എപ്പോഴും എന്റേത് 2

ഹായ് ഫ്രണ്ട്സ്
ആദ്യംതന്നെ എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി നന്ദി പറഞ്ഞ് തുടങ്ങാം 🙂.

പൂർണമായും ഒരു പരീക്ഷണം എന്ന നിലയിലാണ് ഈ കഥ എഴുതിത്തുടങ്ങിയത്. എങ്ങനെ എഴുതും , എന്നത് മുതൽ എങ്ങനെ ഇവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യും എന്നതടക്കം ഒന്നും എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ ആദ്യ ഭാഗത്തിന് നിങ്ങൾ തന്ന പ്രോൽസാഹനവും സ്നേഹവും , അതിൽ ഞാൻ വളരെ വളരെ സന്തോഷവാനാണ്. 😻😹😹😹😹

ആദ്യ ഭാഗം പോസ്റ്റ് ചെയ്ത അതേ ടെന്ഷനോടെയാണ് ഈ ഭാഗവും ഇടുന്നത്. എന്താകും? അത് പറയേണ്ടത് നിങ്ങളാണ്. അപ്പോ അധികം പറഞ്ഞ് മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല 🙂

എന്നും എന്റേത് മാത്രം

*****

“നീ അറിയാത്ത ഒരു നവികൂടി ഉണ്ട് ഐശു എനിക്ക് ഒരു കഴിഞ്ഞ കാലമുണ്ട് എന്റെ സന്തോഷങ്ങളെല്ലാം തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ച് എന്നെ ആർക്കും വേണ്ടാത്തവനാക്കിയ ഒരു കഴിഞ്ഞ കാലം”.

* * * * *

വയലിന്റെ കരയിലുള്ള ചെമ്മൺ പാതയിലൂടെ ഒരു സൈക്കിൾ കുതിച്ച് പായുകയാണ്. വളവുകൾ വേഗത്തിൽ മറികടന്ന് അത് തോടിന്റെ കരയിലേക്ക് കയറി.

“കിരണേ , സച്ചിയേട്ടനെ കണ്ടോ?” സൈക്കിൾ ചവിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന യുവാവ് വഴിയരികിലൂടെ ബാറ്റുമായി പോവുകയായിരുന്ന മറ്റൊരുവനോട് ചോദിച്ചു.

“ഇല്ലടാ മൂങ്ങേ , കലുങ്കിന്റെ അടുത്ത് കാണും” അതും പറഞ്ഞ് അവൻ നടന്നു.

സൈക്കിൾ വീണ്ടും മുന്നോട്ട് തന്നെ പാഞ്ഞു.

ഓടി ഓടി അവസാനം തോടിന്റെ മേലുള്ള കലുങ്ക് എത്തിയപ്പോൾ സൈക്കിൾ നിന്നു.

“എന്താടാ മൂങ്ങെ നീ വെടികൊണ്ടപോലെ വരുന്നേ?” അവിടെ കല്ലുകൾക്ക് മുകളിലായി ഇട്ട പോസ്റ്റിന്റെ മുകളിൽ ഇരുന്ന യുവാവ് ചോദിച്ചു.

“ആഹ് , സച്ചിയേട്ടാ ഞാൻ നിങ്ങളെ തപ്പി വന്നതാ. വൈകുന്നേരം വായനശാലയില് വരാൻ പ്രേമേട്ടൻ പറഞ്ഞു”

“ആ , യോഗമല്ലേ? ഓർമയുണ്ട്”

“ആഹാ , മൂങ്ങയെന്താ നിലത്ത് നിൽക്കുന്നേ?” അപ്പോ അങ്ങോട്ട് വന്ന വേറൊരുത്തൻ ചോദിച്ചു.
“ഓഹ് , ഊതല്ലേ കിച്ചുവേട്ടാ. എല്ലാർക്കും നിങ്ങളേപ്പോലെ ഡാവിഞ്ചി ്് ആകാനൊന്നും പറ്റില്ലല്ലോ?” അവൻ ചിരിച്ചു.

“ഡേയ് മൂങ്ങെ , അണ്ണനെ ഇങ്ങനെ പൊക്കാതെഡേയ്” അത് കേട്ട് അവർ മൂന്ന് പേരും അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി.

“ആ , ശ്രീയേട്ടാ ഇങ്ങളെ ചോയിക്കാൻ പോവ്വാരുന്നു”

“അതല്ലേ അപ്പോഴേക്ക് ഞാൻ എത്തിയെ? 😈”

ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല അല്ലേ?

ഇവരാണ് എന്റെ പൂർവകാലം. ഇവരൊക്കെ ആണ് എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ.

ചിലരെ ചെറുതായി എങ്കിലും പരിചയപ്പെട്ടില്ലേ? അതേ അത് ഇവരൊക്കെ തന്നെയാണ്.

എന്നെ മറന്നാലും ഇവരെ മറക്കരുതേ.

ഇവനാണ് സച്ചിൻ രവീന്ദ്രൻ. വില്ലേജ് ഓഫീസറായ രവീന്ദ്രന്റേയും , രമട്ടീച്ചറുടേയും ഏക മകൻ. നാട്ടിലെ എന്ത് കാര്യത്തിലും മുന്നിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്ന അച്ഛന്റെ അതേ ഗുണം കിട്ടിയ വിത്ത്.

പിന്നെ ദാ ഇവനാണ് ശ്രീഹരി. ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ കലാകാരൻ. തബലയും ഗിറ്റാറും കീബോർഡുമെല്ലാം അത്യാവശ്യം കുഴപ്പമില്ലാതെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നവൻ. (അങ്ങനെ മതി , അല്ലേല് അഹങ്കാരം ്് വന്നുപോകും കുട്ടിക്ക്) 😈 ഓട്ടോ ഡ്രൈവറാണ് അച്ഛൻ. രാജീവൻ സുനിത ദമ്പതികളുടെ ഇളയ മകനാണ് ഈ മൊതല്. മൂത്തയാളായ ശ്രീരാഗ് ചെന്നയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു.

പിന്നെ ഞാൻ ബാങ്ക് ഉദ്യോഗസ്ഥനായ പ്രതാപിന്റേയും അങ്കണവാടി ഹെൽപ്പറായ അനിതയുടേയും മകനായ നവനീത് കൃഷ്ണ. ആണായും ്് പെണ്ണായും മേൽപറഞ്ഞ ദമ്പതികളുടെ ഒരേയൊരു മകൻ. ചെറുപ്പം മുതൽ വരയോടാണ് ്് കമ്പം.

പിന്നെ ദേ , ഈ ഓടി പാഞ്ഞ് വന്നവനാണ് മൂങ്ങ ച്ഝേ , മനു.

ഇവർക്ക് പുറമെ വേറേയും ഉണ്ട് കുറെ എണ്ണം.

“ആഹ് നിങ്ങളിവിടെ ണ്ടായിരുന്നോ?”

ആഹാ , പറയുമ്പോഴേക്കും അവനും എത്തി. ആര് എന്നല്ലേ? പറയാം

ലവനാണ് വിഘ്നേഷ്. സഹദേവന് സ്രീലതയിൽ പിറന്ന the one and only child. ചെറുപ്പം മുതൽ കരാട്ടെയിലും , അച്ഛന്റെ തൊഴിലായ വയറിങ്ങിലും കൈവച്ചവൻ.

പേരുകൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഞങ്ങൾ സച്ചിയും , കിച്ചുവും , ശ്രീയും , വിക്കിയും ഒക്കെയാണ്.

മനുവും കണ്ണൻ എന്ന കിരണും , അവരുടെ അനുജത്തിമാരായ ചിന്നു എന്ന ചിൻമയയും , മാളു എന്ന മാളവികയും ഒക്കെയാണ് എന്റെ ചങ്ങാതിമാർ.
ഇവരോടൊപ്പമാണ് അവളും ശ്രീലക്ഷ്മി. എല്ലാവർക്കും അവൾ ലച്ചു ആണ്. പക്ഷേ അവൾ എനിക്ക് ശ്രീക്കുട്ടി ആയിരുന്നു. വേറെ ആരും അവളെ അങ്ങനെ വിളിക്കാറില്ല. അതുപോലെയാണ് അവളും ചിന്നുവിനും മാളുവിനും ഞാൻ കിച്ചുവേട്ടനാണെങ്കിൽ അവൾക്ക് ഞാൻ കിച്ചേട്ടനാണ്.

ചിന്നുവും മാളുവിനും ഒപ്പം ഡിഗ്രി ചെയ്യുകയാണ് ശ്രീക്കുട്ടി. പക്ഷേ ്് അവരെപ്പോലെ ആയിരുന്നില്ല അവൾ എനിക്ക്.

അവളോട് ഇഷ്ടം തോന്നാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറേ ആയി. എന്തുകൊണ്ടോ ഇതുവരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല.

ബിസിനസ് കാരനായ ഹരിപ്രസാദിന്റെ മകളാണ് ശ്രീലക്ഷ്മി. അമ്മ ഹൗസ് വൈഫാണ് മായ. എന്നെപ്പോലെ അവളും ഏക സന്താനമാണ്.

ഇവരൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങൾ നാല് പേരുമായിരുന്നു കട്ട കമ്പനി. ഞാനും സച്ചിയും വിക്കിയും ശ്രീയുമായിരുന്നു ചെറുപ്പം മുതൽ കൂട്ട്. ഒരേ വിഷയങ്ങളിൽ താൽപര്യം ഉള്ളവരല്ല ഞങ്ങൾ പക്ഷെ സൗഹൃതത്തെ അതൊന്നും ബാധിച്ചില്ല. ആഹ് ്് ഒരു കാര്യം ഞങ്ങൾക്ക് ഒരുപോലെ ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഫുഡ്ബോൾ ആണ്. അതിൽ തന്നെ സച്ചിയുടെ കാര്യം വല്യ രസമാണ്. ക്രിക്കറ്റിന്റെ , പ്രത്യേകിച്ച് സച്ചിന്റെ കട്ട ഫാനായ രവീന്ദ്രൻ കടിഞ്ഞൂൽ കൺമണിക്ക് സച്ചിന്റെ പേരിട്ടു. പക്ഷേ ആ മഹാൻ വളർന്നുവന്നത് മെസിയെ ആരാധിച്ച് ഫുഡ്ബോളും തട്ടിയാണ്.

ഇതൊക്കെയാണ് ഞങ്ങൾ

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ഞായറാഴ്ച ഞങ്ങളുടെ സ്ഥിരം സ്ഥലമായ തോടിന്റെ കരയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാനും വിക്കിയും ശ്രീയും സച്ചിയും.

“ശ്ശേ , ഇതെന്താ ഒറ്റൊരെണ്ണം കൊത്താത്തെ!?” കുറച്ച് നേരമായി ചൂണ്ട ഇട്ടിട്ടും ഒരു പുരോഗതിയും കാണാതെ വിക്കി ആരോടെന്നില്ലാതെ ദേഷ്യപ്പെടുകയാണ്.

“ഡാ , നീ എന്തിനാ ചൂടാവണേ?. മീന് കൊത്താഞ്ഞിട്ടോ അതോ സ്നേഹ നിന്റെ ചൂണ്ടയിൽ കൊത്താഞ്ഞിട്ടോ?” ശ്രീ അവനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാനുള്ള വഴി നോക്കുകയാണ്.

ഞങ്ങടെ നാട്ടിലെ ഒരു കൊച്ചാണ് ഈ പറഞ്ഞ സ്നേഹ. വിക്കി കുറേ നാളായി അവളുടെ പിറകെയാണ്. എന്നാൽ അവളിവനെ മൈന്റ് ചെയ്യുന്നുമില്ല. അതിൽ ആൾക്ക് വിഷമവുമുണ്ട്.

“ഡാ പുല്ലേ വേണ്ടാതെ മനുഷ്യനെ ചൊറിയല്ലേ” അവന്റെ ദേഷ്യം പുറത്ത് ചാടിത്തുടങ്ങി.

“ഏയ് ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാടാ , നീ കൂളാവ്”
“വാഡാ ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് പോവാം , പിള്ളേര് എത്തിക്കാണും” സച്ചി പറഞ്ഞതും ഞങ്ങൾ ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് വിട്ടു.

വഴിയിൽ വച്ച് ചിന്നുവിനേയും ശ്രീക്കുട്ടിയേയും കണ്ടു.

“ആഹാ , രണ്ടും എങ്ങോട്ടാ?” വിക്കി ചിരിച്ചു.

“ക്ളാസല്ലേ?” ചിന്നു ആണ് മറുപടി തന്നത്.

ഞാൻ അപ്പോഴും ശ്രീക്കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു നീല ദാവണി ആണ് ആളുടെ വേഷം.

ഇടക്ക് അവൾ എന്നെയും നോക്കുന്നുണ്ടോ?

“ചിലപ്പോ ഞാനത് കൊതിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തോന്നുന്നതാവും” (നവനീത് ആത്മഗതം)

“ഓഹ് , ക്ളബ്ബിലല്ലേ?” ശ്രീ അവിടെ ഉള്ള ഒരു കല്ലിൽ കയറി ഇരുന്നു.

ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ക്ളബ്ബ് കൗമാരക്കാർക്കായി ഇന്നൊരു ക്ളാസ് സംഘടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതിന്റെ കാര്യമാണ് അവര് സംസാരിക്കുന്നത്.

“അല്ല , കോറം തെകഞ്ഞില്ലല്ലോ? മാളു എവിടെ?” അവരെ മൂന്നിനേയും സാധാരണ ഒരുമിച്ചേ കാണാറുള്ളൂ. അതാവും സച്ചി അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്.

“അവക്ക് വയ്യ , വീട്ടിലാ. ഞങ്ങള് പോട്ടെ , വൈകി” നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ ശ്രീക്കുട്ടി ആണ് അത് പറഞ്ഞത്.

പോകുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ അവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയോ!?

ഞാൻ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ച് അവരുടെ പോക്കും നോക്കി നിന്നു.

“അല്ല കിച്ചുവേട്ടാ , പ്രാക്റ്റീസ് തുടങ്ങണ്ടേ? , ഉത്സവം ഇങ്ങെത്തീലെ?” കുറച്ച് മുന്നിലേക്ക് പോയ ശേഷമാണ് ചിന്നു ചോദിച്ചത്.

“ആഹ് ശരിയാ തുടങ്ങണം”

“നിങ്ങളിപ്പൊ ചെല്ല് , അതൊക്കെ സെറ്റാക്കാം” വിക്കി ഗ്രൗണ്ടിൽ എത്താനുള്ള തിരക്കിൽ പറഞ്ഞ് നടന്നു.

“ആ ശരി”

എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവരും പോയതോടെ ഞങ്ങൾ വിക്കിക്ക് പിറകെ ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നടന്നു.

ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഉത്സവമാണ് അടുത്ത ്് ആഴ്ച. അതിന് അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള പരിപാടിയുടെ കാര്യമാണ് ചിന്നു ഓർമിപ്പിച്ചത്.

സങ്ങതി വെറൈറ്റിയാണ്. ശ്രീയുടെ മ്യൂസിക്കും , വിക്കിയുടെ ലൈറ്റിങ്ങും , എന്റെ അത്യാവശ്യം വരയും ആനിമേഷനുമാണ് മെയിൻ. ഇതിന്റെ ഒപ്പം ശ്രീക്കുട്ടിയുടേയും , മാളുവിന്റേയും ചിന്നുവിന്റേയും ഡാന്സും ഉണ്ട്. ഇത് എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുന്ന ക്യാപ്റ്റൻ വേറെ ആരുമല്ല , ഞങ്ങളുടെ സച്ചിയാണ്.

ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഗ്രൗണ്ടിൽ എത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല. നമ്മുടെ പ്രധാന കളിക്കാരെല്ലാം എത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഫുഡ്ബോൾ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഞങ്ങൾക്ക് അതിന് രക്തത്തിൽ കലർന്ന ഭ്രാന്ത് എന്നുകൂടി അർത്ഥമുണ്ട് 🙂.
്് പതിവായുള്ള ഫുഡ്ബോൾ കളിക്ക് ശേഷം ഭീമന്റെ ചോട്ടിൽ ഇരിക്കുകയാണ് ഞങ്ങൾ. ഗ്രൗണ്ടിന്റെ അടുത്ത് തന്നെയുള്ള അസാധാരണ വലുപ്പമുള്ള ഒരു മരമാണ് ഭീമൻ. നാല് പേരെങ്കിലും കൈ കോർത്ത് വട്ടത്തിൽ നിൽക്കണം അതിന്റെ തടിയുടെ അത്രയും എത്താൻ. അതിലും എത്രയോ ദൂരത്തോളം കൊമ്പുകളും വിടർത്തിയാണ് ഭീമന്റെ നിൽപ്. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ഒരറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന ഒരു കുട പോലെയെ ഭീമനെ തോന്നു.

ഗ്രൗണ്ടിലെ ഞങ്ങളുടെ സ്ഥിരം സ്ഥലം അതിന്റെ ചോട്ടിലെ സിമന്റ് തറയാണ്. “ഈ ഭീമന്റെ ചോട്ടിൽ കാറ്റും കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ മലർന്ന് കെടക്കാൻ എന്ത് രസാല്ലേ?” ഞങ്ങൾ നാലും സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അതിന്റെ ഇടയിലാണ് ശ്രീ ഒരു താളത്തിൽ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത്. തറയിൽ കൈകൾ തലയുടെ പിറകിൽ വച്ച് മേലെ കൊമ്പിലേക്കും നോക്കി കിടക്കുകയാണ് ആശാൻ.

“കെടന്ന് കഥാപ്രസംഗമടിക്കാതെ പറഞ്ഞതിന്റെ ബാക്കി പറ” അവന്റെ തലയിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് സച്ചി ചോദിച്ചു.

“അതിപ്പോ പ്രത്യേകിച്ച് എന്തോന്ന് പറയാനാ. കാവിലെ ഉത്സവം നമ്മള് തൂത്ത് വാരും”

“അളിയാ , നീ തൂപ്പ് പരിപാടി എന്നാ തൊടങ്ങിയേ!?” എഴുന്നേറ്റിരുന്ന അവനെ നോക്കി വിക്കി ചോദിച്ചത് കേട്ട് സീരിയസ് മുഖവുമായിരുന്ന സച്ചിയടക്കം ഞങ്ങളെല്ലാം ചിരിച്ചു 🤣.

“എനിക്ക് അത്ര ചിരിയൊന്നും വരുന്നില്ല. കാര്യായിട്ട് ഒരു കാര്യം പറയണ സമയത്ത് ഇമ്മാതിരി തമാശ പറയാതെഡേയ് ഒടിയാ”

“പോടാ നാറീ. ഒടിയൻ ്് നിന്റച്ഛൻ പ്രഭാ , അല്ലേ വേണ്ട നിന്നെ എന്റേല് കിട്ടും” ശ്രീയുടെ ഒടിയാ വിളി കേട്ട് വിക്കി ടെററായി.

“ഓഹ് രണ്ടുമൊന്ന് നിർത്തോ. ഡേയ് അടുത്താഴ്ചയാ ഉത്സവം , നമ്മടെ ഐറ്റം പോലും ശരിക്ക് ആയിട്ടില്ല. പിന്നെ എന്തോന്നെടുത്തിട്ട് തൂക്കും?” വെടിനിർത്തൽ പ്രഖ്യാപിച്ച് സച്ചി ചോദിച്ചു.

“ലൈറ്റും ബാക്കി സംഭവങ്ങളും ഞാനേറ്റു. രംഗ നിയന്ത്രണം സെറ്റല്ലേ?” വിക്കി എന്നെ നോക്കി.

“അതൊക്കെ ഡബിൾ ഓക്കെയാ” ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“മ്യൂസിക് നീ ഏറ്റതല്ലെ?” ശ്രീയെ നോക്കി സച്ചി ചോദിച്ചു.

“എപ്പോഴെ , നമ്മൾ ഉത്സവം തൂ , അല്ല ്് പൊളിച്ചടുക്കും” അവനും ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ആഹ് പിന്നേ , നമ്മടെ ടീമിന് ഒരു പേര് വേണ്ടെ? സജിയേട്ടൻ ചോദിച്ചു” കുറച്ച് നേരത്തിന് ശേഷം എന്തോ ഓർത്ത്ത് ശ്രീ ചോദിച്ചു.

“അത് ശരിയാ , നോട്ടീസ് അടിക്കണ്ടേ?” ഞാനും ചോദിച്ചു.

“നമ്മടെ ടീമിന് നേരത്തേ ഒരു പേരുള്ളതല്ലേ , ഫീൽഡ് ഇലവൻ , പിന്നെന്തിനാ വേറെ പേര്?” വിക്കിയുടേതായിരുന്നു സംശയം.

“ഹലോ മിഷ്ട്ടർ നമ്മള് ഫുഡ്ബോൾ കളിയുടെ കാര്യമല്ല പറയുന്നത്” അവനെ കളിയാക്കാൻ കിട്ടിയ അവസരം വിട്ടുകളയാൻ മാത്രം നന്മ ശ്രീയുടെ പാവം മനസ്സിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

“അത് കറക്റ്റ്. അല്ലെങ്കിലും ഉത്സവപ്പറമ്പിൽ എവിടെ ഫുഡ്ബോള് കളിക്കും , കാണാൻ വരുന്ന നാട്ടുകാരുടെ നെഞ്ചത്താ?” സച്ചിയും കൂടി ചോദിച്ചപ്പോൾ വിക്കി നീറ്റായി ഇളിച്ചു കാട്ടി 😄

“ഉത്സവത്തിന് ഒരാഴ്ചയേ ഉള്ളൂ , ഇനിയും നോട്ടീസ് പോലും അടിച്ചിട്ടില്ല , സജിയേട്ടനാണ് താരം സെക്രട്ടറി ആയാ ഇങ്ങനെ വേണം” ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“ഹാ അത് വിട് , പേര് ്് സെറ്റാക്കാം” സച്ചി വീണ്ടും ഓൺ ആയി.

“എന്ത് പേരിടും?” ചോദിച്ചത് ശ്രീ ആണെങ്കിലും അത് തന്നെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടേയും സംശയം.

“വല്ല സ്മാർട് ബോയ്സ് ്് എന്നെങ്ങാനും ഇട്ടാലോ?” എന്റെ സംശയം ഞാൻ മറച്ചുവച്ചില്ല.

“ആഹാ , ഇതുവരെ കേൾക്കാത്ത നല്ല ഫ്രഷ് പേര് എന്റെ പൊന്നെടാ ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ!?” സച്ചി ചിരി തുടങ്ങി.

“ആക്കിയതാണല്ലേ?” വേണ്ടായിരുന്നു.

എല്ലാവരും കൂലങ്കഷമായ ചിന്തയിലാണ്ടു.

“ഇതിപ്പോ ഒരു ഐറ്റം അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാൾ പണിയാണല്ലോ” സച്ചി ആത്മഗതിച്ചതാണ് പക്ഷെ അൽപം ഉറക്കെ ആയിപ്പോയി😈

“ആഹ് ഒരു പേരുണ്ട്” ഞങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകളെ വാനോളം ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് കുറച്ച് നേരത്തിന് ശേഷം അങ്ങനെയാണ് വിക്കി മൊഴിഞ്ഞത്.

“എന്ത് പേര്?” ഞങ്ങളുടെ ചോദ്യം ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“ഡാ , ഈ ഭീമന്റെ ചോട്ടിലല്ലാതെ നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് കൂടാറുള്ള സ്ഥലമേതാ?”

“നമ്മുടെ തോടിന്റെ കര” അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയാൻ എനിക്ക് രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടിവന്നില്ല.

“ങാ അത് തന്നെ”

“അതിന്?” സച്ചിയുടെ ചോദ്യത്തിൽ തികഞ്ഞ ആകാംക്ഷ.

“അപ്പൊ അതുമായി ബന്ധമുള്ള എന്തേലും ്് പേരായാ എങ്ങനെ ണ്ടാവും?”
“ഒടി , അല്ല , വിക്കി സാറെന്താ പറഞ്ഞുവരുന്നേ?” ശ്രീ ക്ഷമ സഹിക്കാതെ തറയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.

“അതുമായി പക്കാ മാച്ചാകുന്ന ഒരു പേരുണ്ട്” അതും പറഞ്ഞ് വിക്കി ഗമയിൽ എഴുന്നേറ്റ് മുന്നോട്ട് കുറച്ച് നടന്ന ശേഷം ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു 🙂.

“ഓവർ ബിൽഡപ്പ് ഇടാണ്ട് പേര് പറയടാ പുല്ലേ 🤯” അപ്പോഴേക്കും ശ്രീയുടെ കൺട്രോൾ വിട്ടിരുന്നു.

“തോട്ടുമ്മൽ ബ്രദേർസ് , എപ്പടി?” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ വിക്കി പറഞ്ഞു.

“ഡേയ് നിനക്ക് ഇവളോ ബുദ്ധിയാ!?” സച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു.

ശ്രീയുടെ കാര്യമാണ് അതിലും രസം അവൻ ഒരുമാതിരി “അറിഞ്ഞില്ല , ആരും പറഞ്ഞില്ല” എന്ന റിയാക്ഷനോടെ നിൽപ്പാണ്. ഇതൊക്കെ കണ്ട് നിന്ന എന്റെ കിളികൾ നേരത്തെ പറന്ന് പോയിരുന്നല്ലോ 🥴.

“ങാ , അല്ലേലും ഇമ്മാതിരി വിഷയങ്ങളിൽ പണ്ടേ ഇവൻ കറക്റ്റ് റൂട്ടാ” എന്റെ പ്രശംസ കൂടി ആയപ്പോൾ ചെക്കന്റെ ഗമ ഒന്നുകൂടി കൂടി. പൊങ്ങി പൊങ്ങി ഭീമന്റെ കൊമ്പിൽ ്് തട്ടാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.

“ഹാവൂ , അങ്ങനെ ആ പ്രശ്നം കോംപ്ളിമൻസാക്കി” സച്ചി ചിരിച്ചു.

🎼🎼🎼🎼🎼 അപ്പോഴാണ് സച്ചിയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നത്.

“കണ്ണനാണല്ലോ” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ കാൾ അറ്റന്റ് ചെയ്തു.

“ആഡാ പറ. ഏഹ് എവിടെവച്ച്?. ആ ഞാനിപ്പോ വരാം”

അവൻ പറയുന്നതെല്ലാം കേൾക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ.

“ഡാ , ആ ഷിയാസ് നമ്മടെ മൂങ്ങയെ തല്ലുന്നൂന്ന്”

കാൾ കട്ട് ചെയ്ത് അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി.

*****

ഗ്രാമത്തിലെ ഡ്രീംസ് ക്ളബ്ബിന് മുന്നിൽ കുറച്ച് ആളുകൾ കൂടിനിൽക്കുന്നുണ്ട്.

“എന്താ പ്രശ്നം , എന്തിനാ ഇവമ്മാര് തല്ല് കൂടണേ?” കൂട്ടത്തിൽ ഒരാൾ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ആളോട് ചോദിച്ചു.

“്് പെങ്ങളോട് വേണ്ടാതീനം പറഞ്ഞത് ചോദിക്കാൻ പോയി അങ്ങനെ തൊടങ്ങിയതാ” “എന്റെ പൊന്ന് ചേട്ടാ , ഇല്ലാത്തത് പറയല്ലേ. ഇത് അവമ്മാര് ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കുന്നതിന്റെ ഇടയില് വന്ന ഏതാണ്ട് കശപിശയാ” അവരുടെ സംസാരം കേട്ട് നിന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ അത് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും അവർ നാല് പേരും അവിടെ എത്തിയിരുന്നു.

“നിർത്തെടാ” തല്ല് കൂടുന്ന രണ്ട് പേരേയും പിടിച്ച് മാറ്റി നവനീത് അവർക്ക് ഇടയിൽ കയറിനിന്നു.

“എന്താടാ പ്രശ്നം?” മനുവിനോടായി വിക്കി ചോദിച്ചു.

“കളി തോക്കാറായപ്പോ ഈ പന്നി സ്റ്റമ്പ് ഊരിക്കൊണ്ടുപോവാൻ നോക്കി. അത് ചോദിച്ച കണ്ണനെ ദാ അവൻ തള്ളിയിട്ടു” ഷിയാസിന്റെ കൂടെ നിന്നിരുന്ന വേറൊരു പയ്യനെ ചൂണ്ടിയാണ് മനു അവസാനത്തേത് പറഞ്ഞത്.

“ഡാ മൂങ്ങെ , സ്റ്റമ്പ് ഊരുന്നതും ഊരാത്തതും ഞങ്ങടെ സൗകര്യം. അതില് കേറി ചൊറിയാൻ നീയൊന്നും ആയിട്ടില്ല” ഞങ്ങളുടെ നേരെ ചീറുകയാണ് ഷിയാസ്.

“അല്ല ഷിയാസെ തോക്കാറാവുമ്പോ ഇമ്മാതിരി പണി കാണിച്ചാ ആരായാലും ചോദിക്കൂലെ?”

“ഫ്ഭ അത് പറയാൻ നീയേതാടാ” പറഞ്ഞതിന്റെ ഒപ്പം തന്നെ അവന്റെ കൈ മുന്നോട്ട് വന്ന ശ്രീയുടെ കവിളിൽ വീണിരുന്നു.

പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള ആ അടിയിൽ അവൻ ചെറുതായി വേച്ചു പോയി.

“പട്ടി***_-#@” വിളിച്ചതിന്റെ കൂടെ സച്ചിയുടെ കാൽ ഷിയാസിന്റെ വയറിന്റെ മേൽ ശക്തമായി പതിച്ചു.

ഷിയാസ് വീണത് കണ്ട അവന്റെ കൂട്ടുകാർ മുന്നോട്ട് വന്നു.

പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് നോക്കിനിൽക്കാൻ ആകുമോ? ഒന്നാമതെ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത നമ്മടെ പിള്ളാരെ തല്ലി , അതിനും പുറമെ ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ ശ്രീയുടെ ദേഹത്ത് കൈയ്യും വച്ചു 🥵😤🥵😤🥵

പിന്നീട് അവിടെ നടന്നത് ഒരു കൂട്ടത്തല്ലായിരുന്നു.

ഷിയാസിന്റെ ഒപ്പം അഞ്ചാറ് പേര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യമൊന്ന് പകച്ചെങ്കിലും സച്ചിക്ക് പുറകെ ഞങ്ങളും ഫോമിലേക്ക് വന്നതോടെ കണ്ണും കൈയ്യുമില്ലാത്ത രീതിയിലേക്ക് തല്ല് മാറി.

“ഡാ കിച്ചൂ , പിടിയടാ അവനെ” അതിന്റെ ഇടയിൽ ഓടാൻ നോക്കിയ ഷിയാസിന്റെ സുഹൃത്തിനെ ചൂണ്ടി വിക്കി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.

വയലിലിട്ട് കിട്ടിയ എല്ലാത്തിനേയും ഞങ്ങൾ ്് ചവിട്ടിക്കൂട്ടി.

സംഭവം കൈവിട്ട് പോവുമെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ചേർന്ന് എല്ലാരേയും പിടിച്ചുമാറ്റി.

“ഡാ അവൻ രവിയേട്ടന്റെ മോനാ” സച്ചിക്ക് നേരെ ആക്രോശിച്ച് വന്ന ഒരാളോട് കൂട്ടത്തിലെ ഒരാൾ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് അയാൾ പുറകിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.

“പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞിട്ട് പോഡോ , അച്ഛന്റെ പേരില് മടിക്കണ്ടാ. ഞങ്ങളാരേയും ചുമ്മാ തല്ലിയതല്ല , കൂട്ടത്തിലുള്ളവനെ തൊട്ടാ മിണ്ടാതെ കൈയ്യും കെട്ടി നിൽക്കില്ല , അതിപ്പോ ആരോടായാലും”
സച്ചി കത്തിക്കയറുകയാണ്.

ഞങ്ങളുടെ പ്രകടനം കണ്ട് ചിന്നുവും , ശ്രീക്കുട്ടിയും , മാളുവുമെല്ലാം പേടിച്ച് നിൽപ്പാണ്.

ഒരുവിധത്തിൽ എല്ലാം ഒതുക്കി വീടുകളിലേക്ക് തിരിച്ചു..

ഞങ്ങൾക്ക് ഇത് പുത്തരി അല്ലാത്തതിനാൽ ്് വീട്ടുകാരുടെ വഴക്ക് ്് ഒന്നിലൂടെ കേട്ട് മറ്റേതിലൂടെ പുറത്ത് വിടാൻ ചെവികൾക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് കഷ്ടപ്പാടൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല 😈.

****

“ഡാ ആ ഷിയാസിനിട്ട് കനത്തിലൊന്ന് കൊടുക്കേണ്ടിവരു” തോടിന്റെ കരയിലുള്ള കലുങ്കിന്റെ മേലെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ.

“നീ അത് വിട്ടേക്ക് വിക്കി” ശ്രീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവന്റെ ദേഷ്യം മാറിയിട്ടില്ല.

“ഡാ പ്രാക്റ്റീസ് തുടങ്ങണ്ടേ?” കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സച്ചി ചോദിച്ചു.

“ആഹ് , ശരിയാ , എവിടെ വച്ച് നടത്തും?” ഞാൻ സംശയം ചോദിച്ചു.

“അതിനല്ലേ ക്ളബ്ബ് , അവിടെ പോരെ?”

“അത് മതി”

*****

ഒരാഴ്ച വളരെ പെട്ടന്ന് കടന്ന് പോയി. കാവും നാടും ഉത്സവത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ മുഴുകിക്കഴിഞ്ഞു.

ഒരു വയലിന്റെ കരയിലാണ് കാവ്.

കുരുത്തോലയും , തോരണങ്ങളും കൊണ്ട് കാവും പരിസരങ്ങളും എല്ലാം അലങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഉച്ച വരെയുള്ള പണികളും പ്രാക്റ്റീസുമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വൈകീട്ടാണ് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോവുന്നത്.

“ആഹാ , നിങ്ങള് നേരത്തെ എത്തിയോ?” ഞാൻ അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കും ശ്രീയും , സച്ചിയും , വിക്കിയും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ആഹ് നിന്നെപ്പോലെ ആയാൽ പറ്റോ , എല്ലാടത്തും എന്റെ ഒരു കണ്ണെത്തണ്ടെ?” വിക്കി കുരുത്തോല കൈയ്യിലിട്ട് കറക്കിക്കൊണ്ട്.

“അയിന് നീ അല്ലല്ലോ , സജിയേട്ടനല്ലേ സെക്രട്ടറി?” ഞാൻ അതേ ടോണിൽ ചോദിച്ചു 😄.

“അല്ല മോനെ അപ്പോ നിന്റെ ്് മറ്റേ കണ്ണ് എവിടെപ്പോയി?” ശ്രീയുടെ ന്യായമായ സംശയം.

“അത് സ്നേഹയുടെ പുറത്തല്ലേ” സച്ചിയുടെ ചിരി കൂടി ആയപ്പോൾ വിക്കി അവിടെ നിന്ന് പതുക്കെ എസ്കേപ്പായി.

കുറച്ച് ചേട്ടന്മാർ അവിടെ ചന്ദകൾ കെട്ടുന്നതും നോക്കി അവിടെ കറങ്ങി നടന്നു.

(കളിപ്പാട്ടങ്ങളും , വളയും മാലയും പോലുള്ള സാധനങ്ങളും വിൽക്കുന്ന താൽകാലികമായ നിർമിതികളെയാണ് ഞങ്ങൾ ചന്ദകൾ എന്ന് വിളിക്കാറ്).

ഐസ്ക്രീം വിൽക്കുന്ന വണ്ടിയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് അതിലെ ഒരു ചേട്ടനോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ.
“ഡാ കിച്ചു , ബാക്കിയുള്ളവമ്മാരൊക്കെ എവിടെ?” സജിയേട്ടനാണ്.

“അവര് ഈ പരിസരത്ത് തന്നെ ണ്ടാവും , നേരത്തേ വന്നിരുന്നു”

“ചിന്നുവും പിള്ളേരുമോ?”

“അവര് വരാൻ കുറച്ച് കഴിയും. കുറച്ച് നേരത്തെ വീട്ടിലേക്ക് പോയതേയുള്ളൂ” പുള്ളിയുടെ ടെന്ഷൻ കണ്ട് ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“ആഹ് , നീ ആ ഗാനമേളക്കാരുടെ കാര്യം നോക്ക്. ഞാൻ ഊട്ട്പുര വരെയൊന്ന് പോയിട്ട് വരാം” കൂടെയുള്ള ്് ആളെ എന്തൊക്കെയോ ഏൽപിച്ച് ്് സജിയേട്ടൻ ധൃതിയിൽ വണ്ടിയുമെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി.

മണി ഏഴ് കഴിയുന്നു

അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഉയരുന്ന ചെണ്ടയുടെ ശബ്ദവും അതിന്റെ താളത്തിൽ ഉറയുന്ന തെയ്യക്കോലങ്ങളും കാവിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുകയാണ്.

അതിൽ ലയിച്ച് നിൽക്കുന്നുണ്ട് കുറേപ്പേർ.

കുട്ടികളേയും സ്ത്രീകളേയും ആകർഷിക്കാൻ പാകത്തിന് ചന്ദകളും സജീവമായിക്കഴിഞ്ഞു. ചീട്ട് കളി പോലുള്ള ഏർപ്പാടുകൾ നിരീക്ഷിക്കാൻ കമ്മറ്റി ്് പ്രത്യേകം ആളുകളേയും ചുമതലപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

്് പെമ്പിള്ളേരെ നോക്കി നടന്നാണ് പിന്നെ നേരം കളഞ്ഞത്.

ഒരു എട്ടര ആയപ്പോഴാണ് മാളു വിളിക്കുന്നത്

“കിച്ചുവേട്ടാ , ലച്ചൂനെ ഒന്ന് കൂട്ടാമോ?”

ഞാൻ ഒരൽപം കപ്പയും കട്ടനും കഴിക്കുകയായിരുന്നു.

“ഏഹ് , ്് അവളിതുവരെ വന്നില്ലേ! , എവിടാ വീട്ടിലാ?”

“അതേ”

“ആ ശരി”

അവളോട് അതും പറഞ്ഞ് ശ്രീയോടും കാര്യം പറഞ്ഞ് ഞാൻ അവളുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

്് റോട്ടിലൂടെ പോയാൽ ഏതാണ്ട് ഒരു കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട് ശ്രീക്കുട്ടിയുടെ വീട്ടിലേക്ക്. ്് വയലിലൂടെ പോയാൽ അപ്പുറത്തെ കര കയറി ഒരു അഞ്ച് മിനുട്ട് നടന്നാൽ അവളുടെ ്് വീട്ടിൽ എളുപ്പത്തിൽ എത്താം.

അവിടെ എത്തുമ്പോൾ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പുറത്ത് ലൈറ്റ് കത്തി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“ശ്രീക്കുട്ടീ” പുറത്ത് നിന്ന് ഞാൻ വിളിച്ചു.

“ആ കിച്ചേട്ടാ , ഇപ്പോ വരാവേ”

അകത്ത് നിന്ന് മറുപടിയും വന്നു.

എന്നാലും കുറച്ച് നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞാണ് ആള് പുറത്ത് വന്നത്.

പത്രവും മറിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്ന ഞാൻ അവളെ കണ്ട് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിനിന്നു പോയി.

ഡാന്സിനുവേണ്ട ഡ്രസ്സ് ആയിരുന്നു അവൾ ഇട്ടിരുന്നത്. ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള ആ വേഷത്തിൽ അവൾ അതേ പോലെ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കേറിയെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ മോഹിച്ചു പോയി.
“ഏയ് കിച്ചേട്ടാ , ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ നിക്കണേ?” ഒരുമാതിരി പൂരം കണ്ടത് പോലെയുള്ള എന്റെ നിൽപ് കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഏയ് ഒന്നൂല്ല, വാ പോവാം , വീട് പൂട്ടിയോ?” ഞാൻ ഒരുവിധത്തിൽ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു.

“കിച്ചേട്ടനിത് ഏത് ലോകത്താ? ഇപ്പോഴല്ലേ ഞാൻ പൂട്ടിയേ?” അവൾ ചിരിച്ചു.

അവളേയും നോക്കി നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ അതൊന്നും കണ്ടില്ലായിരുന്നു.

“യ്യോ , സമയമാകാറായി” അതും പറഞ്ഞ് ശ്രീക്കുട്ടി മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. അവളുടെ പുറകെ ഞാനും.

്് വയലിനോട് അടുക്കും തോറും ബഹളവും അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഫോണിന്റെ ്് ഫ്ളാഷും മിന്നിച്ച് ഞാൻ മുന്നിൽ നടന്നു. ഒട്ടും അകലെ അല്ലാതെ അവളും എന്റെ പിറകെ ഉണ്ട്.

“അയ്യോ , കിച്ചേട്ടാ” പെട്ടന്നാണ് എന്റെ പുറകിൽ നിന്ന് അവളുടെ കരച്ചിൽ

തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ നിലത്ത് ഇരിക്കുകയാണ് അവൾ.

“അയ്യോ , ശ്രീക്കുട്ടീ , എന്തുപറ്റി” കാലും തടവിയാണ് അവൾ ഇരിക്കുന്നത്.

“കാല് തട്ടിയതാ കിച്ചേട്ടാ”

വയലിൽ കീറി വച്ചിരുന്ന ചാലിൽ കാല് താഴ്ന്ന് പോയതാണ്.

ഞാൻ കാലിൽ നോക്കി. ഭാഗ്യം മുറിവ് ഒന്നും ഇല്ല.

“വേതനയുണ്ടോ ശ്രീക്കുട്ടീ?”

“ഏയ് ഇല്ല കിച്ചേട്ടാ”

അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിയാണ് നടക്കുന്നത്.

“പിടിക്കണോ?”

കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന പോലെ അവൾ എന്റെ ചുമലിൽ പിടിച്ചു.

ആളുകളുടെ അടുത്ത് എത്തും വരെ എന്നെ പിടിച്ചാണ് അവൾ നടന്നത്. അപ്പോഴൊക്കെയും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു 😁.

ചിന്നുവിനേയും , മാളുവിനേയും കണ്ടതും പെണ്ണ് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി.

“ഏഹ് , ഇവക്കല്ലേ കാല് വേതന!?” (നവനീത് ആത്മഗതം).

ഞാൻ എത്തുമ്പോഴേക്കും ബാക്കി ടീം മൊത്തം റെഡി ആയിരുന്നു.

വയലിന്റെ ഒരു വശത്താണ് സ്റ്റേജ്.

കുഞ്ഞ് മക്കളുടെ പരിപാടികൾ അവസാനിക്കാൻ പോവുകയാണ്.

സ്റ്റേജിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഞങ്ങൾ നടക്കുമ്പോഴാണ് ്് ഷിയാസും രണ്ട് പേരും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വഴി തടയുന്നത്.

വിക്കി മുന്നോട്ട് ചെന്നപ്പോഴേക്കും സജിയേട്ടനും വേറെ രണ്ട് പേരും അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തി.

“വിക്കി , പരിപാടി ്് തുടങ്ങാൻ ടൈമായി. നിങ്ങള് അങ്ങോട്ട് പോ , ഇത് നമ്മള് കൈകാര്യം ചെയ്തോളാ”
പുള്ളി അത് പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ മൈക്കിൽ അനൗൺസ്മെന്റ് മുഴങ്ങി

“അടുത്തതായി നമ്മുടെ നാട്ടിലെ യുവ പ്രതിഭകളായ തോട്ടുമ്മൽ ബ്രദേർസിന്റെ കലാ വിരുന്ന്…”

അതിന്റെ പിന്നാലെ ഞങ്ങളും സ്റ്റേജിൽ എത്തി.

അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം ഞങ്ങളുടെ ഐറ്റം തുടങ്ങുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി കർട്ടൻ ഉയർന്നു.

ഡീജെയും നാടനും ശിവ താണ്ഡവവുമൊക്കെയായി അരങ്ങ് കൊഴുക്കുകയാണ്.

വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന ആനിമേഷനുകളും , കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന ലൈറ്റിങ്ങും എല്ലാം കാണികളിൽ ആവേശം പരത്തി. ഹരം പിടിപ്പിക്കുന്ന സംഗീതത്തിൽ പലരും മതി മറന്ന് നൃത്തം ചെയ്തു. അവസാനത്തോട് അടുത്തപ്പോൾ ആളുകൾ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് കൈയ്യടിച്ചു.

പരിപാടി ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചതിലും ഗംഭീരമായി.

അത് കഴിഞ്ഞുള്ള ഗാനമേളയുടെ സമയത്ത് പോലും ഞങ്ങളുടെ പരിപാടിയേക്കുറിച്ചാണ് ആളുകൾ സംസാരിച്ചത്.

ഒരുപാട് പ്രശംസകൾ ഞങ്ങൾക്കും കിട്ടി. ഞങ്ങളെല്ലാരും വളരെ ഹാപ്പിയായി.

വർണശബളമായ വെടിക്കെട്ടോടെ ഉത്സവം അവസാനിച്ചു.

ഉത്സവം കഴിഞ്ഞ് ഒരു ദിവസം ഞങ്ങൾ ബോധംകെട്ട് കിടന്നുറങ്ങി.

🎼🎼🎼🎼🎼

സച്ചിയുടെ കാൾ ആണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്.

“ആ , അലോ” ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ ഫോൺ എടുത്തു.

“ഡാ , നീ റെഡിയായോ?”

“ഏഹ് എന്തിന്?” ഉറക്കം മുറിഞ്ഞതിന്റെ ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഏഹ് , ഇന്നലെ പറഞ്ഞതൊക്കെ മറന്നോ? , ഡാ ടൗണിൽ പോണ്ടെ?”

“ഓഹ് അതാരുന്നോ? അത് വൈകീട്ടല്ലേ? , അതൊക്കെ സെറ്റാക്കാം , നീ വച്ചേ , ഞാൻ കുറച്ചൂടെ ഉറങ്ങട്ടെ 😪🥺”

“ഫ്ഭ നാറി , കെടന്ന് സെറ്റാക്കാതെ സമയം നോക്കഡാ”

അവന്റെ വായിൽ സരസ്വതി മുഴങ്ങി തുടങ്ങിയതോടെയാണ് ഞാൻ സമയം നോക്കിയത്.

“ദൈവേ , 🕓”

“ഡാ ഞാനിപ്പൊ വരാ”

“ആഹ് വേഗം വാ. ഞങ്ങള് കലുങ്കിന്റെ അടുത്ത് കാണും”

പിന്നെ ഒരു അങ്കം ആയിരുന്നു. ഒരുവിധത്തിൽ ഓടിനടന്ന് കുളിയും തേവാരവും കഴിച്ച് നേരെ അവന്മാരുടെ അടുത്തേക്ക് വിട്ട്.

അവിടെ മൂന്നും നേരത്തെ ഹാജർ വച്ചിരിക്കുന്നു.

എന്നെ കണ്ടതും സച്ചി എണീറ്റു.

“അല്ലളിയാ , ഇന്നലെ എല്ലാം പ്ളാൻ പണ്ണിയ നീ എന്തളിയാ ലെയിറ്റായത്? 😄”

കിട്ടിയ അവസരം നന്നായി ചൂഷണം ചെയ്യുന്നുണ്ട് ശ്രീ.
അവനെ കുറ്റം ്് പറയാൻ പറ്റില്ല.

ഉത്സവത്തിന്റെ മെയിൻ ആകർഷണങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങളുടെ പരിപാടി? , ലത് കളറായതിൽ സംപ്രീതനായ സാക്ഷാൽ സജിയേട്ടൻ ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് ചില്ലറ തന്നിരുന്നു. “എങ്ങനെ അത് പൊടിക്കാം?” എന്ന വിഷയത്തിൽ തർക്കങ്ങൾക്ക് ഒടുവിൽ നോം പറഞ്ഞ വഴിയായിരുന്നു ടൗണിലേക്കുള്ള പുണ്യ യാത്ര.

“നിന്റെ കെട്ടിന് പായസം കാച്ചാനുള്ള ചെമ്പ് തെരഞ്ഞ് പോയതാടാ. കിട്ടിയില്ല , ടൗണിലേക്കല്ലേ നമുക്കൊരെണ്ണം വാങ്ങാഡാ”

സച്ചിയുടെ ബൈക്കിന്റെ പിറകിൽ കേറിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

അതോടെ ശ്രീ സയലന്റ് ആയി. 😈😈😈😈

*****

വെള്ളമടി ഞങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെ ശീലം ഇല്ല. മാക്സിമം ബിയർ അത്രയെ ഉള്ളൂ. പിന്നെ ടൗണിലേക്ക് വരാനുള്ള ആകർഷണത്തിന്റെ കാരണം നല്ല ഫുഡ്ഡും സിനിമയും പിന്നെ സാമാന്യം തരക്കേടില്ലാത്ത ്് വായ്നോട്ടവുമാണ്. അവസാനത്തേത് നാട്ടിലും നടക്കും , പക്ഷെ നാട്ടിൽ അൽ മാന്യന്മാർ ഇമേജ് ഉള്ളത് കളഞ്ഞ് കുളിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?🙂.

“അതേയ് , നമ്മക്ക് ഒരു പടത്തിന് വിട്ടാലാ?” ശ്രീയുടെ വകയായുള്ള പതിവ് ചോദ്യം എത്തി.

ഒരു ഹോട്ടലിൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ.

“ആഹാ , നീ എന്താ ചോദിക്കാത്തേന്ന് വിചാരിച്ചതാ” വിക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആഹ് , എന്നാ പാരഡൈസിലേക്ക് വിടാം. നമ്മടെ അണ്ണന്റെ പടമല്ലേ? , ശശിയേട്ടനോട് പറഞ്ഞാ എളുപ്പം ടിക്കറ്റും കിട്ടും. സച്ചി ഞങ്ങളെ നോക്കി.

“ഓഹ് നിന്റെയൊരു പാരഡൈസ് , നമ്മക്കേ വട്ടപ്പാറ പിടിക്കാം” ശ്രീയുടെ മുഖത്ത് കള്ളച്ചിരി.

“ഏഹ് , അവിടെ എന്താ?” വിക്കിയുടെ മുഖത്ത് സംശയം.

“ബട്ടർഫ്ളൈസിൽ ഒരു കിടിലം പടം വന്നിട്ടുണ്ട് പോലും , സന്ദീപ് പറഞ്ഞതാ”

“ഇടിപ്പടമാണോ ഡേയ്?” സച്ചി ആവേശത്തിലായി.

ആകാംക്ഷ ഉണ്ടെങ്കിലും വിക്കി മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന പൊറോട്ടയിലും ചിക്കനിലും ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ച് ഇരിപ്പാണ്.

“ഏയ് , ഇത് മറ്റേതാ” 🤥

“മറ്റേതോ?” അത് എനിക്ക് അങ്ങോട്ട് ക്ളിയർ ആയില്ല.

“ആ ഡാ , ്് സങ്ങതി എ പടമാന്ന്” അവന്റെ മുഖത്ത് കള്ളച്ചിരി.

“എ പടമോ!?” ഞാനും സച്ചിയും ഒരുപോലെ ഞെട്ടി.
വിക്കി ഞെട്ടിയോ എന്ന് അറിയാൻ അവന്റെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കേണ്ടി വന്നില്ല. അതിന് മുന്പെ ആശാൻ ചുമ തുടങ്ങിയിരുന്നു. വേറെ ഒന്നുമല്ല കഴിച്ച സാധനം തലമണ്ടയിൽ കേറിയതാണ്.

വെള്ളം കുടിപ്പിച്ചും , തലക്ക് തട്ടിയും എങ്ങനെയൊക്കെയോ അവനെ ഓക്കെ ആക്കി.

“ഡാ , എന്നാലും അതിനൊക്കെ പോവ്വാന്ന് പറയുന്പോ” ഞാൻ പകുതിയിൽ നിർത്തി.

“ന്താ , കുട്ടിക്ക് ഇതൊന്നും ശീലല്യേ?” ചോദ്യം സച്ചിയുടേതാണ്.

“അല്ലെടാ എന്നാലും തിയറ്ററിലൊക്കെ പോയാ?” ഭാഗ്യം വിക്കിക്കുമുണ്ട് പേടി.

“ഡാ , പടമേതായാലും കാണേണ്ടത് തിയറ്ററിലാ. ആ ശീതളിമയും കുഷ്യൻ സീറ്റും ആ ഇരുട്ടും സൗണ്ട് സിസ്റ്റവും , ഓഹ് മോനെ അങ്ങനെ കാണുന്നതാടാ പടം” ശ്രീ വാചാലനായി.

“അല്ലടാ , ആരേലും കണ്ടാ?” വിക്കിക്ക് സംശയം തീരുന്നില്ല.

“അയ്യടാ , മകനെ , നിനക്ക് പതിനെട്ട് പൂർത്തിയായിട്ട് എത്ര നാളായി?”

“മൂന്ന് വർഷം” വിക്കിയുടെ മറുപടി കേട്ട് ശ്രീ ചിരിച്ചു.

“അതായത് നിനക്കും പിന്നെ ദാ ഞങ്ങക്കും ഇരുപത്തിയൊന്ന് വയസ് അല്ലേ , പിന്നെ എന്തോന്നിനാഡേ പേടി?” അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് സച്ചിയും ഞാനും ചിരിച്ചു.

“ന്നാ പോയാലോ? ഏഴ് മണിക്കൊരു ഷോ ണ്ട്”

“ആഹ് പോവാം. അല്ല നിനക്കിതൊക്കെ ബൈഹാർട്ടാണല്ലേ?” വിക്കി ശ്രീയെ നോക്കി.

“അതെ അതെ , ഇപ്പോ ഉപകാരപ്പെട്ടില്ലേ?. എനിക്കിട്ട് ഊതാതെ വണ്ടിയെട് മോനെ”

അതോടെ അതിലൊരു തീരുമാനമായി.

പിന്നെ നേരെ വട്ടപ്പാറയിലേക്ക് 😈

തിയറ്ററിന് മുന്നിൽ അത്യാവശ്യം തിരക്കുണ്ട് ഏതോ ഒരു ഇംഗ്ളീഷ് മൂവിയാണ്.

ആദ്യം ഒഴിയാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ടിക്കറ്റ് എടുക്കാൻ ശ്രീയെ തന്നെ വിട്ടു 🙂.

അങ്ങനെ അവസാനം ഷോ തുടങ്ങി. ഒരു കണക്കിന് അവൻ പറഞ്ഞതാ കാര്യം. ഈ ഫോണിൽ കാണുന്നതിലും ഇതല്ലെ രസം 😁.

എച്ച് ഡീ ദൃശ്യമികവിൽ സീനുകൾ മാറിമാറി വന്നു.

അവസാനം അകത്ത് ലൈറ്റുകൾ തെളിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഷോ തീർന്നത് പോലും അറിയുന്നത്. അപ്പോഴേക്കും മണി എട്ടര കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

“പൊളി പടമല്ലേ” വിക്കി ഇപ്പോഴും അതിന്റെ ഹാങ്ങോവറിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
“പിന്നെ , പറയാനുണ്ടോ കിടി” പറഞ്ഞ് തീരുന്നതിന് മുന്പ് ശ്രീ ഞെട്ടി.

“എന്തോന്നെഡേയ്?” എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.

അപ്പോഴാണ് സച്ചി കണ്ണുകൊണ്ട് താഴേക്ക് നോക്കാൻ കാണിച്ചത്.

പടവും കഴിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോകുന്നവരുടെ നേരെയാണ് രണ്ടും നോക്കുന്നത്.

“പടച്ചോനെ , വിവേകേട്ടനല്ലേടാ അത്!!?”

ഞാൻ കാണുന്നതിന് മുമ്പേ വിക്കി ആ കാഴ്ച കണ്ടിരുന്നു.

ശ്രീയുടെ വല്യമ്മയുടെ മോനാണ് താഴെ ഞങ്ങളെ കലിപ്പിച്ച് നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഈ മൊതല് സബ് ്് ഇൻസ്പെക്റർ ആകുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിന് വേണ്ടി ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞു വച്ചവൻ. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാരുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ നല്ലവനായ , ഞങ്ങളെല്ലാം മാതൃകയാക്കേണ്ട ഉത്തമ പുരുഷ രത്നം.

“ഇനി എന്താടാ ചെയ്യാ?” 😔 ശ്രീ ഞങ്ങളെ നോക്കി.

“ബെസ്റ്റ് , നീയല്ലെ മോട്ടിവേഷന്റെ ആള് , എന്തെ ധൈര്യം ചോർന്നു പോയോ?” അവനോട് അങ്ങനെ ചോദിച്ചു എങ്കിലും എന്റെ അവസ്ഥയും ്് ഏറെക്കുറെ അതുപോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു.

“ങാ , ്് പറ്റാനുള്ളത് പറ്റി. ഇവിടെ നിന്നിട്ടെന്താ വാ”

അത്രയും നേരം മിണ്ടാതിരുന്ന സച്ചി പറഞു.

“അത് ശരിയാ , പുള്ളീടെ ഒരു സ്റ്റാന്റെന്താന്ന് അറിയാലോ” വിക്കിയും പറഞ്ഞതോടെ ഞങ്ങൾ പതിയെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി.

സിനിമ കണ്ടതിന്റെ വിജ്രമ്പിതമായ മൂഡൊക്കെ അപ്പോഴേക്കും ആവിയായിരുന്നു.

“ആഹ് , നാലും ഒന്ന് നിന്നേ” പുറത്തെത്തി കുറച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നതും ദേ വിളി എത്തി.

നോക്കുമ്പോൾ പുള്ളി പഴയ വില്ലന്മാരെ പോലെ ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ നടന്ന് വരുന്നു.

“നിന്നെയൊക്കെപ്പറ്റി പലതും ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു. പക്ഷേ ഇത്രക്ക് വെളച്ചിലുണ്ടെന്ന് തോന്നീല്ല. ഏതായാലും കണ്ടകാര്യം ചെറിയമ്മയോട് പറയണല്ലോ” ശ്രീ ഏതാണ്ട് കരയുമെന്ന അവസ്ഥയിലെത്തി.

“അപ്പൊ ശരിയടാ മക്കളെ കാണാം” വല്ലാത്തൊരു ചിരിയോടെ പുള്ളി മുന്നോട്ട് നടന്നു.

“ഇയാള് വല്ല സാഡിസ്റ്റുമാണോ” (വിക്കി ആത്മഗതം).

ഒരു നിമിഷം , എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ നിന്നു.

പെട്ടന്നാണ് സച്ചി ഞങ്ങളെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കിയത്.

സംഭവം എന്താണ് എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല.

“അതേയ് സേട്ടാ”

സച്ചിയുടെ ആ വിളിയിൽ കുറച്ച് മുന്നോട്ട് എത്തിയിരുന്ന വിവേകേട്ടൻ അവിടെ നിന്നു.
“സേട്ടൻ ഞങ്ങക്ക് പറയാനുള്ളത് കൂടി കേട്ടിട്ട് പോ” തിരിഞ്ഞ് നിന്ന പുള്ളിയോടായി അവൻ അങ്ങനെയാണ് പറഞത്.

അത് കേട്ട് മനസ്സിലാകാത്ത പോലെ വിവേക് അവരെ നോക്കി. (ഞങ്ങൾ സച്ചിയേയും).

“ഈ ഒരേ കുറ്റം ചെയ്തവരില് ഒരു കൂട്ടരെ മാത്രം ശിക്ഷിക്കുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ?”

“ഡേയ് , യവനിത് എന്ത് തേങ്ങയാഡേ പറയുന്നേ?” കാര്യം പിടികിട്ടാതെ ശ്രീ ്് വിക്കിയെ നോക്കി.

അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ മുഖത്ത് ആശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു ചിരി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു.

“സേട്ടൻ ഇവിടെ വച്ച് ഞങ്ങളെ കണ്ടപോലെ ഞങ്ങളും ഇവിടെ വച്ച് സേട്ടനെ കണ്ടില്ലേ?”

അപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങളുടെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് മനസ്സിലായത് 😁.

“ഓഹോ , അപ്പോ നിങ്ങളെനിക്ക് പണി തരുമെന്നാണോ?”

“ഏയ് അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ചെയ്യോ? പക്ഷേ ഞങ്ങളെ ഒറ്റിയാ ചിലപ്പോ” സച്ചി ചിരിച്ചു.

“ഹഹ്ഹഹ , അതിന് നിങ്ങള് പറഞ്ഞാ വീട്ടുകാര് വിശ്വസിച്ചാലല്ലേ?”

ആ ചോദ്യം ഞങ്ങളെ കുഴക്കി. പക്ഷേ സച്ചിക്ക് കുലുക്കം ഇല്ല. പിന്നെ നടന്നത് കണ്ടാണ് ശരിക്കും ഞങ്ങളുടെ കണ്ണ് തള്ളിയത്.

“അതിന് ഞങ്ങളല്ലല്ലോ പറയുക” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സച്ചി പറയുന്നത് കേട്ട് വിവേകേട്ടൻ സംശയത്തോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി.

“സേട്ടൻ അകത്തേക്ക് വരുന്നത് ഞങ്ങള് കണ്ടിരുന്നു. അപ്പൊ ഇവനാ പറഞ്ഞെ ഷൂട്ട് ചെയ്യാന്ന്” ശ്രീയെ പിടിച്ച് മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ഞങ്ങളും കട്ടക്ക് കൂടെ നിൽക്കാൻ തന്നെ ഉറപ്പിച്ചു.

“സേട്ടനൊരു പണി തരാനായിരുന്നു ഇവന്റെ ഐഡിയ” അത് കേട്ട് ശ്രീ ഞെട്ടുന്നത് വിവേകേട്ടന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി.

“അതുകൊണ്ടാ ഇവൻ പറഞ്ഞപ്പോ ദേ ഇതിൽ ഞാൻ ഷൂട്ട് ചെയ്തത്” എന്റെ പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ഫോൺ കാട്ടി വിക്കി കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ വിവേകേട്ടൻ ഏറെക്കുറെ ഫ്ളാറ്റ്.

“ഇനി ചേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം , പോട്ടെ കുറച്ച് തിരക്കുണ്ട്” അതും പറഞ്ഞ് സച്ചി നടന്നു പിന്നാലെ ഞങ്ങളും.

“തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ വേകം വാടാ” നടത്തത്തിന്റെ ഇടയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് മാത്രം കേൾക്കാൻ പാകത്തിൽ അങ്ങനെ കൂടി പറയാൻ സച്ചി മറന്നില്ല.

“ഡാ , അവിടെ നിന്നേ” വിവേകേട്ടന്റെ ശബ്ദം കേട്ടെങ്കിലും ഞങ്ങൾ നിന്നില്ല.
“ഡാ , ്് എന്തേലും കഴിച്ചിട്ട് പോവാം” ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ കയറിനിന്ന് പുള്ളി ചെലവ് ചെയ്യാമെന്ന് പറയുകയാണ്.

അവസാനം പുള്ളീടെ ചെലവിൽ ഓരോ പെപ്സിയും സമൂസയും അകത്താക്കി 😈.

“എന്നാ ഞാൻ പോട്ടേടാ പിള്ളേരെ” ഞങ്ങളോട് യാത്രയും പറഞ്ഞ് മൂപ്പര് സ്കൂട്ടായി. ഒരുമാതിരി മാനസാന്തരം വന്ന ഒരു കുഞ്ഞാടിനെ പോലെ ്് ആയിരുന്നു ്് വിവേകേട്ടന്റെ പെരുമാറ്റം.

“നീ എന്തിനാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ?” വണ്ടിയിൽ കേറുമ്പോൾ ശ്രീ സച്ചിയോടായി ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ എന്തോന്ന് പറയാനാ , ്് പോക്കോൺ തിന്നാൻ കേറിയതാണെന്നാ?”

“ആഹ് , അത് തീർന്നല്ലോ” ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“അല്ലഡാ മൂപ്പര് ഇതൊക്കെ വിശ്വസിച്ച് കാണോ?” ശ്രീക്ക് എന്നിട്ടും സംശയം.

“അതൊന്നും വിഷയമല്ല. പുള്ളി സീനാക്കില്ല , അത് എന്റെ ഉറപ്പ്” സച്ചി അതും പറഞ്ഞ് ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

“എന്നാലും ഇവനെ സമ്മതിക്കണം. എത്ര ഈസിയായിട്ടാ സംഭവം തീർത്തേ!. അഭിമാനമുണ്ട് ഗോവിന്ദാ അഭിമാനമുണ്ട്” ഞാൻ തോളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ ചിരിച്ചു.

അന്നത്തെ പരിപാടികൾ അവസാനിപ്പിച്ച് കൂടണയാനായി ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു 😩.

പക്ഷേ അപ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല , എന്റെ ്് സന്തോഷങ്ങൾ തല്ലിക്കെടുത്തുന്ന ആ ദിവസം അടുത്തെത്തിയെന്ന്.

“Excuse me sir , we have to close the gate”

ആ ശബ്ദമാണ് എന്നെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്.

നോക്കുമ്പോൾ അടുത്ത് പാർക്കിന്റെ സെക്യൂരിറ്റി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

നേരം വളരെ വൈകിയിരുന്നു. ബാക്കി ആരേയും പാർക്കിൽ കണ്ടില്ല.

അപ്പോഴും എന്റെ അടുത്ത് തന്നെ അതേ ഇരിപ്പാണ് ഐശ്വര്യ.

“വാ , പോവാം” വേറെ ഒന്നും അവൻ പറഞ്ഞില്ല.

കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടക്കവേ രണ്ടുപേരുടെ മനസ്സും രണ്ട് ദിശകളിൽ ആയിരുന്നു. തന്റെ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഓർമകളിൽ നവനീത് നീങ്ങിയപ്പോൾ ഐശ്വര്യയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരുതരം നിർവികാരതയോടെ അങ്ങ് അകലെയുള്ള കടലിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു.

തുടരും

പേജ് കുറവാണ് ക്ഷമിക്കണേ.

ക്ളാസും , പ്രൊജക്റ്റും , കലോത്സവവും ഒക്കെക്കൂടി ഒന്നിച്ച് കേറി വന്നിരിക്കുകയാണ്. ഇടക്ക് കിട്ടുന്ന സമയത്താണ് എഴുതുന്നത്. തെറ്റുകൾ സദയം പൊറുക്കുക.
അടുത്ത ഭാഗം ചിലപ്പോൾ കുറച്ച് വൈകും. എന്നാലും പറ്റുന്ന അത്രയും വേഗത്തിൽ തരാൻ ശ്രമിക്കാം.

കമന്റ് ഇടാൻ മറക്കരുതേ 🙂🔜🙏🙏🙏🙏

00cookie-checkഎപ്പോഴും എന്റേത് 2no