സംഭവം നടക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇരുപത്തൊന്നു വയസ്സായിരുന്നു പ്രായം. കല്യാണം
കഴിഞ്ഞിട്ടു അന്നേക്ക് ഒരാഴ്ച പൂർത്തിയായിരുന്നു…
വേനലിന്റെ കൊടുംചൂടിന്മേൽ പുതുമഴ ആരോടോ ഉള്ള അരിശം തീർക്കാനെന്ന പോലെ തിമർത്ത്
പെയ്യുന്നു. വീട്ടിലെല്ലാവരും ഉച്ചമയക്കത്തിലാണ്… മണ്ണിന്റെ ഗന്ധവും മഴയുടെ കുളിരും
മുറിയിലേക് അരിച്ചുകയറി… കൂർക്കംവലിച്ചുറങ്ങുന്ന അരവിന്ദേട്ടന്റെ കൈ
മാറിടത്തിൽനിന്ന് പതിയെ എടുത്ത്മാറ്റി ഞാൻ വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു..
വരാന്തയിലെ ചാരുപടിയിലിരുന്നു കൊണ്ട് മഴ കിതച്ചും അലറിയും ആനന്ദനൃത്തം ചെയ്യുന്നത്
കാണാൻ നല്ല രസം. പുതുമഴ ഗൃഹാതുരതയെ ഉണർത്തുന്നു…കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒരാഴ്ച ആവുന്നതേ
ഉള്ളൂ… അപ്പോളേക്കും എനിക്ക് ഈ വീടും ഇവിടുത്തെ അന്തരീക്ഷവും മടുത്തിരിക്കുന്നു.
വീട്ടിലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ത് രസമായിരുന്നേനെ.. ഓർക്കുമ്പോൾ സങ്കടം വരുന്നു.
കോളേജിലെ കൂട്ടകാരികളെയും അഖിലിനെയും അമ്മയെയും വല്ലാതെ മിസ്സ് ചെയ്യുന്നു..
എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു.. ജാതകവും കണിയാനും സഹായിച്ച് പെണ്ണ് കാണലും
കല്യാണവുമൊക്കെ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് തന്നെ നടന്നു! എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തീരുമാനിച്ചതും
ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തിയതും അരവിന്ദേട്ടന്റെ വീട്ടുകാരായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും അച്ഛന്റെ
ഇപ്പോളത്തെ അവസ്ഥയിൽ ഒരഴ്ചയല്ല പത്ത് കൊല്ലം എടുത്താൽ പോലും ഇത്രഗംഭീരമായിഎന്റെ
കല്യാണം നടത്താൻ പറ്റില്ല. അല്ല, ലോകത്ത് ശുദ്ധജാതകമുള്ള വേറെ
പെണ്കുട്ടികളൊന്നുമില്ലേ..? ഈ അരവിന്ദേട്ടനെന്താണാവോ എന്നെ തന്നെ വേണമെന്ന്
തോന്നിയത്…?
കൂട്ടുകാരി ശ്രീജ കളിയായി പറഞ്ഞിരുന്നത് ഓർത്തു:
“അതിപ്പോ നല്ല തൊലിവെളുപ്പും ഇത്തിരി കടിച്ച് പറിക്കാനുള്ള ശരീരവും നല്ല
മുഖശ്രീയുള്ള മലയാളികുട്ടി കസവുമുടുത്ത് ചായയുമായി നാണിച്ച് മുന്നിൽവന്ന് നിന്നാൽ
നിന്റെ അരവിന്ദേട്ടനല്ല അയാളുടെ അപ്പൂപ്പൻവരെ വീണ് പോവും മോളേ…”
സത്യമാണോ എന്തോ…. പാവം എന്റെ അരവിന്ദേട്ടൻ… ഹി ഹി..
അച്ഛനായിരുന്നു ഞാൻ ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കണമെന്ന് ഏറ്റവും നിർബന്ധം. എന്നിട്ട്
കല്യാണത്തിന്റന്ന് യാത്രപറയാൻ നേരം എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ കെട്ടിപിടിച്ച് കരഞ്ഞതും
അച്ഛൻ തന്നെ! പാവം അച്ഛൻ.. അല്ലെങ്കിലും ഈ ആണുങ്ങളെ സ്വഭാവമൊന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല.
ഇവിടെയുമുണ്ട് ഒരാൾ… അരുൺ. ഭർത്താവിന്റെ അനിയനാണ്.. പതിനെട്ട്വയസ്സുണ്ട് എന്നാലും
ടീനേജ് പിള്ളേരെപോലെ കുണുങ്ങിയുള്ള നടത്തവും സംസാരവുമൊക്കെയാണ്. എന്നെ ഭയങ്കര
ഇഷ്ടവും ബഹുമാനമൊക്കെയാണ്. എനിക്കും ഇഷ്ടമൊക്കെയാണ്..പക്ഷെ ചിലപ്പോളൊക്കെ അവന്റെ
കണ്ണുകൾ എൻ്റെ വിരിഞ്ഞ മാറിടത്തിലും നിതംബത്തിലുമൊക്കെ അലഞ്ഞ് നടക്കുന്നത് ഞാൻ
കാണാറുണ്ട്. ഇതൊന്നും ഞാൻ ശ്രദിക്കുന്നില്ലെന്നായിരിക്കണം അവന്റെ വിചാരം. കാണാൻ ഒരു
ചോക്ലേറ്റ് കുട്ടനോക്കെയാണ് എന്നാലുമൊന്ന് ശ്രദിക്കണം..
“ചേച്ചി…”
പെട്ടെന്നുള്ള വിളിയിൽ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.. അരുൺ…!! ഇവനിതെപ്പോളാണ് പുറകിൽ വന്ന്
നിന്നത്…
“. എത്ര നേരായി ഞാൻ ചേച്ചിയെയും നോക്കി നില്ക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടെന്നറിയോ…?
ചേച്ചിയെന്താ മഴയും നോക്കി ഇരുന്നിങ്ങനെ ആലോചിക്കുന്നത്?”
ഞാൻ വെറുതെ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു..
“ആ എനിക്കറിയാം ചേച്ചി എന്താ ആലോചിച്ചതെന്ന്.. ഞാൻ പറയട്ടെ..?” അവൻ അടുത്ത്
വന്നിരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
ഏതോ ഒരു ഫോറിൻ പെർഫ്യുമിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധം. അരവിന്ദേട്ടൻ കൊടുത്തതാവും.. ഈ ചെറുക്കൻ
വീട്ടിലുള്ളപ്പോലും സ്പ്രേ അടിച്ചാണോ ഇരിക്കുന്നത്? പൂച്ചക്കണ്ണും ചിരിക്കുമ്പോൾ
തെളിഞ്ഞു വരുന്ന നുണക്കുഴിയും ദിവസവും എക്സൈസ് ചെയ്യുന്ന ശരീരവും ചെറുക്കനു
അരവിന്ദേട്ടനെക്കാൾ കാണാനഴകുള്ള ശരീരം സമ്മാനിച്ചിട്ടുണ്ട്….
“എന്നാൽ പറ ഞാനെന്താ ഓർത്തെ?” എന്തായാലും സമയം പോവാൻ വേറെ വഴിയൊന്നുമില്ല.. തൽകാലം
ഇവന്റെ കോച്ച് വർത്തമാനം കേട്ടിരിക്കാം…
എന്തോ വലിയ സ്വകാര്യം പറയുന്ന പോലെ വാതിലിനു നേരെ നോക്കി ആരും വരുന്നില്ലെന്ന്
ഉറപ്പ് വരുത്തി അവൻ കുറേകൂടി എന്നോട് മുഖാമുഖം ചേർന്നിരുന്നു….
“ചേച്ചി..” അവൻ പതിയെ പറഞ്ഞു… “ചേച്ചി ഇത്രേം നേരം ആലോചിച്ചത് കല്യാണം കഴിയുന്നതിനു
മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്ന ചേച്ചിയുടെ സെറ്റപ്പിനെ പറ്റിയല്ലേ…?”
ഛീ പോടാ…. അനാവശ്യം പറയാതെ..” അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാനാകെ നാണിച്ച് പോയി…
“കണ്ടോ കണ്ടോ ചേച്ചിയുടെ മുഖം ചുവന്ന് തുടുത്തത്… ഈ വെളുത്ത മുഖം ഇങ്ങനെ ചുവന്ന്
തുടുക്കുന്നത് കാണാൻ ഭയങ്കര രസമാണ് കേട്ടോ.. പിന്നെ ചേച്ചി പേടിക്കേണ്ട ചേച്ചിക്ക്
ലൈനുണ്ടായിരുന്ന കാര്യമൊന്നും ഞാനാരോടും പറയില്ല. അല്ലെങ്കിലും ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു
സുന്ദരിക്കോതക്ക് ലൈനൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലെ അത്ഭുതമുള്ളൂ….”
അവന്റെ കൊഞ്ചലിൽ തെല്ലൊരു രസം തോന്നിയെങ്കിലും ദേഷ്യംഭവിച്ചെന്നപോലെ അവൻ്റെ
അവന്റെ തുടയിൽ പിടിച്ചോരു നുള്ള് വെച്ച്കൊടുത്തു…
“ഹമ്മേ..” അവനൊത്തിരി ഉറക്കെതന്നെ നിലവിളിച്ചു…
“എടാ പതിയെ.. നിന്റെ നിലവിളികേട്ട് അമ്മയും അരവിന്ദേട്ടനുമൊക്കെ ഉണരും”
അവനതിത്തിരി അധികം നൊന്തെന്ന് തോനുന്നു… അവന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..