ഇത് ഞങ്ങളുടെ ലോകം ഒന്ന്

ഇത്
ഞങ്ങളുടെ ലോകം

ചിന്തകൾ കീഴ്മേൽ മറിയുന്നു.

ഫസീല എന്നാണ് എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുടെ പേര്. അസാമാന്യ സുന്ദരിയാണെന്റെ ഉമ്മച്ചി. ശരിക്കുമൊരു മാദകത്തിടമ്പ്. ആരെയും കൊതിപ്പിക്കുകയും മത്ത് പിടിപ്പിക്കുകയും മോഹിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്ന സൗന്ദര്യവും രൂപഭാവങ്ങളും. ഒപ്പം ആരെയും വശീകരിക്കുകയും മയക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സംസാരവും ഇടപെടലുകളും.
എന്റെ ചെറുപ്പം മുതലേ വാപ്പിച്ചി ഗൾഫിലാണ്. എനിക്കോർമ വെച്ച നാൾ മുതലേയെന്നും വേണമെങ്കിൽ പറയാം. രണ്ടാണ്ടുകൾ കൂടുമ്പോഴേ വാപ്പിച്ചി നാട്ടിൽ വരാറുള്ളൂ. വാപ്പിച്ചിയുടെ വരവ് സത്യത്തിൽ എനിക്കും ഉമ്മച്ചിക്കും ശരിക്കും വലിയ ആഘോഷങ്ങളായിരുന്നു. മുൻപ് വാപ്പിച്ചിക്ക്‌ നാട്ടിലായിരുന്നു ജോലിയുണ്ടായിരുന്നത്. ചെറിയ വരുമാനം, സ്വസ്ഥം കുടുംബജീവിതം. എന്നാൽ ഞാൻ ജനിച്ച ശേഷം കുറച്ചു കൂടി മെച്ചപ്പെട്ട വരുമാനം കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ടെന്ന് തോന്നാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ പഠനം, വീട്ടു ചെലവുകൾ ഒക്കെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നുവല്ലോ.

ഒരു നൂറായിരം പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളുമായി ആളുകൾ പലരും കൂട്ടത്തോടെ ഗൾഫിലേക്ക് പറന്നു തുടങ്ങുന്ന കാലമായിരുന്നുവത്. ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ നിന്നും പലരും ഗൾഫിൽ പോയി പണം സമ്പാദിക്കുന്ന കാലം. ഗൾഫും ഗൾഫ് പണവും, സ്പ്രേ മണക്കുന്ന പളപള തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ച് വിമാനം കയറിപ്പോകുന്നത് ആളുകൾ സ്വപനം കണ്ട് നടക്കുന്ന വല്ലാത്തൊരു കാലമായിരുന്നുവത്. അന്നത്തെ പല യുവാക്കളെയും പോലെ വാപ്പിച്ചിയും അത്തരം കിനാവുകൾ കണ്ടു. എന്നാൽ മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ ഗൾഫ് പണത്തിന്റെ പളപളപ്പിൽ കറങ്ങി നടക്കാനല്ല, അവിടെ പോയി അല്പസ്വല്പം സമ്പാദിച്ച ശേഷം നാട്ടിൽ തന്നെ വന്ന് വല്ല സംരംഭങ്ങളുമൊക്കെയായി കൂടാമല്ലൊയെന്ന ചിന്തയായിരുന്നു വാപ്പിച്ചിക്ക്.
ഒരു ഗൾഫുകാരന്റെ ഭാര്യയുടെ ഗമയും പവറും ഉമ്മച്ചിയും സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു. തന്റെ കുടുംബത്തിലെ ഗൾഫുകാരുടെ അവധിക്കുള്ള വരവും പൊങ്ങച്ച പ്രകടനങ്ങളുമൊക്കെ ഉമ്മച്ചിയും കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നുവല്ലൊ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വാപ്പിച്ചിയുടെ ഗൾഫ് സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ശക്തമായ പിന്തുണയുമായി ഉമ്മച്ചിയും കൂടെ നിന്നു. ഉമ്മച്ചിയുടെ പൂർണ പിന്തുണ കൂടിയായപ്പോൾ വാപ്പിച്ചിക്കും ധൈര്യമായി. ഒരു നല്ല ഭാവിക്ക് നല്ലപാതിയുടെ പൂർണ പിന്തുണ വലിയ കാര്യം തന്നെയാണല്ലാ. അങ്ങനെയാണ് വാപ്പിച്ചി ദുബയ്ലേക്ക് പറക്കുന്നത്. ഒരായിരം കിനാക്കളുടെ ചിറകിലേറി പറന്നത്. വാപ്പിച്ചി ഗൾഫിൽ പോയതോടെ ഞാനും ഉമ്മച്ചിയും വീട്ടിൽ തനിച്ചായി.

ഞങ്ങളുടേത് പഴയ ഒരു ഓടിട്ട വീടാണ്. വടക്കുവശത്താണ് മുൻവശത്തെ ഇറയമുള്ളത്. പടിഞാറു ഭാഗത്ത് അടുക്കളയും അടുക്കളയോട് ചേർന്ന ഇറയവും. കക്കൂസും കുളിമുറിയുമൊക്കെ വീട്ടിനു പുറത്ത് പടിഞ്ഞാറു വശത്തായിട്ടാണ്.
1980 ലാണ് വാപ്പിച്ചി ഗൾഫിലേക്ക് പോകുന്നത്. അന്നെനിക്ക് വയസ് മൂന്നാണ്. എന്നെ നഴ്സറിയിൽ ചേർത്തിട്ടില്ല. ഉമ്മച്ചിക്ക് പതിനെട്ട് വയസ്സാണ് അന്ന് പ്രായം. പതിനഞ്ചാം വയസിലായിരുന്നു ഉമ്മച്ചിയുടെ കല്യാണം. ഉമ്മച്ചിയും വാപ്പിച്ചിയും തമ്മിൽ ഒരു പന്ത്രണ്ട് വയസിന്റെ വ്യത്യാസമെങ്കിലുമുണ്ട്. ഇവിടെ ഞാൻ പറയുന്ന ഈ കഥ അടക്കും ചിട്ടയാടെയും കൂടെ ക്രമമായിട്ടൊന്നുമല്ല ഞാൻ പറയാനുദ്ദേശിക്കുന്നത്. പലപ്പോഴായി നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ചിതറിച്ചിതറിയാണ് ഞാനിവിടെ കുറിച്ചിട്ടുന്നത്. സന്ദർഭങ്ങളനുസരിച്ച് വായനക്കാർ കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കണമെന്നേ പറയാനുള്ളൂ. 1980 മുതൽ 2005 വരെയുള്ളഏകദേശം ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷങ്ങളുടെ കഥപറയുമ്പോൾ ക്രമങ്ങളപ്പാടെ മേൽക്കീഴ് മറിയുക സ്വാഭാവികമാണല്ലോ. അത്ര നീണ്ട കാലത്തെ കഥകൾ വലിയ അടക്കും ചിട്ടയുമൊന്നും കൂടാതെ ചിതറിച്ചിതറി പറയുന്നതിൽ തന്നെ ഒരു രസമുണ്ട്. അതൊക്കെ മുൻപും പിൻപുമായി കോർത്തെടുക്കുന്നതിലാണ് കഥ പറച്ചിലിന്റെ സൗന്ദര്യവും താളവുമുള്ളതെന്ന് ഞാനറിയുന്നു. എന്നിരുന്നാലും സംഭവങ്ങളൊന്നു പോലും വിട്ടു പോകാതെ, എന്റെ അറിവിലും ദൃഷ്ടിയിലും പെട്ടയൊന്നും മാറ്റിനിർത്താതെ ഞാനിവിടെ കുത്തിക്കുറിക്കുകയാണ്.

കാരണം, ഇതെന്റെ ഉമ്മച്ചിയുടെ കഥയാണ്. എന്റെ പൊന്നുമ്മച്ചിയുടെ കഥ. എന്റെ പുന്നാര ഉമ്മച്ചിയുടെ ജീവിതമാണ്. അതിനാൽ എന്റെ കഥകൂടിയാണിത്. എന്റെ ജീവിതത്തിലെ നേരടയാളങ്ങൾ. പലരും സ്വന്തം കഥപോലെ എഴുതി പിടിപ്പിക്കുന്ന കള്ളക്കഥകളും സങ്കല്പങ്ങളും പോലെയല്ലിത്. ഇതിൽ നേരിന്റെ ചൂടും ചൂരുമുണ്ട്. ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ നേർക്കാഴ്ചയുണ്ട്. ഇതൊരു ജീവിത കഥയാണ്, നുണയും കാല്പനികതയുമില്ലെന്ന് പറയുമ്പോൾ, വായിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്കൊരു പക്ഷെ ഇങ്ങനെയൊക്കെയോയെന്ന് തോന്നിയേക്കാം. അതെ, ഇവിടെ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ്. അതുകൊണ്ട് ഇത് വായിക്കുമ്പോൾ സദാ ഓർമയിലുണ്ടാവണം, ഇതൊരു ദിവസത്തിലെ കഥയല്ല, ഒരു വർഷത്തിലെയുമല്ല, നീണ്ട സുദീർഘമായ ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പലപ്പോഴായി ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചവയാണെന്ന്.
വാപ്പിച്ചിയെ കൂടാതെയുള്ള നാട്ടിലെ തനിച്ചുള്ള ഉമ്മച്ചിയുടെ ജീവിതത്തിനിടയിലേക്ക് കടന്നുവന്ന ചിലരൊക്കെയുണ്ട്. അപ്രതീക്ഷിതമായി, തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായി ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്നവരും, ആശിച്ചു കൊതിച്ചു കടന്നു വന്നവരുമൊക്കെയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവരുടെയൊക്കെ വരവ് കേവലം ഉമ്മച്ചിയുടെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള വരവായിരുന്നില്ല. എന്റെ കൂടി ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള കടന്നുവരവായിരുന്നു. എന്റെ ഹൈസ്കൂളിലെ ആദ്യവർഷങ്ങളിൽ എപ്പോഴോയാണ് ഈ സംഭവം നടക്കുന്നത്. ഇത് കേവലമൊരു സംഭവം മാത്രമല്ല, വരാൻ പോകുന്ന തുടർസംഭവങ്ങളുടെ തുടക്കം കൂടിയായിരുന്നു. അന്ന് ഉമ്മച്ചിക്ക് ഏറിയാൽ മുപ്പത്തിമൂന്ന് വയസ് കണ്ടേക്കും.

എനിക്ക് ഉമ്മച്ചിയും, ഉമ്മച്ചിക്ക് ഞാനും മാത്രമായിരുന്നുവല്ലോ ആണ്ടുകളിലേറെയുണ്ടായിരുന്നത്. സ്വസ്ഥവും സമാധാനവുമായി, സന്തോഷത്തോടെ ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു ജീവിച്ച ഞങ്ങളുടെ ആ കൊച്ചു വീട്ടിൽ ഉമ്മച്ചിക്ക് എന്നിൽ നിന്നൊന്നും മറച്ചു വെക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഉമ്മച്ചിക്ക് ഒന്നും മറച്ച് വെക്കാനുമായിരുന്നില്ല. അതാണ് സത്യം. ആ കുഞ്ഞു വീട്ടിൽ ഉമ്മച്ചിക്ക് എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഒന്നും മറച്ച് വെക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒന്നും മറച്ച് വെക്കാൻ ഉമ്മച്ചിയും തുനിഞ്ഞിരുന്നില്ലയെന്നതാണ് സത്യം.
പുറത്തു നിന്ന് ഞങ്ങളിലേക്ക് ആര് നോക്കിയാലും, ഒറ്റമകന്റെ ഉമ്മ. സുന്ദരി, അതി സുന്ദരി. ഭർത്താവാണെങ്കിൽ ഗൾഫിൽ. ഒറ്റമകൻ. രണ്ട് പേരും വീട്ടിലൊറ്റക്ക് താമസം. സ്വസ്ഥം സമാധാനം സന്തോഷ ജീവിതം.
പുറത്തു നിന്ന് ആരുമാരും അധികമൊന്നും കയറിയിറങ്ങാത്ത ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞു വീടിനു മുന്നിൽ ഉമ്മച്ചി അരുമയോടെ നട്ടുവളർത്തുന്ന പലതരത്തിലുള്ള കുറേയധികം ചെടികളുണ്ട്. വർണ്ണ വൈവിധ്യങ്ങളുടെ മനോഹരക്കാഴ്ചകളായിരുന്നു ഓരോ ചെടികളും. പിന്നെ നിരകളായി നിൽക്കുന്ന ഏതാനും തെങ്ങുകളും കുറേ വാഴകളും അല്പം ജാതിമരങ്ങളും. ഈ മരക്കൂട്ടങ്ങളെല്ലാം പുറത്തെ റോട്ടിൽ നിന്ന് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള പ്രത്യക്ഷ കാഴ്ചയെ സ്വാഭാവികമായി മറച്ചിരുന്നു. റോഡിലൂടെ നടന്നു പോകുന്നവർക്ക് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്കൊ മുറ്റത്തേക്കോ കണ്ണെത്തുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് വീട്ടിലും പറമ്പിലും സ്വകാര്യത പകർന്നു നൽകിയിരുന്നു ചുറ്റുമുള്ള ആ പച്ചപ്പുകൾ.

വീടിന്റെ മറ്റ് മൂന്നു ഭാഗങ്ങളിൽ റബ്ബർ മരങ്ങളുണ്ട്. അതിൽ നിന്നുള്ള സാമാന്യം മോശമല്ലാത്ത വരുമാനവുമുണ്ട്. ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ ചുറ്റുപാടിലെ പൊതു വൃത്താന്തം. അന്ന്, ഞങ്ങളുടെ റബ്ബർ വെട്ടാൻ സകരിയ്യ എന്ന ഒരു ചെറുക്കനാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. മുൻപ് പലരും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒരു രവിയേട്ടൻ, ജോർജേട്ടൻ തുടങ്ങിയവർ.
ജോർജേട്ടൻ പോയ ശേഷമാണ് സകരിയ്യ വരുന്നത്. അന്ന് സകരിയ്യാക്ക് പത്തിരുപത്തഞ്ച് വയസ് കഷ്ടിയേ കാണൂ. ഒത്ത ശരീരമുള്ള, ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള നല്ല ആരോഗ്യമുള്ളവനായിരുന്നു സകരിയ്യ. മുടി നീട്ടി വളർത്തി, ഷേവ് ചെയ്യാത്തതിനാൽ ചെറിയ കുറ്റി താടിയൊക്കെയായി അവന് അവന്റേതായ ഒരു പ്രത്യേക രൂപഭാവമായിരുന്നു. തന്റേതായ ഒരു ഗുമയുണ്ടായിരുന്നു അവന്. എപ്പോഴുമൊരു സൈക്കിളിലാണ് അവന്റെ യാത്ര. നല്ല കഴുകിത്തുടച്ച് തിളക്കി നിർത്തിയിട്ടുണ്ടാകും അവൻ സദാ തന്റെ സൈക്കിൾ. അവൻ ആർക്കും തന്റെ സൈക്കിൾ ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും കൊടുക്കില്ല. എന്നാൽ എനിക്കവൻ അത് ഓടിക്കാൻ തരും. എന്നെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു അവന്.
“സജുപ്പുള്ളേ …. സജുപ്പുള്ളേ….. പുള്ള ചവ്ട്ടണോട്ത്തോളം ചവ്ട്ടിക്കൊട്ടോ…. എവ്ടേങ്കിലും പോകാനിണ്ടെങ്കിപ്പൊയ്ക്കൊ”. അവൻ പറയുമായിരുന്നു.

സകരിയ്യയും ഒരു കാര്യത്തിൽ എന്നെ പോലെ തന്നെയാണ്. അവന്റെ കൂടെ അവന്റെ ഉമ്മ മാത്രമേയുള്ളൂ. ഉപ്പ എപ്പോഴോ മരിച്ചു പോയതാണ്. ഉമ്മയുമൊന്നിച്ചാണ് അവന്റെ താമസം. അല്പസ്വല്പം മാനസിക പാകക്കുറവുണ്ട് സകരിയ്യക്ക്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാ സ്ഥലത്തൊന്നും അവന്റെ ഉമ്മ അവനെ ജോലിക്ക് വിടാറില്ല. ഞങ്ങളെ നന്നായി അറിയാവുന്നതു കൊണ്ടു മാത്രമാണ് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ സകരിയ്യയെ അവന്റെ ഉമ്മ പണിക്കയച്ചത്. റബ്ബർ വെട്ടും മറ്റ് പണികളുമൊക്കെ തീരുന്ന സമയം കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് നേരമെങ്ങാനും സകരിയ്യയൊന്ന് വൈകിപ്പോയാൽ അവന്റെ ഉമ്മ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയെത്തുമായിരുന്നു ആദ്യമാദ്യമൊക്കെ, മോനെ തിരക്കി. അത്ര കരുതലായിരുന്നു ആ ഉമ്മക്ക് അവനോട്.

എന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ മറ്റിതര ജോലികളുമൊക്കെ സക്കരിയ്യ സന്തോഷത്തോടെ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുകയും, അങ്ങനെ അവൻ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത് വൈകുവാനും തുടങ്ങിയപ്പോൾ, സകരിയ്യ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലാണല്ലോയെന്ന ഉറപ്പിലും സമാധാനത്തിലും ആശ്വാസത്തിലും അവന്റെ ഉമ്മ സന്തോഷപൂർവം അത് സമ്മതിച്ചു. പിന്നെ അവൻ വൈകിച്ചെല്ലുന്നതിൽ അവർക്ക് പരിഭവവും പരാതിയുമില്ലാതായി. സ്വന്തം വീട്ടംഗത്തെപ്പോലെയാണ് ഞങ്ങളവനെ പരിഗണിക്കുന്നതെന്ന ആശ്വാസമായിരുന്നു ആ ഉമ്മക്ക്.
അവന് എന്നെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു. ഞാനെന്ത് പറഞ്ഞാലും അവൻ കേൾക്കും. ഞാൻ പറഞ്ഞതുപോലെ അവൻ ചെയ്യും. അവന്റെ മാനസിക വളർച്ചക്കുറവ് കൊണ്ട് ആളുകൾ അവനെ കളിയാക്കുമ്പോൾ ഞാനവനെ പ്രത്യേകം പരിഗണിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു കൂടിയായിരുന്നു അവനെന്നോട് പ്രത്യേക കാര്യം. ഞാൻ വല്ലതും പറഞ്ഞേല്പിച്ചാൽ ഇരു ചെവി പോലുമറിയാതെ അവനത് ചെയ്യുമായിരുന്നു. അത്ര വിശ്വസ്തനായിരുന്നു അവൻ. അവനെ കൂട്ടി ഒരിക്കൽ ഞാൻ എറണാകുളം കറങ്ങാൻ കൊണ്ടുപോയി. എറണാകുളം നഗരം അന്നായിരുന്നു അവനാദ്യമായി കാണുന്നത്. പിന്നീട് ഇന്നുവരെയും അവൻ എറണാകുളം നഗരത്തിൽ പോയിട്ടില്ല. അവനെ ആദ്യമായും അവസാനമായും എറണാകുളം കറക്കിയതിന് അവനെന്നോട്ടുള്ള സ്നേഹവും കാര്യവും ഒന്നു വേറെ തന്നെയാണ്.

എന്നോടെന്ന പോലെ അവന്‌ ഉമ്മച്ചിയെയും വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഉമ്മച്ചി അവനെ സെകീ എന്നായിരുന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്. എല്ലാവരും തന്നെ പൊട്ടൻ ചെക്കിരി എന്ന് വിളിക്കുമ്പൊ സെകി എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഉമ്മച്ചിയോടും സെകരീ എന്ന് വിളിക്കുന്ന എന്നോടും അവന് എന്ത് സ്നേഹമായിരുന്നുവെന്നോ.
സെകരി ഉള്ളപ്പോഴൊക്കെ ഉമ്മച്ചി എനിക്കും അവനും ഒന്നിച്ചാണ് ഭക്ഷണം വിളമ്പിയിരുന്നത്. ഞങ്ങളൊന്നിച്ചിരുന്നാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കാറ്. ഒരന്യനെന്ന അവഗണനയില്ലാതെ സ്വന്തം വീട്ടുകാരനെ പോലെയാണ് ഞാനും ഉമ്മച്ചിയും അവനോട് പെരുമാറിയിരുന്നത്. എന്നെ സജുപ്പുള്ള എന്നും ഉമ്മച്ചീനെ ഇത്താത്ത എന്നുമായിരുന്നു സെകരി വിളിച്ചിരുന്നത്.
“ഇത്താത്താന്ന് പറഞ്ഞാ അവന് ജീവനാ. ഞാമ്പറഞ്ഞാപ്പോലും കേക്കൂലാ. ഉമ്മാക്കെന്തറിയാം ആ ഇത്താത്താനോട് ചോദിക്കെന്നാ അവനെപ്പോഴും പറയണെ.” ഒരിക്കൽ സെകരിയുടെ ഉമ്മ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ ഉമ്മച്ചിയോട് പറഞ്ഞു. ഉമ്മച്ചിക്കത് കേട്ട് സന്തോഷമായി.
“അവൻ നല്ല ചെക്കനാണ് ഇത്താ. അവന് ഞങ്ങളെ വല്യ കാര്യാ. ഇവനെ സജുപ്പുള്ളാന്നേ അവൻ വിളിക്കൂ. അവന് ഇവനെയും ഇവന് അവരെയും വല്യ ഇഷ്ടാ. ഇവര് ഭയങ്കര കൂട്ടാണ്” ഉമ്മച്ചി എന്നെക്കുറിച്ച് അവന്റെ ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞു.

“ഇത്താ…. ഉമ്മച്ചിക്കും അവനെ വല്യ ഇഷ്ടാ. ഉമ്മച്ചി അവനെ സെകീന്നാ വിളിക്കണത്. ഉമ്മച്ചീടെ സെകിയാണ് സെകരി” ഞാൻ അവന്റെ ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞു. അതു കേട്ടപ്പോൾ സെകരിയയുടെ മുഖം നാണിച്ച് ചുമന്നു.
ഞങ്ങൾക്ക് സെകരിയെ വലിയ കാര്യമാണെന്നും നാട്ടിലുള്ളവരെയൊക്കെ പോലെ ഞങ്ങൾ അവനെ അവഗണിച്ച് മാറ്റി നിർത്തുന്നില്ലയെന്നതും അവന്റെ ഉമ്മക്ക് വലിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ അവനോടുള്ള പരിഗണനയും സ്നേഹവായ്പും ആ ഉമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചു. ആളുകൾ തന്റെ മകനെ ആട്ടുകയും കളിയിക്കുകയും പരിഹസിക്കുകയും അരപ്പൊട്ടനെന്ന് അധിക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു വീട്ടുകാരനെ പോലെ ഞങ്ങൾ കരുതുന്നത് ആ ഉമ്മാക്ക് മനസംതൃപ്തിക്കുള്ള വകയായിരുന്നു.
രാവിലെ സുബഹി ബാങ്ക് കൊടുക്കുമ്പോഴേക്കും ഒരു ഹെഡ് ലൈറ്റും തെളിച്ച് സെകരി ഞങ്ങളുടെ തോട്ടത്തിലെ റബർ വെട്ട് ആരംഭിച്ചിട്ടുണ്ടായിരിക്കും. ഞങ്ങളൊന്നും അപ്പോൾ എഴുന്നേറ്റിട്ടേയുണ്ടാവുമായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ സാധാരണ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഏഴു മണിയായിട്ടുണ്ടാകും. ഉമ്മച്ചി അതിനൊക്കെയും മുൻപേ തന്നെ എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ടായിരിക്കും. എന്നും ആറാറരയാകുമ്പോഴേക്ക് സെകരിയയുടെ റബ്ബർ വെട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും. അതു കഴിഞ്ഞ് തലേന്ന് ഉറയൊഴിച്ച ഷീറ്റൊക്കെ മെഷീനിലിട്ടടിച്ച് അവൻ വെയിലത്തുണക്കാനിടും. ട്രേയൊക്കെ കഴുകി അടുത്ത ഷീറ്റ് ഉറയൊഴിക്കാനായി വൃത്തിയാക്കി വെക്കും.
അപ്പോഴേക്ക് ഉമ്മച്ചി നല്ല ചൂടൻ പുട്ടും കറിയും തയ്യാറാക്കി അവനെ വിളിക്കും. അല്ലെങ്കിൽ വെള്ളയപ്പവും പുട്ടുകറിയും. പുട്ടും ഏത്തപ്പഴവുമായിരിക്കും ചിലപ്പോൾ. എനിക്ക് പുട്ടും പഴവുമാണ് ഒത്തിരിയിഷ്ടം. പിന്നെ മുട്ടയപ്പമാണ് എനിക്ക് ഇഷ്ടം. മുട്ടയപ്പം തേങ്ങാപ്പാലും പഞ്ചസാരയുമിട്ട് വയർ നിറച്ച് ഞാൻ കഴിക്കും. സെകരിക്ക് ചായ വിളമ്പുമ്പോഴേക്ക് ഞാനും ചായ കുടിക്കാൻ തയ്യാറായി അങ്ങോട്ട് ചെല്ലും. പടിഞ്ഞാറുവശത്തെ അടുക്കളയുടെ ഇറയത്തിരുന്ന് ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ചൂടോടെ നാസ്ത അകത്താക്കും. അവന് പ്രത്യേകമായി ഒരു വലിയ കൈപ്പാട്ട നിറച്ച് കട്ടൻ ചായ തന്നെ ഉമ്മച്ചി കൊടുക്കും. അവൻ ആ ചായ മുഴുവനും കുടിക്കും.
ഞങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പുമ്പോൾ കുനിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്തുരുണ്ട മത്തങ്ങാ വലിപ്പമുള്ള മുലകൾ രണ്ടും ബ്ലൗസിനുള്ളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്നത് നിത്യവും സെകരി ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
പിന്നെ, അവൻ പാലെടുത്ത് ഉറയൊഴിക്കും. അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞാൽ ആഴ്ചയിലൊരു ദിവസം ഒട്ടുപാൽ എടുക്കാനുള്ളതൊക്കെയെടുക്കും. പണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം വീട്ടിൽ ഉമ്മച്ചിക്ക് വല്ല സഹായവും വേണമെങ്കിൽ ചെയ്തു കൊടുക്കും. വീട്ടിലേക്ക് അത്യാവശ്യം വേണ്ട വീട്ടുസാധനങ്ങൾ കടകളിൽ പോയി വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വരും. അരിപൊടിപ്പിക്കാനൊ മുളക് പോടിക്കാനൊ ഒക്കെയുണ്ടെങ്കിൽ അവനോട് പറഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, വീട്ടിലെ ഏത് ആവശ്യത്തിനും എപ്പോൾ വിളിച്ചാലും ആളോടിയെത്തും. പറമ്പിൽ മണ്ണിടാനൊ, കിളക്കാനൊ, വിറക് പെറുക്കി അടക്കിവെക്കാനൊ ഒക്കെ അവനോടൊന്ന് സൂചിപ്പിച്ചാൽ മാത്രം മതിയായിരുന്നു.

എല്ലാ അർഥത്തിലും എനിക്കും ഉപകാരിയായിരുന്നു സെകരി. സെകരി ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഈ പറഞ്ഞ സാധനങ്ങളൊക്കെ വാങ്ങാൻ എനിക്ക് കടയിൽ പോകേണ്ടി വരുമായിരുന്നു. ഈ പണികളൊക്കെ ചെയ്യാൻ എനിക്കും ഉമ്മച്ചിക്കൊപ്പം കൂടേണ്ടി വരുമായിരുന്നു.
എന്നാൽ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്നേക്കാൾ കൂടുതൽ ഉമ്മച്ചിക്കായിരുന്നു അവൻ വല്ലാത്ത സഹായവും ആശ്വാസവുമായിരുന്നത്. എന്നോട് ഉമ്മച്ചി വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ തന്നെ ഞാൻ മറുത്ത് പറയുകയൊ, പിന്നെ ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞുമാറിയിരുവെങ്കിൽ സെകരി ഒരക്ഷരം പോലും പറയാതെ സന്തോഷത്തോടെ ഉമ്മച്ചി പറയുന്നതൊക്കെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. പോത്തിനെ പോലെ പണിതോളുമെന്ന് ഉമ്മച്ചി തന്നെ അവനെ കുറിച്ച് പറയുമായിരുന്നു.
ഉമ്മച്ചി സാരിയാണ് വീട്ടിലുടുക്കാറ്. രാത്രി മഗ്‌രിബ് നിസ്കാരമൊക്കെ കഴിയുമ്പോൾ നിസ്കാരക്കുപ്പായത്തോടൊപ്പം ഉടുത്ത സാരിയും അഴിച്ച് വെക്കും. പിന്നെ പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്ത് മുറ്റമടിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഒരേഴെട്ട് മണിയാകുമ്പോഴാണ് സാരി വലിച്ചുടുക്കുക. അതുവരെ അടിപ്പാവാടയും ബ്ലൗസുമായിരിക്കും വീട്ടിൽ ധരിക്കുക. സുന്ദരിയും മോഹിനിയുമായ ഉമ്മച്ചി സാരി അഴിച്ചു മാറ്റിയ ശേഷമുള്ള കാഴ്ചകൾ ആരെയും ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. ഞാനും ഉമ്മച്ചിയും മാത്രമേ വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നതെന്നതിനാലായിരിക്കണം ഉമ്മച്ചി സാരിയൊക്കെ അഴിച്ച് മാറ്റി പാവാടയും ബ്ലൗസും മാത്രം ഉടുത്തു നിന്നിരുന്നത്.

ഉമ്മച്ചിയുടെ കൊഴുത്ത ഉടലിന്റെ ആ മോഹിപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ എല്ലാ രാവുകളിലും എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുകയാണ് പതിവ്. ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്ത മുലകളുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ച ഞാനെത്ര ആവേശക്കോടെയാണ് ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്. ഉമ്മച്ചിയുടെ ആലില വയറിന്റെ ശ്വേതഭംഗി എന്റെ ഉടലുകളിൽ പിണരാറാകാറുണ്ടായിരുന്നു. ആ കുഴിഞ്ഞ പുക്കിളിന്റെ ആഴം എന്റെ നെഞ്ചിൽ ആഴത്തിൽ കാമത്തിന്റെ വിത്തു നാട്ടിരുന്നു. വളർന്നു വരുന്ന പ്രായമെത്തിയ ഒരു മകനോടൊപ്പമാണ് താൻ താമസിക്കുന്നതെന്ന ബോധമില്ലാതെ തീർത്തും അലക്ഷ്യമായാണ് ഉമ്മച്ചി വീട്ടിൽ വസ്ത്രമുടുത്തിരുന്നതെന്നാണോ ഞാൻ കരുതേണ്ടത്? ഞാൻ കണ്ടോട്ടെയെന്നു കരുതി മന:പൂർവമാണ് അങ്ങനെ ചെയ്തതെന്ന് ഒരു മകനെന്ന നിലക്ക് ഞാനെങ്ങനെ പറയാനാണ്? പക്ഷെ, അതായിരുന്നു സത്യം.
വീട്ടിലുള്ളപ്പോൾ ബ്ലൗസിനകത്ത് ബോഡീസ് ധരിച്ച രീതിയിൽ ഞാൻ ഉമ്മച്ചിയെ വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. അതേപോലെ, ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ബ്ലൗസിന്റെ കുടുക്കുകളെല്ലാമിട്ടും ഞാൻ ഒരിക്കൽപ്പോലും ഉമ്മച്ചിയെ കണ്ടിട്ടില്ല. മുലകളുടെ മുഴുപ്പ് താങ്ങാനാവാതെ ബ്ലൗസിന്റെ തുറന്നു വിടർന്നു വരുന്ന മുൻഭാഗത്ത് കുടുക്കുകൾക്കിടയിലൂടെ ദൃശ്യമാവുന്ന മുലകളുടെ നിറവ് എത്രയോ തവണ എന്റെ മനസിലെ നിറവുകളായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. അതിലോലമായ ബ്ലൗസിനുള്ളിലൂടെ ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്ത മുലകൾക്ക് അരുണ ശോഭയേകുന്ന റോസ് മുന്തിരി മുലഞെട്ടുകളുടെ കാഴ്ചകൾ നിത്യമെന്നോണം ഞാൻ കണ്ടാസ്വദിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ തിണർപ്പും തുടിപ്പും എന്റെ മനസിലെ തുടിപ്പായാണ് വളർന്നത്. ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്തുരുണ്ട മുലകളുടെ മുഴുപ്പും, ആലില വയറിന്റെ ശ്വേതശോഭയും, കുഴിഞ്ഞ പൊക്കിളുമൊക്കെ എന്റെ അടിവയറിനു കീഴിൽ ഓരോ ദിവസവും ഒരോ യുദ്ധപ്രഖ്യാപനങ്ങൾ തന്നെ നടത്തിയിരുന്നു.

രാവിലെ എനിക്കും സെകരിക്കും നാസ്ത വിളമ്പുന്ന സമയത്തൊന്നും ഉമ്മച്ചി സാരിയിലേക്ക് മാറിയിട്ടുണ്ടായിരിക്കില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ നിന്ന് അനുസരണയില്ലാതെ പുറത്തേക്കു ചാടാൻ കുതിക്കുന്ന ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്തുരുണ്ട വലിയ മത്തങ്ങ മുലകളുടെ മനോഹരക്കാഴ്ചകൾ എന്റെ മുന്നിലിരുന്ന് സെകരി നോക്കിക്കാണുന്നത് ഞാനെത്രയോ തവണ കണ്ടിരിക്കുന്നു. ബ്ലൗസിനും പാവാടക്കുമിടയിലെ വെളുത്ത വയറിന്റെ പ്രശോഭയും ഒരു കുടം നെയ്യ് നിറയും പുക്കിളിന്റെ ആഴവും ഞാനാസ്വദിക്കുന്നതോടൊപ്പം സെകരിയും ആസ്വദിച്ച് കാണാറുണ്ട് എന്ന് എനിക്കറിയാം.
ഞാൻ ഒറ്റക്കുള്ളപ്പോൾ ഉമ്മച്ചി ഇനി തുണിയുടുക്കാതെ നടന്നാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. മകനായ ഞാൻ മാത്രമല്ലേ കാണുകയുള്ളൂ. എന്നാൽ സെകരിയുള്ളപ്പോൾ ഉമ്മച്ചിക്കൊന്ന് മര്യാദക്ക് തുണിയുടുത്തു കൂടെയെന്ന് ഞാൻ പലപ്പോഴും ഓർത്തിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഉമ്മച്ചിയോട് ഞാനതെങ്ങനെയാ പറയുക? അതും ഇക്കാര്യങ്ങൾ ഒരു മകനായ ഞാൻ എങ്ങനെയാണ് സ്വന്തം ഉമ്മച്ചിയോട് അവതരിപ്പിക്കുക? ഇനി ഉമ്മച്ചിയോട് പറഞ്ഞതിന്റെ പേരിൽ ഉമ്മച്ചിയെങ്ങാനും മര്യാദക്ക് നേരെ ചൊവ്വേ തുണിയുടുക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽപ്പിന്നെ ഇപ്പോൾ ഞാനാസ്വദിക്കുന്ന ഈ കാഴ്ചാ വസന്തം പോലും എനിക്ക് വിനഷ്ടമായേക്കുമോയെന്നും ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഉമ്മച്ചി സകരിക്ക്‌ മുന്നിൽ എങ്ങനെ അവതരിക്കുന്നുവെന്നത് ഞാനെന്റെ ആവലാതിയായി നിലനിർത്താൻ നിന്നില്ല. ഉമ്മച്ചിയെ എന്റെയൊരു സ്വകാര്യ അഹങ്കാരമായി ഞാൻ കാത്തു സൂക്ഷിച്ചു.

ഉമ്മച്ചിയുടെ രൂപഭംഗി ഞാൻ അനുഭവിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്തത് വല്ലാത്തൊരാവേശത്തോടെയായിരുന്നു. എനിക്കത് ആസ്വദിക്കാനായി ഉമ്മച്ചി തന്നെ എല്ലാം വിശദമായി തുറന്നിട്ടു തരികയായിരുന്നുവല്ലോ. ദിനം പ്രതി വളർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രായപൂർത്തിയായ ഒരു മകനാണ് ഞാനെന്ന ബോധം ഉമ്മച്ചിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലായെന്നാണോ? ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഒരു കുഞ്ഞു കുട്ടിയൊന്നുമല്ലെന്ന് ഉമ്മച്ചിക്ക് അറിയാൻ പാടില്ലായിരുന്നുവെന്നാണോ? എന്നിട്ടും എന്റെ മുന്നിൽ എന്തിന് ഉമ്മച്ചി തന്റെ കൊഴുത്ത ശരീരത്തിന്റെ രൂപഭംഗികൾ തുറന്നിട്ടു!?
പുറത്തെ കുളിമുറിയിൽ നിന്നുള്ള ഉമ്മച്ചിയുടെ കുളി എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും ഞാൻ കണ്ടാസ്വദിച്ചിരുന്നു. ആ കുളിമുറിക്ക് വാതിലൊ മേൽക്കൂരയാ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാതിലില്ലാത്ത ആ കുളിമുറിക്കകത്ത്, അതിന്റെ വാതിൽക്കൽ തുണി മറ കെട്ടാമായിരുന്നു ഉമ്മച്ചിക്ക്. പ്രായപൂർത്തിയെത്തിയ ഒരു മകനുണ്ടല്ലോയെന്നോർക്കാമായിരുന്നു ഉമ്മച്ചിക്ക്. എന്നാൽ തുണി കൊണ്ടു ഒരു മറ പോലുമിടാതെ ആ കുളിമുറിക്കകത്ത് ഉമ്മച്ചി കുളിക്കുന്നത് ഞാൻ എത്രയോ തവണ നേരിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോൾ നേരിലും മറ്റു ചിലപ്പോൾ ഒളിഞ്ഞും കണ്ട സുന്ദര കുളിക്കാഴ്ചകൾ. ചിലപ്പോൾ ഒരു തോർത്തുകൊണ്ട് അരമാത്രം മറച്ചിട്ടായിരിക്കും ഉമ്മച്ചി അതിനകത്തു നിന്ന് കുളിച്ചിരുന്നത്. അപ്പോൾ അരക്കു മുകളിൽ നഗ്നമായ ഉമ്മച്ചിയുടെ മുഴുത്ത മുലകൾ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നത് കാണാനെന്ത് രസമാണെന്നോ!? എന്റെ ഉടലിൽ അഗ്നിയായി പടർന്നു കയറിയിരുന്നു ആ കാഴ്ചകൾ. അപ്പോഴെല്ലാം എന്റെ അടിവയറിനു താഴെ യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം നടത്തുമായിരുന്നു എന്റെ ആൺമ. അനുസരണക്കേട് കാട്ടുന്ന അവനെ പതിയെ കൈകളിലെടുത്ത് സ്നേഹപൂർവം തലോടി, അവനെ ഉറക്കികൊടുത്തും ഞാൻ.

സെകരിയുടെ ഉമ്മച്ചിയുടെ മുലകളിലേക്കുള്ള ആർത്തി പൂണ്ട നോട്ടം എനിക്കത്ര പിടിച്ചിരുന്നില്ലെന്നതാണ് സത്യം. ഉമ്മച്ചി എന്റെ ഉമ്മച്ചിയല്ലേ, അവനെന്തിനാണ് എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ ഇങ്ങനെ കൊതിയോടെ നോക്കുന്നത്? എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ അവനെന്നല്ല, ആരും അങ്ങനെ നോക്കുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല.ഒരു ദിവസം ഞങ്ങൾക്ക് നാസ്ത കൊണ്ടു വന്ന് വെച്ച ഉമ്മച്ചിയുടെ ബ്ലൗസിനു പുറത്തേക്ക് ചാടി നിന്ന മുലകളുടെ മുഴുപ്പ് എന്നെയെന്ന പോലെ സെകരിയും ആസ്വദിച്ച് നോക്കുന്നതു കണ്ട ഞാൻ ഉമ്മച്ചി തിരിച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് കയറിപ്പോയ ഉടൻ അവനോട് ഇടറിയ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചു, “നീ എന്തിനാടാ എന്റെ ഉമ്മച്ചീടെ മൊലേട്ടിങ്ങനെ ആർത്തിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കണത്? എന്താടാ നിനക്ക് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേ?”
എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് സെകരി വല്ലാത്തൊരു ചിരി ചിരിച്ചു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നക്ഷത്രത്തിളക്കം ഞാൻ കണ്ടു.
“ഇത്താത്താടെ മൊല കാണാൻ എന്ത് രസാണ്‌ടാ…. എന്ത് വല്യ മൊലയാ…. ചപ്പിക്കുടിക്കാൻ തോന്നും. പിടിച്ച് ഞെക്കാനും” അവൻ പറഞ്ഞു. ഞാനവന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരനായതിനാലാണ് ഒരു കൂട്ടുകാരനോടുള്ള സകല സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെയും അവനത് പറഞ്ഞത്.
എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുടെ മുലകൾ ചപ്പിവലിച്ച് കുടിക്കാൻ കൊതിയാവുന്നുവെന്നാണ് സെക്കരി പറഞ്ഞത്. പടച്ചോനെ…. അപ്പോൾ ഇതാണല്ലേ ഇവന്റെ മനസ്സിലിരുപ്പ്. എന്നാൽ ആദ്യമായിട്ട്, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു ഞാൻ അങ്ങനെയൊരു സംസാരം കേൾക്കുന്നത്. അതും എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച്. എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുടെ മുലകൾ അവന് ചപ്പണമെന്ന്. സെകരിയുടെ വാക്കുകൾ എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു പിണരായി പാഞ്ഞുവെന്നത് ശരിയാണ്. പക്ഷെ, എന്തോ, അത് കലിയുടെ പിണരായിരുന്നില്ല. അവനോടുള്ള നീരസത്തിന്റെ പിണരായിരുന്നില്ല അത്. അതു കേട്ടിട്ടും അവനോടെനിക്ക് ക്ഷോഭമാ രോഷമൊ തോന്നിയില്ല.
അവന്റെ സംസാരം എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു ദേഷ്യമായി വളരേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ? എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച് വേണ്ടാ ചിന്ത പുലർത്തുന്ന അവനോട് എനിക്ക് കലിയുണ്ടാകണമായിരുന്നില്ലേ? ഞാൻ എന്നെക്കുറിച്ച് തന്നെ അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി, അവനോട് എനിക്കെന്തു കൊണ്ട് ധാർമികരോഷമുണ്ടായില്ലെന്ന്. അവനോട് എനിക്കെന്തു കൊണ്ട് നീരസം തോന്നിയില്ലെന്ന്. അവനോട് എനിക്ക് അമർഷം ഉണ്ടാകേണ്ടിയിരുന്നില്ല? എന്റെ സ്വന്തം ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ചാണ്…. എന്റെ പുന്നാര ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ചാണ് അവനങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. എന്റെ സ്വകാര്യ അഹങ്കാരമായ എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച്! എന്നാൽ, അവന്റെ വാക്കുകൾ എന്നിലൊരു പിണരായിയെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…. അതെ, അതെന്റെയുള്ളിൽ ഒരു പിണരായി മാറിയിരുന്നു. എന്റെയുള്ളിൽ അതൊരു വല്ലാത്ത വികാരമാണത്‌ ഉണ്ടാക്കിയത്. അവന്റെ പറച്ചിൽ എന്റെ അടിവയറിനു കീഴെ എന്നെത്തന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തികൊണ്ടൊരു ഉത്തേജനമാവുകയായിരുന്നു.
“സജുപ്പുള്ളേ… പുള്ളേടെ ഉമ്മച്ചീനെ കാണാനെന്ത് രസാന്നറിയോ?” അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കാണാൻ നല്ല രസമുണ്ടെന്നു കൂടി അവൻ പറയുകയാണ്. അതും എന്നോട്. ഒരു മകനോട് അവന്റെ ഉമ്മച്ചിയുടെ സൗന്ദര്യം വിവരിക്കുകയാണ് സെകരിയ. എനിക്കറിയാമല്ലോ എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കാണാൻ നല്ല രസമാണെന്ന്. കൊതിപ്പിക്കുന്ന രൂപവും ഭാവവുമാണെന്ന്. ആരെയും മോഹിപ്പിക്കുന്ന രൂപഭംഗിയാണെന്ന്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഞാൻ ഉമ്മച്ചിയെ ആസ്വദിക്കുന്നത്. അതെ, അതുകൊണ്ടാനല്ലോ സെകരിയും ആസ്വദിക്കുന്നത്. എനിക്ക് അവന്റെ വർത്തമാനത്തിൽ രസം പിടിച്ചു തുടങ്ങി. എനിക്കറിയില്ല, ഞാനെന്താണിങ്ങനെയെന്ന്?
“ഓഹോ…. അത്ര രസാണോ എന്റെ ഉമ്മച്ചീനെ കാണാൻ?” എനിക്കനുഭവപ്പെട്ട കേൾവി രസത്തിൽ ഞാൻ കൂടുതൽ കേൾക്കാനുള്ള ആർത്തിയോടെയും ആവേശത്തോടെയും ആസക്തിയോടെയും അവനോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ സ്വയം തന്നെ അറിയാതെയുള്ള ചോദ്യമായിരുന്നത്. ചോദിച്ചതിനു ശേഷം മാത്രമാണ് ഞാനെന്തൊരു ചോദ്യമാണ് ചോദിച്ചതെന്ന ബോധം പോലും എനിക്കുണ്ടായതെന്നതാണ് വാസ്തവം.
“ഉം…. പിടിച്ച് തിന്നാൻ തോന്നും എന്റെ സജുപ്പുള്ളേ…. എനിക്കെന്തൊരിഷ്ടാന്നറിയോ പുള്ളേടെ ഉമ്മച്ചീനെ” അവൻ പറഞ്ഞു.
അവന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട എന്റെ സിരകൾക്ക് തീ പിടിച്ചു. സെകരിക്ക് ഉമ്മച്ചിയോട് വല്ലാത്തൊരു ഇഷ്ടം തന്നെയുണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ മറ്റൊരാൾക്കിഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞത് ഞാനിങ്ങനെ രസകരമായി കേട്ടിരിക്കുകയാണോ ചെയ്യേണ്ടത്? അതോ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ അവനോട് കലിക്കണമോ? എന്നാൽ അവനോട് കലിക്കാനൊന്നും എനിക്ക് തോന്നിയതേയില്ല. എന്നല്ല അവന്റെ തുറന്നു പറച്ചിലുകൾ എന്റെയുടലിൽ തീയായി പടർന്നു കയറുകയായിരുന്നു.
“എങ്ങനെ തിന്നാൻ തോന്നുമെന്നാ നീ പറയണത്? എന്നിട്ട് നീയെന്താ പിടിച്ചു തിന്നാത്തെ?” ഞാനവനോട് തമാശയായി എന്നാൽ അവന്റെ മനസ്സിലിരുപ്പ് അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.
“ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഇത്താത്താനെയങ്ങ് പിടിച്ച് തിന്നൂട്ടോ…. പുള്ള നോക്കിക്കോ…. അതും ഇത്താത്താനെ മൊത്തം മുഴുവനെ പിടിച്ചു തിന്നും” അവൻ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.
അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ ജ്വലനം ഞാൻ കണ്ടു. അവന്റെ ഉള്ളിലെ കൊതിയും പൂതിയും എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി. അവന്റെ പറച്ചിലിലെ ആവേശം എന്നിലൊരാവേശമായി ജ്വലിച്ചു.
“അയ്യടാ.. ഒരു പൂതി കണ്ടില്ലേ?” ഞാനവനെ കളിയാക്കി.

അവന്റെ മനസ്സിലിരിപ്പറിയണമല്ലോ, ഞാൻ കരുതി. അവനെന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നറിയാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
“എടാ മുഴുവനെ തിന്നൂന്നോ? എങ്ങനെ മുഴുവനെ തിന്നൂന്നാ നീ പറയണത്? ഉമ്മച്ചീനെ ആകെയങ്ങ് പിടിച്ചു തിന്നൂന്നാണോ അതോ തുണിയൊന്നുമില്ലാതെയങ്ങ് മുഴുവനെയാക്കി പിടിച്ചു തിന്നുമെന്നോ?” ഞാനവന്നോട് വിശദമായി ചോദിച്ചു.
ഒരു മകൻ സ്വന്തം ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച് ചോദിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത ചോദ്യമായിരുന്നുവത്. ഒരു മകൻ സ്വന്തം ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച് മറ്റൊരാളുമായി ചേർത്ത് ചിന്തിക്കാൻ പോലും പാടില്ലാത്ത കാര്യം. പക്ഷെ, ഞാനത് ചോദിച്ചു. എങ്ങനെ ചോദിച്ചുവെന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല. അവനെന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതാണ്. അപ്പോഴേക്കും ഉമ്മച്ചി അങ്ങോട്ട് കടന്നു വന്നു. അതോടെ അവൻ നിശ്ശബ്ദനായി. അപ്പോൾ അവന് ബോധമുണ്ട്. ഞാൻ കരുതി.
അടുക്കളവാതിൽപ്പടിയിൽ പാവാടയുടെ തുമ്പെടുത്ത് മടക്കി അരയിലേക്ക് കുത്തി കൈയ്യിലൊരു ചട്ടകവുമായി ഉമ്മച്ചി നിന്നു. പൊക്കിക്കുത്തിയ പാവാടക്കു താഴെ ഉമ്മച്ചിയുടെ നഗ്നമായ കൊഴുത്ത കാലുകളുടെ മനോഹാരിത ഞാൻ ആവേശത്തോടെ കണ്ടു, സെകരിയും.
“എന്താടാ രണ്ട് പേരും കൂടി തുത്താരം പറയണെ? എന്ത് തുത്താരാടാ പറയണത്?” ഉമ്മച്ചി ചോദിച്ചു.
ഞങ്ങളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു.
“എന്താടാ രണ്ടുപേർക്കും ഒരു കള്ളത്തരം?” ഉമ്മച്ചി ചോദിച്ചു.
“ഒന്നൂല്ലാ ഇത്താത്താ….” അവൻ പറഞ്ഞു.
ആളുകള് പറയണതു പോലെ അത്ര പൊട്ടനുമൊന്നുമല്ല അവനെന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി. കുറേ പൊട്ടത്തരമുണ്ടെങ്കിലും ആളൊരു ജഗജില്ലിയാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. അവസരങ്ങൾക്കൊത്ത് നിൽക്കാൻ അറിയാം. പഠിച്ച കള്ളൻ തന്നെ. ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുതി.
“ചായയോ കറിയോ വല്ലതും വേണോ രണ്ടെണ്ണത്തിനും” ഉമ്മച്ചി ചോദിച്ചു. വേണ്ടെന്ന് ഞങ്ങൾ ആംഗ്യം കാണിച്ചറിയിച്ചു.

ഉമ്മച്ചി വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി പോയി.

“നീ പറ….” ഉമ്മച്ചി അകത്തേക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ സെകരിയയോട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
അവനിൽ നിന്ന് ഉമ്മച്ചിയെ കുറിച്ച് കേൾക്കാൻ എന്റെ മനസ്സ് അക്ഷമയോടെ കൊതിച്ചു.
“ഉം….. മുഴുവനെ തിന്നണം. ഒന്നൂല്ലാതെ…. ഇത്താത്താനെ മുഴുവൻ പശുവാക്കി നിർത്തിയിട്ട്…..” സെകിരിയ പറഞ്ഞു.
പടച്ചോനേ, എന്താണിവൻ എന്നോടീ പറയുന്നത്? എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുമായി രതിനുകരണമെന്ന്! അതും പറയുന്നതോ…. എന്നോട്….. അതും സ്വന്തം ഉമ്മച്ചിയെക്കുറിച്ച്. എന്റെ പുന്നാര ഉമ്മച്ചിയെ ഉടുതുണിയുടെ മറയേതുമിലാതെ മുഴുവനെ കിട്ടണമെന്നാണ് അവന്റെ ആഗ്രഹം. എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുമായി കാമലീലയിലാറാടണമെന്നതാണ് അവന്റെ ഉള്ളിലിരുപ്പ്. അവന്റെ പൂതി. എന്റെ ഉമ്മച്ചിയുമായി രതി നുകരണമെന്ന് അവൻ എന്നോട് തന്നെയാണ് പറയുന്നത്. എന്റെ ശരീരം വിറച്ചു. ഉടലാകെ ഉത്തേജിതമായി. മനസ്സിൽ ഒരഗ്നികുണ്‌ഠം ആളിക്കത്തി. എന്റെ ഉമ്മച്ചി….. എന്റെ പുന്നാര ഉമ്മച്ചി.
ഉമ്മച്ചിയുടെ കൊഴുത്ത മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഉടലഴക് ആണുങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഒരഗ്നിയായി പടരുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. മകനായ എനിക്കു തന്നെയത് താങ്ങാനാവുന്നതിനുമപ്പുറമാണെങ്കിൽപ്പിന്നെ ബാക്കിയുള്ളവരുടെ കാര്യം പറയേണ്ടതുണ്ടോ? അരപ്പൊട്ടനായ സെകരിയുടെ നെഞ്ചകത്ത് പോലും ഉമ്മച്ചി ഒരഗ്നിയായി പെയ്തിറങ്ങുന്നുവെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനെന്തു പറയാനാണ്? സെകരിക്ക് ഉമ്മച്ചിയെ മുഴുവനെ തിന്നണമത്രെ! സെകരി തന്റെ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അതെന്റെയുള്ളിൽ തീയായി പടർന്നു.

സെകരിക്ക് ഉമ്മച്ചിയെ ഇഷ്ടമുള്ള പോലെ തന്നെ ഉമ്മച്ചിക്ക് സെകരിയെയും ഇഷ്ടമാണ്. എന്നാൽ സെകരി ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെയുള്ള ഇഷ്ടം ഉമ്മച്ചിക്ക് ഉണ്ടാകുമോ? ഹേയ്…. അതിന് സാധ്യതയില്ല. അങ്ങനെയൊരു സാധ്യതയുണ്ടാവേണ്ട യാതൊരു കാര്യവുമില്ല. എന്നാലും സെകരി അങ്ങനെ എന്റെ ഉമ്മച്ചിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത് എന്റെ അടിവയറിനു കീഴിൽ ഒരുത്തേജനമായി മാറി. ഹൃദയമിടിപ്പ് ദ്രുതതാളത്തിലായി.

10cookie-checkഇത് ഞങ്ങളുടെ ലോകം ഒന്ന്no