നാളുകൾക്കു മുമ്പു നടന്ന കഥയാണ്. ഒരു കൊച്ചു സംഭവം, അല്ല കുഞ്ഞു കുഞ്ഞനുഭവങ്ങൾ
കോർത്തിണക്കിയ ഒരു മാല. പിന്നീടുള്ള എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാനെപ്പോഴുമണിഞ്ഞിരുന്നത്.
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ നിസ്സാരമെന്നു തോന്നാം.. എന്നാലവയെന്നിൽ ചെലുത്തിയ സ്വാധീനം…
കൗമാരത്തിന്റെ അവസാനത്തെ പടവുകൾ കയറി യൗവനത്തിന്റെ വാതിൽ തുറക്കാൻ കൈനീട്ടുന്ന
നേരം. ബോംബെ, ഒമാൻ, സിംഗപ്പൂർ.. ഇവിടങ്ങളിലാണ് അച്ഛനുമമ്മയുമൊപ്പം താമസിച്ചത്.
പതിനെട്ടു വയസ്സു തികയുന്ന അന്നാണ് ഞാൻ കരളിന്റെ അസുഖം കാരണം കിടപ്പിലായത്.
സിംഗപ്പൂരിലെ ഏറ്റവും മുന്തിയ ആശുപത്രിയിൽ ചികിത്സിച്ചെങ്കിലും പൂർണ്ണമായും
സുഖപ്പെട്ടില്ല. അപ്പോഴാണ് അച്ഛന്റെ സുഹൃത്ത് നമ്പൂതിരി സാറ് ആയുർവേദം നോക്കാൻ
പറഞ്ഞത്. സങ്ങതി മലയാളികളായിരുന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് പോയിട്ട്
വർഷങ്ങളായിരുന്നു. അപ്പൂപ്പന്മാരും അമ്മൂമ്മമാരും എന്നേ കാലയവനികയ്ക്കുള്ളിൽ
മറഞ്ഞിരുന്നു. അവധിക്ക് ഇന്ത്യയിലേക്ക് വന്നാൽത്തന്നെ ബോംബെയിലെ ഞങ്ങടെ
ഫ്ലാറ്റിലായിരുന്നു മിക്കവാറും തങ്ങുന്നത്.
ഇത്തിരി തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചപ്പോൾ അച്ഛനൊരു വഴി കണ്ടെത്തി. വിധവയായ മൂത്ത പെങ്ങളും
കുടുംബവും നെയ്യാറ്റിൻകരയ്ക്കടുത്ത് ഒരു ഗ്രാമത്തിലാണ് താമസം. പേരപ്പൻ നേരത്തേ
മരിച്ചു. വല്ല കോട്ടക്കലോ മറ്റോ കൊണ്ടുചെന്നെന്നെ നടതള്ളുന്നതിനേക്കാളും
ബന്ധുക്കളുടെ ഒപ്പമാവുമ്പോൾ സേഫായിരിക്കും. ഏതായാലും അച്ഛനോ അമ്മയ്ക്കോ ദിവസങ്ങളോളം
നാട്ടിൽ നിക്കാനും പറ്റില്ല. എന്റെ ഇളയതുങ്ങൾ രണ്ടും സ്കൂളിലാണ്.
തിരുവനന്തപുരത്തെ ആയുർവേദ കോളേജിൽ ചികിത്സ തുടരാമെന്നാണ് അച്ഛൻ കരുതിയത്. എന്നാൽ
അപ്പച്ചിയെ വരെ ചികിത്സിച്ചിട്ടുള്ള പ്രസിദ്ധനായ മൂസ്സത് വൈദ്യൻ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ
അതുമതി എന്നെല്ലാരും പറഞ്ഞു. അച്ഛനും സമ്മതമായിരുന്നു. അങ്ങനെ അച്ഛന്റെ കൂടെ ഞാൻ
ഒറ്റശ്ശേഖരമംഗലം എന്ന ഗ്രാമത്തിലെത്തി.
ആദ്യമായി അപ്പച്ചിയെ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സു തണുത്തു. സത്യത്തിൽ വീട്ടിൽ നിന്നും മാറി ,
അതും പരിചയമില്ലാത്ത ബന്ധുക്കളുടെയൊപ്പം താമസിക്കുന്നതോർത്ത് ചെറിയ
ടെൻഷനുണ്ടായിരുന്നു. അലക്കി വെളുപ്പിച്ച മുണ്ടും ബ്ലൗസും ധരിച്ച, നല്ല നിറവും
ഉയരവും അതിനൊത്ത തടിയുമുള്ള അപ്പച്ചിയുടെ മുഖം ഭംഗിയുള്ളതായിരുന്നു. കണ്ണുകളിൽ
കാരുണ്യം. എന്റെ മുഖത്തു തഴുകുന്ന വിരലുകളിൽ ആ വാത്സല്ല്യം ഞാനറിഞ്ഞു.
എത്ര കാലായി കുട്ടാ. നിനക്കെന്നെ ഞാപകമൊണ്ടോ എന്തോ… അപ്പച്ചി ചിരിച്ചു. ഇവിടെ
നല്ലപ്പം വന്നതല്ലേ…
ക്ഷീണിതനായ എന്നെ അപ്പച്ചി വശത്തുള്ള മുറിയിലേക്ക് നയിച്ചു. ഞാൻ വൃത്തിയുള്ള
മെത്തയിലമർന്നതും പിന്നെയുള്ള ഓർമ്മ അപ്പച്ചി കുലുക്കിയുണർത്തി അച്ഛന്റെയൊപ്പം
രാത്രി തേങ്ങ ചിരവിയിട്ട കഞ്ഞി കുടിക്കുന്നതാണ്. കാലത്തേ എണീറ്റപ്പോൾ അച്ഛൻ
പോയിരുന്നു, വിളിക്കാമെന്നു പറഞ്ഞ് ഒരു നോട്ടെഴുതിവെച്ചിട്ട്. സിങ്കപ്പൂരിലെ
ബിസിനസ് അമ്മയെക്കൊണ്ടു മാത്രം നടത്താനാവില്ലെന്നെനിക്കറിയാം. അതുകൊണ്ട്
വിഷമമൊന്നും തോന്നിയില്ല.
ഇനി ഞാനെന്നെ നിങ്ങൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തട്ടെ. ഏതായാലും കള്ളപ്പേരൊന്നും വേണ്ട.
വീട്ടിലെ വിളിപ്പേര്…. മോനു. മൂത്ത മോനാണ്. താഴെ അനിയനും അനിയത്തിയും. ഇത്തിരി
പ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്. പിന്നെ ഞാനൊരന്തർമുഖനാണ്… ഉൾവലിഞ്ഞു ജീവിക്കുന്ന…. ആരുമതിൽ
കൈകടത്തിയുമില്ല. പിന്നെ ഉയരമുള്ള അച്ഛന്റെ ശരീരപ്രകൃതിയല്ല എനിക്ക് കിട്ടിയത്.
ഞാനൊരു വെളുത്തുമെലിഞ്ഞ ഉയരം കുറവായ ചെക്കനാണ്. കഷ്ടിച്ച് അഞ്ചടി.. എന്നും
ക്ലാസ്മുറികളിൽ മുന്നിലത്തെ ബെഞ്ചിലിരിക്കുന്ന ഒരു തുപ്പലുവിഴുങ്ങി. ഓട്ടത്തിലോ,
ചാട്ടത്തിലോ, ഏതെങ്കിലും കളികളിലോ ഒന്നുമൊരു താല്പര്യവുമില്ലാത്ത പുസ്തകപ്പുഴു.
ഭാഗ്യത്തിന് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ചേരാൻ മൂന്നു മാസത്തെ ഗ്യാപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
അതുകൊണ്ട് വർഷം പോവില്ല.
കാലത്തെണീറ്റ് കണ്ണും തിരുമ്മി ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു. മൂന്നു കഥാപാത്രങ്ങൾ
അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.
അപ്പച്ചി… ചാരുപടിയിൽ കാലുനീട്ടിയിരിക്കുന്നു. വെളുത്തു കൊഴുത്ത മുലകൾ നനുത്ത
ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്ക് തള്ളി… ആഴമേറിയ മുലയിടുക്കിൽ ഒരു
നാഗത്തിനെപ്പോലെ ചുരുണ്ടുകൂടിക്കിടന്ന നേർത്ത സ്വർണ്ണമാല…..താഴ്ത്തിയുടുത്ത
മുണ്ടിനു മീതേ ഇത്തിരി തള്ളിയ വയറും ആഴമുള്ള പൊക്കിൾച്ചുഴിയും… കനത്ത തുടകൾ
മുണ്ടിനുള്ളിൽ ഞെരുങ്ങി…
അടുത്തത് ഇന്നലെ ഒരു മിന്നായം പോലെ മാത്രം കണ്ട ഗോമതിയക്കൻ. വേലക്കാരി… വീട്ടിലെ
ഒരംഗത്തെപ്പോലെയാണെന്ന് അപ്പച്ചി പറയുന്നത് കേട്ടിരുന്നു. മേശപ്പുറത്ത് എന്തോ
അടുക്കിവെയ്ക്കുന്നു. വേഷം ലളിതമായ ലുങ്കിയും ബ്ലൗസും തന്നെ. നല്ല
ഉയരം…അപ്പച്ചിയെക്കാളും ഉയരവും വെളുത്ത നിറവും. ഒരു നാല്പതോളം വരും പ്രായം. തടിച്ച
മുലകൾ തുളുമ്പുന്നു. ഒന്നു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ആ ആനച്ചന്തികളിപ്പോൾ കൈലി കീറുമെന്നു
തോന്നി.
മൂന്നാമത് പിച്ചിപ്പൂമൊട്ടുകൾ കൊണ്ടു മാല കെട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ബിന്ദുച്ചേച്ചി.
കോളേജിൽ എംഏയ്ക്കു പഠിക്കുന്നു. എന്നും കാലത്തു ബസ്സിൽ പോവും. ഇന്നവധിയാണ്. നല്ല
കറുത്ത നിറം. ഭംഗിയുള്ള മുഖം. അപ്പച്ചീടെ മോള്. ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ കൂർത്തുനിൽക്കുന്ന
മുലപ്പന്തുകൾ. തടിച്ച അരക്കെട്ട്. അരപ്പാവാടയ്ക്കു താഴെ കൊഴുത്ത കാൽവണ്ണകൾ…
ചേച്ചിയാ കാലുകളിട്ടാട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ആ എണീറ്റോ മോൻ! പോയി കുളിച്ചിട്ടു വാ. ഗോമതീ, നീ പോയി കുട്ടകത്തിൽ വെള്ളം
ചൂടായോന്നു നോക്ക്. അപ്പച്ചിയെന്നെ സ്നേഹമുള്ള കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുഴിഞ്ഞു.
വാ മോനേ.. പല്ലു തേക്കണ്ടായോ? അക്കനെന്നെ ചുമലിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക്
കൊണ്ടുപോയി. പെട്ടെന്ന് വഴിക്കുവെച്ചെന്റെ കയ്യിലൊരു പിടി വീണു. ബിന്ദുച്ചേച്ചി!
ഒന്നു നില്ലെടാ കുട്ടാ. ചേച്ചി നിന്നെയൊന്നു നേരേചൊവ്വേ കണ്ടില്ലല്ലോടാ.
കെട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന മാല വശത്തുവെച്ചിട്ട് ചേച്ചിയെണീറ്റു. അക്കന്റെയത്രയും
പൊക്കമില്ലെങ്കിലും എന്നേക്കാളുമുണ്ട്. എന്നെ ഉറ്റുനോക്കിയിട്ട് ചേച്ചി
കെട്ടിപ്പുണർന്നു.. ആ ഉറച്ച മുലകളെന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു. മോനൂ ഞങ്ങളൊക്കെ നിന്നെ
നോക്കിക്കൊള്ളാം കേട്ടോടാ. ചേച്ചിയെന്റെ പുറത്തു തഴുകി… എന്തോ എന്റെ കണ്ണു
നിറഞ്ഞുപോയി.
അവൻ പോയി കുളിക്കട്ടേടീ… അപ്പച്ചി പറഞ്ഞു. ഗോമതിയക്കൻ എന്നെയും ചേർത്തുപിടിച്ചു
നടന്നു. അവരുടെ മുഴുത്ത മുലകളെന്റെ ചുമലിലും കവിളിലുമുരഞ്ഞപ്പോൾ അറിയാതെ
കുണ്ണയിത്തിരി കമ്പിയായി. ആ കൊഴുത്ത മുലകളുടെ ചൂടും മാർദ്ദവവും അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടു
നടക്കാൻ നല്ല സുഖമായിരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും ഇടുങ്ങിയ വാതിലുകളിലൂടെ അമർന്നുരഞ്ഞു
നീങ്ങിയപ്പോൾ. ആ വീതിയുള്ള അരക്കെട്ടെന്നെ ഞെരുക്കി. അക്കന്റെ വിയർപ്പുമണം ചെറുതായി
മത്തുപിടിപ്പിച്ചു.
വാ കുട്ടാ. അങ്ങു സിങ്കപ്പൂരിലൊക്കെ ബാറ്ററിയൊള്ള ബ്രഷാരിക്കുമല്ലേ… അപ്രത്തെ
തോമാച്ചന്റെ മോനങ്ങ് മലേഷ്യേലാ. അവൻ കൊണ്ടുവന്നത് അങ്ങേരടെ പെമ്പളയെന്നെ
കാണിച്ചാരുന്നു. ഇവിടെ മോന് ഉമിക്കരീം ഉപ്പും ചേർത്തുതരാം. മതിയല്ലോ? ഞാൻ
നിശ്ശബ്ദമായി തലയാട്ടി.
പരിചയമില്ലാത്ത ഉമിക്കരികൊണ്ട് പല്ലുതേക്കാൻ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും മുന്നിൽ
മുറ്റത്ത് എനിക്കു നേരെ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് കുട്ടകം വെച്ചിരുന്ന കല്ലുകൾക്കു
താഴെനിന്നും കത്തിക്കനലുകളായ വിറകിൻ കൊള്ളികൾ വലിക്കുന്ന അക്കന്റെ വെളുത്തുകൊഴുത്ത
മുലകൾ മുക്കാലും ആ പഴയ ബ്ലൗസിൽ നിന്നും തള്ളിവന്നാടുന്നതു കാണാൻ എന്തു
രസമായിരുന്നു. അക്കൻ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ട് ചൂടുവെള്ളവും നിറച്ച കൊച്ചുകുട്ടകവുമെടുത്ത്
വെളിയിലെ കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നപ്പോൾ ആ പൊറകിലെ തടിച്ച കുട്ടകങ്ങൾ, പറ്റിക്കിടന്ന
കൈലിക്കുള്ളിൽ കിടന്നു തുളുമ്പി. കൈലിത്തുണി ചന്തിയിടുക്കിനുള്ളിലേക്ക്
കേറിയിരുന്നു.
മോനേ പോയിക്കുളിച്ചോളൂ. തോർത്തും എണ്ണേം സോപ്പുമൊക്കെയകത്തുണ്ട്. അക്കൻ വെളിയിൽ
വന്നു. ആ പിന്നെ തുണികളൊക്കെ വാതിന്മേലോട്ടിട്ടേരേ. നനച്ചു തരാം കുട്ടാ.
പരുത്ത സിമന്റു തറയും, ചില്ലോടുകളിൽ നിന്നും വീഴുന്ന വെളിച്ചം കാട്ടിയ പൂപ്പലു
പിടിച്ച ചുവരുകളും, ഈർപ്പം കെട്ടിനിന്ന വായുവും.. ആകപ്പാടെ ഒരപരിചിതത്വം തോന്നി.
പെട്ടെന്നൊരു കാക്കക്കുളീം കഴിച്ചു ഞാനിറങ്ങാൻ നോക്കി. അപ്പോ ചെറിയൊരു ഷോക്ക്!
അക്കനെല്ലാ തുണികളും കൊണ്ടുപോയിരിക്കുന്നു! പിന്നെ നനഞ്ഞ തോർത്തുമുടുത്ത്
അകത്തേക്ക് നടന്നു.
ഭാഗ്യത്തിന് അപ്പച്ചി മാത്രേ ഉമ്മറത്തുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മോനൂ.. വേഗം തുണി മാറ്റടാ.
അസുഖം കൂട്ടണ്ട.
ഞാൻ മുറിയിൽ കയറി ഷോർട്ട്സും ടീഷർട്ടുമെടുത്തിട്ടു. വരാന്തയിൽ ചാരുപടിയിൽ
ചെന്നിരുന്നു. മെയ്മാസമായിരുന്നു. നല്ല പുഴുക്കം. വിയർത്തു തുടങ്ങി. ടീഷർട്ട്
മേത്തൊട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അപ്പച്ചിയെണീറ്റ് ഫാനിട്ടു. എന്റെയടുത്തേക്കു വന്നു. കൈ പൊക്കടാ മോനൂ.. അപ്പച്ചി
മൃദുവായി പറഞ്ഞു.. എന്നിട്ടെന്റെ ഉയർത്തിയ കൈകളിലൂടെ ടീഷർട്ടൂരിക്കളഞ്ഞു.
എന്തര് ചൂടാണ്! ഈ ബനിയനുമിട്ടു നടന്നാല് വെയർത്തു നനഞ്ഞ് പനിവരും മോനൂ.. നീയിരി.
കഴിക്കാനെടുത്തു വെക്കട്ടെ. അപ്പച്ചിയകത്തേക്ക് നടന്നപ്പോൾ കൊഴുത്ത ചന്തികൾ
തുളുമ്പി. ഇവിടുത്തെ പെണ്ണുങ്ങൾ സിങ്കപ്പൂരിലെ എലുമ്പികളെപ്പോലെയേ (എന്റെ
അമ്മയുൾപ്പെടെ) അല്ല! നല്ല ഉയരവും കൊഴുത്തുരുണ്ട അവയവങ്ങളും. ഷോർട്ട്സിനകത്ത്
ഒരനക്കം! അസുഖമായതിൽപ്പിന്നെ അവൻ തളർച്ചയിലായിരുന്നു.
വാടാ കുട്ടാ! ബിന്ദുച്ചേച്ചി വന്നെന്റെ കയ്യിൽ കൈചുറ്റി അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
പാവാട തുടകളിലമർന്നിളകുന്ന ശബ്ദം. ആ ശ്വാസത്തിന്റെ ഗന്ധം… പൊതുവേ അന്തർമുഖനായ എന്റെ
ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ കുറച്ചു കാലം തുടർന്ന പനികൂടി ആയപ്പോൾ കൂടുതൽ ഉണർന്നു.. കൂർത്തതായി…
എല്ലാവരും ചുറ്റിലുമിരുന്ന് ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ്. എനിക്കതൊരു പുതുമയായിരുന്നു.
ഉപ്പുമാവും പഴവും കഴിച്ചിട്ട് അപ്പച്ചിയും ഞാനുമൊരോട്ടോയിൽ മൂസ്സതു വൈദ്യരുടെ
വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
പഴയമട്ടിൽ കുടുമിയൊക്കെ കെട്ടിവെച്ച ഒരു വെളുത്ത ദീർഘകായനായ വൈദ്യർ
ഉമ്മറത്തുണ്ടായിരുന്നു. നെഞ്ചിൽ വെളുത്ത രോമങ്ങളുടെ പരവതാനി. ഉറച്ച ശരീരമായിരുന്നു.
ധാരാളം ആളുകൾ… പല പ്രായക്കാർ, ആണും പെണ്ണും, കുട്ടികളും, ചന്ദനം തൊട്ടവർ, കഴുത്തിൽ
വെന്തിങ്ങയിട്ടവർ, നിസ്കാരത്തഴമ്പുള്ളവർ.. നാട്ടിലെ സമൂഹത്തിന്റെ ഒരു മുറി!
തിക്കും തിരക്കുമൊഴിവാക്കാൻ എന്നും രാവിലെ അന്നത്തേക്കുള്ള ചീട്ടുകൊടുക്കുന്ന
ഏർപ്പാടുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പച്ചി ചീട്ടും വാങ്ങി എന്നെ അരമതിലിൽ ഒരു തൂണിനോടു ചാരി
പ്രതിഷ്ഠിച്ചിട്ട് പരിചയക്കാരോടു കുശലം പറയാൻ പോയി.
ആരാ മോൻ? മനസ്സിലായില്ലല്ലോ? ഒരു മൂക്കളയൊലിപ്പിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനേയും ഒക്കത്തുവെച്ച
ഒരു ഭംഗിയുള്ള സ്ത്രീ. കഷ്ടി മുപ്പതുവയസ്സുകാണും. സാരിയും ബ്ലൗസുമാണ് വേഷം.
താന്നുകിടന്ന സാരിത്തലപ്പിനു മോളിൽ ആ കൊഴുത്ത മുലകൾ ഇറുകിയ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ കിടന്നു
വിതുമ്പി വിങ്ങി.
ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ, ആരുടേയോ ചെവിതിന്നുന്ന അപ്പച്ചിയുടെ നേർക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി.
ഓ… അംബികയക്കന്റെ ചേഴാറനാണല്ല്യോ? അവർ ഒന്നൂടെ ചേർന്നു നിന്ന് വശ്യമായി ചിരിച്ചു…
മറ്റുള്ളവരുടെ പേഴ്സണൽ സ്പേസ്… അങ്ങനെയൊന്ന് ഇവിടാരും കേട്ടിട്ടുപോലുമില്ല.
ആ ഞാൻ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അങ്ങു സിങ്കപ്പൂരീന്നാണല്ല്യോ… അവരുടെ സാരി മറയ്ക്കാത്ത
മിനുത്ത വയറെന്റെ തുടയിലുരുമ്മി. ഷഡ്ഢിക്കുള്ളിലൊരനക്കം! ദൈവമേ! എന്റെ
കഷ്ട്ടകാലത്തിന് ആ ചെക്കൻ അമ്മേടെ കൊഴുത്തമുലകളിൽ പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു തുടങ്ങി.. ആ
സാരിത്തലപ്പു മുഴുവനും വഴുതിയപ്പോൾ ബ്രായുടെ ബന്ധനമില്ലാത്ത കൊഴുത്ത മുലകളും പാലു
ലീക്കായി മൊത്തം കണ്ണാടിപോലായ വെളുത്ത ബ്ലൗസിന്റെ നടുവിൽ തെളിഞ്ഞ വലിയ വട്ടമൊത്ത
കറുത്ത മുലക്കണ്ണുകളും തുണിയിൽ തുറിച്ചുനോക്കിയ തടിച്ച ഞെട്ടുകളും! ചെക്കൻ തൊള്ള
തുറന്നു. കീറലെന്റെ ചെവിയുടെ ഡ്രം പൊട്ടിച്ചു. പെട്ടെന്നവർ ഞാൻ ചാരിയിരുന്ന
തൂണിന്റെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞ് ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ ബ്ലൗസു പൊന്തിച്ച് വെളുത്തുകൊഴുത്ത
മുല വെളിയിലെടുത്തു. എന്റെ തൊണ്ട വരണ്ടുപോയി.
ചെക്കൻ സമയം കളയാതെ അമ്മേടെ മുലഞെട്ടിൽ ചുണ്ടുകളമർത്തി മുലകുടി തുടങ്ങി. ആ കൊഴുത്ത
മൊല പൊന്തിവന്നു… ഞാനെന്റെ മടിയിൽ കൈവെച്ചു പൊങ്ങിയ കുണ്ണ മറച്ചു.
മോനെന്നാ വന്നേ? അവരൊരു കൂസലുമില്ലാതെ വർത്തമാനം തുടങ്ങി. ഇ..ഇന്നലെ… ഞാനിരുന്നു
വിക്കി. ഇവിടിപ്പമങ്ങു ചൂടാ. എന്നാലും വേനലില് മഴ പെയ്യാറൊണ്ട്. എവനെളേതാ… ആ..
കടിക്കാതെടാ! മതി കുടിച്ചത്! അവർ അവന്റെ മോന്ത ബലം പ്രയോഗിച്ചു വിടുവിച്ചു.
എന്നിട്ട് അടുത്ത മൊല വെളീലാക്കി ചെക്കന്റെ അണ്ണാക്കിലേക്ക് കേറ്റി… അപ്പോൾ ചെക്കൻ
വലിച്ചുകുടിച്ച മൊലയങ്ങനെ തുറിച്ചു നിന്നു. ആ മൊലേടെ കൊഴുപ്പും മുലഞെട്ടിന്റെ
തടിപ്പും..എനിക്കാകെ എരിപിരി സഞ്ചാരമെടുത്തു.
ആ.. മോനൂ… അടുത്തത് നമ്മടെ നമ്പറാടാ. സൈഡിൽ നിന്നും അപ്പച്ചീടെ വിളികേട്ട് ഞാൻ
ഞെട്ടിയുണർന്നു.
ഓ എന്തരെടീ വാസന്തീ! മൊലകളും കാട്ടി നിന്ന അവരെ നോക്കി അപ്പച്ചി ചോദിച്ചു. മോനൂനെ
നേരത്തെ കണ്ടിട്ടൊണ്ടാ?
ഇല്ലക്കാ! അവരുടെ കൊഴുത്തുരുണ്ട മുലകൾ അങ്ങനെ തുണിയില്ലാതെ തുറിച്ചു നിൽക്കുന്നതിൽ
രണ്ടുപെണ്ണുങ്ങൾക്കും ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല!
എണീക്കടാ മോനൂ. അപ്പച്ചിയെന്നേം കൊണ്ട് വൈദ്യരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
ഭസ്മവും, പിന്നെയേതോ പച്ചമരുന്നുകളുമെല്ലാം കലർന്ന മണമായിരുന്നു വൈദ്യർക്ക്.
പ്രായമായെങ്കിലും ബലിഷ്ഠനായിരുന്നു. അപ്പച്ചി ചുരുക്കത്തിൽ രോഗവിവരങ്ങൾ പറഞ്ഞു.
വൈദ്യരെന്നെയൊന്നു ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. പിന്നെ രണ്ടു കണ്ണുകളും വായും പരിശോധിച്ചു.
ബനിയൻ അഴിക്കൂ കുട്ടീ. ആ ഗംഭീരമായ ശബ്ദം! എന്റെ വയറും, പുറവും വൈദ്യർ പരിശോധിച്ചു.
അംബികേ, നീ വരൂ. വൈദ്യരെണീറ്റ് വരാന്ത ചുറ്റി വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു.
അപ്പച്ചിയെന്നെയും കൊണ്ടു പിന്നാലെ വിട്ടു.
പിറകിൽ വിശാലമായ മിറ്റത്ത് ധാരാളം പച്ചമരുന്നുകൾ തഴപ്പായകളിൽ ഉണങ്ങാനിട്ടിരുന്നു.
വശത്തുള്ള വലിയ ഓലമേഞ്ഞ ഷെഡ്ഡിനുള്ളിൽ മൂന്നാലുരുളികളിൽ എന്തെല്ലാമോ
(കഷായങ്ങളായിരിക്കും!) അടുപ്പത്തു കേറ്റിയിരുന്നു. വെറും തോർത്തുമാത്രമുടുത്ത
പണിക്കാർ വലിയ ചട്ടുകങ്ങൾ കൊണ്ടിളക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവിടെ മൊത്തം മരുന്നും
കഷായവും എണ്ണയുമെല്ലാം കൂടിക്കലർന്ന സുഖമുള്ള മണം പടർന്നിരുന്നു.
നീയിവിടെ നില്ല്. വൈദ്യരെന്നെ തണലത്തു നിർത്തി. എന്നിട്ട് അപ്പച്ചിയേയും കൊണ്ട്
തൊടിയിലേക്കു കയറി. അരപ്പൊക്കത്തിൽ ധാരാളം ചെടികൾ തഴച്ചു വളർന്നിരുന്നു. അംബികേ…
അതു പറിച്ച് ഇങ്ങു തരൂ… വൈദ്യർ ഏതോ പുല്ലിലേക്ക് കൈചൂണ്ടി. അപ്പച്ചി കുനിഞ്ഞു
പറിച്ചു തുടങ്ങി. ആ അതും. അടുത്തത്… പിന്നെ ദേ… അപ്പച്ചീടെ ചലനം മെല്ലെയായി.
എന്തെടീ ചത കൂടിപ്പോയോടീ? അനങ്ങി നടക്കടീ! എനിക്ക് വേറെ പണിയൊണ്ട്! വൈദ്യരുടെ ഒച്ച
ഞാൻ കേട്ടു. മെല്ലെ ഞാൻ തൊടിയുടെ അതിരിൽ ചെടികൾ വകഞ്ഞ് ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി.
നടു നോവണു വൈദ്യരേ… കുനിഞ്ഞു നിന്ന അപ്പച്ചി കഴുത്തു തിരിച്ചു വൈദ്യരെ നോക്കി.
എങ്ങനാടീ! കുണ്ടിയൊരഞ്ചു റാത്തലു കൂടിയല്ലോടീ! അതൂടെ പറിക്കെടീ! അനങ്ങി നടക്കടീ!
വൈദ്യർ അപ്പച്ചീടെ തടിച്ചുകൊഴുത്ത ചന്തിക്ക് ആഞ്ഞൊരടി കൊടുത്തു!
ആ… കുണ്ടി പൊള്ളി വൈദ്യരേ.. അപ്പച്ചി കൈ പൊറകിലേക്ക് കുണ്ടിതിരുമ്മാൻ എത്തിച്ചു.
ഊം… വൈദ്യരുടെ കനത്ത മൂളലു കേട്ട അപ്പച്ചി വിറച്ചുകൊണ്ട് കുണ്ടി തിരുമ്മാതെ അടുത്ത
പച്ചമരുന്നു പറിച്ചു.
എടീ അംബികേ! വൈദ്യര് ആ പുല്ലുകളെല്ലാമൊരു കെട്ടാക്കി അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ചു. വാ…
മരുന്നിന്റെ കൂട്ടു പറഞ്ഞു തരാം. ആ പിന്നെ ശരീരമനക്കി പണിയെടുക്കണം. വല്ല
അസുഖോമാണെന്നും പറഞ്ഞിങ്ങോട്ടു വന്നാ ഞാൻ പുളിവാറലു വെട്ടി നിന്റെ കുണ്ടീലെ
തോലെടുക്കും! മനസ്സിലായോടീ! അപ്പച്ചി തലകുലുക്കി. ഞാൻ നല്ല പയ്യനായി പോയി തണലത്തു
നിന്നു.
വൈദ്യർ ഒരു ശിങ്കിടിയെ വിളിച്ച് തുണിസഞ്ചിയിൽ മൂന്നു വലിയ കുപ്പി എണ്ണയും, പിന്നെ
കൊറേ ഒണക്കമരുന്നുകളും നിറച്ച് അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ചു.
ഇവന് ചെറിയ കരളുവീക്കമുണ്ട്. സാരമില്ലടാ.. വൈദ്യരെന്റെ തോളത്തു കൈവെച്ചു. ഈ
ക്ഷീണമൊക്കെ അതുകൊണ്ടാണ്..
ആ അംബികേ! ഇന്നു പറിച്ച പച്ചമരുന്നുകളെല്ലാം അരച്ചു കുഴമ്പു പരുവത്തിലാക്കി
അടച്ചുവെക്കണം. ഒരാഴ്ച്ചത്തേക്കൊണ്ട്. എന്നും കാലത്ത് ജലപാനത്തിനു മുൻപ് രണ്ടുസ്പൂൺ
മരുന്ന് പാലിൽ കലക്കി ഇവനെക്കൊണ്ടു സേവിപ്പിക്കണം. പിന്നെ കുളി കഴിഞ്ഞാൽ തന്ന
ഒണക്കമരുന്ന് വെള്ളം കൂട്ടിയരച്ച് വയറ്റിൽ പെരട്ടണം. പിന്നെ പഥ്യം നോക്കണം.
മാംസാഹാരം, എണ്ണ, ഉപ്പ്, മധുരം… എല്ലാം വർജ്ജിക്കണം. പാലോ തേങ്ങ ചെരവിയ കഞ്ഞിയോ,
വല്ല ആവിയാഹാരമോ മറ്റോ മതി. ഞാൻ പറയണ വരെ.
എണ്ണ, തേച്ചുകുളിക്കാനാണോ വൈദ്യരേ? അപ്പച്ചിയാരാഞ്ഞു.