“ആരെ…കണ്ടപ്പോൾ…..ആരെ കണ്ടപ്പോഴാ നിനക്ക് കൈ വിട്ടു പോയെ….”

അവനെ കുലുക്കിക്കൊണ്ട് അനഘ ചോദിച്ചു.

“സൈറ്റിൽ നിന്ന് വരുന്ന വഴി കണ്ടതാ…അവളെ ശ്വേതയെ…റോഡിൽ വെച്ച്,…കണ്ടപ്പോ പറ്റിയില്ല….”

കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു വീണ്ടും അവളുടെ മാറിലേക്ക് ചായാൻ ശ്രെമിച്ച രാഹുലിനെ അടർത്തി മാറ്റി അവൾ കൈകൊണ്ടു പൊതിരെ അവനെ തല്ലി. നെഞ്ചിലും കയ്യിലും മുഖത്തും എല്ലാം അവളുടെ കൈ വീണുകൊണ്ടിരുന്നു.

“ഇനി നീ അവളെ ഓർത്തു കരയുവോ….കരയുവോ….
ഇത്രേം നാളും കാത്തിരുന്ന എന്നെ ഓർക്കാണ്ട് ഇട്ടേച്ചു പോയ അവളെ ഓർത്തു നീ ഇനി കുടിക്കുവോ….കുടിക്കുവോ……
പതം പറഞ്ഞും കരഞ്ഞും കലി അടങ്ങും വരെ അനഘ അവനെ തല്ലി,….
രാഹുൽ എല്ലാ തല്ലും തല കുനിച്ചു നിന്ന് കൊണ്ടതെ ഉള്ളൂ.

“ഇനി നീ അവളെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞാൽ, സത്യമായിട്ടും നിന്നേം കൊല്ലും ഞാനും ചാവും…..”

അവന്റെ കവിളിൽ കൈ രണ്ടും കൊണ്ട് പിടിച്ചു അവന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ ചുണ്ടിനെ പൂട്ടിയിരുന്നു.
രാഹുലിന്റെ കണ്ണിൽ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞു, എന്നാൽ അനഘ കണ്ണടച്ച് അവന്റെ പിൻകഴുത്തിൽ കൈ അമർത്തി അവന്റെ ചുണ്ടും നാവും ചപ്പി വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവന്റെ കൈ പതിയെ അവളുടെ ഇടുപ്പിനെ ചുറ്റി, അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു മേൽചുണ്ടിലെ വിയർപ്പ് ചുണ്ട് കൊണ്ട് ചപ്പി നുണഞ്ഞു,
ഒരാഗാധ ചുംബനത്തിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴേക്കും അനഘ അവനെ തള്ളി നീക്കി.
പെട്ടെന്ന് ഒന്നമ്പരന്ന രാഹുൽ എന്ത് പറ്റി എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്നു.

“ഹും ചെക്കന്റെ വായിൽ ആഹ് വൃത്തികെട്ട മണാ……
വാ ഇങ്ട്…..”

മുഖം ചുളിച്ചു അത്രയും പറഞ്ഞ അവൾ അവന്റെ കയ്യും വലിച്ചു അവളുടെ ബാത്റൂമിലേക്ക് കയറി.

20cookie-checkറിവേഴ്സ് ഗിയർ 4no