“മതിയാക്കാം… ഇന്നത്തേക്ക് നല്ല ഒരാശ്വാസം തോന്നുന്നു…”

“ഛീ… വാട്ടേ ഷെയിം ലെസ്സ് ക്രീച്ചർ… ഗ്വാ… എന്തൊരു നാറ്റം..! പന്നി…”

ഉച്ചത്തിൽ ചീത്ത വിളിച്ചു പല്ലവി കാറിന്റെ പിൻ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു
പുറത്തേക്കിറങ്ങി

പെട്ടന്നുള്ള ആ ഇറക്കത്തിൽ ഉയർന്നു പോയ ചുരിതാർ സ്ലിറ്റിന്റെ വിടവിലൂടെ അവളുടെ
നേർത്ത വെള്ള സ്‌കിന്നി ലെഗ്ഗിങ്‌സിനു പുറമെ കണ്ട കൊഴുത്ത തുടകളുടെ ഇടയിൽ തടിച്ചു
നിന്ന അപ്പവും മേലെ കണ്ട പാന്റിയുടെ ക്രീം കളർ ഇലാസ്റ്റികും മുന്നിൽ കണ്ട കോരൻറെ
കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി…

കാറിന്റെ മറു വശത്തെ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങിയ യാമിനി തമ്പുരാട്ടി മകളെ ശാസിച്ചു

“പല്ലവീ ബീഹെവ് യോർസെൽഫ് എന്താ ഈ കാട്ടണേ അല്പം കൂടി മാനേഴ്സ് കാട്ടൂ കുട്ടീ…”

“അമ്മാ ഒന്നും പറയേണ്ട ഈ നാറ്റവും സഹിച്ചു ഞാൻ ഈ വണ്ടിയേൽ ഇല്ല… എന്തൊരു നാറ്റം
അമ്മാ… ആ ജന്തു കുളിച്ചിട്ടു വർഷങ്ങളായി എന്ന് തോന്നണു…”

പല്ലവിയുടെ വാക്കുകളിൽ ഉള്ളതിനേക്കാൾ വെറുപ്പ് അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു… തൻറെ
തുടയിടുക്കിലേക്കു തുറിച്ചു നോക്കി നിന്ന കോരനെയും കൂടി കണ്ടപ്പോൾ ആ വെറുപ്പ്
പൂർണ്ണമായി, മൂടും മുലയും കുലുക്കി ആ കൊച്ചു മാദക തിടമ്പ് കോവിലകത്തേക്കു തിരിച്ചു
നടന്നു…

പടി കേറി തിരിച്ചുപോകുന്ന മകളെ നോക്കി ചിരിച്ചും കൊണ്ട് പ്രഭാകര കൈമൾ ഡ്രൈവിങ്
സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഭാര്യയെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“അവളെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല യാമിനി നല്ല നാറ്റമാ അവന്… ഈ അവസ്ഥയിൽ എങ്ങനെ
അത്രയും ദൂരം പോകും…”

യാമിനിക്കും ഈ പറഞ്ഞ നാറ്റം അടിച്ചിരുന്നു അവൾ ഡോറടച്ചു കാറിന്റെ മറുവശത്തു കൈ
കെട്ടി ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്ന കോരന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു

തമ്പുരാട്ടി അടുത്ത് വരുന്നത് കോരൻ എന്നും അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ആ പരിമളം കൊണ്ടാണ്
ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ മൂക്ക് വിടർത്തി ആ സുഗന്ധം വലിച്ചെടുത്ത കോരൻ അൽപ്പം കൂടി
വിനയാന്വിതനായി കുറച്ചു കൂടി കുനിഞ്ഞു ആ സൗരഭ്യം കൂടുതൽ തീഷ്ണമായി തന്നെ
പൊതിയുന്നതിനൊപ്പം പട്ടുസാരി ഉലയുന്ന ശബ്ദം തൊട്ടടുത്തെത്തി നിന്നതവനറിഞ്ഞു

എന്നും ചെയ്യാറുള്ളത് പോലെ കോരൻ തല ഉയർത്താതെ മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന യാമിനി
തമ്പുരാട്ടിയുടെ മനോഹരമായ കാലുകളിൽ നോട്ടം ഉറപ്പിച്ചു സാരിയുടെ ഫോൾ അല്പം മടങ്ങി ആ
കണങ്കാലും കാലിന്റെ അതെ നിറത്തിൽ പറ്റിച്ചേർന്നു കിടക്കുന്ന തങ്ക നൂപുരവും കണ്ടു
അവന്റെ കണ്ണ് പിന്നെയും വിടർന്നു

“കോരാ നിന്റെ മകൻ കുളിച്ചിട്ടില്യലോ… ശപ്പൻ അത്രടം വരെ എങ്ങനാപ്പൊ കൊണ്ടു പോവാ..?
നീ അവനെ വിളിച്ചു പോയി കുളിച്ചു ശുദ്ധിയായി വരാൻ പറയൂ…”

കോരൻ വണ്ടിയുടെ മുൻ സീറ്റിലേക്ക് നടന്നു പക്ഷേ എങ്ങനെ വാതിൽ തുറക്കണം എന്നറിയാതെ
അവൻ അകത്തിരുന്ന മകനെ പുറത്തേക്കു വിളിച്ചു വണ്ടിയിൽ കൈ തൊടാൻ കോരന് എന്തോ
പേടിയായിരുന്നു…

കാറിനുള്ളിൽ മുഷിഞ്ഞ തുണി കൊണ്ടുള്ള ഒരു ഭാണ്ഡം മാറോടടുക്കി പിടിച്ചിരുന്ന യുവാവ്
ഏതോ കൊടിയ അപരാധിയുടെ പോലെ ഇരുന്നു വിറച്ചു

അവസാനം അപ്പനും മകനും ഡോറു തുറക്കാനാവാതെ ഇരിക്കുന്ന കണ്ട പ്രഭാകര കൈമൾ ചെന്ന് ഡോർ
തുറന്നു കൊടുത്തു കെണിയിൽ നിന്നും പുറത്തു ചാടിയ മൂഷികനെ പോലെ ആ യുവാവ് ഒറ്റ
ചാട്ടത്തിനു പുറത്തിറങ്ങി…

അപ്പോൾ ആദ്യമാണ് യാമിനി ആ ചെറുക്കനെ കാണുന്നത്

കോരനെ പോലെ എണ്ണ കറുപ്പല്ല വെങ്കലത്തിന്റെ നിറം നന്നായി വെയിൽ കൊണ്ട വെളുത്ത തൊലി
പോലെയാണല്ലോ ഇവന്റെ അമ്മ ചിരുതയെ തമ്പുരാട്ടി കണ്ടിട്ടുണ്ട് അവളും അത്ര കറുപ്പല്ല ആ
നിറമാകും അല്ലേൽ തന്നെ ഇതുങ്ങളുടെ ജനുസ്സ് ആർക്കറിയാം..?

കോരന് ഒരു നാൽപ്പതു നാല്പത്തഞ്ചു പ്രായം കാണും അവനു ഒരു മകനുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ
വല്ല കൊച്ചു ചെറുക്കനും ആകുമെന്ന കരുതിയെ ഇവന് ഒരു പത്തൊൻപതു കുറയാതെ കാണും
കണ്ടിട്ട് നല്ല അധ്വാനിക്കുന്ന ശരീരം യാമിനി ഓർത്തു പിന്നെ അവനോടായി ചോദിച്ചു

“എന്താ നിന്റെ പേര്..?”

ആ ചെറുക്കൻ മിണ്ടുന്നില്ല നിലത്തേക്ക് നോക്കി നിൽപ്പാണ് പക്ഷെ മകനെ പോലെ നിലത്തു
തന്നെ നോക്കിയാണ് അപ്പന്റെയും നിപ്പെങ്കിലും അയാൾ പറഞ്ഞു

“തബ്രാട്ടീ… തേവാന്നാണ്…”

തേവനോ..? വിചിത്രമായ പേര് യാമിനി ഓർത്തു പിന്നെ പറഞ്ഞു

“നീ ചെക്കനോട് പോയി വൃത്തിയായി കുളിച്ചു വരാൻ പറയ്, പിന്നെ രാവുണ്ണിയാരെ കണ്ടു ഒരു
വാസനാ സോപ്പുകൂടെ മേടിച്ചു കൊടുത്തോളൂ… നന്നായി തേച്ചുരച്ചു ശുദ്ധിയായി വരാൻ
മറക്കണ്ടാന്നു പ്രത്യേകം പറഞ്ഞേൽപ്പിക്കൂ…”

തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ പടിവാതിൽ കടന്നു ശേഖരൻ അധികാരി കടന്നു വന്നു
തൊട്ടുപുറകേ പല്ലവിയും… ഏഷണി പറഞ്ഞു വിളിച്ചു കൊണ്ടുവന്നതാണെന്നു വ്യക്തം.
അദ്ദേഹത്തെ കണ്ട പാടെ തേവനും കോരനും പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി വാ പൊത്തി ഓച്ഛനിച്ചു
നിന്നു

നീട്ടി കാല് വലിച്ചു വച്ചു നടന്നുവന്ന അധികാരിയുടെ വെളുത്ത മുഖം കോപത്താൽ
ചുവന്നിരുന്നു തേവന്റെ മുന്നിൽ ഒരു നിമിഷം നിന്ന അധികാരി വലതു കൈ പിന്നിലേക്ക്
വലിച്ചു സർവ്വശക്തിയും കൈ പത്തിയിൽ ആവാഹിച്ചു തേവന്റെ മുഖമടച്ചു ഒന്നങ്ങു
പൊട്ടിച്ചു…

തേവന്റെ കണ്ണിൽ പൊന്നീച്ച പറന്നു ചെവിയിൽ വണ്ട് മൂളി അപ്രതീക്ഷിതമായ അടിയുടെ
ആഘാതത്തിൽ അവൻ നിലത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു…

“എന്താ ഇത് ഏട്ടാ… തല്ലേണ്ടിയിരുന്നില്ല കുട്ടിയല്ലേ അത്…”

യാമിനിയുടെ മനസ്സലിഞ്ഞു ഏട്ടന്റെ ക്രൂരതകൾ ഒരു പാട് കേട്ടിട്ടുണ്ടങ്കിലും ഇങ്ങനെ കൺ
മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടില്ല… യാമിനി

“ഓപ്പോൾ ഒന്നും പറയണ്ടാ… നിക്കറിയാം, പത്താംതരം വരെ പഠിച്ചതല്ലേ..? അതിന്റെ ഹുങ്ക്,
അല്ലാച്ചാ… ഏഭ്യൻ കുളിക്കാതെ കോലോത്തെ വണ്ടിയിൽ പോട്ടെ അടിച്ചതിൽ കേറുമോ..?”

ശേഖരൻ അധികാരിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ആത്മനിർവൃതി തേവനെ ഈ നാട്ടിൽ നിന്നും തന്നെ
കെട്ടുകെട്ടിക്കാനായി അളിയൻ കൈമളോട്, പറമ്പിലെ പണിക്കായി കോരന്റെ ചെക്കനെ കൊണ്ടു
പോകാൻ പറഞ്ഞു നിർബദ്ധം പിടിച്ചതു അയാൾ തന്നെയാണല്ലോ

നിലത്തു നിന്നും പിടഞ്ഞെണീറ്റ തേവന്റെ അരികിലെത്തി കോരൻ പറഞ്ഞു

“പുഴക്കടവിലേക്കു നടന്നോളൂ ഞാൻ രാവുണ്ണിയാരുടെ അടുത്ത് നിന്നും വാസനാ സോപ്പുമായി
എത്തിക്കോളാം…”

അയാൾ വേഗത്തിൽ രാവുണ്ണിയാരെ തിരക്കി പോയി തേവൻ പുഴക്കരയിലേക്കും… പുഴയിലേക്കുള്ള
വഴിയേ നടന്നകലുന്ന തേവനെ നോക്കി നിന്ന അധികാരിയുടെ മനസ്സിൽ തേതിയുടെ ആ കടഞ്ഞ
മേനിയഴക് തെളിഞ്ഞു വന്നു…

ഇന്നലെ കൈയിൽ കിട്ടിയതാ ആ കിളുർന്നു മേനി അരികെ അപ്പോ ഈ അശ്രീകരം ഇടയ്ക്കു വന്നു
കേറി അപ്പോളെ നിരീച്ചതാ ഇവന്റെ കാര്യം തീരുമാനം ആക്കണം എന്ന്…

ആലുവായിലാണ്‌ ഇളയ ഓപ്പോളേ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്ന പ്രഭാകര കൈമളുടെ വീട്, അവിടെ
പുഴക്കരയിൽ പത്തു പതിനഞ്ചേക്കറോളം വരുന്ന ഭൂമിയും ഒരു പഴയ തറവാട്ട് മാളികയും ആരും
നോക്കി നടക്കാനില്ലാതെ കിടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലങ്ങൾ ആയി.

അതിന് ഒരു പണിക്കാരൻ ആയി കോരന്റെ മകൻ തേവനെ വിട്ടാൽ അവർക്കൊരു സഹായവും ആവും തനിക്കു
ഒരു തലവേദനയും മാറും…

കോരനെ കോലോത്തെ പണിക്ക് പറഞ്ഞാക്കിയാ അവൻ അന്തിയാവാതെ കോലോത്തെ പറമ്പിൽ
നിന്നെറങ്ങില്ല പിന്നെ ചിരുത കോരന്റെ രണ്ടാം കേട്ടാണ് തേവന്റേം തേതിയുടെം രണ്ടാനമ്മ
അവൾ ഒരു സഹായം ആകും തേതിയുടെ രുചി നോക്കുമ്പോൾ…

രാവുണ്ണിയരുടെ അടുക്കൽ നിന്നും സോപ്പും മേടിച്ചു വന്ന കോരന്റെ ശബ്ദമാണ് ശേഖരനെ
ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്

തമ്പ്രാ… വലിയബ്രാട്ടി പറഞ്ഞു എല്ലാരും അകത്തോട്ട് കേറാൻ…

ഒരു കൈകൊണ്ടു തല ചൊറിഞ്ഞു മറ്റേകൈയിൽ സോപ്പ് നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന
കോരനെ നോക്കി കനത്തിൽ ഒന്ന് മൂളി അയാൾ അകത്തേക്ക് നടന്നു കൂടെ പ്രഭാകരനും യാമിനിയും
പല്ലവിയും…

കത്തുന്ന ദേവസൗന്ദര്യം ചുവന്ന പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞു ആഭരണങ്ങൾ ചാർത്തിയാൽ എങ്ങനെയിരിക്കും
അതാണ് യശോദ തമ്പുരാട്ടി ആജ്ഞാപിക്കാൻ മാത്രം… ഭരിക്കാൻ മാത്രം ശീലിച്ചിട്ടുള്ള… ആ
ആത്തോലമ്മയുടെ മധുര മനോഹര ശബ്ദത്തിൽ മൂർച്ചയേറി…

“ശേഖരാ ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് വാല്യക്കാരെ ദേഹോപദ്രവം ഏൽപ്പിക്കരുതെന്നു…
ഇതിപ്പോ ഈ തറവാട്ടു മുറ്റത്തു അതും ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ… നീയ് തറവാടിന്റെ പേര്
കളയും…”

ശേഖരൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു നിന്ന് കേട്ടതേ ഉള്ളൂ യശോദ അയാളുടെ മൂത്ത
സഹോദരിയാണ് അവരുടെ തറവാട്ടിൽ മൂത്ത ആണിനല്ല പെണ്ണിനാണ് ഭരണാധികാരം തറവാട്ടിലെ
സീമന്ത പുത്രി വിവാഹജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ചു കന്യകയായി തറവാട് ഭരിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ
ആജ്ഞകൾ നിറവേറ്റുന്ന അധികാരികളാണ് ആൺമക്കൾ…

മുറ്റത്തു തന്നെ നിൽക്കുന്ന യാമിനിയോടും ഭർത്താവു പ്രഭാകരനോടുമായി യശോദ തുടർന്നു…

“യാമിനി എന്താ അവിടെ നിൽക്കുന്നത്..? യാത്ര മുടങ്ങിയല്ലോ തിരിച്ചു കേറേണ്ടി
വന്നില്ലേ..? ഇനിയേതായാലും അകത്തു കേറി മധുരമേന്തേലും കഴിച്ചു രാഹു കാലം
കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയാ മതി അത്ര ദൂരം വണ്ടിയോടിച്ചു പോവേണ്ടതല്ലേ…”

ഏഴ് മക്കളുള്ള ശ്രീമംഗലം തറവാട്ടിലെ അഞ്ചാമതായാണ് യശോദ പിറന്നത് അവളുടെ നേരെ
ഇളയസഹോദരിയാണ് യാമിനി ഏറ്റവും ഇളയ ആൾ ആണ് ശേഖരൻ… യശോധക്ക് മൂത്തതൊക്കെ മറ്റു പല
ദേശങ്ങളിലായാണ് സ്ഥിരതാമസം എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചു കൂടുന്നത് ഉത്സവത്തിനും മറ്റു
വിശേഷങ്ങൾക്കും ആയാണ്

പഴയ കാലം ഒക്കെ മാറിയെന്നു പറഞ്ഞാലും, പരമ്പരകളായി നടന്നു വന്ന ആചാരങ്ങൾ ഇപ്പോളും
മുറതെറ്റിക്കാതെ നടത്തി പോകുന്നവരാണ് ശ്രീമംഗലംകാർ നാൽപ്പതു വയസ്സ് കഴിഞ്ഞ യശോദയുടെ
കാലം കഴിഞ്ഞാൽ യാമിനിയുടെ മൂത്ത മകൾ ആണ് ഇനി സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കേണ്ടത്…

യാമിനിയുടെ രണ്ടു മക്കളിൽ ഇളയവളായ പല്ലവി ആണ് കൂടെയുള്ളത് അവൾ മെഡിസിൻ മൂന്നാം വർഷ
വിദ്യാർത്ഥിനി തികഞ്ഞ പരിഷ്കാരിയായ അവളുടെ നേരെ വിപരീതമാണ് അവളുടെ ചേച്ചി, തെന്നൽ
എന്ന് വിളിക്കുന്ന പാർവ്വതി.

യശോദ തമ്പുരാട്ടിയുടെ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കാനുള്ള ഒരു തന്റേടമോന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു പഞ്ച
പാവം പെണ്ണാണ് പാർവ്വതി സംഗീതവും കവിതയും അതാണ് അവളുടെ ജീവിതം പഠിക്കാനായി
തിരഞ്ഞെടുത്ത വിഷയവും അത് തന്നെ… അവൾ എന്തോ ഈ യാത്രയിൽ കൂടെ വന്നിട്ടില്ല

കുതിച്ചു കുത്തി പായുന്ന പുഴ ആ ഭാഗത്തു വന്നു തിരിഞ്ഞു പോകുന്നത് കൊണ്ട് അവിടെ
പുഴക്ക് നല്ല വീതിയാണ് ഒരു വലിയ പാറക്കൂട്ടം പുഴയുടെ ഗതി തിരിച്ചു വിടുന്നത്
കൊണ്ടാണ് ആ ഗതി വത്യാസം…

പാറക്കൂട്ടത്തെ ചുറ്റി കടലിലേക്ക് പായാൻ പുഴ അവിടെ നന്നായി വളയുന്നുണ്ട് അത് കൊണ്ട്
പുറമെ ശാന്തയാണ് എന്ന് തോന്നും എങ്കിലും നല്ല അടിയൊഴുക്കും നിലയില്ലാത്ത
കയത്തിലേക്ക് പിടിച്ചു വലിക്കുന്ന വലിയ ചുഴികളും ഉള്ള വളരെ അപകടം പിടിച്ച ഭാഗമാണ്
അത്…

ഓർമ്മ വെച്ച നാൾ മുതൽ കളിച്ചു വളർന്ന പുഴയെയും പുഴക്കക്കരെ ഉള്ള കാടും നോക്കി
നിന്നപ്പോൾ തേവന്റെ കാഴ്ച മങ്ങി കിട്ടിയ അടിയുടെ പാട് അവന്റെ കവിളിൽ കരുവാളിച്ചു
വന്നിരുന്നു ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി മൂന്നു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ആ പാടിനു മേലെകൂടെ
ഒഴുകിയിറങ്ങി…

ഈ പുഴയുടെ കള കള സംഗീതവും പുഴക്കപ്പുറമുള്ള കാടിന്റെ വശ്യതയാർന്ന കാനന സൗന്ദര്യവും
ഇനി തനിക്കു കാണാൻ പറ്റുമോ..? ഒന്നും സ്വന്തമല്ലാത്ത ആ അടിയാൻ ചെക്കൻ പക്ഷെ ഈ പുഴ
അവന്റെ സ്വന്താണെന്നു അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു…

എല്ലാ സ്ഥലത്തും അവനു മേലാളന്മാരുടെ ചവിട്ടു കൊല്ലാനായിരുന്നു യോഗം അല്ലേൽ പല തവണ
ശരിയുത്തരങ്ങൾ ഉത്തര പേപ്പറിൽ നിറച്ചിട്ടും പത്താം തരം എത്തുന്നതിനകം നാലു തവണ അവർ
അവനെ തോൽപ്പിച്ചു മടുത്തു പഠിത്തം നിറുത്തിക്കോളും എന്നാവും അവർ കരുതിയത്…

പത്തിലെ പരീക്ഷ അവൻ ഒരു വാശി പോലെ എഴുതി തീർത്തു അതോടെ അവന്റെ മനസ്സ് മടുത്തിരുന്നു
അന്ന് വലിച്ചെറിഞ്ഞതാണ് അവൻ പുസ്തകങ്ങളുടെ കൂടെ സ്വന്തം ജീവിത മോഹങ്ങളും ഈ പുഴയുടെ
ആഴങ്ങളിൽ…

പിന്നെ കുളിക്കാത്തവനായി, വൃത്തിയില്ലാത്തവനായി, കാട്ടാളനായി ജീവിച്ച അവൻ അവനെ
തന്നെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു ഈ ഭൂമിയിൽ ഒന്നും അടിയാന്റെ അല്ല എല്ലാം ഉടമയുടേതാണ്
അവന്റെ അധ്വാനവും അവന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യവും ചിരിയും സ്വപ്നങ്ങളും എന്തിനു പുരയിലെ
പെണ്ണുങ്ങൾ പോലും…

ചേച്ചി തേതിയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം പെട്ടന്ന് അവന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു ഇത്ര നാൾ ആരും
കാണാതെ അവൻ കാത്തു അവളെ പക്ഷെ ഇനിയെന്ത് ആ വിടർന്ന സുന്ദരമായ പൂവ് ഉടമയുടെ കണ്ണിൽ
പെട്ടു കഴിഞ്ഞു…

പാടില്ല കരയരുത് താൻ അടിയാനാണ്… അടിയാൻ കരയാൻ പാടില്ല അടിയാന്റെ കണ്ണീർ ഭൂമിയിൽ
വീഴാതിരിക്കാൻ… അവൻ ഏതു കണ്ണീരിനെയും ഒളിപ്പിച്ചു വെക്കാൻ ശേഷിയുള്ള പുഴയുടെ
ആഴങ്ങളിലേക്ക് മുതലക്കൂപ്പ് കുത്തി…

അവനെയും അവന്റെ കണ്ണീരിനെയും കൈകളിൽ താങ്ങിയ, ഇനിയും വികസനവും പുരോഗമനവും
പടികേറിയിട്ടില്ലാത്ത ആ ഗ്രാമത്തെ തഴുകി പട്ടണത്തിന്റെ ആരവങ്ങളിൽ എത്താൻ
പാഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുഴക്ക് നിസ്സംഗതയുടെ മരവിച്ച തണുപ്പായിരുന്നു…

കുളി കഴിഞ്ഞു ശുദ്ധിയായി എത്തിയ തേവൻ പടിപ്പുര വാതിലിനു വെളിയിൽ പഞ്ചപുച്ഛം അടക്കി
നിന്നു ജനിച്ചപ്പോൾ മുതലുള്ള ശീലം കൊണ്ടാവും ഒരു പക്ഷേ അവനും മറ്റു അടിയന്മാരെ പോലെ
അടിമത്തം വിധിയായി കണ്ടു അതുമായി താതാമ്യപ്പെട്ടു ജീവിക്കാൻ ശീലിച്ചത്…

പല്ലവിയുടെ മുഖം വീർത്തു തന്നെയിരുന്നു തേവന്റെ നേരെ നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത്
വെറുപ്പ് പ്രകടമായിരുന്നു… എങ്കിലും തേവൻ വണ്ടിയിൽ കേറിയപ്പോൾ പിന്നെ അവൾ ഒന്നും
മിണ്ടിയില്ല കാരണം പുറത്തു യാത്രയയക്കാൻ വന്നു നിന്ന യശോദ അമ്മായിയെ അവൾക്കും
പേടിയായിരുന്നു

തന്റെ മകനെയും കയറ്റി പ്രഭാകര കൈമളും കുടുംബവും കയറിയ വാഹനം അകന്നു പോയപ്പോൾ കോരൻ
തീർത്തും നിസ്സംഗനായിരുന്നു യജമാന സ്നേഹത്താൽ അന്ധനായ അയാൾ അവനെ കൊല്ലണം എന്ന്
കോലോത്തുന്നു പറഞ്ഞാൽ പോലും രണ്ടാമതൊന്നു ആലോചിക്കാതെ ചെയ്യുമായിരുന്നു…

“കോരാ ചിരുത എവിടെ..? അവളെയും കൂട്ടി നീ മേലേക്കെട്ടിലേക്കു ഒന്ന് വാ…”

യശോദ കോരനോട് പറഞ്ഞിട്ട് ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു മേലേക്കെട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ യശോദയുടെ
അന്തപുരമാണ് എന്ന് വേണേൽ പറയാം മാളികയുടെ മേളിലത്തെ ആ ഭാഗത്തേക്ക് ശേഖരൻ പോലും
കടക്കാറില്ല അനുവാദമില്ലാതെ വാല്യക്കാരും…

കോരന്റെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ വിടർന്നു അയാളുടെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ മുഴക്കി തുടങ്ങി ഇതിനു
മുൻപ് അയാൾ യശോദ തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുകപ്പിൽ കയറിയിട്ടില്ല, ഉദ്വേഗാധിക്യത്താൽ
അയാളുടെ നടത്തം ഓട്ടമായി. അയാൾ തൊടിയിലെവിടെയോ പണിചെയ്യുന്ന ചിരുതയെ തേടി
ഉൽസാഹത്തോടെ കുതിച്ചോടി…

ചിരുത കോരനെയും കൂട്ടി കോണി കേറി രണ്ടാം നിലയിലെ ചാവടി പോലെ
കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന മുകപ്പിലേക്കുള്ള വാതിൽ തുറന്നു. കോരൻ അപൂർവമായി
ഭാരിച്ച വല്ല പണികൾക്കായി മാത്രേ കോലോത്തെ എട്ടുകെട്ടിനുള്ളിൽ കയറിയിട്ടുള്ളൂ,
പക്ഷെ ആ വലിയ എട്ടുകെട്ടിലെ എല്ലാ മൂലയും ചിരുതക്കു കൈവെള്ളയിലെ രേഖകൾ പോലെ
പരിചിതമാണ്.

അടുപ്പിച്ചുള്ള അഴികൾ കൊണ്ട് മറച്ച നീണ്ട വരാന്ത പോലെ കിടന്ന ആ ചാവടി യശോദയുടെ
സ്വകാര്യ അറയിൽ നിന്നും തുറന്ന് ഇറങ്ങാവുന്ന തരത്തിൽ ഉള്ളതായിരുന്നു. ചിരുത
യശോദയുടെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ പോയി മുട്ടി വിളിച്ചു അവർ വന്നിട്ടുള്ള കാര്യം
അറിയിച്ചു.

വാതിൽ തുറന്നു വന്ന തമ്പുരാട്ടിയെ കണ്ട കോരൻ വാ പൊളിച്ചു നിന്ന് പോയി അടിപ്പാവാടയും
ബ്ലൗസും മാത്രം..! തന്റെ മേനിയഴക് കണ്ടു വാപൊളിച്ചു നിക്കുന്ന കോരനോട് യശോദയുടെ
ശബ്ദം കനത്തു…

“എന്താ കോരാ..? നിനക്ക് തിരുമ്മാനറിയില്ലേ..? ശേഖരൻറെ നടു വെട്ടിയത് നീയല്ലേ
തിരുമ്മി ശരിയാക്കിയത്..?”

തമ്പുരാട്ടിയുടെ സ്വരത്തിൽ വന്ന മാറ്റം കോരൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു അവൻ പെട്ടന്ന് തല
കുനിച്ചു നാട് വളച്ചു ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്നു… വിനീത വിധേയനായ ഭൃത്യനായി…

“ഉവ്വ് തമ്പ്രാട്ടീ… എന്റ തള്ള ഞങ്ങളെ ഇരട്ട പെറ്റതല്ലേ അതിൽ മറ്റേ കൊച്ചു ചെറുതിലെ
ചത്തു പോയല്ലോ ഇരട്ടകളിൽ ഒന്നായതു കൊണ്ടാവും തിരുമ്മാൻ ഒരു കൈവഴക്കം കൂടുതൽ അതാ
എല്ലാരും എന്നെ തിരുമ്മാൻ വിളിക്കുന്നത്…”

“ങ്ങും… ചിരുതേ നീ അപ്പുറത്തെ മുറിയിലോട്ടു അവനെ കൊണ്ടു പോക്കോ…”

തുറന്ന ജന്നലിലിൽ നിന്നും വരുന്ന പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ ആ മുറി ഒരു മരുന്ന് പുര പോലെ
കോരന് തോന്നി വേപ്പിൻ തടിയിൽ തീർത്ത ഒരു കട്ടിൽ, അതിന്റെ അരികിലുള്ള മേശമേൽ
പലതരത്തിലുള്ള ലേപനങ്ങളും എണ്ണകളും അടങ്ങിയ കുപ്പികൾ ഭംഗിയായി അടുക്കി നിരത്തി
വെച്ചിരിക്കുന്നു…

കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശരീര വടിവുകൾ കണ്ട കോരന്റെ കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ചു
ഇത് വരെ ഒരടി അകലെ മാത്രം നിന്ന് കണ്ടിട്ടുള്ള കോരന്റെ തമ്പ്രാട്ടി ഇന്ന് അവന്റെ കൈ
എത്തും ദൂരത്തു ഹംസഗന്ധ തൈലം കൈയിൽ പകർന്നപ്പോൾ കോരന്റെ കൈ വിറച്ചു

ചിരുത, തമ്പുരാട്ടിയുടെ പാവാടയുടെ കെട്ടഴിച്ചു എണ്ണ പുരട്ടി തടവാൻ പാകത്തിൽ അല്പം
താഴേക്ക് ഇറക്കി വെണ്ണ തോൽക്കുന്ന ആ ഉടലഴകിൽ പറ്റി ചേർന്ന് കിടന്ന അരഞ്ഞാണം
ഒന്നിളകി കൊരന്റെ കൈയുടെ വിറയൽ കൂടി എണ്ണ തമ്പുരാട്ടിയുടെ മേത്തേക്കു തുളുമ്പി…

പവൻ നിറമുള്ള ആ കൊഴുത്ത അരയിൽ കോരന്റെ കറുത്ത വിറക്കുന്ന വിരലുകൾ പതിഞ്ഞു… എണ്ണയിൽ
വിരലമർത്തിയപോലെ തോന്നി കോരന് അവന്റെ കൈ കൂടുതൽ കരുത്തിൽ ഉഴിഞ്ഞു തുടങ്ങി.

എണ്ണ കൂടുതൽ പകരുന്നതിനിടക്ക് ചിരുത, തമ്പുരാട്ടിയോടായി പറഞ്ഞു…

“തമ്പ്രാട്ടി തുണിയേലപ്പിടി പറ്റി പോവാ എണ്ണ മുഴുവൻ ഏൻ കുറേക്കൂടെ തുണി
താത്തെട്ടെ…”

“ങ്ങും…”

സമ്മതം കൊടുത്തു കൊണ്ട് ഒരു മൂളൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ വായിൽ നിന്നും
പുറത്തേക്കു വന്നു…

ചിരുത പാവാട ആ വലിയ കുണ്ടിയുടെ താഴെ വരെ വലിച്ചു താഴ്ത്തി വെള്ള നിറത്തിലുള്ള
ഷെഡ്‌ഡി… കോരൻ ആദ്യമായാണ് അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു അടിവസ്ത്രം കാണുന്നതു

അവന്റെ എണ്ണയിൽ കുതിർന്ന കൈ മൈദമാവ് കുഴച്ചു വെച്ച പോലെയുള്ള ആ പതു പതുത്ത ചന്തി
പന്തുകളുടെ മാംസളതയിൽ അമർത്തി ഉഴിഞ്ഞു

“ഹാവ്… ങ്ഹ്…”

തമ്പുരാട്ടിയിൽ നിന്നും വേദനയുടെ ഞരക്കങ്ങൾ പുറത്തേക്കു വന്നു ഷഡിക്കുള്ളിൽ കോരന്റെ
കൈ നിശ്ചലമായി.

അവിടെയാണ് വേദന, ചിരുത കൈ നീട്ടി ഷഡി താഴേക്ക് വലിച്ചു താത്തു. അവിടെ നീര് കല്ലച്ചു
കിടക്കുന്നതിന്റെ കരിനീലിപ്പ്‌ ആ വെളുത്തു തുടുത്ത ചന്തിയിൽ വ്യകതമായി കണ്ടു കോരനും
ചിരുതയും… കോരന്റെ കൈ ആ കല്ലച്ച നീര് പിടിച്ചുടച്ചു തുടങ്ങി തമ്പുരാട്ടിയുടെ
വേദനയും ഞരക്കവും കൂടി…

ഷഡി പിന്നിൽ പൂർണ്ണമായും ചന്തിയുടെ താഴെയിറങ്ങി കോരൻ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും ഇടുപ്പിൽ
തുടങ്ങി കുണ്ടിയുടെ മാംസ കുന്നുകളുടെ താഴെ വരെ ശക്തമായി ഉഴിഞ്ഞു. ആദ്യത്തെ ആ പേടി
വിട്ടകന്നപ്പോൾ കോരൻ കൂടുതലായി തമ്പ്രാട്ടിയുടെ ചന്തി നോക്കി ആസ്വദിച്ചു തിരുമ്മി
തുടങ്ങി.

കുണ്ടിയിലെ മാംസളതയിൽ അമർത്തി തടവി പോകുമ്പോൾ, അവൻ ഇടയ്ക്കു തള്ള വിരലുകൾ കൊണ്ട്
തമ്പ്രാട്ടിയുടെ കുണ്ടി വിടവിൽ ചെറുതായി ആഴ്ത്തി ആ നെയ്യ് തോണ്ടിയെടുക്കാൻ പോലും
ധൈര്യം കാട്ടി തുടങ്ങി…

കോരന്റെ വായിൽ വെള്ളം പറ്റി, ആകപ്പാടെ ഒരു പരവേശം പോലെ അവനു തോന്നി. സ്വപ്നത്തിൽ
പോലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആ ഭാഗ്യം ആണ് കണ്മുന്നിൽ തൊട്ടനുഭവിക്കുന്നതു… ചുവന്ന
ബ്ലൗസിന് പുറത്തു തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന പുറത്ത് ചെമ്പൻ രോമങ്ങൾ വളർന്നു നിൽക്കുന്നത്
അവൻ കണ്ടു.

തമ്പ്രാട്ടിയുടെ താഴെ നടു മുതൽ ചന്തിയുടെ താഴെ വരെ നഗ്നമാണ് ഇടുപ്പുകളിൽ തുടങ്ങി
ചന്തി മുഴുവൻ എണ്ണയിൽ കുളിച്ചു തിളങ്ങി കനത്ത ആ തുടയുടെ ബാക്കി കൂടി കാണുവാൻ അവന്റെ
ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത മോഹം തോന്നി…

ചിരുതയോടെന്ന പോലെ അവൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പിറുപിറുത്തു, അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ തെറ്റ്
ചെയ്യുന്നവന്റെ പോലെ ഒരു വിറയൽ കലർന്നിരുന്നു.

“ചിരുതേ നീര് തിരുമ്മിയിറക്കുമ്പോൾ കാലിന്റെ പാദത്തിൽ വരെ നീട്ടി തിരുമ്മണം അല്ലേൽ
നീര് മൊത്തത്തിൽ ഇറങ്ങില്ല… ഈ തുണി കുറച്ചു കൂടി…”

ചിരുത കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടി കാണുന്നില്ല എന്നു നോക്കി ഉറപ്പിച്ചു കോരനെ
രൂക്ഷമായി നോക്കി. പക്ഷെ അവൻ ചിരുതയെ നോക്കാതെ തന്നെ തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഉൾതുടയിലേക്ക്
കൈ ആഴ്ത്തി അടിപാവാട പിന്നിലേക്ക്‌ കൂടുതൽ വലിഞ്ഞു…

അരക്കെട്ടിൽ പാവാട വലിയുന്നതറിഞ്ഞ തമ്പുരാട്ടി നാടു ഉയർത്തി, ചിരുത വേറെയൊന്നും
ചെയ്യാനില്ലാതെ ആ പാവാട കാലിലേക്ക് വലിച്ചൂർത്തിയെടുത്തു… ആനയുടെ തുമ്പികൈ
വണ്ണത്തിൽ വെണ്ണക്കല്ലിൽ തീർത്ത പോലെ ആ സുന്ദരിയുടെ കാലുകൾ കോരന്റെ മുന്നിൽ
വെട്ടിത്തിളങ്ങി.

കോരൻ കൂടുതൽ എണ്ണ കൈകളിൽ പകർന്നു ഇടുപ്പിൽ നിന്നും കാൽപാദം വരെ ഒരു ഇഞ്ചു സ്ഥലം
പോലും വിടാതെ അമർത്തി തടവി, രോമമില്ലാത്ത പുറം തുടയിൽ നിന്നും രോമമുള്ള മുട്ടിനു
താഴെ ഭാഗത്തേക്ക് എണ്ണ ഒഴുകിയിറങ്ങി…

ഇതിനു മുൻപ് പലപ്പോഴും യശോദ ചിരുതയെ കൊണ്ട് ദേഹം ഉഴുവിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇത്രയും
കരുത്തില്ലായിരുന്നു അവളുടെ കൈകൾക്കു കൊരന്റെ കൈകൾക്കു ഉരുക്കിന്റെ കരുത്താണ്
തഴമ്പിന് പാറയുടെ പരുപരുപ്പും വേദനയുടെ നൊമ്പരത്തിലും ഒരു ചെറിയ സുഖം യശോദക്ക്
തോന്നി…

അരമണിക്കൂറോളം തിരുമ്മി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ യശോദ പറഞ്ഞു

“മതിയാക്കാം… ഇന്നത്തേക്ക് നല്ല ഒരാശ്വാസം തോന്നുന്നു…”

ഇഛാഭംഗത്തോടെ കോരൻ ഒരിക്കൽ കൂടി ആ ഉരുണ്ട ചന്തികൾ തടവി കൈ എടുത്തു അപ്പോളേക്കും
കോരന്റെ കൈ കരുത്തിൽ തമ്പുരാട്ടിയുടെ കുണ്ടികൾ ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു…

ആദ്യം ഇറങ്ങിയ കോരൻ കുളപ്പുരയുടെ വടക്കായി കത്ത് നിന്നു അവനറിയാം ഇനി
തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും തുണിയുമെടുത്തു ചിരുത ഇവിടെ അലക്കാനായി വരുമെന്ന്
അവന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിയില്ല ബക്കറ്റു നിറച്ചും തുണിയുമായി ചിരുത വന്നു

കോരനെ കണ്ടപ്പോളെ ചിരുതയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു കള്ള പുഞ്ചിരി പരന്നു തമ്പുരാട്ടിയുടെ മൂലം
കാണാനൊത്തു അല്ലെ കോശവാ എന്ന് ആ ചിരി അവനെ നോക്കി വിളിച്ചു പറയുന്ന പോലെ കോരന്
തോന്നി, ചുറ്റുപാടും ഒന്ന് നോക്കി കോരൻ അവളെ കടന്നു പിടിച്ചു.

പെട്ടന്നുള്ള ആ പ്രതീക്ഷിത നീക്കത്തിൽ ചിരുത ഭയന്ന് പോയി കോരന്റെ തുണി മുന്നിൽ
പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന കണ്ടപ്പോളാണ് അവൾക്കു കാര്യം പിടി കിട്ടിയത്…

അപ്പോൾ അവളുടെ ഭയം ഇരട്ടിയായി നാലുപാടും വിഹ്വലതയോടെ നോക്കി അവൾ കണവനെ തള്ളി
മാറ്റാൻ പാടു പെട്ടു പറഞ്ഞു…

“എന്താ… ഇപ്പൊ, വീട്ടിൽ ചെല്ലട്ടെന്നു… ആരേലും കണ്ടാൽ..? കൊത്തിയരിയും വിടൂ…
വിടൂന്നെ…”

പക്ഷെ കോരൻ അതൊന്നും കേൾക്കാനുള്ള ഒരു അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല അവൻ അവളുടെ മുണ്ടിന്റെ
അറ്റം തെറുത്തു കേറ്റി കുളപ്പുരയുടെ അരഭിത്തിയിലേക്കു ചേർത്ത് കുനിച്ചു നിറുത്തി
പിന്നിൽ കൂടി അവളുടെ പൂറിനുള്ളിലേക്കു അവന്റെ കുലച്ചു നിന്ന കുണ്ണ തള്ളി കയറ്റി…

ആഹ്… ഹാ…

ചിരുതക്കു നൊന്തു പക്ഷെ കോരന് കണ്ണില്ലായിരുന്നു കാതും അവന്റെ കണ്ണിൽ കമിഴ്ന്നു
കിടക്കുന്ന കോലോത്തെ തമ്പ്രാട്ടിയുടെ ഉരുണ്ടു മുഴുത്ത തങ്ക കുണ്ടികൾ ആയിരുന്നു
കാതിൽ തമ്പുരാട്ടിയുടെ പവിഴ ചുണ്ടിൽ നിന്നും ഉതിർന്നു വീണ സീൽക്കാരങ്ങളും…

ചിരുതയുടെ പൂറു ചുരത്തി തുടങ്ങി വേണ്ടത്ര കൊഴുത്ത കൊതി വെള്ളം കൊണ്ട് പൂറു
സാന്ദ്രമായപ്പോൾ ആദ്യത്തെ വേദന മാറി കോരന്റെ പതിവിലും കൂടുതൽ ആവേശത്തിലുള്ള അടി
ചിരുത ആവേശത്തോടെ സുഖത്തോടെ ഏറ്റു വാങ്ങി…

അവൾക്കറിയാം കണവന്റെ ആവേശത്തിന് കാരണം തമ്പ്രാട്ടിയുടെ നഗ്നത കണ്ടതും
തൊട്ടതുമാണെന്നു. അവളുടെ മനസ്സിൽ ചെറിയ ഭയം തോന്നി കോരൻ അരക്കെട്ടിൽ അര ചേർത്ത്
വെച്ച് പൂറിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ ശുക്ലവർഷം നടത്തിയപ്പോൾ അത് കുറച്ചു കൂടെ കൂടിയതേ ഉള്ളൂ…

കാരണം അവസാനത്തെ വെട്ടി വിറയലോടെ പൂറിനുള്ളിൽ കുണ്ണ പാൽ ചീറ്റിയപ്പോൾ കോരന്റെ വായിൽ
നിന്നും വന്ന വാക്കുകൾ “ഹെന്റെ തമ്പ്രാട്ടി…” എന്നായിരുന്നു…

ആരെങ്കിലും കാണുന്നതിന് മുന്നേ കോരനെ അടർത്തി മാറ്റി കുളിപ്പുരയിലെ തണുപ്പിലേക്ക്
ഇറങ്ങുമ്പോഴും ചിരുത ഓർത്തു എന്റെ മുത്തപ്പാ കണവൻ ഈ ചിന്തിച്ചതെങ്ങാനും
കൊലോത്തറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ശേഖരനധികാരി മൊത്തം കുടുംബം അടക്കം കുടിയിലിട്ടു കത്തിക്കും…

ശേഖരൻ അധികാരി അപ്പോളേക്കും തേതി പെണ്ണിനെ അന്വേഷിച്ചു കോരന്റെയും ചിരുതയുടെയും
കുടിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി പുഴയോരത്തു കൂടി നടക്കുക ആയിരുന്നു…

കാടിന്റെ സൗന്ദര്യവും കാട്ടാറിന്റെ പൊട്ടിച്ചിരിയും ഒരുമിച്ചു കൂടിയാൽ അവളാകും
തേതി… ചിരുതയുടെ ചേച്ചിയുടെ മക്കളാണ് തേവനും തേതിയും ചിരുതയുടെ ചേച്ചിയുടെ നിറമാണ്
അവർക്കു പൊന്നിന്റെ നിറം അത് അതെ പാടി പകർന്നു കിട്ടിയതു അവൾക്കാണ് തേതിക്കു

അവൾക്ക് ആകെ അറിയാവുന്ന ആളുകൾ കോരനും ചിരുതയും തേവനുമാണ് വേറെ ആരെയും അവൾ
കണ്ടിട്ടില്ല തേവൻ അവൾക്കു അനിയനാണെലും അവൻ അവളെ കുഞ്ഞനിയത്തിയെ പോലെ ആണ് കണ്ടത്…

കോരനും ചിരുതക്കും ഒക്കെ അവളെ ഇഷ്ടമാണ് തമ്പുരാൻറെ കണ്ണിൽ പെടുന്നവരെ മാത്രമേ
അവളുടെ നിഷ്കളങ്കത ബാക്കി നിൽക്കൂ എന്ന് ആർക്കുമറിയില്ലേലും ചിരുതക്കറിയാം, അത്
കൊണ്ട് കൂടിയാണ് അവളെ ആരും കാണാതെ ഒളിപ്പിച്ചു വളർത്തിയത്.

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരിക്കൽ ചിരുതയുടെ ചൂട് തേടി കുടിലിന്റെ വാതിലിൽ മുട്ടിയപ്പോൾ ആണ്
ശേഖരൻ അധികാരി തേതിയെ കണ്ടത് അന്ന് തന്നെ അവളെ അയാൾ പിച്ചി ചീന്തുമായിരുന്നു പക്ഷേ
എന്തോ അപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് ഓടി വന്ന തേവനെ കാണ്ടാവണം അയാൾ തിരിച്ചു പോയത്

മുതിർന്ന കുട്ടികളുടെ നേരെ സ്നേഹത്തിന്റെയും വാത്സല്യത്തിന്റെയുമൊക്കെ ലോല ഭാവങ്ങൾ
പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ അറിയാത്ത പച്ച മനുഷ്യരായതു കൊണ്ടാവും കോരനും ചിരുതയും തേതിയേ
കൊഞ്ചിക്കാറില്ല.

അതു കൊണ്ടെന്താ അവൾ പ്രായം തികഞ്ഞ പെണ്ണായി, എങ്കിലും പുറം ലോകം കാണാത്ത അവൾ
ഇപ്പോളും കൊച്ചു പെണ്ണ് തന്നെ…

അവൾക്ക് തേവൻ അനിയനല്ല, ചേട്ടനാണ്… സ്കൂളിൽ പോയി പഠിച്ച, പുസ്തകങ്ങൾ വായിച്ചു
പഠിച്ച… അവൻ പറയുന്ന പുറം ലോകത്തിന്റെ കാണാത്ത മയകാഴ്ചകൾ, അവൾ കഥ കേൾക്കുന്ന
കുട്ടിയെ പോലെ ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ചിരുന്നു കേൾക്കുമായിരുന്നു

പക്ഷെ ആകാശത്തു പക്ഷികളെക്കാൾ ഉയരത്തിൽ മനുഷ്യന് പറക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് തേവൻ
പറഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രം അവൾ പറഞ്ഞു നുണയാണ് കല്ലുവെച്ച നുണ എന്ന്… പക്ഷെ തേവന് ഒരിക്കലും
തേതിയോടു നുണ പറയാൻ ആവില്ലല്ലോ…?

അത് അറിയാവുന്ന കൊണ്ട് തന്നെയാണ് തേതി ആദ്യമായി നുണ അവന്റെ വായിൽ നിന്നും കേട്ടത്
കൊണ്ട് രണ്ടു ദിവസം പിണങ്ങി മിണ്ടാതിരുന്നത് പക്ഷെ അവിടെയും തേതി തൊറ്റു…

അക്കരക്കാട്ടിലെ മൊട്ടക്കുന്നിന്റെ മോളിൽ കൊണ്ടു പോയി തെളിഞ്ഞ ആകാശത്തു തേവൻ അവളെ
വിമാനം പറക്കുന്നത് കാട്ടി കൊടുത്തു അത്രയും ഉയരത്തിൽ പറക്കുന്ന ആ വലിയ പക്ഷി
മനുഷ്യരെയും കയറ്റി പോകുന്നു എന്നു ഇപ്പോളും അവൾ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല കേട്ടോ

തേവൻ അവളുടെ സഹോദരൻ മാത്രമായിരുന്നില്ല കൂട്ടുകാരനും കൂട്ടുകാരിയും അമ്മയും അപ്പനും
ഒക്കെയായിരുന്നു ഒരു നാൾ കാലത്തു ആ ഒരു സന്തോഷം കൂടി ദൈവങ്ങൾ അവളിൽ നിന്നും തട്ടി
പറിച്ചു കളഞ്ഞു…

കാലത്തു മുതൽ അവൾ ജലപാനം പോലുമില്ലാതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു പുഴയാണ് അവളുടെ ആശ്രയം
ഓരോ പ്രവിശ്യവും കാണുന്ന പുഴ പുതിയ ആളായത് കൊണ്ടാവാം അവളുടെ പരിഭവങ്ങൾ എത്ര
കേട്ടാലും പുഴക്ക് മടുക്കാത്തതു… അവളെ കാണാഞ്ഞിട്ടാവാം ആട്ടിൻ കുട്ടികളുടെ കരച്ചിൽ
കൂരയിൽ കേൾക്കാം.

കോരന്റെ കുടിലിനോടടുക്കും തോറും അധികാരിയുടെ ഉള്ളിൽ ആവേശം നുരഞ്ഞു പൊങ്ങി… അത്രയും
സുന്ദരി പെണ്ണ് തന്റെ അടിയാന്റെ കൂരയിൽ ഇത്രേം കാലമുണ്ടായിട്ടും താനെന്തേ അറിയാഞ്ഞു
അതായിരുന്നു അയാളുടെ അത്ഭുതം…

ആകാശം മുട്ടെ ഉയരത്തിൽ വളർന്നു നിന്ന ഒരു ആഞ്ഞിലി മരത്തിനെ ചുറ്റി വന്ന അയാളുടെ
മുന്നിൽ വിളിപ്പാട് അകലെ കോരന്റെ കൂര കാണാം ഇല്ലി കമ്പു കൊണ്ട് വേലി കെട്ടി തിരിച്ച
ആ കുടിലിന്റെ മുന്നിൽ രണ്ടു ആട്ടിൻ കുട്ടികൾ ഓടിക്കളിക്കുന്നു

തേതിയുടെ പൂവുടലിന്റെ ദർശനത്തിനായി ശേഖരൻ അധികാരിയുടെ കണ്ണുകൾ കഴുകനെ പോലെ
നാലുപാടും തിരഞ്ഞു…

തുടരും…

303800cookie-check“മതിയാക്കാം… ഇന്നത്തേക്ക് നല്ല ഒരാശ്വാസം തോന്നുന്നു…”no