പ്രളയകാലത്ത്

‘ആഹ.. അപ്പൊ അമ്മ ന്യൂസ് ഒന്നും കണ്ടില്ലേ?’

‘അതിനിവിടെവിടാ കരണ്ട്? രാവിലെ പോയതാ..’

‘ആ.. അതുതന്നെ. ഡാം തുറക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടത്രെ. സ്ക്കൂൾ നേരത്തേ വിട്ടു. ഇനി എന്നാ
തുറക്കുകാന്നറിയില്ല.’

‘ഓ.. ഈ നശിച്ച മഴ! എത്ര ദിവസമായി!..’ അമ്മ മഴയെ പ്രാകിക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക്
പോയി. ഞാൻ ബാഗ് വെക്കാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്കും.

ചെറിയ രണ്ട് ബെഡ് റൂമുള്ള ഒരു സാധാരണ വീടാണ് ഞങ്ങളുടേത്. പപ്പ ജോർജ് ഫർണിച്ചർ
ഫാക്ടറിയിൽ വെൽഡർ. അമ്മ ശ്രീജ വീട്ടിൽ തന്നെ. അവർ പ്രേമവിവാഹമായിരുന്നു. അമ്മയുടെ
അയലത്തായിരുന്നു പപ്പ ആദ്യം ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. അമ്മ അന്ന് പ്ലസ് ടുവിനു
പഠിക്കുന്നു. അമ്മ എന്നും സ്ക്കൂളിൽ പോയി വരുമ്പോൾ പപ്പ ഫാക്ടറിയുടെ പടിക്കൽ വന്ന്
നിൽക്കും. അങ്ങനങ്ങനെ സത്യക്രിസ്ത്യാനിയായ ജോർജും കൃഷ്ണഭക്തയായ ശ്രീജയും പ്രേമം
കണ്ടെത്തി.

സംഗതി പ്രേമമാണല്ലോ. അത് സെന്റുകുപ്പി പോലെയാണല്ലോ. അടച്ചുവെച്ചാലും മണം
വെളിയിലെത്തും. വെളിയിലെത്തി. അമ്മയുടെ അഛൻ ഉറഞ്ഞുതുള്ളി. സർക്കാരുദ്യോഗസ്ഥന്റെ മകൾ
വെൽഡിംഗുകാരനെ പ്രേമിക്കുകയോ! അതും നമ്പൂതിരിക്കുടുംബത്തിലെ പെണ്ണ്‌! ആകെ
പ്രശ്നമായി. ശ്രീജ കരഞ്ഞു തള്ളിയ നാളുകൾ. ജോർജിനെയാകട്ടെ ഫാക്ടറിയിൽ നിന്നും
പറഞ്ഞും വിട്ടു. പക്ഷേ പോയ പോക്കിൽ ജോർജ് ശ്രീജയെയും കൊണ്ടാണ് പോയത്. അങ്ങനെ
ഇരുപത്തിയഞ്ചുകാരനായ ജോർജ് കഷ്ടിച്ച് പതിനേഴുകാരിയായ ശ്രീജയെ വേളി കഴിച്ചു തന്റെ
അന്തർജനമാക്കി.

ജോർജും ശ്രീജയും വന്നുചേർന്നത് ആർക്കും എത്തിപ്പിടിക്കാനാവാത്ത ഉൾനാടൻ കുട്ടനാട്ടിൽ
ഒരിടത്തായിരുന്നു. വാടകവീട്ടിൽ തുടങ്ങിയ ആ ദാമ്പത്യം പെട്ടെന്ന് പുഷ്പിക്കുകയും
ചെയ്തു. എന്നെ, ശ്രീജിത് എന്ന ശ്രീക്കുട്ടനെ പ്രസവിക്കുമ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് 18
തികഞ്ഞിരുന്നില്ല. പപ്പ മിടുക്കനായിരുന്നു. രണ്ട് വർഷം കൊണ്ട് വാടകവീട്ടിൽ നിന്ന്
സ്വന്തമായി മണ്ണ് വാങ്ങി. ഒരു തുരുത്തായിരുന്നു വാങ്ങിയ സ്ഥലം. വിലക്കുറവിൽ
കിട്ടിയതുകൊണ്ട് വാങ്ങിയതാണ് പപ്പ.

അമ്മ നല്ല കഴിവുള്ള സ്ത്രീയായിരുന്നു. പപ്പയുടെ വരുമാനം കൃത്യമായി വിനിയോഗിച്ചും
മിച്ചം പിടിച്ചും അമ്മ പപ്പയ്ക്ക് തണലായി. അവർ മിച്ചം പിടിച്ച കാശുകൊണ്ട് ഒരാൾക്ക്
നടക്കാൻ പാകത്തിനു അക്കരയിൽ നിന്ന് തുരുത്തിലേക്ക് അരക്കിലോമീറ്ററോളം അവർ
ചേറുകുത്തി ബണ്ട് ഉണ്ടാക്കി. പിന്നെയും മിച്ചം വെച്ച പണവും സഹകരണബാങ്കിലെ ലോണും
കൊണ്ട് ആ തുരുത്തിൽ ഒരു ചെറിയ വീടുണ്ടായി. അപ്പോഴേക്കും എനിക്ക് നാലുവയസ്സ്
ആയിരുന്നു. പപ്പയും അമ്മയും അന്നൊക്കെ ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് പല
സന്ധ്യകളിലും അവരുടെ പഴങ്കഥകൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

മലഞ്ചെരിവിൽ ജീവിച്ച അമ്മയ്ക്ക് നാലുചുറ്റും വെള്ളക്കെട്ടിൽ കഴിയുന്നതുമായി
പൊരുത്തപ്പെടാൻ ആദ്യമൊക്കെ വല്യ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
മഴക്കാലത്ത് മുറ്റത്തും ചിലപ്പോൾ പുരയ്ക്കകത്തും വലിഞ്ഞുകയറുന്ന വെള്ളമായിരുന്നു
പ്രധാന പ്രശ്നം. പക്ഷേ ഏത് മനുഷ്യനെയും പോലെ ശ്രീജയും തന്റെ ചുറ്റുപാടുകളുമായി
പതിയെ ഇണങ്ങി. ആലപ്പുഴയിൽ നിന്നു വന്ന പപ്പയ്ക്ക് വെള്ളക്കെട്ടൊന്നും അങ്ങനെ
പ്രശ്നമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അങ്ങനെയങ്ങനെ ജീവിതത്തോടും ജലത്തോടും മല്ലിട്ട് പപ്പയും അമ്മയും എന്നെ ഇതുവരെ
എത്തിച്ചു. പഠിക്കാൻ ശരാശരിയിലും മിടുക്കനാണ് ഞാൻ. അത് തന്റെ ഗുണമെന്ന് അമ്മയും
പപ്പയും ഒരുപോലെ വീമ്പ് പറഞ്ഞ് അവകാശപ്പെടാറുണ്ട്.

“ശ്രീ…, വന്ന് ചായ കുടിക്കെടാ..” അമ്മയുടെ വിളി.

ഡ്രസ്സ് മാറി ഒരു ബർമുഡയെടുത്തിട്ട് അടുക്കളയിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ അമ്മ ചായ ഗ്ലാസ്സിൽ
പകരുകയാണ്. പെട്ടെന്ന് വെറുതെ സ്നേഹം തോന്നി. ഞാൻ അമ്മയെ പുറകിൽ നിന്ന്
കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“ആ പാട്ടയിൽ ബിസ്ക്കറ്റ് ഉണ്ട്, വേണമെങ്കിൽ എടുത്തോ.” അമ്മ ചായയിൽ പഞ്ചസാര
കലക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഉം”. ഞാൻ മൂളി. അമ്മ കുളിച്ചിട്ടേയുള്ളു എന്ന് തോന്നി. ലക്സ് സോപ്പിന്റെ വാസന
അമ്മയുടെ തോളിൽ നിന്നും. തോളിൽ നിന്നെന്ന് പറയാൻ കാരണം എനിക്ക് അമ്മയുടെ തോൾ വരെയേ
ഉയരമുള്ളു എന്നതാണ്. ക്ലാസ്സിലും അസംബ്ലിയിലും എന്നും മുൻ നിരയിൽ നിൽക്കാനായിരുന്നു
എന്റെ യോഗം. കൂട്ടുകാർ പൊക്കം വയ്ക്കുന്നത് കണ്ട് വീട്ടിൽ വന്ന് സങ്കടപ്പെടുമ്പോൾ
അമ്മ പറയും, “ കുറച്ചുനാൾ കൂടി കഴിയുമ്പോ എന്റെ ശ്രീമോൻ സുരേഷ് ഗോപീടത്രേം
ആവൂല്ലേ..” അമ്മ വെറുതെ പറയുന്നതാണെന്നെനിക്കറിയാം. എന്നാലും ഞാനത് അംഗീകരിച്ചതായി
നടിക്കും. അമ്മ വെറുതെ പറയുകയാണെന്ന് ഞാൻ വെറുതെ പറയുകയല്ല. പപ്പയ്ക്ക് അമ്മയുടെ
അത്രയേ കഷ്ടിച്ച് പൊക്കമുള്ളു. അമ്മയാണെങ്കിൽ രാമന്റെ ഏദൻ തോട്ടം സിനിമയിലെ
അനുസിത്താരയെ പോലെ കുള്ളിയും. കാഴ്ചയ്ക്കും ഏകദേശം അങ്ങനെതന്നെ, വെളുത്ത്, നേരിയ
തടിയും, മുട്ടോളം നീണ്ട മുടിയും. മൊത്തത്തിൽ ഒരു ചെറിയ ഫാമിലി.

മുഖത്തും നെഞ്ചിലും വയറിലുമൊക്കെ നനവ്. അമ്മയുടെ മുടിയിൽ നിന്നാണ്. ബ്ലൌസ്സിന്റെ
പുറകുവശവും ചന്തിയുടെ ഭാഗത്ത് സാരിയും കുളിപ്പിന്നൽ പിന്നി വിടർത്തിയിട്ട മുടി
തട്ടി നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ വെറുതെ ലക്സിന്റെ മണവും മുടിയുടെ തണുപ്പും ആസ്വദിച്ച്
അമ്മയുടെ അരയിൽ കൈചുറ്റി നിന്നു.

“ചെല്ല് മോനൂ..” അമ്മ ചായയുമായി തിരിഞ്ഞു. ചുവന്ന വലിയ പൊട്ടും അടിയിൽ
ഭസ്മക്കുറിയും കണ്ണിൽ നേർത്ത് കണ്മഷിയും. അമ്മ നല്ല സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു എന്ന്
തോന്നി.

ഞാൻ അമ്മയെ വിട്ട് ഷെൽഫിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

****************

പപ്പ വരുമ്പോൾ സന്ധ്യ ആയിരുന്നു.

“എന്തായീന്ന് ടെൻഷനടിച്ച് ഇരിക്കുകാരുന്നു. വിളിച്ചു നോക്കാനാണേൽ ഫോണിൽ ചാർജില്ല.
കരണ്ടാണേൽ രാവിലെ പോയതാ.” അമ്മയുടെ സ്വരത്തിൽ പപ്പയെ കണ്ട ആശ്വാസം.

“വിളിച്ചാൽ എവിടെ കിട്ടാനാ. എന്റെ ഫോണും ഓഫാ. നമുക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്ന് പാക്ക്
ചെയ്യണം. വെള്ളം വരുന്നു.” അകത്തേയ്ക്ക് കയറിയപാടെ പപ്പ പറഞ്ഞു.

ടൌണിലൊക്കെ മലവെള്ളമെത്തിയത്രെ. ആളുകൾ വീടും കടകളുമൊക്കെ പൂട്ടിക്കെട്ടി
ചങ്ങനാശേരിയിലും മറ്റുമുള്ള സ്ക്കൂളുകളിലെ ക്യാമ്പുകളിലേയ്ക്ക് തിടുക്കത്തിൽ
രക്ഷപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഏത് നിമിഷവും വെള്ളമിവിടെയെത്താം.

ഞങ്ങൾ പാക്കിംഗ് തുടങ്ങി.

“അധികമൊന്നും എടുക്കണ്ട. അത്യാവശ്യമുള്ളത് മാത്രം മതി. നമുക്ക് സമയമില്ല.” പപ്പയുടെ
ശബ്ദത്തിൽ വേവലാതി വെള്ളപ്പൊക്കമായി.

ഞാനപ്പോൾ എന്റെ സ്വകാര്യശേഖരം സ്ക്കൂൾ ബാഗിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ, പുസ്തകങ്ങൾക്കുമടിയിൽ
ഭദ്രമായി വയ്ക്കാൻ നോക്കുകയായിരുന്നു. ഏതോ മലയാളം കമ്പിസൈറ്റിൽ നിന്നും ക്ലാസ്സിലെ
എബിൻ പ്രിന്റെടുത്ത കഥകളുടെ കെട്ട്. അതവനു തിരിച്ചു കൊടുക്കാനുള്ളതാണ്. ആ കെട്ടിൽ
മുകളിലായിരിക്കുന്ന, ഇന്നലെ രാത്രി എന്റെ സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങളെ ഞെട്ടിപ്പിച്ച,
പിന്നെ തരിപ്പിച്ച കഥയുടെ തലക്കെട്ട് വെറുതെ ഞാൻ നോക്കി. “അമ്മയുടെ മുടിക്കെട്ടിൽ.”

കഥകളുടെ കെട്ടുകൾ മറിച്ച് നോക്കുമ്പോഴാണ് ആ തലക്കെട്ട് കണ്ടത്. മറ്റുള്ളവയിൽ
നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ തലക്കെട്ട്. അമ്മയുടെ മുടിക്കെട്ടിലിതെന്തിരിക്കുന്നു എന്ന്
കൌതുകം തോന്നി. ആ കൌതുകം കൊണ്ടാണ് വായിച്ചത്. വായിച്ചപ്പോൾ ഒരു വല്ലായ്മ, അരുത്
എന്ന തോന്നൽ, തരിപ്പ്, പിന്നെയുമെന്തൊക്കെയോ. വായിച്ചു, വാണമടിച്ചു, വിഷമിച്ചു.
കുറ്റബോധമായിരുന്നു പിന്നെ. ഇന്നിപ്പോൾ അമ്മയോട് പെട്ടെന്ന് സ്നേഹം തോന്നിയത് ഒരു
പക്ഷേ ആ കഥയുടെ ഇഫക്ടായിരുന്നോ? അറിയില്ല. അമ്മയുടെ മുടിക്ക് നനവും
മണവുമുണ്ടായിരുന്നു. ആ നനവും മണവും അറിയുന്നത് ഇതാദ്യമോ? അറിയില്ല. പക്ഷേ അതിനെ
അമ്മയുടെ മുടിയുടെ നനവും മണവുമായിത്തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് ഇതാദ്യമായിരുന്നു.

വീണ്ടും കുറ്റബോധത്തോടെ ഞാൻ ആ കെട്ട് ബാഗിലൊളിപ്പിച്ചു.

“ജോർജ്ജേട്ടാ..” അമ്മയുടെ ഉച്ചത്തിലുള്ള വിളി. പരിഭ്രാന്തമായ ശബ്ദം. ഞാൻ
അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടിച്ചെല്ലാനായി ഹാളിലേയ്ക്ക് ചുവടുവച്ചു. വെള്ളത്തിലായിരുന്നു കാൽ
പതിച്ചത്.

“മൈര്!” അടുത്ത മുറിയിൽ നിന്നും വെള്ളത്തിലേക്ക് കാൽ കുത്തിയ പപ്പ പറയുന്നത് ഞാൻ
കേട്ടു. പപ്പ തെറി പറഞ്ഞ് കേൾക്കുന്നത് ആദ്യമായാണ്. ഹാളാകെ നിറഞ്ഞിരുന്നു. പാദം
മൂടുന്ന വെള്ളം. അമ്മ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഓടി വന്നു.

“ഇരച്ചു കയറുകയാണ്. ഒറ്റ മിനിട്ടിലാണിത്രയും വെള്ളമായത്.” അമ്മ അങ്കലാപ്പോടെ
പറഞ്ഞു. അത് ശരിയാണെന്ന് പിന്നീടുള്ള ഏതാനും മിനിട്ടുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി.
നിൽക്കുന്ന നിൽപ്പിൽ മുട്ടൊപ്പവും കവിഞ്ഞ് വെള്ളമുയർന്നു.

“സമയമില്ല. ഉള്ളതൊക്കെ മതി. രക്ഷപെടാം നമുക്കാദ്യം.” അതും പറഞ്ഞ് പപ്പ
മുറിയിലേക്കോടി പാക്ക് ചെയ്തതത്രയും കൊണ്ട് തിരിച്ചുവന്നു.

അരയ്ക്കൊപ്പം വെള്ളത്തിൽ ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളെ കരയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ബണ്ട്
ലക്ഷ്യമാക്കി ഇരുട്ടിൽ, മഴയിൽ, ടോർച്ചും കുടയുമായി നീന്തി. എങ്ങും മഴയുടെയും
വെള്ളത്തിന്റെയും ശബ്ദം മാത്രം.

പപ്പ മുൻപേ നീന്തി. ഞാൻ പുറകിൽ, അമ്മ ഏറ്റവും പുറകിൽ. ബണ്ട് കാലുകൊണ്ട്
തപ്പിപ്പിടിക്കണമായിരുന്നു.

“സൂക്ഷിച്ച്” പപ്പ ഇടയ്ക്കിടെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ഉള്ള് ഭീതികൊണ്ടും
തണുപ്പുകൊണ്ടും ആലിലപോലെ വിറയ്ക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. സൂക്ഷിക്കാൻ പറഞ്ഞ പപ്പയാണ്
പക്ഷേ വീണത്.

“പപ്പാ!” ഞാനലറി.

“അയ്യോ! ജോർജേട്ടാ!” അമ്മയുടെ ശബ്ദം മഴയിൽ പാതി മുങ്ങിപ്പോയി.

പപ്പയെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എനിക്ക് ശബ്ദം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അമ്മ
ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദത്തിൽ പപ്പയെ ഉറക്കെ വിളിച്ച് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുന്നിലേയ്ക്ക്
നീങ്ങാനോ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി പപ്പയെ അന്വേഷിക്കാനോ ഞങ്ങൾക്ക് കരുത്തില്ലെന്ന്
എനിക്ക് തോന്നി. ടോർച്ച് പപ്പയുടെ കൈയ്യിലായിരുന്നു. അതും പപ്പയ്ക്കൊപ്പം
മുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. പൂർണമായ ഇരുട്ടിലും മഴയിലും ഞങ്ങൾ പകച്ചുനിന്നു.

******************

ഒരുമിനിട്ടോളമെടുത്തു പപ്പ പൊങ്ങിവരാൻ.

“ബണ്ട് പൊട്ടി.” പപ്പ കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആദ്യം എനിക്കത് മനസ്സിലായില്ല. നമ്മളിനി എന്ത് ചെയ്യും എന്ന അമ്മയുടെ ചോദ്യം
കേട്ടപ്പോഴാണ് സംഗതി എനിക്ക് കത്തിയത്. മലവെള്ളത്തിൽ ബണ്ട് പൊട്ടിയിരിക്കുന്നു.
അക്കരയുമായി ബന്ധം മുറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മുറിഞ്ഞിടത്താണ് പപ്പ മുങ്ങിപ്പോയത്. ഇപ്പോൾ
ഇത് പൂർണമായുമൊരു തുരുത്താണ്. പുറം ലോകവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത, പുറം
ലോകത്തെത്താൻ യാതൊരു വഴിയുമില്ലാത്ത തുരുത്ത്.

പപ്പ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു. ആലോചിച്ചുനിൽക്കാൻ സമയവുമില്ലായിരുന്നു. വെള്ളം പെരുകി
വയറിന്റെ പകുതിവരെ ആയിരിക്കുന്നു.

“ഒരു വഴിയുണ്ട്, വാ.” പപ്പ വീടിനു നേരെ നീന്തി. പപ്പയുടെ ബാഗുംടോർച്ചും
മലവെള്ളത്തിൽ എവിടെയോ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇരുളിൽ ഞാനും അമ്മയും തോളിലേറ്റിയ
ബാഗുകളുമായി പപ്പയുടെ നിഴലിനെ പിന്തുടർന്നു.

പപ്പ പിന്നാമ്പുറത്തേക്കാണ് പോയത്. പകുതിമുങ്ങിയ വീടിന്റെ ഓരത്ത് ഷേഡിനടിയിൽ
വിറയ്ക്കുന്ന എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ച് അമ്മയും വിറച്ചുനിന്നു. തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ
പപ്പയുടെ കൈയ്യിൽ ഏണി ഉണ്ടായിരുന്നു.

“നമുക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് കയറാം.” ഏണി വീടിന്റെ അരികിൽ ചാരിക്കൊണ്ട് പപ്പ പറഞ്ഞു.
ഞാനണാദ്യം കയറിയത്. എന്റെ പുറകെ അമ്മയുണ്ടായിരുന്നു.

ടെറസിൽ മഴ നിർത്താതെ പെയ്യുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ മൂവരും മഴയുടെ താണ്ഡവം കണ്ട്, മഴയുടെ
അലർച്ച കേട്ട് കോൺക്രീറ്റിനു മേലെ ഇരുന്നു. ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
എത്ര നേരം ഇരുന്നു എന്നോർമ്മയില്ല. അമ്മ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. മഴയിൽ
അമ്മയുടെ നനഞ്ഞ ഉടലിൽ നിന്ന് ആവി ഉയരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. അമ്മയുടെ അരക്കെട്ടിൽ
ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ആ തോളിൽ തല ചായ്ച്ച് ഞാനിരുന്നു.

കാൽപ്പാദം പിന്നെയും വെള്ളത്തിൽ മൂടുന്നതും ചന്തി മുങ്ങിത്തുടങ്ങുന്നതുമറിഞ്ഞാണ്
എല്ലാവരും മൌനത്തിൽ നിന്നുണർന്നത്. ടെറസിന്റെ അരയടി പൊക്കമുള്ള ഇഷ്ടികത്തിട്ട
കവിഞ്ഞ് വെള്ളം കയറിവരുന്നു!

ഇത്രനേരവും ഞാൻ മാത്രം അനുഭവിച്ചു വന്ന ജീവഭയം പപ്പയെയും അമ്മയെയും ബാധിച്ചു
തുടങ്ങിയതായി ഞാനറിഞ്ഞു.

“ജോർജ്ജേട്ടാ..” അമ്മ കരയുകയായിരുന്നു.

“നീ സമാധാനിക്ക്. നമുക്ക് വഴിയുണ്ടാക്കാം.” പപ്പ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ആ ശബ്ദം
ദുർബലമായിരുന്നു എന്നെനിക്ക് തോന്നി.

“വഴിയുണ്ട്. വാ.” പപ്പ എഴുന്നേറ്റു. ഞങ്ങളും.

പപ്പ വാട്ടർടാങ്കിനു നേരെയാണ് നടന്നത്. 500 ലിറ്റർ വെള്ളം കൊള്ളുന്ന, വട്ടത്തിലുള്ള
ആ കറുത്ത പിവിസി വാട്ടർടാങ്ക് അഞ്ചടി പൊക്കമുള്ള നാലു കോൺക്രീറ്റ് തൂണുകൾക്ക്
മേലെയുള്ള തട്ടിലാണ് നിൽക്കുന്നത്.

“കേറ്” പപ്പ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“പക്ഷേ ഇതിലെങ്ങനെ?” അമ്മ സംശയവും വേവലാതിയും ഒരുമിച്ച് കലർത്തി.

“അതൊക്കെയുണ്ട്.” പപ്പ എന്നെ വാട്ടർടാങ്കിലേക്ക് എടുത്ത് കയറ്റിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഇനി നീയാ വെള്ളം തുറന്നുവിട് ശ്രീ..” പപ്പ തുടർന്നു.

ഞാൻ ടാങ്കിന്റെ സൈഡിൽ കുന്തിച്ചിരുന്ന് വാൽ വ് തുറന്ന് ടാങ്കിലെ വെള്ളം തുറന്നു
വിട്ടു. കുറെ സമയം വേണമായിരുന്നു ടാങ്ക് കാലിയാകുവാൻ. ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ പപ്പ അരണ്ട
വെട്ടത്തിൽ ടെറസിന്റെ മൂലയിൽ അടുക്കിവെച്ചിരുന്ന ഇഷ്ടികകൾ പെറുക്കിയെടുത്ത്
ടാങ്കിരിക്കുന്ന തട്ടിനടിയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകുകയാണ്. ടെറസിലിപ്പോൾ വെള്ളം പപ്പയുടെ
മുട്ടിനു താഴെ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു.

“ജോർജ്ജേട്ടനെന്താ ഉദ്ദേശിക്കുന്നെ?” അമ്മയുടെ ചോദ്യം അടിയിൽ നിന്ന് ഞാൻ കേട്ടു.

“നീ വാ.” പപ്പയുടെ മറുപടിയും കേട്ടു.

നോക്കുമ്പോൾ പപ്പ അമ്മയെ ആയാസപ്പെട്ട് ഉയർത്തുകയാണ്. ഞാൻ കൈ നീട്ടിക്കൊടുത്തു.
അമ്മയെ വലിച്ച് എന്റെ അരികിൽ നിർത്തി.

“നിങ്ങൾ ടാങ്കിനുള്ളിൽ കയറിയിരിക്ക്. രണ്ടുപേർക്കൊക്കെ അതിൽ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ
പറ്റും. ടാങ്കിന്റെ അടപ്പ് അടച്ചാൽ മഴ നനയില്ല. ഞാൻ ഈ കട്ടയടൂക്കി
പൊക്കത്തിലാക്കിയിട്ട് അതിലിരിക്കും. ഒരാൾക്ക് കഷ്ടിച്ച് പൊക്കത്തിലിരിക്കാനുള്ള
കട്ടയുണ്ട് ഇത്. ടാങ്കിനടിയിലായതുകൊണ്ട് നനയുകയുമില്ല.”

അമ്മയ്ക്ക് പപ്പയുടെ പ്ലാനിൽ എതിർപ്പും ആശങ്കയുമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ മറ്റ്
വഴികളൊന്നും ഇല്ലായെന്ന് ബോധ്യമായതിനാൽ അമ്മ മൌനം പാലിച്ചു. ഞാൻ ആദ്യം ടാങ്കിലേക്ക്
വലിഞ്ഞു കയറി. അമ്മയ്ക്ക് കയറാൻ അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ
വിചാരിച്ചതിലും ഭാരം അമ്മയ്ക്കുണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു.

**********************

മഴ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ വാട്ടർ ടാങ്കിന്റെ നാലുകാലുകൾക്ക് ചുറ്റോട്
ചുറ്റും വെള്ളം മാത്രം.

“നിങ്ങൾ ഓക്കെ അല്ലേ?” അടിയിൽ നിന്ന് പപ്പയുടെ ശബ്ദം മഴയ്ക്ക് മുകളിൽ കേട്ടു.

“ആ…” ഞാൻ ഉറക്കെ മൂളി.

“മലവെള്ളത്തിന്റെ വരവ് നിലച്ചെന്ന് തോന്നുന്നു. അരപ്പൊക്കം വരെ എത്തീട്ട് പിന്നെ
കൂടീട്ടില്ല.” പപ്പ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളെന്തിനാ വെള്ളത്തിലിറങ്ങണെ? ആ കട്ടയ്ക്ക് മേലെ ഇരുന്നാൽ പോരേ?” അമ്മ അല്പം
ദേഷ്യത്തിൽ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.

“കട്ടേൽ തന്നെയാ. ഇവിടിരുന്നാലും വാട്ടർ ലെവൽ താഴെ അറിയാൻ പറ്റും.” പപ്പ
പ്രതിവചിച്ചു.

“ഞാൻ സേഫാടീ.” മറുപടിയില്ലെന്ന് കണ്ട് പപ്പ ഒരു ഉറപ്പിനെന്ന പോലെ ഒരു നിമിഷം
കഴിഞ്ഞ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. മഴ അപ്പോഴും തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. നനയാതിരിക്കാനും
ടാങ്കിലേക്ക് വെള്ളം കയറാതിരിക്കാനും അമ്മ ടാങ്കിന്റെ വാ മൂടിയിരുന്നു. ചമ്രം
പടിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ അരികിൽ തുടയോട് ചേർന്നുകിടന്ന് ഞാനാ മടിയിലേയ്ക്ക്
തലവെച്ച് കിടന്നു. ഇത്രയും ഭീകരമായ ഒരു ദിവസം ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.
അമ്മയുടെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരു ആശ്രയം പോലെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് മടിയിൽ മുഖമമർത്തി ഞാൻ ഒരു
ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിനെ പോലെ കിടന്നു. മഴയുടെ ശബ്ദം മരണത്തിന്റെ ശബ്ദം പോലെ ആയിരുന്നു.

വാ മൂടിയതുകൊണ്ടാവണം, ടാങ്കിനുള്ളിൽ ആ മഴയിലും പെട്ടെന്ന് ചൂട് നിറഞ്ഞു. നനഞ്ഞ
തുണികളിലേയ്ക്ക് വിയർപ്പും പടരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. എന്തോ പുഴുങ്ങുന്ന പോലെയുള്ള ഗന്ധം
ടാങ്കിൽ നിറഞ്ഞു. ഞാൻ കണ്ണടച്ച് അമ്മയുടെ മടിയിലേയ്ക്ക് മുഖം കൂടുതൽ പൂഴ്ത്തി
കിടന്നു. നനഞ്ഞ സാരിയിലൂടെ അമ്മയുടെ മടിയിൽ നിന്ന് ചൂടും ആവിയും വരുന്നെന്ന് ആ
കിടപ്പിൽ ഞാനറിഞ്ഞു. അമ്മയുടെ ഇടതുകൈ എന്റെ മുടികൾക്കിടയിൽ
സഞ്ചരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വലതുകൈയ്യിലെ വളകളുടെ നേർത്ത കിലുക്കത്തിൽ, ഇരുളിൽ
എന്റെ കവിളിൽ വീഴുന്ന ഇക്കിളിയിൽ, അമ്മ വലം കൈയ്യാൽ സ്വന്തം മുടി ചിക്കുകയാണെന്ന്
എനിക്ക് മനസ്സിലായി. പേടിക്കും അരക്ഷിതാവസ്ഥയ്ക്കും ഇടയിലും പെട്ടെന്ന് ‘അമ്മയുടെ
മുടിക്കെട്ടിൽ’ എന്ന കഥ ഓർത്തു. അമ്മയുടെ നിറഞ്ഞ മുടിയുമായി പ്രേമത്തിലാകുന്ന അതിലെ
മകനെ ഓർത്തു. ഞാൻ മലർന്നു കിടന്നു.

“എന്താടാ, ഉറങ്ങിയില്ലേ?” അമ്മയുടെ വളകളും കിലുക്കവും മുഖത്തെ ഇക്കിളിയും നിന്നു.
ടാങ്കിനുമേൽ വീഴുന്ന മഴയുടെ ചറപറ ശബ്ദം മാത്രം. അമ്മ താഴെ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക്
നോക്കുന്നുണ്ടാവണം. കണ്ണിൽ കുത്തിയാലറിയാത്ത ടാങ്കിലെ ഇരുട്ടിൽ കാര്യമായി ഒന്നും
കാണുന്നുണ്ടാവില്ല. ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കണ്ണടച്ചു കിടന്നു. ഇപ്പോൾ അമ്മയുടെ
മുടിയുടെ കീഴ്ഭാഗം എന്റെ മുഖമാകെ മൂടിയിരിക്കുന്നു. എന്റെ പ്രതികരണമില്ലാത്തതിനാൽ
ഞാൻ ഉറങ്ങിയെന്ന് കരുതിയാവണം, വീണ്ടും വളകൾ വളരെ പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ
കിലുങ്ങാനാരംഭിച്ചു. ഉറക്കം വരാത്തതുകൊണ്ട് അമ്മ സമയം പോക്കുകയാണ്. മുൻപ് കവിളിൽ
ഉണ്ടായിരുന്ന ഇക്കിളി ഇപ്പോഴെ‌ന്റെ മുഖമാകെ. നനഞ്ഞ മുടി കട്ടിയുള്ള നാരുകളായി
മൂക്കിൽ, കവിളിൽ, നെറ്റിയിൽ, ചുണ്ടിൽ, ഒക്കെ പതിയെ ഉരസ്സുന്നു. അരക്കെട്ടിൽ പതിയെ
ഒരുണർവ്വ്. അമ്പരപ്പായിരുന്നു. എന്ത് സംഭവിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലാകാത്തത് പോലെ.
എന്തെന്ന് തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത ഒരു മണം മൂക്കിനും ചുണ്ടിനുമിടയിൽ നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന
മുടിനാരുകളിൽ നിന്ന് അടിക്കുന്നുണ്ട്. അത് ശ്വസിച്ച് അങ്ങനെ കുറേനേരം കിടന്നു.
വിലക്കപ്പെട്ടതെന്തോ ചെയ്യുന്നുവെന്ന തോന്നൽ. പക്ഷെ ആ മണം, അത് തരുന്ന ഫീൽ തടഞ്ഞു
നിർത്താൻ പറ്റുന്നില്ല. വാ നേരിയതായി പൊളിച്ചു. ചുണ്ടിൽ ഇപ്പോഴും മുടിയുടെ ചലനം.
നാവ് ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് നീട്ടി. നനവ്. അമ്മയുടെ മുടിയാണ്. വെറുതെ ചുണ്ടിന്റെ മേൽ
മറഞ്ഞുകിടന്നുകൊണ്ട് അനങ്ങുന്ന മുടിയിൽ നാവോടിച്ചു കിടന്നു. നനഞ്ഞു കൂടിപ്പിണഞ്ഞ
ഒരു വലിയ മുടിക്കയർ നാവിൻ തുമ്പിൽ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. “ശ്രീ, നീയെന്താണീ
ചെയ്യുന്നത്?” ഉള്ളിലിരുന്നു ആരോ ചോദിച്ചു. പെട്ടെന്ന് നാവകത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചു.
വിധി എനിക്കെതിരായിരുന്നു. ആ മുടിക്കയർ നാവിൽ പറ്റി ഉള്ളിലേയ്ക്ക് പോന്നിരുന്നു.
വായടച്ചപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഒന്നുരണ്ട് മിനിറ്റ്
അങ്ങനെതന്നെ കിടന്നു.

നാശം! സാത്താൻ വിജയിക്കുകയാണ്. ഞാൻ നാവൊന്ന് വായ്ക്കുള്ളിൽ ചുഴറ്റി. ഇപ്പോൾ ആ
മുടിക്കയർ നാവിൽ ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു. ബോംബേപ്പൂട മിട്ടായി നുണയും പോലെ ഞാനത്
നാവിനും മുകളിലെ വായ്ത്തട്ടിനും ഇടയിലാക്കി ഞെരിച്ചു നുണഞ്ഞു. എന്തോ ഒരു രുചി.
നല്ലതോ ചീത്തയോ എന്നു വേർതിരിച്ചു അറിയാനാവാത്ത ഒന്ന്. പക്ഷെ അത്
മദിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. അരക്കെട്ടിന്റെ ആവേശം മേലാകെ പടരുന്നു. വാ നന്നായി അങ്ങ്
തുറന്നു. മേൽച്ചുണ്ടിൽ നിന്നും കീഴ്ചുണ്ടിൽ നിന്നും മുടിനാരുകളും മുടിക്കയറുകളും
വായിലേക്ക് ഉതിർന്നു വീണു. വായ് നിറഞ്ഞു. വായ് പൂട്ടി. വായ് നിറയെ അമ്മയുടെ കനത്ത,
നനഞ്ഞ മുടി. വാ നിറയെ ആഹാരം കിട്ടിയ കുട്ടി നാവുകൊണ്ട് ആഹാരം പല്ലുകളിലേയ്ക്ക്
എത്തിക്കുന്നതുപോലെ ആ മുടിയെ വായ്ക്കുള്ളിൽ തെന്നിച്ചു. പല്ലുകൾക്കുള്ളിലാക്കി
കരിമ്പ് ചവയ്ക്കും പോലെ ചവച്ചു. ടാങ്കിനുള്ളിൽ ഇരുട്ടായാത് ഭാഗ്യം.
മലർന്നുകിടക്കുന്ന എന്റെ ബർമുടയ്ക്കുള്ളിൽ തീദണ്ഡ് കൂടാരമടിച്ചു നിൽക്കുന്നത് പാവം
അമ്മ കാണുകയില്ല. മുടിയുടെ നീളം കാരണം തന്റെ മുടിയുടെ കീഴ്ഭാഗം മടിയിൽ
മലർന്നുകിടക്കുന്ന മകന്റെ മുഖത്തെ മൂടിയിരിക്കുന്നുവെന്നോ അതിൽ നല്ലൊരു പങ്ക്
ഇപ്പോഴവന്റെ വായിലാണെന്നോ പാവം അമ്മ അറിയുന്നുമില്ല. ബർമുഡയ്ക്കുള്ളിലേയ്ക്ക് കൈ
കയറ്റി അതിനുള്ളിൽ വിങ്ങുന്ന കുണ്ണയെ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഇരുട്ടായതുകൊണ്ട് അമ്മ കാണാൻ സാധ്യതയില്ല. പക്ഷെ അരുതരുത് എന്ന തോന്നലും ഭയവും
അതിനനുവദിച്ചില്ല. അങ്ങനേ കിടന്നു, അമ്മയുടെ മുടി നുണഞ്ഞുകൊണ്ട്, ചവച്ചുകൊണ്ട്.
പതിയെ പതിയെ അമ്മയുടെ വളകിലുക്കം നിലയ്ക്കുന്നതും മുഖത്തെ മുടിയുടെ ചലനം
നിലയ്ക്കുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു. മഴ ഒട്ടൊന്ന് ശമിച്ചിരുന്നു. അമ്മ
ഉറങ്ങിത്തുടങ്ങിയെന്നു അമ്മയുടെ താളാത്മകമായ ശ്വാസത്തിന്റെ നേരിയ ശബ്ദത്തിൽനിന്ന്
ഞാനറിഞ്ഞു. അപ്പോഴും എന്റെ വായിൽ അമ്മയുടെ മുടി നിറഞ്ഞിരുന്നു. അത് എന്റെ ഉമിനീരിൽ
നനഞ്ഞു കൂടുതൽ കുതിർന്നിരുന്നു. ഞാൻ പതിയെ ചെരിഞ്ഞു അമ്മയ്ക്ക് നേരെ കിടന്നു.
അമ്മയുടെ മുടിയിൽ മുഖമൊളിപ്പിച്ച്, അമ്മയുടെ നനഞ്ഞ മുടി നുണഞ്ഞു, ആ മടിത്തട്ടിന്റെ
പുഴുക്കത്തിൽ മുഖമമർത്തി, ഞാനാ അരയിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു.

ഞെട്ടിയാണ് കണ്ണ്‌ തുറന്നത്. മഴ പൂർണമായും ശമിച്ചുവെന്ന് തോന്നുന്നു. ശബ്ദമൊന്നും
കേൾക്കുന്നില്ല. കവിളിലെന്തോ ഭാരം. തപ്പിനോക്കി. മൃദുലത. അമ്മയുടെ അമ്മിഞ്ഞയാണ്.
ഞെട്ടി കൈ പിൻ വലിച്ചു. ഞാൻ അമ്മയുടെ പ്രതികരണത്തിനായി അങ്കലാപ്പോടെ കാതോർത്തു.
താളത്തിലുള്ള ശ്വാസോച്ഛാസം മാത്രം. എന്റെ വായിൽ നിന്ന് എപ്പോഴോ അമ്മയുടെ മുടി
മുഴുവൻ ഉതിർന്നു പോയിരുന്നു.

“അമ്മേ” രഹസ്യം പോലെ വിളിച്ചു. മറുപടിയില്ല. ഉറക്കമാണ്. പാവം. കുറേ പേടിച്ചും
ക്ഷീണിച്ചും പോയിട്ടുണ്ട്.

മഴ മാറിയെങ്കിൽ ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കാമായിരുന്നു. ടാങ്കിന്റെ മൂടി
മാറ്റാമായിരുന്നു. ഞാനോർത്തു. പക്ഷേ എഴുന്നേൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല. കവിളിൽ മൃദുലത,
ചൂട്. അത് ശ്വാസോച്ഛാസമനുസരിച്ച് പതിയെ ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനേ
കിടന്നു. അമ്മയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കൈ ആ ഇടുപ്പിലെ മടക്കിൽ
വിശ്രമിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ തൊലിക്ക് നല്ല മിനുസമാണെന്ന് അപ്പോഴാണ് ആദ്യമായി
തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. വെറുതെ മൃദുവായി ആ മടക്കുകളിൽ വിരലോടിച്ചു കിടന്നു. തൊലിയിൽ
വിരലുകൾ തെന്നുന്നു.

കണ്ണ് ഇരുളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായിരിക്കാം, ഈ ഇരുളിലും
അമ്മയുടെ വയറിന്റെ വെളുപ്പ് അറിയാനുണ്ട്. സാരി വയറിന്റെ അവിടെ മാറിയിട്ടുണ്ടെന്നു
അതിൽനിന്ന് മനസ്സിലായി. വെളുപ്പിൽ കുറുകെ ഇരുൾ. അത് നടുക്ക് കട്ടിയാകുന്നു. വയറിലെ
മടക്കും പൊക്കിൾച്ചുഴിയുമാണ്. അമ്മയുടെ പൊക്കിൾചുഴിക്ക് നല്ല വലിപ്പമുണ്ടെന്ന്
അറിഞ്ഞു. അത് നോക്കി പിന്നെയും കിടന്നു.

കവിളിൽ അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടിന്റെ, നാഭിയുടെ ചൂട്. ഒന്നുകൂടി കവിളമർത്തിക്കിടന്നു.
മൃദുലത. ഇരു കവിളിലും വിരൽത്തുമ്പിലും കണ്മുന്നിലും മൃദുലത. ഒരു കവിളിൽ അമ്മയുടെ
മുല, മറുകവിളിൽ നാഭി, വിരൽത്തുമ്പിൽ ഇടുപ്പിലെ മടക്കുകൾ, കണ്മുന്നിൽ അമ്മയുടെ
വെളുത്ത വയറിലെ ആഴമേറിയ പൊക്കിൾച്ചുഴി. ഒന്ന് നാവ് നീട്ടിയാൽ തൊടാം. എന്തിനാണങ്ങനെ
തോന്നുന്നത്? അറിയില്ല. തോന്നി. മറ്റൊന്നും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ
പോലുമറിയാതെ എന്റെ നാവ് തോന്ന്യവാസം കാണിച്ചു. ഉപ്പ്. ടാങ്കിനുള്ളിലെ
ചൂടായിരിക്കാം. അമ്മ വിയർത്തിരിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ പൊക്കിൾ ചുഴി
വിയർത്തിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അമ്മയുടെ വയറിലേയ്ക്ക് മുഖം ചേർത്ത് ആ വിയർപ്പ്
മണത്തുകിടന്നു. നാവ് നീണ്ടുതന്നെ ഇരുന്നു. അത് അമ്മയുടെ പൊക്കിൾ ചുഴിയിൽ
അമ്മയറിയാത്തവിധം രഹസ്യമായി തറഞ്ഞിരുന്നു. പൊക്കിളിനുള്ളിൽ ഏറ്റവുമാഴത്തിൽ ഒരു
ബട്ടൻ പോലെ പൊക്കിൾക്കൊടിയുടെ ശേഷിപ്പ്. നാവ് അതിൽ അതിസൂക്ഷ്മമായ ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചു.
ഇടയ്ക്കിടെ പാമ്പിന്റെ നാവ് പോലെ എന്റെ നാവ് അമ്മയുടെ പൊക്കിളിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ
വട്ടത്തിൽ ചലിച്ചു. അപ്പോഴൊക്കെയും അത് കൂടുതൽ ഉപ്പും നനവും ശേഖരിച്ചു. ഇടയ്ക്ക്
മുഖം മുകളിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു. മുകളിൽ അമ്മമുല. പണ്ട് ഞാൻ കുടിച്ച അമ്മിഞ്ഞ. അത്
അമ്മയുടെ ഉറക്കത്തിന്റെ താളത്തിൽ ഉയരുകയും താഴുകയും. ചെയ്യുന്നു. താഴുന്നത് എന്റെ
മുഖത്തേയ്ക്കാണ്. അരുതെന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ എന്റെ നാവും ചുണ്ടും അത്
കേട്ടില്ല. ഞാൻ അമ്മയുടെ മുലകളുടെ അടിയിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. ബ്ലൗസിന്റെ തുണിയുടെ
അരം ചുണ്ടിലുരസ്സി. ബ്ലൗസ് മുലയുടെ വീർപ്പിൽ ബലൂൺ പോലെ വീർത്തിരുന്നു. ആ വീർപ്പിൽ
നാവ് നീട്ടി തൊട്ടു. അമ്മയുടെ മുലമുഴുപ്പിന്റെ അടിയിൽ നാവുഴിഞ്ഞു. അതെന്റെ ഉമിനീരിൽ
നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന എന്റെ കൈ
അതീവരഹസ്യമായി അമ്മയുടെ മുതുകിലും ഇടുപ്പിലും മുലയുടെ അരികിലും സഞ്ചരിച്ചു.
അമ്മയുടെ ഇടുപ്പ് കൊഴുത്തതാണെന്നു ഞാനറിഞ്ഞു. കൈ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കൈയ്യിൽ വിയർപ്പിന്റെ നനവും അമ്മയുടെ മാംസത്തിന്റെ മൃദുലതയും. വിരലുകൾ അമ്മയുടെ
മുതുകിൽ സാരി വലിഞ്ഞു ചുറ്റിക്കിടക്കുന്ന വരയിൽ സഞ്ചരിച്ചു. അമ്മയെ
ഉണർത്താതിരിക്കാൻ ആത്മാർത്ഥമായി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്, അതീവ ശ്രദ്ധയോടെ ഒരു വിരൽ ആ
മടക്കിലേയ്ക്ക് തിരുകി കയറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു. നടക്കുന്നില്ല. സാരിച്ചുറ്റിന് കടുത്ത
മുറുക്കം. ശ്രമമുപേക്ഷിച്ച് വീണ്ടും കൈവിരലുകൾ അമ്മയുടെ ഇടുപ്പിലെ കൊഴുത്ത
രഹസ്യങ്ങൾ തേടി ചെന്നു. മുഖം താഴേക്ക് തിരിച്ചു നാഭിയിൽ മൂക്കും ചുണ്ടുമമർത്തി.
പുഴുങ്ങുന്ന ഗന്ധം. ആഞ്ഞ് ശ്വസിച്ചു. ഉമ്മവെച്ചു. നിക്കറിനുള്ളിൽ വീണ്ടും
ഗോപുരമുയർന്ന് നിൽക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എത്രനേരം അങ്ങനെ പോയി
എന്നോർമ്മയില്ല. വീണ്ടും മഴ ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു. മഴയുടെ താളത്തിൽ, ടാങ്കിന്റെ
ഉള്ളിൽ , മടിയിൽ മകന്റെ തലയും വെച്ച് ചാരിയിരുന്നു ഉറങ്ങുന്ന എന്റെ സുന്ദരിയമ്മയുടെ
വെണ്ണവയറിന്റേയും കൊഴുത്ത ഇടുപ്പിറച്ചിയുടെയും സുഖമറിഞ്ഞു ഞാനങ്ങനെ കിടന്നു വീണ്ടും
മയക്കത്തിലേയ്ക്ക് വഴുതിപ്പോയി.

(തുടരും..)

325800cookie-checkപ്രളയകാലത്ത്no